tag:blogger.com,1999:blog-91475981237697135482024-03-17T12:28:35.088-07:00අම්බලංගොඩ කතා ලියන්නට බැරි කතා දහසක් අතරේ ලියන්නට හැකි කතා ටික විතරයි ...Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.comBlogger147125tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-14927439785634217452024-01-14T10:36:00.000-08:002024-01-14T10:36:58.263-08:00අපිත් ගියා නිරීක්ශණ චාරිකාවක්..<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඊයෙ පෙරේදාවක අපේ හිටපු ජනාප්පතිතුමා මයින්ද මහත්තයයි ගෝලයෝ රොත්තයි නැවක පාර්ටියක් දාන්න ගිහිල්ලා අතේ මාට්ටු වෙලා මීඩියා ඉස්සරහ සර්වලොක බේගල් වගයක් ඇදබානවා ගෝලයෝ සැට් එක.. එයයිලා පස්චාත් භාගය පොලේ ගහලා කියන්නෙම එයාලා ගියේ නිරීක්ශණ චාරිකාවක් කියලාමයි.. එකෙක් කියනවා නිරීක්ශණ චාරිකාවක්ලු.. තව එකෙක් කියනවා අජ්ජහපන චාරිකාවක්ලු.. මට නම් ඉතිං ඔය කෝක උනත් අවුලක් නෑ තමුන්ගෙ පුද්ගලික හල්ලි වලින් ගියානම්.. තමුන් මාන්සියෙන් උපයන සොච්චමෙන් ඉඳලා හිටලා ආතල්ලෙකක් ගන්න කාටත් තහනමක් නෑනෙ.. වැඩේ කියන්නෙ රටේ එවුන්ට තමුන් මාන්සියෙන් උපයන මුදලින් තුන්වේලවත් කන්න බැරි තැනට පත් කරලා උන්නැන්හේලා නැව්වල නැගලා ආතල් ගන්න එක සදාචාරාත්මක නෑ.. ඒත් ඉතිං පක්ශ භේදයක් නැතුවම ඔය පාල්ලිමේන්තුවේ ඉන්න උන්නැහේලාට සදාචාරයක් කියලා එකක් නෑ. ඒ නිසා ලොකු ලොකු දේවල් බලාපොරොත්තු වෙන එක හරි නෑ.. ඕං ඔය ආකාරයේ දේවල් අටෝරාසියක් හිත හිතා ඉද්දි මටත් මතක්වුනා අපිත් එක පාරක් මේ වගේ නිරීක්ශණ චාරිකාවක් ගියා නේද කියල.. මාත් ඉතිං ඇරියෙ නෑ.. ඒ වගේ නිරීක්ශණ චාරිකාවල් යන්නෙ මයින්ද මාත්තයලා විතරක් නෙවෙයි කියලා රට්ටු දැනගන ඕන. මයින්ද මාත්තයලා ගිය නිරීක්ශණ චාරිකාවට රටම එකතුවෙලා වටකරන් නෙලන අල්ලපනල්ලේ මයින්ද මාත්තයාටයි ගෝලයෝ සැට් එකටයි සපෝර්ට් එකක් පිණිස මමත් අපේ නිරීක්ශණ චාරිකාව විස්තරේ<span style="border-color: rgb(0, 0, 0);"> ලියන්න තීරණය කරා..</span> </span></p><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපි ඔය කියන චාරිකාව යන්නෙ මගේ මතකයේ විදිහට එකදාස් නවසිය අනූ හය වගේ කාලෙක. ඕය චාරිකාව යන්න දින වකවානු දාගත්තම ඉස්සෙල්ලම කරන්න ඕන ඒකට අවශ්යවෙන නාවුක යාත්රාවක් හොයාගන්න එක. ඒක ටිකක් අමාරු වැඩක්. ට්රිප් එකක් යන්න වෑන් එකක් බස් එකක් හොයාගන්න තරම් ඒ වැඩේ ලේසි නෑ. ඒ ජාතියේ නිරීක්ශණ චාරිකාවල් යන්න පුලුවන් නාවුක යාත්රා ගමටම තිබ්බෙ දෙකයි.. දෙකේම අයිතිකාරයා එක්කෙනෙක්. ඒ නිසා ඔය කියන යාත්රාවලට ඉල්ලුම ටිකක් වැඩියි.. අපේ තඩියා නොහොත් චමිලයා ඔය කියන යාත්රාවේ අයිති එක්කෙනා හෙවත් සුද්දා මාමා අඳුරන නිසා යාත්රාව ලබාගැනීම ඒ තරම් අපහසුවක් නෑ. හැබැයි කලින් වෙන්කර තබාගැනීම අනිවාර්යයි. කොච්ව්හර දන්න අඳුනනවා උනත් වෙනත් කෙනෙක් බුක් කරලා නම් ඒ බුකින් කැන්සල් කිරිලි සුම්ම..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සුද්දා මාමා ලඟ රෙන්ට් එකට දෙන වෝටර් ලිමෝසින් දෙකක් තිබ්බ. එකක් පොඩි එකක්. දෙවැනි එක ලොකු එකක්. අපේ නිරීක්ශණ චාරිකාවට පොඩි ලිමෝ එක පොඩි වැඩියි. ඒ නිසා අපි තෝරාගන්නෙ ලොකු ලිමෝසීන් එක. මොකද කියනවනම්, මයින්ද මාත්තයලාගෙ නිරීක්ශණ චාරිකාවෙ ගියේ පනස් පස්දෙනෙක් උනාට ඒක තඩි නැවක් නිසා ඒකෙ ඉඩ පහසුකම් ගොඩයි.. අපේ චාරිකාවෙ පිරිස දහයක් පහලොවක් නිසා අපේ වැඩේට සුද්ද මාමගෙ වෝටර් ලිමෝව පොඩි වැඩියි.. අපිට කොයින්ද ඉතිං මයින්ද මාත්තලයට වගේ ආන්ඩුවේ නැව්..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කියවන කට්ටිය කොන්ෆියුස් වීම වලක්වන්න ඕං මම අපේ සුද්දා මාමිගෙ වෝටර් ලිමෝසීන් එකේ ෆොටෝ එකක් මෙතන දානව.. අපේ තඩියා නොහොත් චමිලයා තමයි ෆොටෝ එක ඔන්ලයින් හොයලා දුන්නෙ.. කාගෙන් උස්සපු එකක්ද දන්නෙ නෑ ෆොටෝ එකනම්.. </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-C4O67rle_tDisRENQreMirUFecnR-fqc5DE5jQMkO75GR-agcq2pn1taoum8eEwUJpN4PapaIPyLftKOGbkz8FkBdd4pVmXarJZjV9t0qUOzhX-uOM-w1jPIJZiqiFiVd7gpCWOTuoySFTu4_vlVxhL6pfPTVpgE6eAqq3pXj0FPBkgxsCiGIjpb8n1L/s275/5db3157b-9177-4d7a-aaf4-98964db98675.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-C4O67rle_tDisRENQreMirUFecnR-fqc5DE5jQMkO75GR-agcq2pn1taoum8eEwUJpN4PapaIPyLftKOGbkz8FkBdd4pVmXarJZjV9t0qUOzhX-uOM-w1jPIJZiqiFiVd7gpCWOTuoySFTu4_vlVxhL6pfPTVpgE6eAqq3pXj0FPBkgxsCiGIjpb8n1L/w400-h266/5db3157b-9177-4d7a-aaf4-98964db98675.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipBSANKiYaG6b7K4W9m0Y7_tGo_erRybthPVMVrW8zZEyHUOmLnURacTTcY5jTjpOy6n_AZUCxV8cEgCyQptXp6v0F7F3eWbA_0LuNel35-8vCPkztuZ55g1QvobPflgqTgiUpBZTq9VtU-BM40-YfYir9aORBUPNeZ8cj0WnDDXn5Enbft9vb5vgqRu5X/s652/ee617558-ab8f-412f-908c-f5874a7fabfd.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="652" data-original-width="600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipBSANKiYaG6b7K4W9m0Y7_tGo_erRybthPVMVrW8zZEyHUOmLnURacTTcY5jTjpOy6n_AZUCxV8cEgCyQptXp6v0F7F3eWbA_0LuNel35-8vCPkztuZ55g1QvobPflgqTgiUpBZTq9VtU-BM40-YfYir9aORBUPNeZ8cj0WnDDXn5Enbft9vb5vgqRu5X/w368-h400/ee617558-ab8f-412f-908c-f5874a7fabfd.jpeg" width="368" /></a></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔය ෆොටෝ එකේ තියෙන්නෙ සුද්ද මාමගෙ වෝටර් ලිමෝසීන් එක.. ඕක එන්ජින් හතරක් සහිත සුපිරි භාන්ඩයක්.. එන්ජින් හතරම එකපාරට වැඩ කරොත් ලොකු වේගයක් ලබාගන්න පුලුවනි.. රෙන්ට් එක වරුවට රුපියල් තුන්සීයයි දවසටම ගත්තොත් පන්සීයයි.. ඕක රෙන්ට් කරද්දි ඕකෙ යතුර සහ එන්ජින් හතර අරගෙන එන්න ඕන සුද්දා මාමගෙ ගෙදරින්.. යතුර කිව්වට ඒක එන්ජිම ස්ටාර්ට් කරන යතුරක් නෙවෙයි.. වෝටර් ලිමෝව ගඟේ අයිනෙ තියන ගහකට ලං කරලා දාල තිය හීනි දම්වැලේ ඉබ්බගෙ යතුර.. එන්ජින් හතර ඉතිං සුද්දා මාමගෙ ගෙදර ඉඳලා තොටුපොලට උස්සං එන එක තාමා ටිකක් ලොකු වැඩකට තිබ්බෙ.. ඒකත් ඉතිං ලොකු බරක් නෑ.. හබල් හතර එක්කෙනෙකුට උනත් ෆුට් සයිකලේක තියලා පැදන් ආවහැකි තොටුපොලට..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඊට පස්සෙ තියෙන්නෙ වෝටර් ලිමෝසීන් එක හෙවත් සුද්දා මාමගෙ අඟුල ඒ තොටුපොලෙන් අපේ තඩියලාගෙ තුඩුවමුල්ල තොටුපොලට යාත්රා කරවන එක.. එන්ජින් හතරක් තිබ්බට ඕකෙ ස්ටියරින් එක අරං යන වැඩේ හැමෝටම කරන්න බෑ.. අපේ තඩියා තමා ඒකෙ කප්පිත්තා. පිටිපස්සෙ වම් පැත්තෙ කොනේ තඩියා වාඩි උනාම ලිමෝවෙ ඌ ඉන්න කොන ගිලෙන්න ඔන්න මෙන්න තරං යට යනවා උනත් ඊට විරුද්ද කෙලවරේ එන්ජින් ඔපරේටර් වාඩි උනාම තඩියගෙ පැත්ත ටිකාක් විතර උඩට එනව.. ඉස්සරහ දෙකයි පස්සෙ දෙකයි එන්ජින් හතරකින් හබල් ගෑවට ඕක වමට දකුනට හරවන වැඩේ කරන්න පුලුවන් තඩියාට විතරයි.. ඒක වෙනම ස්කිල් එකක්.. එක වතාවක් මං සිංගල් එන්ජින් එකක් මාදු ගඟේ පදින්න ගිහිං එක තැන රවුම් ගහලා ගහලා අන්තිමේ රිවස් එකේ තමා ගොඩට ආවෙ.. ලේසියි වගේ පෙනුනට එව්වා යාත්රා කරවන එක ලේසි පාසු වැඩ නෙවෙයි.. ගොඩ දුවන වාහනවල ස්ටියරින් එක තියෙන්නෙ ඉස්සරහ උනාට වතුරෙ දුවන වාහනවල ස්ටියරින් එක තියෙන්නෙ පිටිපස්සෙ කියලා මමත් ඉස්සෙල්ලම දැනගත්තෙ සුද්ද මාමගෙ වෝටර් ලිමෝසීන් එක පැදිල්ලෙන් තමයි..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නිරීක්ශණ චාරිකාවට ඕන කරන සියලූම දෑ ලිමෝවට පැටවෙන්නෙ තඩියලාගෙ තුඩුවමුල්ල තොටුපොලෙන්.. ගෙවල්වලට මාට්ටු නොවෙන්න අහල පහල පදුරු අස්සෙ සීරුවට හංගලා තියන බෝතල් ටිකයි, බයිට් වර්ගයි, ඒවාට ඕන කරන අනුපානයි, දුම් ජාතියි, සංගීත භාන්ඩයි සියල්ලම යාත්රාවට පැටෙව්වාම නිරීක්ශණ චාරිකාවට සියල්ල සූදානම්. ඊලඟට තියෙන්නෙ යාත්රාවේ අදාල තැන්වලින් සාමාජිකයක් වාඩිකරවීම සහ එන්ජින් තුනක් වෙනුවෙන් ටර්බෝ පවර් තියන තුන්දෙනෙක් අනුයුක්ත කිරීම.. සුක්කානම හසුරුවන්නේ තඩියා නිසා ඉතුරු තුන හිමිවෙන්නෙ අනුපිලිවෙලින් හයිය හත්තිය තියෙන එවුන්ට.. ඕං ඊට පස්සෙ තමයි නමෝ විත්තියෙන් ගමන පිටත් වෙන්නෙ. අපිට ඉතිං මයින්ද මාත්තයලාට වගේ ආන්ඩුවෙන් දීපු සැප නැව් නැති නිසා අපේ නිරීක්ශණ චාරිකාව ගිහිං එනකල්ම අපිම හබල් ගෑ යුතුයි.. ඒ කාලෙ කැමරා ෆෝන් තියා මෙලෝ හෑන්ඩ් ෆෝන් එකක් කියලා එකක් තිබ්බෙ නැති නිසා මාධ්ය ආවරණයකුත් නෑ ඉතිම්..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ කියන නිරීක්ශණ චාරිකාව යන්න අපි පිටත් වෙන්නෙ ඔය කිව්ව අවුරුද්දෙ අන්තිම දවසෙ හෙවත් දෙසැම්බර් තිස් එක හවස පහට විතර. අම්බලන්ගොඩින් මුහුදට වැටෙන මාදු ගඟේ අතු ගංගාවක් දිගේ අපි යන්නෙ ගඟ උඩහට. යන්නෙ කොහේද මල්ලෙ පොල් මට වැඩක් නැති නිසා යාත්රාව යන ගමනාන්තයක් වෙත යනකල් හීනියට සිංදුවක් කියාගෙන ආතල් එකක් ගැනීම මගේ අයිතිය.. පන්දම් පත්තු කරගෙන සිංදු කියාගෙන යාත්රා කරන සෙට් එක දැක්කාම ගං ඉවුරුවල ඉන්න උදවියටත් ඉතිං පස්ට ඉරිසියාවයි කිව්වොත් තමා හරි.. එව්වට ඉතිම් අපිට කරන්න දෙයක් නෑ.. ආතල් එකක් ගැනීම අපි හැමදෙනාගෙම අයිතිය.. ඒක ඉතිම් මයින්ද මාත්තයටයි ගෝලයෝ ටිකටයි කියලා වෙනසකුත් නෑ..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නිරීක්ශණ චාරිකාව යන්න සෙට් එක කොයි තරම් උනන්දුද කියනවනම් ඒජින් හතරම ෆුල් ප්රොෆෝමන්ස් පෙන්නනවා උපරීම වේගයෙන් යාත්රා කරන්න.. පැයක් දෙකක් ගඟ උඩහට ගියාම තමා අපේ නිරීක්ශණ චාරිකාවේ ගමනාන්තය සෙට් වෙන්නෙ.. එතන තමයි තැන.. ගඟ ඉහත්තාවෙ තියන මුඩු බිමක හදපු ඇනිකට් එකක් ලඟ තියන තැනිතලා බිම් කොටස තමා අපේ පාර්ටි ග්රවුන්ඩ් එක.. සුද්දා මාමගෙ ලිමෝ එක අයිනට කරලා පාර්ක් කරාම අපිට තියෙන්නෙ අඩුම කුඩුම ටික තැන් තැන්වලින් තියලා මැදින් ලොකු ගිනි මැලයක් එහෙම පත්තු කරගෙන සාදය පටන් ගන්න.. ආං පාර්ටි.. බොන එවුන් බොනවා.. සිංදු කියන එවුන් සිංදු කියනවා.. ගිනි මැලය එක දිගට පත්තු කරන්න දර හොයන දර පාර්ටියේ එවුන් කැලෑව පීරගෙන දර හොයනවා.. මාලු අල්ලන එවුන් මාලු අල්ලනවා.. රොකට්වල නැගලා යන එවුන් රොකට් එකේ නැගලා අඟහරු බලන්න යනවා.. ආතල් ලෝකයයි.. හැබැයි ඕක මයින්ද මාත්තයලා ගිය නිරීක්ශණ චාරිකාවෙන් වෙනස් වෙන්නෙ කාරනා දෙකකින්.. පලවෙනි එක තමයි ෆොටෝ වීඩියෝ ලීක් වෙන්නෙ නෑ.. දෙවැනි එක තමයි මයින්ද මාත්තයලාට මදුරුවෝ තලන්න වෙන්නෙ නෑ.. අපිට එහෙම නෑ.. මදුරුවෝ තැලිල්ල Mandatory..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හවස පහට පටන් ගැනෙන නිරීක්ශ චාරිකාව කූටප්රාප්තිය සිද්දවෙන්නෙ රෑ දොලහට අලුත් අවුරුද්ද උදාවෙද්දි.. කලින් ගෙනැල්ලා සූදානම් කරගෙන තියෙන රතිඤ්ඤා ටිකයි අහස් කූරු ටිකයි පත්තු වෙනකොට අහල පහල පදුරු අස්සෙ නයිට් පාර්ක් කරගෙන ඉන්න සත්තුයි අහල පහල ගස්වල නයිට් පාර්ක් කරපු කුරුල්ලොයි පණ එපා කියාගෙන මාරුවෙනව.. ඊට පස්සෙ ඉතිං ගෙනාපු දේවල් අහවර වෙනකල් නීරීක්ශණ චාරිකාවේ ඉතිරි කෑල්ල ඇදෙනව.. වැඩේ ඉවර වෙන්නෙ වටින් ගොඩින් එලිය වැටීගෙන එද්දි තමයි.. </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නිරීක්ශණ චාරිකාව එන්න තියන උනන්දුව යද්දි බොහෝමයකට නෑ.. ඒකට පලවෙනි සහ අවසාන හේතුව වෙන්නෙ බහුතරයකට සිහියක් පතක් නැතිවීම.. ලාහෙට ගෙම්බො අල්ලන න්යායෙන් එකා එකා උස්සලා සුද්දා මාමගෙ ලිමෝසීන් එකේ මැදින් නිදි කරවාගත්තාම අවදියෙන් ඉන්නෙ තඩියයි මමයි අපේ උදයයි විතරයි.. අපි කාටවත් ඉතිං ආපහු එන්න හදිසියක් නැති උනාට තඩියට ගමේ එන්න පට්ට හදිසියි.. ඒකට හේතුව තමයි සුද්දා මාමගෙ වෝටර් ලිමෝසීන් එක උදේ අට වෙද්දි රිටර්න් කරන්න ඕන නිසා.. පරක්කු උනොත් සුද්දා මාමගෙ ඊලඟ හයර් එක කැන්සල් වෙන නිසාත් පරක්කු වීමෙන් තව වරුවකට රුපියල් තුන්සීයක් දෙන්න වෙන නිසාත් තඩියා ගමට එන්න සෑහෙන හදිසියි.. ලොකුම ප්රශ්ණය වෙන්නෙ ඔය එකක්වත් නෙවෙයි.. වෝටර් ලිමෝසීන් එක පදවපු එන්ජින් සියල්ලම කුදාර් වෙලා කට් වෙලා ඉන්න නිසා ගමට එන්න තියෙන්නෙ තඩියගෙ ස්ටියරින් එන්ජිම විතරයි.. උදයා ඔරුවකට බෝට්ටුවකට නැගපු වෙලාවේ ඉඳන්ම බහින වෙලාව වෙනකල්ම කරන්නෙ යාත්රාව ඇතුලෙ අඩියෙ තියන වතුර අයින් කරන එක නිසා උදයා හබල් ගෑමට යොදාගන්න බෑ.. උදයා බෝට්ටුවට නගින්නෙම පොල් කටුවක් වගේ මොකක්ම හරි භාජනයක් හොයාගෙන.. එහෙම එකක් හොයාගන්න නැතිනම් අරක්කු මූඩියකින් හරි වතුර ඉහින වැඩේ ඌ අතාරින්නෙ නෑ..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">තඩියා වෙරි මතේ තනියම හබල් ගාද්දි මටත් ඉතිං බලන් ඉන්න බැරි නිසා මාත් හබලකුත් අතට අරගෙන ලිමෝ එකේ ඉස්සරහ කොනෙන් වාඩිවෙලා හබල් ගහන්න පටන් ගන්නව.. ඒත් ඒ වැඩේ අහවර වෙන්නෙ තඩියා අමු සිංහලෙන් මාව අමතලා හබල උඩට ගනින් කියලා කිව්වාම.. මාත් ඉතිං කරන්නෙ හබල් ගහනවට වඩා හබල වතුරට දාගෙන වෙරි මතේ නිදි කිරා වැටෙන එක නිසා තමයි තඩියා සිංහලෙන් මාව අමතන්නෙ.. තඩියා තනියම පිටිපස්සෙ එන්ජිමෙන් විතරක් වොටර් ලිමෝසීන් එක පදවද්දි තව එකෙක් ඉස්සරහින් හබලක් වතුරට දාගෙන ඉන්න එකෙන් වෙන්නෙ ලිමෝව තවත් මන්දගාමී වෙන එක.. කටගොන්නක් බීලා හම්බානෙකට වෙරි මතේ තනියම ලිමෝව පදින තඩියට ආං ඒ වෙලාවට තමයි නීරීක්ශණ චාරිකාව අදෝමයි කියලා හිතෙන්නෙ.. ඒ එක්කම සුද්දා මාමවයි එක්ස්ට්රා චාර්ජස් රුපියල් තුන්සීයයි මතක් වෙනකොට තඩියට කාපුබීපුවයි වෙරිමතයි ඉස්පොල්ලෙ යනව ඉතිම්... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උදේ හත හතාමාර වගේ වෙද්දි තඩියා අමාරුවෙන් ඩ්රැයිවින් කරගෙන එන සුද්දා මාමගෙ වෝටර් ලිමෝසීන් එක තුඩුවමුල්ල තොටුපොලට සේන්දු වෙනව.. එතැනින් එහා තියෙන්නෙ කුදාර් වෙලා කට් වෙලා ඉන්න උදවිය නාන තොටුපොලේ ඇඳුම් මාරුකරන කෑල්ල ඇතුලෙන් සත්ප්පවලා සුද්දා මාමගෙ වෝටර් ලිමෝසීන් එක රිටර්න් කරන්න යන්න.. ඒකට යන්නෙත් තඩියයි මමයි.. උදයා තියනවා නිරීක්ශණ චාරිකාව ගිය උදවියගේ මුරට.. වෝටර් ලිමෝසීන් එක රිටර්න් කරලා යතුරයි එන්ජින් හතරයි සුද්දා මාමිට භාරදුන්නාම නිරීක්ශණ චාරිකාවේ කරයුතු කම්මුතුයි.. එතැනින් එහා අපේ චාරිකාවයි මයින්ද මාත්තයලාගේ චාරිකාවයි වෙනස්වෙන තවත් තැනක් තියෙනව.. ඒ තමයි අපේ චාරිකාවේ බීලා කුදාර් වෙලා පීචං වෙලා කට් වෙච්ච එවුන් කාපු බීපුවා ගෙවල්වලට මාට්ටු වෙන්න නොදෙන්න අපි තදින්ම වගබලාගන්නව.. උන් බීපුවයේ වෙරි හිඳෙනකල් අපි උන්ව නාන තොටුපොලේ හංගලා තියාගෙන ඉන්නව.. තුඩුවමුල්ල සියලූම ටීවී චැනල්වල මාධ්ය වේදීන් සහ මාධ්ය වේදිනියන් ගම පුරා තොරතුරු හෙව්වත් බීපු එවුන් ගැන තඹේක තොරතුරක් එලියට එන්නෙ නෑ.. ඒකට අපේ මයින්ද මාත්තයලාගෙ නිරීක්ශණ චාරිකාව.. ගිහිං දවසක් දෙකක් යද්දි වීඩියෝ යනවා කියහංකෝ සෝසල් මීඩියාවල.. </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFxROU-RlhxbnSNF6u__eRwWBfOLd7obpctBfACGVC7C28Apo7WHrk2-OrmNor-DVqJjTW1iGGLWRzm_8YU1AMM3d_5M3g_Br5kP2jK_KUx46ZlourzXAPLHECaXSi9SOmrFjF4y0F71GsNmPb43tlcggRpldoOk2FR_EYzZddsXw-L9CZ798Hpb7IIheC/s1310/Screenshot%20(40).png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="642" data-original-width="1310" height="196" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFxROU-RlhxbnSNF6u__eRwWBfOLd7obpctBfACGVC7C28Apo7WHrk2-OrmNor-DVqJjTW1iGGLWRzm_8YU1AMM3d_5M3g_Br5kP2jK_KUx46ZlourzXAPLHECaXSi9SOmrFjF4y0F71GsNmPb43tlcggRpldoOk2FR_EYzZddsXw-L9CZ798Hpb7IIheC/w400-h196/Screenshot%20(40).png" width="400" /></a></div><br /><span style="font-size: large;">(මේ තියෙන්නේ තුඩුවමුල්ල තොටුපොල.. හැමදාම හවසට කොල්ල විස්සක් තිහක් ලකේට ගඟේ පැනපු තැනට දැන් වෙලා තියනදේ.. ඔය දකුණු පැත්තේ තියන පුංචි කාමරේ තමා කට්ටියව වෙරි හිඳෙනකල් හංගලා තියන්නේ..)</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මයින්ද මාත්තයලා ගියපු නිරීක්ශණ චාරිකාවෙ ගිය පනස් පස්දෙනෙකුට කන්න දෙන්න වියදම්වුනේ දාහතරදාහයි කියලා ඇමටිතුමා කීවා කියලා එස් එල් ව්ලොග් හසලකයා කියනවා මට ඇහුනා.. මම මේ කල්පනා කරන්නෙ අපි ඔය නිරීක්ශණ චාරිකාව ගිය 1996 අවුරුද්දෙත් පහලොවක විතර කන්ඩායමකට කන්න බොන්න ඔය ආසන්න වියදමක් ගිය එකේ, බඩු මිල අහස උසට ගිය කාලෙක පනස් පස්දෙනෙකුට දාහතර දාහකින් කන්න බොන්න දීපු කේටරින් එක තියෙන තැන හොයාගත්තොත් ඉතිං සෑහෙන්න අඩු ගානකට තුන්වේල කන්න පුලුවන් වෙයි රටේ එවුන්ට .. </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">තනියම කල්බැපනා කරලා බැලුවාම මයින්ද මාත්තයලාගෙ නිරීක්ශණ චාරිකාවට වඩා අපි සෑහෙන සාර්ථකයි... මම එහෙම කියන්නෙ ඇයිද දන්නවද.. තඹේක ආදායමක් නැති අපි ඒ ලෙවල් කරපු කාලෙ, එකා එකා අමාරුවෙන් සල්ලි ටිකක් එකතු කරගෙන, සුද්දා මාමිගේ වෝටර් ලිමෝසීන් එකත් රෙන්ට් කරගෙන, බයිට් හදාගෙන, කෑම හදාගෙන, ගඟ දිගේ හැතැක්ම දෙක තුනකුත් ගිහිං, රෑ එලිවෙනකල් කුදාර් වෙනකල් බීලා, සිංදු කියලා, රොකට් එකක නැගලා අඟහරු ලෝකේ පැත්තෙත් ගිහිං ආතල් එකකුත් අරගෙන, ගමේ ගොඩේ එකාලට තියා , දෙමාපියන්ටත් නොදැනෙන්න ගෙවල්වලට ගිය අපි මයින්ද මාත්තයලාට වඩා දක්ශ නැද්ද මම අහන්නෙ... අද මේක ලියනකල්, අපි ගිය නිරීක්ශණ චාරිකාව ගැන ගෙවල්වල එවුන් තියා ගමේ ගොඩේ බල්ලෙක් පූසෙක්වත් දන්නෙ නෑ... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><br style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: small;" /></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-33580185533680034392023-12-04T18:40:00.000-08:002023-12-04T18:40:14.112-08:00ධර්මේගෙ ධර්මේ..<p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ධර්මසිරි මට හම්බවෙන්නෙ 1999 අවුරුද්දෙ මුල කාර්තුවේ කියලයි මට ලාවට මතක. එවකට මගේ රැකියාව වෛද්ය උපකරණ ආණයනය කරන ආයතනයක field service technician. ඒක ලංකාව වටේම ඇවිදින්න දීපු වැටුප් සහිත වරමක් වගේ කිව්වොත් තමයි හරි. ඇවිදින්න කිව්වොත් දවසේ පැය විසි හතරම, සතියේ දින හතම, මාසයේ දවස් තිහම, අවුරුද්දේ දවස් තුන්සිය හැට පහම උනත් මම එකෙන්ම ලෑස්තියි. උපන් නැකතේ හොඳකටද නරකකටද මන්දා මට ඇවිදින එක සොමි සාගරයක්. නිකම්ම නිකම් ගෙදර ඉන්නවට වඩා අදත් මම කැමති වාහනේ නැගලා ඔලුව හැරුන අතේ ඩ්රයිව් කරන්න. එහෙව් ඇවිදිල්ලට ඇබ්බැහි මට field service tech ජොබ් එක කියන්නෙම වෙස්වලාගත්තු ආශිර්වාදයක්. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඒ කාලෙ සඳුදට ගෙදරින් ගියාම ආයෙම ගෙදර එන්නෙ සිකුරාදට. දවස් පහේම වැඩ දවස් තුනෙන් හතරෙන් කරලා බ්රහස්පතින්දා රෑට ගෙදර ඇවිත් සිකුරාදට යාලු මිත්රයන් එක්ක කොම්පැනි වෑන් එකෙන් පික්නික් එකක් යනවා වගේ වැඩත් කෙරුනා ඉතිං ඉඳලා හිටල. ඒ කාලෙ කොම්පැණි වාහනවලට GPS පහසුකම් තිබුනෙ නෑ. ස්මාර්ට් ෆෝන් තියා හෑන්ඩ් ෆෝන් එකක්වත් තිබ්බෙ නෑ. දැං ගෙදර ඉඳන්ම ගමනාන්තය දක්වාම පාර හොයාගන්න ස්මාර්ට් ෆෝන් එකේ පහසුකම් තිබ්බට ඒ කාලෙ ඉතිං පාරෙ ඉන්න කාගෙන් හරි අහගෙන තමා අපි ලංකාව වටේම ඩ්රයිව් කරේ.</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මාව රැකිවට බඳවාගත්තු වැටුප බොහොම පොඩි වැටුපක්. ඒත් night out + allowances එකතු උනාම මගේ පඩිය මැනේජර්ගෙ පඩිය වගේ දෙගුණයකටත් වඩා වැඩි හැම මාසෙම. කොමිෂන් , අලවන්සස් ලැබෙන රස්සාවල්වල මූලික වැටුප අඩු කරලා දෙන්නේ කොම්පැනිවල වාසියට. ETF, EPF කැපෙන්නේ මූලික වැටුපට නිසා මූලික වැටුප අඩු කරලා දීමනා එල්ලුවාම ඒකෙන් කොම්පැනිවලට ගොඩක් වාසියි. අපේ මැනේජර් මහත්තයා බොහොම හිත හොඳ මනුස්සයා උනාට මගේ පඩිය එතුමාගෙ පඩිය පරයා ඉහල යන එක ගැන එතුමා හිටියෙ ලොකු මනාපයකින් නෙවෙයි කියලා මට තේරුනේ මුල්ම පඩිය අතට ගනිද්දි. මෑන්ස් ටිකක් අවුල් වගේ දැනුන නිසා දෙවැනි මාසෙ ඉඳන්ම සඳුදා උදේට කෑශ් ඇඩ්වාන්ස් ගන්න මම පුරුදුවුනා. මම එහෙම කරේ මට සතිය මුල සල්ලි ඕනවට නෙවෙයි. පඩි දවස වෙද්දි මගේ පඩිය මැනේජර්ගෙ පඩියට අඩු ගානකට මේන්ටේන් කරගන්න මට වෙන විකල්පයක් තිබුනෙ නැති නිසා. කොම්පැණියට හිටපු එකම certified technician විදිහට මට සතිය පුරාම රට වටේම ජොබ්ස් වැටෙන එක සාමාන්ය දෙයක්. එහෙම ජොබ්ස් වැටුනාම මගේ වැටුප ලොකු වෙන එක වලක්වන්න බෑ.. මම එහෙම කියන්නෙ ලොකුකමකට නෙවෙයි. අදටත් ලංකාවෙ Biomedical Engineering පැත්තෙ ඉන්න මිනිස්සු ප්රමාණය බොහොම අඩුයි. ඒ නිසා ඒක ටික හොඳින් මුදල් උපයන්න පුලුවන් ජොබ් එකක්. ලංකාව වගේ පොඩි රටක Biomedical Engineering පැත්තෙ රැකියා ප්රමාණය අඩු උනාට දියුණු රටවල ඒකට ලොකු ඉල්ලුමක් තියෙන රැකියාවක්. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මට ගෙවන වැටුප සාපේක්ශව ලොකු එකක් වීම ටික කලක් යද්දි අපේ මැනේජර් මහත්තයටත්, කොම්පැණිය අයිතිකාර මහත්තයාටත් මහ විසාල කරදරයක් වෙන්න ලොකු කාලයක් ගියේ නෑ කියමුකෝ.. ඒකට විකල්පයක් විදිහට අපේ කොම්පැණිය අයිතිකාර මහත්තයා තව field service technician කෙනෙක්ව බඳවාගන්න තීරණය කරා.. ඒ තමයි ධර්මසිරි..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ධර්මසිරි වෘත්තිකයෙක් විදිහට ගත්තොත් කොලඹ අවට පදිංචි එවකට වයස හතලිහක විතර විදුලි කාර්මිකයෙක්. ධර්මසිරිට තිබ්බ විදුලි කාර්මික දැනුම කොයිතරම් විදිමත් එකක්ද කියලා මට අවභෝදයක් නෑ.. හැබැයි ධර්මෙ කිසිම භයක් නැතුව එලෝන් මස්ක්ගෙ රොකට් එකක් උනත් " සිම්පල්නෙ.. හදලා දෙන්නම් " කියලා භාරගන්න තරම් කයිවාරුවෙක්.. ධර්මෙ ගෙන්නලා තිබුනෙම මට පයින් අනින්න කියලා මට තේරුනේ ධර්මෙ මට නිරන්තරයෙන් පෙන්නපු ලොකු සීන් නිසා.. ධර්මෙ හැසිරුනේ කොම්පැණි අයිති මහත්තයගෙ දකුණු අත ලෙවල් එකේ.. මං ඉතිං මොකාට උනත් කඩේ ගිහිං රැකියාවෙ රැඳෙන්න උත්සහ නොකරන ඩෑල් එකක් නිසා මට ධර්මෙ එක්ක තරඟයක් තිබුනෙ නෑ.. වැඩ සහ දැනුම එක්ක ගත්තාම ධර්මෙ ලොකු දැනුමක් නැති මනුස්සයෙක් කියලා මං දැනගත්තෙ ධර්මේ නිරන්තරයෙන් අනාගන්න වැඩ ගොඩ දාන්න මට යන්න සිද්දවුන නිසා.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">වයරින් බාස් කෙනෙක් වෙච්චි ධර්මෙ ඉලෙක්ට්රොනික් තියා මල්ටිමීටරයක්වත් පාවිච්චි කරන්න නොදන්න කයිවාරුවෙක්.. මිකැනිකල් පැත්ත ගත්තාම ඇණයක් තදකරන්න බුරුල් කරන්න ඇරුනාම ධර්මයා මෙලෝ මිකැනිකල් දැනුමක් නැති මෙලෝ තර්කානුකූල චින්තනයක් නැති මනුස්සයෙක්. කටින් කයිවාරු ගැහිල්ල ඇරුනාම ධර්මෙට වාහනයක් එලවගන්නවත් බැරි පොරක් නිසා ධර්මෙ රැකියාවට ලංකාව පුරා ගියේ බස් එකේ.. ටූල් සෙට් එකත් කර තියාගෙන අමතර කොටස් බෑග් එකකුත් කර තියාගෙන ඇඳුම් බෑග් එකකුත් කර තියාගෙන බස් එකේ ලංකාව වටේ යනවා කියන්නේ ග්රහ අපලයක් වගේ එකක් .. මොකක්දෝ කරුමෙකට ධර්මසිරි ඒ අපලේ ගෙවන්න කැමැත්තෙන්ම එකඟ වීම මට අනුවනම් අංක එකේ හරක් වැඩක්.. ධර්මසිරිගේ මෝඩ වැඩ නිසා ටිකෙන් ටික මටත් අවාසි වීගෙන එන්න පටන් ගත්තෙ ධර්මෙ බස් එකේ යනවානම් මට විතරක් වාහයක් දෙන්නෙ ඇයි කියන, එයාලාට වාසි සහගත ප්රශ්ණය කොම්පැණි අයිතිකාර මහත්තයා මැනේජර්ගෙ මේසය උඩට ගෙනාපු නිසා..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ධර්මෙ නා ගත්තු තැන්වල, ධර්මෙ වයරින් තියරියෙන් වයර් මාට්ටු කරලා පුච්චලා දාන සර්කිට් බෝර්ඩ් වගේ එව්වා මම ගිහිං කොම්පැණියට හොරෙන් ගොඩ දාලා දුන්නට ධර්මෙ ලද හැම අවස්තාවකම මට බැස්ටිය දෙන්න අමතක කරේ නෑ.. ටික කලක් යද්දි කොම්පැනියෙ අයිතිකාර මහත්තයට ධර්මෙට වඩා ලොකු වැඩකාරයෙක් මේ තුන් ලෝකෙම හිටියෙ නෑ.. ධර්මෙ ටූල්ස්, පාර්ට්ස් කර තියාගෙන ලංකාව වටේ බස්වල කෝච්චිවල ගෑටුව.. මම සුපුරුදු විදිහට මගේ ලෙවල් එකෙන් මගේ රස්සාව කරගෙන ගියා.. මට වයස එවකට විසි තුනක් වීමත් ධර්මසිරි වයස හතලිහක හතලිස් පහක පැහුනු මිනිසෙකු වීමත් නිසා ධර්මසිරි නිතර හැසිරුනේ ධර්මෙ මගේ ගුරා ලෙවල් එකෙන්.. පුහ්.. ධර්මෙව පරාද කරලා මට ලබාගන්න දෙයක් නැති නිසා මමත් ඔන්න ඔහේ ධර්මෙට ධර්මෙගෙ ආතල් එක ගන්න ඉඩ දීලා මගේ වැඩක් බලාගෙන පාඩුවේ හිටිය..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">එක්තරා සඳුදා දවසක රත්නපුර දිස්ත්රික්කයේ ඉස්පිතාලෙක ඩෙන්ටල් යුනිට් එක සෙත්තපෝච්චි වෙලා ඒක රෙපෙයාර් කෝල් කරලා තිබ්බ කියමුකෝ.. මම ඒ සතිය වැඩ දාගෙන තිබ්බෙ අනුරාධපුර දිස්ත්රික්කය අවට. ඒත් සඳුදා උදේ මැනේජර් හදිසි වැඩ ගැන කියද්දි ඔය කියන රෙපෙයාර් එක ගැන මටත් කිව්ව..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">අහවල් හොස්පිටල් එකේ ඩෙන්ටල් චෙයාර් එක ඉස්සෙනෙ නෑලු.. ඒක වොරන්ටි එකේ තියෙන්නෙ . අද දවස ඇතුලත හදන්න ඕන..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මම යන්නද ස..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">එපා.. ඔයා අනුරාධපුර යන්න.. මම ධර්මසිරි යවන්නම් ඒකට..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඕකේ සර්.. මම යන්නම්.. ( එහෙම කියන්නෙ ධර්මසිරි)</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ස.. ඕක ධර්මසිරිට හදන්න බෑ.. ඕය රෙපෙයාර් එකට special training එකක් ඕන..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">පිස්සුද සර්.. මට ඔව්ව සිම්පල්... මෙයා මේ කිව්වට ඔව්ව මහ ලොකු වැඩ නෙවෙයි.. ඔව්වද මම ගොඩදාල තියෙන්නෙ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඒකනේ අයිසෙ.. තමුසෙ යනව.. ගිහිං ඒක හදලා දානව.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ස.. ඕකට ධර්මසිරි යවන්න එපා.. ධර්මසිරි ඕක කරන්න ගියොත් තුවාල කරගන්නව.. ඕක ගොඩක් dangerous රෙපෙයාර් එකක්.. ස ට මාව අද අනුරාධපුර යවන්නම ඕනෙනම් මම ඉස්සෙල්ල රත්නපුර ගිහිං ඒක කරලා එහෙම්ම අනුරාධපුර යන්නම්..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">පිස්සුද සර්.. බොරුවට ඩීසල් පුච්චන්න ඕන නෑනෙ.. මෙයාට අනුරාධපුර යන්න කියන්න.. මම පැයෙන් ඕක හදලා දෙක තුන වෙද්දි ආයෙම කොලඹ එන්නම්.. ඔව්වත් වැඩද මට.. ධර්මසිරි එහෙම කියලා ලොකු මිනිහ උනා...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">එතැනින් එහා මං ඉතිං නිහඬවුනා.. ලොකු එවුනුත් පොඩි එවුනුත් දෙගොල්ලන්ම ඉල්ලගෙන කන්න යනවනම් කුරා කුහුඹි මම ඉතිං මක් කරන්නද කියලා වාහනේ අරගෙන අනුරාධපුර යන්න පිටත්වුනා.. මට සතියම කරන්න වැඩ තිබ්බෙ අනුරාධපුර අවට. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">සාමාන්යෙන් ඒ කාලෙ කොලඹ ඉඳලා කුරුනෑගල පාරෙ අනුරාධපුරයට යන්න පැය හතරක් වගේ යනව. උදේ නවයයි තිහට වගේ කොලඹින් පිටත්වුනාම මම එකහමාර දෙක වගේ වෙද්දි මගේ පලවෙනි ජොබ් ලොකේශන් එකේ.. මම එතැනට යද්දිම අපේ මැනේජර් මහත්තයා ඒ අදාල දොස්තර මහත්තයට කෝල් එකක් දීලා කියලා තියෙනවා මම ආපු ගමන් ඔෆිස් එකට කෝල් එකක් දෙන්න කියල.. මමත් ඉතිං ආ පයින්ම කොලඹට කෝල් එක ගත්තෙ දොස්තර මහත්තයගෙ ලෑන්ඩ් ෆෝන් එකෙන්.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ස මම අහවලා.. මට කෝල් එකක් දෙන්න කියලා පනිවිඩයක් තියලා තිබුන..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඔව්නෙ අයිසෙ.. මාර ප්රශ්ණයක්නෙ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මොකද ස..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">බලන්න මේ ධර්මසිරි අර යුනිට් එක හදන්න ගිහිං ඔලුව පලාගෙනනෙ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මම කිව්වනේ ස.. මම කිව්වනේ ඔය මනුස්සයා ඔය වැඩේට යවන්න එපා කියල..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මට ඔයා කියපු එක අහන්න තුබුන.. චැහ්.. දැං ඉතිං කරන්න දෙයක් නෑ...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">දැං මොකද ස ධර්මසිරිට...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ආං නලලෙ මැහුම් හයක් දාලා දැං ඒ ඉස්පිරිතාලෙම වෝර්ඩ් එකට ඇඩ්මිට් කරල..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඔය පම්ප් එක මාරාන්තික එකක් ස.. ඕකෙ ගලවන්න කලින් මුලු යුනිට් එකම ගලවලා බර අඩු කරලා hydraulic ප්රෙශර් එක රිලීස් කරලයි ගලවන්න ඕන.. ඒ වගේම හයි කරන්නත් training එකක් ඕන.. නොදන්න කෙනෙක් ගැලෙව්වොත් එක්කො ඔලුව පැලෙනව.. නැත්තං දත් කඩාගන්නව.. ට්රේනින් එකක් නැති කෙනෙක් ඕක හයි කරන්න ගියත් ඒ වගේම අවධානම් වැඩක්. වෙලාවට පම්ප් එකේ පිස්ටන් එක නලලෙ වැදුනෙ.. ඇහේ එහෙම වැදුනනම් ආයෙ ඇහැක් දාන්න වෙනව අලුතෙන්..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">බලනවකෝ අයිසෙ.. අපේ කොම්පැනියෙ නමටනේ හොඳනැත්තෙ මෙව්ව.. හදන්න යවපු එකා ඒකෙන්ම තුවාල කරගෙන එතැනම ලේ පෙරාගෙන වැටුනාම ආයෙ අපිට බිස්නස් එකක් එයිද..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">එව්ව මම දන්නෙ නෑ ස.. මගෙන් දැං මොකද වෙන්න ඕන..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">හෙට වැඩ ටික කැන්සල් කරලා හෙට වෙද්දි රත්නපුර ගිහිං ඒක හදලා දන්න පුලුවනිද..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">හරි ස.. මම හෙට උදෙන්ම පිටත්වෙන්නම්..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">පහුවදා මම ඒ අදාල ඉස්පිරිතාලෙට යද්දි ධර්මයා බලන්ම ටිකට් කපාගෙන කොලඹ ඇවිත්.. මම යුනිට් එක හදලා දාලා ආයෙම අනුරාධපුර ගියා..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">එතැනින් එහා ධර්මෙ පොඩ්ඩක් විතර බල්ල මාර්ක් ගානට වැටුනට ධර්මෙ කොයිවෙලාවෙත් ට්රයි කරේ නැවත පෙර තිබුන ලකුණු මට්ටමට එන්න.. මට ඉතිං තරඟයක් නැති නිසා මම සුපුරුදු විදිහටම රස්සාව කරගෙන ගියා.. එතැන් පටන් ධර්මසිරි පොඩි පොඩි ඇන මුරිච්චි තද කරන වගේ වැඩවලට පමණක් අනුයුක්ත වුනා.. වැඩකට යැව්වත් ඒක ධර්මසිරිට කරන්න පුලුවන් වැඩක්ද බැරි වැඩක්ද කියලා මගෙන් විමසලයි ධර්මෙව වැඩ වලට පිටත් කරේ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">කැලෑවයි සත්තු ටිකයි අඳුරගත්තයින් පස්සෙ ජීවිතේ බේරගෙන ඉන්න පහසුයු.. කොයිතරම් පුරුදු පුහුණු කරත් බල්ලො කවදත් මුත්රා කරද්දි කකුල උස්සන එක උස්සනවාම නිසා මමත් රස්සාව කරගෙන ගියේ ලොකු කාලයක් එතැන රැඳෙන බලාපොරොත්තුවෙන් නෙවෙයි.. ඒ වගේ වාතාවරණයක් තියෙද්දි තමයි මඩකලපුව දිස්ත්රික්කයේ රෝහලක යන්ත්රයක් අලුවැඩියා කරන්න කැඳවීමක් ලැබෙන්නෙ.. ඒ කිව්ව ජොබ් එක සාමාන්ය ජොබ් එකක් උනාට ඒ කිව්ව රෝහල තිබ්බෙ කොටි කටක කිව්වොත් තමයි හරි.. සඳුදා උදේක මඩකලපුව යන්න හිතාගෙන මම ඔෆිස් එකට යන්නෙ වෙනදා වගේම සතියකට ඇඳුම් පැක් කරගෙන..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">Good morning Sir.. අද මම මඩකලපු යනව එහෙනම්..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">යන්නනම් ඕන තමයි.. හැබැයි යන්න වෙන්නෙ බස් එකේ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මොකක්..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඔව් අයිසෙ.. ලොක්ක කියනව වාහනේ යවන්න එපා කියල කොටි ප්රශ්ණ තියන නිසා..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">එහෙනම් ලොක්කට කියන්න මම බස් එකේ යන්න බෑ කිව්ව කියල.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මට ඔය පනිවුඩ දෙපැත්තට කියන්න බෑ... ආං ගෙදර ඉන්නව.. ගිහිං ප්රශ්ණෙ විසගන්න.. මට කිව්වෙ වාහනේ දෙන්න එපා කියල...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඔකේ ස... මම ගිහිං කතාකරන්නම්..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">අසූ හාරදාහට මලපැනපු මම මීටර් සීයක් දෙසීයක් එහායින් තිබ්බ ලොක්කගෙ ගෙදරට යන්නෙ ප්රශ්ණය විසඳගන්න... මම යද්දි ලොක්ක ඉන්නව සාලෙ ටීපෝව උඩ ෆයිල් වගයක් දිගෑරගෙන.. තනියට වගේ ධර්මයත් ඇහැට පේන නොපෙනෙන දුරින් ඉන්නව.. ධර්මයා වැඩිය හිටියෙ ලොක්කගෙ ගෙදර නිසා මට ඒක ඒ තරම් පුදුමයක් නෙවෙයි..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ස.. මඩකලපුව වැඩේට යන්න වාහනේ දෙන්න බෑ කියලා මැනේජර් කියනව..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ආ ඔව්... ඒ පැත්තෙ කොටි කලබල වැඩියි.. ඒ නිසා බස් එකේ යන්න..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">බස් එකේ යන්න බෑ ස... පොඩි දුරක් නෙවෙයිනෙ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">බෑ කියලා බෑනෙ.. ඔයාට බස් එකේ යන්නම වෙනව..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">සොරි ස.. මට බස් එකේ යන්න බෑ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මෙයා බෑ කියනවනම් මම බස් එකේ යන්නම් ස... ඔව්ව සිම්පල් වැඩනේ.. එහෙම කියාගෙන කතාව මැදට පනින්නෙ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි අපේ ධර්මසිරි..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">අන්න බලන්න.. ධර්මසිරි බස් එකේ යන්න පුලුවන් කියනවනම් ඔයාට බැරි වෙන්නෙ කොහොමද.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඇයි ස වාහනේ දෙන්න බෑ කියන්නෙ.. මොකක්ද හේතුව...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">වාහනේ කොටි අරං ගියොත් කව්ද පාඩුව ගන්නෙ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">එතකොට ස මාව කොටි අරං ගියොත්? </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඔයාට බස් එකේ යන්න බැරිනම් මට යවන්න මිනිස්සු ඉන්නව.. මේ ධර්මසිරි කියන සුනංගුවෙන් බස් එකේ යන්න ලෑස්තියි .. ඔයාට යන්න බැරිනම් ඔයා ඔය රස්සාවෙන් අයින් වෙන්න...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඕකේ ස... තෑන්ක්ස් මට මේ කොම්පැණියට වැඩකරන්න අවස්ථාව දූන්නට..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ලොක්ක මුකුත්ම කිව්වෙ නෑ.. එයා ස්ටූල් එක උඩ තියෙන ෆයිල් එකක් දිහා බලාගෙන හිටිය.. මම පඩිපෙල බැහැලා එද්දි මට ඇහුනා ධර්මසිරි ලොක්කගෙන් අහනවා " මම දැම්මම පිටත් වෙන්නද ස " කියල.. ලොක්කා ඒකට දීපු උත්තරේ මට පැහැදිලිව ඇහුනෙ නෑ.. මගේ inventory එකේ තිබ්බ spair parts ටික මැනේජර් මහත්තයට බාරදීලා මම එදාම ගෙදර ආව... ඒ තමයි මගේ පලවෙනි රස්සාවෙ අන්තිම දවස..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ධර්මසිරි පසුකාලෙක මට අම්බලන්ගොඩදි හමුවුනා.. ඒ මැනේජර් මහත්තයි , සේල්ස් රෙප් කෙනෙකුයි එක්ක මාතර ගිහිං එන ගමනේ අම්බලන්ගොඩ කෑමට නවත්තපු වෙලාවක.. මැනේජර් මහත්තයා රෙස්ටුරන්ට් එකේ ෆෝන් එකෙන් අපේ ගෙදරට කෝල් කරපු නිසා මමත් වාහනේ නැගලා එතැනට ගියා අපේ මැනේජර් මහත්තයව බැහැදැකලා එන්න.. මාව දැක්ක්ම ධර්මයා භයෙන් බිරාන්ත වෙලා හිටියා කියහංකො... ධර්මෙ එදා හිතුවෙ මම අම්බලන්ගොඩ සැට් එකක් ගෙන්නලා ධර්මෙට ඇට කැඩෙන්න නෙලාවි කියලාමයි.. ඒත් එහෙම කරන්න තරම් ක්රෝදයක් වෛරයක් මට ධර්මෙ එක්ක තිබුනෙ නෑ.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">වේලක් සරි කරගන්න රස්සාවක් කරන්න ඇවිත් එතන ස්ථාවර වෙන්න දාහක් කුජීත වැඩ කරන මිනිස්සු ලංකාවෙ රැකියා ස්ථානවල බොහෝමයි.. එයාලට අනුකම්පා කරනවා හැර ක්රෝද කිරීමෙන් අපිට ප්රථිපලයක් නෑ.. ධර්මසිරි ගැන අදටත් මට තියෙන්නෙ අනුකම්පා සහගත හැඟීමක්.. මම අයින් වෙලා මාසෙකට විතර පස්සෙ සේල්ස් රෙප් කෙනෙකුට අර වගේම කකුල් මාට්ටුවක් දාන්න ගිහිං රෙපා ධර්මෙට නෙලලා තිබ්බා අතට අහුවෙච්ච යකඩෙකින් ආයෙම නලල පැලෙන්න.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">අවුරුදු විසි හතරක් ගෙවීලා ගිහිල්ලත් මට ධර්මසිරිට ස්තූති කරන්න අවස්ථාවක් ලැබුනෙ නෑ.. ධර්මසිරි නොවෙන්න සමහරවිට මගේ ගමනාන්තය වෙනස් වෙන්න බොහෝදුරට ඉඩ තිබ්බ.. ජීවිතේ දුර එද්දි ගමනාන්තය වෙනස්කරන මිනිස්සු බොහොමයක් අපිට හමුවෙනව.. සමහරු අපිට සතුටින් තල්ලුවක් දීලා අපිව යම් පාරකට හරවනව.. සමහරි අපිට ද්වේශයෙන් ක්රෝදයෙන් කකුල් මාට්ටු දාලා අපිව යම් පාරකට තල්ලු කරනව.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">තෑම්ක්ස් ධර්මෙ.. කොහේ හිටියත් හොඳින් හිටපං.. උඹ නොහිටින්න ලොක්කට එදා වාහනේ දීලා මාව මඩකලපු යවන්න වෙනවාමයි.. එහෙම උනානම්</span></p><p><span style="font-size: large;">මම ලොකු කාලයක් නැතත් තව ටික කාලයක් හරි එතැන රස්සාව කරනව.. ඒත් තව මාස තුනක් එතන රස්සාව කරානම් අද මම මේ ඉන්න තැන නෑ... මේ සටහන උඹ වෙනුවෙන්මයි ධර්මෙ... ආදරෙයි පැලෙන්න..❤️❤️❤️</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><br /></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-44824901774838986822023-11-09T17:22:00.001-08:002023-11-09T17:23:13.760-08:00ප්රියන්ත ප්රසාද් කතා වස්තුව ..<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ප්රියන්ත ප්රසාද් මට පලමු සහ අවසන් වතාවට හමුවෙන්නෙ 2002 අවුරුද්දෙ වගේ කියලයි මගේ මතකය.. මම මෙතැනදි ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ වාසගම ඕනෑකමින්ම නොලියා ඉන්නව.. එහෙම ලියන එක එයාගේ සහ පවුලේ අනන්යතාවයට හරි නෑ.. එයා ඒ පලාතේ ප්රසිද්ධ මනුස්සයෙක්..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ප්රියන්ත ප්රසාද් මට හඳුන්වලා දෙන්නෙ මගේ එවකට කාර්යාල මිත්රයෙක්.. උක්ත පුද්ගලයා කරලියට එන්නෙ අපි කට්ටිය හවසට තේ බොන්න සෙට්වෙන ටී ක්ලබ් එකේදි.. ඒකට හේතුව වෙන්නෙ ප්රියන්ත ප්රසාද් සහ ඔහු සම්භන්ධ විවාහ යෝජනාවක්.. වෙනත් විදිහකට කියනවනම් ඒ වෙද්දි ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ බිරිඳ මියගිහින්.. උක්ත වෙච්ච විවාහ යෝජනාව කෙරීලා තිබුනෙ අනුරාධපුර පැත්තෙන්.. මගේ කාර්යාල මිත්රයා කියපු විදිහට ඒ විවාහ යෝජනාව තනිකරම ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ දේපල ටික අයිතිකරගන්න ගෙනාපු විවාහ යෝජනාවක්.. ඒක එහෙම වෙන්න පුලුවන් කියලා අපිටත් සැක හිතෙන්න බොහෝමයක් කරුණු කාරනා යෙදීලා තිබුනා ඒ විවාහ යෝජනාව සම්භන්ධයෙන්.. ප්රියන්ත ප්රසාද් ඉඩම් හිමියෙක් වීමත්, බිරිඳ මියගිය නිසාවෙන් තනිව ජීවත්වෙන්නෙකු වීමත්, එවකටත් ප්රියන්ත ප්රසාද්ට සැලකියයුතු ආදායමක් හිමි වෘත්තීයක නියැලීමත්, එවන් විවාහ යෝජනාවක් ලැබීමට ලොකු හේතුවක්.. යෝජිත තරුණිය වයස තිහ සීමාවේ තරුණියක් වීම ලොකු හේතුවක් වෙන්න ඇති ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ හිත තදින් මේ කියන විවාහ යෝජනාව පස්සෙන් බැඳෙන්න.. අපේ මිත්රයා කියපු විදිහට විවාහය කෙරෙන්න ඔන්න මෙන්න තිබීමත්, ඒත් ප්රියන්ත ප්රසාද්ගේ යෝජිත වෙන්ඩ බිරිඳ හෝ ඤාතියෙක්, දෙමාපියෙක් එතෙක් ඇහැට නොදැකීමත් ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ එකම ඤාතියා වෙච්ච මගේ මිත්රයාට සාධාරණ සැකයක් ගෙන එන්නක් වුනා.. හේතුව බොහොම සාධාරණ නිසා ටී ක්ලබ් එකේ හැමෝම කේස් එකට සෑහෙන උනන්දුවෙන් මැදිහත්වුනා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span> </span><span> </span>අපිට පැවරුන රාජකාරියවුනේ ප්රියන්ත ප්රසාද්ට දුරකථනයෙන් අමතලා අනුරාධපුර අලුත් ඤාතීන් වේශයෙන් පෙනී හිටලා තොරණේ විස්තරය සහසුද්දෙන් දැනගැනීම.. අපේ මිත්රයාටත් ඕනවුනේ තමුන්ගේ ඤාතියා වෙච්ච ප්රියන්ත ප්රසාද් කාගේ හෝ උගුලකට හසුවෙන එකෙන් වලක්වා ගැනීමේ සුපිරිසිදු අවංක චේතනාවම විතරයි.. එවකට හවසට ටී ක්ලබ් එකට සෙට් වෙන කාර්යාල සගයන්ගෙන් ජංගම දුරකථනයක් තිබ්බෙ මට විතරක් නිසා අනුරාධපුර කෝල් එක ගැනුනෙම මගේ ෆෝන් එකෙන්.. දවසක් දෙකක් ප්රියන්ත ප්රසාද්ට දුරකථනයෙන් අමතද්දි මටම තේරුනා ගොයියාව කවුරු හරි අන්දමින් ඉන්නවා කියන කාරණය.. හැමදාම හවස තුන වෙද්දි මම හෝ අපේ තවත් තෝරාගත්තු එකෙක් ප්රියන්ත ප්රසාද් එක්ක වෙඩිමේ සංවිධාන කටයුතු ගැන කතා කරා.. කාලයක් යද්දි අපේ කට්ටියටත් ප්රියන්ත ප්රසාද් ටී ක්ලබ් එකේ සාමාජිකයෙක් ගානටම සෙට් වුනා.. හැබැයි කතා කරන්න නෙවෙයි.. වෙඩිම සිද්දවෙන ආකාරය ගැන වෙන කතාව අහගෙන ඉන්න.. ඒක වෙනම රස සාගරයක්.. ඇන්දීමේ කලාව වෘත්තියක් විදිහට නොකරාට අන්දලා ආතල් එකක් ගන්න එක කලාවක්නම් මටත් ඒකෙ මාස්ටර්ට්ස් ඩිග්රි එක කිට්ටුවටම යන්න පුලුවන් තත්ත්වයේ හැකියාවක් ඒ කාලෙ තිබ්බ.. ඒ කාලෙ තිබ්බා කියලා කියන්නෙ දැන් නෑ කියන එක නෙවෙයි.. දැං ඒ වගේ මජර වැඩ කරන්නෙ නෑ ප්රතිපත්තියක් විදිහට..😜</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span> </span><span> </span>ප්රියන්ත ප්රසාද්ට නැවත් විවාහ වෙන්න කොයිතරම් උවමනාවක් තිබුනද කියනවනම් අපි දවසගානෙ හවසට කෝල් එක ගන්නකම් ප්රියන්ත ප්රසාද් බලාගෙනම හිටිය.. ඒ කාලෙ incoming call එකකටත් රුපියල් හයක් කැපෙන කාලෙ.. Out going රුපියල් දොලහයි විනාඩියට.. මට අතින් කාර්ඩ් දාලා හැමදාම ප්රියන්ත ප්රසාද් සහ ඕඩියන්ස් එක චූන් කරන්න බැරි නිසා ටී ක්ලබ් එකේ කට්ටික කලෙක්ශන් එකක් දාලා ෆෝන් කාර්ඩ් දාලත් වැඩේ ඇදගෙන ගියා.. ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙන් අපි කොච්චර ආතල් එකක් ගත්තද කියනවනම් ඒක රස සාගරයක්.. කාර්යාලයේම ගෑනු චරිතයක් දාලා ප්රියන්ත ප්රසාද්ව next level එකට අන්දන්න අපි උත්සහ කරත් අපේ ඔෆිස් එකේ හිටපු නෑම්බියෝ එකෙක්වත් වැඩේට කැමති කරගන්න අපිට බැරිවුනා... හවස තුනට සෙට් වෙන ටී ක්ලබ් එක විසිරුනේ අඩුම තරමේ පැය භාගයක්වත් ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙන් ආතල් එකක් අරගෙන... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span> </span><span> </span>මගේ මිත්රයාගෙ ගෙදරට අහම්බෙන් ගොඩවෙච්ච අවස්ථාවක මට හැබැහින්ම ප්රියන්ත ප්රසාද්ව දැකගන්නත් ලැබිලා කතාබහ කරන්නත් ලැබීලා තියෙනව.. ටෙලිෆෝන් එකෙන් කතාකරන වෙන්ඩ මනමාලිගෙ මාමා මූ කියලා කටහඬෙන්වත් අඳුරගන්න ප්රියන්ත ප්රසාද්ට බැරිවුනා කියහංකෝ.. පසු කාලීනව ප්රියන්ත ප්රසාද් අන්දන වැඩේ නැවතුනේ කොහොමද කියලා මගේ අප්සැට් මෙමරියේ සටහන් වෙලා නැති නිසා අවසානයේ මොකදවුනේ කියලා කියන්න මට මතක නෑ.. ඒත් අපේ කෝල් නිසා ප්රියන්ත ප්රසාද්ව කසාදයකින් අන්දන්න උත්සහ කරපු සෙට් එක මිසින්වුනා කියලයි මගේ මිත්රයා කීවෙ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span> </span><span> </span>" සුසුම් රස්තියාදුව" අලුතෙන් යන ටෙලියක්.. ඒකෙ ඊයෙ කොටස බලාගෙන ඉද්දි මට අපි කරපු පවුකාර වැඩේ ගැන ලොකු පසුතැවීමක් ඇතිවුනා.. මිනිස්සු තමුන්ගේ පාලුව තනිකම නැතිකරගන්න ගන්න උත්සාහයේදී වයස කියන්නෙ ඉලක්කමක් විතරයි.. වයස කීය වුනත් මිනිස්සු කැමතියි තමුන් ආදරය කරන, තමුන් හිතෙන් බැඳුන තැන්වල ගැවසෙන්න. එහෙම තැනක් නැත්තම් මිනිස්සු කැමතිම නැවත නැවතත් බැඳීම් ඇතිකරගෙන හරි තමුන් කැමති මනුස්සයෙක් එක්ක ජීවිතේ ගතකරන්න.. ප්රියන්ත ප්රසාදුත් ඒ වගේම තමුන්ගේ පාළුව තනිකම නැති කරගන්න ගතපු උත්සාහයක් අපි ආතල් එකට ගත්තා නේද කියන පසුතැවීම සදාකල්ම මගේ හිතේ ඉතුරුයි.. අපි කෝල් දීලා ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ හිතේ ගොඩගහපු බලාපොරොත්තු එක්ක ඒ මනුස්සයා කොයිතරම්නම් හීනයක් මවන්න ඇතිද.. අපේ කෝල් නැවතුනාම ප්රියන්ත ප්රසාද් අපි ආයෙම කෝල් කරනකම් කොයිතරම් කාලයක් බලන් ඉන්න ඇතිද.. ඒ ගැන හිතද්දි කරපු පාපකර්මය ගැන හිතේ ඇතිවෙන පශ්චත්තාපය සෑහෙන ලොකු එකක්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> <span> </span>කරපු වැඩේ කැතයි තමයි.. ඒත් මේ ඉතුරු චේදජ කියවද්දි මේක කියවන උදවිය මාව ඒ පාපෙන් ටිකක් විතර නිදහස් කරාවි කියලා මම හිතනව.. කරපු පව සාධාරණීකරණය කරන්න මටත් ඉතුරු මේ පහල ලියැවෙන කෑල්ල විතරයි..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span> <span> </span><span> </span> </span>ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ වයස එවකට ( 2002 අවුරුද්ද වෙද්දි ) අවුරුදු 83 ක්. දල වශයෙන් ප්රියන්ත ප්රසාද් ඉපදිලා තියෙන්නෙ 1919 වගේ වෙන්න ඕන.. කොටින්ම කියනවනම් 2002 වෙද්දී ප්රියන්ත ප්රසාද්ගේ කටේ ඉතුරුවෙලා තිබුනේ හක්කෙ දත් එකක් දෙකක් විතරයි.. වෙනත් විදිහකින් කියනවනම් ප්රියන්ත ප්රසාද් කියන්නේ හද්දා නාකියෙක්.. එතකොට කොහොමද 1919 ඉපදුන හද්දා නාකියෙකුගෙ නම ප්රියන්ත ප්රසාද් වෙන්නෙ.. ඒක වෙන්නෙ මෙහෙමයි.. ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ ඤාති පුත්රයෙක් වෙන මගේ කාර්යාල මිත්රයා අහම්බෙන් දකිනවා පත්තරේ තියන නම් වෙනස් කිරීමක්.. කියවලා බැලුවාම අපේ එකාගෙ ඤාති මුත්තා උන්නැහේගෙ නම වෙනස් කරලා ප්රියන්ත ප්රසාද් + වාසගම විදිහට.. කේස් එකේ සුලමුල හොයාගෙන යද්දි තමයි අපේ එකා හොයාගන්නෙ අනුරාධපුර කියාගන්න fake පවුලක් කෙල්ලෙක්ව පෙන්නලා මුත්තව අන්දගෙන දේපල ටිකට විදින්න හදනවා කියලා.. ආච්චිත් මැරිලා කාලයක් නිසාත් , තනියම ඉන්න නිසාත් කවූරු හරි අලුගුත්තේරු සෙට් එකකට මුත්තව ටාර්ගට් වෙලා තියෙනව.. ඒකෙ ප්රථිපලයක් විදිහට තමයි ඒ ප්ලෑන් එකෙ ගහපු සෙට් එකේ ඉල්ලීම පිට වයස තිහක ගෑනු ලමයෙකුට ගැලපෙන්න මුත්තා තමුන්ගෙ නම වෙනස් කරගන්නේ. අපේ මිත්රයා කොනෙන් කොනෙන් හාරගෙන ගිහිල්ලා අගක් මුලක් හොයාගන්න බැරි නිසා තමයි ටී ක්ලබ් එකට වැඩේ බාරදෙන්නෙ... කොහොමෙන් කොහොමහරි බොරු කසාදය බන්දන්න ආපු එවුන් ඇඩ්රස් නැතිවෙන්න මාරුවෙලා තිබුනා යෝජිත මනමාලියගේ තව ඤාති මාමලා සෙට් එකක් අනුරාධපුරෙන් කෝල් කරන්න පටන්ගතපු නිසා.. කෙල්ලගෙ ලොකු මාමාට හඬ කවපු මටනම් ඉතිං ප්රියන්ත ප්රසාද් මුත්තගෙන් ගතපු ආතල් එක ජීවිතේ අන්දලා ගතපු ආතල්වලින් හොඳම එක තමා... ස්කන්දය දිරනවා.. ගතපු ආතල් එක නම් ඉතිං තාමත් හිතේ කොනක බුබුලු දානව😂😂😂😂... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> <span> </span><span> </span><span> </span>සුසුම් රස්තියාදුව ටෙලිය බැලුවොත් තේරෙයි ආතල් එකේ ජීවත්වෙන්න ඕන කියලා හිතුනාම වයස කියන්නෙ ඉලක්කමක් විතරයි... ජීවිතේ විඳින්න ඕන වෙලාවෙ වින්ඳේ නැති උනාම වයසට යද්දි ආතල් ඇරියස් වෙන්න ඉඩ තියෙනව... ඒත් ජීවිතේ විඳින්න ඕන කියලා හිතුනාම වයස කියන්නේ ඉලක්කමක් විතරයි.. ලංකාවෙ ලෝකයා, සම්මතයි කියලා හදාගත්තු සාම්ප්රදායික රාමුව ඇතුලේ වයසට ගිය මිනිස්සුන්ට ඉතුරු මුනුපුරන් බැලිල්ලයි පිනයි දහමයි විතරයි. ඒත් තමුන්ගේ සතුට හොයාගන්න ඕනවුනාම, උත්සාහය සහ උනන්දුව තියෙනවනම් නැවතත් කියනවා, වයස කියන්නෙ ඉලක්කමක් විතරයි..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span> </span><span> </span><span> </span>ප්රියන්ත ප්රසාද්නම් මියගිහිං දැං අවුරුදු පහලොවකට ආසන්න ඇති.. මරණ දැන්වීමේ ගැහුවේ උප්පැන්නෙ නමද එහෙම නැත්තං පසුව නීත්යානුකූලව වෙනස් කරපු ප්රියන්ත ප්රසාද් කියන නමද කියලා මම හරියටම දන්නෙ නෑ... අපි නොකඩවා කෝල් දීලා ප්රියන්ත ප්රසාද්ගෙ ආතල් එක කඩන්නෙ නැතුවම දේපල ටික බේරලා දුන්නු නිසා මට ලොකුවට පවක් සිද්දවෙන එකක් නෑ කියලා හිතෙනවා නෙවෙයි එහෙම හිතලා හිත හදාගන්නව.. වයස අසූ තුනක් වෙලත් ප්රියන්ත ප්රසාද් තමුන්ගෙ ආතල් එක ගන්න උත්සාහය ඇතෑරියේ නෑ... එහෙම බැලුවාම අදනම් මට ප්රියන්ත ප්රසාද් කියන්නෙ අවුරුදු අසූ තුනක වීරයෙක්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span> </span>ආණ්ඩුවේ ඔෆිස් එකක කිසිම ආතල් එකක් නැතුව උදේ අටේ හිටං හතරහමාර වෙනකල් වේලි වේලි ඉන්න සෙට් එකකට නොමිලේම ආතල් එකක් දීපු පින නිසා ප්රියන්ත ප්රසාද් අනිවාර්යයෙන්ම දිව්යලෝකෙක ඉපදෙන්න ඇති... නිකම්ම නෙවෙයි ඉතිං... පොර දිව්යාංගනාවන් පිරිවරාගෙන පට්ට ආතල් එකේ ඇති ... ඒත් ඉතින් කව්රුහරි මේ පොස්ට් එක දිව්ය ලෝකෙට ඊමේල් කරලා ප්රියන්ත ප්රසාද්ට පෙන්නුවොත්, ප්රියන්ත ප්රසාද් හීනෙන් ඇවිත් මට මැද ඇඟිල්ල පෙන්නනවා අනිවා...</span></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-45666509249846993342023-10-28T09:33:00.000-07:002023-10-28T09:33:29.563-07:00ඩඩාගෙ සර්ජරිය සහ නැන්දාගේ රෙස්ටුරන්ට් එක..<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> <span style="background-color: white; color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">අපිල පස්ට බිසී වෙලා පහුගිය කාලෙ බ්ලොග් පෝස්ටෙකක්වත් ලියාගන්න බැරි තැනට වැටුන. අපේ ඩ්රැකියා මොකක්දෝ සෙනසුරාදා රෑ දහයක් ගැන කියොව කියවා බුකියේ පෝස්ට් දානවා දැක්කා උනාට සෙනසුරාදා රෑ දහය කියන්නෙ සිහියෙන් ඉන්න වෙලාවක් නෙවෙයි නෙව. ඉතිං සතිය පුරා පොරොන්දු උනත් සෙනසුරාදා රෑ දහය වෙද්දි ඒ පොරොන්දු සියල්ලම එතෙක් මෙතෙක් දුන්නො බොරු පොරොන්දු ගොඩට එකතු වෙන එක වලක්වන්න බෑ..</span></span></p><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මං තුමා හදිසියේ පොඩි නිවාඩුවකට ලංකාවට මංගැච්චුව නිසා බුකියෙවත් පෝස්ටෙකක් දාගන්න බැරි තැනට කරුණු කාරනා යෙදුන. ලංකාවට ගියාම පාවිච්චි කරන මොයන්න බියන්නයි ටෙල් බිබික්කමට පින්සිද්ද වෙන්න බුකියෙ පෝස්ට් දෙක තුනකට වැඩිය ලෝර්ඩ් උනේම නෑ කොයිතරං ට්රයි කරත්.. ලෝර්ඩ් වෙන්න දාලා ආයෙම පැයකින් හමාරකින් බැලුවත් ඒක කැරකි කැරකී තියෙනවා ඇරුනාම මෙලෝ බිබික්කමක් බලාගන්න බෑ.. දවස් දෙක තුනකින් බැලුවත් බුකියෙ පෝස්ට් බැලිලි බොරු.. ඉතිං බ්ලොග් ගැනත් අමුතුවෙන් කියන්න දෙයක් නෑ.. ගූගලයගෙන් ඇඩ්රස් එකක් හෙව්වත් අහලින් පහලින් අහගෙන ඒ තැනට යනකලුත් ගූගලයා කැරකෙනවා විතරයි.. මොයන්නයි බියන්නයි තියන බිබික්කමේ මහ එවුන්ගෙ මාතෲ තුමියන්ටනම් අම්බානෙකට හෙම්බිරිස්සාව හැදෙන්න ඇති මං තුමා ලංකාවෙන් එනකල්..</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉතිං කියාංකො මං ලංකාවට හදිසියේ ආවෙ ඇයි කියලා.. අපේ ඩඩා කාලෙක හිටං පුංචි පහේ අසනීපෙකින් පෙලුනා කියමුකෝ.. ඒ අසනීපෙට එකම සහ අවසන් විසඳුම උනේ පොඩි පහේ ශල්යකර්මයක් උනාට ඩඩාව ඒකට තල්ලු කරගන්න ලංකාවෙ හිටපු එකෙකුටවත් බැරිවුනා.. බැරිවුනාම කියලා කිව්වට එකෙකුටවත් සහ ඩඩාටත් ඒ කිව්ව ශල්යකර්මය කරගන්න උවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ... අවසානයේ ඩඩා අමාරුවෙන් විඳවනවා කියලා දන්න නිසාම මංතුමා අවුරුද්ද මැද්දෙ නිවාඩුවක් අනුමත කරගෙන ලංකාවට ආව... දවස් දෙක තුනක් ඉස්පිරිතාලවලම කරක් ගහලා අන්තිමේ ඩඩාගෙ ශල්යකර්මය කරගන්න අපිලට දිනයක් ලැබුන... ඒ පහුගිය සතියෙ දවසක.. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපේ බාල නැන්ද කිව්වාම එයා තමයි තාත්තගෙ පවුලෙ බඩ පිස්සි.. දැං එයයිටත් වයස අවුරුදු වලින්ම හැට ගානක්. එයැයිගෙ විශේශත්වය තමයි එයයිගෙ ගෙදර තිබ්බ රෙස්ටුරන්ට් එක.. රෙස්ටුරන්ට් එකක් කිව්වට ඒක සල්ලි අයකරන රෙස්ටුරන්ට් එකක්ම නෙවෙයි.. ඒක දැන්සැලක් කිව්වොත් තමයි නිවැරදි.. කොයිවෙලේ බැලුවත් නැන්දගෙ ගෙදරින් ඕනෑම කෙනෙකුට කෑමට යමක් ලැබෙනවාමයි.. මං තුමා උනත් ලංකාවට ගියාම හැමදාම එන කෝල්වලින් අනිවාර්යයෙන්ම එන එක තමා නැන්දාගෙ කෝල් එක.. කන්න එන්න , කන්න එන්න කියලා වද දෙනවා ඉවරයක් නෑ කියහංකො.. කොස් දෙල් වගේම නොයේක් ගමේ කෑම තමා නැන්දගෙ කුස්සියේ නිතරම ඉදුනෙ... කැකුලු හාලෙ බතට ගමේ කෑම තුන හතරක් සහ මාලු ව්යාංජනයක් නැන්දගෙ ගෙදර නිරන්තරයෙන්ම කෑමට රෙඩි. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="border-color: rgb(0, 0, 0); color: black;"><span style="font-size: large;">නැන්දගෙ ෆේවරිට් අනිවාර්යම එක තමා පොල් කේක්.. නැන්දට කවුරු හරි පොල් කේක් ගෙනැත් දෙනවද එහෙමත් නැත්තං නැන්දා හැමදාම පොල් කේක් හදනවද කියලා මමනම් දන්නෙ නෑ... බත් කන්න බෑ කීවාම පොල් කේක් කෑල්ලක් හරි නැන්දලාගෙ ගෙදරින් කන්න වෙනවාමයි... නැන්දගෙ පොල් කේක් දැක්කාම මටනම් මතක් වෙන්නෙම ත්රීවීල් මල්ලිලාගෙ සිග්නල් ලයිට් එක... කවදා දාපු එකක්ද කියලා දන්නෙ නැති උනාට ත්රීවීල් මල්ලිලාගෙ සිග්නල් ලයිටුත් හැමදාම නිවි නිවී පත්තු වෙනවා වගේම නැන්දගෙ ගෙදරත් පොල් කේක් හැමදාමත් තිබ්බ... කවදා හදපුවද කියලා අපි දන්නෙ නෑ.. අපි පොල් කේක් හදනවා දැකලත් නෑ... අහල පහල කඩවල පොල් කේක් විකුනන්නෙත් නෑ.... අපේ නංගිගෙ පොඩිම එකාගෙ වයස අවුරුදු පහයි... නැන්දගෙ පොල් කේක් කොයිතරම් ජනප්රියද කියනවනම් අවුරුදු පහේ එකාටත් දැං පොල් කේක් පේන්න බෑ... චූටි ආච්චිලහ යන්න කතා කරාම උගේ මූන හපුටු වෙනවා පොල් කේක් කන්න වෙනවා රජෝ කියලා මතක් වෙලා... </span></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="border-color: rgb(0, 0, 0); color: black;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඩඩාගෙ සර්ජරියට යන ජනතාව තුන්දෙනයි... මං තුමයි, පේශන්ට් අපේ</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඩඩායි, සාත්තුවට අපේ පොඩි නැන්දයි.. පොඩි බාප්පා හවස් අතේ අස්පිරිතාලෙට ඒමට නියැමිතයි... ඉස්පිරිතාලෙන් කියපු විදිහට අපි හවස දෙක වෙද්දි ඇඩ්මිට් උනා කියමුකෝ.. ඕං අපිට කාමරයකුත් ලැබුන... අපේ නැන්දාගෙ ගෙදරට අල්ලපු ගෙදර මල්ලිත් ඒ ඉස්පිරිතාලෙ මෙඩිකල් ස්ටුඩන්ට් කෙනෙක් කියමුකෝ.. ඒ</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මල්ලිත් ඉතිං කාමරේට ඇවිත් අපේ ඩඩාගෙ රිපෝස්ට් එහෙමත් බලලා අපි එක්කම චැටක් දාගෙන ඉද්දි තමා මට මීටර් වෙන්නෙ නැන්දා රෙදි දාන කබඩ් එකට ඔලුව ඔබාගෙන මොකක්දෝ ව්යාපාරයක් කියලා... මං තුමා හෙමීට ඔලුව දාලා බැලින්නම් නැන්දා ඉස්පිරිතාලෙටත් රෙස්ටුරන්ට් එක ගෙනැල්ලා කොයහංකෝ.. ඩඩා ඇඩ්මිට් කරලා රූම් එකට එද්දි නැන්ද ගෙනාපු බඩු මලු හතාටක් මාත් කර තිගාගෙන කාමරේට ගෙනාවා උනාට ඒ</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සා ලොකු කෑම සාගරයක් ගෙදරින් ගෙනෙයි කියලා මංනං හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නෑ... මේ බැලින්නම් නැන්දා ඇන්දුම් කබඩ් එකේ ලාච්චුවේ ලෑල්ල උඩ තියාගෙන මෙඩිකල් ස්ටුඩන්ට් මල්ලිට බත් එකක් බඳිනව කියහංකෝ... ඒ මල්ලිත් ඉතිං ටික වෙලාවක් සතුටු සාමිචියේ යෙදීලා ඉඳලා නැන්ද දීපු කෑම එකත් අරගෙන එයාගෙ බෝඩිමට ගියා... ඕං එයින් පස්සෙ මංතුමාට නැන්දගෙන් සුපුරුදු කරදරේ... බත් කන්න... බත් කන්න.. බත් කන්න... මාත් ඉතිං ඉස්පිරිතාලෙයි කියලා දෙපාරක් හිතුවෙ නෑ ඩඩාගෙ සර්ජරිය අමතක </span><span style="font-size: x-large;">කරලා දාලා හෙන බත් කොතක් වලඳලා දැම්ම... මං කකා ඉන්නකොටම තමා පලවෙනි දොස්තර තැන කාමරේට එන්නෙ... කාමරේ ඉතිං ඉස්පිරිතාල කාමරයක් සුවඳ නෑ... ඒක රෙස්ටුරන්ට් සුවඳයි... ඩඩාටත් එදා රෑට ඩිනර් එක හොස්පිටල් එකෙන් දෙන නිසා හොස්පිටල් කිචන් එකෙනුත් ඉඳිආප්ප ට්රේ එකක් ගෙනාවා කියහංකෝ ව්යාංජන කීපයක් එක්ක.. මංනං ඒ පැත්තවත් බැලුවෙ නෑ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං අපේ බාප්පත් හොස්පිට්ල් දිහාවට එනවා කියන ආරංචියට මංතුමා වාහනේ අරං එලියට ගියා.. බාප්ප දැං වයස නිසා ඩ්රයිව් කරන්නෙ නෑ... බාප්ප කියන්නෙ කන්නාඩි තුන දිහා තුන්පාරක් බලලා එලෙව්වත් වාහනේ හතරමුල්ල බේරගන්න අමාරු නිසා එයැයි ඩ්රයිව් කරන්නෙ නෑ කියල.. ඒකනම් ටිකක් දුරට ඇත්ත ඉතිං... මං තුමා හොස්පිටල් එකට හැරෙන හංදියේ කලුවරේ වාහනේ නවත්තගෙන මනෝ පාරක් දාගෙන ඉද්දි මේං යකෝ බාප්පා පයින් විදිනවා විදිල්ලක් හොස්පිටල් එක දෙබෑකරගෙන ගිහිං නවතින ගානට... ඒක දැකලා මට මතක්වුනේ එයැයි තරුණ කාලෙ සමුද්රදේවියෙන් බැහැලා පයින් ගෙදර අරින ඇරිල්ල.. වයස හැත්තෑව ප්ලස් උනත් ගමනේ ඇරිල්ලනම් අයර්ටන් සෙන්න කැලේ... මං හනික වාහනේ ස්ටාර්ට් කරගෙන හෝර්න් එක ගහලා නවත්තනොගන්න මං ගියර් එක දාන්නත් කලින් බාප්ප තාත්තගෙ රූම් එකේ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බාප්පා කාමරේට ආපු ගමන් ඕං නැන්දා පටං ගන්නව..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පුංචි අයියෙ... බත් ටිකක් කමු...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පිස්සු දැං කන්න බෑ.. මං කාල ආවෙ.. අනික</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ ඉස්පිරිතාලෙ ... පිස්සු නැතුව හිටහං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එහෙම කිව්වට නැන්ද සැලෙයිද... ඒකෙ ප්රතිපලයක් විදිහට ඕං ටිකකින් බැලින්නම් අයියයි නංගියි දෙන්නම රවුම් මේසෙට වාඩිවෙලා ගජරාමෙට කනවා කියහංකෝ... ඕං එතකොටත් ආයෙම දොස්තර එනව... වෙනසක් නෑ... ලෙඩා ඇඳේ... ලෙඩාට සාත්තුවට ඉන්න එවුන් වටවෙලා කනව... දොස්තර කල්පනා කරන්න ඇති මං ඉන්නෙ ඉස්පිරිතාලෙද එහෙමත් නැත්තං දන්සැලකද කියල... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රෑ නවයහමාර වගේ වෙද්දි ඩඩාව සර්ජරියට ගන්නව... රූම් එක තිබ්බෙ නවවෙනි තට්ටුවේ... සර්ජරිය දෙවැනි තට්ටුවේ.. අර මල්ලියි නංගියිට කට කැඩෙනකල් කිව්වත් රූම් එකට වෙලා හිටු කියලා මොන... උන් අහයි එව්ව... තමුන්ගෙ අයියව සර්ජරියට අරං යන රෝද පුටුව පස්සෙන් උන් දෙන්නත් සර්ජරියේ දොර ලඟටම ආව.. ඒ ඇවිත් ගියාද... නෑ කියහංකෝ... සර්ජරිය ඉවරවෙලා ඩඩාව සර්ජරි රූම් එකෙන් එලියට ගේනක්ල්ම උන්නැහේලා දෙන්න අර ශල්යාගාරය පාමුල තියෙන පුටුව උඩ නිදි වැරුව.. ඒ සහෝදරකම දකිද්දිනම් මංතුමා ටිකක් ඉමෝර්ශනල්... එහෙව් සහෝදරයෝ හැමෝටම ලැබෙන්නෙ නෑ.. ඒ අතින් අපේ ඩඩා පස්ට ලකී...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඩඩාගෙ සර්ජරිය සක්සස් නිසා කාටවත් ලොකු පීඩනයක් තිබ්බෙ නෑ... එලිවෙන්න හතරට විතර දොස්තර මහත්තයෙක් තාත්තගෙ සුවදුක් බලන්න කාමරේට එනකොටත් අර ඉස්සෙල්ලා වගේම තත්වය වෙනසක් නෑ... උදේ හතරටත් බාප්ප බත් පිඟානක් එක්ක ආයෙම දොස්තරට මාට්ටු... වෙන මුකුත් නිසා නෙවෙයි... නැන්දගෙ කරදරේ නිසා... ඒ සා කරදර කරද්දි ඉතිං නොකා පුලුවන්ද...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පහුවදා වෙද්දි ඩඩාට බොහෝදුරට සුවයි.. ඒ වගේම නැන්දගෙ කෑම ස්ටොක් එකේ උයපු කෑම ඉවරයි.. ඒත් පොල් කේක් ස්ටොක් එකක් තිබ්බා කියලා දන්නෙ ලොකු නැන්දගෙ දුව ගෙනාපු බත් කෑවයින් පස්සෙ... අතුරුපසට නැන්දගෙන් පොල් කේක්... ලොකු නැන්දගෙ දුව සමන්තා අක්ක ඉන්නෙ කොලඹ නිසා දෙවැනි දවසෙ කෑම එයාගෙන්... එයා ගෙනාපු රෙස්ටුරන්ට් එකත් නැන්දගෙ එකට දෙවැනි නෑ.. නැන්දගෙ එක මගුල් ගෙදරක් වගේනම් සමන්තා අක්ක ගෙනාපු එක දානෙ ගෙදරක් කියලා හිතාගන්නකෝ... තාතගෙ සර්ජරිය කොයිතරම් සක්සස්ද කියනවනම් තාත්තව බලන්න ආපු අපේ ලොකු නංගි ගෙදර ගියේ දුවටයි හස්බන්ටයිත් බත් ටිකක් කවාගෙන.. අතුරුපසට පොල් කේකුත් ලැබුනා කෙල්ලට... බැරිම තැන දොස්තරලා දුරදිග කල්පනා කරලා එදාම හවස ඩඩාගෙ ටිකට් කැපුව... ඩඩාව තව දවස් දෙක තුනක් ඉස්පිරිතාලෙ තියාගත්තනම් "කාමර අංක හත " "වෝර්ඩ් නයින් රෙස්ටුරන්ට්" කියලා වෙනස් කරන්න වෙයි කියලා භය හිතෙන්න ඇති එයාලට... එක දවසින් ටිකට් කපපු නිසා නැන්දගෙ මලු ඇතුලේ තව කෑම ජාති කීයක් තිබුනද කියලා බලාගන්න බැරිවුනා... </span></div></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-88382714457782432742023-08-23T21:35:00.002-07:002023-08-23T21:35:35.467-07:00සුවඳ සබන් ඇඟ ගාලා <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සබන් කිව්වාම එක්තරා කාලෙක මට ඕනෑ එකක් සබන් සන්ලයිට් සහ බාර් සබන් ඇරුනාම... සන්ලයිට් කියන්නෙ රෙදි හෝදන්න ගාන සබන් ජාතියක් කියලා මම දන්නෙ ටීවී එකේ රේඩියෝ එකේ නිතර කියැවෙන නිසා... බාර් සබනුත් ඒ ජාතියේ රෙදි හෝදන එකක් කියලා මවු දෙමවුපියන් සූටි එකා සන්දියේ කියලා දීලා තියෙන නිසා එව්වත් ඉතිං අඟේ මූනෙ ගාන්න මං උත්සහ කරලා නෑ... ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ ඉතිං මවු දෙමාපියන් ගෙනැල්ලා තියන සබන් කැටයක් ගානවා ඇරුනාම ඔව්වයෙ සුවඳ ගැන ලස්සන වෙන එව්ව ගැන මං කවදාවත් හිතලා නෑ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපේ වත්තෙ ලිඳක් තිබ්බ නිසා ඒ කාලෙ අපි වතුර පාවිච්චි කරේ ලිඳෙන්... ගේ හදපු මුල් කාලෙ ඉඳන්ම ටැප් වතුර තිබ්බ උනාට අපි ලිඳ පාවිච්චි කරේ ඇයිද කියන්න අවස්ථා සම්භන්ධයක් ගොඩ නගාගන්න මට කල්පනාවක් නෑ ගේ හදලා පදිංචි වෙද්දි මට අවුරුදු හයක් වගේ නිසා... අපේ ගෙදර ටැප් වතුර තිබුනා කියලා මම ඉන්තේරුවෙන්ම කියන්නෙ අපේ ගෙදර ඇලුමීනියම් වතුර කලයක් තිබුනට ඒකෙන් වතුර ගන්නවා මට උපන්තේකට මතක නෑ... ගෙදර ටැප් වතුර ගැන කියන්න වටේ ගියාට මට කියන්න ඕනවුනේ ගෙදර ලිඳේ නානකොට ගාපු සබන් ගැන... සති අන්තෙට තාත්ත මාව ලක්ස් ගාලා නාවලා ලිඳ අයිනෙ ගොඩපර ගහ මුල තිබ්බ ගල උඩින් තියනවා ... ඊට පස්සෙ තාත්ත එක්කො රෙදි හෝදනවා නැතිනම් නැත්තං ලොකු නංගිව නාවනව... මම ඉතිං නාපු සීතල යන්න ගල උඩ වාඩිවෙලා අව්වෙ ඉන්නකොට මගේ කොන්ඩෙ වේලිලා හුලඟට වැනෙන්න ගන්නව... ආං එතකොට මට හිතෙන්නෙම මගේ කොන්ඩෙ ගාමිණී ෆොන්සේකගෙ කොන්ඩෙ වගේමයි කියල... හිනා යනවා නේද බඩ අල්ල්ගෙන... ඒ සිතිවිල්ල මතක් වෙද්දි මටත් බඩාල්ලගෙන හිනා යනව මේ දැනුත්... </span></p><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සබන් ගැන කියද්දි ඊලඟට මතක් වෙන්නෙ මගේ ඉංදියානු ගමන.. ඉංදියාවෙ ලංකාවෙ සබන්වලට ප්ස්ට ඉල්ලුමක් තියෙනවා කිව්ව නිසා මමත් ලස් කෑලි දහයක් විතර බෑග් එකේ දාගෙන ගියා ගෙදරටත් නොකියාම ... ඉංදියා යන්න ඉස්සරින්දා මාව බලන්න ආපු අපේ චමිල වරුසවිතානයාගෙ මවු පියසීලි ආන්ටියි බතලයාගෙ මවු සුජාතා ආන්ටියි ගෙනැල්ලා දීපු තුවායයි ලස් කෑලි කීපයයිත් එහෙමම බෑග් එකේ දාගෙන ගියා ඉංදියන් කාරයෙකුට බර ගානකට විකුනන්න හිතාගෙන ... මං හිතන් ගියේ ලස් කෑලි දහය ලක්සෙකට දෙකකට විකුනලා ඒ සල්ලිවලින් හැමෝටම තෑගි ගේන්න... ඉංදියාවට ගිහිං බැලුවාම එහේ පෙට්ටි කඩවලට් ලස් තියෙනවා කියහංකෝ... හිටපු කාලෙට එකක් දෙකක් පාවිච්චි කරලා ඉතුරුවා ආයෙම මං ලංකාවට අරං ආව ඉතිං.. වෙන මක් කරන්නද... එහේ එවුන්ට ලංකාවෙන් ගෙනාව කියලා උන්ගේ කඩවලත් තියෙන ලස් කෑලි දෙන්න බෑනේ..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගෙදරින් යැපීලා ඉවරවෙලා රස්සාවක් කරන්න කොලඹ යන්න එන්න ගත්තාම මට ගෙදර අය පාවිච්චි කරන සබන් හරි ගියේ නෑ... උදේ හවා දූවිලි නාගෙන රුහුණු කුමාරියේ සමුද්රදේවියේ මේල් එකේ ගාලු කුමාරියේ කොලඹ යන එන මට රූප සුන්දරියන් ගාන සබන් ගාලා නාලා හරි යන්නෙ නෑ වගේ දැනෙන්න ගත්තා කියමුකෝ ... සන්ලයිට් සල් බාර් ඇරුනාම තියෙන අනික් සියලූම සබන් ජාති ට්රයි කරගෙන යද්දි හිත නැවතුනේ එයා ලඟ... හැමෝම කැමති නොවුනට ඉතිං හිත ගිය තැන මාලිගාවනේ... මගේ හිත නැවතුනේම ලයිෆ් බෝයි ගාව... එතැන හිටං ලංකාවෙන් පිටවෙන දවස වෙනකල් මම ගෑවෙ ලයිෆ් බෝයි... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔයින් මෙයින් ලංකාවෙන් පිටවෙලා ඉද්දී ආයෙම සබන් ප්රශ්ණෙ ආව කියහංකො... රස්සාව විදිහට ෆීල්ඩ් සර්විස් ටෙක් කෙනෙක් උනාම දවසෙම ඉන්නෙ වාහනේ... දූවිලි වදිනවා තෙල් මජන් අත ගෑවෙනවා ඉවරයක් නෑ... ඉතිං එව්වා යවන්න සබන් කෑල්ලක් හොයාගනවා කියන්නේ ලේසි වැඩක් නෙවෙයි... ගංගා බෝඩිමේ ඉද්දිත්, අසෝක බෝඩිමේ ඉද්දිත් සබන් කෑල්ල බේරගන්න එක තමා අමාරුම වැඩේ... සබන් කෑල්ලකට මම මලපෙරේත නෑ... ඒත් භාගෙට නාලා ඉවර වෙලා සබන් හොයද්දි සබන් කෑල්ල උරච්චි වෙන්නම ගාලා නේද යකෝ කියලා දකිද්දි එන කේන්තිය කියන්න වචන නෑ... භාගෙට නාලා ඉද්දි සබන් ගේන්න කඩේ යන්න විදිහකුත් නෑ ... අකමැති වැඩක් උනාට සබන් කෑල්ල කාමරේට ගේනවා ඇරුනාම වෙන විකල්පයක් නෑ කාමරවල ජීවත් වෙද්දි... සබන් කෑල්ලක්, ටූත් පේස්ට් එකක්, ශැම්පු එකක් මලාට ගේන්නෙ නැතුව අනුන්ගේ එව්වයෙන්ම යැපෙන ලංකාවෙ උන්දැලා බලාගන්න ඕනෙනම් පිටරටකට ඇවිත් කාමරයක් කුලියට ගන්න... එතකොට තමයි තේරෙන්නෙ මල පෙරේතයන් අතරේ ජීවත් වෙන්නනම් මල පෙරේතයෙක් වෙන්නම වෙනවා කියලා... එහෙම වෙන්න බැරිනම් වෙන්නේ තමුන්ගේ අන්ඩර් වෙයාර් එකත් වෙන එකෙක් ඇඳන් යනවා බලලා අන්ඩර් වෙයාර් එකත් නැතුව රස්සාවට යන්න ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පිටරට ජීවිතේත් රටින් රටට සබන් විවිධයි... සබන් වෙනුවට බොඩි වොශ් පාවිච්චි කරන්නත් පුලුවන් තමයි... ඒත් බොඩිවොශ් දාලා නෑවාම ඇඟේ ලිස්සන ගතිය යවන්න අමතර පැය දෙකක්වත් නාන්න ඕන... එව්වා ඉතිං කරදර වැඩ... එව්ව ගාන නලු නිලියන් සබන් යවන්න කොච්චර වෙලා නානවාද කියලා මට අවභෝදයක් නෑ... රට ජීවිතේත් සබන් අටෝරාසියක් පාවිච්චි කරලා අවසානයේ හිත නැවතුනේ කොළ පාට ලස්සනම ලස්සන අයිරිශ් ස්ප්රින්ග් කියන සබන් කැටේ ලඟ ... එක පාරක් ගාලා නෑවා කියන්නෙ කුනු දූවිලි කොහේ ගියාද නෑ... අයිරිශ් ස්ප්රින්ග් හම්බුනත් හරි මට ආයෙ සබන් ප්රශ්ණ නෑ... දවසක් රට වටේ කරක් ගහලා ඇවිල්ලා නාන එක නාන්න එපැයි සුපිරියටම... අයිරිෂ් ස්ප්රින්ග් කියන්නේ මගේ සබන් ලොවේ රජ කිරුල කිව්වොත් තමයි හරි..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං එක්තරා දවසක අපේ කොම්පැණියෙ අලුත් ලොකේශන් එකක් විවෘත කරන්නෙ හෙටනම් අද අපේ මේන්ටනන්ස් ඔෆිස් එකේ මල ජංජාලයයි... ට්රෙඩ්මිල් එකක ඩ්රයිව් බෙල්ට් එකක් කී ගාලා කෑ ගහනවා ගාලා කියලා බ්රාන්ච් මැනේජර්ගෙන් කොම්ප්ලේන්... ලොකේශන් එක මගේ එකක් නිසා ෆයිනල් චෙකප් එක මගේ... දවස් දෙකකට කලින් මම ෆයිනල් චෙක්ප් එක කරද්දි මට් මේ ලෙඩේ මාට්ටු... මමත් දන්න සෙල්ලම් ඔක්කොම දාලා බෙල්ට් ඇජස් කරලා ඩ්රයි ලූබ් ස්ප්රේ කරලා සද්දෙ නවත්තන්න උත්සහා කරා ඒත් සද්දෙ නවතින්නෙම නෑ... අවසානයේ කොනක් වෙන්නම ගලවගෙන ගලවගෙන ගිහිං එකින් එක චෙක් කරලා බැලුවාම ඇජස්ටර් එකේ අලයින්මන්ට් එක අවුල්... අවුල එන්නෙ ෆැක්ටරි එකෙන් වැරදි අලයින්මන්ට් එකකට බ්රැකට් වෙල්ඩින් කරපු නිසා ... ඒත් ඕපනින් එකට දවස් දෙකක් තියෙද්දි ඒ වගේ ලෙඩකට ක්ශණික ප්රතිකර්ම කරන්න බෑ... එකම විසඳුම තාවකාලිකව සද්දෙ නවත්තලා ඕපනින් එකෙන් පස්සෙ ට්රෙඩ් එක රිටර්න් / රිප්ලේස්මන්ට් එකට යන එක... මාත් ඉතිං දන්න සෙල්ලම් ඔක්කොම දාලා සද්දෙ අවම කරලා ආවට ඕපනින් එකට කලින් දවසේ බ්රාන්ච් මැනේජර්ගෙන් මගේ බොසාට කොම්ප්ලේන්...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ලොකේශන් එක මගේ ඒරියා එකේ එකක් නිසා බොසාගෙන් කැඳවීම කෙලින්ම මට...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ආං අලුත් ක්ලබ් එකේ ට්රෙඩ් එකක බෙල්ට් එකක් කෑගහනවලු... අද වැඩ ඔක්කොම පස්සට දාලා ඒක හදලා දාපන් අදම...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">( බොසා කිව්වට ලංකාවෙ වගේ ලොකු සීන් නෑ... සර් බර් නෑ... ගැස්සිලි පිප්පිලි නෑ... ලංකාවෙ බොසාලට තියන අසනීප එකක්වත් නෑ.. කනවනම් කන්නෙත් බොනවානම් බොන්නෙත් එකටම තමා ... )</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට ඕක පෙරේදා අහුවුනා... හදන්න බැලුවා... ඇජස්ටර් එකේ බ්රැකට් එක වෙල්ඩ් වෙලා තියෙන්නෙ ඇදට... ඒකයි සද්දෙ එන්නෙ... රිප්ලේස් කරනවා ඇරෙන්න වෙන විකල්පයක් නෑ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොම්පැණියට ඉන්ෆෝම් කරාද...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔව්... ඔක්කොම විස්තර ඊමේල් කරා ... උඹව CC කරලා ඇත්තෙ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සොරි... ඕපනින් එකට බිසී නිසා මට ඊමේල් ගොඩාක් මගෑරිලා තියෙන්නෙ... අපිට මොකක්ම හරි කරන්න වෙනව...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කරන්න දෙයක් නෑ... ඇජස්ටර් එක ලූස් කරොත් ස්ලිප් වෙනව... තද කරොත් සද්දෙ එනව... ඩ්රයි ලූබ් ගහනවා ඇරෙන්න වෙන විකල්පයක් නෑ... ඩ්රයි ලූබ් ගැහුවත් වේලුන ගමන් සද්දේ එනවා විනාඩි පහක් දහයක් යද්දී..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඩූඩ්... ඕපනින් එක දවසෙම ඕක කෑගහන එක අවුල්... මොකක්ම හරි කරන්න වෙනව...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බ්රේකර් එකෙන් ඕෆ් කරලා දාමු...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බෑ බෑ... ඒක හරි නෑ ඕපන් කරන දවසෙම එකක් අවුට් ඔෆ් සර්විස් යන එක...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට විකල්පයක් එන්නෙ නෑ ඔලුවට... මමත් බොසා දිහා බලාන ඉන්නව... බොසා මම දිහා බලාන ඉන්නව... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උඹ දන්නවද... ඉස්සරම කාලෙ අපිට ඩ්රයි ලූබ් තිබ්බෙ නෑ.. බෙල්ට් සද්ද කරද්දි අපි කරේ සබන් කෑල්ලක් අරගෙන බෙල්ට් එකේ ගාපු එක... එතකොට සද්දෙ නැති වෙනව... කඩවල තියෙනවා අයිරිශ් ස්ප්රින්ග් කියලා චීප්ම සබන් ජාතියක්... ඒක තමා මේ රටේ තියන චීප්ම බාලම සබන් ජාතිය... අන්න එයින් කෑල්ලක් අරගෙන ගිහිං බෙල්ට් එකේ ගාපං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අයිරිශ් ස්ප්රින්ග්... ඒ මොන සබන් ජාතියන්ද... මමනම් අහලවත් දැකලාවත් නෑ... මාත් ඉතිං මලාට අයිරිශ් ස්ප්රින්ග් නොදන්න ගානට ටෝක දෙනව... මටත් ඉතිං සැකන්ඩ් වෙන්න බෑනෙ ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හිටහංකෝ මම උඹට පෙන්නන්න... බොසා එයැයිගෙ කොම්පීතරේ ගූග්ල් කරලා මට අයිරිශ් ස්ප්රින්ග් සබන් කැටේ පෙන්නනව...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ආහ් මේකද... හරි මම හොයලා අරගෙන යන්නම්... මාත් ඉතිං අයිරිශ් ස්ප්රින්ග් දැක්කෙ එදාම වගේ ගානට ෆෝන්නෙකෙන් ෆොටෝ එකකුත් ගහගෙන ඔෆිස් එකෙන් එන්න එනව...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අවුරුදු ගානක් ගාපු සබන් කෑල්ල බාලම එක කියලා බාල්දු කරන්න බෑනෙ යාලු... මම ඉතිං පහුවදා ඕපනින් එක වෙලාවට විනාඩියකට කලින් අදාල ට්රෙඩ්මිල් එකේ හෑන්ඩ් රේල් එක උඩින් තුවායක් වනලා ටීවී එකේ ස්පෝර්ට් චැනල් එකකුත් දාලා කොන්සෝල් එකේ පෝස් බටන් එක ඔබලා ෆීල්ඩ් එකට යනව... එතකොට ඉතිං ඒක දකින ඕනෑම එකෙක් හිතන්නෙ කවුරුහරි එකෙක් මේකෙ දුව දුවා ඉඳලා දොට්ට පිලට යන්න ගිහිං කියල... එතකොට කවුරුත් ඒ ට්රෙඩ්මිල් එක පාවිච්චි කරන්න එන්නෙ නෑ... පාවිච්චි නොකරනතාක් බෙල්ට් එක සද්ද කරන්නෙත් නෑ... සද්දෙ නොඑනතාක් මට කොම්ප්ලේන් එන්නෙ නෑ... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මිකැනික්ස් ගැන අවුරුදු විසි හයක පලපුරුද්දෙන් මම දන්නවා අයිරිශ් ස්ප්රින්ග් ගාලා ඒකෙ සද්දෙ නැවත්තන්න බෑ... හිතට අල්ලපු එකම සබන් කැටේට බාලම ලාභම එක කිව්වම හිතට අමාරුයි තමා... ඒත් ලාභම බාලම කියලා කිව්වට මටනම් ඒකෙ බාල ගතියක් අදටත් දැනෙන්නෙ නෑ... හැමදාම උදේට බොසා සම්මුඛ වෙන නිසා බොසාට මගේ ලඟ අයිරිශ් ස්ප්රින්ග් සුවද ඇවිත් ඉරිසියාවට කියන්න ඇති කියලත් මගේ යටි හිත කියනවා ... හත් අවුරුද්දක් නාලවත් සබන් යවන්න බැරි සබන් ජාති හොඳම සබන් වෙලා ඇඟේ තියන කුණු දූවිලි හොඳටම යන සබන් ජාතිය බාලම එක වෙන්නේ ඇයිද කියන්න මම දන්නේ නෑ ... අයිරිෂ් ස්ප්රින්ග් ගාලා නාලා ඔලුව වෙලුනාම දැනුත්ම මට ගොඩපර ගහ ළඟ ගල උඩ ඉන්න ෆීලින් එක දැනෙනව .. ඒත් මගේ කොන්ඩෙ ගාමිණී ෆොන්සේකාගේ කොන්ඩෙ වගේ කියලා හිතෙන්නේ නෑ... මොකද කියනවනම් එහෙම හිතෙන්න තරම් කොණ්ඩයක් දැන් මගේ ඔලුවේ නෑ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-41007420117057157352023-08-13T17:22:00.001-07:002023-08-13T17:28:13.836-07:00මිනිස්සු උනාම Business Minded වෙන්න ඕන...<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> මංතුමා සූටි එකා සන්දියේ ඉස්කෝලෙ ගියේ දේවානන්ද විද්යාලෙට.. ඒ කාලෙ ධර්මාශෝකෙ හෝඩිය පංතිය තිබ්බෙ නෑ.. ධර්මාශෝකෙට යන්න ආසා ඕනෑම කෙනෙකුට ඒකට යන්නනම් යන්න තිබ්බෙ ක්රම දෙකයි.. එකක් පහ වසර එන්ට්රන්ස් එග්සෑම් එක... දෙවැනි එක හය වසර් ශිශ්ත්වය... නෑ නෑ වැරදුනේ නෑ... දැං කාලෙ ශිශ්ත්වය පහ වසරෙ තිබට ඒ කාලෙ ශිශ්ත්ව විභාගෙ තිබ්බෙ හය වසරෙදි... 1977 ඉපදිච්ච අපි තමා හය වසර ශිශ්ත්වයේ අවසාන වින්දිතයන් සැට් එක... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> දේවානන්දෙ ඉද්දි මගේ පංතිය තමයි ඒ F පංතිය... එෆ් අකුරේ වචනයක් කියලා ගත්තොත් F අකුරේ හැම වචනාර්ථයකටම කිසීම අසාධාරණයක් නොකරපු සැට් එකක් හිටපු පංතියක් තමයි එෆ් එක... ඒ පංතියේ කොයිතරම් කීකරු සැට් එකක් හිටියාද කියනවනම්, දවසට එකෙක් දෙන්නෙක් අනිවාර්යයෙන්ම වේවැල් පාර කනවාමයි... ලේසියට වේවැල් පාර නොකාපු කීපදෙනාගෙන් මාත් එකෙක්... එන්ට්රන්ස් එග්සෑම් එකෙන් ධර්මාශෝකෙට යන්න එෆ් පංතියෙන් සිලෙක්ට් උනේ පස්දෙනෙක් විතරමයි... හැමදාම වගේ පංතියේ 1,2,3,4,5 ස්ථාන ගතපු එවුන් පස්දෙනාම එන්ට්රන්ස් එග්සෑම් එකෙන් ධර්මාශෝකෙට එන්න තේරුනා... ඒ නිසා, දේවානන්ද විද්යාලයේ පහ වසරේ හොඳම පංතිය විදිහට විරුදාවලිය ලබලා තිබුන F පංතියේ තවදුරටත් ඉන්න තිබුන වාසනාව අපි පස්දෙනාට අහිමිවුනා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> එෆ් පංතියට වැටුන ගුරුවරු බොහෝ දෙනෙක් මිලිටරි ග්රේඩ් උදවිය කිව්වොත් තමයි වඩා නිවැරදි... බහුතරයක් පංතියට ආවෙ ආයුද සන්නද්දවමයි... ආයුද ඉතිං බොහෝ වෙලාවට අඩි තුන හතරක් දිග වේවැලක් හෝ කෙවිටක්... ප්රයිමරියෙ විදුහල්පති සිරිසේන සරුත් නිතර නිතර එෆ් පංතියට ඉන්ස්පෙක්ශන් ආවා උනාට කවදාවත් කෙවිටක් වේවැලක් ගෙනාවෙ නෑ... ඒ අතිං සිරිසේන සර් දෙයියෙක් කියලා කියන්න කලබල වෙන්න එපා... මොකද කියනවම කෙවිට නැති උනාට සිරිසේන සර් ආවෙ හිස් අතින් නෙවෙයි... සර් අතේ තිබ්බෙ දෙකට නවපු මේන් වයර් එකක්... ඒකෙ රස කොච්චරද කියනවනම්, එක වතාවක් අලුගුත්තේරු වැඩක් කරපු පේලියකටම තලන වෙලාවක මටත් ඒ බෝනස් දිණුම ඇදුනා... අපෙ අප්පෝ ඒකෙ රහ... ඒ පාරවල් දෙක මතක් වෙද්දි අදත් පස්ස පැත්ත ඉක්කා ගහනවා වගේ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> චිත්ර කරපු චන්ද්රදාස සරුත් කෙවිට එක්ක සෑහෙන්න එක්ස්පීරියන්ස් ගුරුවරයෙක්... චිත්ර කියන්නෙ හැම එකාම මොකක් හරි කුරුටු ගාලා ශේප් වෙන විශයක් උනාට ඒ අයිංසක පීරියඩ් එකෙත් හතක් අටක් අනිවාර්යයෙන්ම වේවැල් පාර කෑවා කියමුකෝ... චිත්රයක් අඳින්න කිව්වත් ඒකත් අඳින්නෙ නැතුව ඉඳලා ගුටිකන දහයක් පහලොවක් ඉන්න පංතියක් ගැන නිකමට හිතලා බලන්න්කෝ...ආං ඒ ජාතියේ එකක් තමා එෆ් පංතිය... ඒකෙ ඉඳලා එලියට ආවා කියන්නෙ ඉතිං ඩිග්රියක් ගැහුවා වගේ තමා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> චිත්ර සර් එක්ක ගත්තාම ඊට වඩා ඇග්රසිව්ලි ස්ට්රයික් කරපු සර් කෙනෙක් හිටිය අපිට.. ඒ තමා බුද්ධාගම සර්... විශයන් විදිහට ගත්තාම චිත්ර සහ බුද්ධාගම කියන්නෙ පහ වසර විශය ධාරාවේ තිබ්බ අයිංසකම විශයන් දෙක උනාට එෆ් පංතියේ එවුන් ඒ දෙකේදීත් නැව් ගානට වේවැල්පාර කෑව... ඉතිං ගණිතය , ඉංග්රීසි, විද්යාව වගේ විශයන් ගැන කවර කුමන කතාද... ඉංග්රීසි මිස් පංතියට ඇවිල්ලා ඉගැන්නුවේ ඉංග්රීසිද ග්රීක්ද කියලා එෆ් එකේ තුන්කාලක් අදටත් දන්නෙ නෑ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> කියන්න අමතකවුනා ... දේවානන්දෙ මිශ්ර පාසලක් උනාට ඒ කාලෙ තිබ්බෙ ගෑනු පිරිමි පංති වෙන වෙනම... ඒකෙ තේරුම තමයි ඇම්ඩන්ලා හතලිස් පහක් පනහක් එකම පංතියේ කියන එක ... වේවැලයි , කෙවිටයි අඛන්ඩව සේවය සැලසුවාට ඒ දෙකටම වැඩ වැඩි උනා බොහෝ වෙලාවට රිලීෆ් වැඩ බලන්න ආවෙ සිරිසේන සර්ගෙ මේන් වයර් එක... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> බුද්ධාගම සර්ගෙ විශය ඉගැන්වීම එයාටම අනන්යයි... සර් ඉස්සෙල්ලම කරේ එදාට නියමිත පාඩම ඉගැන්වීම... පීරියඩ් එකෙන් භාගයක් වගේ යද්දි සර් පාඩම කරලා ඉවර කරනව... එහෙම බැලුවාම මරු කියලා හිතෙනවා උනාට පාඩම එතැනින් ඉවර නෑ... ඊට පස්සෙ තමයි සර් වේවැල අරගෙන වෝර්ඩ් රවුන්ඩ් යන්න පටන් ගන්නෙ... කරපු පාඩමෙන් ප්රශ්ණයක් බෝර්ඩ් එකේ ලියන සර් ඒකෙ උත්තර අහගෙන පංතිය පුරා යනව කියහංකෝ... සර් නම්කරන කෙනා ප්රශ්ණෙට උත්තර සැපයිය යුතුයි... ඒත් ප්රසිද්ධියේ නෙවෙයි... උත්තරේ දෙන්න ඕන සර්ගෙ කණට කරලයි... උත්තරේ හරිනම් සරුත් සතුටින් උත්තරේ දුන්නු කෙනත් සතුටින්... උත්තරේ වැරදිනම් සර් සහ වේවැල පමණක් සතුටින්... වැරදි උත්තරේ දීපු එකා අම්බානෙකට දුකෙන්... එක ප්රශ්ණයක් අතුලේ විස්සක් තිහක් කනවා කියන එක ඉතිං ඉන්සූරන්ස් එකට වඩා සුවර්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඕං දවසක් පාඩම ( මතක විදිහට) නිබ්බුත පද... වෙලාව හතරවෙනි පීරියඩ් එක... වෙනත් විදිහකට කියනවනම් ඉන්ටවල් එකට කලින් පීරියඩ් එක... නිබ්බුත පද ටික පීරියඩ් එක ඇතුලේ පාඩම් කරගැනීමත්, නිබ්බුත පදවලට අදාල සර් අහන ප්රශ්ණවලට උත්තර සැපයීමත් අනිවාර්යයි... බෝර්ඩ් එකේ දාල තිබ්බ ප්රශ්ණය තමයි නිබ්බුත පද කීවේ කව්ද කියන එක... සර් වටේම නෙලාගෙන මං ඉන්න පේලිය දිහාවටත් ආවා කියමුකෝ... මං ඉන්නෙ වම් පැත්තෙ ඉස්සරහම පේලියේ... පස්දෙනා ඉන්න පේලියේ මම මැද එකා..හේතුව මොකක්ද කියලා අදටත් දන්නෙ නැති උනාට සර් ඉස්සරහ පේලිවලින් ප්රශ්ණ ඇහුවෙ බොහොම කලාතුරකින්... ඉස්සරහ පේලියේ එවුන් වේවැල්පාර කෑවෙත් බොහොම කලාතුරකින්... මං ඉතිං ලොතරැයි දිනුම්වලට ගොඩාක් අවාසනාවන්ත පොරක් උනාට එදා මට බුද්ධාගම ලොතරැයිය ඇදුනා කියහංකෝ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හ්ම්... කියනවා බලන්න ... නිබ්බුත පද කිව්වෙ කව්ද ? </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මංතුමා උත්තර නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කියනවා අයිසෙ... කව්ද නිබ්බුත පද කිව්වෙ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පිස්සුවක් තියෙයි... නිබ්බුත පද කිව්වෙ කිසා ගෝතමිය කියලා දන්නවා උනාට මං දෙයි එව්වට උත්තර... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකද ඕයි ගල් බිල්ලා වගේ බලන් ඉන්නේ... උත්තර දෙනවා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉස්සරහ පේලියේ එකෙක් කන්න ලෑස්ති වෙද්දි පස්සෙ පේලිවලින් එන සිරික්කිය වෙනමම එකක්... එව්වට සැලෙන පොරක්ද මම... මම දෙයි උත්තර...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකද ඕයි වෙලා තියෙන්නෙ... තමුසෙ ලෙඩිංද...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට ඉතිං ඉහෙන් බහින අසනීපයක් නෑ... ඒත් ඉතිං මට තියෙන ප්රශ්නය බුද්ධාගම සර්ට කියලා පලක් නෑ නෙවෙයි කියලා බෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකද ඕයි මේ යෝදයට වෙලා තියෙන්නෙ... බලන්වකෝ... ගල් බිල්ලා වගේ ගොලු වෙලානෙ... තමුසෙට මොකක් හරි අපහසුතාවයක්ද?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපහසුතාවයන් තද කරගෙන ඉඳලා කලිසමේ කැත කරගත්තු එවුන් ඉන්න ප්රසිද්ධ ස්ටාන්ස් එක ඒක නිසා සර් සැක කරන්නෙ මටත් එහෙම එකක් කියලා උනාට මට එහෙම එකක් නෑ... මම ඒ ප්රශ්ණෙට උත්තර දෙන්න ඕන නෑ... එච්චරයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අයිසෙ බලනවා මේ යෝදයගෙ පස්ස පැත්තෙන් ගඳක්වත් එනවද කියල... සර් එහෙම කියන්නෙ මගේ පස්ස පැත්තට එබෙන ගමන්... මගේ දෙපැත්තෙම ඉන්න එවුන් දෙන්න මගේ පස්ස පැත්තට එබීලා හොඳ හුස්මකුත් ඇදලා බලනව ගඳක්වත් ආග්රාහනය වෙනවද බලන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නෑනෙ ඕයි... කියනවා තමුසෙට අසනීපයක්ද...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මං මීක් නෑ... ගල්ගැහීලා ඉන්නවා ඇරෙන්න මගෙන් කිසීම ප්රතිචාරයක් නෑ... මුලු පංතියම සිනා සාගරයයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උතතර දෙනවා... කව්ද නිබ්බුත පද කිව්වෙ... කව්ද නිබ්බුත පද කිව්වෙ... අයෙසේ දන්නේ නැත්තම් දන්නේ නෑ කියනවා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මම උත්තර නෑ... මම බිල්ලා සේ බෝර්ඩ් එක දිහා බලාගෙන ඉන්නව... ඒ අතරේ බුද්ධාගම සර්ගෙ ඉවසීම ඉවර උනා... සර්ගෙ අතේ තිබ්බ වේවැල ඉහල ගිහිං පහල ආව තුන් පාරක් මගේ පිට හරහා... අපෙ අප්පෝ ඒකෙ සනීපෙ... ප්රශ්නෙ බැරිවුන එවුන්ට සාමාන්යෙන් වේවැල්පාර එකයි... ඒත් මට තුනයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පල එලියට... සර් මගේ අතින් ඇදගෙන ඇවිත් පංතියෙන් එලියටත් තල්ලු කරලා දැම්ම... පංතිය සිනා සාගරයයි... මිලිටරි ග්රේඩ් වේවැල් පාරවල් තුනක් කාපු පිට පුපුරු ගහනවා උනාට මට ඒ වේවැල් පාරවල් තුන හෙන ජයග්රාහී වේවැල් පාරවල් තුනක්... පංතියෙන් එලියට දාපුගමන්ම සර් ආයෙම ප්රශ්ණෙට උත්තර අහගෙන වෝර්ඩ් රවුන්ඩ් යන්න පටන් ගත්ත... මමත් ගල්භීතවෙලා කටේ හිර කරගෙන හිටපු ඇස්ට්රා ගාලා සීනි දාපු රසම රස පාන් කෑල්ල හීනියට විකලා ජුබුස් ගාලා ගිලලා දැම්ම... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපෙ අප්පෝ දැනුන සනීපෙ... එච්චර වෙලා ගල්භීතවෙලා හිටියෙ කටේ රසම රස පාං කෑල්ලක් පුරවගෙන කියලා කාටවත් නෝන්ඩි නෑ... හතරවෙනි පීරියඩ් එක කෙලවරේ අම්බානෙකට හද්දා බඩගින්නේ ඉන්න එකෙකුට ඇස්ට්රා ගාලා සීනි දාපු පාන් කෑල්ලක් කියන්නෙ සෝමාලියාව දාපු රෝස්පාන් ගෙඩියකටත් වඩා වටින රසම රස කෑමක්... අද උනත් ඒ ගැන කල්පනා කරද්දි මට හිතෙන්නෙම එදා බුද්ධාගම සර් පරාදයි... මං දිනුම් කියලාමයි... උගන්නන වෙලාවේ කාලා මාට්ටු වෙලා නෝන්ඩි වෙලා කිච වෙලා බුද්ධාගම සර්ගෙන් වේවැල්පාරත් කාලා ඉන්ටවල් එක ඉවර වෙනකල් සිරිසේන සර්ගෙ ඔෆිස් එකේ දන ගහගෙන ඉඳලා, අවසානයේ සිරිසේන සර්ගෙ මේන් වයර් සංග්රහයත් භුක්ති විඳිනවාට වඩා ප්රශ්ණෙට උත්තරේ බැරුව වේවැල්පාරක් කන එක, ආර්ථික අතින්, දේශපාලනික අතින්, සමාජයීය අතින්, අධ්යාත්මික අතින්, ඇතුලු මෙකී නොකී හැම අතින්ම වාසිදායකයි... එක වේවැල්පාරක රිස්ක් එකක් අරගෙන තුනක් කන්න උනත් වෙන්න ගිය සංතෑසියට වඩා ඒ වේවැල්පාර් තුන එකෙන්ම මට වාසි ඩීල් එකක්... ඒකයි මම කියන්නෙ මිනිස්සු උනාම අවාසි වෙන තැනදීත් වැඩිම වාසිය වෙන අවාසිය තෝරාගන්න තරමට Business Minded වෙන්න ඕන කියල... </span></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-50268974311052017952023-08-08T18:27:00.006-07:002023-08-08T18:27:54.401-07:00ටිකෙන් ටික බොඳවෙන අපේ ලෝකය..<p><span style="font-size: large;">ඊයෙ රෑ ඩේටා ඕෆ් කරන්න අමතකවුනා ... රෑ දෙගොඩ හරියේ ෆෝන්නෙක දෙරි ගැහෙනවා ඇහිලා ඇහැරිලා බැලින්නම් කෝල් එකක්... කෝල් එක එන්නෙ කාගෙන්ද කියලා කියවගන්න බෑ හතලිස් පහ පැනපු එකෙක් වෙච්චි මට.. ඒකට කන්නඩි දෙක හොයාගන්න ඕන... ඒ අල්ලපනල්ලෙ කෝල්ලෙක් කට්වුනා... මාත් නිදිමරගාතෙ ආයෙම ෆෝන්නෙක පැත්තකින් තියලා නිදාගත්ට... නින්ද යාගෙන එනකොටම ආයෙම ෆෝන්නෙක දෙරිගහනව... ආයෙම කලුවරේ කන්නඩි දෙක හොයද්දි කෝල්ලෙක කට්වුනා... මම ආයෙම නිදාගත්ත... ආයෙම ආවොත්නම් කන්නඩි දෙක ඇතුව හෝ නැතුව ආන්සර් කරන්න හිතාගෙන.. ඒත් කෝල් එක ආයෙම ආවෙ නෑ..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">උදේ වැඩට යන්න ලෑස්තිවෙලා වාහනේට නැගපු ගමන්ම අර කෝල් එක මතක්වුනා... බැලින්නම් සවුදියේ ඉන්න අපේ හොඳ මිත්රයෙන්.. හැරෙන තැපෑලෙන් ගැහුවා අපේ එකාට කෝල් එක...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">උඹ කෝල් එකක් දීල තිබ්බ ඊයෙ රෑ දෙකට විතර...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">උඹට ඩිරෙක්ට් කෝල් ගන්න පුලුවනිද ලංකාවට...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඔව් පුලුවනි.. ( පුලුවන් ඉතිං මාසෙකට විනාඩි දෙසීයකට වෙනම බිලක් ගෙවන නිසා)</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මම උඹට එවල ඇති වෑන් එකක් විකුනන්න දාපු ඇඩ් එකක්.. ඒකට කෝල් කරලා අහපංකෝ ගාන කීයද කියල...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">හිටහං බලන්න.. මේ නිසාන් වැනට් එකද.. </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඔව් ඔව් ඒක තමයි...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">හිටහං මම අරං බලන්න...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">බෑ කියන්න බෑනෙ.. මේ කියන මිත්රයත් වාහනයක් ගන්න හොයනවා දැං කාලෙක හිටං... ඩ්රයිව් කරන ගමන් නිසා රීඩින් ග්ලාස් දෙක දාගන්නත් බෑ.. ඒක දැම්මාම පාර පේන්නෙ බොඳ වෙලා.. කන්නාඩි නැතුව බලද්දි බොඳවෙලා පේන ඇඩ් එකේ තිබ්බ වෑන් කොටේ ෆොටෝ එක ලාවට බලලා ඒ යටින් තිබ්බ නම්බර් එක ටච් කරලා ඩෑල් කරා ඩිරෙක්ට්ම... ටික වෙලාවක් රින්ග් වෙලා ෆෝන්නෙක ආන්සර් කරා වෑන් කොටේ අයිතිකාරයා..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">හලෝ... ගුඩ් ඊවිනින් මහත්තයා... ( මට උදේ උනාට ලංකාවට හවස)</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඔව් කියන්න...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">මහත්තයගෙ වෑන් එකක් විකුනන්න ඇඩ් එකක් දාලා තිබ්බා ඒකෙ මිල අහන්නයි කෝල් කරේ...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">නෑ.. මම වෑන් එකක් විකුනන්න දාලා නෑ...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">වෙන්න බෑනෙ .. මේ ඇඩ් එකක් තියෙනවනේ...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">නෑහ්... මම ඇඩ් එකක් දැම්මෙ නෑ...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඕං ඉතිං මටත් යකා නැග්ග.. ඇයි යකඩෝ අතිං වියදං කරගෙන උන්නැහේගෙ ඇඩ් එකට කෝල් කරාම එහෙම එකක් දැම්මෙ නෑලු...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">වෙන්න බෑනෙ මනුස්සයෝ... මේ තියෙන්නෙ ඇඩ් එකක් පී නම්බර් සුදු පාට නිසාන් වැනට් එකක් දාලා ඔයාගෙ නම්බර් එකත් එක්ක... අපේ කාලය නාස්ති කරන්න එපා බොරුවට ඇඩ් දාලා... මාත් ඉතිං ටිකක් සැරෙන් කිව්ව..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">තමුසෙ පොට්ටද ඕයි...සිංහල අකුරු කියවන්න බැරිද... ඕකෙ පැහැදිලිව දාලා තියෙනව " හයර් සඳහා" කියලා... ඕක හරියට කියවනව ඉස්සෙල්ල... &$&);$&&$@&%#><> බ්ලා බ්ලා බ්ලා...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ආං එතකොට මට තේරුනා යාලුවාව විශ්වාස කරලා ඇඩ් එක කියවන්නෙ නැතුව වාහනෙයි ෆෝන් නම්බර් එකයි විතරක් බලලා කෝල් එක ගත්තු එකේ මෝඩකම... අර මනුස්සයා තවත් සුද්ද සිංහල මොනාදෝ කියවද්දි මම සොරී සොරී වැරදීමක් සමාවෙන්න කියලා ෆෝන්නෙක කට් කරා... </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">රෑ දෙකට උඩ ගිහිං ඇහැරුනාම ෆෝන්නෙකේ ඩිස්ප්ලේ එකේ තියන අකුරු බොඳවෙලා පේන එක සාමාන්යයි කියමුකෝ හතලිස් පහේ එකෙකුට... ඒත් මහ දවල් "හයර් සඳහා ". කියලා පැහැදිලි සිංහලෙන් ලියලා තියන ඇඩ් එක වැරදියට කියවලා ඌට මා ලව්වා කෝල් කරවලා ඌ ලව්වා මට අසභ්ය වචනෙන් බන්නපු එක සම්පූරං වැරදියි... මක් කරන්නද ඉතිං.. යාලුවෝ කියන්නෙ එහෙම එවුන් තමා... උදේ පාන්දර වැඩට යන්න පිටත්වුන ගමන් කියලා මමත් නිකං ඇරියෙ නෑ... හයර් යන වෑන් එකේ අයිතිකාරයා මට කිව්ව වගේ හතර ගුණයක් මාත් ඉතිං ලෝභ නැතුව අමතලා දැම්මා සවුදියාට මැසෙන්ජර් කෝල් එකක් අරගෙන... ආයෙ ඉතිං මගේ අතිං පයිං යන එකක් කියලයෑ... උදේ පාන්දර වැඩට යන්න එලියට බැහැපු මට අසභ්ය වචන ඇස්සෙව්වට දඬුවමක් දෙන්නත් එපැයි යාලුවා උනත්...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">හතලිස් පස් ඇඳිරීයත් හොඳට හිටිනවා වෙලාවකට... ඒ කෝල් එක රෑ දෙකට දෙපාරක්ම එද්දිත් නම ගම බොඳ වෙලා පෙනුන එක හොඳා... එහෙම නොවුනානම් මම අර යකාගෙන් කුනුහබ්බ අහන්නෙ රෑ දෙකට නිදි ඇඳ් ඉඳන්... මම මේ මේක ලිව්වෙ නිකම් නෙවෙයි... හත් ඉලව්වේ හතලිස් පහ පනිද්දි ඇස් පෙනීම අඩුයි... ඔව්වා පෙන්නලා කන්නඩි ගනිල්ලා කියන්න..</span></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-43204313923660288052023-08-05T10:10:00.001-07:002023-08-05T10:10:16.596-07:00විස්සට තිහට පිචන් වෙන මිනිස්සු..<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ කතාව අවුරුදු විස්සක් විතර පරණ කතාවක්.. අපිට තිබ්බ පුංචි කොමියුනිකේෂන් එකක්.. බිස්නස් එක වැඩිපුරම කරගෙන ගියේ මගේ තාත්ත.. තාත්ත ඒ වෙද්දී හිටියේ පෙන්ෂන් ගිහිල්ල නිසා තාත්තාගේ කාලය වැඩිපුරම ගතවුනේ ෂොප් එකේ.. එවකට ෂොප් එකේ වැඩ කරන්න ගැහැණු ළමයි දෙන්නෙක් හිටියත් තාත්තත් දවල් කාලයේ පුළුවන් හැම වෙලාවෙන්මත්, හවසට ගෑණු ළමයි දෙන්න ඕෆ් වෙලගියාම කඩේ වහනකලුත් බිස්නස් එකට වෙහෙසුනා. අපේ තාත්ත ලේසියට පහසුවට මනුස්සයෙකුගේ වරදක් දකින මනුස්සයෙක් නෙවෙයි.. බිස්නස් එකේදිත් තාත්ත කඩේට එන කිසිම ගනුදෙනු කාරයෙක්ව ලේසියට අවිශ්වාස කරේ නෑ.. අපේ තාත්ත කොයිතරම් අවංක මනුස්සයෙක්ද කියනවනම්, අපේ ෂොප් එකේ ටෙෆෝන් බොක්ස් එක ඇතුලේ අමතක වෙලා දාලා ගිය රුපියල් හතලිස් දාහක සල්ලි මිටියකුත් අයිතිකාරයා හොයලා භාරදුන්නු මනුස්සයෙක්.. සල්ලි නැතිවුන මනුස්සයා අපේ තාත්තා අහනකල්ම දැනගෙන ඉදලා තිබුනේ නෑ එයාගේ සල්ලි දාලා ගියේ අපේ ෂොප් එකේ ටෙලිෆෝන් බොක්ස් එක ඇතුලේ කියල.. ආයෙම කඩේට ආපු වෙලාවේ අහනකල්ම ඒ මනුස්සයා හිතලා තියෙන්නෙම මෝටර් සයිකලේ යද්දී සාක්කුවෙන් වැටෙන්න ඇති කියල.. එවකට ටෙලිෆෝන් කෝල් බිස්නස් එක ටිකක් විතර සරුවට ගිය කාලයක්.. එක වතාවක් කව්දෝ අසමජ්ජාති එකෙක් කව්දෝ නමගිය චන්ඩිකුට අපේ ටෙලිෆෝන් බොක්ස් එකෙන් මවු අමතලා ගමේ පාතාලේ කඩේට ඇවිත් චන්ඩි කතාත් කියවලා ගිහින් තිබුනා අපේ වැඩකරන ළමයින්ට ..අපි ඉතින් කරන්නේ විනාඩියට රුපියල් හය ගානේ ටෙලිෆෝන් කෝල් විකුණන එක නිසා අපිට ඉතින් එව්වා ලොකුවට අදාල නෑ.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපේ කඩේ ටෙලිෆෝන් එක සැහෙන සේවාවක් ඉටු කළා අවට ජනතාවට එයාලගේ සමාජ සම්භාන්ධතාවයන් පවත්වාගෙන යන්න.. සුනාමි එද්දී ෂොප් එකේ තිබ්බේ සන්ටෙල් ෆෝන් එකක්.. සුනාමිය එක්ක බහුතරයක් දුරකථන අක්රීය වෙද්දී ෂොප් එකේ සන්ටෙල් එක අඛණ්ඩව එයාගේ සේවාව සැපයුවා පණිවුඩ එහා මෙහා ගෙනියන්න.. සුනාමි ඇවිත් දවස් කීපයක් යනකල් අපේ ෂොප් එකෙන් දීපු එකුදු දුරකථන අමතුමකටවත් අපි මුදල් අයකරේ නෑ.. මම ඒක ලිව්වේ ලොකු කමකට නෙවෙයි.. මිනිස්සුන්ට අවශ්ය වෙන වෙලාවේ , මිනිස්සු අමාරුවේ වැටුන වෙලාවේ අපිට දුරකථන ඇමතුමකින් ලැබෙන සල්ලි වැදගත් වුනේ නෑ කියල කියන්න.. ඒක මේ ලියන්න යන සිද්දියට වක්රාකාරයෙන් අදාලයි..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">දුරකථන ඇමතුම් ලබාදෙන්නේ යන්ත්රයක් හරහා.. ඒ යන්ත්රයෙන් කරන්නේ දුරකථන ඇමතුම ලබාගන්න කාලය වෙනුවෙන් අන්තිම තත්පරයට ගණන් හදලා රිසිට් පතක් නිකුත් කිරීමයි.. ඒ ගණන් මිනුම් ඉතාමත් නිවැරදියි.. අපිට ටෙලිෆෝන් ලයින් තුනක් තිබුන.. දෙකක් දුරකථන ඇමතුම් දෙන්න සහ අනෙක ෆැක්ස් පහසුකම වෙනුවෙන්.. අපි දුරකථන ඇමතුම් යන්ත්රය හෙවත් ඩිජිකොම් යන්ත්ර සක්රීය කරලා තිබුනේ එලියට යන ඇමතුම් සඳහා පමණයි.. කොමියුනිකේෂන් එකකට කෝල් එන්නේ බොහොම කලාතුරකින් නිසා පැමිණෙන ඇමතුම් සඳහා මුදල් අයකරන ක්රමවේදයක් ලංකාවේ කොහෙවත් තිබුනේ නෑ.. අපිට එහෙමයි.. එන කෝල් එකක් ආවත් ඒ කෙටිම පණිවුඩයක් සඳහා සහ ෆැක්ස් සඳහා පමණයි.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ උක්තව කියැවෙන පුද්ගලයින් අපේ ගමට එන්නේ ඉඩමක් අරගෙන ගෙයක් හදන්න. එයාල ඉඩම අරගෙන ගේ හදන්න පටන් ගත්ත ආපු අලුතම.. ඒ ගෙදර පුතා හෙවත් වැඩිමහල් දරුවා රටේ නමගිය ඉහල තනතුරක් දරපු වෘත්තිකයෙක්.. එයා දවල් දවසේ වෘත්තිකයෙක් විදිහට රැකියාවට යන නිසා ගේ හදන වැඩ එක්ක යෙදුනේ එයාගේ තාත්ත.. ඒ කාලේ ජංගම දුකථන සුලබ නැති නිසා ඒ දෙපල දවල් දවස ඇතුලත කරන සාකච්චා කරේ අපේ ෂොප් එකේ දුරකථනය හරහා.. ඔහොම කාලයක් ගේ හදන වැඩේ කරගෙන යද්දී අපේ තාත්ත ෂොප් එකේ ඉන්න වෙලාවක තමයි පොඩි අමුත්තක් දැනිලා තියෙන්නේ.. මේ පුද්ගලයාගේ පියාණන් අපේ ෂොප් එකේ දුරකථන කුටියට වැදිලා දොර වහගන්නවා පළමුව.. ඊළඟට දුරකථන ඇමතුම ගද්දි ගහන අංක ටිකත් අපිට යන්ත්රයෙන් පෙන්නනවා.. මේ දුරකථන ඇමතුමේ විශේෂත්වය තමයි හරියටම තත්පර 55 -59 අතර මේ ඇමතුම විසන්දි වීම... ඇමතුම විසන්දි වූ සැනින් යන්ත්රය විසින් රුපියල් හයක බිල්පතක් එලියට ලබාදෙනවා.. අපේ තාත්තට ටික දවසකින් වැටහෙනවා මේ කියන පුද්ගලයා ගන්න දුරකථන ඇමතුම තත්පර 55-59 කාලය ඇතුලත විසන්දි උනත් එයාලාගේ කෝල් එක ඉවර වෙන්නේ විනාඩි දහයක් විස්සක් ගිහින් කියල.. දවසක් අපේ තාත්ත වැඩේ මොනිටර් කරලා කියමුකෝ.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපේ ෂොප් එකෙන් ඇමතුම ගන්න පුද්ගලයා එයාගේ ඇමතුම තත්පර 55 පහු වෙද්දීම කට් කරන්නේ බොක්ස් එක ඇතුලේ තියන දුරකතනයෙන්.. හැබැයි රිසීවර් එක තියන්නේ නෑ.. ටෙලිෆෝන් එකේ කෝල් එක කට් වෙන බොත්තම අතින් ඔබගෙන මේ පුද්ගලයා තනියම බොරුවට සංවාදයේ යෙදෙනවා.. ඒ අතරේ එයයිගේ පුතණ්ඩියා එයයිගේ රාජකාරි දුරකතනයෙන් අපේ ෂොප් එකේ අංකයට දුරකථන ඇමතුමක් ගන්නවා.. ඒ එන දුරකථන ඇමතුම රිංග් වෙනකොටම අර වයසක මනුස්සයා ඇඟිල්ලෙන් ඔබගෙන ඉන්න බොත්තමෙන් ඇඟිල්ල ගන්නවා.. එතකොට තාත්තගෙයි පුතාගෙයි කෝල් එක නැවත සම්භන්ධ වෙනවා.. ඊට පස්සේ එයාලා කැමති වෙලාවක් කතාව කරගෙන ගිහිං එලියට ආවාම යන්ත්රයෙන් ඇවිල්ලා තියන බිල රුපියල් හයයි... ඔන්න තාත්තගෙයි පුතාගෙයි කයිරාටික ගේම් එක.. මේ ඇමතුම ගන්න හැම වෙලාවේම මැෂින් එකෙන් බිල ආපු ගමන්ම කෝල් එකක් ඇවිත් එක රිංග් එකෙන් කට්වෙන වෙන සද්දේ අපේ තාත්තට ඇහිලා තිබුනත් මේ වැඩේ දිහා හොඳින් නිරීක්ෂණය කරනකල් මේ දෙන්නගේ වංචාව ගැන අවභෝධයක් ලැබිලා තිබුනේ නෑ.. එයින් පස්සෙත් මේ පුද්ගලයින් දෙදෙනා මේ සෙල්ලම දිගටම කරගෙන යන්න උත්සහ කලත් අපේ තාත්තා සහ කඩේ වැඩ කරපු ළමයි දෙන්නත් පුරුදුවුනා ඩිජිකොම් මැෂින් එකෙන් බිල ආපු ගමන් යන්ත්රය ඇතුලෙන් අක්රීය කරන්න.. ඩිජිකොම් යන්ත්රයේ ස්විචය ඕෆ් කරාම ඒ තාත්තටත් , පුතාටත් තවදුරටත් අපිව අන්දලා කෝල් ගන්න සෙල්ලම කරගෙන යන්න බෑ ... වංචාවක් විදිහට කරගෙන යන්නේ නැතුව incoming කෝල් එකක් ගත්තට කමක් නැද්ද කියලා ඇහුවනම් අපි ඕකට මුදල් අයකරන්නේ නෑ... සුනාමි දවස්වල කෝල් දාහක් දෙදාහක් නොමිලේ දීපු අපිට ඉන්කමින් කෝල් එකක් නොමිලේ දෙන එක මහා කජ්ජක් නෙවෙයි.. මොකද කියනවනම් ඉන්කමින් කෝල් එකකට අපිට මුදල් අය වෙන්නේ නෑ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රටේ පිළිගත් වෘත්තිකයන් වෙලත් රුපියල් දහයට විස්සට මිනිස්සු තමුන්ගේ ආත්මය පාවාදෙන්නේ ඇයිද කියන ප්රශ්නයට මා ළඟ උත්තරයක් නෑ.. ව්යාපාරයක් කරන මිනිස්සු විදිහට රුපියල් විස්සකින් තිහකින් අපිට කොටි ප්රකෝටිපතියන් වෙන්න බෑ.. සතියේ හැම දවසකම ඒ තාත්තා ඒ පුතාට කෝල් ගත්තා වගේම සමහර දවස්වලට කෝල් දෙක තුන ගත්තා ගේ හදන වැඩ ගැන කතා කරන්න.. රුපියල් විස්සක් තිහක් වංචාවෙන් ඉතුරු කරගෙන මනුස්සයෙකුට කොටි ප්රකොටිපතියෙක් වෙන්නත් බෑ... ඒත් මනුස්සයෙක් ලෝකෙට මවාගෙන ඉන්න වැදගත් චරිතය එක තත්පරෙන් කුඩු කරලා දාන්න රුපියල් විස්සක තිහක වංචාවකට පුළුවනි... අපේ තාත්තට ඕක මොනිටර් වෙද්දීත් ඒ තාත්තයි පුතයි මාස පහ හයක් අපේ ෂොප් එක හරහා ඔය සෙල්ලම කරා කියලයි අපේ තාත්තගේ අනුමානය.. ලෝකෙට කොයිතරම් ලොක්කෙක් උනත් මටත්, අපේ තාත්තටත්, එවකට කඩේ වැඩකරපු ගෑණු ළමයි දෙන්නටත්, මේ තාත්තයි පුතයි කියන්නේ පට්ට වංචනිකයන් දෙන්නෙක්.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මම මේක ලිව්වේ මේ ඊයේ පෙරේදාවක දැකපු ෆේස්බුක් පොස්ට් එකක් නිසා.. මම දන්නා මිත්රයෙක් යම් පුද්ගලයෙක් ගැන වර්ණනාවක් ලියලා තිබුනා ඒ කිව්ව පුද්ගලයාගේ වෘත්තියමය තත්වය සහ පුද්ගලික සම්න්හන්ධතා ගැන... මට ඒක කියෙව්වම එකට ලියන්න ඕනවුන උත්තරේ එතන ලිව්වනම් ඒක ඒ පුද්ගලයාගේ පුද්ගලිකත්වයට හරි නැති නිසා මම ඉතින් මේක වෙනම ලිව්වා... දැන් ඉතින් එයාලා ගෙවල් දොරවල් හදලා පදිංචි වෙලත් ඉවරයි.. හැබැයි ඉතින් මගේ කන් දෙකට ඇහිලා තියෙනවා ඔය කිව්ව වෘත්තිකයා වැට මායිමක ප්රශ්නයකට අල්ලපු ගෙදර මනුස්සයාට අමු තිත්ත කුණුහරුපෙන් අමතනවා ප්රසිද්දියේ... මිනිස්සු ගැන එළියෙන් පෙන්වන ස්වරුපය ගැන නිගමනයකට එළඹිලා ඒ මිනිස්සු ගැන රෙකමදෝරු ලියන එක අවධානම් වැඩක් .. එකෙන් වෙන්නේ අර පුද්ගලයින්ගේ ඇතුලාන්තය දන්න මිනිස්සු ඉස්සරහා තමුන් හෑල්ලු වෙන එක... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-18927584209311399772023-06-17T10:10:00.002-07:002023-06-17T10:12:30.023-07:00මට පේන හීන එළිවෙන හැටි <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> පහුගිය සතිය පටන් ගැනුනේ හීනෙකින්... හීන කියන්නේ මට නින්දට වැටුන වෙලාවේ හිටන් ටීවී එක දැම්මා වගේ පේන එව්වා නිසා ලොකුවට හිතන්නෙ නෑ හීන ගැන... ඒ පේන හීන ගැන හිතලා ජීවිතේ ගත කරන්න ගියොත් වෙන වැඩක් කරගන්න වෙන්නේ නෑ... පේන හීන ගානටයි බිත්තිවල එල්ලිලා ඉන්න හූනන් චික් චික් ගාන එව්වටයි ජීවිතේ ඇජස් කරන්න ගියොත් රස්සාවක් කරගෙන ජීවත් වෙන්න වෙන්නේ නෑ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ කියන හීනේ මට පේන්නේ පහුගිය සඳුදට එළිවෙන්න... පවුලේ කෙනෙක් මැරිලා ඉන්නවා හීනෙන් දැක්කට මමනම් ඔව්වා වැඩිපුර ගානකට ගන්නේ නෑ... ඒත් මම අහලා තියෙනවා පවුලේ කෙනෙක් මැරිලා ඉන්නවා හීනෙන් දැක්කොත් තමුන්ට හොඳ නෑ කියල... හීනෙකට ජීවිත වෙනස් කරන්න පුළුවන් කියලා මම ඉතින් විශ්වාසෙට ගන්නෙම නෑ ඔය කවුරු කිව්වත්... හීනේ දැක්කේ සඳුදා එළිවෙන්න උනාට සඳුදා දවස කිසිම අවුලක් නැතුව ගෙවුනා වෙනදා වගේම... උපන්දා හිටන්ම වෙන අනිවාර්ය දේ මොක කරත් කෙළවෙන එකම නිසා හීනයක් දැක්කා කියලා අමුතුවෙන් භය වෙන්න දේකුත් නෑනේ ඉතින්....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අඟහරුවාදා දවසට එළිවෙන දවසේ දැකපු හීන ලිස්ට් එකේ මැරෙන හීන තිබ්බේ නෑ... රැයක් එළිවෙද්දී හීන කීපයක් පේන නිසා ඔව්වා ඉතින් මතකයේ තියාගෙන ඉන්නෙත් නෑ... සමහර හීන ඉතින් හද්දා කුජීත එව්වා.. සමහර එව්වා ඉතින් සුපිරි ආතල් එව්වා... කුජීත එව්වා පේන වෙලාවටනම් මගදී ඇහැරෙන්නේ නැතිවුනාට ආතල් හීනනම් ඉතින් ඉවරයක් වෙන්න බලාගන්න ලැබෙන්නේම නැතිම තරම්... අඩුම තරමේ මුත්රා බරක් හරි ඇවිල්ලා නින්දෙන් ඇහැරිලා හීනෙට කෙළවෙන එක තමයි හැමදාම වෙන සීන් කෝන් එක... සැබෑ ජීවිතේදී විතරක් නෙවෙයි හීනෙනුත් හොඳ දෙයක් වෙද්දී ඒ හොඳ දේ අවසානය දකින්න කලින් කෙළවෙන එක සසර කරපු කරුමයක් වෙන්ටෑ කියලයි ඉතීම් මගේ වටහාගැනීම...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>අඟහරුවාදාට එලිවුනා කියමුකෝ... ෆෝන් එකේ එලාර්ම් එක වැදුනාම හීන ටීවී එක ඕෆ් කරලා දාලා රස්සාවට යන්න ලෑස්ති වෙන්න ඕනනේ.. ඊට කලින් ෆෝන් එක අරගෙන ඩේටා ඕන් කරලා බලනවා ලංකාවෙන් ආපු මැසේජ් මොනාද කියල.. වැදගත් කියලා එව්වා තියෙනවනම් ඒ වෙලාවේම කෙටියෙන් පිළිතුරු දීලා ඊලඟට කරන්නේ බාත්රූම් එකට යන එක... රෑට ඩේටා ඕෆ් කරන්නේ පෙරේතකමට නෙවෙයි... මම නිදාගන්න වෙලාවට ලංකාවෙන් එන වට්සැප් කෝල්, මැසෙන්ජර් කෝල්, නින්දට භාදාවක් නිසා... ෆුට් සයිකලේ චේන් එක පැන්නත් මට කෝල් කරන යාලු මිත්ර, ඥාති පිරිසක් එක්ක මට රැයක් නිදාගන්න එක ටිකක් විතර අමාරුයි... ඒ වගේම රෑට ෆෝන් එක වයිබ්රේට් උනාම </span><span> අනෙක් කාමරවල ඉන්න උදවියට විතරක් නෙවෙයි බිත්තියෙන් වෙන්වෙලා තියන අල්ලපු ගෙදර උදවියටත් ඇහැරෙනවා ... ලී වලින් හදන ගෙවල් එහෙම තමයි... ෆෝන් එකේ වයිබ්රේෂන් එකට ඩ්රයි වෝල් වයිබ්රේට් වෙනවා බෙඩ් සයිඩ් කබඩ් එක වයිබ්රේට් වෙද්දී..</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> මුනට මුකුත් නොකිව්වට ඉතින් දවස් දෙක තුනක් යනකල් ඒ මුනුවලින් නින්ද කැඩුව තරහ පිටවෙනවා හීනියට... දෙතොල නොකීදේ දෙනෙතේ ලියවෙනවා කියලා ගුණදාස කපුගේ ශුරීන් කියලා තියෙන්නේ ඒ වගේ සීන් නිසා වෙන්න ඇති කියලයි මට හිතෙන්නේ .. ඩේටා ඕෆ් කරාම එනවනම් එන්නේ ඩිරෙක්ට් නම්බර් එකට එන කෝල් විතරයි... එච්චර ගානක් වියදම් කරගෙන කෝල් එකක් ගන්නවානම් ඉතින් ඒක ඇත්තටම වැදගත්ම වැඩක් නිසා ඒ වගේ වැදගත් වැඩකට නින්ද කැඩුනට අවුලක් නෑ... ගෙදරට දීලා තියෙන ස්ටෑන්ඩින් ඕඩර්ස්වලට අනුව රෑට හදිසියකට කෝල් කරනවානම් ඩිරෙක්ට් සෙල් ෆෝන් එකට ගත්තම තමයි මාව සම්භන්ධ කරගන්න පුළුවන් වෙන්නේ... ලාබෙට ගෝවා කන්න ගිහින් වට්සැප් ගත්තොත් ඉතින් ග්රාහකයා ආතල් හීනයක් බලාගෙන සැපේ නිදි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එලාර්ම් එකට ඩොටේට ඇහැරෙනවා කිව්වට ඉතීම් හතට වදින එලාර්ම් එකට ඇඳෙන් බහින්නේ හතයි තිහ ලං වෙලා ... ඊට පස්සේ ඉතීම් මල්ටි ටාස්කින් බාත්රූම් සෙෂන් එකකින් අනතුරුව අට වෙද්දී කොල්ලා වැඩට ගිහින් ක්ලොක් ඉන් කරනවා තිතට... දෙයියෝ අත් දෙකක් දීලා තියෙන්නේ අත් දෙකෙන් එකවර වැඩ දෙකක් කරන්න... රැවුල කපන ගමන් දත් මදින්න.. දත් මදින ගමන් තවත් වෙන වැඩක් කරන්න වගේ වැඩ වලින් කාලය කළමනාකරණය කරගත්තාම බාත්රූම් එකේ ගතකරන කාලය අවම කරගන්න පුළුවනි... ඉලෙක්ට්රික් රේසර් එකක් පාවිච්චි කරාම රැවුල කැපිල්ලට යන කාලයෙන් සීයට හැත්තෑ පහක් ඉතුරු කරගන්න පුළුවනි... නාන තැන එක සබන් කෑල්ලයි වොෂ් බේසින් එක ළඟ එක සබන් කෑල්ලයි තිබ්බාම එතනත් කාලය තත්පර ගානක් ඉතුරුයි... වොෂ් බේසින් එක ලඟින් ෆේස්ට ටවල් එකකුයි නාන තැන තව ටවල් එකකුයි තිබ්බාම තවත් තත්පර ගානක් ඉතුරුයි... ඔය වගේ පොඩි පොඩි ඇජස්මන්ට්ස් වලින් කාලය මැනේජ් කරගන්න පුළුවනි හොඳට හිතුවාම... එක එක දේවල් වලින් ඉතුරු වෙන්නේ තත්පර ගණන් උනාට ඒ ඔක්කොම එකතු උනාම විනාඩි පහක් දහයක් ඉතුරු කරගන්න පුළුවනි ලේසියෙන්ම. පහුවදාට වැඩට ගෙනියන කෑම එක ඉස්සරින්දා රෑට බෙදලා කරලා ෆ්රිජ් එකේ දාල තිබ්බම උදේට තියෙන්නේ මයික්රෝවේව් එකට දාලා විනාඩි දෙකක් රත් කරන්න විතරයි.. ඔය ඔක්කොම සෙල්ලම් දාලා තමයි මම හතහමාරට ඇඳෙන් බැහැලා අට වෙද්දී වැඩට ක්ලොක් ඉන් කරන්නේ... මම වැඩ කරන්නේ ෆීල්ඩ් එකේ නිසා ඕනෑම ඔෆිස් ලොකේෂන් එකකින් මට ක්ලොක් ඉන් කරන්න පුළුවනි. ආසන්නම තැනට මට තියෙන්නේ කිලෝමීටර පහයි.. වාහනේට නැග්ගම විනාඩි දහයෙන් මම රස්සාවේ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හීනේ පලදෙන්න පටන් ගන්නේ අනහරුවාදා උදේ බාත්රුම් එකේදී... බාත්රූම් එකකදී වෙන්න පුළුවන් කරදර අටෝරසියක් තියෙනවා. එයින් නරකම එව්වයින් නරකම එකක් මට වෙන්නේ ඔය කියන අඟහරුවාදා උදේ... ටයිම් මැනේජ්මන්ට් කරගන්න මල්ටිටාස්කින් කරන්න ගිහින් තමයි ඒක වෙන්නේ... කරපු වැඩ දෙක මොකක්ද කියලා හිතාගන්න එක ඉතින් කියවන ඔබලාට බාරයි... ප්රතිපලය තමයි මම රැවුල කපන එලෙක්ට්රික් රේසර් එක කොමඩ් එක ඇතුලට වැටීම....වනේ වන හතුරෙකුටවත් වෙන්න ඕනෑ නැති එව්වා ඉතින් මටම වෙනවා කියන්නේ මගේ වෙලාවේ හොඳකම තමයි... දැන් ඉතින් මගෙන් අහන්න එපා මොකද කරේ කියලා... එලෙක්ට්රික් රේසර් එක කොමඩ් එකේ තියෙද්දී රස්සාවට යන්න බෑ නෙව... හරි... දැන් ඉතින් ඉලෙක්ට්රික් රේසර් එකේ ප්රශ්නේ විසඳාගත්තා කියමුකෝ.. ඊළඟට තියෙන්නේ ලෑස්තිවෙලා රැකියාවට යාම... බුදුරජාණන්වහන්සේගේ පිළිම වහන්සේට වන්දනාමාන කරලා දනි පනි ගාලා එලියට පැන්නාම වර්ක් වෑන් එක එලියට ගන්න විදිහක් නෑ එතන හරහට කුරියර් ට්රක් එකක් නවත්තලා කියහන්කෝ... අටටම රස්සාවට ඉන්න ඕන කියලා නීතියක් නෑ... අටට ආවද කියලා හොයන්න කෙනෙකුත් නෑ... දවසේ තියෙන රෙපෙයාර් ටික කෙරිලා තියෙනවනම්, මට අයිති ලෝකෙෂන්වල කස්ටමර් කොම්ප්ලේන් නැත්තම් ආගිය වෙලාවක් කවුරුවත්ම හොයන්නේ නෑ... මගේ රස්සාව දවසේ ඕනෑම වෙලාවක පටන් අරගෙන ඕනෑම වෙලාවක ඉවර කරන්න පුළුවන් තත්වෙ එකක් නිසාත්, එක තැනක නැති ෆීල්ඩ් ජොබ් එකක් නිසාත් යන එන වෙලාවක් ඉන්න තැනක් ලොකු උදවිය හොයන්නෙම නෑ... හෙව්වා කියලා හොයන්නත් බෑ... කොම්පැණි වාහනවලට ඇරුනාම පුද්ගලික වාහනවලට ජී.පී.එස් හයි කරන්න කොම්පැනියට බලය නෑ..... මගේ පුද්ගලික වාහනයක් පාවිච්චි කරලා මයිලේජ් එක වෙනම අයකරගැනීම එතැනදී මට හැම පැත්තෙන්ම වාසියි... අටට වැඩට නොගියොත් දවසම අවුල් වගේ දැනෙන එක මගේ මානසික ව්යාධියක්... ඒ නිසයි අටට වැඩට යන්න මේ හැටි දැඟලිල්ල... එහෙම නැතුව අටට නාවොත් ජොබ් එකෙන් අස් කරනවා කියලා එහෙම නෙවෙයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කුරියර් අයියලා ලොකේෂන් එකකට ආවාම වාහනේ එක තැනක නවත්තලා ඒ ලොකේෂන් එකේ තියන පාර්සල් සියල්ලම බෙදන්න ටික වෙලාවක් යන නිසා මම කරන්නේ වෑන් එකේ යාම පැත්තකින් තියලා වෙන තැනක නවත්තල තියෙන මගේම පරණ කාර් කටුවේ නැගලා ඔෆිස් එකට යන්න පිටත්වෙන එක.. ප්ලෑන් එක තමයි උදෑසන අටට හැකි ඉක්මනින් ක්ලොක් ඉන් කරලා ආයෙම ඇවිත් කාර් එක තියලා වෑන් එක අරං වැඩට යාම... ඉන්න තැන ඉඳන් ආසන්නම ලොකේෂන් එකට කලර් ලයිට් හයයි... හතරවෙනි කලර් ලයිට් එකේ නවත්තලා අදිනකොටම ට්රැෆික් එක ආයෙම හිටි ගමන් නවතිනවා කියහන්කෝ ... මමත් බ්රේක් එක උඩ නගිනවා පන එපා කියල... කාර් කටුවෙ ඒ බී එස් ඔන් වෙලා ඉස්සරහ තිබ්බ ටෙස්ලාවට අඩියක් දෙකක් දුර තියලා නවතිනව මගේ වෙලාවේ හොඳ කමට... ඒත් ඒ වෙලාවේ හොඳකම වැඩි වෙලා තියෙන්නේ නෑ... බැලුවම පිටිපස්සෙන් ආපු හුන්ඩායි එළන්ට්රා ඇන්ටිට බ්රේක් ගහගන්න අමතකවෙලා ... ඇන්ටි කිව්වට මට ආසන්නම වයසේ ගෑණු මනුස්සයෙක්... මටත් දැන් හතලින් පහක් කියලා මතක් වෙන්නේ බොහොම කලාතුරකින්... මට හතලිස් පහෙන් පස්සේ වයස යන එක නැවතුනා... ආයේ ඉතින් පනස් පහ වෙනකම් මගේ වයස හතලිස් පහ තමයි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පිටිපස්සෙන් ආපු ඇන්ටිට බ්රේක් ගහගන්න අමතකවුනා කියන්නේ ඉතින් මගේ කාර් එකේ පිටිපස්ස සුන් කියලා වෙනත් විදිහකින් කියන එක තමයි... දබාස් ගාන සද්දෙත් එක්ක මගේ කාර් එකත් ටිකක් විතර ඉස්සරහට තල්ලුවුනා... බැහැලා ගිහිං බැලුවාම පිටිපස්සේ ඇන්ටිගේ එළන්ට්රා එකේ මුණ පොළොවේ ගහපු වැල ගෙඩියක් වගේ... මගේ කාර් එකේ පස්ස බිමට කඩපු තැඹිලි වල්ල වගේ ... ඇන්ටිටත් ශරීර හානි නෑ.... මටත් නෑ... බෙල්ල හරි කොන්ද හරි අල්ලාගෙන බිම වාඩිවුනානම් සතියක් දෙකක් ඉස්පිරිතාලෙක සැප විවේකයක් ගතකරලා ලංකාවේ සල්ලි වලින් ලක්ස දහයක් පහළොවකුත් අරගෙන ගෙදර එන්න පුළුවන් උනාට එව්වා ඉතින් මහා කැත වැඩ... ඉන්සුරන්ස් එකට කෝල් කරලා ඇන්ටිත් එක්ක තොරතුරු හුවමාරු කරගෙන එතනින් මාරු වෙද්දී තවත් පැයක් විතර අල... ඉන්සුරන්ස් දෙකයි ඩයිවර්ලා දෙන්නයි එකඟතාවයකට එනවනනම්, ජීවිත හානි ශරීර හානි නැතිනම්, පොලිසි යාම අත්යවශ්ය නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කාර් එක හදන්න ගරාජ් එකකට දාන්න ඉන්ෂුරන්ස් එකෙන් බලන්න එනකල් ඉන්න වෙන නිසා ඒක ගෙනැල්ලා ගෙදර දාලා ආයෙම වර්ක් වෑන් එක අරගෙන මම වැඩට යනවා කාර් එක දිහා බලාගෙන ඉඳලා වැඩක් නැති නිසා... මට එදා පලවෙනි ජොබ් එක සෙට් වෙලා තිබ්බේ කිලෝමීටර එකසිය විස්සක විතර දුරක... ආයෙම හීනේ පලදෙන්නේ ඒ කිව්ව ජොබ් එක කරලා ආපහු එද්දි .. හයිවේ එකේ ටික දුරක් එද්දී තමයි මට දැනෙන්නෙ වෑන් එකේ ඒසී එක නැතුව යනවා කියලා... එක්සිට් එකකින් එලියට දාල පොඩ්ඩක් එන්ජිම දිහාවට එබිලා බැලුවම ඒසී කොම්ප්රෙසර් එකේ ක්ලච් එක එන්ගේජ් වෙන්නේ නෑ... ඒසී නැතුව දවසක් දුවනවා කියන්නේ, හවසට ගෙදර ගියාම ලුණු ගම්මිරිස් ටිකක් ඉහගෙන මට මාව කන්න පුළුවන් තරමට රෝස වෙන සීන් එකක්... ඒසී එක හදන්න ක්ලච් එක දාන්න වෙනවා උනාට මට එක කරගන්න තැනක් නෑ... කොම්ප්රෙසර් එක බිමට බාලා ක්ලච් එක අලුතෙන් දාලා හයි කරන එක සිම්පල් වැඩක් උනාට මට ඒ ජොබ් එක කරගන්න තැනක් නෑ... වෙනත් විදිහකට කියනවනම්, පාරේ තියාගෙන, පාර්කින් ලොට් එකක තියාගෙන වාහන හදන්න තහනම්... එව්වට තමුන්ගේම කියලා ගෙදරක් හෝ ගරාජ් එකක් තියෙන්න ඕන... ඔෆිස් ලොකේෂන් එකක තියාගෙන බ්රේක් පෑඩ් මාරුකරන වගේ එව්වා මමම කරගත්තට වාහනේ ඉස්සරහ පැත්ත රෑම්ප් එකක නග්ගලා යටට ඇදිලා කරන්න ඕන වැඩ ඔෆිස් ලොකේෂන්වල තියාගෙන කරන්න බෑ... ඒ නිසා ගරාජ් එකකට දාල සල්ලි දීලා කරගන්නව ඇරෙන්න වෙන විකල්පයක් නෑ... ලෝකල් ගරාජ් විශ්වාසයට ගත නොහැකියි... එව්වයේ වැඩකරන බහුතරයක් හද්දා කපටි ... ඒ වගේම උන්නැහේලාගේ දැනුමත් ප්රශ්ණ සහගතයි.. එකම විකල්පය ඩීලර් ලඟට දැමීම පමණයි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අඟහරුවාදා හවස ඩීලර් ලඟට දාන වාහනේ හදන්න අරගෙන ඩීලර්ගෙන් කෝල් එක එන්නේ බදාදා උදේ... බදාදා මම රස්සාව කරන්නේ පස්ස පැලිච්ච කාර් එකේ ... අත්යවශ්ය ටූල්ස් ටික විතරක්ම කාර් එකේ දාගෙන රස්සාව කරාට ඒක හරිම අමාරු වැඩක්... වර්ක් වෑන් එකක් කියන්නේ නිකම්ම නිකං ටූල්ස් පටවපු වෑන් එකක්ම නෙවෙයි... ඒක ටෙක් කෙනෙකුගේ ජීවිතය හා සමාන දෙයක්... වෙනම ෆීලින් එකක්... වෙනත් විදිහකින් කියනවනම් හොඳම යාලුවෙක් වගේ... දවසෙ පැය අටක් හෝ ඊට වැඩි කාලයක් ගතවෙන්නේ ඔය වාහනේ ඇතුලේ වෙච්චි, ඇඳට වඩා සුව පහසුවට නින්ද යන්නේ ඔය ඩ්රයිවින් සීට් එකේ වෙච්චි, දවසේ වෙල් දෙකක් කෑම කන්නේ ඔය ඩ්රයිවින් සීට් එකේ වෙච්චි, ඒක වාහනයක් නෙවෙයි තනිකරම ගෙදරක්.. ජීවිතේ ගතකරන්න සුව පහසුම ස්ථානයක්... ඉතින් එක නැතුව කොහොමද ජීවිතේ ගෙවන්නේ... ඒක නැතුව කොහොමද පහසුවෙන් රස්සාව කරන්නේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හෙලෝ... සුභ උදෑසනක්... මේ අහවල් ඩීලර්ෂිප් එකෙන්.... ඔයාගේ වෑන් එක සම්භන්ධව...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි.. කියන්න... මොකද මගේ වාහනේ තත්වේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සර්... ඔයාගේ වාහනේ ඒසී කොම්ප්රෙසර් එක ගිහිල්ල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගිහිල්ලා කිව්වේ... මොකක්ද ඔයා අදහස් කරන්නේ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සර් ඒක අලුතෙන් දාන්න ඕන...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට පැහැදිලි කරන්න පුලුවනිද මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මම හිතන්නෙ නෑ සර්ට මම එක ටෙක්නිකලි පැහැදිලි කරට තේරේවි කියල... කොම්ප්රෙසර් එක අලුතෙන් දාන්න ඕන..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි... මම මෙහෙම අහන්නම්කො.... ඒසී කොම්ප්රෙසර් එකේ කොටස් දෙකයි.. එකක් ක්ලච් එක... අනික ෆ්රීසින් ලික්විඩ් එක ප්රෙෂර් කරන කොටස... දැන් ඕකෙ ගිහිල්ලා තියෙන්නේ ක්ලච් එකද එහෙම නැතිනම් ප්රෙෂර් කරන කොටසද... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">(මම දන්නවා ගිහින් තියෙන්නේ ක්ලච් එක කියල .. ඒත් මම එක උන්නැහේට කියන්නේ නෑ.)</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ක්ලච් එක සර් ගිහිල්ල තියෙන්නේ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉතින් ඇයි ඔයා මගෙන් කොම්ප්රේසර් එක දාන්න අහන්නේ... ක්ලච් එක දාන්නකෝ ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">(ක්ලච් එක එළියෙන් ගත්තොත් මිල ලංකාවේ මුදලින් විසි හයදාහයි.. කොම්ප්රෙසර් එක එළියෙන් ගත්තොත් මිල ලංකාවේ මුදලින් අසූ හතරදාහයි ..)</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපි ක්ලච් එක විතරක් දාන්නේ නෑ සර්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි කීයද රෙපෙයාර් කොස්ට් එක ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මෙහෙමයි සර්... කොම්ප්රෙසර් එක ගියාම ඊළඟට කොන්ඩේන්සර් එකත් යන්න බලනවා.. ඔය දෙකම එකට දාන්න ඕන...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි... කීයද දෙකටම ටෝටල් කෝස්ට් එක... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ලංකාවේ මුදලින් රුපියල් ලක්ෂ දහයයි හතලිස් හතර දාහක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">දැන් කව්ද කියන්නේ ක්ලච් එක ගියාම කන්ඩෙන්සර් එකත් යනවා කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මගේ ටෙක්නිශියන් කියනව සර් කොම්ප්රෙසර් ක්ලච් එකේ කෑලි කැඩිලා ලයින් ඇතුලට ගියාම කන්ඩෙන්සර් එක හිරවෙනව කියල..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එහෙනම් ඔයා ගිහින් ඔයාගේ ටෙක්ට කියන්න කොම්ප්රෙසර් එකේ කැඩිච්ච ක්ලච් එකයි ඇතුලේ ප්රෙෂර් වෙන ෆ්රීසින් ලික්විඩ් එකයි අතර සම්භන්ධයක් නෑ කියල... ඒ නිසා කැඩුන ක්ලච් එකේ කෑලි ලයින් ඇතුලට යන්නේ නෑ කියන්න... කොම්ප්රෙසර් එක විතරක් දාන්න කියන්න... මට කියන්න කීයද කොම්ප්රෙසර් එකට විතරක් ගාන... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොම්ප්රෙසර් එක දාන්නයි ෆ්රීසින් ලික්විඩ් එක එලියට අරගෙන ආයෙම ඇතුලට දාන්නයි ඔක්කොම ලංකාවේ මුදලින් පන් ලක්ෂ අනූ දාහයි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">(මට කරගන්න දැනුම තිබ්බත් මම කරගත්තනම් එකට වැයවෙන්නේ ඔය කියන මිලෙන් හතරෙන් එකකටත් වඩා අඩු මුදලක් උනත්, මට ඒක කරගන්න තැනක් නෑ .. ඒ නිසා විකල්පයක් නෑ )</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි... ඒ වැඩේ කරවන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">තව ප්රශ්ණ ටිකක් තියෙනවා සර් වාහනේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොනවද... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පිටිපස්සේ බ්රේක් ගෙවිලා තව ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ මිලිමීටර් පහයි... ටයර් ප්රෙෂර් සෙන්සර් එකක් ගිහිල්ල තියෙන්නේ සර්... ඒක අලුතෙන් දාන්න ඕන...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි... බ්රේක් වැඩේ අමතක කරලා දාන්නකෝ.. ටයර් ප්රෙෂර් සෙන්සර් එකට කීයක් යනවද..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">(පිටිපස්සේ බ්රේක් රීප්ලේස් කරගන්න එක මට සිම්පල් වැඩක් )</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඩයග්නෝස් කරන්න ලංකාවේ මුදලින් තිස් හයදාස් දෙසිය පනහයි... සෙන්සර් එකට හතලිස් තුන්දාස් පන්සීයයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">දැන් ඔයා කිව්වනේ සෙන්සර් එකක් ගිහිල්ල තියෙන්නේ කියල... ඉතින් ආයෙම ඩයග්නෝස් කරන්න දෙයක් නෑනේ... සෙන්සර් එක දාන්න යන ගාන විතරනේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නෑ සර්... ඩයග්නෝස් කරන ගාන ගෙවන්නම වෙනවා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕන නෑ... එකත් අමතක කරලා දාන්නකෝ... මට ඒසී එක විතරක් හදල දෙන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">(ටයර් හතර ළඟදීම දාන්න වෙනවා.. ටයර් හතර දාද්දි සෙන්සරේ දානකොට ටයර් කඩෙන් ගන්න ගාන ඔය කිව්ව ගණන් දෙකෙනුත් භාගෙටත් වඩා අඩුයි )</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔන්න ඔය විදිහට වාහනේ හදවන්න උපදෙස් දීලා මම පස්ස පැලිච්ච කාර් එකේම පහුවදාත් රස්සාව කරා..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බ්රහස්පතින්දා හවස ආයෙම ඩීලර්ගෙන් කෝල් එකක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සර්... ඒසී එකනම් හදල තියෙන්නේ... සර්ට උදව්වක් විදිහට මම ටයර් ප්රෙෂර් සෙන්සර් එක දාද්දි ඩයග්නෝස් කරන ගාන අඩු කරන්න තීරණය කරා... අපිට පුළුවනි එක ඩයග්නෝස් නොකර දාලා දෙන්න....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි... මට කියන්නකෝ සෙන්සර් එකට තව කීයක් යනවද කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉන්න සර් මම බලලා කියන්නම්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හ්ම් ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සෙන්සර් එකට ලංකාවේ මුදලින් අසුදාහක් යනවා සර්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සෙන්සර් එක දාන්නම එපා කියලා මම හවස ගිහින් වාහනේ අරං ආව.. ඒසී කොම්ප්රෙෂර් එක දැම්මට ගාස්තුව ලංකාවේ මුදලින් පන් ලක්ෂ අනූ දාහයි... ක්රෙඩිට් කාර්ඩ් එක බුදුන් දැක නිවන් දකින්න ඕන ඉතිං...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ටයර් සෙන්සර් එකට කිව්ව ගාන තිස් හයදාස් දෙසිය පනහයි.. ඩයග්නෝස් කරන්න කිව්ව ගාන හතලිස් තුන්දාහයි.. ඒත් මට උදව්වක් විදිහට ඩයග්නෝස් කරන ගාන අය නොකර සෙන්සර් එක දාන්න යන ගාන අසු දාහයි... මේ ගාන හදපු සමීකරණය ගැන හිතුවාම මගේ මොලේට සමනල් ගැටේ වැටෙනවා කියහන්කෝ ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මම වාහනේ අරගෙන ගෙදර ආපු ගමන් කරේ බාත්රූම් එකට ගිහින් කන්නාඩියෙන් හොඳහැටි මුණ බලාගෙන ෆ්රිජ් එකේ තියන රයිස් කුකර් බත් මුට්ටිය ඇරලා බලපු එක... මට ඕනවුනා එකේ තියෙන්නේ බත්මද එහෙම නැත්තම් තනකොලද කියලා බලාගන්න සහ කන්නාඩියෙන් බැලුවාම ඉන්නේ මමමද එහෙමත් නැත්තම් අන් ආපු වස්සෙක්ද කියලා බලාගන්න.... ඇයි යකෝ... උදව්වක් විදිහට ෆ්රී කරලා දෙනවා කියලා කෑල්ලේ ගානට අනිත් ගානත් එකතු කරලා කියනකොට ඒ ලණු කන්න උන්ට මාව පේන්නේ හරකෙක් විදිහටද කියලා දැනගන්න ඕන නැද්ද හා..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කාර් එක බලන්න ඊයේ ඉන්සුරන්ස් එකෙන් ආව... එක හදන්න දැම්මම එකේ විස්තරෙත් මීට දෙවැනි වෙන එකක් නෑ... ඒත් එකටනම් අතින් ගෙවන්න වෙන එකක් නෑ... එළන්ට්රා ඇන්ටිගේ අන්සුරන්ස් එකෙන් ඔක්කොම කවර් වෙයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අර කොමඩ් එකට වැටුන ඉලෙක්ට්රික් රේසර් එක එලියට ගත්තේ කොහොමද කියලානම් අහන්න එපා... ඒ විස්තරේ ලියන්න තියා හිතන්නවත් බැරි තරම් ජුගුප්සාජනකයි.. එහෙමයි කියලා ඒක විසික් කරේ නෑ.... ඒක අරගෙන වැඩි කාලයක් නැති නිසා එකේ පෙට්ටිය මා ළඟ තිබුන... මම ඒක ටැප් එකට අල්ලලා හෝදලා පෙට්ටියේ දාලා තිබ්බ පරෙස්සමට .. අරගෙන වැඩි දවසක් නැති නිසා අයෙ ඉතින් මලාට හොයන්න බෑ එක පාවිච්චි කරපු එකක් කියලා ... ඊළඟ වතාවේ ලංකාවට යද්දී අපේ චමිල වරුසවිතානට තෑග්ගක් අරගෙන යන්නත් ඕනෑකම තියෙනවා... ඉලෙක්ට්රික් රේසර් එකකුත් මෑන්ස්ට හොඳට ගැලපෙනවා තෑග්ගක් විදිහට දෙන්න ...</span></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-88336473665993279822023-06-06T20:59:00.005-07:002023-06-08T16:47:59.913-07:00ජොකාගේ භක්ති ගීතය..<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> </span><span> පොසොන් පෝය දවසේවත් පන්සලකට යන්න බැරිවුණ එකෙක් ඉන්නවනම් ගොඩයත් ඉතිං එකෙක්.. ගොඩයා ඉන්න අහලපහල පන්සල් කීපයක් තිබුනට ප්රසිද්ධ දවස්වලට ඔව්වයේ ගිහින් සැදැහැවත් බෞද්ධයා චරිතේ රඟපාන එක ගොඩයාට සෑහෙන අමාරු වැඩක්. වැඩි සෙනග ගැවසෙන්නේ නැති කාලවලට පන්සලට දානයක් හදාගෙන ගියාට ප්රසිද්ධ දවස්වලට ගොඩයා පන්සල් යන්නෙ නෑ පන්සල්වල අයිතිකාරයෝ වැඩි නිසා. ඒ වගේ දවස්වලට පන්සල් ගියාම බඩ පුරා කාලා බීලා එන්නනම් පුළුවන් උනාට පන්සල කියන්නේ ඊට වඩා අධ්යාත්මයට සම්භන්ධ තැනක් නිසා ගොඩයා ඔව්වයේ රිංගන්න යන්නේ නෑ... පිටරටවල පන්සල් සහ ලංකාවෙ පන්සල් අතර ගොඩයා දකින ලොකුම වෙනසනම්, පිටරටවල පන්සල්වල ස්වාමීන්වන්සේලාට ලඟින්ම ඇප උපස්ථාන කරන දායකයින් එම පන්සලවල නියෝජිත ස්භාවයක් ගැනීම... ඒ තැන්වල ලංකාවෙ පන්සලකට ගියා වගේ නිදහසේ හැසිරෙන්න බෑ... දායකයින්ගෙන් දහසක් නීති රෙගුලාසි නිසා ඒ ඒ පන්සල්වල ඉන්න ස්වාමින්වහන්සේල ගැන ඇඳෙන්නෙත් වැර්දි චිත්රයක්. ඒ ස්වාමින්වහන්සේලා එහෙම නරක උදවිය නොවුනාට අයිතිකාර දායකයින්ගෙ ඇහැට හොරෙන් පන්සලට යන එන එක සෑහෙන අමාරු වැඩක්...</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඊයේ පෙරේදාවක ගොඩයා ඉන්න දිහාවෙ පන්සලක භක්තිගීත ප්රසංගයක් වෙනුවෙන් ගොඩයාටත් ආරාධනාවක් ලැබුනා සපෝර්ට් එකක් දෙන්න කියලා. පන්සල කියන්නෙ සිංදු කියලා නටන්න හොඳ තැනක් කියලා ගොඩයා විශ්වාස කරන්නෙ නෑ.. බුදුරජාණන් වහන්සේ ශ්රාවක සංඝයා උදෙසා පනවලා තියෙන විනය නීතිවල කවි බන වගේ දේවලුත් ඒතරම් වර්ණනා කරලා නෑ කියලයි ගොඩයා අහලා තියෙන්නෙ. වෙනත් ආකාරයකින් කියනවානම්, ධර්ම රසය ඉක්මවායන ආකාරයෙන් ධර්මය දේශනා කරන්න එපා කියලයි බුදුරජාණන් වහන්සේගේ අවවාදය. එහෙව් නීතිරීති තියෙද්දි අපේ උන්නැහේලා බුද්ධාලම්භන ප්රීතිය ඉහවහා ගිහිං සංගීත රසය මතු කරලා ධර්ම රසය යට යැවීම කොයියාකාර පාපයක්ද කියලා ගොඩයා දන්නෙ නෑ... ඒත් ගොඩයාගෙ අක්මාව කියන්නෙමෙ භක්තිගීත කියන කොන්සෙප්ට් එකම පෝය දවසෙත් ආතල් එකක් ගන්න අටවාගන්න වෙනස් විදිහේ වැඩක් කියලයි. ඒ නිසා ඔයාකාර වැඩවලදි ගොඩයා ඉතිං මොකක් හෝ හේතුවක් කියලා එතැනින් මාරුවෙන එක තමා සිරිත. මොහිදිං බෙග් බුද්ධං සරනං ගච්චාමී සිංදුව කියනකොට ස්ටේජ් එකේ පහල කන පැලෙන්න බීලා ඉන්න එවුන් අඟර දඟර නැටුම් නටන එකේ ඉතිං භක්තිගීත ගැන ලොකුවට විවේචනය කරන්න බෑ... ඇන්ටන් ජෝන්ස්ගෙ ගීත බොහෝමයක් නිර්මාණය වලා තියෙන්නෙ රටේ සිද්දවෙච්ච මහා ව්යසන පාදක කරගෙන උනාට, එව්වා ලයිව් ස්ටේජ් එකට ආවාම පහල ඉන්න එවුන් නටන නැටිල්ල දැක්කාම ඇන්ටන් ජෝන්ස් ගැනයි නටන එවුන් ගැනයි හිතෙන්නෙ අනිච්චේ දුක්කේ කියලා තමයි... ඇන්ටන් ජෝන්ස්ගෙ සිංදුවල ලියැවිච්ව ව්යසන වලදී මැරුන මිනිස්සු දන්නවනම් අනාගතයේ දවසක එයාලගෙ මරණයන් ගැන සිහිකරලා රටේ මිනිස්සු සිංදු කියලා නටනවා කියලා ඒ මිනිස්සුන්ට මොනවා හිතෙයිද... එහෙම බැලුවාම ඉතික් භක්තිගීත මොන කජ්ජක්ද හැබෑටම...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ලියන්න ආපු කාරනාව සෑහෙන කැලේ පැන්න... මේ කියන සිද්දිය සිද්දවෙන්නෙ දෙදාහෙ වර්ශයේ මුල් භාගයේ කියලයි ගොඩයාගෙ අප්සැට් මෙමරිය කියන්නෙ. ජොකා කිව්වාම ගොඩයාගෙ ඉස්කෝලෙ ගොඩයාගෙ වයසේ එවුන්ට ආයෙම අමුතුවෙන් හඳුන්වා දෙන්න දෙයක් නෑ... උප්පැන්නෙ තියෙන නමට වඩා ජොකා කිව්වාම අපේ මිත්රයා ප්රසිද්ධයි... අපේ චමිලයා මේ පෝස්ට් එකටත් කොමෙන්ට් කරන නිසා තමුන්නැහේ කොමෙන්ට් එකක ජොකාගෙ ඇත්ත නම ලියලා මට ලෙඩක් පටලෝනවා එහෙම නෙවෙයි ඕං. මේ කියන දවස වෙසක් , පොසොන් හෝ ඇසල පෝයක් කියලයි ගොඩයා තාර්කිකව හිතන්නෙ. එහෙව් පෝයවල්වලට තමයි භක්තිගීත වගේ වැඩසටහන් සංවිධානය වෙන්නෙ. මේ කියන කාලය වෙද්දී ගොඩයලා ඉස්කෝලෙන් එලියට අවිතුත් අවුරුදු හයක් හතක් වගේ වෙන්ටෑ... ඒ නිසා උසස්පෙලින් පස්සෙ ගොඩයාට ඒ වෙනකල් ජොකා හමුවෙලා තිබුනේ නෑ... ඒ වෙද්දී ජොකා රැකියාවක් කරා රජයට සම්භන්ධ ආයතනයක... ඒ නිසා ජොකා නිතර ගමේ ආවෙ ගියේ නෑ... ඒ නිසාම ගොඩයාට ජොකා හමුවෙලා නෑ ඒ වෙද්දිත් අවුරුදු ගානක්... ඔය කියන පෝය දවසේ උදේ ගොඩයා නිදි ඇඳේ ඉද්දී තමයි ගොඩයාගේ පියාණෝ ගොඩයාව ඇහැරවන්නෙ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අන්න අහවලාගෙ පුතා ඇවිල්ලා හොයනව...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ගොඩයාගෙ ඩඩා ජොකාව එහෙම හඳුන්වන්නෙ ජොකාගෙ ඩඩාව ගොඩයාගෙ ඩඩා දන්න කියන මනුස්සයෙක් නිසා... ගොඩයා ඇඳෙන් බැහැලා නිදි මරගාතේම කාමරෙන් එලියට එන්නෙ ලංකාවෙ එහා කෙලවරේ ඉන්න එකෙක් හදිසියේ ගොඩයා හොයාගෙන එන්න විදිහක් නෑ කියන අදහසින්මයි. ගොඩයා හිතුවේම ඩඩාට වැරදීමක් කියලාම උනාට ඇත්තටම ඇවිල්ලා තිබ්බෙ ජොකාම තමා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගුඩ් මෝර්නින්... ජොකා ගොඩයාව එහෙම ඇමතුවාම ගොඩයාටත් ගුඩ් මෝර්නින් නොකියා බෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගුඩ් මෝර්නින්... ( පෝය දවසෙවත් ටිකක් නිදාගන්න නොදී උදේ හයාමාර වෙද්දි ඇහැරෙව්වාම මෝර්නින් එක මොන ගුඩ්ද කියලා අහන්න ඕනවුනාට ගොඩයා එහෙන ඇහුවෙ නෑ..)</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කවද්ද ගමේ ආවෙ උඹ... මොකෝ හදිසියේ මේ පැත්තෙ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඉස්කෝලෙන් අයින් උනාට පස්සෙ මලාට ටෙලිෆෝන් කෝල් එකක්වත් දීලා නැති ජොකා මේ උදේ පාන්දර කුකුලත් මල්ලෙ දාගෙන ගොඩයාව හොයාගෙන ආවෙ නිකම්ම සෑපදුක හොයන්න නෙවෙයි කියන එක ගොඩයාට අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපි පොඩි භක්තිගීතයක් කරනවා බං අද... ඒක මතක් කරලා යන්න ආවෙ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයා ඒ වෙද්දිත් බෑන්ඩ් එකක කීබෝර්ඩිස්ට් නිසා මරාලයක්දෝ කියලා ඇඟ හිරිවැටිලා ගියාට ගොඩයා ඒක ජොකාට පෙන්නන්න ගියේ නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මතක් කරලා යන්න කීවෙ බං... කොහේද තියෙන්නෙ ඕක... මොකක්ද මම දැං කරන්න ඕන...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උඹ මුකුත් කරන්න ඕන නෑ... රෑට ගෙදර හිටපං... මම එනවා භක්තිගීත කන්ඩායම එක්ක උඹලාගෙ ගෙදර...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> අපේ ගෙදර... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ගොඩයා එහෙම ඇහුවේ ගෙදරට එන භක්තිගීත ගැන ගොඩයා ඒ වෙද්දි අහලා තිබුනේ නෑ... උදේ පාන්දරම අහසින් පහත්වෙලා භක්තිගීත කන්ඩායමක් එක්ක රෑට ගෙදරට එනවා කිව්වාම ගොඩයාගෙ නිදිමත කොහේ ගියාද නැතිවුනා කියහංකෝ... ගෙදර ඉන්න වීසා එකත් ලාවට අමාරුවෙන් මේන්ටේන් කරගෙන ඉන්න වෙලාවෙ යාලුවෙක් භක්තිගීත කන්ඩායමක් එක්ක රෑට ගෙදර එනවා කිව්වාම ගොඩයා හිතුවෙ රැට මොනවගේ දෙයක් වෙයිද කියලයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔව් බං.. මෙහේ තමයි එන්නෙ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉතිං බං භක්තිගීත කියන්නෙ පන්සලේනෙ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේක එහෙම එකක් නෙවෙයි බං... අපි දන්න කියන යාලුවන්ගෙ හිතවතුන්ගෙ ගෙවල්වලට ගිහිල්ලා භක්තිගීතෙ කියනව... ඉතිං ඒ යන ගෙවල් ලිස්ට් එකට උඹලාගෙ ගෙදරත් තියෙනව...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ජොකා කියන විදිහට ගොඩයා අද රෑට ගෙදර ප්රධාන අමුත්තා ගානට හයිලයිට් වෙන සීන්කෝන් එකක් උනාට ජොකා අවසාන තීරණේ අරගෙන හමාරයි... ගොඩයාට ඒ ඇතුලේ හඬක් නගන්න ඉඩක් නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි... දැං මම මොකද කරන්න ඕන...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උඹ මුකුත් කරන්න ඕන නෑ... භක්තිගීත කියන කෙල්ලො ටිකට පොඩි සංග්රහයක් කරලා ලියුම් කවරෙක දාලා කියක් හරි දියං... එහෙනම් මම ගියා... රෑ හත වෙද්දි අපි එනවා එහෙනම්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එන්න එපා මගෙ දෙයියෝ දැං කීයක් හරි දෙන්නම් ඒක ගිහිං කෙල්ලන්ට දියං කියලා කියන්න කලින් ජොකා මොටෝ සයිකලේ ස්ටාර්ට් කරගෙන ඉගිල්ලුනා... ගොඩයා අනාතයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකටද අර ලමයා ඇවිත් තියෙන්නෙ...?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එහෙම අහන්නෙ ගොඩයාගේ පියාණෝ.. දැං දීපංකෝ උත්තර...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රෑට භක්තිගීත කන්ඩායමක් එක්ක මෙහේ එනවලු... ලමයින්ට බොන්න දේකුයි ආධාරයකුයි දුන්නාම ඇතිලු...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මෙහේ...? </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හ්ම්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">භක්තිගීතද කැරොල් එකක්ද? අපි ලඟ නෑ ඔව්වට දෙන්න සල්ලි... දෙන ආධාරයක් දෙන එකයි ඇත්තෙ... විකාර...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒ තමා ගොඩයාගෙ පියාණෝගෙ ප්රතිචාරය...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> විකාර කියන එකේ තේරුම තමා, ජොකාගේ භක්තියෙන් කියවන්න එන ගීතයට ගොඩයාගේ පියාණෝ කිසිදු කැමැත්තක් අනුග්රහයක් නෑ කියන එක... ගොඩයා කියලත් ඉතිං ඒ වැඩේට කැමැත්තක් නෑ... අකමැතියි කියලා මක් කරන්නද ඉතිං භක්තියයි ගීතයයි දෙකම පැත්ත පලාතක ගේන්න එපා කියන්න කලින් උන්නැහේ ඉගිලිලා ගියානෙ... එයින් පස්සෙ ඉතිං ගොඩයාට කරන්න ඉතුරු වෙලා තිබ්බෙ ජොකා සහ භක්තිගීත කන්ඩායම එනකල් මග රැකගෙන බලන් ඉන්න විතරයි.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> වෙනදට පෝය දවස කියන්නෙ අපේ සිරාලගෙ ගෙදර සැට් එක එක්ක සුට්ටක් සෙටමෝල් වෙන දවස උනාට එදා එහෙම බෑ... ජොකා විසින් පට්ටල් කරපු මරාලෙ අහවරක් වෙනකල් ගෙදරින් එලියට බහින්න ක්රමවේදයක් නෑ... භක්තිගීත කතාව අහපු වෙලාවෙ ඉඳන් ගොඩයාගේ මහතැනින් වැටුන නීති රෙගුලාසිය වුනේ ඔය කියන භක්තිය ඇවිල්ලා යනකල් ගෙදරින් එලියට යෑම තහනම් වගේ එකක්. ලාවට එල්ලිලා තියෙන වීසා එක කැපෙන්න හේතුවෙන සිද්දීන් වලදී ගොඩයා සෑහෙන පරෙස්සම් නිසා භක්තිය ගීත ගයන්න එනකල් ගොඩයා මිදුලෙ තියන ගල උඩ වාඩිවෙලා ගේට්ටුව දිහා බලාන හිටිය. ගොඩයා කොයිතරම් වැඩේට එක්සයිට්ද කියනවනම් හවස හයේ ඉඳන් ගේටුව දිහාවටමයි ඇහැ. ඒ වෙන මොකකට්වත් නෙවෙයි.. කියන භක්තියක් ඉක්මනට කියවලා අහවර වෙලා සිරාලාගෙ ගෙදර පැත්තට මාරුවෙන්න. පාරෙ ඈතින් වාහනයක් එනවා ඇහෙනකොට ගොඩයාගෙ කන් ඒ දිහාවට සුසර වෙන්නෙ බලු කන් වගේ කියමුකෝ... ඒත් ඒ ආපු වාහන එකකින්වත් ආවෙ ජොකාගෙ භක්තිය නෙවෙයි.. ඒ පාරෙ යන වෙනත් වාහන.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ගොඩයා පටලවාගෙන එන ඒ ආකාරයේ මරාලවලට ගෙදරින් ලැබෙන්නෙ අවම සහයෝගයක් නිසා ගොඩයා කෝකටත් කියලා හවස් අතේ කෝඩියල් බෝතලේකුත් ගෙනැල්ලා හදලා කරලා සීතකරණයේ දාලා තිබ්බෙ, ජොකාගෙ ඔය එන භක්ති බෑන්ඩ් එකට අනුපාන ගෙදර අය ලව්වා හදවන්න ගියොත් බත් කාර්ඩ් එකත් කැපෙන්න ඉඩ තියෙන නිසා... ගොඩයාගෙ නංකිලා දෙන්නත් ගොඩයාගෙ ගුණ ගායනා කරමින්, රාත්රී ඇඳුම වෙනුවට එලි පහලියට බහින්න පුලුවන් ඇඳුමකින් සැරසිලා මල් වාස් දෙකක් වගේ සාලෙ සාටිය උඩට වෙලා බලාන ඉන්නෙ ජොකාගෙ භක්ති මගුල එනකල්.. මවු දෙමාපියනුත් එහෙමයි... වෙනදාට රෑට අඳින ඇඳුම් වෙනුවට විශේශිත ඇඳුම් වලින් සැරසිලා බලාන ඉන්නෙ ජොකාගෙ භක්ති බෑන්ඩ් එක එනකල්... ගොඩයත් මිදුලෙ තියන ගල උඩට වෙලා කලුවරේ මදුරුවෝ තල තලා බලාන ඉන්නෙ හත වෙද්දි එනවා කිව්ව භක්තියෝ ටික එනකල්... රෑ හතත් උනා... භක්තොයොත් නෑ ජොකාත් නෑ... ගේ ඇතුලෙන් ගොඩයාගෙ ගුණ වයනවා වැයිල්ලක් එව්වනම් වනේ වන හතුරෙකුටවත් අහගෙන ඉන්න බෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> රෑ හත වෙලා හතහමාර උනා... අට වෙලා අටහමාර වුනා භක්තියෝත් නෑ ජොකාත් නෑ... ගොඩයා ඒ වෙද්දි මිදුලෙ තිබ්බ ගල උඩින් බැහැලා පාරට ඇවිත් පාර හරහා සක්මන් කරනවා දෙපැත්ත බල බලා... ඈතින් වාහනයක් එද්දි බලාපොරොත්තු දැල් වෙනව... වාහනේ ගොඩයා පහුකරන් යද්දි බලාපොරොත්තු සුන් වෙනව... ජොකාගෙ මරාලෙ අහවරක් කරලා දාන්න බලාන හිටියාට උන්දෑලා නෙවෙයි එන පාටක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> අටහමාර නමේ උනා... නමයහමාර උනා... දහය උනා... දහයාමාර උනා... එකොලහ උනා... ගෙදර අය ගොඩයාට අම්බානෙකටත් තව චුට්ටික් බැනලා ඔරෝවලා ගොරවලා නින්දට ගියා... ගොඩයත් සිරාලහට වාර්ථාකරගන්න බැරිවුන හිතේ අමාරුවෙන් කෝඩියල් බෝතලෙන් භාගයක්ම බීලා එකොලහමාරට විතර නින්දට යන්න කියලා හිතාගෙන ඇඳට ගියා... අන්තිමේ භක්ති ගීතයත් ආවෙත් නෑ.... ජොකා ආවෙත් නෑ....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බ්ලොග් පෝස්ට් එක මෙගා නාට්ටියක් වගේ උනානම් ගොඩයා සිකුරාදා කොටහ ඉවර කරන්නෙ ඔන්න ඔතනින්... ඊලඟ කොටහ සඳුදාට එනකල් ඉවසිල්ලේ බලන් ඉන්න වෙනවා බලන එවුන්ට... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ජොකා පට්ටල් කරපු මේ භක්තිගීත මගුල නිසා ගොඩයාගෙ මොලේ ටිකක් විතර තිබ්බෙ හයිපර් මෝඩ් එකක... නිදාගන්න කියලා ඇඳට ආවට සැප නින්දක් නෑ ජොකා කරපු අබ්ලික් වැඩේ නිසා... ජොකා උදෑසන ප්රාදූර්භූත වෙච්චි වෙලාවෙ ඉඳන් ගෙදරින් අහපු බැනුම් කන්දරාවට සැප නින්දක් කොහේ එන්නද ඉතිං... ඒ වෙද්දි ගොඩයා හිටියෙ බල්ලා ගානට වැටීලා... නින්ද ගියා උනාට ඒක නින්දත් නොනින්දත් අතර සීන් එකක්... ඒ වෙද්දි රෑ එක පහු වෙලා... ලයිට් ඇන්ජිමක් වගේ එකක් තඩි සද්දයක් දාගෙන ඇවිත් ගොඩයලාගෙ ගෙදර හරියේ නැවැත්තුවා කියලා ගොඩයාට ලාවට වගේ ඇහුනට ගොඩයා ඒ ගැන වැඩි අවධානයක් යොමු නොකරේ තදබල විදිහට දැනුන නින්දේ අවශ්යතාවය නිසා... ලයිට් ඇන්ජිමේ සද්දෙත් එක්කම ගොඩයලාගෙ ගෙදර ගේට්ටුව අරින සද්දෙත්, ඊට තත්පර පහකට හයකට පස්සෙ ගොඩයාගෙ සිරියහන් ගබඩාවෙ වීදුරු ජනේලෙට ගහන සද්දෙත් එක්ක ගොඩයාට හිතුනෙම උඹනම් අද ඉවරයි පුතේ කියලාමයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඩොහ් ඩොහ් ඩොහ් ඩොහ්... ඒයි නැගිටපං... අඩෝ නැගිටපන්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඒ එන්නෙ ජොකා විසින් ගොඩයාගෙ සිරියහන් ගබඩාවේ ජනේලෙට තඩිබාන සද්දෙ... නිදි වගේ හිටියොත් අහල පහල එවුන්ටත් ඇහෙරෙන නිසාත්, තව ටිකක් ජැනේලෙට තඩි බෑවොත් පියානෝ විසින් ගොඩයාව ගෙදරින් එලියට තල්ලු කරලා දාන නිසාත් ගොඩයා කමීසයක් දාගෙන ගිහිං හනික දොර අරිනව... කියන්න අපූරුයි... ගොඩයා රෑ නිදාගත්තු සරොම පිටිං... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> දොර ඇරලා බැලින්නම් ගොඩයලාගෙ වත්තට තවුතිසාවෙන් දිව්යාංගනාවන් සැට් එකක් පාර වැරදිලා බැහැලා ගානට, සෝස පාට ළමා සාරි ඇඳගත්තු , මූන පුරා පියරු දාපු ගෑනු දැරිවියෝ සැට් එකක් ගොඩයලාගෙ මිදුල පුරා කියහංකෝ... ජොකා ඉන්නවා නැසනල් එකකුත් ඇඳගෙන පාර්ලිමේන්තු යන්න ලෑස්තිවුන මන්තිරියෙක් ගානට... මොකක්දෝ රෝල් කරාපු කොලේකුත් ජොකාගෙ ඇතේ... ගොඩයා ආත භූත නැතුව නිදි මරගාතෙ මිදුල දිහා බලාන ඉන්නව... ලැයිට් ඇන්ජිමක් ස්ටාර්ට් කරපු සද්දෙට ඩොග ඩොග ගාන පරන රෝසා බස් එකකින් තවත් දේවතාවියෝ ටිකක් පාරට ඩවුන්ලෝර්ඩ් වෙලා ගොඩයාලාගෙ ගේට්ටිවෙන් ඇතුලට එනව...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගෙදර කට්ටියට එන්න කියපං එලියට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ජොකා එහෙම කිව්වට ගොඩයාට ආයෙම ගෙදර අයට අමුතුවෙන් එන්න කියන්න ඕන නෑ... ගෙදර සැවොම නින්දෙන් ඇහැරිලා නිදි ඇඳුම් පිටින් එලියට ඇවිත් ගොඩයා දිහා බලාන ඉන්නවා මූව ගහක බැදලා ගහනවද එහෙමත් නැත්තම් ගහලා ගහක බඳිනවද වගේ පෙනුමකින්... ඩඩාගෙ මූන දිහා බලන්නත් බයයි... ගොඩයාගෙ නංකිලා දෙන්නනම් බලාන ඉන්නෙ උඹත් අයියෙ භක්ති බෑන්ඩ් එක එක්කම ගියානම් හොඳා වගේ මල පැනපු කුජීත බැල්මකින්... ගොඩයාගෙ මවුනම් ඉතිං නෝ ජජ්මන්ටල්... ගොඩයා අමාරුවේ වැටිලා උනාට මවුගේ බලතල ප්රමාණවත් නෑ ඒ ව්යසනයෙන් ගොඩයාව බේරාගන්න... ඒ වගේ සිටුවේසන් එකක් සිද්දවෙමින් තියෙන අල්ල පනල්ලේ ජොකා ඇතුලු භක්ති නංකිලා සැට් එක ගොඩයාගෙ ගෙදර ඉස්තෝප්පුවේ පිලිවෙලට අඩුක් වෙලා... කොට කට්ටිය ඉස්සරහ පේලියේ.. උස කට්ටිය පස්සෙ පේලියේ.. ගොඩයා සරොම පිටිං ඉස්සරහ දොර ලඟ පඩිය උඩ... ගෙදර උදවිය භාගෙට ඇරුනු දොරෙන් නිදි ඇඳුම් පිටින් ඔලු විතරක් එලියට දාගෙන භක්ති සැට් එක දිහා බලාන ඉන්නව.... අපහසුතාවය කියන එකේ අල්ට්රා ප්රෝ මැක්ස් එකට්ත් අම්බානෙකට එහා සීන් කෝන් එක... ගොඩයාට ඉතිං දුහන්න හැංගෙන්න කියලා තැනකුත් නෑ... දිව්වා හැංගුනා කියලා වැඩකුත් නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඕං ඔයි ආකාර සිටුවේශන් එකක් යටතේ භක්ති ගීතය පටන් ගැනෙනව... වෙලාව රෑ එකහමාරයි... ගමම නිදි වෙලාවක ගොඩයලෑ ගෙදර දිහාවෙන් ගෑල්ලමයි විස්සක් විසි පහක් ගීතයක් ගායනා කරනවා ඇහෙනවා කියන්නෙ ඉතිං අහල පහල උදවිය නින්දෙන් උඩ විසික්වෙලා ඇහැරිලා ගොඩයලාගෙ මී මුත්තා කිරිකිත්තා මතක් කරන එක ආයේ අමුතුවෙන් අහන්න දෙයක් නෑනෙ... ගීතය විතරක් කිව්වට භක්ති ගීතය විතරක් නෙවෙයි යකඩෝ... භාගෙට ටියුන් වෙච්ච වයලින් දෙකකුත් අදිනවා ඇදිල්ලක් ගමේ එවුන්ට ආයෙ නින්දක් ලඟා වෙන්නෙ නෑ පැය දෙක තුනකට... දේවතාවියෝ ටික ගයනවා ගැයිල්ලක් ගොඩයාට එලෝ මෙලෝ නෑ ඒ බුදුගුණ තේරුම් ගන්න... වයලින් දෙකයි ගෑල්ලමයි ටිකයි කිව්වට ඒ විතරක් නෙවෙයි කියහංකෝ... කව්දෝ හාදයෙක් බිම වාඩිවෙලා තබ්ලා කුට්ටමකුත් වයනවා අහලපහලට ඇහෙන්නෙ දේවාලෙ පෙරහැර පාර වැරදිලා ගොඩයලාගෙ ගෙදර ආපු ගානට... ගොඩයා බලාන ඉන්නෙ භක්තිය ඉක්මනින් ඉවර වෙලා ගීතය අහවර වෙනකල්... අහල පහල ගෙවල්වලිනුත් ලයිට් එක දෙක පත්තු වෙලා ජැනෙල් ඇරලා බලනවා මේ මොකක්ද යකඩෝ මේ වෙන්නෙ කියලා දැනගන්න... ගොඩයාලාගෙ ගෙදර උදවියත් භක්තිය අවසන් වෙනකල් ඉවසිල්ලේ බලන් ඉන්නෙ භක්ති සැට් එක ගේට්ටුවෙන් එලියට ගිය ගමන් ගොඩයාව මරාගෙන කන්න... ඒ ගැන මතක් වෙද්දිනම් ගොඩයාට හිතෙන්නෙම එලිවෙනකල් ගැයුවත් අවුලක් නෑ වගේ හැඟීමක්... මොකද කියනවානම් භක්ති සැට් එක වත්තෙ ඉන්නකල් ගොඩයාගේ සේෆ්ටිය ශුවර් නිසා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> තනියම පෝරුවේ හිටවපු එකෙකුට අශ්ඨක කියපු ගානට කියාගෙන ගිය භක්ති ගීතය විනාඩි පහකින් විතර ඉවරවුනා... මුං තව එකක් පටන්ගත්තොත් අහල පහල එවුනුත් ගොඩයාට දෙකක් අනින්න ඉඩ තියෙන නිසා දනි පනි ගාලා කාමරේට දුවපු ගොඩයා හවස ලියුම් කවරෙක දාලා තිබුන රුපියල් දාහා ජොකා අතට වැඩැම්මුවා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කෙල්ලොන්ට බොන්න මුකුත් හැදුවෙ නැද්ද..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ජොකා එහෙම ඇහුවට ගොඩයා එව්වට උත්තර දෙන්න ගියේ නෑ... හනික කුස්සියට දුවපු ගොඩයා ඉතුරු වෙලා තිබ්බ කෝඩියල් බෝතලේ ෆ්රිජ් එකෙන් අරගෙන ජොකා අතට වැඩැම්මුවේ මේ උන්දැලා ටික හැකි ඉක්මනින් වත්තෙන් එලියට දාගතයුතු නිසා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> භක්තිගීත කියපු සෝස පාට ළමා සාරි සැට් එකම පෝලිමේ ඇවිත් ගොඩයාට ආයුබෝවන් කියලා පිලිවෙලකට ගිහිං පරණ රෝසා බස් එකේ අඩුක්වුනා... රෝසා බස් එක ලැයිට් ඇන්ජිමේ සද්දෙන් ඩොග ඩොග ගාගෙන භක්ති සැට් එකත් දාගෙන පාරදිගේ ඉගිල්ලුනා... ඒ ගියේ නිකම්ම නෙවෙයි... සතියක් දෙකක් යනකල් අහල පහල එවුන් අහන ප්රශ්ණ කන්දරාවට ගෙදර ඔක්කෝම එකතුවෙලා උත්තර දෙන්න නැයැමිතයි කියන කෑල්ල ඉතුරු කරලා... ඒ ගිහිං ගොඩයා වගේම තවත් එකෙක්ව කල්ල කුජීත කරලා පාරෙ බහින්න බැරි තැනට පත් කරාද කියලා අහන්න එදායින් පස්සෙ අද වෙනකල් ගොඩයාට ජොකා හම්බෙලා නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> අද උනත් ආධුනික කෙනෙක් ඔරියන්ටල් වයලීන් එකක් ගහනවා ඇහුන ගමන් ගොඩයාගෙ නොස්ටැල්ජික් මෙමරි එක උඩ ඇවිල්ලා ඇඟ සහලෝලා ගිහිං රෝම කෙලින් වෙනවා භක්තිගීතය සහ ජොකා මතක් වෙලා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඉතිං එදා ජොකා ප්රමුඛ භක්ති සැට් එක ගියාට පස්සෙ ගෙදර තත්වෙ කොහොමද කියලා ප්රශ්ණයක් මතුවෙනවා නේද... ඒත් ඉතිං එව්වා මෙහිලා ලියලා ගොඩයාගෙම PR එක ඩැමේජ් කරගන්න ගොඩයා කැමති නෑ.. ගෙදර වැඩිමහලු පිරිමි දරුවා උනාට ඒ බැනුම් ඇහිලී ඉතිං ප්රසිද්දියේ ලියන්න බෑ... මොකද කියනවානම් එව්වා වනේ වන හතුරෙකුටවත් අහගෙන ඉන්න බෑ... එදා හිටං අද වෙනකල්ම " භක්ති ගීත" කිව්වාම ගොඩයා එතැනින් මාරුවෙන්නෙ ගැරඩියාට භූමිතෙල් ගහපු ගානට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-23601700484368505822023-05-13T13:42:00.013-07:002023-05-13T20:32:02.641-07:00හිතුවක්කාර සිතුවිලි ..<p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">පොඩි පුතා... නැගිටිනවා... දැන් දවල් වෙලා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඒ අම්මා මාව ඇහැරවන හඬ... අම්මගේ කටහඬට ඇහැරුනත් මම නිදි වගේම ඉඳගෙන කල්පනා කරේ අද දවස කවදද කියල... අද ඔෆිස් යන දවසක්ද? මට එලාර්ම් එකට ඇහැරුනේ නැද්ද? ඒ එක්කම මට මතක්වුනා අද ඉරිදා නේද කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">පොඩි පුතා... නැගිටින්නකෝ... බලන්න හතත් වෙලා වෙලාව...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නිදාගන්න දෙන්නකෝ අම්මා... අද ඉරිදනේ... මම එහෙම කියාගෙන අනෙක් පැත්ත හැරුන..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඉරිදා තමයි ළමයෝ... අද අර මිස්ටර් වනිගසේකරලාගේ ගෙදර එනවා කිව්වනේ අපි දහය වෙද්දී...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">කව්ද අම්මා වනිගසේකර කියන්නේ... මම එහෙම කෙනෙක් දන්නේ නෑ... මට නිදාගන්න දෙන්නකෝ ගෙදර ඉන්න දවසෙවත් ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔන්න පොඩි පුතා මගේ කේන්ති අවුස්සගන්න එපා ඉතිං ... තාත්තත් ලැස්ති වෙලා ඉන්නේ... ඇයි මතක නැද්ද ඊයේ රෑ මම කිව්වා ... වරුසවිතාන කපු උන්නැහේ හොයාගෙන ආපු ගෑනු ළමයා බලන්න අපි අද යන්න ඕන කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">යන්නම ඕනෙද අම්මා... අම්මට ඉතින් තඩි වරුසවිතානයා කිව්වොත් ඕනෑම දෙයක් විශ්වාසයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මිනිස්සුන්ගෙ ඇඟේ පතේ ප්රමාණය අල්ලලා විහිළු කරන්න එපා පොඩි පුතා.... අපි ඒ මිනිස්සුන්ට කිව්වා අද එනවා කියලා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මොන මල කරදරයක්ද අම්මා මේ... ඉපදුන පලියට කසාද බඳින්නම ඕනෙද ? අම්මපා මට ඔය තඩි වරුසවිතානයා අහුවුනොත් අනිනවා හොම්බට හැටක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ආයේ ආයේ ඕක කතා කරලා වැඩක් නෑනේ පොඩි පුතා... අපිට ඔයාගේ බරෙන් නිදහස් වෙන්න ඕන... දැන් ඔයාට වයස තිස් තුනක්... ආයෙම මම මුල ඉඳන්ම ඔයාට ඕක පැහැදිලි කරන්න ඕන නෑනේ... අපි ලැස්තිවෙලා ඉන්නේ... ඉක්මනට නැගිටලා ගිහින් ලැස්ති වෙලා එන්න.. අයියත් උදේම කෝල් කරලා ඇහුව අද යනවා නේද කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මොන මල වදයක්ද මන්දා අප්පා... මං වගේ කැත එකෙකුට කෙල්ලෝ කැමති වෙනවද... අනික මට බඳින්න ඕනෑකමකුත් නැතුව... අර අපේ අයිය කියන බුරුවා කරුමෙකට කර ගැහුවා මදිවට මාවත් ඒ වලටම ඇදලා දාන්න ගන්න මහන්සියක්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම එහෙම කියාගෙන ඇඳෙන් බැහැල කෙලින්ම ගියේ බාත්රූම් එකට... අම්මා හැඬුම් ස්වරයෙන් මොනවාදෝ දිග හෑල්ලක් කියවනවා ඇහුනට මං ඒකට කන් දුන්නේ නෑ... අයියට බනිනකොට අම්ම කොහොමත් පොඩ්ඩක් ඉමෝෂනල් වෙන එක සාමාන්ය දෙයක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"> ඉරිදා දවසෙත් ෆුල් සූට් එකක් ඇඳගෙන ගෙවල්ගානේ යන එක මල වදයක්.. ඔසරියක් ඇඳගෙන බුලත් හෙප්පුවක් අරගෙන එන ගෑනු ළමයෙකුගෙන් හෙප්පුව අරගෙන කොෆී ටේබල් එක උඩින් තියලා ඒ ළමයාගේ මුණ බලලා පොඩි හිනාවක් දාන එක පට්ට බෝරින් වැඩක් ... බුලත් හෙප්පුවක් ඇල්ලුවට මං බුලත් කන්නෙත් නෑ... ජීවිතේට බුලත් කාලත් නෑ... කසාද බඳින්න මට ඕනෑකමකුත් නෑ... අම්මගේ තාත්තගේ උවමනාව වෙනුවෙන් එව්වයේ නොගිහිනුත් බෑ... අතට අහුවුන ඇඳුමක් දාගෙන මම කරේ ගමන යන්න ලෑස්තිවුන එක... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඒක අපේ ගෙදර ඉඳන් පැය එකහමාරක විතර ගමනක්.. යනකල්ම අම්මගෙයි තාත්තගෙයි කතාබහ උනේ මේ බලන්න යන ගෑනු ළමයාගේ වගතුග.. ඒ ළමයාගේ උගත්කම, රස්සාව, හැඩහුරුකම, දෙමාපියන්ගේ උගත්කම්, වත්පොහොසත්කම්, නෑ පරපුර, වගේ මට මෙලෝ වැඩකට නැති මගුල්.. මං ඉතින් බකුසු ස්වරයෙන් හ්ම් හ්ම් ගාගෙන කතාවට ඇහුම්කන් දෙනවා වගේ ගියාට මම ඇත්තටම කරේ මගේ දකුණු කනේ ගහලා තියෙන බ්ලූටූත් එකෙන් සිංදුවක් අහගෙන වාහනේ ඩ්රයිව් කරපු එක.. මට කසාද බඳින්න ඕනෑකමකුත් නෑ... මේ බලන්න යන ගෑනු ළමයා බැලුවා කියලා මට එහෙම ඕනෑකමක් ඇතිවෙන්නෙත් නෑ... ඉතිං මට ඔය කියන ළමයාගේ වගතුග ඇති වැඩකටත් නෑ... ඊට වඩා රහයි දකුණු කනට ඇහෙන සිංදුව... මම ඇහුම්කන් දෙන්නේ දකුණු කනෙන් ඇහෙන සිංදුවට මිසක් අම්මගේ අනාගත ලේලිගේ පුරාජේරුවට නෙවෙයි කියලා අම්ම දන්නවනම් මගේ වම් කනත් කුඩු... අම්ම ඉන්නේ වාහනේ පිටිපස්සේ සීට් එකේ වම් පැත්තෙ ... තාත්ත ඉස්සරහ පැසෙන්ජර් සීට් එකේ... දකුණු කනේ බ්ලූටූත් එක දෙන්නටම පේන්නේ නෑ... ඒකෙ වාසිය මට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අපි එහේට යද්දී උදේ දහයට කාලක් වගේ ඇති.. වාහනෙන් බහිද්දිම මගේ ඔලුවට ආවේ ඉක්මනට මෙතැනින් පැනගන්න ඕන කියන සිතුවිල්ල.. ගෙදර ඇතුලට අඩිය තිබ්බ වෙලාවේ ඉඳන් එතනින් පිට වෙනකල් කරන්න ඕන සියලුම චාරිත්ර ටික එකක් නෑර මතකයි... අම්මගේ වදේටම විසි තිස් වතාවක් ඔය බුලත් හෙප්පුව පිළිගන්න උනා මිසක් ඒ එක වතාවක්වත් මං ඒ ගෙවල්වලට ගියේ කැමැත්තෙන් නෙවෙයි... ඒ බලන්න ගිය ගෑනු ළමයි බොහොමයක්ම මට කැමති උනත් ඒ ළමයින්ට මම කැමති නෑ කියලා ශේප් වෙන්න මට සිද්දවුනා... ඇත්තටම මට ඒ ගෑනු ළමයි ගැන දුකයි... ඒ එක්කම අනුකම්පාවයි... ඇත්තම කියනවනම්, මම ඒ ගෑනු ළමයින්ට කැමතිද කියලවත් හිතන්න මට ඕනවෙලා නෑ... මේ ලෝකේ උපන්නා කියලා කසාද බඳින්නම ඕනෙද...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"> ජීවිතේම කසාද නොබැඳ ඉන්නවද එහෙම නැතිනම් දැන්ම බඳින්නේ නැද්ද කියල මම තීරණයක් අරගෙන නෑ... ඒත් මාව කසාද බැන්දවීමේ අධික උවමනාව තියෙන්නේ අපේ අම්මට සහ අයියට... තාත්තටත් ඉතිං උවමනාව නැත්තේම නෑ... ඒත් එයා ඔය සම්භන්ධව මට ලොකුවට බලපෑමක් කරේ නෑ... හුඟක් වෙලාවට සිද්දවුනේ කොහේ හරි ඉන්න කපුවෙක් ගේන යෝජනාවක් එක්ක සමථයකට ඇවිල්ලා ඉරිදා දවසක මාව හයර් එකට අරගෙන අම්මයි තාත්තයි ලේලිලා බලන්න යනවා වගේ එකක්... මටත් ඉතින් තිබුනේ අතට අහුවුන එකක් ඇඳගෙන වාහනේ ඩ්රයිව් කරගෙන ගිහිං බුලත් හෙප්පුව අරගෙන කොෆී ටේබල් එක උඩින් තියලා විරිත්තලා බොහොම විනීතව හැසිරිලා පහුවදාට " මං ඒ ළමයට කැමති නෑ අම්මා " කියලා කියන එක විතරයි... ඊට පස්සේ සතියක් දෙකක් අම්ම කියන අවලාද අහගෙන ඉන්න එක මගේ ජීවිතේ කොටසක්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එදත් ඉතින් සුපුරුදු වැඩේ... අම්මලා එයාලගේ පුරාජේරුව කියවනවා... අපි ගියපු ගෙදර වැඩිහිටියන් එයාලගේ පුරාජේරුව කියවනවා... මං ඉතිං දෙපැත්තට විරිත්තමින් විනීතව වාඩි වෙලා ඉන්නව... කෑ ගහලා කියන්න බැරි නිසා කටවහගෙන ඉන්නවා මිසක් " ඔය බුලත් හෙප්පුව අරගෙන ඉක්මනට වරෙන්කෝ මට ඉක්මනට මෙතැනින් මාරු වෙන්න " කියලා කියන්නමයි හිත... ඒත් ඊට කලින් තේ පැන් සංග්රහය... හැමතැනම එකම රෙසිපිය.. චොක්ලට් කේක් හෝ බටර් කේක් ... කෙසෙල් ගෙඩි... කිරිටෝපි... කලාතුරකින් දොදොල් මස්කට්... ඊට පස්සේ නිවිච්ච කිරි තේ... මාසය අප්රියෙල් මාසය උනානම්, කැවුම්, කොකිස්, අතිරසත් ඔතනට එකතු වෙනව... එකම ඒකාකාරී රටාව... මටනම් එව්වා දකිද්දීත් පිස්සු වගේ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><span>වරුසවිතානයා අපි යද්දිත් එහේට ඇවිත්.. </span><span>උන්දෑ කරේ දෙපැත්තේ පුරාජේරුව දෙපැත්තට කියන ගමන් කොෆී ටේබල් එක උඩ තිබ්බ ට්රේ එකේ කෑම ජාති එකින් එක ගිල දාපු එක... </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ත්රී ක්වාටර් එකකට ටී ෂර්ට් එකක් ඇඳපු ප්රියමනාප ගෑණු ළමයෙක් මං ඉන්න තැනට ඇවිල්ල මට ආයුබෝවන් කිව්වම තමයි මම මගේ සිතුවිලි දැහැනෙන් මිදෙන්නේ... මමත් නැගිටලා ආයුබෝවන් කිව්වට ඒ ආපු ගෑනු ළමයා සහ ඒ ළමයාගේ බොඩි ලැන්ග්වේජ් එක එක්ක මම ටිකක් විතර පැටලුනා කිව්වොත් තමා ඉතිං හරි... මම බලාගෙන හිටියේ සුපුරුදු ප්රොටෝකෝල් එක... ඔසරිය ... කලාතුරකින් සාරිය... දේව රූපෙකට අන්දලා වගේ රත්තරන් පාට ආභරණ... මූන පුරා පියරු... රතු කරපු තොල්... පිත්තල බුලත් හෙප්පුව... ඒත් මේක වෙනස්... ත්රී ක්වාටර් එකක්... ටී ෂර්ට් එකක්... පියරු නෑ... තොල් පාට කරලා නෑ... ආවා ආයුබෝවන් කිව්වා.. හිනාවුනා... ලඟම තිබ්බ කාමරේ දොර රෙද්දෙන් නොපෙනී ගියා... සියල්ලම තත්පර කීපයයි... ඒ තත්පර කීපයට මගේ හිත ටිකක් විතර හෙලවුනා කිව්වොත් ඒක බොරු නෙවෙයි.... එතන වාඩිවෙලා හිටපු ඊළඟ විනාඩි කීපයේම මම උත්සහ කරේ ඒ මුහුණ මොනවගේද කියලා මවාගන්න... ඒක තත්පර කීපයක දර්ශනණයක්. හරියටම දර්ශණය කරගන්න බැරිවුණ රූපයක්, කොහොම නැවත ස්මරණය කරගන්නද... ටිකක් අමාරු වැඩක්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඊළඟට තියෙන්නේ තනියම කතාකරන්න වැඩිහිටියන් විසින් සලසා දෙන අවසථාව නිසා මම ඉවසිල්ලෙ හිටියේ ආයෙම ගැහැණු ළමයා කව්ද කියලා හරියටම බලාගන්න.... ඊට කලින් සෑම අවස්ථාවකම ඒ අවස්ථාව මට මල වදයක්.. මේක එහෙම නෙවෙයි... කියන්න බැරි මොකක්දෝ ආශ්වාදයක්... ඒක විස්තර කරන්න බෑ... වචනයෙන් කියන්න බෑ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">දුව.... එන්න මේ අයිය එක්ක ටිකක් එලියට ගිහින් කතා කරන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම ඉතින් පුරුද්දට වගේ වාඩිවෙලා හිටපු තැනින් නැගිටලා එලියට ගිහිං ගාර්ඩ්න් එකේ තිබ්බ කොන්ක්රීට් බංකුව උඩින් වාඩි උනා... කලබල උනා වැඩිදත් මන්දා... වෙනදට වැඩිය කොල්ලා උනන්දුයි කියල අම්මට තේරුනාවත්ද ... වස ලැජ්ජාව.... ත්රී ක්වාටර් එක මං ඉන්න දිහාවට ඇවිදන් එනවා දැකලා මම නොදැක්ක ගානට ෆෝන් එක දිහාම බලාගෙන උන්න... එයා ඇවිත් කොන්ක්රීට් බංකුවේ ඈතින් වාඩි උනා... ලේඩීස් ෆස්ට් උනාට කතාව පටන් ගන්න ඕන මම... ඒක ඉතින් වඩා පහසුයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හායි ... කොහොමද ඉතිං ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">වරදක් නෑ ... ඉන්නවා ඉතිං ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඉතිං මං ඔයාගේ නමවත් දන්නේ නෑනේ....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මගේ නමවත් නොදැනද ඉතිං මේ ගමන ආවේ... එයා කිව්වේ අහක බලාගෙන නෝන්ඩියට වගේ හිනාවෙන ගමන් ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">සොරි ඉතිං ... ඇත්තම කියනවනම් මම ඔයාගෙ නම දන්නේ නෑ තමා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම අහස්යා ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ලස්සන නමක්.... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නම විතරද එතකොට... මම ලස්සන නැද්ද?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔයා ලස්සනද නැද්ද කියන්න මට තේරෙන්නේ නෑ... ඔයා හරි ප්රියමනාපයි... දැක්කාම ආයෙම බලන්න හිතෙන පෙනුමක් ඔයාට තියෙනවා.. ඒකට කියන්නේ ලස්සන කියලාද කියන්න මම දන්නේ නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඒක මාර උත්තරයක්නේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මනුස්සයෙක් ලස්සනද කැතද කියල වෙන් කරන්න මට තේරෙන්නේ නෑ... සමහරවිට මගේ මොලේ අඩුපාඩුවක් වෙන්න ඇති...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මොලේනම් අඩුපාඩුවක් තියෙනවා කියලා තේරෙනවා... එහෙම නැත්තං නමවත් දන්නේ නැතුව මනමාලියෝ බලන්න ඒවිද ....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එකටනම් කියන්න මට උත්තරයක් හදාගන්න බැරිවුණා... එකට දෙන්න මම උත්තරයක් හොයවා කියලා දැනිලාද කොහේ එයා ආයෙම හඬ අවදි කළා..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">උත්තර හොයන්න මහන්සි වෙන්න එපා හලෝ... ජස්ට් ටේක් ඉට් ඊසි... එයා එහෙම කිව්වේ ලස්සනට හිනාවෙන ගමන්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මිට කලින් මනමාලියෝ බලන්න ගිය එක වතාවක්වත් නැති විදිහට මගේ ස්නායු පද්ධතිය කලබල වෙලා කියලා මට දැනුන.. අතේ පයේ වෙනදාට නැති හිරියක් තිබ්බා වගේම වෙනදා නැති මොකක්දෝ ආගන්තුක ගතියකුත් දැනෙමින් තිබුන... මම උත්සහ කළා පුළුවන් උපරිමයෙන් සාමාන්ය විදිහට හැසිරෙන්න... අවුරුදු තිස් තුනටම ගෑනු ළමයෙක් ළඟ හෙලවිලා නැති හිත අහස්යා ළඟ පොඩ්ඩක් විතර හෙලවුනාදෝත් මන්දා... ඒත් අහස්යා කියන ඒ අපූරු ගැහැණු ළමයා මං දිහාවට විවෘත නෑ කියන දැනීමත් ටිකක් විතර දැනුන.. වෙනදට මනමාලියෝ බලන්න ගියාම මට ගතකරගන්න අමාරුම කාල පරාසය උනේ තනියම කතා කරන කොටස... ඒක සෑහෙන බොරින් ඩිස්කෂන් එකක්... අද එහෙම නෑ... මම ඒ ඇසුරට යම්තාක්දුරට ප්රියකලා කිව්වොත් තමයි නිවැරදි... කතා බහ ලොකු දුරක ඇදිලා ගියේ නැත්තේ හැම දෙබසක්ම නැවත දෙබසකට අවස්තාවක් නැති වෙන විදිහට අහස්යා අවසන් කරපු නිසා... එල්ලී එල්ලීම යන්න බැරි නිසා මමත් අහස්යාව මහන්සි කරන්න ගියේ නෑ... එහෙම කරන එක ඩීසන්ට් නෑ ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">විනාඩි විස්සකට තිහකට විතර පස්සේ "අපි එහෙනම් යමු නේද පුතා" කියාගෙන තාත්තා අහස්යාගේ ගෙදරින් එලියට බැස්ස නිසා ඒ ප්රයිවට් ඩිස්කෂන් එක එතැනින් ඉවරවුනා ... තාත්තා එලියට බහින්න ඇත්තෙ මම ලොකුවට ඔය වැඩේට ඉන්ට්රෙස්ට් නෑ කියලා දන්න නිසා වෙන්න ඇති... කොන්ක්රීට් බංකුව උඩ වාඩිවෙලා හිටියට අන්තිම වෙද්දී අපි දෙන්නම හිටියේ අපි දෙන්නගේ ෆෝන් දෙක දිහා බලාගෙන... අහස්යා එක්ක කතා කරන්න ආසාව තිබ්බත් ඒ කතාව දිගටම කරගෙන යන්න අහස්යාගෙන් ලොකු උනන්දුවක් තිබ්බේ නෑ... බහුතරයක් ගෑණු ළමයි අහපු ප්රශ්ණ එකක්වත් අහස්යා මගෙන් ඇහුවෙත් නෑ... ඉගෙනගත්තු ඉස්කෝලේ, ඉගෙනගත්තු කැම්පස් එක, වැඩකර තැන, අධ්යාපන සුදුසුකම්, රැකියාවේ අනාගත බලාපොරොත්තු, ජීවිතේ අනාගත බලාපොරොත්තු, පිස්සු ප්රශ්ණ එකක්වත් අහස්යා මගෙන් ඇහුවේ නෑ... අහන්න ඕනෑකමක් තිබුනා කියලා මම හිතුවෙත් නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"> එතනින් එහා ගෙදර එනකල්ම අම්මගෙයි තාත්තගෙයි සාකච්චාව උනේ අහස්යාගේ සහ එයාගේ පවුලේ විස්තර... ඕනෑකමක් නෑ වගේ පෙන්නුවට මං හිටියේ සියල්ලම හොඳින් ඇහුම්කන් දෙන ගමන්... වෙනදට එන ගමනේත් දකුණු කනේ බ්ලූටූත් එක ගහගෙන සිංදු ඇහුවට මේ වතාවේ සිංදු ඇහුනේ නෑ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">---------------------------------------------------</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මං හිටියේ ඔෆිස් එකේ වැඩ ගොඩක හිරවෙලා... හෑන්ඩ් ෆෝන් එක රින්ග් වෙනවා ඇහිලා බැලින්නම් කෝල් එක ගෙදරින්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හෙලෝ ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ආ පුතා... ඔයා බිසීද ?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">බිසීනම් තමා අම්මා... කියන්න.. හදිසි පණිවිඩයක්ද...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔව් පුතා.... අර මිසිස් වනිගසේකර කෝල් කරා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">වනිගසේකර කිව්වේ ? මං එහෙම කිව්වේ උනන්දුවක් නෑ වගේ අම්මට පෙන්නන්න.. මිසිස් වනිගසේකර කිව්වම ඒ අහස්යා වනිගසේකරගේ අම්ම වෙන්න ඕන කියලා මට අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඇයි ළමයෝ අපි ඊයේ ගිය ගෙදර මිසිස් වනිගසේකර මතක නැද්ද...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ආ ඉතිං ... මොකද කීවේ ... මට වැඩ තියෙනවා අම්ම... මම එහෙම කිව්වේ ලොකු උනන්දුවක් නැති විදිහට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">කොහෙද ඉතිං අපි ඊයේ දවසෙම ඔයාගෙන් අහලත් ඔයාගෙන් උත්තරයක් ගන්න බැරිවුනානේ... අන්න... ඒ දරුවා ඔයාට කමතියිලු... අද හවස තුනට විතර එයාගේ ඔෆිස් එකට එන්න කිව්වලු එයාව හම්බවෙන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මට ඕවට වෙලාවක් නෑ අම්මා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එහෙම කියන එක හරි නෑනේ පුතා... ඔය කැමති උනා නොවුනා ගිහිං එන්න... අන්න මම ඒ දරුවාගේ ඔෆිස් එකේ එඩ්රස් එක ඔයාගේ වට්ස්ඇප් එකට එව්වා... මට ඒක එවලා තිබුනේ මිසිස් වනිගසේකර...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">බලමු අම්මා... බොහෝදුරට මට යන්න වෙන එකක් නෑ... තියන්නම් ... බායි අම්මා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><span>අම්මා ආයෙම දිගටම ෆෝන් එකේ එලිලා ඉන්න හැදුවත් මම ෆෝන් එක කට් කරා... බිත්ති ඔරලෝසුව දිහා බැලුවාම වෙලාව දවල් එකයි තිහයි... මම ඊළඟට කරේ අම්මා එවපු වට්ස්ඇප් මැසේජ් එකෙන් </span><span>අහස්යාගේ ඔෆිස් එකේ එඩ්රස් එක අරගෙන එතනට යන්න කොච්චර වෙලාවක් යනවද කියල බලපු එක... ට්රැෆික් එකත් එක්ක එතනට යන්න විනාඩි හතලිස් පහක් ඉල්ලනවා... තුනට එතනට යන්නනම් මම ඔෆිස් එකෙන් දෙකටවත් පිටත් වෙන්න ඕන... කරමින් හිටපු සියලූම වැඩ නවත්තලා දාපු මම කරේ රාජකාරී පරිඝණකට නිෂ්ක්රීය කරලා දාලා හෆ්ඩේ ෆෝම් එකක් පුරවන්න පටන් ගතපු එක... පුදුම උනන්දුවක්... ඒ ප්රියමනාප මූන, ඒ ප්රියමනාප හිනාව, දකින්න යන්න නොහිතෙන්නේ කාටද ඉතිං ...</span></span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">-----------------------------------------------------------------------------------</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම අහස්යාගේ ඔෆිස් එකට යද්දී තුනට දහයයි... මම කෙලින්ම ගියේ රිසෙප්ෂන් එකට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ගුඩ් ආෆ්ටර්නූන් ස... හවූ මේ අයි හෙල්ප් යූ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ගුඩ් ඇෆ්ටර්නූන්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"> අයි ඇම් හියර් ටු සී මිස් අහස්යා වනිගසේකර... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මේ අයි නෝ යුවර් නේම් ප්ලීස් ?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයි ඇම් කවීෂ ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">රිසෙප්ෂන් එකේ හිටපු ගැහැණු ළමයා ඉන්ටර්කොම් හරහා අහස්යා අමතන හඬ ඇහෙන අතරේ මම හිටියේ අහස්යාගේ කාර්යාලය ඔබ මොබ ඇහැ යවන ගමන්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ස... අහස්යා මැඩම් කියනවා එයා කවීෂ කියලා කෙනෙක් දන්නේ නෑ කියලා... මොකක් සම්භන්ධවද අහනවා මුණගැහෙන්න ආවේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"> රිසෙප්ෂන් එකේ ගැහැණු ළමයාගේ උත්තරයෙන් මම නිරුත්තර උනා කිව්වොත් තමයි හරි... මම මොහොතකට නැවතිලා හිතුවා ඊළඟට මම කවුරු කියල හඳුන්වනවද කියල... යාලුවෙක්.. බෝයි ෆ්රෙන්ඩ්... වෙන්ඩ හස්බන්ඩ්... ඥාති කෙනෙක්.... ම්හ්... එකකවත් ගැලපෙන්නේ නෑ.... ඔලුවට හරිහමන් උත්තරයක් එන්නෙත් නෑ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මිස් මේ මගේ බිස්නස් කාර්ඩ් එක... ඔයාට පුලුවනිද මේ කාර්ඩ් එක මිස් අහස්යාට පාස් කරන්න... එතකොට එයාට මතක් වෙයි... මම එහෙම කිව්වේ මගේ බිස්නස් කාර්ඩ් එක රිසෙප්ෂන් කවුන්ටර් එක උඩින් තියන ගමන්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ස ටිකක් වාඩිවෙලා ඉන්න.. මම මිස් අහස්යාට කාර්ඩ් එක දෙන්නම්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම රිසෙප්ෂන් ඒරියා එකේ තිබ්බ සැප පුටුවකට බරවුනා... මගේ ඇස් දෙක බලන් හිටියේ අහස්යා දැන් එයි දැන් එයි කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔයා මොකද මෙහෙ කරන්නේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඒ සද්දෙට මම ගැස්සුනත් එක්ක... අහස්යා ඇවිත් තිබුනේ මම වාඩිවෙලා හිටපු තැනට පිටිපස්සෙන් තිබ්බ දොරකින්... එයා හිටියේ පුදුම වෙච්ච බැල්මකින් මා දිහා බලාගෙන .. මමත් ප්රශ්නාර්ථ සහිත බැල්මකින් අහස්යා දිහා බලන් හිටිය... ජිවිතේ පලවෙනි වතාවට ගෑනු ළමයෙක් ඉස්සරහ ලැජ්ජා සහගත හැඟීමක් මට දැනුන...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔයා මොකද මෙහෙ කරන්නේ ? නැවතත් අහස්යාගෙන් එමම ප්රශ්ණය ... මම එවර පිළිතුරු දිය යුතුමයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඇයි ඔයානේ මට එන්න කියල තිබ්බේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම ? අහස්යා මං දිහා බලාගෙන හිටියේ පුදුම වෙච්ච බැල්මකින්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔව්නේ.. ඔයාගේ අම්මා අපේ අම්මට කෝල් කරලා තමයි කියලා තිබුනේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">කම් ඔන් මාම්.... හව් ඩිඩ් යූ ඩු දිස් ටු මී ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"> අහස්යා එහෙම කියාගත්තේ කේන්තියෙන් පුපුරන ගමන් එයාටම...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">සොරි කවීෂ... මට විනාඩි පහක් දෙන්න... මම ෂෝර්ට් ලීව් එකක් දාලා එන්නම්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඉට්ස් ඕකේ අහස්යා... ඔයා මට එන්න කිව්වේ නැත්තම් මම යන්නම්.. මයි මාම් මයිඩ් බී කොන්ෆියුස් විත් ද මෙසේජ් අයි ගෙස්..... ඔයාට ඩිස්ටර්බ් කරාට සමාවෙන්න... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම ජිවිතේ කවදාවත් එහෙම ලජ්ජාවකට පත්වෙලා නෑ... ඒත් අහස්යා ඉස්සරහ මගේ කඩා වැටීම නොපෙන්වා ඉන්න මම උපරීම උත්සහ කළා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නෑ කවීෂ ... ඉන්න... මම ෂෝර්ට් ලීව් එකක් දාලා එන්නම්... ඔයා මෙතනට ආපු එකට මම ඔයාගෙ කාලයට ගරු කරන්න ඕන අම්මලා මොන පිස්සුව කරත්... එයාලටනම් ඇත්තටම පිස්සු ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එහෙම කියාගෙන අහස්යා කේන්තියෙන් පුපුරමින් ආපු දොරෙන්ම නොපෙනී ගියා.. මම ආයෙම මෝඩයෙක් වගේ ඔහේ බලන් හිටිය... ඈත වීදුරුවකින් පේන මගේම ප්රතිබිම්බය දිහා බලාගෙන මම මමම ගැන අනුකම්පා හිතුව... කොහොම හිටපු කොල්ලෙක්ද මේ ... ඇයි මම මේ ගමන ආවේ? මම ඇතුලේ අහස්යාට ලෝභකමක් කැමැත්තක් ඇති වෙලාද? අහස්යා මට එන්න කියලා නැත්තම් ඇයි මම තවත් මෙතන ඉන්නේ ? හිතේ සිතුවිලි විශ්ලේෂණය කර කරා ඉන්නේ නැතුව අහස්යා එන්න කලින් මෙතැනින් පිටව යා යුතුයි... එහෙම හිතලා ඒ තීරණයක් අරගෙන මම වාඩිවෙලා උන්නු තැනින් නැගිට්ටේ එතනින් පිටවෙන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">යමු කවීෂ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මට ඕනවුනේ තවත් අහස්යාට කරදරයක් නොවී එතනින් පිටවෙලා යන්න.. ඒත් ඒ වෙද්දී අහස්යා හෑන්ඩ් බෑග් එකත් කරේ එල්ලගෙන ආපහු ඇවිත්.... අහස්යාත් මට සමාන්තරව මම යන දිහාවට ඇවිදන් ආව... අහස්යා හිටියෙත් කේන්තියෙන් කියලා මට දැනුනා.. ඒත් මම හිටියෙත් ඊට වඩා පැටලිලා... මගේ අම්ම මාව රැවටුවාද, අහස්යාගේ අම්මා අපි හැමදෙනාම රැවටුවාද ? එහෙමත් නැතිනම් මට එන්න කියලා පසුව අහස්යාගේ හිත වෙනස් වුනාද කියන ප්රශ්ණ තුන ඇතුලේ මම හිටියේ අතරමන් වෙලා... ඒ ගැන හිත හිතා කාර් එක නවත්තලා තිබබ තැනට ඇවිදන් ආවට කොහේ යන්නද, මොකක් කරන්නද කියල පැහැදිලි අදහසක් මා ළඟ තිබුනේ නෑ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">කාර් එක ළඟ නතරවුණ මට අදහසක් තිබුනේ නෑ ඊළඟට කරන්න ඕන දේ ගැන.. අනාරාධිතව අහස්යාට කාර් එකේ දොර අරිනවාද ... එහෙම කරන එක හරිද... දොර ඇරලා කාර් එකට නගින්න කිව්වොත් අහස්යා මම ගැන මොනවා හිතාවිද ... අහස්යා කාර් එකට නැග්ගොත් ඊළඟට මම එයාව එක්ක යන්නේ කොහෙටද ... කොහේ හරි රෙස්ටුරන්ට් එකකට ගිහින් මොනවහරි බොන ගමන් කතා කරනවද... කිසිසේත්ම පැමිණීම බලාපොරොත්තු නොවුන, කිසිසේත්ම හමුවීමට බලාපොරොත්තු නොවුන කෙනෙකුගේ ආරාධනාවක් අහස්යා කොහොම භාර ගනීවිද ... අහස්යාට වාහනයට ගොඩවීමට ආරාධනා කිරීම කොයිතරම් ආචාරශීලීද ... එයා ඒක කොයි විදිහට භාර ගනීවිද ... ඔලුව ඇතුලේ ප්රශ්ණ ගොඩක්... එකකටවත් පැහැදිලි උත්තර නෑ... අවුරුදු තිස් තුනක විධායක ශ්රේණියේ රැකියාවක් කරන කොල්ලෙක්... ගෑණු ළමයෙක් ඉස්සරහා අසරණ වෙලා ඉන්න තරම්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">දැන් මම වාහනේට නගින්න එපාද මෝඩයෝ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඒ වෙද්දී තමයි මට තේරුනේ මම වාහනේ ළඟ විනාඩියක් විතර මනෝ පාරක් ගහලා කියල..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">සොරි අහස්යා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම රිමොර්ට් එකෙන් වාහනේ අන්ලොක් කරා... අහස්යා වාහනේට ගොඩවෙනකල් හිටපු මම කාර් එක වටෙන් දුවල ගිහින් ඩ්රයිවින් සීට් එකට ගොඩවෙලා කාර් එක ස්ටාර්ට් කරා..... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">සිත් දැහැනේ වෙලී තිබුනු</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">නෙත් දැහැනේ ගලා හැලුණු</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">මියැදෙන්නට බලා හිඳපු ආදරයද මේ</span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">ඔබ රහසේ කියා දුන්නු ආදරයද මේ</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">වාහනේ ස්ටාර්ට් වුන සැනෙන්ම ප්ලේ වෙන්න ගත්තේ මම එද්දී අහමින් ආපු අමරදේව මාස්ටර්ගේ "ගිමන් හරින දියඹ දිගේ " ගීතයේ ඉතුරු ටික.. මම හනික කරේ වාහනේ සීඩී ප්ලේයර් එක අක්රීය කරලා දාපු එක...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">කොල්ලගේ මියුසික් ටේස්ට් එකනම් නරක නෑ... අහස්යා එහෙම කිව්වේ එයාටම කියාගන්න විදිහට... මට ඉතින් කිසිවකට උත්තර නෑ... මම හිටියේ නැට්ට ළඟටම පැටලිලා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයි ඇම් රියලි සොරි අහස්යා... මට තේරෙන්නේ නෑ ඔයාගේ අම්ම දුන්නු මෙසේජ් එකක් අපේ අම්මා වැරදියට ගත්තද එහෙම නැතිනම් දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් ඕනෑකමින් මේක කරාද කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඉට්ස් ඔකේ කවීෂ ... ඔයා සොරි කියන්න ඕන නෑ... දෙන්නගෙන් කවුරු උනත් කරේ ලොකු වරදක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔයාට තිබ්බේ මට ආපු අතක් බලාගෙන යන්න කියලා මේක අමතක කරලා දාන්න... ඔයාගේ රෙස්පොන්ස් එකෙන්ම මට තේරෙනවනේ මේ හමුවීම අපි දෙන්නටම තේරුමක් නැති එකක් කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔනස්ලි කවීෂ, මට මගේ අම්මව සැකයි මේ වැඩේට... ඒකයි මම ෂෝර්ට් ලීව් දාලා ආවෙ ඔයාට ගරු කිරීමක් විදිහට... මම මේකට කැමති උනත් අකමැති උනත් මට බෑ මගේ ඔෆිස් එකට මාව හොයාගෙන ආපු මනුස්සයෙක්ව බල්ලෙක් වගේ එළවලා දාන්න... මම හිතනවා ඔයත් යමක් කතා කරලා විසඳගන්න පුළුවන් බුද්ධි මට්ටමේ මනුස්සයෙක් කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හරි... දැන් මම මොකද කරන්න ඕන... ඇත්තටම මට අදහසක් නෑ මම ඔයාව කාර් එකේ දාගෙන කොහේ යන්නද කියල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයි රියලි ඇප්රිශියෙට් යුවර් ඔනස්ටි කවීෂ... ඔයාට පුලුවනිද මාව හෝමාගමින් බස්සගෙන යන්න... ඒත් ඔයා ආපහු ඔෆිස් එකට යන්නේ නැතිනම් විතරයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයියෝ සිම්පල්නේ... මං හාෆ්ඩේ දාල ආවෙ අහස්යා... මම ඉතිං කොහොමත් යන්නෙ හෝමාගම පහුකරගෙන... හැබැයි ඉතිං ට්රැෆික් එකනම් කන්න වෙනවා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඒ දුක ඉතිං ස්ටාෆ් ට්රාන්ස්පෝර්ට් එකේ ගියත් විඳින්න වෙනවනේ කවීෂ.... අපේ අම්මා කරත් ඔයාගේ අම්මා කරත් අපි දෙන්නගෙම කාලය අපරාදේ මේ මගුල් නිසා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මට ඉතිං සොරි කියනවා ඇරෙන්න වෙන කියන්න දෙයක් නෑ අහස්යා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ජනාකීර්ණ වීදියේ මගේ වාහනේ අඩියෙන් අඩිය ඉස්සරහට ඇදෙද්දී අපි අතර ඇතිවුනේ දැඩි නිහඬ භාවයක්... මොලේ ගැටගහලා කල්පනා කරත් අහස්යා එක්ක කතාකරන්න පුළුවන් අපි දෙන්නටම පොදු වෙච්ච මාතෘකාවක් සොයා ගන්න මට බැරිවුනා... නිහඬ භාවය දරාගන්න බැරිම තැනදෝ කොහේ අහස්යා හඬ අවධි කළා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">කවීෂ ඊයේ අපේ ගෙදර ආවේ ඇත්තටම කැමැත්තෙන්ද අම්මලාගේ බල කිරීමටද ? කමක් නෑ නේද මං එහෙම ඇහුවට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඇත්තම කියනවනම් අහස්යා ඒ ගමන සීයට සීයක්ම අපේ අම්මගේ අවශ්යතාවයක්... සොරි ඉතිං එහෙම කියන්න උනාට... ඒත්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඒත් කිව්වේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නෑ... ඒක දැන් වැඩක් නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යාට මැරී කරන්න ඕනෑකමක් තියනවා කියලා මම හිතන්නෙත් නෑ... මම හරි නේද..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා ඒ ප්රශ්නෙට උත්තර දෙන්න පොඩි වෙලාවක් ගත්ත... මුහුණෙන් කියැවෙන දේ කියවගන්න මට ඕනෑකම තිබුනත් ආගන්තුක ගැහැණු ළමයෙකුගේ මුහුණට එබිලා ඒ මුහුණෙන් කියැවෙන දේ කියවන එක ආචාරශීලී නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඇත්තම කියනවනම් කවීෂ... මට මැරි කරන්න ඕනෑකම තිබුන... ඒත් දැන් ඒ ඕනෑකම නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයි ගොට් ඉට් .... මම වගේ කැත එකෙකුට අහස්යා වගේ කෙනෙක් කැමති වෙන්නේ නෑ....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අනේ නෑ කවීෂ ... එහෙම එකක් නෙවෙයි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">යූ ඩෝන්ට් හැව් ටු එක්ස්ප්ලේන් යුවර්සෙල්ෆ් .... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නෑ කවීෂ... එහෙම එකක් නෙවෙයි... ඇත්තම කියනවනම් මම ඉන්නේ එෆෙයාර් එකක් බ්රේක් වෙලා තාම සිහි එලවගන්න බැරුව... ඉතිං මම ඔයාට අමුතුවෙන් එක්ස්ප්ලේන් කරන්න ඕන නෑනේ මේ විවාහ යෝජනා එක්ක මගේ තියෙන කැමැත්ත... ඒක ඔයාගේ පෙනුමේ වරදක්වත් , ඔයාගේ වරදක්වත් නෙවෙයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයි ඇම් සොරි අහස්යා... එක්ස්ට්රීම්ලි සොරි... යූ හැඩ් ටු ටෙල් මී යෙස්ටර්ඩේ ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඉට්ස් ඔකේ කවීෂ.... ජස්ට් ෆොර්ගෙට් අබවුට් ඉට්... ඒක නෙවෙයි... ඉතිං කියන්නකෝ... ඔයාට ගර්ල් ෆ්රෙන්ඩ්ස්ලා කී දෙනෙක් විතර ඉඳලා තියෙනවද ?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ආර් යූ කිඩින්... යූ වෝන්ට් බිලීව් මයි අන්සර්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඕකේ .. ලේට් මී ගෙස්... ටෙන්... ට්වෙල්... ෆිෆ්ටීන්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ද රියල් අන්සර් ඉස් සීරෝ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><span>ඔන්න ඔන්න ඉතිං කොල්ලා බොරු කියනව... හැන්ඩ්සම් කොල්ලෙකුට ගර්ල් ෆ්රෙන්ඩ්ස්ලා හිටියේ නෑ කිව්වම විශ්වාස කරන්න පුලුවනිද ...</span><span> ඕක කිව්වා කියලා ප්රශ්නයක් නෑ මෝඩයෝ... මම ඕක පත්තරේ දාන්නේ නෑ....</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඇත්තමයි අහස්යා... මට කවදාවත් ගර්ල්ෆ්රෙන්ඩ් කෙනෙක් ඉඳලා නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">සීරියස්ලි... ඔයා ඒ තරම් බෝරින්ග් කැරැක්ටර් එකක්ද.... ඕර් යූ ආර් ඉන්ට්රෙස්ටින් සම්තින්ග් එල්ස් ... අයි මීන්.... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා එහෙම කියලා අත් දෙකෙන් මූන වහගත්ත...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඩෝන්ට් මිස් ඉන්ටර්ප්රිට් ප්ලීස්... අයි ඇම් අ හෙල්දි ස්ට්රේට් ගයි .. මට ගර්ල්ෆ්රෙන්ඩ් කෙනෙක් ඕන කියලා දැනීලා නෑ මේ වෙනකල්... මේත් මේ අම්මලාගේ ඕනෑකමට මිසක්, මම කසාද බඳිනවද, දැම්ම බඳින්නේ නැද්ද, එහෙමත් නැතිනම් ජීවිත කාලයටම බඳින්නේ නැද්ද කියල මම තීරණය කරලා නෑ... මම හිතන්නෙ වයස තිස් තුනක් කියන්නේ බඳින්න වයසක් නෙවෙයි කියලයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඇයි එහෙම කියන්නේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මිනිස්සු කසාද බඳින්න ඕන ඒ කොමිට්මන්ට් එකට තමුන් දැන් සුදුසුයි කියලා තමුන්ට කොන්වින්ස් උනාම... එහෙම නේද...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">පැහැදිලි මදියි කවීෂ ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"> මිනිස්සු කසාද බඳින්න ඕන දැන් තනිකඩ ලයිෆ් එක එන්ජෝයි කරා ඇති මට දැන් පාට්නර් කෙනෙක් එක්ක සෙට්ල් වෙන්න ඕන කියල දැනුනාම... මිනිස්සු කසාද බඳින්න ඕන මට දැන් දරුවෙකුගේ හුරතලයක් බලන්න ඕන කියලා දැනුනාම... වෙනත් විදිහකින් කියනවනම්, මිනිස්සු කසාද බඳින්න ඕන, මම දැන් ආතල් ගත්තා ඇති, දැන් මට එක තැනකට වෙලා පාට්නර් කෙනෙක් එක්ක මැරේජ් ලයිෆ් එකක් එන්ජෝයි කරන්න ඕන කියල දැනුනාම... එහෙම නැතුව දෙමාපියන් කියන නිසාවත්, වයස කියන ඉලක්කම් නිසාවත් , රටේ ලෝකේ මිනිස්සු සතුටු කරන්නවත්, සංස්කෘතිය සදාචාරය ආරක්ෂා කරන්නවත් නෙවෙයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔයා මාර දාර්ශනිකයිනේ බැලුවාම... සොරි ඉතින් මම කලින් ඔයාට මෝඩයා කිව්වට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හූ කෙයාර්ස්... හඃ හඃ හා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">දැන් මේ ඔයා මහා විසාලෙට විස්තර කරපු දර්ශණයයි , තව එකම එක කාරණයකුයි එකිනෙකට ගැලපෙන්නේ නෑනේ කවීෂ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයි ඩෝන්ට් ගෙට් ඉට්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මෙහෙමනේ... දැන් ඔයාම කියනවා ඊයේ ඔයා අපේ ගෙදර ආවේ අම්මලාගේ බලකිරීමට කියල... හරි... අපි හිතමුකෝ ඒක ඇත්ත කියලා... දැන් එතකොට ඔයා අද මගේ ඔෆිස් එකට ආවේත්, අම්ම කිව්වද නොගියොත් රෑට ගෙදරින් ඩිනර් නෑ කියල... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා ඒ ප්රශ්නේ අහලා හිනා මුහුණක් මවාගෙන මං දිහා බලාන හිටිය... උත්තර දීලත් බැරි නොදීත් බැරි ප්රශ්ණයක්... උත්තර දුන්නත් ප්රයෝජනයක් නැති ප්රශ්ණයක්... ඒ ප්රශ්නෙට දෙන්න ඕන උත්තරේ හිත හිතා මම හෙමි හෙමිහිට ට්රැෆික් එකේ ඉස්සරහට වාහනය ධාවනය කළා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඉට්ස් ඔකේ කවීෂ... යූ ඩෝන්ට් හැව් ටු ආන්සර්.... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නෑ අහස්යා... අම්මා ඔයාගේ ඔෆිස් එකට යන්න කිව්වා කියලා කිව්වා තමයි... ඒත් මම ඒ ගමන ආවේ මගේ කැමැත්තෙන්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එතකොට... මීට කලින්.... ම් ම් ම් ම් .... එක්කෝ ඕන නෑ.... අයි ශුඩ්න්ට් ආස්ක් ක්වෙක්ෂන්ස් ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඉට්ස් ඕකේ අහස්යා... ජස්ට් ආස්ක් වට් එවර් යූ වෝන්ට්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එතකොට මීට කලින් ඔයා ඊයේ වගේ ප්රෝපෝසලස් බලන්න ගිහිං නැද්ද ?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අපෝ ගිහිං තියෙනවා... විස්සක් තිහක් විතර බලන්න ගිහිං ඇති.. මම ඉතිං කවුන්ට් කරලා නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එතකොට කවීෂ.... ඔයා ඒ හැම එක්කෙනාගේම ඔෆිස් එකට ගිහිං තියෙනවද අද වගේ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">යූ වෝන්ට් බිලීව් ඉට්... දිස් ඉස් ද ෆස්ට් ටයිම් අයි එවර් ඩිඩ් දිස් කයින්ඩ් ඔෆ් ක්රේසි තින්ග්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඒ උත්තරෙන් අහස්යා මදකට නිහඬ වුනා... අපි අතර ඇහුනේ වාහනේ ඒසී එකේ ෆෑන් එකේ සද්දේ විතරයි... මටත් ඒ නිහඬ බව බිඳින්න ඕනෑකමක් තිබුනේ නෑ... වෙනත් විදිහකින් කියනවනම් මට එතනින් එහා කතා කරන්න ඕන මොනවද කියල තේරුනේ නෑ... මම අඩියෙන් අඩිය වාහනේ ඉදිරියට අරගෙන ගියා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">සොරි කවීෂ... මම මොනවා කියන්නද කියල මට තේරෙන්නේ නෑ... මොනවා උනත් අපේ අම්මා කරපු දේ හරිම වැරදියි..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඉට්ස් ඕකේ අහස්යා... වුඩ් යූ මයින්ඩ් ඉෆ් අයි ආසක් සම්තින්ග්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ෂුවර්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">වට් හැපන්ඩ් ටු යුවර් එෆෙයාර්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයි නෝ... ඉට්ස් හයිලි පර්සනල්.... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">යූ ඩෝන්ට් හැව් ටු ආන්සර් ඉට් ඉෆ් යූ ඩෝන්ට් වෝන්ට් ටු ෂෙයාර් ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නෑ කවීෂ කමක් නෑ... ඒක අවුරුදු අටක එෆෙයාර් එකක්... ඇත්තම කිව්වොත් එයාලගේ ගෙදරින් මට අකමැතිවුනා ... අපි සාමාන්ය මධ්යම පාංතික මිනිස්සු... එයාලා වලව්කාරයෝ... දැන් අවුරුද්දකට වැඩියි අපි බ්රේකප් වෙලා... එයාට හයියක් තිබ්බේ නෑ ගෙදරට පිටුපාන්න... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">සොරිටු හියර් දැට් අහස්යා... ඔය ගැන මගේ කොමෙන්ට් එකට දුන්නොත් ඔයා එකට කැමති වෙන එකක් නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අනේ නෑ... දැන් ඒක ඉතිහාසය විතරයි... මට තාම මගේ හිත එකතැනකට පිහිටුවාගන්න බැරිකම මිසක්, මම දැන් ඒ ගැන හිතන්නෙ නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">පංති බේදය කියන්නේ මේ ලෝකේ තියන අවලස්සනම කතාවක් අහස්යා... අපි ඔක්කොම මිනිස්සු... ගැලපෙන්න ඕන පන්තිය නෙවෙයි මිනිස්සුන්ගෙ සිතුම් පැතුම්... මිනිස්සුන්ගෙ පන්තිය තීරණය වෙන්නේ මිනිස්සු හිතන පතන කරන කියන විදිහ අනුව මිසක් ඉන්න ගෙදරවත්, පාවිච්චි කරන වාහනයවත් , තියෙන මිල මුදල් ඉඩකඩම් අනුවවත් නෙවෙයි... බුදුරජානන් වහන්සේ දේශනා කරලා තියෙන්නේ මනුස්සයෙක් වසලයෙක් හෝ බ්රාහ්මණයෙක් වෙන්නේ උපතින් කුලයෙන් නෙවෙයි ක්රියාවෙන් කියලයි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔයා දන්නා දේවල් කවීෂ... බණ දහමුත් දන්නවා එහෙනම්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">උපත, මිල මුදල්, උගත්මක්, රැකියා තානාන්තර වගේ දේවල් වලින් මිනිස්සුනේ ගුණාත්මක භාවය තීරණය වෙන්නේ නෑ අහස්යා.... ඒක තීරණය වෙන්නේ මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිතවලට එකතුවෙලා තියෙන ගුණධර්ම මත.... බුඩිස්ට් ෆිලොසොෆි එක හරියට ෆලෝ කරොත් මිනිස්සුන්ට එයාලගේ ජීවිතවලට එකතුකරගන්න ගොඩාක් ගුණධර්ම තියෙනවා... වැඩේ කියන්නේ මිනිස්සු උප්පැන්නෙට බෞද්ධ උනාට බුඩිසම් කියන්නේ මොකක්ද කියලා දන්නේ නෑ... ප්රැක්ටිස් කරන්නෙත් නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා හිටියේ පුදුම වෙච්ච බැල්මකින් මා දිහා බලාගෙන... මම ඒ ටික කිව්වේ ඉස්සරහ නිමක් නැතුව පේන ට්රැෆික් එක දිහා බලාගෙන උනාට මගේ ස්ටේට්මන්ට් එක ටිකක් විතර සීරියස් වැඩි උනාද කියලත් මට හිතුන..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">සොරි... ඇඩ්වාන්ස් වැඩිද මන්දා....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නෑ කවීෂ... ඔයා හරියටම හරි... ඇත්තම කියනවනම් මාව තෝරාගන්න බැරි තරම් ආදරයක් නැති මනුස්සයෙක්ව නැතිවුනා කියලා දුකක් නෑ ... ඒත් අවුරුදු අටක් තිස්සේ ගොඩ ගහපු බලාපොරොත්තු සුන්වුණ නිසා මම ඉන්නේ හිත හදාගන්න බැරුව..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අවුරුදු අටක් කියන්නේ සෙල්ලම් කාලයක් නෙවෙයිනේ අහස්යා... ඔයාලා අතර කොයිතරම්නම් දේවල් සිද්ද වෙන්න ඇතිද... ඔයාලා කොයිතරම්නම් දවල් කතා කරන්න ඇතිද... මම ලව් කරලා නෑ තමයි... ඒත් ඔයාගේ මානසික මට්ටම මට තේරුම් ගන්න පුළුවනි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">වරදවා වටහාගන්න එපා කවීෂ... වෙන කෙනෙක්ව මැරී කරලා සාම්ප්රධායික මනමාලියෙක් විදිහට හනිමූන් යන්න බැරි තරම් දෙයක් අපි අතර සිද්දවෙලා නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හඃ හඃ හා... මගේ භාෂාවෙන් මම ඔව්වට කියන්නේ බුල්ශිට් කියල ... අපේ මේ සංස්කෘතික සමාජ රාමුව පට්ට ගෝත්රිකයි අහස්යා... පිරිමි හොයන්නේ තමුන් එක්ක ජීවිත කාලෙම එකට ඉන්න පාට්නර් කෙනෙක් නෙවෙයි... උන් හොයන්නේ ලව්, කෙයාරින්, රෝමෑන්ස් නෙවෙයි... උන් හොයන්නේ බඳින කෙල්ලගේ වර්ජිනිටි එක... මටනම් ඔව්වා මහා විහිළු අහස්යා... කසාද බඳින්න ඕනෙනම්, අයිති කරගන්න ලෝභ හිතෙන තරම් ආදරයක් තියෙනවනම්, ජීවිතේම එකට ඉන්නවා කියලා විශ්වාසයක් තියෙනවනම්, මොකටද අප්පේ ඒ ගෑණු මනුස්සයාගේ වර්ජිනිටි එක හොයන්නේ... හනිමූන් එකෙන් පස්සේ අර මනුස්සයා වර්ජින් නෙවෙයි කියලා දැනගත්තොත් , අර කලින් තිබ්බ ලව්, රෝමෑන්ස්, කෙයාරින් නැති වෙනවද... එහෙම නැති වෙනවනම් එතන කොහෙද අහස්යා කසාද බැඳලා අයිතිය තහවුරු කරගන්න තරම් ෆීලින්ග් එකක් තිබිලා තියෙන්නේ... එහෙම තත්වයක් උඩ, ඒ වගේ ඩිස්පෝසබල් තැනක ගත කරන කසාද ජීවිතේ හදිසියෙවත් මනුස්සයා අකාලේ මළොත්, අර ගෑණු මනුස්සයා ජීවිත කාලෙම තනිකඩව ඉන්න ඕන කියලත් අපේ ගෝත්රික පිරිමි බලාපොරොත්තු වෙනවා... අපේ රටේ මිනිස්සු රිලේෂන්ශිප්ස් කියන එව්වා අල්ලාගෙන තියෙන්නේ වැරදි තැනින් කියලයි මගේ පුද්ගලික අදහස... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා මං දිහා බලන් හිටියේ ආර් යූ සීරියස් කියන වගේ බැල්මකින්... මම මදකට ඇස්දෙක පාරෙන් ඉවතට අරගෙන අහස්යා දිහා හොඳින් බැලුව... අහස්යා හිටියේ නිරුත්තර වෙලා... එතන තිබ්බේ පුදුම වෙච්ච ස්භාවයේ බැල්මක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම හෙන පණ්ඩිතයි නේද... හඃ හඃ හා....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අයි ඇම් ස්පීච්ලස් කවීෂ... යූ ආර් ඇන් ඉන්ට්රෙස්ටින් කැරැක්ටර්... දැට්ස් වට් අයි හැව් ලර්න්ඩ්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඇම් අයි ? හඃ... ඔයා මාව මුරුංග ඇත්තෙ තියනවා නේ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නෑ කවීෂ... මම පිරිමියෙකුගේ කටින් ඔය ටික අහපු පලවෙනි වතාව මේක...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඩෝන්ට් ටේක් ඉට් සීරියස් අහස්යා.... මම ඉතිං නිකමට කිව්වේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා මද වෙලාවකට කල්පනාවකට වැටුන.. ට්රැෆික් එක පොඩ්ඩක් තුරුල් වෙලා තිබ්බ නිසා වාහනේ වේගය මදක් වැඩිවෙලා තිබ්බේ.. පාරට දෙන අවධානයත් එක්ක මගේ අවධානය අහස්යාගෙන් මිදුන... යාලුවෙකුත් නොවෙන, සහෝදරියකුත් නොවෙන, ඥාතියෙකුත් නොවෙන, ගර්ල් ෆ්රෙන්ඩ් කෙනෙකුත් නොවෙන, අසල්වැසියෙකුත් නොවෙන , දන්නා කෙනෙකුත් නොවෙන, නොදන්නා කෙනෙකුත් නොවෙන, ගැහැණු ළමයෙක් මගේ වාහනේ ඉස්සරහ සීට් එකට ගොඩ වෙච්ච පලවෙනි අවස්ථාව. ඉස්සරින්දා අහස්යාව බලන්න ගිය වෙලාවේ ඉඳන් හිතටත් මොකදෝ අමුත්තක් වෙලා කියලා දැනෙනවා උනත් ඒ මොකක්ද කියල තෝරලා බේරලා ලිහලා ගන්න තරම් පැහැදිලි අවබෝධයක් මට තිබ්බේ නෑ... ඒත් එක මීට කලින් කවදාවත් විඳලා නැති ෆීලින්ග් එකක් කියලා නම් වටහාගන්න මගේ බුද්ධිය ප්රමාණවත්... කැමැත්තෙන් උනත් අකමැත්තෙන් උනත් ඒ ෆීලින්ග් එක ගෙනාපු ගැහැණු ළමයා ආයේ හමු නොවෙන්නම වෙන් මගෙන් වෙන් වෙන්න තව තිබ්බේ බොහොම ටික වෙලාවයි... ඒ වෙද්දී අපි හිටියේ හෝමාගමට කිට්ටු කරල ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එනිවේ... ඩෝන්ට් ටේක් ඉට් සීරියස්... මටත් සමහර වෙලාවට කතා කරගෙන යද්දී කියන්න ඕන එකයි එපා එකයි දෙකම අමතක වෙනව... සොරි ඉතින් මම කියපු දේවල්වල කොතන හරි ඔයාට හිත රිදෙන දෙයක් කියවුනානම්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අනේ නෑ කවීෂ... මම මේ හිතුවේ ඔයා කියපු දීවල් ගැන...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එනිවේ... මම ඔයාව ගෙදරින්ම බස්සන්නද ... එහෙමත් නැත්තම්.... ම් ම් ම් ම්....</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">නෑ කවීෂ... මාව හයිලෙවල් එකෙන් බස්සන්න... මම ට්රයිෂෝ එකක් අරගෙන ඉතුරු ටික යන්නම්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔයාගේ කැමැත්තක් ඉතිං... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම එහෙම කිව්වට ඔයා අමනාප නෑ නේද...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">පිස්සුද අහස්යා... මට තේරෙනව... මම ඔයාව දාන්න ඔයාගේ ගෙදරට ගියොත් ඔයාගේ අම්ම තව තවත් මේ ගැන ඔයාට ෆෝස් කරනවා... ඔයා අකමැති දෙයක් වෙනුවෙන් ඔයාව අපහසුතාවයට පත්කරන්න මට උවමනා නෑ ... අනික ඔයා කියනවනම් ඔයාව මගින් දාලා යන්න කියලා ... මම කොහොමද ඔයාව බලෙන් මේ කාර් එකේ දාගෙන යන්නේ එතනින් එහාට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">තෑන්ක්ස් කවීෂ මාව තේරුම් ගත්තට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">යූ ආර් වෙල්කම් අහස්යා... ඔන්න එහෙනම් ඔයා බහින්න ඕන තැන ලඟයි... ඔයාලගේ ගෙවල් පැත්තට හැරෙන තැනින් දැම්මාම ඇති නේද...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඇති කවීෂ... ඉට්ස් මෝර්දෑන් ඉනෆ්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම වාහනේ හයිලෙවල් එකේ අයින් කරලා නැවැත්තුව... ගතවෙච්ච අවුරුදු තිස් තුනටම ඒ තරම් හිස් හැඟීමක් මට දැනිලා තිබුනේ නෑ... අයිති කරගන්න තිබුන යමක් ඊළඟ තත්පරේ සදහටම අහිමි වෙනවා කියන දැනීමක් දැනෙනවා උනාට මම ඒක අහස්යාට පෙන්නන්න ගියේ නෑ... වෙනදට වාහනේට නැගපු වෙලාවේ ඉඳන් ට්රැෆික් එකට වෛර කරන මට ඒ මොහොතේ දැනුනේ අනේ තව ටිකක් ට්රැෆික් තිබුනානම් කියලා වගේ හැඟීමක්... පැයක් හමාරක් හිත පුරා විඳගනිපු ඒ ආශ්වාදශීලී හමුවීමේ අන්තිම තත්පර කීපය ගතවෙමින් තිබුන... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එහෙනම් කවීෂ... මම බහින්නම්.... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා පලවෙනි වතාවට මගේ ඇස් දෙක දිහා බලලා කියද්දී මට දැනුනේ කියාගන්න බැරි හිතේ අමාරුවක්... අමතකවෙයි කියලා භයටදෝ මන්දා ඒ මුණ දිහා, ඒ ඇස් දෙක දිහා, මම ලොකු ලෝභකමින් බලාගෙන හිටිය... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම අපේ අම්මට කියන්නම් මම ඔයාට කැමති නෑ කියල... ඊට පස්සේ ඔයාට මේ සම්භන්ධයෙන් ඔයාගේ ගෙදරින් කරදරයක් වෙන එකක් නෑ.... එහෙම හොඳයි නේද අහස්යා... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා මුකුත්ම නොකියා මං දිහා බලන් හිටිය... ඇත්තම කියනවනම් මට ඒ වෙද්දී අහස්යා වෙනුවෙන් කරන්න තිබ්බේ එච්චරයි... කලින් වතාවල උනා වගේ අම්මගෙන් සතියක් දෙකක් බැනුම් අහන එක මට සිම්පල් දෙයක්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එහෙනම් කවීෂ මම යන්නම්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මම කවදාවත් ගැහැණු ළමයෙකුගේ ඔලුව අතගාල තිබ්බේ නෑ... මම මගේ වම් අත අහස්යාගේ හිස් මුදුනෙන් තිබ්බේ ඕනකමින්මද එහෙමත් නැත්තම් ඒක සිද්දවුනේ අනිච්චානුගතවද කියල මට පැහැදිලි නෑ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හා එහෙනම්... පරෙස්සමෙන් යන්න... තෙරුවන් සරණයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා තවත් තත්පර කීපයක් මං දිහා බලන් ඉඳල මුකුත්ම නොකියා කාර් එකෙන් බැහැල ගිහින් අයිනේ නවත්තල තිබ්බ ත්රී වීල් එකට ගොඩවුනා... ත්රී වීල් එක අතුරු පාරට හැරෙන්න ඇරලා මම වාහනේ පාරට අරගෙන ඉදිරියට ධාවනය කලේ ඕනෑවට එපාවට වගේ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">නිල් කටරොඩු නිල නැහැවුනු </span></p><p style="text-align: center;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">මල්බර මුදු සුව රැඳවුනු </span></p><p style="text-align: center;"><span face="rubik, helvetica, arial, sans-serif"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">තොල් පෙති කන් පළඳාලන ආදරයද මේ</span></span></p><p style="text-align: center;"><span face="rubik, helvetica, arial, sans-serif"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">නුඹ රහසේ කියදුන්නු ආදරයද මේ </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අමරදේව මාස්ටර්ගේ සිංදුවේ ඉතිරි ටික වාදනය වෙද්දි මම හිස්ම හිස් වෙච්ච මනසකින් හයිලෙවල් පාර දිගේ වාහනේ පැදෙව්ව... හිතේ ඉතුරු වෙලා තිබ්බේ දුකක්ද, කලකිරීමක්ද, එහෙමත් නැතිනම් ඒ දෙකමද කියලා තෝරාබේර ගන්න මානසික තත්වයක් මට ඉතුරු වෙලා තිබ්බේ නෑ... ඒත් ඒ වගේ මානසික තත්වයක් මම ඊට කලින් කවදාවත් අත්දැකලා තිබුනේ නෑ...</span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">-----------------------------------------------------------------------------------</span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">බලන්න ගිය මනමාලියෙකුට අකමැතියි කිව්වයින් පස්සේ අම්මගේ ප්රතිචාරය සතියක් දෙකක් යනකල් අවලාද කියන එක සහ එයාගේ දුක කියන එක... වෙනදට මම අම්ම එක්ක ඒ සම්භන්ධව එකට එක කියෙව්වට අද මම අම්මට ප්රතිචාර දක්වන්න ගියේ නෑ... මොකද කියනවනම්, ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට බැඳීමකට තියෙන ලෝභකම මම පැය කිහිපයකට කලින් අත්විදපු නිසා... අම්මගේ චෝදනා වේදනා සියල්ලම උත්තර නොදී අහගෙන ඉඳලා මම ඇඳට වැටෙද්දී රෑ නමයයි තිහ වගේ වෙන්න ඇති... සාලේ ඔරලෝසුවේ රෑ එක වදිද්දිත් මම හිටියේ ඇහැරිලා... ඒ වෙද්දීත් නින්ද මගේ අහලකවත් තිබ්බේ නෑ... කල්පනා කරේ මොනවද නොකරේ මොනවද කියල පැහැදිලිතාවයක් නැතත් මම හිටියේ ලොකු මනෝ පාරක... </span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මගේ මනොපාර බිඳෙන්නේ හදිසියේම සෙල් ෆෝන් එක රින්ග් වෙන්න පටන් ගතපු නිසා... මම ෆෝන් එක අතට ගත්තේ රෑ එකහමාරට කෝල් කරන්නේ කව්ද කියන කුතුහලය නිසා මිසක් දවල් වෙලාවක උනානම් මම හිටියේ ෆෝන් එක අන්සර් කරන්න පුළුවන් තරමේ මනෝභාවයක නෙවෙයි... ඒක නොදන්නා අංකයක්... </span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හෙලෝ...</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හෙලෝ... </span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">එහා පැත්තෙන් ඇහෙන්නේ ගැහැණු කටහඬක්... </span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">කවීෂ...</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">ඔව්... කතා කරනවා..</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">කටහඬ අඳුරන්න පුලුවනිද ...</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">අහස්යා... ඔයා ... මේ වෙලාවේ ...</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හ්ම්... හිතන්නේ නැති වෙලාවට හිතන්නෙ නැති මිනිස්සු අපේ ජීවිත ඇතුලට එනවා කවීෂ... සමහර වෙලාවට එයාලට යන්න දෙන්න අපිට ලෝභ හිතෙනවා... මේ විශ්වයේ සියලූම බැඳීම් අනිත්යයි තමයි... ඒත් ඒ වග දැන දැනත් අපි සමහර බැඳීම්වලට නැවත නැවතත් බැඳෙනවා... </span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">මට දෙන්න උත්තරයක් හොයාගන්න බැරිවුණා... වෙන්න යන්නේ මොකක්ද කියලා අදහසක් නෑ... මේක නින්දත් නොනින්දත් අතර පේන මනෝ විකාරයක්ද එහෙමත් නැතිනම් හැබෑවක්මද කියලා තහවුරු කරගන්න බැරුව මම හිටියේ ලොකු පැටලිල්ලක..</span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">හෙටත් එනවද මාව ගන්න ඔෆිස් එක ගාවින්... ෂෝර්ට් ලිව් නම් නෑ... ඔෆ් වෙන්න වෙන්නේ හතරහමාරට... අපි කතා කරමු... </span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">පපුව වේගෙන් ගැහෙනවා වගේ කියලා මට දැනුන... මම පපුව අතගාලා බැලුවෙ හර්දය වස්තුව ගැහෙන්නේ පපුව ඇතුළෙද එලියෙද කියල තහවුරු කරගන්න ඕන නිසා... </span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 0px 0px 24px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">ගිමන් හරින දියඹ දිගේ</span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">සුසුම් හෙලන වෙරළ ඉමේ</span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">බැස යන හිරු අඩසි සඳට</span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">රහස් කියනවා</span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">සඳ ආදරයෙන් අහස පුරා</span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; box-sizing: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; color: #2b00fe; font-size: large;">රටා මවනවා</span></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;"><br /></span></p><p style="border: 0px; box-sizing: inherit; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><span style="background-color: #f3f3f3; font-size: large;">-----නිමි----</span></p><p style="background-color: white; border: 0px; box-sizing: inherit; color: #3a3a3a; font-family: rubik, helvetica, arial, sans-serif; line-height: 1.75; margin: 24px 0px; overflow-wrap: break-word; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"><br /></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com45tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-26908071862079053392023-04-08T23:45:00.004-07:002023-05-13T21:04:47.610-07:00 රවීයාගේ ලියතඹරා මල...<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපේ රවියා ගැන කාලෙකින් මුකුත්ම ලියන්න බැරිවුණා. උන්නැහේ ගැන ලිව්වේ නැති නිසා රවියා මා එක්ක තරහ වෙලත් ඇති කියලා හිතුනත් එක්ක.. රවියා කියන්නේ ලියලා ඉවරකරන්න බැරි තරම් තොරතුරු ගොඩාරියක් තියෙන සුන්දර පොරක්. යාලු මිත්ර සෙට් එකේ කාටවත් නැති අරුම පුදුම ආකර්ෂණයක් තිබ්බ පොරක් නිසා රවියාට හැමදාම ලැබුනේ අනික් උන්ට නොලැබුණු වෙල්කම් එකක්.. ගිය ගිය තැන රවියා වනාහි ලොකුම විශ්වාසවන්තයා වෙන නිසා අපිට උනත් රවියා ඉන්න තැන්වල අපේම ගෙවල්වලින් හිමිවුණේ දෙවැනි ස්ථානය..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">2001 අවුරුද්ද වගේ කාලේ රවියා වැඩි හරියක් වැඩ වාසය කලේ ගොඩයාගේ වාස භවනේ කිව්වොත් තමා හරි... ගොඩයාගේ කාමරේ ඇඳන් දෙකක් තිබ්බ නිසා එකක් ස්ථීරවම රවීගේ උනා.. මේ යෝදයා කොයිතරම් ගෙදර සාමාජිකත්වය ගත්තාද කියනවන්නම්, ගොඩයාගේ සිරියහන් ගබඩාවේ ගොඩයාට ඕනා විදිහට ඉන්නත් බැරි තැනට කටයුතු යෙදීගෙනයි ආවෙ.. රවියා කොයිතරම් ගොඩයාගේ ගෙදර වැඩ රාජකාරීවලට ඉන්වෝල් උනාද කියනවනම්, හිටිගමන් කුස්සියේ තියන වලන් පිඟන් හෝදන වැඩ වගේ එව්වත් කරන්න පටන් ගත්තා කියහන්කෝ.. නිවාඩු දවසට ගොඩයා එහෙම ටික දවල් වෙනකල් නිදාගන්න ට්රයි එකක් දුන්නට රවියා එහෙම නෑ.. උදේම නැගිටලා මිදුලත් අතුගාන තැනට මේ යකා ගොඩගේ ගෙදර සාමාජිකයෙක්ම උනා.. ගොඩයත් ඉතින් ගෙදරට ෆ්රී ඔෆ් චාර්ජ් වැඩකාර කොල්ලෙක් ගෙනැල්ලා දීපු ගානට ටිකක් විතර ගැම්මෙන් ඉන්න ට්රයි කරත් ගෙදර පරිපාලනය ගොඩයාව තඹේකට ගණන් ගත්තේ නෑ ... රවියට හෙන ප්ලේස්... කොටින්ම කියනවනම් ගොඩයා නිකං රවියගේ සික්කා ගානට වැටුනා... </span><span style="font-size: x-large;">ගොඩයා මලාට ගෙදර වලන් පිඟන් හෝදන වැඩ, ගේදොර මිදුල් අතුගාන වැඩ වගේ එව්වට වොලන්ටියර්ලි සයිනප් (Sign up) කරපු සත්වයෙක් නෙවෙයි ඉතිං... ගොඩයාගේ ගෙදර පරිපාලනය ඉඩකඩම්වල වැඩ කටයුතු ගැන පවා රවියා එක්ක සාකච්චා කරන තැනට කටයුතු යෙදුනාම ඉතින් ගොඩයාට වෙලාවකට හිතුනේ මේ ගෙදර පුතා තමුන්ද එහෙමත් නැත්තන් රවියාද කියලමයි... ගොඩයත් ඉතින් ඌටම පුතා වෙන්න ඇරලා උගේ සික්කා ගානට කාලය ගත කරගෙන ගියා..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒ කාලේ රවියා කරේ ටුවරිසම්... කලින් රවියා ගැන ලියවිච්ච පොස්ට් ඇතුලේ කියවුන විස්තරවල උන්නැහේගේ ව්යාපාර ගැන ලියවිලා ඇති කියලයි ගොඩයාගේ මතකය. ටුවර් එකක් සෙට් උනාම ගිහින් දවස් හතරෙන් පහෙන් සතියෙන් දෙකෙන් රවියා එන්නේ ගොඩයාගේ ගෙදර.. හිටිගමන් ගෙදර ගිහින් එන්න ගියාට රවියා වැඩිය උන්දෑගේ ගෙදර නයිට් පාරක් නැවතුනේ නෑ... ටුවරිසම් කරාට රවියට ඒ කාලේ එයිගේම වාහනයක් තිබ්බේ නෑ.. රවීගේ අයියගේ වාහන තමා දිව්වේ සංචාරක ව්යාපාරය වෙනුවෙන්.. පසු කාලෙක රවියා එයිගේම කියලා නිසාන් එෆ් බී 15 කාර් එකක් ගත්තා උනාට ඒ කොයි වකවානුවේද කියලා හරිහැටි ගොඩයාට මතක නෑ... ඒත් ලාවට වගේ ගොඩයට මතක තියෙනවා 2004 අවුරුද්දේ සුනාමි ආපු දවස්වල රවීගේ කාර් එකෙන් ගොඩයා නාගොඩ ඉස්පිරිතාලෙට ඇවිත් ගිය සින්කොන් එකක්.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයාගේ ඥාති වෙන අයියා කෙනෙකුගේ බිරින්දෑ මොකක්දෝ නැන්දම්මා ලේලි වලියක් හේතුවෙන් මොනවාදෝ පෙති වගයක් ගිලලා සිය දිවි නසාගන්න ට්රයි කරලා කියහන්කෝ... සුනාමි ඇවිල්ලා සතියකින් වගේ වෙන්න ඕන මේ කියන කාලය.. ලෙඩා බලපිටියේ රෝහලට භාරගත්තේ නෑ මොකක් හෝ හේතුවක් උඩ.. ගොඩයාගේ කාර් එකේ පැට්රොල් ටැංකියේ ඒ වෙද්දී තිබ්බේ ලාම්පු තෙල්... පෙට්රල් තිබ්බේ නැති නිසා ගොඩයා ඒ දවස් ටික දිව්වේ ලාම්පුතෙල් වලින්.. ලාම්පුතෙල් ගැහුවාම වාහන පෙට්රල් වගේ පිකප් නෑ.. ලෙඩෙක් අරගෙන යන්න තරම් ෂුවර් එකක් නෑ එහෙම තත්වෙකින්.. රවීයගේ කාර් එකත් සුනාමි දවස්වල නැට්ට කැඩෙන්න දිව්වා යාලු මිත්රයන්ගේ ගෙවල්වල මියගිය අයගේ කටයුතු වෙනුවෙන්.. වාහනේ පෙට්රල් තිබ්බ නිසා වහ බීපු නෑනන්ඩි බලපිටියෙන් නාගොඩ යැව්වයින් පස්සේ සාමසාධක ඥාති පරපුර අරගෙන ගොඩයා නාගොඩ ගියේ රවීගේ කාර් එකේ කියලයි ගොඩයාගේ මතකය... සුනාමි ඇවිල්ල දාස් ගානක් මැරිලා ඉන්න වෙලාවේ පෙති වගයක් ගහලා ජීවිතේ නැති කරගන්න හදපු අපේ නෑනා කාරයාවනම් බලපිටිය ඉස්පිරිතාලෙන් පිළිගත්තේ තොරන් ගහලා පාවාඩ දාලා කියහන්කෝ.... බලපිටියෙන් නෑනව කෙලින්ම නාගොඩට ට්රාන්සර්... නෑනා පොඩ්ඩ එයයිගේ මරණයට හේතුව ඩයරියක ලියලා තබාලා පෙති වගයක් බීලා අහවර වෙලා ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනියන්න ගොඩයාගේ වාහනේට දාගන්නකොට සිහියක් පතක් තිබ්බේ නෑ ... ඒත් ඒ උන්දෑ වාහනේට දාගනිද්දී ඩයරිය අරන් වාහනේට නැගපු කතාවක් සහ නැනගේ ඩේඩ් බොඩිය බලපිටියේ ඉස්පිරිතාලේ බාද්දී ඩයරිය මිසින් වෙලා කියන කතාවක් ඇදුනා අන්තිමේ .. වහ බීපු නෑනා ගැන වෙනම බ්ලොග් පොස්ට් එකක් ලියලා ඒ තොරණේ විස්තරේ වෙනම ලියමු... නෑනා තාම ජිවතුන් අතර නිසා ඔව්ව ලියන එකත් ඒ තරම් ඇඟට ගුණ නෑ... එදා නෑනා කාරයා මලානම් ඩයරි වාසනාව ඇදීලා පොලිසි උසාවි ගානේ යන්න වෙන්නේ ඉස්පිරිතාලේ අරං ගිය අවංක අයින්සක ගොඩයාට. රවී ගැන ලියාන අපු කතන්දරේ කැලේ පැන්න වහ බීපු නෑන නිසා..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔන්න ඔය වගේ වාතාවරණයක තමා රවියා ගොඩයාගේ ගෙදර සාමාජිකයා උනේ.. ලියන්න ගිය කටයුත්ත සිද්දවුනේ සෙනසුරාදා දවසක...රවියට ඕනවුනා දවසක් කොළඹ යන්න.. යන්න ප්ලෑන් එක ගොඩයාගේ වෑන් එකේ.. ගමනට සහභාගී වෙන්නේ තුන්දෙනයි.. රවියා , ගොඩයා සහ බතලයා... කොළඹ ගියේ ඇයිද කියන්න ගොඩයාට ලොකු මතකයක් නෑ.. ගොඩයාගේ වෑන් කොටේ ඒ කාලේ රවියාගේ වගේ තමා.. ඌට ඕන තැන ඌ යනවා.. ගොඩයාත් ඉතින් නිවාඩු දවසක්නම් එල්ලිලා යනවා... කෑමබීම , ඉඳුම් හිටුම්, තේ පැන් , සැර බීම ඔක්කොම රවියාගේ පොකට් එකෙන්... සුපුරුදු පරිදි පිටිපස්සේ සීට් එකට ඇතිවෙන තියුණු තරඟයකින් අනතුරුව, බතලයා පිටිපස්සේ සීට් එකේ... රවියා පැසෙන්ජර් සීට් එකේ... අයින්සක ගොඩයා ඩ්රයිවින් සීට් එකේ.. මැරෙන්න කලින් කවදාහරි පැසෙන්ජර් සීට් එකක වාඩිවෙලා ඩ්රයිව් එකක් එන්ජෝයි කරන්න කවදාහරි වාසනාව ලැබේවි කියල ගොඩයා ඉතින් හිතාගෙන ඉන්නවා උනාට තාම ඒ වාසනාව උදාවුනේ නෑ.. එකදාස් නවසිය අනූ නවයේ ඉඳන් අද දක්වාම, වෘත්තීයෙන් රියදුරෙක් නොවුනත්, ගොඩයා ඩ්රයිවින් සීට් එකේ... කරුමේ තමා ඉතීම්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒ කලේ ගොඩයා ළඟ තිබ්බේ නිසාන් වැනට් එකක්.. එකේ හයිකරලා තිබ්බේ සෝනි සීඩී ප්ලේයර් එකක්.. ඒ කාලේ සීඩී එකක මිල රුපියල් හත්සිය පනහක් කියහන්කෝ.. රජයේ සේවකයෙක් වෙච්ච ගොඩයට කොයින්ද සීඩී ගන්න හත්සිය පනහේ එව්වා... ගොඩයා ඉතින් ඔකේ වැඩිමනක් ඇහුවේම රේඩියෝ එක... ගොඩයා ඉතින් එදත් අදත් රේඩියෝ ලවර් නිසා ඕකෙ ලොකු අවුලක් ගොඩයාට නෑ... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොනාද බං මේ අහන සිංදු ... දාපන් සීඩී එකක්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එහෙම කියන්නේ බතලයා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මුගේ මේ මගුලේ සීඩී ප්ලේයර් එකක් තිබ්බට මූ ළඟ සීඩී නෑ.... හාහ් හාහ් හා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කක්කුසියට යන්නත් ගොඩයාගේ වෑන් කොටේ අරගෙන යන රවියෝත්තම තමා එහෙම උත්තර දෙන්නේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට උඹලාට සීඩී අස්සවන්න වත්කමක් නෑ... මේ තියන සිංදු උඹලාට අහගෙන යන්න බැරිනම් විසඳුම් දෙකයි.. එකක් වාහනෙන් බැහැලා බස් එකේ යාම... දෙවැනි එක ඉස්සරහ රෙකෝර්ඩ්බාර් එක ළඟ නවත්තලා කැමති සීඩී එකක් ගැනීම... කොකටද කැමති කියලා කියහල්ල...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බොට සීඩී අරං දෙන්න අපි? </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඇයි අරං දුන්නම උඹට මක් වෙනවද.. උඹල තමා මේ වාහනේ මට වඩා පාවිච්චි කරන්නේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">----------------------------------------------------------------------------------</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයා සහ බතලයාගේ උදෑසන ආහාරය රවියාගේ අනුග්රහයෙන් වූ අතර කළුතර පාලම අසල පිහිටි කඩයෙන් වළඳා වාහනයට නැගී රවියාගේ මුදල් පසුම්බිය වාහනයේ ගියරය අසල දිලිසි දිලිසී තිබෙනවාය... මොනර කොළ කිහිපයක අග්ගිස්සද පසුම්බියෙන් එලියට පැන ඇත වනනා ආකාරයක් ගොඩයාට පෙනෙනවාය.. ගොඩයාට ගණදෙවි නුවන පහල වන්නට ඒ දර්ශනය හොදටෝම ප්රමාණවත්ය... වෑන් කොටේ මැද තිබෙනා කන්නාඩියෙන් ගොඩයාට පසුපස ආසනයේ වැඩ වාසය කරනා බතලයාගේ මුසල මුනත්තහඩුව පෙනෙනාවය... රවියා උන්දෑගේ මොටරෝලාවෙන් කාටදෝ දොඩවනා අල්ලපනල්ලේ ගොඩයා මැද කන්නාඩිය මාර්ගයෙන් බතලයාට ඇහෙන් රවියාගේ පසුම්බිය පෙන්වනවාය.. හද්දා මෝඩ බතලයාට ඒ ගැන හාන්කවිසියක ගානක් නැත... ගොනා සේ ඉන්නවාය.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උඹට මේ කන්නාඩියෙන් මගේ මුණ පේනවද ?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මුනම පේන්නේ නෑ... ඇස්දෙක විතරක් පේනවා... ඇයි ?</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එහෙමද... මේ කන්නාඩිය අලුතන් දැම්මේ බං... මට නිකං පිටිපස්ස පේන්නේ ඇදවෙලා වගේ... ගොඩයා එහෙම කියනා අල්ලපනල්ලේ බතලයාට ඇසක් ගසා ඇහෙන් පෙන්වන්නේ රවියාගේ මොනරකොල පසුම්බියය... බතලයාට වයර්ය ... ගොඩයා පෙන්වන දේ වටහාගන්න තරම් බතලයාට අලයක් තරම්වත් මොලයක් නැත්තේය... ඒ වෙද්දී වෑන් කොටේ එගොඩ උයන පසුකරමින් මොරටුව දිහාවට ඇදෙනාවය... ගොඩයාගේ පණිවුඩය බතලයාට දන්වන්නට රවියා අහක බලන අසිල්ලේ පොකට්ටුවට ඇඟිල්ල තබා පෙන්වන්නට ගොඩයාට සිද්ද වෙනවාය... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඈ බං බතලයා.. මොරටුවේ රෙකෝර්ඩ් බාර් තියෙනවද පාර අයිනේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඇති බං... බස් හෝල්ට් එක ලඟම එකක් තිබ්බ වගේ මතකයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මැද කන්නාඩියෙන් සිද්දවෙනා මන්ත්රණය රවියා දන්නේ නැත.. බතලයා සහ ගොඩයා සැලසුම ඇඳ අවසානය.. සැලසුමට අනුව ගොඩයා මොරටුව ලං වෙද්දී රථය හෙමීට ස්ලෝව් කරනවාය.... රවියාට වැඩේ අවුල්ය..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකෝ බං ස්ලෝ කරන්නේ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වාහනේ කර ගඳක් එනවා වගේ නේද බං...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නෑ... මටනම් එන්නේ නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට පොඩි ගඳක් එනවා බං... කෝකටත් නවත්තල බලමු... වයර් එකක්වත් උනුවෙලාද දන්නේ නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයා මොරටුව බස්නැවතුමට මදක් මෙහාට වන්නට වෑන් කොටේ නවත්වන්නේ බතලයා සමග ගැසූ සැලසුම ක්රියා කරවනුවස් වුවද බතලයා වැඩේට එන්ටර් වෙන්නේ එක්ස්පෙන්ඩබල් ලෙවල් එකෙන්ය.. ගොඩයාගේ සැලසුම වුයේ වෑන් කොටේ නවත්වා එන්ජිම ඇර බලන අල්ල පනල්ලේ බතලයා රවියාගේ පොකට්ටුවෙන් මොනර කොලයක් පික් පොකට් ගසා සීඩී එකක් ගැනීමටය... ඒත් අවාසනාවට ඇත්ත කතාවක් ලෙසින් ගොන් බතලයා වාහනය නැවැත්වූ වහා රවියාගේ මුදල් පසුම්බිය ගෙන රථයෙන් පැන දුවනවාය.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">----------------------------------------------------------------------------</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉතින් කියහකෝ වැඩක් කරන්නේ කොහොමද කියලා මේ වගේ ගොන් යක්කු එක්ක.. හීනියට දාහක් උස්සලා සීඩී එකක් ගෙනැල්ලා තැන්කූ මතන් මේන් ඉතුරු හල්ලි කියලා දෙන්න තිබ්බ වැඩේ එක්ස්පෙන්ඩබල් ලෙවල් එකෙන් කරන්නේ අහවල් එකටද .. තමුන්ගේ පොකට් එක අරං බතලයා පැනලා දුහද්දී ඉතිං රවියා නිකං ඉඳියිද? නෑනේ.. නෑනේ... ඌත් ඉතිං වාහනෙන් පැනලා බතලයා පස්සේ ඔරේ රන් කියහන්කෝ... ගොඩයට ඉතිං දුහන්න අහක් නෑ... රේස් එක බලන් ඉන්නවා ඇරෙන්න ගොඩයාට වෙන විකල්පයක් නෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රවියා බතලයාගේ උසෙන් භාගයක් උනාට රවියත් ගේම අතෑරියේ නෑ.. නිකමට හිතාගන්නකෝ උසේන් බෝල්ට් පස්සෙන් සුසන්තිකා දුහනවා වගේ සීන් එකක්.. වෙනස රවියා සුසන්තිකාට වඩා ගොඩාක් සුදුයි.. දුහලා බේරෙන්න බෑ කියලා දැනගත්තු ගමන් තමා බතලයා උන්දෑගේ ගොන් මොලෙන් වැඩක් ගන්න හිතන්නෙ.. ගේම් එකකදී හයිය කොච්චර තිබ්බත් ටැක්ටික්ස් නැතුව ගේම් එකක් දිනන්න බෑ.. ආන් ඒ නිසා තමා බතලයා දුහන ගමන්ම රවීගේ පොකැට් එකෙන් දාහේ කොලයක් එලියට ඇදලා අරගෙන පොකැට් එක බීම අතාරින්නෙ... එව්වා ඉතින් වෘත්තීය මට්ටමේ පොකැට් කාරයන්ගේ ටැක්ටික්ස්... බතලයා ඒ කාලේ කොළඹ ප්රසිද්ධ සමාගමක රස්සාවක් කරා කිව්වට ඇත්තටම කරේ පොකැට් ගහපු එකද කියලත් හිතෙනවා දැන් ඒ ගැන නැවත හැරිලා බැලුවාම.. ( අනිවා ටිපර් වෙනවා මේක කියෙව්වම.. හැක්.. )</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">රවියට වෙන විකල්පයක් නෑ... බතලයා ගත්තු දාහට වඩා පොකැට් එකේ තියන දාහේ කොළ මිටිය වටිනා නිසා පොකැට් එක අහුලගන්න නවතිනවා ඇරෙන්න වෙන චොයිස් එකක් නෑ... රවියා නැවතිලා පොකැට් එක අරගෙන නැවත තරඟයට අවතීරණ වෙන්න බලද්දී බතලයා මොරටුවේ බස් හෝල්ට් එක ළඟ තිබ්බ කඩ පේලිය අස්සෙන් මිසින් වෙලා අහවරයි.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕන් ඔය රේස් එකේ ප්රතිපලයක් විදිහට තමයි චන්දන ලියනාරච්චිගේ "ලියතඹරා මල " සීඩී එක ගොඩයාගේ වෑන් එක ඇතුලට එන්නේ... එතනින් එහා කොළඹට යනකලුත් එනකලුත් රවියා හත්සිය පනහ ගැන නාහෙන් අඬනවා උනාට ගොඩයාටත් බතලයාටත් ඒ ගැන වගක්වත් නෑ... ගොඩයාගේ වෑන් එක පසුකාලීනව විකුනලා ඊට පස්සේ ගතපු කාර් එකෙත් "ලියතඹරා මල " ඇහුනා නිතර නිතර... "ලියතඹරා මල " සීඩී එකේ තිබ්බ සිංදු ඔක්කොම අදටත් ගොඩයට කට පාඩම්.,.. ඒ සිංදු කොතන ඇහුනත් ගොඩයට මතක් වෙන්නෙම අපේ හිතාදර මිත්ර රවියා... අදත් අහම්බෙන් "ඔබ කුමුදිනියක් වී හිනැහෙ නම්" සිංදුව ඇහිලා ගොඩයට රවියව මතක් වුනා.. එකයි මේ පොස්ට් එකේ ප්රස්තුතය..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අද වෙද්දී සියල්ල වෙනස් වෙලා.. රවියා කාලයක් ජපානේ ගිහින් හිටිය.. ලංකාවට ඇවිත් ව්යාපාර කීපයක් පටන් ගත්ත.. මේ වෙද්දී රවියා දෙදරු පියෙක්... රටට උදාවුණ අයහපත් ආර්ථීක වටපිටාව එක්ක රවිගේ වෙඩින් හෝල් එකයි, වාහන සර්විස් එකයි දෙකම නැවත පන දීගන්න බැරි තැනටම වැටුන... රවියා විසිට් එකක් ගහගෙන ඩුබායි ගිහින් දැනට මාස තුනක්.. දක්ෂ ජැපනීස් ෆූඩ් කෝකියෙක් වෙච්ච රවියට තාම ජොබ් එකක් නෑ... ඒ ගැන හිතද්දී ගොඩයට පට්ට දුකයි... යාලු මිත්රයෝ පුළුවන් උදව් හැම එකම කරලත් රවියට ජොබ් එකක් හොයල දෙන්න තාම කාටවත් බැරිවුණා... අතේ මිටේ තිබ්බ කාලේ ලොස් නැතුව යාලු මිත්රයන්ට ඇති තරම් කන්න බොන්න වියදම් කරපු සුන්දර මිත්රයා අද අසරණ වෙලා... වක්රාකාරයෙන් කරන උදව්වක් ඇරුනාම රවියාට ඩුබායිවලින් ජොබ් එකක් හොයල දෙන්න ගොඩයාට හැකියාවක් නෑ... ඒ නිසා රවියාට ජොබ් එකක් ලැබේවා කියලා ප්රාර්ථනා කරනවා ඇරුනාම ගොඩයාට රවියා වෙනුවෙන් කළහැකි කිසිවක් නෑ... ඒ ගැන ගොඩයාට දැනෙන්නේ දුකක් සහ තමුන් ගැනම දැනෙන කලකිරීමක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රවියා ගැන ලියවිච්ච අනික් පෝස්ට් </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span><a href="https://ambalangodakatha.blogspot.com/2014/11/blog-post_20.html">රවීගේ පැරිෂුට් පිම්ම</a><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://ambalangodakatha.blogspot.com/2014/11/1.html">තඩියාගේ නුවරඑලිය සංචාරය... 1</a></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://ambalangodakatha.blogspot.com/2014/11/2_23.html">තඩියාගේ නුවරඑළි සංචාරය ... 2</a><br /></p><p style="text-align: justify;"><span><a href="https://ambalangodakatha.blogspot.com/2014/11/blog-post_26.html">ගිය නොගිය ට්රිප් එක ................</a><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://ambalangodakatha.blogspot.com/2016/05/blog-post.html">තකුමා ගල් කල සංස්ථා ගල්..</a></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://ambalangodakatha.blogspot.com/2016/08/blog-post.html">වීරයාගේ කතා වස්තුව</a></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://ambalangodakatha.blogspot.com/2018/01/blog-post_22.html">රවියයි සීයයි...</a></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-32336031624811423722023-03-10T22:32:00.001-08:002023-05-13T21:05:01.510-07:00ස්වීට් නටාලියා..<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නටාලියා ගොඩයාට හම්බෙන්නෙ 2014 අවුරුද්දෙ එක්තරා දවසක. දවස කවදාද කියලා ගොඩයාට හරිහැටි මතකයේ නැති උනාට කාල වකවානුව ගත්තාම අවුරුද්ද 2014 තමා... නටාලියා රුසියානු (වගේ ) පෙනුමක් තියෙන වයස අවුරුදු විසි පහක තිහක වගේ ගෑල්ලමයෙක්. එයයි වැඩ කරේ ගොඩයා රස්සාව කරන්න යන තවත් එක අපාර්ට්මන්ට් කොම්ප්ලෙක්ස් එකක ෆ්රන්ට් ඩෙස්ක් පර්සන් විදිහට... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයා ඔය කියන තැන්වලට් යන්නෙ එයැයිලගෙ ජිම් එකේ තියෙන යන්ත්ර සූත්තර අලුත්වැඩියා කරන්න. .. ඔය රාජකාරියේදි ගොඩයලා ගනුදෙනුව වැඩිමනක් කරන්නෙ ෆ්රන්ට් ඩෙස්ක් එකත් එක්ක තමා.. මොකද කියනවානම් කොමර්ශල් ජිම් එකක නොවෙනතාක් ගොඩයලාට ජිම් එකක් ඇක්සස් කරන්න දොර යතුරු නෑ.. ඒ යතුරු හෝ කී ෆෝබ් ගොඩයලා ඉල්ල ගන්නෙ ෆ්රන්ට් ඩෙස්ක් එකෙන්... ඒක ගනුදෙනුවක්... යතුර හෝ කී ෆෝබ් එක ලැබෙන්නනම් ඒ යතුර ගන්න කොන්ත්රාත්කරුගේ රියදුරු බලපත්රය රඳවා ගැනීම තමා සිරිත... නීතියක් නොවුනාට යතුර ගන්න එකා ඒ යතුර ආපහු භාර නොදෙන්න තියෙන සම්භාවිතාවය තමා වැඩි. රියදුරු බලපත්රය තියාගත්තාම ඉතිං යතුර ආපහු ලැබෙන සම්භාවිතාවය ලොකු අගයක්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">දැං කියන්නෙ ඔය සිද්දියට සම්භන්ධ අතුරු විස්තරයක්... ඔය කියන කාලෙ ගොඩයාට රාජකාරිය වෙනුවෙන් ආයතනයෙන් ලබාලා දීලා තිබුනේ වෑන් රථයක්... වෑන් රථයට තෙල් ගහන්න වෙනම ක්රෙඩිට් කාර්ඩ් එකකුත් ඔෆිශියල් වාහනේ වෙනුවෙන් ලැබෙන එක සාමාන්ය දෙයක්. ගොඩයාගෙ රැකියාවේ ස්භාවය අනුව අවුරුද්දකට වතාවක් දෙකක් ඇරුනාම ඔෆිස් එකට යැවෙන්නෙම නෑ. අවශ්යවෙන අමතර කොටස් ඇතුලු සියලූම දෑ ජංගම රථයක් විසින් ලඟටම ගෙනැත්දෙන නිසා ඇනුවල් මීටින් එකට හෝ ට්රේනින් එකකට ඇරුනාම ඔෆිස් එකට යන්න යන්න වෙන්නේ බොහෝම කතාතුරකින්..... රැකියාවේ ස්භාවය අනුව උදේට පැය භාගයක් වෙනම වැටුපට එකතු වෙනවා පලවෙනි ජොබ් සයිට් එකට යන්න. හවසට ඕෆ් වෙලා ගෙදර එන්නත් පැය භාගයක් හිමියි. වෙනත් විදිහකට කියනවානම් දවසේ වැඩකරන පැය ගානට තවත් අමතර පැයක් හිමිවෙනවා යෑමට සහ ඒමට. ගොඩයා උපන්දා හිටන්ම හද්දා කම්මැලියා කියලා කිව්වොත් ඉතිං එව්වා බොරු නෙවෙයි.. දැං උනත් රැකියාවේ ශෝර්ට් කට් ගැන ඇහුවොත් ගොඩයා ඒ කලාවේ පිකාසෝ... කම්මැලියෝ තමා ශෝර්ට්කට් සෙවීමේ කලාවේ උපන් හපන්. ගොඩයා කම්මැලියා නිසා රස්සාවෙන් හිමිවෙන අමතර පැයත් ගෙදර ඉඳලාම ගන්න තමා ගොඩයගෙ උත්සාහය. දවසට පැය හතක් කාට හෝ බිල් කරලානම් ඉතුරු පැය ගැන ලොක්කන්ට ගැටලුවක් නෑ... ගොඩයාගේ ක්රමවේදය තමා පලමු ජොබ් එකට ආසන්නයේම ජොබ් සයිට් එකක් දමා ගැනීම සහ අවසාන ජොබ් එකත් නිවස ආසන්නයේම දමාගැනීම. එතකොට ගෙදර එන්න සහ වැඩට යන්න විනාඩි දහයේ කෑලි දෙකක් වැය කලත් විනාඩි හතලිහක් ගොඩයට ලාභයි. කෑම් බීම්, වාහනේට තෙල් ගැහිලි වගේ එව්වා සියල්ලම සිද්ද වෙන්නෙ පලමු ජොබ් එක සහ අවසාන ජොබ් එක අතර කාලයේ කිව්වොත් තමයි හරි. හවස ගෙදර එද්දි වාහනේ තෙල් ලයිට් එක පත්තු උනත්, උදේ වැඩට යද්දි තෙල් ලයිට් එක පත්තු උනත් ගොඩයා තෙල් ගහන්නෙ පලමු ජොබ් එකෙන් පස්සෙයි. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයගෙ වාහනේ තෙල් ලයිට් එක පත්තු උනේ මේ කියන දවසට කලින්දා ගෙදර යද්දි. සමාන්යෙන් ඒ වාහනේ ලයිට් එක පත්තු උනාට පස්සෙත් කිලෝමීටර අසූවක් දුවන්න පුලුවන් කියලා තමයි වාහනේ මීටරයෙන් පෙන්නුම් කරන්න…. ඉතිං මක්කෙටෙයි අප්පේ මේ වාහනේක විස්තරයක් ලියන්නෙ කියලා හිතන්න එපා... ඒ කෑල්ල මේ ලියාගෙන යන සිද්දියට අදාලයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ කියන දවස අගෝස්තු මාසෙ දවසක් කියලා ගොඩයාට හොඳටෝම මතක, ඒ දවස් සෙල්සියස් පනහට ආසන්න රස්නයක් තිබ්බ දවසක් නිසා... කාලගුණයා පෙන්නන්නේ සෙල්සියස් හතලිස් පහ උනාට ඌම යටින් හීනියට ලියනවා ෆීල්ස් ලයික් ෆිෆ්ටි කියල... ඒ හරුපේ එහෙම වෙන්නේ පරිසරයේ ආර්ද්රතාවය සහ අනෙකුත් සාධක නිසා කියල ගොඩයා ලාවට දන්නවා උනාට ගොඩයට වැදගත් ෆීල්ස් ලයික් කීයද කියන කෑල්ල විතරයි.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයා නටාලියා ඉන්න ගොඩනැගිල්ලට යන්නෙ ජොබ්ස් තුනකට... වෙනත් විදිහකට කියනවානම්, චීනෙන් ගෙනාපු ලදරම් තුනක් ගොඩ දාන්න... ෆිට්නස් ඉක්වික්මන්ට්ස් කියන්නෙ අද වෙද්දි වෙනම ඉන්ඩස්රි එකක්... ජිම් එකට එන හැම එකාම එන්නෙ එක්සසයිස් කරන්නම නෙවෙයි කියලා ගොඩයා දන්නවා, දැං ගොඩයා අවුරුදු දහයක් ඔව්වා ඇතුලේ කෙරෙන ආටක නාටක සියල්ලම දැකලා තියෙන නිසා... සමහර සීන් කෝන් හරිම රෝමාන්තිකයි... සමහර එව්වා ත්රාසජනකයි... සමහර එව්වා වැඩිහිටියන්ට පමණයි සහ අසභ්යයි.... සමහර එව්වා ජුගුප්සාජනකයි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කාර්ඩියෝ එක්සසයිස් කරන මැශින් එකක් කිව්වම මේ වෙද්දි එව්වා එන්ටටේන්මන්ට් සාගරයයි... නෙට්ෆ්ලික්ස්ද, ෆේස්බුක්ද, යූටියුබ්ද., ලයිව් ටීවීද ඇතුලු නොයේක් මාකටින් උගුල් දැං එව්වයෙ අන්තර්ගතයි... එව්වා මොනවා තිබ්බත් චීන මරාල ලෙඩ ගොඩවල්... ලාභෙට ෆුල් ඔප්ශන් එක්ක ලැබෙන නිසා ඔව්වා මිනිස්සු ගත්තට උපතින්ම ලෙඩ ගොඩවල් කියලා දන්නේ එව්වා රෙපෙයාර් කරන උදවිය පමණයි.... ගොඩයා නටාලියා ඉන්න ගොඩනැගිල්ලට යන්නෙ කාර්ඩියෝ මැශින් තුනක් හදන්න. බ්රෑන්ඩ් නිව් ගත්තු මැශින් තුනම එක පාරට චකබ්ලාස් වෙනවා කිව්වම ඉතිං කොලිටිය ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනෙ නේහ්... එකක ඩ්රයිව් මෝටරේ ඩන්... තව එකක ඩ්රයිව් මෝටරේ ප්ලස් ඉන්ක්ලයින් මෝටරේ ඩන්... අනික් එකේ ටීවී ටියුනර් බෝර්ඩ් එක ඩන්... චයිනීස් වැල ගෙඩි එලියෙන් පෙනුම සුපිරි උනාට ගැලෙව්වාම ඇතුල තොටලඟ තොරනේ පිටිපස්ස පරාදයි.... මරුවැල් අදින්නැහේ වයර් ඇදලා ඇන්ඩ්රොයිඩ් ටැබ්ලට් එකක් මැදට ඔබලා චීන්නු ගහන මැශින් ඉතිං හද්දා මරාල... වොරන්ටි ඉවරවුනාම ගන්න එවුන්ට අබසරණ තමා ඉතිං... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉලෙක්ට්රොනික් කෑලි හදන එකත් අවුලක් නෑ කියමුකෝ... මිකැනිකල් කෑලි ටිකත් අවුලක් නෑ කියමුකෝ... සොෆ්ට්වෙයාර් පැත්තත් අවුලක් නෑ කියමුකෝ... ලොකුම අමාරුම වැඩේ තමා ගලවපු ප්ලාස්ටික් කෑලි ටික කටට කට තියලා ඉස්කුරුප්පු ඇන ටික දාගන්න එක... ආන් එතකොට තමා ගොඩයට චීනගේ මවු දෙමාපියෝ සිහිවෙන්නේ... ඉලෙක්ට්රික් ස්ක්රු ඩ්රයිවර්ද , ඉම්පැක්ට් ඩ්රයිවර්ද , ඉලෙක්ට්රික් ඩ්රිල් ද කියන සියලූම නවීන උපකරණ තිබ්බට චීන මරාල එක්ක වැඩ කරද්දී ඉතින් ප්රොටොටයිප් තමා ජොබ් එක.. සියල්ල අතින්.. මොකද කියනවනම්, ඇනයක්, නට් එකක් වට කාලක් වැඩිපුර කරකුනත් පොට යන්නේ එහෙනං කොල්ලෝ අපි ගියා කියාගෙන... චීන මරාල එක්ක ඉතින් දෑතේ සවිය පමණයි... ඉතිං චිනගේ දෙමාපියන්ට පිං දීලා විතරක් ඇද්ද... ප්රධානපෙලේ හොඳ යන්ත්රයක් එක්ක විනාඩි දහයෙන් කරන රෙපෙයාර් එක චිනගේ මරාල එක්ක කරද්දී පැයක් හමාරක් ශුවර්ම පරිප්පු... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ටිකක් කැලේ පැන්නා නේහ් .. ආයෙම මාර්තෘකාවට...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයා උදේම ගිහිං වැඩ පටන් ගනිද්දි උදේ 9 වගේ වෙන්න ඇති... පැය දෙකෙන් තුනම ගොඩ දාන්න පුලුවන් වැඩක් උනාට කොම්පැනිය ගොඩයව නටාලියාගෙ මැනේජර්ට විකුනන්නෙ පැය පහකට... මැෂින් තුන ඩයග්නෝස් කරපු දවසේ ගොඩයා රෙපෙයාර් එකට කෝටේෂන් දුන්නේ පැය පහකට.. චීන මරාල නොවුනානම් පැය තුනයි උපරිම ඔය කිව්ව රෙපෙයාර් ටිකට. කිව්ව කාලෙට වැඩේ ගොඩ දාගන්න බැරුව පස්සේ ආයේ නාහෙන් අඬල බිල් කරනවට වඩා ලේසියි සුදානම් සරීරෙන් මරාල වලට පැයක් දෙකක් වැඩිපුර කෝට් කිරීම .. </span><span style="font-size: large;"> ජොබ් එක පැය දෙකෙන් ගොඩ දැම්මත් වැඩේ අවසාන උනාම ගොඩයා නටාලියාට බිල දාන්නෙ පැය පහකට... ඒ නිසා ලොකු හදිසියක් නෑ.. ඒත් පැය පහේ වැඩේ පැය තුනෙන්ම ගොඩ දාලා ඉතිරි පැය දෙක වාහනේට වෙලා අන්තර්ජාලයේ රස්තියාදුවක් ගහන්න තමා ඉතිං ගොඩයාගෙ මනාපය... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මෝටර් තුනම මාරු කරලා ටියුනර් බෝර්ඩ් එකත් රිප්ලේස් කරලා සොෆ්ට්වෙයාර් එකත් අප්ඩේට් කරලා අලුතෙන් ඇප්ලිකේශන් ටිකත් සෙටප් කරලා ටීවී චැනල් ටිකත් හදලා දුන්නම ගොඩයාගෙ වැඩ අවසානයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපාර්ට්මන්ට් කොම්ප්ලෙක්ස්වලට එන ලොකුම තරහකාරයා තමා කොන්ත්රාත් කරුවා.. මොකද කියනවානම් එයාලා යන්නෙ දාස් ගානක බිලක් දාලා නිසා... කොන්ත්රාත් කරුවන් එන්නෙ එයාලට බිලක් දාලා යන්න නිසා අපාර්ට්මන්ට් මැනේජ්මන්ට් වලින් කොන්ත්රාත් කරුවන්ට දාහක් නීති රෙගුලාසි... වාහනය නවත්තගන්න වෙනම තැනක් කලින් වෙන්කරගැනීමේ හිටං දාහක් දේවල් එයාලගෙ නීති රීති අතරේ ඇතුලත්. ඒ එක්කම ජිම් එකේ යතුර ගන්න ඩ්රයිවින් ලයිසන් එක ඇපයට තබන්නට සිදුවීමත් ඒ නීතිවල කොටසක්... ගොඩයා ඔය කිව්ව ජොබ් එක කරන්න ජිම් එකේ යතුර ගන්නෙත් නටාලියාට ඩ්රයිවින් ලයිසම දීලයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං පැය තුනක් ආසන්න වෙද්දි ගොඩයගෙ රාජකාරිය අවසානයි... ගොඩයා තමුන්නැහේගෙ ටූල්ස් ටිකත් වාහනේට පටෝලා යනවා නටාලියා හොයාගෙන යතුර දීලා ලයිසම ආපහු ඉල්ලගන්න... බිල යන්නෙ සිස්ටම් එකෙන් නිසා පැය පහ වෙන්න කලින් ගොඩයා බිල හදලා ඉල්ලගෙන කන්නෙ නෑ... කොයිතරම් කාලයක් කලින් ජොබ් එක ඉවර කරත් ගොඩයා බිල හදන්නෙ කොටේශන් එකේ දීපු වෙලාව අවසන් උනායින් පස්සෙයි..</span><span style="font-size: x-large;"> </span><span style="font-size: large;">නටාලියා ඉතිං කවදාවත් හිනාවකින්වත් සලකන්න දන්නෙ නැති ආඩම්බර එකී නිසා ගොඩයාත් එව්වට පදිරි වෙන්නෙ නෑ... අවුරුදු දෙකකට ආසන්න කාලයක් ඔය කියන බිල්ඩිමට ගොඩයා යනවා එනවා උනාට නටාලියා නෙවෙයි එක දවසක්වත් ගොඩයාට හිනාවකින්වත් සංග්රහ කරේ... ගොඩයත් ඉතිං නටාලියාට බෙදුවෙත් එම හැන්දෙන්ම තමා... ආයෙ මක්කටෙයි අපි උන්ට සෙකන්ඩ් වෙන්නෙ... හිර ගන්න ගිහිල්ලවත් ණය ගන්න ගිහිල්ලවත් නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ගොඩයා යතුර අරගෙ ගිහිං නටාලියාගෙ කවුන්ටරේ උඩිං තියනව... නටාලියා ඒ වෙලාවට ඉන්නෙ පාරාවෝ පිලිමෙ වගේ අංශක අනූවට අහක බලාගෙන.. වෙනත් විදිහකට කියනවන්නම්, නටාලියා ඉන්නෙ ගොඩයාගෙන් බූට් එකක් කාපු ගානට... කවුදෑ දන්නෙ නටාලියා පහුගිය ආත්මෙක ගොඩයාගෙ එක්ස් ගර්ල් ෆ්රෙන්ඩ් කෙනෙක්දවත්ද කියලා... මූන කට හැඩට තිබ්බට ඒ වගේ පාරාවෝ පිලිමනම් ජාති ජාතිත් එපා...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයාට ඉතිං අංශක අනූවට අහක බලලා බෙල්ලෙ පොට යවාගන්න ඕන නැති නිසා ගොඩයා ඉන්නෙ සිවිලිමේ සිරි නරඹන ගමන්... ගනුදෙනුව හරි සරලයි... ගොඩයා යතුර කවුන්ටය උඩින් තිබ්බාම නටාලියා ගොඩයාගෙ ලැයිසම කවුන්ටරය උඩින් තියනව... නෝ කතා නෝ සිනා... ඒ ගනුදෙනුව අහවර වෙලා ගොඩයා මගක් එමින් ලැයිසම දිහා එබීලා බැලුවාම මේං බොලේ ඒකෙ ඉන්නෙ වෙන එකෙක්... නටාලියාට දෙකක් අමතන්න ලැබෙන චෑන්ස් එක ගොඩයා අතාරියිද ඉතිං... එහෙම අතාරින්න බෑනෙ නේහ්... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොන්වසේශන් එක මෙතැන ලියන්න බෑ.. ගොඩයට මහන්සියි.. සමරිය මෙහෙමයි..... </span><span style="font-size: x-large;">නටාලියා ගොඩයගෙ ලැයිසම ලිෆ්ට් එක හදන්න ආපු එකාට දීල... ලිෆ්ට් එක හදන්න ආපු එකාගෙ ලැයිසම ගොඩයට දීල... ගොඩයා නටාලියාට අමතනවා ඇහිලා නටාලියාගෙ මැනේජර් තැන ඇවිදිල්ලා මැදිහත් නොවෙන්න එතැන ගොඩයා සහ නටාලියා වලිය හැම චැනල් එකකම බ්රේකින් නිව්ස් එකෙත් යන්න ඉඩ තිබ්බ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඇයි හත් ඉලව්වෙ නටාලියා කියන අසාධාරණ කතාව අහස පොලොව උහුලන්නෙ නෑ කියාංකො.. නටාලියා ගොඩයාට කියනවා ලිෆ්ට් එක හදන්න ආපු එකාගෙ නොම්බරය දෙන්නම්ය උන්නැහේ ඉන්න තැනක් හොයාගෙන ගිහිං ලැයිසමේ මාරු ඇරගන්න කියල... ඉතිං කියාංකො මේ ගොන් නෑම්බිව කාලත් හිත් වදිනවද කියල... ලැයිසම අතේ තියාගෙන අපූරුවට වාහනේ එලෝගෙන ආපු එකාට ලැයිසම නැතුව වාහනේ එලෝගෙන ගිහිං ලයිසමේ මාරු ඇරගන්න කියන එක මොලයක් ඇති එකෙකුට කියන කතාවක්ද ආයුබෝවන්ඩ. ලැයිසම නැතුව යද්දි නිකමට හරි පොලිස් රාලාමි කෙනෙක් ගොඩයව නැවැත්තුවොත් ඒ ටොපියත් ගොඩයට නෙව...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ප්රශ්ණය මැන්ටල් නටාලියා සහ එයැයිගේ මැනේජර් එක්ක විසඳගන්න ගියොත් නටාලියාටයි එයැයිගෙ මැනේජර්ටයි බත් කන්න වෙන්නෙ එදා හිටං දත් නැතුව වීමත්, ගොඩයාට මාස හයක් අවුරුද්දක් බත්කන්න වෙන්නෙ හිර ගෙදරින් වීමත් නිසා ගොඩයා තීරණය කරනවා ලැයිසමේ අවුල ගොඩයාගෙ ප්රධාන කාර්යාලයට දන්වන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එවකට ගොඩයගෙ බොසා මයික්... ගොඩයා මයික් අමතලා තොරණේ විස්තරය කිව්වයින් පස්සෙ මයික් නටාලියාගෙ මැනේජරයාව අමතලා ලැයිසමේ අවුල ලිහන්න බැලුවට ඒ මෝඩ බාන අදින්නෙම මඩට... මයික් මැදිහත්වෙලා ලිෆ්ට් හදන කොම්පැණියට කෝල් කරලා ලිෆ්ට් එක හදන්න ආපු හාදයාව හොයා ගනිද්දිත් පැයක් හමාරක් අහවරයි... ඒ වෙද්දි ලිෆ්ට් හදන හාදයා වෙන බිල්ඩිමක ලිෆ්ට් එකක් ගලෝගෙන... ඒ යෝදයත් අරං ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ වෙන එකෙකුගේ ලැයිසමක් කියලා දන්නෙ අපේ මයිකා කෝල් කරායින් පස්සෙලු... ඉතිං කියහංකෝ ඒ වගේ සිහි කල්පනාව නැති එවුන් හදන ලිෆ්ට්වල නැගලා තට්ටු පනහ සීය උඩ පහල යන්න පුලුවනිද විස්සාසෙකින්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සියලු දුරකථන සංවාද අවසානයේ මයික් විසින් දෙන අවසාන තීන්දුව උනේ, ලිෆ්ට් හදන හාදයා එයැයි දෑං කරමින් ඉන්න වැඩේ අහවර වෙලා ආපහු ගොඩයා ඉන්න තැනට ඇවිල්ලා ලැයිසමේ මාරු ඇරගන්නකල් ඔතැනම හිටපන් සහ ඉන්න අන්තිම විනාඩිය දක්වා නටාලියාගේ බොසාට බිල් </span><span style="font-size: x-large;">කරපන් කියලයි... ගොඩයාට ඉතිං පස්ට හැපී... වෙන මොකක්වත් නිසා නෙවෙයි... නටාලියා සහ එයැයිගෙ මුග්ද මැනේජර්ට සුපිරි ගානක බිලක් දාගන්න ලැබෙන සන්තෝසයට... අසාධාරණයක් කරලා තවත් කයිය ගහන්න එනවට රිටර්න් එකක් දෙන්න ලැබීම ඉතිං වෙනම ආතල් එකක් නෙව...ඒ කාලෙ ගොඩයගෙ කොම්පැණිය ගොඩයව වික්කෙ පැයට ඩොලර් වලින් ගත්තොත් එකසිය පහකට... පැය පහක් බිල්වෙලා තියෙද්දි ඉතිරි කාලෙට බිල දාන්න ගොඩයා දත කට මැදගෙන සන්තෝසෙන් බලන් ඉන්නවා ලිෆ්ට් හදන යෝදයා එනකල්...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයාගෙ සන්තෝසෙ වැඩි වෙලා තිබ්බෙ නෑ කියාංකො... වෑන් කොටේ ටැංකියේ තෙල් නෑ තෙල් නෑ කියන ලාම්පුව පත්තුවුනේ ගොඩයා ඉස්සරින්දා ගෙදර යද්දී... කම්මැලිකමක මහත තමා ඉතීම්.. ගොඩයා ඒ ලයිට් එක එහෙමම තියෙද්දී උදේ වැඩට ආවේ පලවෙනි වැඩේ අහවරවෙලා තෙල් ගහන බලාපොරොත්තුවෙන්.. </span><span style="font-size: x-large;">පරිසර උශ්නත්වය සෙල්සියස් හතලිස් පහට වැඩි මිසක් අඩුවක් නෑ... ඒසී දාගෙන ස්ටාර්ට් එකේ තියාගෙන ඉන්න විදිහකුත් නෑ නැවතුනොත් ගොඩයාට අබ සරණයි.. එලියට ගිහිං තෙල් ගහගෙන එන්න ක්රමේකුත් නෑ අර යෝදයා ලැයිසම අරං ආවොත් සහ පාර්කින් ස්පොට් එක නැතිවුනොත් ආයෙ පාර්ක් කිරිලි බොරු...ඉදින් වෙන විකල්ප කොයින්ද මිතුර වෑන් එකට වෙලා කරෝල වේලනවා ඇරෙන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>නටාලියාගෙ ෆ්රන්ට් ඩෙස්ක් එක ගොඩයාට පේන දුරින්... නටාලියා ගොඩයා දිහා බලනවා ගස්සලා අහක බලනවා... යකඩෝ ගොඩයා නටාලියාගෙ ලැයිසම අරගෙන ආපහු නොදුන්න ගානට තමා හැසිරීම... ගොඩයා හරිම ආඩම්බරකාරයි... දවසකටවත් නටාලියාට සෙකන්ඩ් වෙයිද ගොඩයා... ගොඩයා ඉන්නෙ වෑන් එකට වෙලා ඒසී එකේ ශපාන් එකට ඉන්න ගානට... නටාලියාට පේන්නෙ ගොඩයාගෙ ඩ්රයිවින් සීට් එක පැත්තෙ දොර නිසා ඒ පැත්තෙ වීදුරුව සම්පූර්ණ වසා ඇත... අනෙක්පස වීදිරුව සම්පූර්ණයෙන් ඇර ඇත... ගොඩයලාගෙ වෑන්වල පිටිපස්සෙ වීදුරු නෑ... තනිකර තහඩු... පාං පුච්චන්න කේක් පුච්චන්න ඇති පදමට පංකාදු රස්නෙ පොඩ්ඩ... නටාලියාට පේන්න ලොකුකමට ශපාන් එකේ ඉන්නවා වගේ හිටියට ගොඩයා ඉන්නෙ පස්ට අමාරුවෙන්... සෙල්සියස් හතලිස් පහක කාලගුණයක් තියෙන දවසක </span><span>ගිනි කාස්ටක අව්වෙ ඒසීත් නැතුව නවත්තලා තියන තහඩු ගොඩක් ඇතුලෙ ඉන්නවා කියන එකේ සැප කියන්න ලියන්න වචන නෑ... නටාලියාව රෝස් කරලා කන්න තරම් හිතේ කේන්තියක් තිබ්බට ඇත්තම තත්වෙ වෙන එකක්... ලුණු ගම්මිරිස් ටිකක් ඉගගත්තනම් නටාලියාට පුලුවනි ගොඩයාව කන්න... </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සියල්ල අවසානයේ ලිෆ්ට් එක හදන හාදයා ලැයිසම අරං එද්දි හවස පහමාරයි... හතරහමාර වගේ වෙද්දි නටාලියාත් ඕෆ්වෙලා එයායිගෙ කාර් එකේ නැගලා යන්න ගියා... නටාලියා ගොඩයාගෙ වාහනේ පහුකරන් යද්දි ගියේ පාරාවෝ පිලිමෙ වගේ අංශන අනූවට අහක බලාගෙන උනාට පාරාවො පිලිමෙ කින්ඩියට හිනාවෙනවා කියලත් ගොඩයා දැක්ක... ඒ වෙද්දි ගොඩයට පාං කියාගන්න පණ නෑ.... වාහනේ ඇතුලෙ වතුර බෝතල් කේස් එකක්ම තිබ්බා උනාට එව්වත් ඉතිං ලෝදිය ගානට රස්නෙ ටික පංකාදු පහයි... ඉස්සරින්දා හවස පත්තු උන තෙල් ලයිට් එකට උදෙත් තෙල් නොගහපු ගොං කමට පිං සිද්දවෙන්න ගොඩයා ගෙදර එද්දි ගොඩයා බොම්බෙලි කරවලයා ගානට වේලිලා... පැය අටහමාරකට බිලයි ට්රැවල් එකට බිලයි එක්ක ඔක්කොම එකතුව ඩොලර් වලින් ගත්තොත් නවසිය ගානක බිලක් ඊමේල් කරා උනාට එදා ගොඩයා නටාලියාට පරාදයි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒ සා මෝඩ එවුන් ඉන්න තැනක වැඩ කරන එක අන්තරාදායක නිසාත්, පරණ ඇරියස් එක්ක වෙන මොකක් හරි මරාලයක් පටලන්න තියෙන ඉඩකඩ නිසාත් ගොඩයාගෙ ක්ලන්ට් ලිස්ට් එකෙන් නටාලියා ඉන්න බිල්ඩිම අයින් කරන්න කියලා ගොඩයා ඉල්ලා හිටි නිසා මයික් ආයෙම ගොඩයාට එතැන ජොබ්ස් දැම්මෙ නෑ.... ඒ නිසා ස්වීට් නටාලියා ඊට පස්සෙ ගොඩයාට කවදාවත් හමුවුනේ නෑ... ලංකාවෙ උනානම් ඉතිං නටාලියා ගොඩයාගෙන් කනවා කියන එක ඉර හඳ වගේ ශුවර් උනත් ලංකාවෙ දාන සෙල්ලම් පිටරටවල දාලා හිරේ තපින්න බැරි නිසා අදත් ගොඩයා ස්වීට් නටාලියාට පරාදයි...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ සේරෝම විස්තරේ ලියල නැවත කියවගෙන යද්දී ගොඩයට මේ දැන් හිතෙනවා නටාලියා ලයිසං දෙක මාරුකරේ ඕනකමින්මද මන්දා කියලා... අවුරුදු දෙකක් මාසෙකට සැරයක් දෙකක් ඔය චීන මරාල ටික හදන්න යද්දී නටාලියාගේ ඇම්බැක්කේ කැටයම් තඹේකට මායිම් නොකර උන්නට නටාලියා එයයිගේ ක්රමේට ගොඩයට සූටි පරිප්පුවක් දුන්නා වෙන්න බැරිත් නෑ ... කමක් නෑ නටාලියා... ඔයා ඒ කැත වැඩේ කරේ සිරිලංකාවේ අම්බලන්ගොඩ නගරයේ ඉපදුන හිත හොඳ අයින්සක හැන්ඩ්සම් කොල්ලෙකුට... ඒ අයින්සක කොල්ලව පැය හතරක් පහක් ගිනි කාස්ටක අව්වේ වේලපු කර්මයෙන් ඉතිං ඔයයිට බේරෙන්න බෑ ... ඊළඟ ආත්මේ ඔයා ඉපදෙන්නේ සහරා කාන්තාරේ මැද්දේ ඔටිච්චියෙක් වෙලා.... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com27tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-58591517996776324302023-03-04T08:31:00.001-08:002023-05-13T21:05:13.405-07:00අම්පාර ගමන <p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222; font-size: large; text-align: justify;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222; font-size: large; text-align: justify;"><br /></span><p></p><p><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222; font-size: large; text-align: justify;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222; text-align: justify;">කලින් පොස්ට් එකේ තිබ්බ පුස්තකාලේ වැඩේ කෙරෙමින් තිබුනට ගොඩයා ලංකාවට එද්දී ඒක ඕපන් කරන තැනට හදීල තිබුනේ නෑ.. ඒ නිසා ගොඩයාගේ ලංකාගමනය </span><span style="color: #222222; text-align: justify;"> ප්ලෑන් කරලා ලංකාවට ගිය ගමනක් නෙවෙයි. සති තුනක් නිවාඩු දාගෙන අතිං ලක්ස තුනක් විතර දීලා ටිකට් එකත් අරගෙන ලංකාවට ගිහිං ආයෙත් පීසීආර් වලටයි හෝටල් වලටයි ලක්ස ගානක් දීලා ලංකාවෙ හෝටලේක සති දෙකක් ලගා ගහන්න කාටද ආයුබෝවන්ඩ පිස්සු තියෙන්නෙ. ආං ඒ නිසා ගොඩයා කාලාන්තරයක් බලාගෙන හිටියෙ කොරන්ටීන් ගරානාව අහවර වෙනකල් ලංකාවට යන්න. ඕං කොහොමින් කොහොමහරි කොරන්ටීන් මරාලෙත් අහවර වෙලා ගොඩයා ලංකාවට සැපත්වුනා 2021 දෙසැම්බර් මාසෙ මැදට වගේ වෙන්න.</span></span></p><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>කොහේදෝ කරුමෙකට ඒ මාසෙම අපේ බතලයත් ලංකාවට වැකේශන් ඇවිත්ලු ඕන්.. අපේ ජීවනයත් රට රස්සාවට සමුදීලා එයැයිගෙම සංචාරක නිකේතනය බලාකියාගෙන ඉන්න ලංකාවට ගිය නිසා ඕං ඌත් ලංකාවෙ. ඔන්න ඔය වගේ වාතාවරණයක් යටතේ තමයි අම්පාරෙ පුස්තකාලේ විවෘත කරන්න ලෑස්තියි කියන ආරංචිය එන්නේ. අම්පාරෙ පුස්තකාලෙ ඕපනින් </span>එකට සංවිධායක මන්ඩලය විසින් බැච් එකට ඕපන් ඉන්විටේශන් එකක් දැම්මට කාටද ආයුබෝවන්ඩ තකහනියේ අම්පාරෙ දුහන්න ඉස්පාසුවක් තියෙන්නෙ. පුස්තකාලයක් විවෘත කරන එක පිට දාලා අම්පාරෙ ගිහිං රවුමක් ගහලා ආතල් එකක් අරං එන්න ආසා උනත් ගෙවල්වල ගෑනු ඔව්වට ඉඩ දෙයිද අප්පා.. ඕං ඒ වගේ වාතාවරණයක් යටතේ අපි එකතුවෙලා හදපු පුස්තකාල ගොඩනැගිල්ල දරුවන්ට බාරදෙන දිනේ ලංවුනා. කාට බැරි උනත් ගොඩයා එකෙන්ම අම්පාරෙ යන්නයි ලෑස්තියි. නාහේ ගාවට වැඩ නිසා යන එන වෙලාව ගැන කලින් තීරණයක් ගන්න තිබ්බ නොහැකියාව මිසක් අම්පාරෙ යනවා කියන එකනම් ඉතිං ඉස්තිරේටම ඉස්තිරයි. වැඩේ යෙදීලා තිබ්බේ දෙසැම්බර් දහතුන්වෙනිදාට නිසා අවසානයේ ගොඩයාගේ අම්පාරෙ යෑම තීරණය උනේ 12 වෙනිදා හවස පිටත්වෙන ආකාරයෙන්. අම්පාර අභයපුරට අම්බලන්ගොඩ හිටං කිලෝමීටර තුනසිය ගානක්.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕපන් කරනවා කිව්වා දවසෙම හිතට දැනිච්ච ආතල් එකට ගොඩයා අනිවා එනවා කිව්වට දහ තුන්වෙනිදා ලං වෙද්දී ගොඩයා උන්නේ අම්පාරෙ යන්න පුළුවන් වාතාවරණයක නෙවෙයි. ගෙදර යස අපූරුවට තිබ්බ බාත්රූම් එකක් ටිකක් අලුත් කරන්න ඕන කියලා බාසෙක් අල්ලාගෙන වැඩේ පටන් ගත්තේ දවස් අටෙන් කරලා දෙනවා කියන පොරොන්දුව පිට උනාට වැඩේ සති හතරක් ආසන්නේටම ඇදුනා කියහන්කෝ. ඒ වැඩේ ඒ වෙද්දීත් සති තුනකට ආසන්න වෙන්න ඇදිලා තිබුන නිසා දවස් දකකට අම්පාර් යනවා කියන්න ලේසි පහසු කටයුත්තක් නෙවෙයි නෙව. ඒත් වගේද අනිවාර්යෙන් එනවාමයි කියලා දීපු පොරොන්දුව. ඉතිං කොහොමද නොගිහිං ඉන්නේ.. යන්න වෙන්නෙත් රෑ නිසා ගොඩයා ඕපන් ඉන්විටේෂන් එකක් දානවා තුන්දෙනෙකුට අම්පාරෙ යෑමට ගමන් පහසුකම් ඇත කියලා.. ජිම්බයි බතලයයි යෑමට ටිකක් විතර ඕකේ උනාට උන්නැහේලා දෙන්නගෙම ගමන තිබ්බේ වැට උඩ. ගොඩයා නොගියොත් තඩියා යුද ප්රකාශ කරන්න නියමිත නිසා දහතුන එළිවෙන්න විනාඩි පහකට කලින් හරි ගොඩයා අම්පාරෙ අභයපුර සිටිය යුතුමයි.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපේ තඩියා සහ නුවන්, තඩියගෙ වාහනේ කොම්පීතර කෑලි වගේකුත් පටෝගෙන දහවෙනිදා හවස් අතේ අම්පාර බලා මංගැච්චුවේ කොම්පීතර ටික ගොඩ දාන වැඩේ භාරගෙන තිබ්බ නිසා. තඩියා පානදුර හිටං හයිවේ එකෙන් ගාලු පැත්තට පැමිණෙද්දී නුවන් ගොයියවයි, උන්නැහේගේ කොම්පීතර කෑලි බෑලියි ඔක්කොම පටෝගෙන ගොඩයාට සිද්දවෙනවා උන්දෑව කුරුඳුගහ හයිවේ එන්ට්රන්ස් එකටත් ඇරලවන්න. ගොඩයාගේ වාහනේ තිබ්බ බඩු ටිකයි නුවන් ගොයියවයි තඩියාගේ කාර් එකට පැටෙව්වාම උන්දැගේ කාර් එකේ පිටිපස්ස බිම ගෑවෙන්න ඔන්න මෙන්න. තඩියා හිපෝපොට්මස් වගේ ඩ්රයිවින් සීට් එකේ ඉන්න නිසා ඉස්සරහ උඩ උඩ යන්න නෑ පස්සට කොච්චර බර පැටව්වත්. ඔන්න ඔය ආකාරයෙන් තමා උන් දෙන්න අම්පාර බලා පිටත් වෙන්නේ. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ප්රධාන සංවිධායකතුමා හෙවත් රවී ඕපනින් එකට කලින්දා අම්පාර බලා ගියේ තනියම නෙවෙයි තමුන්ගේ වයිපරෙත් එක්ක. හයිවේ එකේ දාලා අම්බලන්ගොඩ හිටං අම්පාරට යන්න ගතවෙන්නෙ පැය හත අටක් නිසා ඔය ගමන අලුයම් කාලයේ යන්න තිබුනත් දරුවන් දෙන්නත් ගෙදර දාලා වයිපරෙත් අරං කලිදා අම්පාරෙ ගියේ දඹුලුත් ගිහිං තලගොයිත් මරං එන වගේ වැඩකට කියලා තමා රට්ටු කියන්නෙ. රට්ටු කීවෙ සමසංවිධායකලා දෙන්නා. උන් දෙන්නා කීව කතාව ටිකක් විතර සාධාරනේට ගන්න පුලුහං වෙන්නෙ, අපේ ප්රධාන සංවිධායක තුමා රෑ නවතින්න තෝරාගන්නෙත් අරුන් දෙන්නා නැවතිලා හිටපු බජට් හෝටලේම නොවෙන වෙනත් සැප පහසු හෝටලේක නිසා. උන්නැහේ අතිං වියදං කරලා නවතින හෝටලේ උන්නැහේගෙම තීරණයක් නිසා එව්වට ඉතිං කාටත් මුකුත් කියන්න බෑ. කොරෝනා නිසා දරුවෝ දෙන්නා ගෙදර දාලා ආවා කීවාට අපේ සම සංවිධායකලා දෙන්නනම් ඉතිං ඒ ගැන කියන්නෙ කට කැඩිච්ව කැත කතාම තමා. සමහරවිට ඉරිසියාව වෙන්ටෑ...<img alt="😜" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEifcrPSFxW61twuOe45QNr4zcET2x_4uw-20ed3JUlV4Z_fw-ifEGwd42jK_HQQH8_Valo74y9YG3YzOQdevtLTL0jzhSrC2tFUQvTavLXJzABtly3-G1ia170UiYI7kLbI1aZrcL5wDdjBgROfzmHoewEpbjpm3eVi=s0-d-e1-ft" style="height: 1.2em; vertical-align: middle; width: 1.2em;" /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වැඩ අධික වීමත්, නැවත හිටපු රට බලා යන්නට තියෙන්නෙ සතියකටත් අඩු කාලයකුත් නිසා ගොඩයාට ගමන් දෙකක් ඇරියස් ඒ වෙද්දී. පලවෙනි එක තමා කතරගම කිරිවෙහෙර වැඳ පුදාගැනීම.. දෙවැනි එක තමා අනුරාධපුර ශ්රී මහා බෝධිය, රුවන්වැලි සෑය වැඳ පුදාගැනීම.. ඒ වැඩ දෙක්ත් ඔලුවේ තියාගන තමා ගොඩයා අම්පාරෙ යන්ට ලැස්ති වෙන්නේ.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොහොමින් කොහොම හරි ගොඩයයි බතලයයි, ජීවනයයි අම්බලන්ගොඩින් පිට වෙද්දී රෑ හතයි. බතලයා ආවේ තනියම නෙවෙයි කියහන්කෝ. බතලයාගේ වයිපරේගේ අක්කගේ පුතාන්ඩියත් බතලයත් එක්ක ආපි. බතලයා යන්නේ කොහෙද කියල ෂුවර් නැති නිසා සැකේට එව්වාදෝ කියලා සැක සහිත උනත් කොලුවා අපි එක්ක ගියේ දෙබරවැවට විතරයි. කොල්ලා වැඩ කරන්නේ දෙබරවැව පුන්කලස තියන බැංකුවේ. මෑන්සුත් එදාම බෝඩිමට යන්න හිටපු නිසා දෙබරවැවෙන් බස්සගෙන යන්න එක්ක ආවා කියලා තමා බතලයා කීවේ. නිකං යන වාහනේ කොල්ලාව මගින් බස්සගෙන යන එක මහ කජ්ජක් නොවෙන නිසා අපිට ඉතිං ඔකේ මහ ගානක් නෑ.. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රෑ පානෙ අම්පාර ගමන සමහර තැන් ආනන්දන්දජනකයි.. සමහර තැන් ත්රාසජනකයි.. සමහර තැන් විනෝදජනකයි.. ආනන්දය, ත්රාසය, භීතිය, කුතුහලය සපිරි අම්පාර ගමනේ විස්තරය වෙනත් බ්ලොග් පොස්ටුවකින් ලියන්න ඕන. මොකද කියනවනම් එකේ විස්තර ගොඩයි. බතලයාගේ නෑනාගේ කොලුවවත් දෙබරවැවෙන් බස්සගෙන කතරගම කිරි වෙහෙරත් වැඳගෙන අපි සැට් එක අම්පාරට ලඟා වෙද්දී එළිවෙන්න තුනහමාරයි. අපේ තඩි එකාවයි නුවන් හාදයයි නැවතිලා ඉන්න හෝටලේට ගිහිං වදෙන් පොරෙන් උන් දෙන්නව ඇහැරවාගෙන හෝටලේ අයිතිකාරයාවත් ඇහැරවාගෙන තවත් කාමරයක් ඉල්ලගෙන අපි නින්දට වැටෙද්දී හතරහමාර පහු.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පුස්තකාලයේ ඕපනින් එක උදේ අටට. අම්පාරේ හිටං අභයපුරට තවත් කිලෝමීටර විස්සක විතර දුරක් තියන නිසා උදෑසනින් පිටත් වෙන්ටත් ඕනෙලු. කාමරේකට සල්ලි ගෙවලා පැය දෙකක් නිදාගෙන පාන්දර නැගිටලා ගෙස්ට් හවුස් එකේ අයිතිකාර අයියා හදලා දීපු සසම සස ටී එකත් බීලා අපිලා ලෑස්තිය අභයපුර යන්න. ලෝකෙ කොහේ ගියත් අම්බලන්ගොඩ එකෙකුයි මුස්ලිම් එකෙකුයි ඉන්නවා කියන කතාව ඇත්ත කියලා ගොඩයා කීප විඩක්ම අත්දැකලා තියෙන නිසා ගොඩයා ඒ ගැන ඒ තරම් පුදුමයක් නෑ. බැලුවාම ගෙස්ට්හවුස් එකේ අයිතිකාර අයියන්ඩිත් අම්බලන්ගොඩ ධර්මාශෝකෙට ගිය සීනියර් පොරක් කියහංකෝ. එයයිගේ සහ බිරින්දෑගෙ සත්කාර ඉතිං ඉස්තරම් . </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පාන්දරම වදෙන් පොරෙන් නැගිටලා නා කියාගෙන අපි යනවා අම්පරෙ හෙලබොජුන් එකට. උදේ හයාමාරට කොහොමද ආයුබෝවන්ඩ කන්නෙ. ගොඩයානම් කීවෙ කන්න බෑ උදේ වැඩියි කියලාමයි. ඒත් ඉතිං තඩියාගෙ වදේට වාහනෙන් නොබැහැ හරි නැති නිසා ඕං ගොඩයත් බැහැලා ගියා අකමැත්තෙන්. බැලුවාම යකඩෝ ආං බ්රෙක්ෆස්ට් නම් බ්රෙක්ෆස්ට් . ලිපෙන් බාලා කෙලින්ම ටේබල් එකට ආයෙ කියන්න දෙයක් නෑ සුපිරි. පාං, බත්, කිරිබත්ද, කැවුම් කොකිස් අතිරසද, තොසෙ ඉඳි ආප්පද , ආප්ප පිට්ටුද , උඳුවැල්, හැලප, කෙසෙල්ද , මෙකී නොකී ගොඩාරියක් ජාති කියලා ලියලා නිම කරන්න බෑ. උදේ වැඩියි කීවට, බඩගින්නක් නෑ කීවට ගොඩයත් කිරිබත්ද තෝසෙද ආප්පද පිට්ටුද සියල්ලටම අඩු නැතුව වගකීවා ලංකාවෙන් පිට හිටපු මාස තිස් දෙකේ ඇරියස් එක කවර් වෙන්නම.. රවීගෙ බිරින්දෑ හිටි නිසා පොඩ්ඩක් වගේ මැනර්ස් ඉතුරු කලාට පස්දෙනා කාපු කෑමට හෙලබොජුන් විකුනන උදවියට ගනන් හදාගන්න බෑ . අපි ඔක්කොම කාපු දේවල් එකතු කරත් තඩියා කාපු දේවල් ඊට වැඩි පැත්තට තමා කවුන්ට් එක සෙට් උනේ කෑලි ගාන ගනන් හදද්දි. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එහෙව් ආකාරයෙන් කාලා කොහොම ඩ්රයිව් කරන්නද .. ආයෙම ගෙස්ට් එකට ගිහිං නින්දක් දාපං කියලා හිත කිව්වට එහෙම බෑ අභයපුර විද්යාලයේ විදුහල්පතිතුමාත් , ගුරු මන්ඩලයත්, දරුවනුත්, දෙමාපියනුත් බලාන ඉන්නවනේ පුස්තකාලය විවෘත කරන අමුත්තෝ ටික එනකල්. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපිලා ඉතිං හිස් බිල්ඩිම උත්සවාකාරයෙන් ඉස්කෝලෙට බාරදීලා ආපහු ගම් රටවල් බලා ආව. ගොඩයානම් ජිම්බාවත් වදෙන් පොරෙන් ඇදගෙන අම්පාරෙන් අනුරාධපුර ගියා. තඩියා නුවන් ගොයියවයි බතලයාවයි දාගෙන අම්බලන්ගොඩ ආවා. අපේ රවී මොකක්දෝ වාහනේ ඉන්ශුවරන්ස් ප්රශ්නයක් ගැන කියාගෙන ඉන්ශුවරන්ස් එකට යනවා කියලා අම්පාරෙ නැවතුනා.. රට්ටුනම් කීවෙ බිරින්දෑවත් ඇදගෙන ආයෙම හෝටලේ පැත්තෙ ගියා කියලාමයි. රට්ටු කීවෙ සමසංවිධායකලා මිසක් අපිලානම් නෙවෙයි. මේක කියවන උඹලා අපේ රවීට මේකෙ කොමෙන්ට් වලින් අසික්කිත කතා ලියනවා නෙවෙයි ඕං.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩයා ජිම්බාවත් ඇදගෙන අම්පාරෙන් පොලොන්නරුව හරහා අනුරාධපුරයට යන ගමනේ අතර මැද බතලයාගෙන් ආපු දුරකථන ඇමතුමකින් කියැවුනේ තඩියා විසින් පදවාගෙන යන කාර් එකට පියාජියෝ ත්රීවීලුත් ඉස්සර කරනවා කියලයි... වැඩිදුර විස්තර හොයලා බැලුවාම අම්පාර අභයපුර හිටං කොලඹ යන කාර් එක ඇතුලට තණමල්විල පැත්තෙන් හුලං පාරක් හමලා... කොහොමින් කොහොමහරි ගොඩයයි ජිම්බයි අනුරාධපුරයට එද්දි හවස හය වගේ වෙන්ටෑ... ජය ශ්රී මහා බෝධිය වැඳ පුදාගෙන රුවන්වැලි මහා සෑයත් වැඳ පුදාගෙන ඊලඟට ගොඩයයි ජිම්බයි යන්නෙ සාලියපුර ඉන්න ජිම්බාගෙ යාලුවෙක් හොයාගෙන... එහෙට යද්දි එහේ ලැයිට් නෑ කියහංකො... වදෙන් පොරෙන් ඒ ගෙදරින් ලැබුන සංග්රහ සත්කාරත් භුක්ති විඳලා ජිම්බාවා සහ ගොඩයා අනුරාධපුරයෙන් පිටත් වෙද්දි රෑ නවය පහු...</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පුත්තලං පාර දුර උනාට දඹුල්ල පාරට වඩා ගමන ඉක්මන් නිසා ගොඩයා පුත්තලං පාරෙ එන්න පිටත් උනා... ජිම්බාව නම් මගක් එද්දි දොයියපතං... ගොඩයත් හැකි උපරිමයක් ඇවිත් ඇවිත් ඇවිත් බැරිම තැන පුත්තලම පහුවෙලා සූටි ඇලර්ට් එකක් දැම්ම... පැයක් හමාරක් දොයියලා අහවර වෙලා ආයෙමත් පැය දෙකක් වගේ ඇවිත් කටුනායකින් හයිවේ එකට දාලා ආයෙම නැවැත්තුවේ අලුත්ගම රෙස්ට් ඒරියා එකේ... ආං ඒ වෙලාවෙ තමා අනුරාධපුරයෙන් නින්දට වැටුන ජිම්බා ඇහරුනේ... රෙස්ට් ඒරියා එකෙන් නෙස්කැෆේ එකක් බීලා ආයෙම පිටත් වෙලා ජිම්බාව උන්නැහේගෙ හෝටලේට බස්සද්දි උදේ පහමාරයි... ටවුන් එකට ගිහිං පැස්ටොල් ටිකත් ෆුල් කරගෙන ගොඩයා ගෙදර එද්දි හය වගේ වෙන්ට ඇති... නා කියාගෙන ඇඳට වැටෙද්දි හයාමාරයි... </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හතහමාර වෙද්දි... බාත් රූම් එක විනාස කරපු බාස්ලා වැඩට ඇවිත්... එතැන් පටං ආයෙම හවස් වෙනකල් ඉතිං කඩේට පලයං චූං චෑං... උදේට කෑම චූං චෑං.... සිමෙන්ති ගෙනෙං චූං චෑං.... පයිප්ප ගෙනෙං චූං චෑං... ඇණ ඉවරයි චූං චෑං.... ග්රවුට් ගෙනෙං චූං චෑං.... කෑම ගෙනෙං චූං චෑං.... වැලි ඉවරයි චූං චෑං.... හවසට තේ චූං චෑං.. මේ විදිහ හොඳයිද චූං චෑං... අර විදිහ හොඳයිද චූං චෑං... ආයෙ ඉතිං දන්නවනේ ගෙදරක වැඩක් කරන්න ගියාම බාස්ලා දෙන වද තිස් දෙක... ඉතිං කොහේද ඇහැක් පියාගන්නෙ සනීපෙට... ගොඩයා ලංකාවට ගිය දවසෙ නෑවයින් පස්සෙ ඒ බාත් රූම් එකේ ආයෙ නාගන්න ලැබුනෙ ගොඩයා ලංකාවෙන් පිටත්වුන දවසෙව් රෑ තමා... දවස් අටෙන් හදලා දෙනවා කිව්ව බාත් රූම් එක සති හතරෙනුත් ඉවරයක් උනේ නෑ කියහංකෝ...</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඔහොමයි අපේ අම්පාරෙ ගමනේ සාරාංශය... පුස්ථකාලයේ සම සංවිධායකලා දෙන්නනම් කීවෙ අම්පාරෙ ගමනත් එක්ක අපේ ප්රධාන සංවිධායක තුමාගෙ ගෙදර ජනගහනය වැඩි වෙන්න ඉඩ තියෙනවා කියලාමයි... ගොඩයා ඉතිං අයිංසක එකා නිසා ඔව්වට මුකුත් හා හූ කියන්න ගියේ නෑ...</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අම්පාර ගමනෙ ත්රාසජනක කෑලි ටික පසුව ලියන්නම් ... රෑ එකට දෙකට බුත්තල කැලේ මැද්දෙ අලි සෙල්ලම් නිසා පහුවදා උදේ බතලයා වාඩිවෙලා හිටපු සීට් එක හෝදන්න උන කතාව ලියන්නම් අදහෙටම වීඩියෝත් එක්කම......</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div><span style="font-size: large;"><br /></span></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-83246911710034461102023-01-05T17:53:00.002-08:002023-01-05T17:54:22.280-08:00නාකි විසේ<p><span style="font-size: large;">මං දිහා බලන මිනිස්සුන්ගෙ අනුමානයට අනුව මට වයස හැටක් වගේ පේනවා උනාට මට තාම හිතෙන්නෙ මට වයස දහ අටක් විස්සක් ගානට... මේක කියවන උඹලා මට කියාවි තවුසෙ වල්ම වල් නාකියෙක් කියල.. ඒ උනාට ගත වයසට ගියාට මිනිස්සුන්ගෙ හිත වයසට යන්නෙ නෑ... දැං උනත් ඇහැට කනට පේන ගෑනු පරානයක් දැක්කාම මට එලෝ මෙලෝ නැතුව ගිහිල්ල උන් හිටි තැන් අමතක වෙනව... එව්ව ඉතිං සොභාවික දේවල් කියලා දැං හැදෙන එවුන්ට තේරුං කරන්න බෑ... උං හිතන්නෙ හෑඟීම් දැනීම් තියෙන්නෙ උන්ට විතරයි කියල... හිත වයසට නොගිය පිරිමියෙක් විදිහට තාමත් මං තරුණයි කියලමයි මම හිතන්නෙ... උප්පැන්නෙ තියෙන උපන්දිනේ නිකම්ම නිකම් ඉලක්කම් ටිකක් විතරයි වයසට යන්න අකමැති මිනිස්සුන්ට... එව්ව ඉතිං අද කාලෙ එවුන්ට තේරෙන්නෙ නෑ... උං කියන්නෙම මම වල් නාකියෙක් කියල... පිට එවුන් විතරක්නම් මැදෑ... මගේම පුතාලා දෙන්නත් කියන්නෙ මට මදන විසේ කියල... එව්ව ඉතිං මගේ ඇඟේ ඇලෙනවා කියලයැ... </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">පෙම් කුරුල්ලෝ සරා සිහින ලෝකේ..</span></p><p><span style="font-size: large;">සොඳුරි රූප නාරි ලතා කැන්දලා..</span></p><p><span style="font-size: large;">මුව පුරා හිනැහිලා.. තුරුලුවී නැලවිලා..</span></p><p><span style="font-size: large;">පෙම් කැදැල්ලේ ලැගුම් ගන්නවා...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">පිණි ජම්බු ගෙඩිය වගේ ඇහැට කනට පේන ගෑනු දැක්කම මටත් තාම සිංදු කෑලි මතක්වෙනව... ඇම් ඇස්ලාගෙ ජෝතිලාගෙ සිංදු, දෙමල පිචැර්වල තියෙන සිංදු ඇරුනාම අලුතෙං එවුන් කියන රේඩියෝ එකේ ටීවි එකේ යන සිංදු මට මතක හිටින්නෙම නෑ... එව්වත් සිංදුද අප්පා ඉස්සර සිංදු එක්ක... ආං සිංදු...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">අපේ ලොකු එකා ගෑනියෙක් ගෙනෙයි කියලා මං කීයවත් විස්සාස කරේ නෑ... ඌ මගේ එකෙක් උනාට උගේ ඉනෙන් පහලට නාඩි වෑටෙන ස්භාවයක් කවදාවත් පෙන්නුං කරලා තිබ්බෙ නෑ... මහපොලොව එක්ක හැප්පිලා කීය හරි හොයාගන්නවා ඇරුනාම ඌ ගෑනියෙක් දිහා ඇහැක් ඇරලා බැලුවා කියලා මම හිතන්නෙ නෑ... තනිකඩ පිරිමිම තුන්දෙනෙක් ඉන්න ගෙදරකට ලොකු එකා පිණි ජම්බු ගෙඩියක් වගේ ගෑනියෙක් ගෙනාවම ඒ ගෙදර ඉන්න අනික් පිරිමි පරාණ කොයි සා අසරණ භාවයකට පත්වෙනවාද කියලා ලොකු එකාට තේරුමක් නෑ... ගෑනු සබ්ජැක්ට් එකේ වැඩි දැනුම් තේරුමක් ලොකු එකාට තියෙන්න ඇති කියලා මං හිතන්නෙත් නෑ... පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම අම්මෙක්වත් නැතුව හැදුන එකෙක් කොහොමද ගෑනු ගැන දන්නෙ... </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">දෙවැනි එකා ත්රී වීල් රස්සාව කරන එකා නිසා ඌ ගැන මගේ අදහස ලොකු එකාට වඩා වෙනස්... ඌ කරේ ඉතිං ගෑනු ආස්සරේ කරන්න ඕනෑතරං ඉඩකඩ තියෙන රස්සාවක් නිසා ඌට ගෑනු ගැන මං උගන්නන්න ඕන කියලා මං හිතන්නෙ නෑ... ඒත් ඉතිං ඌ තාම ඇටෙං පොත්තෙං ආපු එකා නිසා ගෑනුන්ගෙ මායං ගැන ඌ දන්නෙ නෑ කියලනම් මට හොඳටෝම සුවර්... හැබැයි ඌ ලොකු එකා වගේ, කුන්ඩවාල කරේ එල්ලගන්න තරම් මෝඩයෙක් නෙවෙයි කියලයි මගේ වැටහීම...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ලොකු එකාට වයස හතලිස් පහක් ලං වෙද්දි පොඩි එකාට තාම වය්ස විස්සක් වගේ ඇති කියලයි මගේ අනුමානය... තාත්ත උනාට මට ඕකුන්ගෙ වයස ගැන ඒ තරම් නිච්චියක් නෑ... </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ලොකු එකා ගෙනාපු ගෑනි සුද්දි... ඒකිට හැමෝම කිව්වෙ සුද්දි කියල.. ඒකිගෙ ඇත්ත නම මම තියා ලොකු එකාවත් දන්නවා කියලා මංනං හිතන්නෙ නෑ... සුද්දි පිණි ජම්බු ගෙඩියක් වගේ ලස්සනයි කියහංකො... ලොකු එකා ගෙනාපු ගෑනි නිසා ලොකු එකා ගෙදර ඉන්න වෙලාවට මං ඒකි දිහා කෙලිං බලන්නෙ නෑ... ලොකු එකාත් ඕක චාරිත්ර වාරිත්රෙට ගෙනාපු අඹුවක් නෙවෙයිකොට මං ඉතිං මක්කටෙයි ඒකිගෙ ඇඟ පසඟ දිහෑ කෙලිං බලන්න භය වෙන්නෙ... ඒත් ඉතිං ලොකු එකා ඉන්න වෙලාවට මං ඉන්නෙ සුද්දිව ගනන් නොගන්න ගානට.. එහෙම හිටියට සුද්දි දැක්කාම මටත් පෙම් සිතුවිලි පහල වෙන්නෙ නැත්තෙම නෑ ඉතිං..</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">කුරුල්ලන්ට ඉගිල්ලෙන්න කියාදෙන්න එපා එන්න පියාඹන්න අපිත් දන්නවා...</span></p><p><span style="font-size: large;">යාලු වෙන්න ජෝඩු වෙන්න සිනාසෙන්න පෙම් කරන්න මල්සරාව අපිත් දන්නවා...</span></p><p><span style="font-size: large;">ඔයා එයිද අද කොහේද මග බලාන ඉන්නවා..</span></p><p><span style="font-size: large;">දුකක් දෙන්න එපා පෙම් කුමාරී...</span></p><p><span style="font-size: large;">කුරුල්ලන්ට ඉගිල්ලෙන්න කියාදෙන්න එපා එන්න</span></p><p><span style="font-size: large;">මල් සරාව අපිත් දන්නවා...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">වයස කියන්නෙ ඉලක්කම් ටිකක් විතරයි කියලා හිතෙන්නෙ නැද්ද සුද්දි ගැන මතක් වෙද්දි මට ඔලුවට එන සිංදු කෑලි දිහා බැලුවාම... හහ් හහ් හා...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ටවුමෙ ගෙස්ට් එකක ඉඳලා අපේ පොඩි එකා ආතල් එකට ත්රීවීල් එකේ දාගෙන ආපු සුද්දිව බඳින්න ඕනෙමයි කියලා ලොකු එකා පොලොවෙ හැපෙයි කියලා පොඩි එකා හීනෙන්වත් හිතන්න නැතුව ඇති මයෙ හිතේ... දෙන්නගෙං මොකා ගෙනාවත් ඉතිං ගෙදරට පිණි ජම්බු ගෙඩියක් වගේ ගෑනියෙක් ගෙනාපු එකට මමනං හිත යටිං සෑහෙන මනාපයි... ඒත් මං ඒක පෙන්නන්න ගියේ නෑ... ඒක පෙන්නුවොත් අපේ ලොකු එකා කීයටවත් දවල් දවසෙ සුද්දිව මා එක්ක තනියම දාල රස්සවට යන්නෙ නෑ...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">සුද්දිව ගෙනාපු එක තනිකරම ලොකු එකාගෙයි පොඩි එකාගෙයි තනි කැමැත්තට උන කසාදයක්...උන්දෙන්නා අයියා මලෝ වෙච්චි, උන් දෙන්නා මාමා බෑනා වෙච්චි, උන් දෙන්නට හොඳනම් ආයෙ මගේ මොකෝ... ඒ කතාවට පොඩ්ඩක් මොලේ පැටලුනා නේද... ඔව් නේන්නම්...ඕක කොහොම ලිහුවත් උන් දෙන්නගෙ නෑකම අවුල් සහගතයි...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">උන් දෙන්නගෙම අප්පොච්චි මං තමා... ඒකෙ ආයෙ දෙකක් නෑ... ලොකු එකාට නෑ කමට පොඩි එකා මල්ලි වෙනව... පොඩි එකාට නෑකමට ලොකු එකා තමුන්ගෙම අයිය... ඒත් පොඩි එකා පුංචි කාලෙ ඉඳන්ම ලොකු එකාට කතා කරන්නෙ මාම කියල.. ඒක එහෙම වෙන්නෙ උන් දෙන්නගෙ නෑකම අයියා මල්ලි මාමා බෑන සාම්පලේ එකක් නිසා මිසක් වයස පරතරේ නිසා නෙවෙයි... ඒක ඉතිං මේ වගේ පොඩියට ලියලා පාහැදිලි කරන්න පුලුවන් නෑකමක් නෙවෙයි... ඒක පැහැදිලි කරොත් මේක කියවන තවුසෙලා මට කියයි තෝනං තියන්න වටින්නේ නෑ වල් නාකියා කියල... හහ් හහ් හා.... උඹලා මොනවා කිව්වත් මං තාම තරුණයි...මං දන්නෙ එච්චරයි... </span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">ඒ විස්තර අස්සෙ මට මේ ඊයෙ පෙරේදාවක වෙච්ච කෑත වැඩක් කියන්න අමතකවුනා.. ලියන්නත් මොකද්ද වගේ උනාට ඕනොහේ ලියලා දානව... සුද්දිට පීල්ලෙ නාන්න බෑ කියලා නාහෙන් අඬපු නිසා ලොකු එකා එලියෙන් බාත් රූම් එකක් හැදුවා කියමුකෝ... ලොකු එකා නැති අල්ලපනල්ලෙ සුද්දි නාද්දි මම බාත් රූම් එකේ ග්රිල් එකට ඇහැ තියාගෙන සුද්දි</span></p><p><span style="font-size: large;">නාන දිහෑ බලන් ඉන්නවා සුද්දිට මාට්ටු කියහංකෝ... කලින් වතාවකත් මාට්ටු වෙන්න ගිහිං පොඩි එකාව මාට්ටු කරලා ශේප් උනා.. මේ වතාවෙනම් ඔන් ද ස්පොට් සුද්දිට මාට්ටු...</span></p><p><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p><span style="font-size: large;">උඹලට මගෙයි, ලොකු එකාගෙයි, පොඩි එකා මනියගෙයි විස්තරේ හරියටම දැනගන්න ඕනෙනම්, ලොකු එකා ගෙස්ට් එකකින් ගෙනාපු පිණි ජම්බ්බු ගෙඩිය වගේ සුද්දි ගැන විස්තරේත් දැනගන්න ඕනෙනම්, ITN එකේ සති අන්තෙට විකාශය වෙන </span><span style="font-size: x-large;">" එයා දැං බැඳලා" බලන්නම වෙනව... ඒක වෙනස්ම එකක්...</span></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-53457884127531103932022-11-05T13:11:00.001-07:002023-05-13T21:05:51.008-07:00රෝමියෝ ජූලියට් මැරතන් වර්ෂන්...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p style="text-align: justify;"> <span style="font-size: large;">ඕං එක්තරා කාලෙක සිකුරාදා දවසක රෑ හතහමාරට විතර මංතුමාගෙ ගෙදර ගේට්ටුව ලඟ වාහනයක් හෝර්න් කරනවා පලාතෙම නිවැසියන්ට භාධා කරගෙන. මංතුමා ඉතිං හවස් අතේ ගෙදර ඉන්නෙත් බොහොමත් කලාතුරකින් නිසා ඒ හෝර්න් සද්දෙ නොසලකා හරිනවා ඒක මෙයැයිගෙ ගෙදරට වෙන්ට බෑ කියලා හිතාන.. ඒත් කියහංකෝ අර කිව්ව වාහනේ හෝර්න් සද්දෙ ඉවරයක් නෑ.. මංතුමා ඉතිං ගෙදර ඉන්නවනම් ලේසි පාසුවට කාමරෙන් එලියට නේන ඩෑල් එකක් නිසා ඔන්නොහේ කියව කියවා හිටපු සර්ලොක් හෝම්ස්ගෙ කතාන්දරයක් කියවාගෙන පාඩුවේ ඉන්නව.. </span></p><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අන්න xxxxxx ඇවිල්ලා හොයනව... එහෙම කියන්නෙ කාමරේ දොර රෙද්දෙන් ඇතුලට එබෙන අපේ ඩඩා..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඉතිං මංතුමා පොත පැත්තකින් තියලා ලැසි ගමනින් යනවා ගේට්ටුව ලඟට.. ඇයි යකඩෝ එන එකෙකුට වාහනේ නවත්තලා ගෙදරට එන්න බැරිද මං අහන්නෙ.. ගේට්ටුව ලඟට ගිහිං බැලින්නම් ඩඩා කියපු කතාව ඇත්ත තමා.. ඒ ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ අපේ යාලුවෙක් කියහංකෝ... වැඩේ කියන්නෙ එයැයි ඉන්නෙ වාහනේ පැසෙන්ජර් සීට් එකේ... ඩ්රයිවින් සීට් එකේ මොකෙක්වත් නෑ... මංතුමා ඉතිං කල්පනා කරනවා මූ නයිට් රයිඩර් සොෆ්ට්වෙයාර් එකවත් වාහනේට දාගෙනදෝ කියලා... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නැගපං... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකක්...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නැගපං යකෝ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොහේ යන්නද කියහංකෝ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නැගපං බූරුවෝ කිව්වාම අහලා...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නම කියලාම නගින්න කියපු නිසා ඉතිං මෙයැයිත් වාහනේ පිටිපස්සෙ දොරෙන් නගින්ට හදනකොටම...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොහෙද යකෝ නගින්නෙ... නැගහං බූරුවෝ ඩ්රයිවින් සීට් එකට... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නම කියලාම කියන නිසා ඉතිං නගින්නෙ නැතුවත් බෑනෙ... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඉතිං මංතුමාත් හනික ඩ්රයිවින් සීට් එකට නැගලා දොර වහගන්නව.. ඒ කාලෙ සීට් බෙල්ට් දාන්නෙ නෑ... දැං කාලෙ වගේ නෙවෙයි ඒ කාලෙ ජීවිතවල වටිනාකම අඩු හින්දා වෙන්ටෑ සීට් බෙල්ට් දැමීම අනිවාර්ය නෑ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">යමං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොහෙද...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉක්මනට යකෝ... යමං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එහෙම කිව්වම ඉතිං මංතුමාට තේරුම් යනවා මූ නයිට් රයිඩර් සොෆ්ට්වෙයාර් එක දාලා නැතිය මුගේ හදිසියට ඇවිත් ගේට්ටුව ලඟ නවත්තපු ගමන් ඩ්රැයිවින් සීට් එකෙන් අනෙකට පැනලාය කියලා.. එහෙම ඉතිං යමං කිව්වට යන්න බෑනෙ ආයුබෝවන්ඩ... අපායට ගියත් යන තැන දැනගෙන යන එක නෙව ආරක්ශාවට හොඳ... අනෙක මේ ඇඳන් ඉන්න සරම පිටිං කොහේ කියලා යන්නද... <a href="https://ambalangodakatha.blogspot.com/2018/01/1.html">එහාගෙදර ඩයින කොටේ</a> පෝස්ට් එකේ ලිව්ව සීන් එකට පස්සෙ මංතුමා බයයි හිටිගමන් ඇවිත් නැගපං කියන වාහනවල නගින්න. ඇයි හත් ඉලව්වෙ ඇඳන් ඉන්න ඇඳුම පිටින් කොයි ලෝකෙ යන්න කතාකරනවද කියලා කවුරු දන්නවද...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">යන්න කලින් කියහං යන්නෙ කොහේද කියලා.. අඩුම තරමේ පර්ස් එකයි ෆෝන් එකයිවත් අරගෙන එනකල් හිටහං... මට එන්න වෙන්නෙ බස් එකේද කියලා කව්ද දන්නෙ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නෑ නෑ යකෝ.. මාව Xxxxx ගෙ ගේ ලඟින් දාල වරෙන්..... පොඩි දුරයිනේ.... මාව දාලා වාහනේ අරං වරෙං... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකක්... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉක්මනට යමං යකෝ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඉතිං මන්තුමා එයැයිගෙ වාහනේ ඉස්සරහට පදවාගෙන යනව... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බොලාගෙ ලව් වලට උදව් කරන්න ගිහිං මගේ බෙල්ල ගහලා යනවා කොයිවෙලේ හරි... එක්කෝ ගෙදර එවුන් කැමති කරගනින්... නැත්තං තනි කැමැත්තට බැඳගනින්... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උඹ පැහෙන්නෙ නැතුව යමන්කෝ... මං කියන තැනින් මාව බස්සලා වාහනේ අරං ඇවිත් උඹලාගෙ වත්තට දාලා ගේට්ටුව ලොක් කරපං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">යකෝ උඹව බස්සන්න යනවට වඩා නඩුවක්නේ මේ නඩු භාන්ඩෙ අපේ මිදුලෙ තිබිලා උඹලාගෙ අම්මට අහුවෙන එක... මෙව්වයින් මගේ බත් කාර්ඩ් එකටත් කෙලවෙනවා බං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උඹට ඒ පැහිච්චකම් වලින් වැඩක් නෑනෙ... මං කිව්වදේ කරහංකෝ... මං කෝල් එකක් දුන්නාම වාහෙන් ඇවිත් මාව ගනින්...<br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">යාලු මිත්තරයෝ කිව්වාම ඉතිං බෙල්ල ගහලා ගියත් ඕනෑ උදව්වක් කරන එක මංතුමාගෙ ගතිය.. එයැයිලත් ඉතිං මෙයැයිට ඒ වගේම තමා... ඕං ඒ කිව්ව විදිහට මංතුමා මේ ඇවිත් ඉන්න රෝමියෝව ජුලියට්ගෙ ගෙදර වැට මායිමෙන් බස්සලා ගෙදර එනව... මෙයැයිට කොච්චර උනත් වැඩේ ඇවුල් කියහංකෝ... අහල පහල ගවුම් අඳින කලිසම් අඳින CCTV සියල්ලම ජූලියට්ගේ ගෙදරට ෆෝකස් වෙලා තියෙන වාතාවරණයක් යටතේ ඒ වාහනේ ජූලියට්ගෙ ගෙදර වැට මායිමේ නවත්තලා රෝමියෝව බස්සලා ආයෙම අද්දන්නත් කලින් රෝමියෝගෙ ගෙදරට පනිවුඩේ යන එන සක්කරයගෙ පුතා වයිමාටවත් නවත්තන්න බෑ. ඒ යන පනිවුඩ යන්නෙ ඩ්රයිවින් සීට් එකේ හිටියේ මංතුමා කියන විශේශණයත් එක්කමයි කියන එකත් ඉතිං ආයෙ අමුතුවෙන් හෝදන්න දෙයක් නෑ... රමා සීතා පලහිලව්ව කාලෙ හිටංම ලව් එකක් දැක්ක තැන කේලං කියන එවුන් ඉතිං ලංකාද්වීපයේ අඩුවක් නෑ. ඒ නිසා ඒ වගේ වාතාවරණයක් යටතේ තමුන්ගේ ආරක්ශාව තමුන් සලසාගැනීම හැරුනකොට වෙන විකල්පයක් නෑ... රෝමියෝ ජූලියට්ලා අඩ අඳුරේ රෝමාන්තික වෙලා ආදරයේ ඵල නෙලුවට එව්වයෙ ලෙලි ඇහිඳින්න වෙන්නෙ උදව් කරන එවුන්ට කියන එක ඉතිං ආයෙ අමුතුවෙන් ලියන්න කියන්න දෙයක් නෑ..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> මංතුමා ඉතිං කෝකටත් කියලා ගෙදර ඇවිත් ගෙට ගොඩවෙලා පර්ස් එකයි ෆෝන් එකයිත් අරගෙන රෝමියෝගෙ වාහනෙන්ම නැන්දලාගෙ ගෙදර යනවා... මොකද කියනවානම් රෝමියෝගෙ අස්ස කරත්තෙ මෙයැයිගෙ මිදුලේ තියාගන්න එක පට්ට නඩුවක් කියලා මංතුමාගෙ අක්මාව දන්නව... මං තුමාගෙයි රෝමියෝගෙයි යාලුකම් අද ඊයෙක එකක් නෙවෙයි නිසා, උන්නැහේගෙ අස්ස කරත්තෙ මිදුලෙ තියාගෙන ඉඳීමෙන් නගින්න වෙන නඩුව කුමනාකර එකක්ද කියලා මංතුමා දන්නෙ ඊට කලින් ඒ වගේම නඩු කීපයකට මංතුමා නැගලා තියෙන නිසා... රෝමියෝ ආදරයේ ඵල නෙලන්න වැට උඩින් පැන්නා කියලා උන්දෑගෙ ගෙදරට පනිවුඩේ ගිය හැටියේම ඉස්සෙල්ලම පොලිසියෙන් එන්නෙ මංතුමා හොයාගෙන කියනේක ආයෙ හෝදන්න දෙයක් නෑ... උදව් කරන එක මංතුමාගෙ ගතිය උනාට නඩුවට වග උත්තර බඳින්න යාම සරීර සෞක්යට ඒ තරම් ගුණදායක නෑ... එකම විකල්පය මංතුමා හොඳ බබා වගේ ගෙදර ඉන්න විදිහට මංතුමාගෙ වාහනේ පාරට පේන තැනකට වෙන්න වත්ත ඇතුලේ නවත්තලා රෝමියෝගෙ නඩු භාන්ඩයත් අරගෙන ගෙදරින් මාරුවීම විතරයි..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඒ ආකාරයෙන් නැන්දලාගේ ගෙදර යන මංතුමා නැන්දලාගෙ ගෙදරින් බත් සුට්ටක් එහෙමත් කාලා නැන්දලගෙ ගෙදර කයියක් ගහගෙන ඉන්නව කියමුකෝ. නැන්දලාගෙ ගෙදර සිකුරාදා සෙනසුරාදා රෑ කියන්නෙ කතා සාගරයක්.. සතියෙ දවස් පහම රස්සාවල් කරන දෙවැනි පරම්පරාවෙ එවුන් පලවෙනි පරම්පරාව එක්ක සම්මුඛ වෙන්න සෙට් වෙන තැන තමයි නැන්දලාගෙ ගෙදර.. සිකුරාදා සෙනසුරාදා රෑ කියන්නෙ මෙයැයිගෙ පොඩි නැන්දා බුෆේ දාලා පරම්පරාවටම කන්න බොන්න දන්සැල දෙන දවස... ඩඩගෙ මහගෙදර වාසය කරන්නෙ නැන්දා නිසා ඒක ඉතිං උඩහමුල්ල ඩිපෝව වගේ කියහංකෝ... රට වටේම දුවන බස් රෑට උඩහමුල්ල ඩිපෝවට එන්නැහේ බහුතරයක් ඤාති වරිගයා සිකුරාදා සෙනසුරාදා රෑ නයිට් පාර්ක් ඉතිං නැන්දලාගෙ ගෙදර තමා.. කතා පෙට්ටි රෑ දෙක තුන වෙනකල් ඉතිං සක්රීයයි... කියන්න කතා එමටයි... අහන්න කතාත් එමටයි... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං රෑ දහයට විතර ජුලියට්ගෙ ගෙදර වැට ලඟින් බස්සපු රෝමියෝගෙන් කෝල් එකක් එනවා කියහංකෝ... ඒ කියන්නෙ ආදරයේ ඵල නෙලලා අවසානයි... දැං තියෙන්නෙ ලෙලි ඇහිඳින කෑල්ල .. ඕං ඉතිං මෙයැයිත් ෆෝන් එක ආන්සර් කරනව...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉක්මන්ට වරෙං... ඉක්මන්ට වරෙං... මාව ගනින්... ඉක්මනට වරෙං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රෝමියෝ ගොයියා හති දාගෙන ෆෝන් එකෙන් බෙරිහං දෙනව...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉඳහං ඉතිං... විනාඩි පහක් දහයක් දියං මං එන්නං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">විනාඩියක්වත් මෙතැන ඉන්න බෑ යකෝ... මං උබලාගෙ ගෙවල් පැත්තට දුවන්නද...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">දුවන්නෙ මොකටද යකෝ... ඔහොම හිටහං....</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉන්න බෑ යකෝ... අම්ම එනව මාව හොයාගෙන... කවද එකෙක් ගෙදරට කියල මං මෙහේ කියල..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මලා... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔව් බං ඔව්... ඉක්මන්ට කියහං මං මොකද කරන්න ඕන...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං බලහංකෝ... ගමන ගියේ එයයි... දැං මෙයැයිගෙන් අහනවා මොකද කරන්න ඕන කියලා... දැං දීපංකෝ උත්තර...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉක්මනට කියහංකෝ බූරුවෝ... මෙතන තව විනාඩියක්වත් ඉන්න බෑ... අම්ම ආවොත් මං සුං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි එහෙනම් අහවල් පාරෙන් ඉස්සරහට වරෙං... මං එන්නං...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඉතිං කියහංකෝ මේ නඩු එසේ මෙසේ එව්වා කියලද... යාන්තමට ශේප් එකේ තියාගෙන ඉන්න හොඳ ලමයා කාර්ඩ් එක කුඩු වෙනවනේ මෙව්වට කර තියන්න ගිහිං... දැං මේ ෆයිල් වෙන්න යන නඩුවේ හැටියට එයැයිගෙ වාහනේ ඩ්රයිව් කරගෙන එයැයි ගන්න යන එක හරියටම කියනවනම්, ඉදිරියෙන් පොලිසියෙන් ඉන්න වග දැන දැනම හෙල්මට් නැතුව මෝටර් සයිකලයක් පැදගෙන යනවා වගේ වැඩක් ... මෙයැයිත් ඉතිං ටිකක් විතර ඒ වගේ වෙලාවට තමුන්ගෙ ආරක්ශාව ගැන සැලකිලිමත්... බූරු ගහලා පොලිසියට අහුවුනාට කමක් නෑ කියහංකෝ.. ඒත් බූරුපොලට එකෙක් බස්සන්න ගිහිල්ලා පොලිසියට අහුවෙන එක කොයිනම් අපරාදයක්ද...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මංතුමා රෝමියෝගෙ අස්ස කරත්තෙ එහෙමම නැන්දලාගෙ ගෙදර තියෙද්දි රෝමියෝව ගන්න යන්නෙ බාප්පගෙ ඩබල් කැබ් එකේ.. රෝමියෝගෙ අස්ස කරත්තෙ මුලු ගමම අන්දුනන එකේ, මංතුමාගෙ වාහනෙත් මුලු ගමම අඳුනන එකේ, ඒ වගේ ගමනක් යන්න ඕන මොකෙක්වත් අඳුරන්නෙ නැති වාහනේක. බාප්පත් සුන්දර සිකුරාදා රාත්රියක් ගතකරන්න නැන්දලහ ඇවිල්ලා හිටපු එකේ වාසිය මංතුමාට. </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මංතුමා බාප්පගෙ ඩබල් කැබ් එක අරගෙන එයායිට එන්න කිව්ව පාර තියන ඉසව්වට රෑ අඳුර කපාගෙන ඉගිලෙනව... කොච්චර උනත් ඉතිං යාලුවෙක්නේ ආයුබෝවන්ඩ. බේරගන්න පුලුවන්කම තියෙද්දි සාටර් වෙන්න දෙන එක යුතු නෑනෙ... රෑ දහයට විතර පාරවල් දෙබෑ කරගෙන අතුරු පාරවල් වලින් දාගෙන මෙයැයි යනවා මයිකල් ශූමාකර්ටත් වඩා වේගෙන්. රෝමියෝට අම්මා එන පාර මගෑරලා එන්න කිව්ව පාර තනිකරම කන්දක්... බාප්පොච්චිගෙ ඩබල් කැබ් එක කන්ද පල්ලෙහාට යනවා නෙවෙයි විදිනවා කිව්වොත් තමා හරි... ටයර් සිරි සිරි ගාගෙන වන්ගුව කෙලින් කරනකොටම මේං අප්පේ අපේ රෝමියෝ කන්ද උඩට දෙනව රන් එකක් උසේන් බෝල්ට් කැලේ... උසේන් බෝල්ට් වගේ උනාට පොඩ්ඩක් වෙනස්... මොකද කියනවනම් රෝමියෝගෙ දිව බුරිය ගාවට ඇදිලා කියහංකෝ... සීන් එක මතක් වෙද්දි මේ ලියන වෙලාවෙත් ඉල ඇදෙන්න හිනා... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉස්කෝලෙන් එලිය ආවයින් පස්සෙ මීටර් සීයක්වත් පයින් නොගිය කඳ බඩ මහත හාදයෙක් මීටර් සීයේ වේගෙන් කිලෝමීටර භාගයක් විතර කදු සහිත පාරක දුවනකොට දැනෙන ෆීලින්ග් එක විඳින්න එක්කො දුවලා බලන්න ඕන..නැත්තං ඒ වගේ එකෙක් දුවන්වා දකින්න ඕන... දර්ශණය මනස්කාන්තයි... කන්ද අංශක හතලිස්පහක විතර කෝනයක එකක් නිසා රෝමියෝගෙ දිව බිම ගෑවෙන්න ඔන්න මෙන්න... නයා පිඹින්නැහේ පිඹිනවා පිඹිල්ලක් ලෝකවාසී අනික් මිනිස්සුන්ට පාවිච්චියට ඔක්සිජන් බිඳක් ඉතිරි කරන පාටක් නෑ... ඉහේ හිටං පාදාන්තය දක්වාම දාඩියෙන් නෑවිලා... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මෙයැයි ආපු වේගෙටම තද බ්රේක් පාරක් ගහලා ඩබල් කැබ් එක නැවැත්තුවාම රෝමියෝ ගොයියා ගල් ගැහිලා නැවතුනා බයෙන් බිරාන්ත වෙලා.. උන්නැහේ බලාපොරොත්තු වෙන්නෙ එයැයිගෙ වාහනේ හෝ මන්තුමාගේ වාහනේ මිසක් ඩබල් කැබ් එකක් නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ. ඉතිං එයැයි හිතන්නෙම මං මාට්ටු මං මලා මං මලා මං මලා කියලාම තමා.. ඕං මංතුමා වීදුරුව පහත් කරලා නැගහං කිව්වම තමා රෝමියෝගෙ ලොකු වෙච්ච ඇස් දෙක ලාවට පුංචි වෙලා ඉහලට ගත්තු හුස්ම පහලට වැටෙන්න පටන් ගන්නෙ..... උන්දෑ ඉතිං ඩබල් කැබ් එකට නගිනවා නෙවෙයි දොර ඇරලා ඇතුලට පැනිනවා කිව්වොත් තමයි හරි...අපරාදෙ කියන්න බෑ හුස්ම වැටෙනවා නයා පිඹින්නැහේ.... කම්මැලි කඳක් වෙච්චි එයැයි ඉතිං කවදා දුවපු රේස්ද..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ව... ව..... වතුර.....</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකක්...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> වතුර ටිකක්...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඉතිං හොයපංකෝ වතුර.. බාප්පගෙ ඩබල් කැබ් එකේ සීට් යටට අත දාලා රවුමක් කැරකැව්වාම මොකක්දෝ බෝතලයක් අහුවුනා කියහංකෝ.. අපේ බාප්පගෙ ඩබල් කැබ් එකේ ඉතිං බුලත් නැට්ටක් දුංකොල කෑක්ලක් හොයාගත්තත් වතුර බොතලයක් තියෙනවට සුවර් කරන්න බෑ. තිබ්බත් කීවෙනි ශතවර්ශයේ පුරවපු වතුරද කියලා සුවර් එකකුත් නෑ... ඒ මොනවා උනත්, රෝමියෝ ගොයියා ඒ දූවිල්ලෙන් වැහුන මෙගා බෝතලේ තිබ්බ වතුර ඔක්කොම එක හුස්මට ගිලලා දැම්මා කියහංකෝ... කලුවරේ නිසා වතුර මොනපාටද කියලාවත් පේන්නෙ නෑ.. ඇහුනේ ගඩස් ගඩස් ගඩස් සද්දෙට අර වතුර බෝතලේ රෝමියෝගෙ ආමාශයට ගලන සද්දෙ විතරයි..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඊලඟට ඊලඟ මිශන් එක... හදිසියට දිව්වට ආපහු යන්න වෙන්නෙ ජූලියට්ගෙ ගේ පහුකරගෙන... වාහනේ නාඳුනන එකක් උනත් හදිසියේවත් රෝමියෝගෙ මෑණියන් එතැන ඉඳලා පාරට පැන්නොත් කියන භය ඉතිං සාධාරන බයක් නෙව.. රෝමියෝ ගොයියා එතැනින් එලියට ගෙනියන්න ක්රමයක් කල්පනා කර කරා වාහනේ ඇතුලේ ඔබ මොබ බලද්දි ඇහැට අහුවෙන්නෙ අපේ බාප්පොච්චිගෙ තුවායක්.. රෝමියෝගෙ ඔලුවට තුවාය දාලා ස්කාෆ් එකක් වගේ බැඳලා බාප්පොච්චිගෙ සන්ග්ලාස් දෙක දැම්මාම පෙනුම හරියටම කියනවනම් බොක්සර් බල්ලෙකුට ස්කාෆ් එකක් බැඳලා කන්නාඩි දෙකක් දැම්මා වගෙ තමා... රෝමියෝ ජූලියට් එක්ක ආදරයේ ඵල නෙලන්න ගිහිං රෝමියෝගෙ මෑණියන්ට මාට්ටු වෙන එක වෙනම කතාවක්... ඕකෙ ලෙලි ඇහිඳින්න ගිහිං මංතුමා මාට්ටු උනොත් ඒක ආයෙ කවදාවත් රිවස් කරන්න බෑ... ඒ ගැනත් හිතාගෙන මං තුමා නැවතත් බාප්පොච්චිගෙ ඩබල් කැබ් රාජයා පන්නවනවා ජූලියට්ගේ නිවස පසුකරගෙන ටවුම දිහාවට... වැඩේ සෑහෙන රිස්කි උනාට සැකයේ වාසිය අපිට... පලවෙනි එක වාහනේ රෝමියෝගෙ පවුලේ කවුරුත්ම අඳුනන්නෙ නෑ... රෑ අඳුර නිසා ඉස්සරහින් වාහනයක් ආවෙ නැති උනොත් ඇතුල පේන්නෙත් නෑ.. ඇතුල පෙනුනත් පෑසෙන්ජර් සීට් එකේ ඉන්නෙ උණ හැදිලා බේත්ගේන්න යන බොක්සර් බල්ලෙක් වගේ එකෙක් නිසා මංතුමා අඳුනගත්තත් පෑසෙන්ජර්ව අදුරගන්න බැරි නිසා ලොකු අවුලක් නෑ..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ජූලියට්ගෙ ගේ පහුකරන තැන ටිකක් විතර ඩේන්ජර් වංගුවක්... වංගුවක් උනාට චාන්ස් එකක් ගන්න බෑ... හැටේ වේගෙන් වංගුවෙන් ඉගිලුනේ ඩබල් කැබ් එකක් කියලා එතැන හිටපු උදවියට පෙනුනට වාහනේ ඇතුලෙ හිටියෙ කව්ද කියන එක හොයාගන්න කීයටවත් බෑ.. මොකද කියනවනම්, වාහනේ පදවපු මංතුමාටවත් බැරිවුනා ඒ වේගෙත් අඳුරත් එක්ක එතැන හිටිය උදවිය කව්ද කියලා අඳුනාගන්න... ආං ඒ විදිහට තමා රෝමියෝගෙ ආදරයේ ඵල නෙලිල්ල අහවර වෙන්න ගියේ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උඹේ වාහනේ නැන්දලහ... එහෙට ගිහිං ඒක අරගෙන ගෙදර පල...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පීස්සු කතාකරන්න එපා යකෝ... දැම්ම ගෙදර යන්න බෑ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හෑ... ඇයි උඹ ආයෙම ජූලියට් බලන්න යන්නද.. මටනම් බෑ... ත්රී වීල් එකක පල..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නෑ බං නෑ... මං හලාවත මලගෙදරක යනවා කියලා ගෙදරින් ආවෙ.. දැම්ම ගෙදර යන්න බෑ... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ආං එතකොට තමා පිංවතුනි මංතුමාට වැටහුනේ ස්වේච්ඡාවෙන්ම මංතුමා ඇදගෙන නාලා කියල... ඒ කියන්නෙ එලිවෙනකල් නිදිමැරිල්ලක්.. </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> එතැනින් බාප්පගෙ ඩබල් කැබ් එක කෙලින්ම යන්නෙ හික්කඩුව ටවුමට... හික්කඩුවෙ රෑ කඩෙන් ආප්ප සමග ප්ලේන්ටී... අම්බන්ගොඩ ටවුමෙ රෑ කඩෙන් තේ බොන්න රිස්ක් එකක් ගන්න බෑ... වාහනේ ඇතුලෙ ඉන්න ස්කාෆ් එක පොරවපු බොක්සර් බලු පැකේජ් එක රෝමියෝගෙ පවුලේ කවුරු හරි දැක්කොත් මං තුමාගෙ කාර්ඩ් කුඩු.. හික්කඩුවෙ නවත්තලා රෑ කඩෙන් තේ බොද්දි තමා මංතුමාට මතක් වෙන්නෙ අපේ සත් ගුණවත් බතලයා..</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඊලඟට බාප්පගෙ ඩබල් කැබ් එක පැදවෙන්නෙ බතලයාගෙ ගෙදරට... ඒ වෙද්දී රෑ දොළහට ආසන්නයි... බතලයා නින්දෙන් ඇහැරවන්නත් කලියෙන් බාප්පගෙ කැබ් එක බතලයාගෙ වත්තට දාලා ගේට්ටුව වහලත් අහවරයි කියහංකෝ .... ඕං බතලයා එනවා දොර ඇරගෙන කබ කඩ කඩා.. </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මොකද කාලකන්නියෝ නිදාගන්න දෙන්නෙ නැත්තෙ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බතලයාගෙ අජූත මූන දිහා කතාවක් නැතුව විනාඩියක් විතර බලාන හිටපු රෝමියෝ සහ මං තුමා පිම්මට දුවන්නෙ බතලෝත්තමයගෙ යහන් ගබඩාවට.. ඊලඟට පනින්නෙ ඇඳට...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උදේ හයට විතර ඇහැරෙද්දි බතලෝත්තමයා බෙඩ් ශීට් එකක් එලාගෙන ඇඳ පල්ලෙ බිම බුදි... රෝමියෝ සහ මංතුමා බතලයාට කටපුරා ස්තූති කරලා වාහනෙත් අරගෙන නැන්දලහ එනව... බතලයා රෑ තිස්සේ නින්ද යනකල් වගේම ඒ වෙලාවෙත් දෙන්නටම සෑහෙන ස්තූති කරා ඉතිං කටපුරා සුද්ද සිංහලෙන්...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රෝමියෝගෙ කතා ඔය එකක් විතරයි... තව ලියන්න තියෙන එව්වා ඉදිරියට බලමු... මේක ලියන්නත් රෝමියෝගෙන් ඇපෘවල් ගන්න සීද්දවුනා... තාම ඉතිං ගෙදරට සහ බිරිඳට හරීම කීකරු ස්වාමියා නෙව... </span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රෝමියෝ දැං විවාහකයි... රෝමියෝ ජූලියට්ව මැරි කරලා දැං සෑහෙන කාලයක්... ඒ නිසා මේ පෝස්ට් දැං ලියැවුනාට කමක් නෑ කියලා හිතුවට එහෙම බෑ.. මොකද කියනවනම් රෝමියෝ මැරි කරේ ජූලියට්ව උනාට ඒ ජූලියට් නෙවෙයි වෙන ජූලියට් කෙනෙක්ව... මැරි කරපු ජූලියට්ගෙත් ඉතිං කියන්න වරදක් නෑ... පොඩි ප්රශ්ණෙකට තියෙන්නෙ ජූලියස් සීසර් වගේ වලියට බර වෙච්චි එක විතරයි... රෝමියෝ මේ ජූලියට්ට කලින් තවත් ජූලියට් කෙනෙකුට සුපිරියට ආලය කලා කියලා දැනගත්තොත් රෝමියෝ ජූලියට් කතාවෙ ගිනි අවි සහ ගිනි කෙලි වර්ශන් එකක් අලුතෙන් ලියන්න වෙනව...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේක කියවන මගේ හිතාදර මිත්රවරුණි... මේක කොමෙන්ට්වල නම් ගම් ලියලා මාව</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අමාරුවේ දාන්න එපා ඕං ... එහෙම උනොත් රෝමියෝගෙ කතා ආයෙ ලියන්න අවසර ගන්න රෝමියෝ ඉතුරු වෙන්නෙත් නෑ ලියන මන් ඉතුරු වෙන්නෙත් නෑ...</span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><br /></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com23tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-77489596353761088302022-06-27T19:47:00.003-07:002022-06-27T19:47:50.144-07:00දෙවැනි ශ්රේණිය <p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒ 2005 අවුරුද්දෙ එක්තරා මාසයක්. අවුරුදු ගානක් ලොකු පුටුවෙ හිටපු ලොක්කා අයින් වෙලා ඊලඟට අලුතෙන් ආපු ලොක්කා වැඩ භාරගත්තා පමණයි.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Techinical officer grade 3 හිටපු මම grade 2 වෙන්න සියලූ සුදුසුකම් සපුරලා තිබුනත් කලින් හිටපු ලොක්කා මගේ ප්රොමෝශන් එක අවුරුද්දක් හෝ ඊට වැඩි කාලයක් මේසය උඩ තියාගෙන හිටියා අත්සන දාන්නෙ නැතුව. ප්රොමෝශන් එක නොදී ඉන්න හේතුවක් හොයාගන්න බැරි නිසා පාලන අංශයෙන් අත්සනට එවන උසස්වීම මේසය උඩ තබාගෙන කල්මැරීම තමා උන්නැහේට තිබ්බ එකම පලිගැනීමේ ක්රමවේදය. පලිගන්න ඉතිං හේතුව තමා එහෙයියෙක් නොවීම.. වෙනත් විදිහකට කියනවානම් පශ්චාත්භාගය උන්නැහේගේ පාවිච්චියට නොදීම...😂</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මම රස්සාව කරේ ජීවත්වීම පිණිස මුදල් </span><span style="font-size: x-large;">අවශ්යතාවයට පමණයි. ජීවත්වෙන්න රැකියාවක් කරන මිනිස්සු සහ රැකියාව කරන්න ජීවත්වෙන මිනිස්සු දෙවර්ගයක් ලංකාවෙ ඉන්නව. මම ජීවත්වෙන්න රැකියාව කරපු මනුස්ස පරාණයක්. එතැනින් එහා ආයතන ප්රධානියාට ගොට්ට ඇල්ලීම පත්වීමේ ලිපියේ ලියැවිලා තිබ්බ ඩියුටි ලිස්ට් එකේ නෑ. ඒ නිසා එව්ව මගේ පැත්තෙන් කෙරුනෙ නෑ. මිනිස්සු ගැන කේලම් කියලා කකුලෙන් ඇදලා බාල්දි පෙරලලා ගන්න වෙන්නෙත් එකම වැටුප වෙච්චි තුට්ටු දෙකේ වැඩ කරලා ජීවිතේට් පවු ගොඩගසාගැනීම ගොං වැඩක්. එහෙම නොවුනාම ඉතිං සිරිබර සිරි ලංකාවේ රාජ්ය ආයතනවල ලොකු එවුන් පොඩ්ඩක් අවුල්..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අලුත් ලොක්කා ආපු ගමන්ම ඉවර කරන්න තිබ්බ වැඩ ලිස්ට් එකේ මගේ grade 2 වැඩේ උඩින්ම කියහංකෝ. ඕං ලොක්කා මාව කැඳවනවා උන්නැහේගෙ කාර්යාලයට. මං තුමාත් භාගෙන ඇරිලා තියෙන සැලුන් දොරෙ ඇරගෙන ඇතුලට යනව..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ප්රොමෝශන් එක ඇවිත් තියෙනව ඔයාගෙ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඔව් සර් මම දන්නව.. ඕක ඇවිත් දැං අවුරුද්දකට වැඩියි... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං අලුත් ලොක්කා ගොලු වෙනව.. බැරෑරුම් විදිහට ප්රොමෝශන් කොලේ දිහා බලාන ඉන්නව.. මං දන්නෙ නෑ ඒකෙ තියෙන්නෙ මොනාද කියලා... හැබැයි ඒකෙ අවසානයට කරන්න තියෙන්නෙ "නිර්දේශ කරමි" " නිර්දේශ නොකරමි" කියන දෙකෙන් එකක් ලියලා ආපසු යැවීම පමණයි. නිර්දේශ නොකරමි ලිව්වොත් තියෙන ප්රශ්ණය තමා ඒකට හේතු දක්වන්න සමහරවිට උසාවියට යන්න වෙන්නත් ඉඩ තියෙනව. කලින් හිටපු ලොක්කා මට කලින් හිටපු කෙනෙකුට නිර්දේශ නොකරමි ලියලා උසාවි ගිහිං ලෙල්ලටම පීචං උනා හිටං. මොකද කියනවනම් උන්නැහේලාගෙ හිතේ තියෙන කුහකම් වලට නිර්දේශ නොකරමි කියලා ලිව්වට එව්වට හේතු කියන්න වෙන්නෙ උසාවියේදි.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ආයෙ අලුත් ලොක්කා මා දිහාවට බැල්ම දාලා මේං මෙහෙම කියනව..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට ආරංචි විදිහට ඔයා උදේට පරක්කුවෙලා වැඩට එනවා සහ අනවශ්ය විදිහට නිවාඩු ගන්නවා. ඒ නිසයි මේක පරක්කු වෙන්න ඇත්තෙ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සර්.. මම ගෙදරින් එන්නෙ උදේ 4.30 ට. ට්රේන් එක ලේට් උනොත් මට වෙලාවට එන්න බෑ. ඒත් මාසෙට දෙන්නෙ ට්රේන් ලේට් දෙකයි. ඒ දෙකත් දාලා ශෝර්ට් ලීව් දෙකත් දාලා මදි වෙන එව්වට ඉතිං හාෆ්ඩේ තමයි. උදේ ලේට් වෙන එවට හවස විනාඩි දහයක් වැඩිපුර ඉඳලා කවර් කරන්න දෙනවනම් ඕක ඔහොම වෙන්නෙ නෑ. අනිත් කාරනාව තමයි සර්... මම සහ මේකෙ ඉන්න කීපදෙනෙක් පරක්කු වෙන දවස්වලට විතරයි අවුරුදු තුනක් තිස්සෙ හරියටම 7.45 ට රතු ඉර වදින්නෙ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං අලුත් ලොක්කා එව්වට නැවතත් ගොලු වෙනව...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එක මාසයක් ඔයාට පුලුවනිද වෙලාවට වැඩට එන්න...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හැමෝටම එක විදිහට සලකලා රතු ඉරි වදිනවානම් පුලුවන්... මට විතරක් රතු ඉර වදිනවනම් බෑ...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හරි.. එහෙනම් ලබන සඳුදා ඉඳලා මාසයක් වෙලාවට ඇවිල්ලා පෙන්නනකෝ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං අලුත් ලොක්කගෙ අභියෝගය. අම්බලන්ගොඩ කොල්ලෙකුට ඒ වගේ</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">චැලේන්ජ් එකක් සිම්පල්.. Grade 2 ලැබුනත් පඩිය වැඩි වෙන්නෙ ඒ කාලෙ හැටියට රුපියල් 550 යි. ජොබ් එකට පැරලලි බිස්නස් එකකුත් කරගෙන හිටිය මට ඔය 550 කජු කන්නත් මදි.. ඒත් ඒ වගේද චැලේන්ජ් එක.. ඒක අනිවාර්යයෙන්ම දිනන්නම ඕන එකක්.. එවකටත් කාර් කටුවක් තිබුනට කාර්මික නිලධාරී වැටුපෙන් දවස් විස්සක් කාර් එකට තෙල් ගහගෙන අම්බලන්ගොඩ හිටං කොලඹ යන්න එන්න හිතන්නවත් බෑ. පඩියට වඩා ගානක් අතින් දාලා තෙල් ගහගෙන රස්සාවට යන්න හිත හදාගන්නත් බෑ. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එවකට මගේ ගෝල තැන පෙරේරා තමා ඊලඟ සැලසුමේ සහයකයා.. ශ්රී ලංකා දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව විශ්වාස කරලා චැලෙන්ජස් බාරගන්න බෑ. එව්වා ඉතිං යන එන වෙලාවල් දෙයියන්ටවත් කියන්න බෑ. අම්බලන්ගොඩ කොලඹ ac බස් සේවාවත් ඉතිං අවුලක්ම නෑ.. ඒත් ට්රැෆික් ප්රශ්ණෙ එක්ක උදේ 7.45 වෙද්දි රාජකාරියට වාර්ථාකිරීම ශුවර් නෑ.. සති හතරක්.. දවස් විස්සක් මං තුමා උදෑසන 7.45 වෙද්දි කාර්යාලයේ සිටිය යුතුයි.. එකම සහ අවසන් විකල්පය ඊලඟ සඳුදා සිට ක්රියාත්මකවීමට නියැමිතයි.. අනුග්රහය දුකට සැපට දෙකටම බොක්ක ගෝල තැන පෙරේරාගෙන්... මෙතැනින් උඩ ලියවුන දේවල් එවකට කාර්යාල සගයන් සියල්ලම දන්නවා උනත් මෙතැනින් එහා ලියැවෙන දේ සතරකන් මන්ත්රනයක්. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඊලඟ සඳුදා මංතුමා වැඩට එන්නෙ තඩි බෑග් එකක් උස්සගෙන. ඒකෙ නැත්තෙ නයි පොලොංගු විතරයි. මනුස්සයෙකුගේ සාමාන්ය ජීවිතයට අවශ්යවෙන සියලූමා දෑ එහි අඩංගුයි. උදේ අම්බලන්ගොඩින් පිටත්වෙන පලවෙනි ac බස් එකේ මං තුමා කොලඹ. කොයිතරම් ගෝල් ඔරියන්ට්ද කියනවනම් උදේ හයාමාර වෙද්දි ඔෆිස් එකේ. කොටින්ම කියනවානම් ඒ වෙද්දි ඔෆිස් එක ඇරලත් නෑ. උදේ 7.45 වෙද්දි පොතේ පලවෙනි අත්සන මංතුමාගෙ.. එදා හිටං සතියේ දවස් පහම මංතුමා නයිට් පාර්ක් ඔෆිස් එකේ.. පෙරේරා හවස ඕෆ්වෙලා යන්න කලියෙන් මංතුමාට ගෙනැත් දෙනවා රෑ කෑම එක. තේකොල සීනි හීටර් එහෙම වෙනම තියෙන නිසා රෑට තේ එකක් හෙම බොන එක ගැටලුවක් නෑ. කොට්ට මෙට්ට ඇඳ ඇතිරිලි ගැන මෙහිලා ලියන්න බෑ. හැබැයි එව්වත් සැප පහසුවට සියල්ලම ලෑස්තියි. හවස 4.15 වෙද්දි පෙරේරා මගේ ඒරියා එක එලියෙන් වහලා ඕෆ් වෙලා ගෙදර යනව. වැඩකරන 40 ක් විතර අනෙක් උදවියත් හවස 4.15 වෙද්දි ඕෆ්. එතැනින් එහා තට්ටු තුනක බිල්ඩිම ඇතුලේ මං විතරයි. කිසිම යතුරක් මා ලඟ නෑ. ඒත් මගේ කාමරේ ඇතුලෙන් ඇරගෙන බාතෲම් එකට ගිහිං වොශ් එකක් එහෙම දාගෙන එන එක ප්රශ්ණය නෑ. ඕං ඒ විදිහට රෑ ගතකරලා උදේ හයට ඇහැරුනාම හතයි හතලිස් පහ වෙද්දි පොත අත්සන් කරන්න වෙලාව වැඩිත් එක්ක. ලොක්කා එන්නෙ 7.15 ට. ලොක්කා ප්රධාන දොර අරින සද්දෙ ඇහිලා විනාඩි දහයක් වගේ ඉඳලා පඩිපෙලෙන් පහලට බැස්සාම 7.45 වෙන්නත් කලින් කොල්ලා පොත අත්සන් කරනව... </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ලොක්කා හීනෙන්වත් හිතන්නෙ නෑ මූ රෑ හිටියේ ඔෆිස් එකේ කියල. පොත අත්සන් කරලා ආයෙම මගේ වීදුරු කාමරේට ඇවිත් වාඩිවෙලා විනාඩි දහය යද්දි පෙරේරා මංතුමාට බ්රෙක්ෆස්ට් එකත් අරගෙන ප්රාදූර්භූත වෙනව. දවලටත් පෙරේරාම කෑම එකක් ගෙනැත් දෙනව. දැං මේක කියවන ඔයයිලා හිතන්න එපා මං පෙරේරාව කඩේ යවනවා කියලා. පෙරේරා උදේ සහ දවල් වේල් දෙකම කෑවෙ කඩෙන්. ඒ කාලා එන ගමනේ මටත් කෑම එක ගෙන්නගත්තා මිසක් මං කවදාවත් පෙරේරාව කඩේ යවලා නෑ. රෑක අසනීපයක් හෝ වෙනයම් අවුලක් උනොත් එක කෝල් එකෙන් පැය භාගෙන් පෙරේරා එනවා කියන එක ඉර හඳ පායනවටත් වඩා ශුවර්. පෙරේරගෙයි මං තුමාගෙයි එකතුවීම දෛවෝපගතයි. කලින් ලොක්කා මංතුමාට සහ පෙරේරාට දෙන්නාටම කෙලවීමේ අරමුණෙන් කරපු එකතුකිරීම් උනාට ඒ දෙක සෙට් උනේ ජාඩියට මූඩිය වගේ කීවොත් තමා හරි. අනික් කාර්මික නිලධාරීන්ට සහයකයන් දෙදෙනා බැගින් අනුයුක්ත කෙරුනාට මංතුමාට පෙරේරා පමණයි. පෙරේරාත් කොක්කට බර ඉතිහාසයක් තිබ්බ සේවකයෙක් නිසා ලොක්කාගෙ අභිප්රාය උනේ විසෙන් විස නැසීම. පෙරේරත් ලොක්කාව තඹේකට මායිම් නොකල සේවකයෙක් නිසාත් මංතුමාත් එසේම නිසා පෙරේරා සහ මම අතර යුද්ධයක් නිර්මාණය කර දෙදෙනාටම කෙලවීම අරමුණු උනත් එක දවසෙන්ම මම සහ පෙරේරා ශර්ලොක් හෝම්සුයි වොට්සනුයි ගානට සුපිරියට සෙට්. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඔය ආකාරයෙන් සති හතරක් ගතවෙලා ලොක්කගෙ කාමරේ සැලුන් දොරෙන් ඇතුලට ගිහිල්ලා ලොකු තැනට මතකර හිටිනවා මාසය සම්පූර්ණයි කියල.. ලොක්කත්</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පැමිණීමේ ලේඛනය එහෙම බලලා මංතුමාගෙ ප්රමෝශන් එක අනුමත කරලා යවනවා ඉන් පස්සෙ. කලින් හිටපු ලොක්කා අවුරුද්දකට වැඩි කාලයක් මේසය උඩ තියාගෙන හිටපු නිසා හිඟ වැටුපකුත් එක්ක ඊලඟ මාසෙ හිටං මංතුමාට 550 කින් පඩි වැඩි වෙනව grade 2 තත්වයත් එක්කම. සයිඩ් එකෙන් බිස්නස් එකක් කරගෙන හිටිය නිසා වාහනයක් පාවිච්චි කරගෙන සැපවත් ජීතතයක් ගතකරගත්තා මිසක්, ආන්ඩුවේ පඩියකින් ජීවිතේ අමාරුයි. ලොක්කා අභියෝග කරපු නිසා ඒ වගේ වැඩක් කරා මිසක් grade 2 ගන්නවත් පඩිය 550 කින් වැඩි කරගන්නවත් ඒ කරපු කැපකිරීමේ ලාභයක් නෑ. ඕෆ්වෙලා ගිහිං කරපු බිස්නස් එකේ වැඩවලට ඉන්වෝල් වෙන්න බැරිවුන සති හතරක් නිසා ඒ සති හතර ආර්ථික අතින් සෑහෙන පාඩුයි.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කාලෙකට පස්සෙ ඒ රැකියාවට සමුදීලා ලංකාවෙන් පිටවෙලා මේ වෙද්දි අවුරුදු දොලහක්. ලංකාවෙ රජයේ සේවයේ ඉද්දි නරකම සේවකයන්ගෙත් නරකම එකා කියන විරුදාවලිය ලබාගත්තු මටම ලංකාවෙන් පිටදි best employee award එක දෙපාරක් ලැබිලා තියෙනව. දියුනු රටවල රැකියාවෙදි ආයතන ප්රධානීන් විසින් සලකා බලන්නෙ සේවකයාගේ කැපවීම සහ දක්ශතාවය පමණයි. ලංකාවෙ ආයත ප්රධානීන් හොයන්නෙ ඒ දෙකම නොවෙන වෙනස්ම එකක්. ඒක නැතිනම් කොයිතරම් දක්ශ උනත් ඒ සේවකයන්ට කිසිදු ඇගයීමක් නෑ.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ලංකාවෙ දැං තියෙන වාතාවරණය එක්ක බැලුවාම කෝච්චිවල බස්වල තෙරපිලා රස්සාවට යනවට වඩා හොඳ නැද්ද මගේ විකල්ප ක්රමවේදය අනුගමනය කිරීම? මං අද වෙද්දි ලංකාවෙ රජයේ සේවයේ හිටියානම්, ඔෆිශියලිම ගිහිං ඔෆිස් එකේ පදිංචි වෙලා රස්සාව කරලා සති අන්තයේ ගෙදර යනවා අනිවාර්යෙන්ම ශුවර්.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එවකට මා එක්ක රස්සාවෙදි එකටම හිටපු මිත්රයා දැං මේක කියවලා හිතයි යකෝ මූ මාසයක් ඔෆිස් එකේ නිදාගත්තා මූ නිකමටවත් මට කීවෙ නෑ කියල... ඔව් යාලුවා... ඔයා වගේ අවංකයෙකුට ඒ වගේ දේවල් කියලා ඔයාව අමාරුවේ දාන්න බෑ. නිකමටහරි වැඩේ නෝන්ඩි වෙලා ලොක්කා ඔයාගෙන් ඇහුවොත් ඔයාට බොරු කියන්න බෑ. ලොක්කට බොරු කියන සබ්ජෙක්ට් එකේදි ඔයා පට්ට අවංක වැඩියි... තක්කඩි ඇන්දීම තකඩිකමෙන්ම කලයුතුයි. තක්ක්ඩින් සමග අවංකවෙලා බෑ. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට මේක ලියන්න හිතුනේ කෝච්චියේ වහලයේ නැගලා රස්සාවට යන මිනිස්සු දැකලා.. කෝච්චියේ එල්ලිලා ගිහිං ජීවිතේ අනතුරේ දාගන්න එපා මිනිසුනේ... රස්සාවත් කරගෙන ජීවිතෙත් බේරගන්න වික්ල්පයක් අනුගමනය කරන එක තමා ණුවනට හුරු.</span></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-56502984671904123672022-04-13T20:12:00.001-07:002022-04-13T20:12:09.263-07:00සිංහල අවුරුද්ද ඇවිල්ලා.. 2022<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYMpQK7Sx1wsRqd4QtM-m80j1OPQA8fs7arifEdyTFj8cfZjXFqr89fKD9Gxjz9OzChOJpXnDzvIXPqFgNpU_FLDYufSTZl97sOIMUJ5jq06L2Ke64LeMhkyGc4VgwZ6dgXaHRCfQXP760K06-wn0gLte2hKT3GlxlSxcmxiGJnlliko685vv-fZ6k3A/s1169/E058E9D5-574A-4392-949E-EA36F7E1078C.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="811" data-original-width="1169" height="222" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYMpQK7Sx1wsRqd4QtM-m80j1OPQA8fs7arifEdyTFj8cfZjXFqr89fKD9Gxjz9OzChOJpXnDzvIXPqFgNpU_FLDYufSTZl97sOIMUJ5jq06L2Ke64LeMhkyGc4VgwZ6dgXaHRCfQXP760K06-wn0gLte2hKT3GlxlSxcmxiGJnlliko685vv-fZ6k3A/s320/E058E9D5-574A-4392-949E-EA36F7E1078C.jpeg" width="320" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සුභ අලුත් අවුරුද්දක් කියලා ප්රාර්ථනා කරන්න බෑ මිත්රවරුණි... 2022 සිංහල අවුරුද්ද ලැබුවට බහුතරයක් ලාංකික මිනිස්සුන්න්ට මේ වෙලාවෙ හිතේ සැනසීමක් නෑ. පුද්ගලිකව මට, කියන්න තරම් වරදක් නෑ.. අඩුපාඩුවකුත් නෑ.. ඒත් එහෙමයි කියලා අපේ මිනිස්සු පාරවල් ගානෙ පෝලිමවල රස්තියාදු වෙද්දි, දෙමාපියෝ දරුවන්ගෙ කුස පුරවන්න දුක් ගින්දර උහුලද්දි, තරුණ බාල මහලු හැම දෙනාම වැස්සෙ තෙමීගෙන, අව්වෙ වේලීගෙන අරගලයක් කරද්දි, මට විතරක් සුභ අලුත් අවුරුද්දක් සමරන්න බෑ... </span></p><p><br /></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රටක් විදිහට ඉතිහාසයේ පලවෙනි වතාවට ජාති භේද, පක්ශ භේද පසෙකලා අපේ මිනිස්සු එක අරමුණකට ඇවිල්ල.. උන් හරිම ආදරණීයයි.. උන් හරිම සුන්දරයි.. උන් හරිම එකමුතුයි.. උන් හරිම සංවිධානශීලීයි, ඒ වගේම උන් හරිම තියුනුයි, නොසැලෙනසුලුයි.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">උන් බඩගින්නේ අව්වේ වැස්සේ සටන් කරලාහරි කවදාකහරි උන්ගෙ අරමුණට යනව. අන්න ඒ අරමුණ උන් ජයගන්න දවසක අපි රටම එකතුවෙලා සැනකෙලි පවත්වලා අවුරුදු කමු.. එතකල් හැමෝටම..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">තෙරුවන් සරණයි.. ජේසු පිහිටයි.. අල්ලා දෙවි පිහිටයි</span>.. </p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-47714441146764560752022-02-27T07:39:00.004-08:002023-05-13T21:06:29.783-07:00එයාට වයස විසි දෙකයි.. මට වයස හතලිස් තුනයි..<div style="font-family: inherit;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><div class="ecm0bbzt hv4rvrfc dati1w0a e5nlhep0" data-ad-comet-preview="message" data-ad-preview="message" id="jsc_c_54" style="font-family: inherit; padding: 4px 16px;"><div class="j83agx80 cbu4d94t ew0dbk1b irj2b8pg" style="display: flex; flex-direction: column; font-family: inherit; margin-bottom: -5px; margin-top: -5px;"><div class="qzhwtbm6 knvmm38d" style="font-family: inherit; margin-bottom: 5px; margin-top: 5px;"><span class="d2edcug0 hpfvmrgz qv66sw1b c1et5uql lr9zc1uh a8c37x1j fe6kdd0r mau55g9w c8b282yb keod5gw0 nxhoafnm aigsh9s9 d3f4x2em iv3no6db jq4qci2q a3bd9o3v b1v8xokw oo9gr5id hzawbc8m" color="var(--primary-text)" dir="auto" style="display: block; font-family: inherit; line-height: 1.3333; max-width: 100%; min-width: 0px; overflow-wrap: break-word; word-break: break-word;"><div class="kvgmc6g5 cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට දැන් වයස හතලිස් තුනක්.. ලංකාවේ ඉපදුන, ලංකාවේ ජිවත්වෙන මනුස්සයෙක් විදිහට මම දැන් පහුකරමින් ඉන්නේ මැදි වයස. මිනිස්සු මැදි වයසේ මනුස්සයෙක් කියලා කියන්නේ මගේ වයසේ මනුස්සයන්ට කියල මතක් වෙද්දී ඉබේම පහලට සුසුමක් වැටෙන්නේ ඇයි කියලා කියන්න මම ඇත්තටම දන්නේ නෑ.. ලෝකේ දියුණුයයි සම්මත රටක ඉපදුනානම්, මම ඉන්නේ තරුණ වයසෙ . ඒත් ලංකාවේ එහෙම නෑ. ඉපදුන, ජීවත්වෙන රටට සාපේක්ෂව, මම දැන් දරුවෝ දෙතුන්දෙනෙක් ඉන්න තාත්ත කෙනක් වෙන්න ඕන.. ඒත් වයස හතලිස් තුනක් වෙද්දීත් මං එහෙම නෑ. .. </span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මට බිරිඳක් නෑ. ඒත් ඒ කියලා මම සිංගල් නෙවෙයි. මම ඩිවෝර්ස් වෙච්ච මනුස්සයෙක්. මම වයිෆ්ගෙන් වෙන් වෙලා දැන් ටික කාලයක් . රට්ටු කියන විදිහට මම දැන් දික්කසාද වෙච්ච මනුස්සයෙක්. දික්කසාද වෙච්ච මිනිස්සුන්ට ලංකාවේ සාමාන්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ය සමාජයෙන් ලොකු පිළිගැනීමක් නෑ. ඒත් මම ජිවත්වෙන පරිසරය ඇතුලේ ඩිවෝර්ස් වෙනවා කියන්නේ මහ ලොකු කජ්ජක් නෙවෙයි. මම වයිෆ්ග්න් වෙන්වෙන්න තීරණය කරේ අපි දෙන්නට අපි දෙන්නාව නොගැලපුන නිසා.. එයාටනම් ඕනවුනේ ලෝකෙට පේන්න බැඳගත්තු බෙරේ ගහන්න. ඒත් නොගැලපීම් එක්ක, ආරවුල් එක්ක, අඬදබර එක්ක, පවුල් ජිවිතයක් ඉස්සරහට අරගන ගිහිං අපි දෙන්නගේම ජිවිත නාස්ති කරන්න මට ඕනවුනේ නෑ. මට එයා බලාපොරොත්තුවුන හස්බන්ඩ් වෙන්න බැරිවුණා. කසාද බඳිද්දී ලොකුවට හිතුවෙ නැතිවුනාට , මම බලාපොරොත්තුවෙන වයිෆුත් එයා නෙවෙයි කියන එක මට තේරෙද්දී මං පරක්කු වැඩියි. කසාද බැඳපු දවසේ ඉඳන් අපි දෙන්නට අපි දෙන්නව ගැලපුනේ නෑ. අපි ගලපාගෙන ජිවත්වන්න උත්සහා කළා. අපි කිව්වට එයා නෙවෙයි මම. ඒත් ඒක සාර්තක වුනේ නෑ. කසාදයක් වෙනුවන් මට මම නොවී ජිවත්වෙන්න බෑ. දවසක් දෙකක් සතියක් හමාරක් වගේ නෙවෙයි. ජීවිත කාලයක් එහෙම ඉන්න අමාරුයි. එහෙම උනාම වන්නේ මිනිස්සු ජිවත්වෙන මළමිනී වෙන එක. මට ජිවත්වන මළමිනියක් වෙන්න ඕනවුනේ නෑ. දරුවෙක් හිටියනම් මට දරුවා වෙනුවෙන් එහෙම ඉන්න තිබුන. දරුවෙකුගේ අනාගතය වෙනුවෙන් තාත්තා කෙනෙකුට ජීවිත කාලයක් උනත් තමුන්ගේ හැඟීම් දැනීම් අමතක කරලා ජිවත් වෙන්න පුළුවනි. ඒත් අපිට දරුවෝ හිටියේ නෑ. ඒ නිසා ඩිවොර්ස් වෙන්න බැරි තරම් භන්දනයක් අපි අතරේ තිබුනේ නෑ.</span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒක යෝජනාවක් විදිහට කෙරුණ විවාහයක්. අම්මලා හොයලා දුන්නු නිසාත්, බඳින්න කලින් ඇසුරු කරපු පොඩි කාලය ඇතුලත කියන්න තරම් වරදක් දැනුනේ නැති නිසාත්, කසාද බඳිනවා කියන එක ගැන මම බැරෑරුම්ව හිතුවේ නෑ. එයාලත්, අපි වගේම යමක්කමක් තිබ්බ මිනිස්සු. සමාජ සම්මතයට අනුවත්, අපි අතරේ දශමෙකවත් නොගැලපීමක් තිබුනේ නෑ. දෙපාර්ශවයේම දෙමාපියන්ගේ, නෑයන්ගේ, මිතුරන්ගේ , ආශීර්වාදයෙන් අපි විවාහවුනා. වෙඩින් එක දවසේ හැමෝම කීවෙ අපුරුවට කැපෙන කපල් එක කියල. වෙඩින් එක දවසෙ එයා හිටියේ හුඟාක් සන්තෝසෙන්. මමත් හිටියේ සන්තෝසෙන්. ඒත් මොකක්දෝ අඩුවක් හිතට දැනුනා උනත් ඒ මොකක්ද කියලා තෝරා බේරාගන්න මට දැනීමක් තිබුනේ නෑ. ඒකෙන් මම කියන්න උත්සහ කරන්න නෑ මම රැවටුනා කියලා. මම හිතන්නේ මම මාව කියෙව්වේ නෑ කියලයි . කසාද බඳින්න කලින් මම මාව කියෙව්වනම්, මට ඕන මොනවගේ වයිෆ් කෙනෙක්ද කියලා මම මගෙන් ඇහුවානම්, මම බොහෝදුරට එයාව කසාද නොබඳින්න ඉඩ තිබුනා කිව්වොත් තමයි හරි..දැන් ඉතින් ඒ ගැන හිතලා වැඩක් නෑ. සියල්ල සිදුවී හමාරයි. එයා මට වෛර කරනවා කියලා මම දන්නව. ඒත් ඒ ගැන මම ලොකුවට හිතන්නේ නෑ. කසාදයක් කියන්නේ එකිනෙකා ගලපාගෙන එකට ජීවත්වීමක් කියනදේට වඩා ගැඹුරු දෙයක්.. එකෙක් අනෙකාගේ රූකඩයක් වීම කසාදයක් වෙන්නේ නෑ.. කසාදයක් ඇතුලේ කැපකිරීම් තියෙන්න බෑ. එකෙක් අනෙකා වෙනුවන් තමුන්ගේ කැමැත්ත යටපත් කරගෙන ජිවත් වෙනවානම් , එතැන තියෙන්නේ කසාදයක් නෙවෙයි කරුමයක්. ආදරය, සෙනෙහස, රැකවරණය, ලැබෙන්න ඕන සැමියාගෙන් බිරිඳට පමණක් කියලා හිතුවොත් ඒක වැරදියි . ලංකාවේ මිනිස්සු එතැනදී හරිම ගෝත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රිකයි. ආදරය විඳින්න තියෙන ආසාවට වයස් භේදයක් නෑ. ඒත් ලංකාවේ සංස්කෘතියට අනුව, ආදරය , සෙනෙහස, රැකවරණය කියන කොන්සෙප්ට් එක වන්වේ පාරක යන වාහනයක් වගේ. සැමියාගෙන් බිරිද දිහාවට මිසක් බිරිඳගෙන් පෙරලා ආදරය, සෙනෙහස , රැකවරණය සැමියා දිහාවට ගැලීම් හරිම අල්පයි. කසාද බැන්ද දවසේ ඉඳන් ස්වාමිපුරුෂයා කියන ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රොමෝෂන් එක ලැබුනට බහුතරයකට වෙන්නේ සර්විස් ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රොවයිඩර් කෙනෙක් විදිහට ජීවිත කාලයම ගත කරන්න. ආදරය ලබන්න, සෙනෙහස විඳින්න අකමැති සත්වයන් මේ විශ්වයේ කොතනකවත් නැතුව ඇති. මමත් මේ විශ්වයේ ජිවත්වෙන තවත් එක සත්වයෙක් විතරයි. ඒ නිසා මමත් කැමතියි ආදරය විඳින්න. ස්වීට් කපල් එකක් විදිහට ලෝකයා දැක්කට ඇතුලෙන් ගිනිගන්න අපේ විවාහ ජිවිතය තවත් දුර පැදන් යන්න මට ඕනවුනේ නෑ. එහෙම පැදන් ගිහින් මාව මං ඇතුලේම ඝාතනය කරලා දාන්න මට ඕනවුනේ නෑ. මම මම නොවී ජීවත්වීම ඇතුල් මම එයාටත් කරන්නේ බොරුවක්. එයාගේ පැත්තෙන් බැලුවාම ඒක එයාටත් කරන අසාධාරණයක්.</span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඊළඟට මම මේ කියන්න යන අමුත්තිය මට හමුවෙන්නේ ඩිවෝර්ස් එකෙන් අවුරුද්දක් විතර ගියායින් පස්සෙ . එයා වයස විසි දෙකක , දැක්කම ආදරේ හිතෙන, හරිම කියුට් පුංචි ලස්සන අහිංසක කෙල්ලක්. ලස්සන සාපේක්ෂයි. කාට සාපේක්ෂව තේරුවත් , එයා තමා මගේ ඇහැට ෆස්ට්. එයාගෙයි මගෙයි හමුවීම ඔෆීෂියල් එකක්. ඒ ඔෆීෂියල් හමුවීම ඇතුලේ එයා දැකපු පලවෙනි දවසෙම මට මහා අමුත්තක් දැනුනා කිවොත් තමයි හරි. ඒත් මම ඒක ගැන ලොකුවට හිතුව් නෑ. අවුරුදු හතලිස් තුනක් වෙන ඩිවෝර්ස් වෙච්ච මිනිහෙකුට අවුරුදු විසි දෙකක පුංචි කෙල්ලෙක් ගැන හිතන්න තියෙන අයිතිය මොකක්ද ? දියුණු රටක උනානම් හිතන්න තිබුනා. ඒත් ලංකාව ඇතුලෙ එහෙම දේවල් සදාචාරාත්මක නෑ. මම වැඩිහිටියෙක්. එයා ඊයේ පෙරේදා ඉස්කෝලෙන් අවුට් වෙච්ච පුංචි කෙල්ලෙක්. එයා මේ ලෝකෙට උපදිනකොටත් මට වයස විසි එකක් . ඉතිං එයා ගැන වැරදි ඇහැකින් බලන්න මංම මට අවසර දුන්නේ නෑ. වැරදි ඇහැකින් කීවට වරදවා හිතන්න එපා. </span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මම කලිනුත් ලීවා. ආදරේ හිතෙන්න වයස් භේදයක් නෑ. මිට කලින් ජිවිතේ කවදාවත් නොදැනුන සංවේදනාවක් එයා මං ළඟ ඉද්දි මට දැනුනා කිව්වොත් තමයි හරි. මං අවුරුදු දෙකක් වයිෆ් කෙනෙක් එක්ක එක ඇඳක නිදාගත්තු මිනිහෙක්. ඒත් මම කවදාවත් ඒ පුංචි රුවැත්තිය දිහා වැරදි ඇහැකින් බැලුවේ නෑ. ඊට එහා ගිය මොකක්දෝ හැඟීමක්, ලෝභකමක් , කැක්කුමක්, මගේ හිතේ එයා වෙනුවෙන් තිබුනා උනාට ඒ මොකක්ද කියලා විශ්ලේෂණය කරන්න මට ඕනවුනේ නෑ. මට හතලිස් තුනක්. එයාට විසි දෙකක්. හිත අතරමන්වෙන හැම වෙලාවේම මම මට කිවේ එහෙම. </span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> අපේ සම්භන්ධය ඔෆීෂියල් එකක් උනාට එයාටත් මගේ ඇසුර ආනන්දනීය එකක්දෝ කියලා මට හිතෙන හැම වාරයකම මම හිතුවේ මට හතලිස් තුනක්. එයාට විසි දෙකක්. එහෙම වෙන්න බෑ කියලයි.. ඒත් සමහර වෙලාවට එයා මට සැලකුවේ හස්බන්ඩ්ට සලකනවා වගේ. මගේ හිත දවසින් දවස එයා ලඟම අතරමං වෙද්දී මමත් ඒ අතරමංවීමට ආස කරා. ඔෆීෂියල් සම්භන්ධය ඇතුලේ උනත් , එයා සමහර වෙලාවට මට සැලකුවේ තමුන්ගේම ලඟම කෙනෙකුට කෙනෙකුට සලකනවා වගේ. මං මේක ඔෆීෂියල් සම්භන්ධයක් විතරයි කියලා එයාට හඟවන හැම වෙලාවේම එයාගේ ලොකු ඇස් හීනියට තෙත්වෙන හැටි මම බලාන හිටිය. ඒත් මට එතැනින් එහාට ගිහිං එයාට ලං වෙන්න බෑ.. මට එයාව ලඟට අරං අහන්න බෑ ඔයාට මාව දැනෙන්නේ මොන වගේද කියල. මම ඩිවෝර්ස් වෙච්ච වයස හතලිස් තුනක මනුස්සයෙක්.. එයා වයස විසි දෙකක පුංචි කෙල්ලෙක්. . අපි දෙන්නා එකට ඉන්න හැම වෙලාවේම අපි හිටියෙ හරිම සතුටෙන්. පුංචි පුංචි දේවල් වලට එයා මා එක්ක තරහවුන වෙලාවලුත් තිබුනා තමයි. ඒත් ඒ හැම තැනම මම දැක්කේ වයස විසි දෙකක පුංචි කෙල්ලෙකුගේ ඇතුලේ තිබ්බ පුංචි පුංචි හිතුවක්කාරකම් විතරයි. එයා තරහෙන් පුපුරන හැම වෙලාවේම මට දැනුනේ හුදෙක් පුංචි පහේ ආඩම්බරකාර වින්දනයක් විතරයි.. එයා මා එක්ක තරහ උනාම බලන්න ඕන මුනේ ලස්සන. මුණ රතු වෙන්නේ ජම්බු ගෙඩිය වගේ .. මූණ රතු කරගෙන ඇස්ගෙඩි දෙකේ කඳුළු පුරෝගෙන ඉන්නකොට නාහේ මිරිකලා තුරුළු කරගන්න හිතුනට, එයාට විසි දෙකයි.. මට හතලිස් තුනයි... ඔෆීෂියල් සම්භන්ධයක් ඇතුලේ අසංස්කෘතික වෙන්න මට බෑ. මම වැඩිහිටියෙක්. කසාද බැඳලා ඩිවොර්ස් වෙච්ච මනුස්සයෙක්. මම කොහොමද වයස විසි දෙකක පුංචි කෙල්ලෙක් ගැන හැඟිම්බර වෙන්නේ. </span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒත් ඒ සියල්ල එහෙම වුනත්, දවසින් දවස අපි ලංවුණා. දුරින් ඉන්න වෙලාවට කෝල් කරලා එයාගේ සැප දුක හොයලා බලන්න මට ඕනවුනා. එයා පරෙස්සමෙන්ද ඉන්නේ කියලා බලන්න මට ඕනවුනා. එයත් හැම වෙලාවේම මා ගැන හොයලා බැලුවා. උදේට දවල්ට රෑට මම කෑවාද බීවද කියලා හොයලා බලන්නත් එයා කවදාවත් අමතක කලේ නෑ. කෑවද බීවද කියලා අහන්න තරම් මම පුංචි බබෙක් නෙවෙයි උනාට, මං කෑවද බීවද කියලා එයා අහනකොට මට දැනෙන දේ ලියන්න, අමුණන්න ඕන කුමනාකාර වචනද කියලා මට තේරෙන්නේ නෑ. ඒ වගේ හැඟීම් දැනීම් කවදාවත් මම විඳලා නෑ. කාර්යබහුල රැකියාව ඇතුලේ හිතට වෙහෙස දැනෙන හැම වෙලාවේම මගේ ජංගම දුරකථනයෙ ඩයල්වුනේ එයාගේ නොම්බරේ. එයා එක්ක කතා කරන විනාඩියත් මට දැනුනේ හිත ඇතුලට සුමුදුවට ගලන ඖෂධයක් වගේ. එයාට මාව දැනෙන විදිහ කොහොමද කියලා මම එයාගෙන් කවදාවත් අහලා නැතිවුනාට, මගේ හිත ඇතුලේ එයා ඔෆීෂියල් සම්භන්ධය කියන සීමාව පහු කරගෙන හුඟක් දුර ගිහින් කියලමයි මට දැනුනෙ.</span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එයාගේ ආගමනයත් එක්ක, ධන ධාන්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ය වලින් ආඩ්ය වෙච්ච මගේ භෞතිකය ඇතුලේ අධ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාත්මය මෙච්චර කාලයක් තිබිලා තියෙන්නේ අරමුණක් නැතුවදෝ කියලා මට දැනෙන්න අරගෙන. නීතියෙන් කොලේක අත්සන් කරලා අයිතිය තහවුරුව තියෙද්දිත්, එක්ස් වයිෆ් ළඟ නවතින්න අකමැතිව නිදහස හෙව්ව මගේ හිත, වයස විසි දෙකක දඟකාර කෙලි පැටියෙක් ළඟ කැමැත්තෙන්ම නැංගුරම් දාගෙන. ඒත් මට හතලිස් තුනක්.. එයාට විසි දෙකක්.. මුලින් මුලින් ඒක ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යක්ෂව හිතේ තිබ්බට, දැන් දැන් එයා ගැන හිතද්දී පපුව පැලෙන්න වගේ.. මට හතලිස් තුනක්... එයාට විසි දෙකක්.. එයා මා ළඟ හැසිරෙන්නේ ඔෆීෂියල් සම්භන්ධයකට වඩා එහා ගිය කෙනෙක් ලඟ හැසිරෙන විදිහට කියන එක තේරුම්ගන්න තරමට මම බුද්ධිය මුහුකුර ගිය මනුස්සයෙක් . ඒත් හතලිස් තුනක හිතක් ඇතුලේ දඟ කරන විසි දෙකක පුංචි කෙල්ලකට දෙන්න නමක් මම දන්නේ නෑ. ඒ නම මොකක් උනත් ඒ හැඟීම හරිම හැඟීම්බරයි.. ආදරණීයයි.. පපුවට බර වැඩියි..</span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> මට කවදාවත් ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයක් තිබිලා නෑ. ඇකඩමික් ගෝල් ඇතුලේ ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයට ඉඩක් වෙලාවක් තිබ්බෙම නෑ . ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමය කියන්නේ කුමනාකාර හැඟීමක්ද කියලා මම දන්නේ නෑ. මට එහෙම හැඟීමක් කවදාවත් දැනීලත් නෑ. ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයට වයස් භේදයක් නෑ කියලා මම අහලා තියෙනවා උනාට මම කවදාවත් ඒ ගැන ලොකුවට විශ්ලේෂණය කරන්න ගිහින් නෑ. කසාදයක් කියන්නේ ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයක්ම නොවෙන්න පුළුවන් කියන එක මම ෆස්ට් හෑන්ඩ් එක්ස්පිරියන්ස් එකක් විදිහට විඳවා අවසන්. කවුරුහරි යෝජනා කරනවානම් කසාදය කියන්නේ ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයම තමා කියලා, මම යෝජනා කරනවා ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමය කියන්නේ මට ලැබුන කසාදය වගේ එකක් වෙන්න බෑ කියල. විවාහ රෙජිස්ටාර් කෙනෙක් ඉදිරියේ කොලේක අත්සන් කරලා අත්අඩංගුවට පත්වීම ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයක් කියලා පිළිගන්න මම සුදානම් නෑ . අහලා තියෙන විදිහට, කියවලා තියෙන විදිහට ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමය කියන්නේ විඳීමක් මිසක් විඳවීමක් නෙවෙයි කියලයි මගේ වැටහීම. ඒත් ඒ සියල්ලටම උඩින් , වයස විසි දෙකක ආදරණීය පුංචි කෙල්ලෙක් ගැන, වයස විසි දෙකක ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයක් ගැන හිතන්න, හතලිස් තුනක්වෙන මගේ හිත ඇතුලේ මට අවසර නෑ.</span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> මම ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමණීය මනුස්සයෙක්ද කියලා මම දන්නෙ නෑ. ඒත් ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයක්දෝ කියලා අනුමාන කරන්න පුළුවන් හැඟීමක් එක්ක මං අතරමං වෙලා.. ඉහල විධායක ශ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේණියේ රැකියාවක් එක්ක ලෝකයක් තරම් ලොකු ස්ට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රෙස් එකක් හැන්ඩ්ල් කරන එක මට මහා කජ්ජක් නොවුනට, මේ හැඟීම මගේ පපුවට බර වැඩියි. වයස හතලිස් තුනක් වෙද්දී හැඟීම් වලට වහල් වෙන්නත් මට බෑ. ඒත් මේ හැඟීම අමතක කරලා දාන්න මගේ හිත මට ඉඩ දන්නෙත් නෑ .. මේ හැඟීම මම මිට කලින් කවදාවත් විඳලාත් නෑ . එයා ගැන හිතද්දී මගේ පපුවේ යමක් හිරවෙනව වගේ මට දැනෙනව.. ඒ වින්දනාත්මක රිදවීමට මම ඇබ්බැහි වෙලාදෝ කියලත් මට හිතෙනව.. එයා ළඟ ඉද්දි, ටෙලිෆෝන් එකේ කතා කරද්දී , එයාව මට දැනෙන්නෙ මගේම කෙනක් වගේ. ලඟම ලඟ කෙනෙක් වගේ.. යාලුවෙකුට වඩා ළඟ කෙනෙක් වගේ .. නෑ කෙනෙකුට වඩා ළඟ කෙනෙක් වගේ .. අම්මටත්, නංගිටත් වඩා ළඟ කෙනෙක් වගේ. ඒත් ඒ සම්භන්ධයට දෙන්න නමක් ගමක් මං දන්නේ නෑ.. ..මට තේරෙන්නේ නෑ... මට එයා ගැන මහා රෝමාන්තික හැඟීමක් දැනෙන්න පටන් අරගෙන... මට එයා ගැන මහා ආත්මාර්ථකාමී ලෝභකමක් දැනෙන්න පටන් අරගෙන.. මට මේ දැනෙන්නේ ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේමයමද ? ජිවිතේ පලවෙනි වතාවට මම ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රේම කරන්න පටන් අරගෙනද ?... අනේ මන්ද.... එයා වයස විසි දෙකක පුංචි කෙල්ලෙක්.... මම, ඩිවෝර්ස් වෙච්ච, වයස හතලිස් තුනක, මැදි වයසෙ මනුස්සයෙක්.... </span></div></div><div class="cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql o9v6fnle ii04i59q" style="font-family: inherit; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සොරි ... මට මුලින්ම නම කියන්න අමතකවුණා...මම ... "රෙහාන් අලුවිහාරේ"</span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: center;"><span style="font-size: large;">---------------------------------------</span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">රෝමෑන්ස් ලියන්න පුළුවන් ඉන්දියාවේ ලියන්නන්ට විතරද ? රෝමෑන්ස් අධ්යක්ෂණය කරන්න පුළුවන් යශ් චෝප්රලාට විතරයිද ? කැමරාවක් ඉස්සරහ රෝමාන්තික වෙන්න පුළුවන් ශාරුක් කාන්ලාට විතරද ? ඇගයීමට ලක්වෙන්න ඕන, චිත්රපටයි සති අන්ත ටෙලියි විතරද? ඇගයිය යුතු චරිත මෙගා ඇතුලේ අපිට හමුවෙන්නේ නැතිද ?????</span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සද්ධා මංගල, සිවගුරුනාදන්, උද්ධික , කියන තුන්කට්ටුව විසින් නිර්මාණය කරපු රෙහාන් අලුවිහාරේ ඇතුලට ගිහින් රෙහාන්ව කියවන්න අම්බලන්ගොඩයාටත් ඔනෑ වුනා... යශ් චොප්රා මලාට පස්සේ ගොඩයා පලවෙනි වතාවට ආයෙමත් රියල් රෝමෑන්ස් නරඹමින් ඉන්නවා උද්ධිකගේ රංගනය ඇතුලේ... Well done guys... Keep it up...</span></div></div></span></div></div></div></div></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-86170699118825158322022-02-16T21:39:00.005-08:002023-05-13T21:06:41.800-07:00නිවිතිගල ෆ්ලෑශ්<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පහුගිය දවසක නිවිතිගල සහරා ෆ්ලෑශ් සංගීත සංදර්ශනය වෙලාවෙ සිද්දවෙච්ච අලකලංචිය ලෝකෙම දැක්ක නිසා ගොඩයා ඒ ගැන වැඩි අටුවා ටීකා ලියන්න යන්නෙ නෑ. සිද්දියට මුල්වුන හේතුව මොකක්ද කියලා හරියට නොදැන එව්වා ගැන විශ්ලේෂණය කරන්නට යාම දැලිපිහියෙන් කිරි කනවා වගේ වැඩක්. කව්ද වැරදි කව්ද හරි කියලා කියන්න බැරිවුනාට ප්රචන්ඩත්වය ඉතිං කවුරු කරත් හොඳ දෙයක් නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ. ගහමරාගන්නෙ නැතුව ඔව්වා කතාබහ කරලා විසඳාගන්න තිබුනා කියලයි ගොඩයාගෙ පුද්ගලික මතය. ඔලුව ඇතුලේ තියෙන මොල ගෙඩිය පැත්තකින් තියලා කඩු පොලු අතට ගත්තු උදවිය ඉස්සරහ පොඩ්ඩක් නම්යශීලී උනාට පැත්තක් යනවා කියලයෑ.. තව පැයක් හමාරක් කොල්ලො ටිකට නටන්න සිංදු ටිකක් ගැහුවනම් ඔය වැගේ විලම්බෑසියක් නොවෙන්න ඉඩ තිබ්බ කියලමයි ගොඩයාට හිතෙන්නේ .</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>සිරිබර සිරිලංකාවෙ සංගීත රසිකයා ඉල්ලන රසවින්දනය විවිධාකාරයි. ඒ ඒ කෙසෙල් ගෙඩි වලට ඒ ඒ බනිස් කියනවනේ. මේ ලියන්න යන සිද්දිය සිද්දවුනේ අනූව දශකයේ අග්ගිස්සට වෙන්න. ගොඩයා ඒ කාලෙ බෑන්ඩ් එකක කීබෝර්ඩිස්ට්. එව්ව ඉතිං ආතල් එකට කරපුවා මිසක් වෘත්තීය වශයෙන් කරපුවා නෙවෙයි. පාර්ටියක වෙඩිමක අවුරුදු උත්සවේක ප්ලේ කරාම ලැබෙන මුදල ඉතිං පොඩි පොකට් මනී එකක් විතරයි. එවකට ඉතිං ගොඩයා ජොබ් එකක් කරපු නිසා බෑන්ඩ් එකෙන් ලබෙන මුදල </span><span>ගැන ලොකුවට හිතුවෙම නෑ. </span></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වැඩේ තිබ්බෙ ඇල්පිටිය පැත්තෙ ගොඩාක් ඇතුලෙ අතුරු ග්රාමයක. ගමේ නම ගොඩයාට මතක තිබුනට එව්ව මෙතැන ලියන එක හරි නෑ කියලයි ගොඩයට හිතෙන්නෙ . එදා ඒ ගෙදර හෝම්කමින් පාර්ටියක්. රෑට තමා බෑන්ඩ් එක ඉල්ලලා තිබ්බෙ. දවස සති අන්තයේ දවසක් කියලයි ගොඩයාගෙ අදහස. වැඩට ගිහිං ඇවිත් බෑන්ඩ් වැඩේට ගියා කියලා මතකයක් නෑ. සතියෙ දවසක උනානම් මේ ලියැවෙන දේවල් වලට අමතරව රස්සාවෙන් කලින් පැනලා එන දේවලුත් ලියැවෙන්න ඕනනේ. බෑන්ඩ් ප්ලේ කරනවට වඩා අමාරු ජොබ් එකෙන් කලින් මාරුවෙන එක කියලා අමුතුවෙන් ලියන්න ඕන නෑනෙ. </span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>හවස පහට හයට වගේ තමයි අපි සැට් එක අපේ බෑන්ඩ් එකේ ලොක්කලාගෙ ගෙදරට සෙට් වෙන්නෙ. වැඩේ රෑට තිබ්බට දවාලියෙන් සවුන්ඩ් පිටත් කරලා යැවෙන නිසා අපි සැට් එකට තිබ්බෙ හවස් අතේ ගිහිල්ලා හීන්සීරුවේ වැඩේ ඇදගෙන යන්න. හෝම්කමින් එකක් රෑ හතහමාරට වගේ පටන් ගත්තාම පැයක් වගේ ප්ලේ කරලා බ්රේක් එකක් අරගෙන ආයෙම පැයේ වගේ සේශන් දෙකකින් කඩේ වහගන්න පුලුවන් සාමාන්ය විදිහට. අන්තිම සෙශන් එක ටිකා...ක් විතර ඇදෙන්න ඉඩ තිබුනාට ප්ලේ කරන පැය ගාන බැලුවාම උපරීම පැය හතරකුත් නැති තරම්. </span><span>බෑන්ඩ් එකේ සැට් එක ලොක්කගෙ ගෙදරින් පිටත්වෙලා පාර්ටිය තියෙන ගෙදරට යද්දි හත වගේ වෙන්න ඇති. අප්පටසිරි කියන්නෙ ඒක අහල ගම් හතටම කියලා ගජරාමෙට ගන්න හෝම් කමින් පාර්ටියක්. අවුරුදු උත්සවේකට ගහන සයිස් ස්ටේජ් එකක් මිදුලේ කොනක විරාජමානයි. අපේ චන්දනයයි මහේශුයි සවුන්ඩ් ටික එහෙමත් ලෙසටම හයි කරලා තිබ්බ නිසා වැඩේ එකෙන්ම අලංකාරයි. ඒ කාලෙ සෙටින්ග් එක ඩ්රම් සෙට් එක වේදිකාවෙ දකුනු කොනේ.. ඊට මෙහායින් ඔක්ටොපෑඩ් ... ඊලඟට සවුන්ඩ් සෙටප් එකේ මික්සරේ.. වම් කෙලවරේ තමා කීබෝර්ඩ්.. ඩ්රම් සෙට් එක ඉස්සරහිං බේස් ගිටාරිස්ට්... කීබෝර්ඩ් එක කිට්ටුවෙන් ලීඩ් ගිටාරිස්ට්.. රිදම් ගිටාරිස්ට් ඉතිං පොඩ්ඩක් විතර නිසි තැන නොලැබෙන වේකන්සි එකක්දෝ කියලා කීවොත් රිදම් ගිටාරිස්ට්ලා අමනාප වෙයිද මන්දා... කොච්චර කීබෝර්ඩ් ගැහුවත් ගොඩයා ආසම ඉන්ට්රුමන්ට් එක තමා රිදම් ගිටාර් එක. ගොඩයට ටිකාක් විතර ගිටාර් ගහන්නත් පුළුවන් උනාට කවදාවත් බෑන්ඩ් එකක් එක්ක රිදම් ගිටාර් එකක් ප්ලේ කරන්න චාන්ස් එකක් හම්බෙලා නෑ.</span></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒ කාලෙ ඔය ස්ටේජ් සෙටින්ග් එකේ ප්ලේ කරද්දි ඉලෙක්ට්රොනික් ඩ්රම් සෙට් එක ස්ථානගතවුනේ වේදිකාවෙ දකුනු කෙලවරේ... එකෝස්ටික් ඩ්රම් සෙට් එක තිබ්බට වැඩ වලට දැම්ම ඉල්ක්ට්රොනික් ඩ්රම් එක. ඒ කාල් ඉලෙක්ට්රොනික් ඩ්රම් සෙට් එකට ඉල්ලුම වැඩියි. එකෝස්ටික් ඩ්රම් එක දැම්මම සවුන්ඩ් බැලන්ස් කරගන්න ටිකක් විතර අමාරුයිත් එක්ක. ස්ටේජ් එකේ ඉද්දි ගෑල්ලමයෙක්ට එහෙම පොඩ්ඩක් හොරාට හොරාට ඇහැ දාන්න ඩ්රමර්ට පොඩ්ඩක් විතර ලේසියි කොනේම ඉන්න නිසා.. දෑං වෙද්දි ඒ ෆැසිලිටීස් කපාදාල තියෙන්නෙ ඩ්රමර්ට... දැං ඉලෙක්ට්රොනික් ඩ්රම් සෙට් එක වෙනුවට එකෝස්ටික් ඩ්රම් සෙට් එක හයි වෙන්නෙ වේදිකාවෙ මැද... බේස් ගිටාරිස්ට් දකුනු කොනේ.. ඊලඟට ඔක්ටොපෑඩ්... කීබෝර්ඩිස්ට් තාමත් වම් කෙලවරේ... ඊයෙ පෙරේදාවක ෆ්ලෑශ්බෑක්ලා කීබෝර්ඩිස්ට් දකුනු කෙලවරට දාලා ඉන්නවා දැක්කා කියහංකෝ.. තැන් වෙනස් උනාම ඉතිං ටික දවසක් යනකල් ටිකක් විතර වැඩේ අඥ්ඥකොරොස්.. ෆ්ලෑශ්බෑක් කීබෝර්ඩිස්ට් අරුණ තමෙල් අවුලක් නැතුව කොම්ෆටබලි ඉන්නවා වගේ දැක්කා උනාට උන්නැහේට දැනෙන දේ ගොඩයාට දන්නේ නැති නිසා එව්ව ගැන වැඩි යමක් කියන්න දන්නෙ නෑ. පසු කාලීනව ඩ්රමර් එකෝස්ටික් ඩ්රම් සෙට් එකක් එක්ක වේදිකාවේ මැදට ආපු එක ගොඩයාටනම් අමු වහක් උනා කියහංකෝ... දකුණු කණ ලඟ ඉඳන් ඇඟේ හයියෙන් ඩ්රම් සෙට් එකට තලන මෝඩයෙක් එක්ක බෑන්ඩ් ප්ලේ කරනවා කියන්නෙ, වැඩක් ප්ලේ කරලා ඉවර වෙද්දි කන් දෙක දවස් ගානක් කී......ං ගාන ගානට අගුල් වැටිලා.. එව්වා ඉතිං උන්නැහේලාට කියලා වැඩක් නෑ... ෆෝර්ටීස් සහ ටුවෙන්ටීස් එකට පෑහෙන්නෙ නෑ නෙව. ගොඩයලා එක්ක බෑන්ඩ් එකේ ඩ්රම්ස් ප්ලේ කරන හාදයා අර්ලි ටුවෙන්ටීස්... ගොඩයා මිඩ් ෆෝර්ටීස්... ටුවෙන්ටීස් එකා ඩ්රම් එක ප්ලේ කරනවා නෙවෙයි ඩ්රම් සෙට් එකට අලි ගහන්වා වගේ කියහංකෝ... ආං ඒ වෙලාවට තමා හිතෙන්නෙ ලංකාවෙ මේ තරම් ඩ්රමර්ලා ඉද්දී ඇයි දෙයියෝ ඔයා මේ යකාවම තෝරලා මේ රටට එව්වෙ කියලා... ගොඩයා දෙවැනි වතාවටත් බෑන්ඩ් ගැහිල්ලෙන් ඉවත්වුන නිසා දැං ඒ ප්රශ්නෙ අහවරයි. කොන්සර්ට් එකක් ගැහැව්වොත් ඇරෙන්න දැං ආයෙම බෑන්ඩ් ප්ලේ කරන්න අදහසක් නෑ. සංගීත විසේ සහ ආසාව තිබ්බට බෑන්ඩ් එකේ හයදෙනාගෙ රසාස්වාදය එක තැනකට ගැලපෙන්නෙ නැති තැන්වල පයගසා සිටීම අසීරුයි නෙව. සල්ලි හොයන්න කරන මගුලක් නොවෙන නිසා ගොඩයාට ආතල් එකක් ලැබෙන්නෙ නැති මගුල්වලට ගිහිං ආයෙම ගොඩයා කීබෝර්ඩ් එක පිටිපස්සෙ හිටගන්නෙ නෑ... අපිට පුලුවං කියලා ලෝකෙට පේන්න බෑන්ඩ් ගහන එවුන් සහ තමුන්ටත් විඳින්න පුලුවන් දෙයක් අනුන්ටත් ලබාදෙන්න බෑන්ඩ් ගහන එවුන් කියන්නෙ දෙපිරිසක්. ගොඩයා ඉන්නෙ දෙවැනි කොටසෙ. ඔය දෙකොටසට එකට දීග කන්න අමාරුයි. ඒ නිසා ගොඩයා ආයෙම ඩිවෝර්ස් උනා බෑන්ඩ් එකන් පාර්ට් ටයිම් කොන්සර්ට් ගහන්න එන්නං කියන පොරොන්දුව පිට.</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඒ බෑන්ඩ් අටුවාටීකා ලියන්න ගිහිං ලියන්න ආපු කතාව කැලේ පැන්නා කියහංකෝ.</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> ඒ කාලෙ අපේ මහේශ් සහ චන්දන තමා සවුන්ඩ් සෙටප් එක අරං ගියේ වැඩ වලට. මහේශ් තමයි ඔක්ටොපෑඩ් වාදනය. චන්දනයා නිත්ය ගායක. දෙන්නම වැඩ දෙකම ලෙසටම කරනවා උනාට සවුන්ඩ් හයි කරලා වෙස් මාරුකරගන්න තැන තමා බලන් ඉන්න සුන්දර. මොකද කියනවනම් බඩලගෙම ඇඳුම් ආයිත්තම් ටික තියෙන්නෙ සවුන්ඩ් ගෙනියන ලොරියෙම තමා. ශර්ට් කලිසම්වල, සපත්තු මේස්වල මාරු ඇරගන්න ගියාම දෙන්නා ඇරගන්නවා වරුවක්. සමහර දවස්වලට මේස් ජෝඩු දෙක දෙජාතියෙන් දෙන්නගෙ කකුල් දෙකේ.. සප්ත්තු දෙකත් ඉතිං ඒ සන්තෑසියම තමා. ඉනේ බඳින </span><span>බෙල්ට් දෙකක් හොයාගන්න බැරි උනාම දෙන්නා සවුන්ඩ් ලොරිය ඇතුලේ මරාගන්නවා එක බෙල්ට් එක බෙදාගන්න. හුඟක් වෙලාවට අපේ මහේශ් ඇඳුම් ටික පිලිවෙලට අරගෙන ගියාට චන්දනයා කරන්නෙම මහේශයාගෙ මේස් දෙක, බෙල්ට් එක වගේ කෑලි වලින් එකක් දෙකක් උස්සන එකම තමා. එව්වා අපිට අදාල නැති උනාට ආතල් ගැනිල්ලට ඉතිං අපිටත් තැනක් නොතැනක් නෑ නෙව. වෑන් එකෙන් බැහැපු ගමන් සවුන්ඩ් ලොරියෙ තියෙන අරුන් දෙන්නගෙ ඇඳුම් බෑග් දෙක හොයලා පොඩි මාරුවක් දාලා එකක් දෙකක් හැංගුවානම්, බෑන්ඩ් ප්ලේ කරන අතරෙත් ආතල් එකක් නොමිලේ... </span></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගායකයෙක් සිංදු පහක් හයක් කියලා තිස්දාහක් හතලිස්දාහක් අරගෙන ගෙදර ගියාට ඒ සිංදු ටික රහට ගයන්න සංගීතය සපයන බෑන්ඩ් කාරයන් බහුතරයකට ලැබෙන මුදල ගායකයන්ට සාපේක්ෂව ඉතාමත් අඩු මුදලක්. ඔවුන් බහුතරයකගේ ජීවිතවල ඇතුල් පැත්ත හරිම සෝචනීයයි. සංගීත භාණ්ඩයක් ප්රෝ ලෙවල් එකට ප්ලේ කරන්න ඉගනගන්න වෙන්න ඕන මහන්සිය දන්නේ ඒක කරපු එවුන් විතරයි. ඒ වෙන මහන්සියට සහ කැප කරන කාලයට ලංකාවේ ලැබෙන පිළිගැනීම සහ මිල ඉතාම මදියි. වින්දනය ඕනෑ වෙලාවට පමණක් වේදිකාවට නග්ගලා වින්දනය අරගෙන ඒ වැඩේ අහවර උනාම උන් දිහා හැරිලාවත් නොබලන මිනිස්සු ඉන්න රටක සංගීතය කියන්නේ කරන උන්ටම කරුමයක්දෝ කියලා ගොඩයාට හිතෙනවා වෙලාවකට. ගායකයෝ බුරුතු පිටින් හිටියට, එයාලාට සංගම් තිබුනාට, වේදිකාවේ එයාලගේ පිටිපස්සෙන් හිටගෙන සංගීතය සපයන කොල්ලන්ගේ ජීවිත සහ ඔවුන්ගේ යැපෙන්නන්ගේ අනාගතය ගැන ගායකයන්ගේ සංගම් මේ වෙනතුරු කිසිවක් කරලා නෑ කියලයි ගොඩයාගේ මතය. සංගීතය සපයන උදවියට ලැබෙන සැලකිල්ල එහෙමනම්, සවුන්ඩ් උස්සන එවුන් ගැන කතා කරලා පලක් තියේවිද මන්දා.. ලියාගෙන ආපු කතාව කැලේ පැන්නා ආයෙම..</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> ඕං ඔය කිව්ව ආකාරයෙන් හවස හතහමාර වගේ වෙද්දි වැඩේ පටාන් ගැනුනා කියමුකෝ. ලොකු අවුලක් නෑ වැඩේ හෙමීට ඇදීලා ගිහිං පලවෙනි බ්රේක් එකත් ගන්නව. වෙඩිමේ හෝ පාර්ටියේ උදවිය ආගන්තුක සත්කාර වලට ලැදිනම් ඉතිං බෑන්ඩ් එකටත් රහමෙර සුට්ටක් ඔෆර් කිරීම සාමාන්ය දෙයක්නේ.. ගොඩයා ඉතිං අමධ්යප නිසා ගොඩයා ඔව්වාට නෑ..(පුහ්.. එහෙම තමා ගෙදරට කියන්නෙ... හක් හක් හා)</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පලවෙනි බ්රේක් එක ටිකක් ඇදීලා ගිහිං ඕං ආයෙම වැඩේ පටං ගන්නව. හෝම්කමිං පාර්ටියේ ඩිනර් එක ඉවරවෙලා එහෙම රෑ දහයාමාර එකොලහ වෙද්දි තමා යක්කු පිටියට බහින්නෙ. ඒ කිව්වෙ රෑ නිදිමරාගෙන පාර්ටියට වෙහෙස වෙච්ව ගෙදර එවුන් ටික දැලි කුණු පිටිං දෙකක් තුනක් අනුමත වෙලා ඩාන්සිල් ෆ්ලෝ එකට බහින්නෙ ඒ වෙලාවට තමා. එව්වයෙ කොමිටල් දකින්න ඉතිං හැමෝටම වාසනාව නෑ. එව්ව නරඹන්න ඉතිං ස්ටේජ් එකක් උඩටම නගින්න ඕන. බෑන්ඩ් ගැහිල්ල පැත්තකින් තියලා ස්ටේජ් එකෙන් බිමට පැනලා බිම පෙරලිලා බඩ අල්ල්ගෙන හිනා වෙන්න ඕන සීන් අනන්තයි. ඕං ඔය ආකාරයෙන් තනි බ්රේක් එකෙන් වැඩේ දිගටම ඇදීලා සික්ස් එයිට් බීට් එකේ ටෙම්පො එකත් උඩටම ගිහිං රෑ දොලහ වගේ වෙද්දි වැඩේ අහවර කරන තැනට ඩ්රමර් බ්රේක් එක දැම්මා. ගොඩයත් ඉතිං සිරි ලංකා මාතා ගහන්න අත තිබ්බා විතරයි ඩාසින් ෆ්ලෝ එකේ සූටි කලබගෑනියක් වගේ දැක්කත් එක්ක. ගොඩයාට එව්ව අදාල නෑ නමෝ නමෝ මාතා පාර්ට් එකෙන් කොට පාරෙන් වැඩේ ඉවරයක් කරලා දැම්මා කීබෝර්ඩ් එකට සමු දීලා. සවුන්ඩ් ඇදිල්ලට ගොඩයාට අයිති නැති නිසා මික්සර් එක ඕෆ් කරාද කියලා තහවුරු කරගෙන කීබෝර්ඩ් ජැක් දෙකත් ඇදලා දැම්ම අපේ සවුන්ඩ් ඩබලට ලේසි වෙන්න...</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපි දවස් ගානක් නිදි මරාගෙන පොල් කොටන් ඇදලා ස්ටේජ් ගැහුවෙ තොපිව රෑ දොලහට ගෙදර යවන්නද X#@#%^&%$$^&**&^...</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ආං එහෙමයි පිංවතුනි පලවෙනි වෙඩි මුරය පත්තු වුනේ... අපේ බෑන්ඩ් ලොක්කත් එසේ මෙසේ පොරක් නෙවෙයි කියහංකෝ.. මෑන්සුත් ගේම ඉල්ලන්නයි ලෑස්තිය... වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ පිංවතුනි කුස්සිවල තිබ්බ මෝල් ගස්, ඇඳ පොලු සියල්ලම ඩාන්සිල් ෆ්ලෝ එකේ කියහංකෝ... වැඩේ තීරනාත්මකයි... ඇඳ පොලු, මෝල් ගස් වලට බයවෙනවද අම්බලංගොඩ කොල්ලො... බෑන්ඩ් එකේ සැට් එක ගේම ඉල්ලනවා තව ගහන්න බෑ කියලා.. වෙඩිමෙ සැට් එක දෙවැනි බලඇණිය බස්සනවා යුද්දෙට ඒ එක්කම... ඩාන්සින් ෆ්ලෝ එකට හෙවත් මිදුල මැද්දටද පිංවතුනි... නෑ පිංවතුනි... ස්ටේජ් එක උඩට... එතකොට ඇඳපොලු, මෝල් ගස් එක්කමද දෙවැනි බලඇණිය යුද්දෙට පැමිණියේ... නෑ පිංවතුනි... කඩු සහ මන්නා පිහි සමග... පූදුකුඩුඉරිප්පු අවසන් මහා සටන ඇරඹුනේ 2009 උනාට ඒ ගානට කෙලෝගන්නෙ කොහොමද කියලා අපි සැට් එක ඉගෙනගත්තෙ 1999 අවුරුද්දෙ. කුදාර් වෙන්න බීගතපු කකුල් දෙකේ මී වස්සෙක් කඩුවක් ගෙනැල්ලා ගොඩයා ඉස්සරහ තියෙන කීබෝර්ඩ් එක උඩිං තියලා අහනවා... තොපි සිංදු ගහනවද නැත්තං මං තොපිව පෙති ගහන්නද කියලා ආයුබෝවන්ඩ... අම්බලන්ගොඩ එවුන් බය වෙනවද ආයුබෝවන්ඩ එව්වට... කියලා ලිව්වට ගොඩයාට නම් ඒ වෙලාවෙ සූ නොගිය ටික විතරයි. යකෝ ආවෙත් කලුවර වැටුන වෙලාවක. ලොක්කගෙ ඩොල්පින් වෑන් එකේ වීදුරුත් කලු කරලා නිසා ආවෙ කොයි පාරෙන්ද කියලාවත් ගොඩයාට නිනව්වක් නෑ. හතර ගාතෙ දාන්න ඔන්න මෙන්න වෙන්න බීලා ඉන්න එකෙකුගේ කඩුව ඉස්සරහට ගිහිල්ලා ගේම ඉල්ලන්න ගොඩයා ජෝන් සීනා නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ.. ඒත් ඉතිං ඌව මගහැරලා උගෙන් බේරිල පැනලා දිව්වා කියලා කොහේද කිහංකෝ දුහන්නෙ. පාරක් තොටක් නොදන්න ගමක රෑ දොලහට එකට, කට්ට කලුවරේ කොහේ කියලා දුහන්නද. ඒ දිව්වා කියලා පාර්ටියේ මරු විකලෙන් ගේම ඉල්ලන කොල්ලො පනහක් සීයක් එක්ක රේස් දුහන්න ගොඩයා උසේන් බෝල්ටුත් නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ. නොදුව හිටියොත් එකෙක්ගෙන් දෙන්නෙක්ගෙන් කනේ පාරක් දෙකක් කාලා ජීවිතේ බේරගන්න පුලුවන් තත්වයක් යටතේ දිව්වොත් පනහකගෙන් විතර නැවකට ගුටි කාලා මරුම්කන්නත් වෙනවා කියන එක ගැන තෙරුම් කරන්න රොකට් සයන්ස් ඕන නෑනෙ ෆේන්ඩ්ස්.. </span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>ආං ඒ වගේ යුද තත්ත්වයක් ඇති වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී උනත් අම්බලන්ගොඩ කොල්ලො එව්වට භය වෙයිද... කියලා ගැම්මට ලිව්වට ඔය කියන දවසේ බෑන්ඩ් එකේ සැට් එකම අවසානයේ තීරණය කරනවා නැවත සංගීතය සපයන්න.. අදත් ගොඩයාට හිටපුගමන් කල්පනා වෙනවා එදා ආයෙම මියුසික් ගහන්න බෑම කීවානම් මොකකින් මොකක් වෙන්න තිබුනද කියලා. එහෙම උනානම් බෑන්ඩ් එකේ හත්දෙනාම මූනු වෙස්මූනු වෙන්න ගුටි කනව. සවුන්ඩ් සෙටප් එක කුඩේ කුඩු වෙනව. වෑන් එකයි ලොරියයිත් කුඩු වෙනව. සිහිය කඩෙන් ගේන්න වෙන තරමට වෙරිවෙලා ඉන්න සීයක් විතර පිරිසක් එක්ක හත්දෙනෙකුට අතින් පයින් ගහගෙන දිනන්න ඒක දෙමල පිචැර් එකක් නෙවෙයිනේ ආයිබෝවන්ඩ. රැජිනි කාන්තලා කෙසේ වෙතත් ජෝන් සීනලා හත්දෙනෙක් හිටියත් එතන අනිවා තිබ්බෙ හකු පනිනකල් ගුටි කෑමක් පමණයි. හැබැයි පස්චාත් වලිය ගැන උපකල්පණය කලාම, එදා අපි සැට් එක ගුටි කෑවනම්, මගුල් ගෙදරට රිටර්න් එකත් ඉතිං හිල්ටං බුෆේ එක තරමටම ලැබෙනවා කියන </span><span>එකනම් ඉතිං හෙට ඉර පායනවා කියනවා තරම්ම ස්ථීරයි. ඒ විදිහට වැඩේ ඇදුනානම්, කීදෙනෙක් රෝහල්ගතවෙයිද, කී දෙනෙක් එලොව යයිද කියලා ඇනලිසිස් එකක් කරන්න බැරිවුනාට එකෙක් දෙන්නෙක් එලොව යන්න තිබ්බ සම්භාවිතාවය ටිකාක් විතර ඉහල අගයක්. මොකද කියනවනම් අපේ ගම්පලාත්වල බොහෝමයක් වලි ඉවර වෙන්නෙ පත්තරේට විස්තරේ වැටිලාමයි කියන එක රටටම හංගන්න දෙයක් නැනේ..</span></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අවසානයේ හෝම්කමිං උත්සවය උදෑසන පහ දක්වා පැවැත්වුනු මහා සංගීත රාත්රියක් බවට පත්වුනා ඉවසන දනාලාට නෙලන්න රුපු යුදයට කඩු ගෙනාපු නිසා... ලැබුනු මුදල ඉතිං හෝම්කමිං එකට පොරොන්දුවුන මුදල පමණයි.</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">හොම්කමින් එකකට බුක් කරාට ඕපන් ස්ටේජ් එකේ ගාන ගෙවපන් කියලා ආයෙම ගේමක් ඉල්ලන්න තිබුනා තමා.. ඒත් ඉතිං ඒ ඉල්ලුවා කියලත් ඉතිං ලැබෙන්න ඉඩ තිබ්බේ ගුටි පෝරියල් එකක් පමණයිනෙ පින්වතුනි. උදේ පහ වෙනකල් මියුසික් ගහලත් ආයේ මොකටෝ ගුටිත් කාලා ගෙදර යන්නේ නේහ්..</span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> වැඩේ අහවර වෙලා ගෙදර එද්දි පහුවදාට එලිවෙලා. සවුන්ඩ් පටවන එක සවුන්ඩ් ඩබලගෙ රාජකාරිය උනාට එදා බෑන්ඩ් එකම එකතුවෙලා විනාඩි දහෙන් සවුන්ඩ් ටික අකුලෝලා ලොරියට ඔබාගත්තෙ සවුන්ඩ් ඩබලව තනියම දාලා එන්න වාතාවරණයක් එතැන තිබ්බෙ නැති නිසා. අසාධාරණය ඉදිරියේ හිස නැමීම නොකලයුත්තක්. ඒත් දීර්ඝායුශ ලබන්නනම්, පොලිසි, උසාවි, ඉස්පිරිතාල, හිරකූඩු ගානේ රස්තියාදු නොවෙන්නනම්, නාහෙ ගාවට බීගෙන අවසිහියෙන් කඩු කිනිසි මන්නා පිහි මෝල් ගස් උස්සගෙන එන එවුන් ඉස්සරහා කුක්කො වගේ නගුට අකුලෝගෙන මාරුවිය යුතුයි. එච්වර සන්තෑසියක් වෙලත් ජීවිතේත්, සවුන්ඩ් </span><span>සෙටප් එකත්, වාහන දෙකත් බේරගෙන එතැනින් පැනගෙන අඩි දහයක් එන්න කලියෙන් අපේ චන්දනයා ලොරියෙ ගියර් පොල්ල අතට ගලෝලා ගත්තා කියහංකෝ.. අන්තිමේ ඒ දහිරවාට්ටුව ගෙදර ගේන්න මජන් </span><span>නාන්න උනෙත් ගොඩයාටම තමා. ඒ විස්තරේ </span><span>පසුවට ලියමු... </span></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; color: #500050; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="background-color: white; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #500050;">සංගීතය දෙවියන්ගෙන් ලැබුන දායාදයක් කිව්වට, පල්ලෙහා බීලා නටන එවුන් දිව්යලොකෙන් බැහැපු එවුන් සෙට් එකක් නෙවෙයි කියලා මතක තියාගෙන තමා ලංකාව් බෑන්ඩ් ගහන්න ඕන. කෙස් ගහෙන් ඉවසීම මිස් උනොත්, </span><span style="background-color: transparent; text-align: left;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #500050;">සවුන්ඩ් කුඩු වෙලා, ඔලු පැලිලා, දත් කැඩිලා, </span></span><span style="background-color: transparent; text-align: left;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #500050;">අත පය කැඩිලා, ෆුල් බොඩි මසාජ් එකක් ලැබිලා..</span></span><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #500050;"> පත්තරවල, ටීවීවල, සෝෂල් මිඩියාවල නම වැටිලා තමයි ඉවෙන්ට් එක අවසාන වෙන්නේ.... ඇයි ඉස්පිරිතාල, පොලීසි, උසාවි... එව්වයේ යන්න වෙන එකත් ඉතිං දෙවියන්ටවත් වලක්වන්න බෑ... සංගීතය දුන්නේ දෙවියෝ උනාට රසිකයෝ දුන්නේ දෙවියෝ නෙවෙයිනේ අයුබෝවන්ඩ... කොච්චර උනත් දෙවියන්ට තිබ්බා රසිකයෝ ටිකත් එහෙම්ම බස්සන්න නේහ් ... </span></span></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-61895136970291025822022-01-31T16:32:00.000-08:002022-01-31T16:32:40.746-08:00අපේ පුස්තකාලය.. අපේ කිව්වට අපේම නෙවෙයි ;)<p style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg5WObA6xgj8h3J582yBch_8ev-6CVRWRDVh6nQ-BwoczDWivDa3k81MYQSPvQ8JXpAzLfz0lyUvixrUZui6tqr6RHXrkaGaIs-OqTP6T3D8E51B5lypwYJwdk_pJmkSBBrEhtbb_8rkzaiWasM1k6GqWdT30hPb6-U92uKZrQkF3xBWPj6e7wqq_CP4Q=s733" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="210" data-original-width="733" height="115" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg5WObA6xgj8h3J582yBch_8ev-6CVRWRDVh6nQ-BwoczDWivDa3k81MYQSPvQ8JXpAzLfz0lyUvixrUZui6tqr6RHXrkaGaIs-OqTP6T3D8E51B5lypwYJwdk_pJmkSBBrEhtbb_8rkzaiWasM1k6GqWdT30hPb6-U92uKZrQkF3xBWPj6e7wqq_CP4Q=w400-h115" width="400" /></a></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #222222;"><br /></span></span></p><p style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #222222;">ඒ ෆේස්බුක් පෝස්ට් එක අහම්බෙන් හමුවෙලා </span><span style="color: #222222;">තිබුනෙ අපේ හිතාදර මිත්ර රවීට එයයිගේ කැම්පස් group එකේ තිබිලා. එයයි තමයි පෝස්ට් එක කපලා අරගෙන ධම්සෝ </span><span style="color: #222222;">96 බැච් group එකට දාලා අදාල කාරනාව අපේ කට්ටියගෙ ඇහැ ගැටෙන්නට සැලැස්සුවේ. කාල වකවානුව කීවොත් 2021 පෙබරවාරි මාසෙ මුල. වැඩේ තමා අම්පාර අභයපුර විද්යාලයට අලුත් පුස්තකාලයක් සාදාදීම. ෆේස්බුක් පෝස්ට් එකට අනුව අභයපුර විද්යාලයේ දරුවන් පුස්තකාලයක් විදිහට පාවිච්චි කරලා තිබුනේ මැටියෙන් හදාගනිපු පොඩි කාමර කෑල්ලක්.</span></span></p><p style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #222222;"><br /></span></span></p><p style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: center;"><span><span style="color: #222222; font-size: medium;">මේක තමා ඒ පොස්ට් එක </span></span></p><p style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="color: #222222;"><br /></span></span></p><p style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiBQzVODTdj9ku_FM8f0bKJwnJPMSoHNcM-t-RJOdX0ovxAVKJ9ySUeMonfxej4TvQkggmHMCDTaba--ICs518SvUIykfra6NE5LlXX1e--s4Vn-FTMYYtuO1BcC5wQlZnntuA1xNzlMiua-usYjtv14rQvQB0n3oe6VdgHtU_LrBlUTxygZ_noEFOfUw=s1600" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="896" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiBQzVODTdj9ku_FM8f0bKJwnJPMSoHNcM-t-RJOdX0ovxAVKJ9ySUeMonfxej4TvQkggmHMCDTaba--ICs518SvUIykfra6NE5LlXX1e--s4Vn-FTMYYtuO1BcC5wQlZnntuA1xNzlMiua-usYjtv14rQvQB0n3oe6VdgHtU_LrBlUTxygZ_noEFOfUw=w318-h400" width="318" /></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh25vxUoYZLbCNf-heMafI_G9VSNcudOQlY-4T31ZJm6DRScnfqWlX4stsD1UqTjTwOouBYn1ZGSJhg8FrjIOZaZXpRcCwX9c1KEf1okhBLIVggkbWeMM5qTfx1ao_nHZvoFhy-w7fTywzvsUnOlAIo5GwhaRdwkFU9pXuBeB01NNMDu6LFu1151657Lg=s1280" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="576" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh25vxUoYZLbCNf-heMafI_G9VSNcudOQlY-4T31ZJm6DRScnfqWlX4stsD1UqTjTwOouBYn1ZGSJhg8FrjIOZaZXpRcCwX9c1KEf1okhBLIVggkbWeMM5qTfx1ao_nHZvoFhy-w7fTywzvsUnOlAIo5GwhaRdwkFU9pXuBeB01NNMDu6LFu1151657Lg=w400-h180" width="400" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;">මේ තමා පුස්තකාලය විදිහට පාවිච්චි කරපු ගොඩනැගිල්ල..</span></div><p></p><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> අම්බලන්ගොඩ ධර්මාශෝක විඳ්යාලයේ 96 AL සැට් එක වැඩේට බැස්සෙ කොහොමහරි මේක අවසන් කරන බලාපොරොත්තුවෙන් . ඒත් ඉතිං වැඩේට දාහක් භාදක නොතිබුනා නොවෙයි. පලවෙනි සාකච්ඡා වටයේදීම මතු වෙච්ච දැවෙනම ප්රශ්ණය උනේ අපි අපේ ඉස්කෝලෙට යමක් නොකර පිට ඉස්කෝලවලට ආධාර උපකාර කරන්නෙ ඇයි කියලයි. ඒක එයාලගේ පැත්තෙන් සාධාරණ ප්රශ්ණයක් උනාට අපේ ජිම්බාගෙ භාශාවෙන් ඕකට උත්තරේ උනේ බත් තියන තැනටම කොසුත් දෙන එකෙන් මුකුත්ම නැති තැනට කොසුත් නැතිවෙනවා කියන එකයි. ඒ නිසා ජිම්බා කෙලින්ම කියා හිටියේ බත් තියන තැනට කොස් නොදී කොස්, බත් ඇටයක්වත් නැති තැනකට දීපියව් කියලයි. ගොඩයාගෙ අදහස උනෙත් පහසුකම් අඩු ඉස්කෝලෙට ප්රමුඛත්වය දියයුතුයි කියන එකයි.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> මේ යෝජනා වෙච්චි ප්රොජෙක්ට් එකටත් අකමැති අයවලුන් හිටියත් ඒ අකමැති අයවලුන් ඊලඟ ප්රොජෙක්ට් එකට දායක වෙච්චාවේ කියලා තඩියා, රවී සහ ණුවන් ඇතුළු සංවිධායක මන්ඩලය වැඩේට බහින්න තීරණය කිරීම ගොඩයාටනම් පට්ට හැපී... ගොඩයා ඉන්නෙ ලංකාවෙ නෙවේ නිසා ඉතිං කිසිවක් බලකරලා කියා හිටින්න බෑ. කරන දෙයක් මුදලින්ම විතරයි. මුදල් තිබ්බ පලියට මේ වගේ වැඩ සාර්ථක කරගන්න බෑ. ඒකට භූමියේ බැහැලා වැඩ කරන කන්ඩායමේ දායකත්වය තමා පලවෙනිම සාධකය ඒ වගේ වැඩක් සාර්ථක කරගන්න. ඕං ඒ කී ආකාරයෙන් අපේ සැට් එකේ, ලංකාවෙ ඉන්න සැට් එකේ , වැඩකරන ජනතාව වැඩේට බැස්සෙ වැඩේට හොඳ සැලැස්මක් අතේ තියාගෙන. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">වැඩේ ගැන Sokians 96 බැච් එකට දාපු පලවෙනි බුකි පෝස්ට් එකටම සම්පත් දායකයින් බොහෝමයක් එකතුපහදු උනායින් පස්සෙ වැඩේට මුල්ගල එහෙම තියලා ගොඩනැගිල්ල හදන්න පටන්ගති. පාසලක ගොඩනැගිල්ලක් හදනවා කියන එක නිකං ආවාට ගියාට කරන්න බැරි වැඩක්. ඒ වෙනුවෙන් රජයෙන් අවසර ගැනීමේ කටයුතු ටික විදුහල්පතිතුමා විසින් එතුමාගේ මහන්සියෙන් සම්පුර්ණ කරගත්ත නිසා අපිට ඒ වෙනුවෙන් මහන්සි වෙන්න දෙයක් ඉතුරු උනේ නෑ. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> සමහරුනම් කීවෙ සල්ලි නෑ බොලව් ඕපන් කරනකොට පොත් ටිකක් දෙන්නම් කියලා උනාට, කොයි එකටත් මුදල් දෙන උදවිය සියල්ලොම එකෙන්ම වැඩේට සැට්. පුස්තකාල ගොඩනැගිල්ලක් හැදුවට වැඩක් නෑනෙ ආයුබෝවන්ඩ ඒකෙ කියවන්න පොත් නැතිනම්. ඉතිං පොත් දෙන්නම් කියන උදවියගේ සහයෝගයත් වැඩේට උත්ප්රේරක තමා. ඒ ආකාරයෙන් මුදල් දෙන්නම් කී අයවලුන් සියල්ලෝම පාහේ බැච් එකේ එකවුන්ට් එකට සල්ලි දාගෙන යද්දි ගොඩනැගිල්ලත් හෙමි හෙමීට උඩට ගියා. ඒ යද්දි ඉතිං වෙච්ච අලකලංචි , කකුලෙන් ඇදිලි, නින්ජා ගැහිලි, බාල්දි දැමිලි නොතිබුනාමත් නෙවෙයි ආයුබෝවන්ඩ. එව්ව ඉතිං දෙදාස් පන්සීයක හිටං පැවත එන සංස්කෘතියේ වටිනාම කෑලි නිසා එව්වා නැතුව පොදු වැඩක් කරද්දි වැඩක් කරනවා කියලා ඇඟට දැන්නෙ නෑ. භූමියේ බැහැලා වැඩ කරපු සැට් එක, අතිං පැස්ටෝල් ගහගෙන අම්පාර අම්බලන්ගොඩ ගිය එව්වා අටෝරාසියක් උනාට ඒ වියදම් එකක්වත් වැඩේට එකතුකරපු අරමුදලින් සැපයුනේ නෑ. ඒ කියන්නෙ අපේ තඩියගෙ විට්ස් එකයි රවියගෙ වෙසල් එකයි, සුමියගේ ඇක්සියෝ එකයි අම්පාරෙ ආවෙ ගියේ අතිං කාලා හරක් බලන න්යායෙන්ම තමා. වෙනත් විදිහකින් කියනවනම්, වැඩේ වෙනුවෙන් බැහැලා වැඩකරා කියලා වඩයක් ප්ලේන්ටියක්වත් එකතු කරපු අරමුදලින් ගැනිලි සුම්මා.. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span> කොහොමින් කොහොමහරි ගොඩනැගිල්ල හැදෙද්දි විදුහල්පතිතුමාගේ ජොබ් එකටත් කෙලවෙන තැනට කකුලෙන් ඇදපු තැනුත් නැතුවා නෙවෙයි කියලත් විදුහල්පතිතුමා විවෘත කිරීමේ උත්සවය වෙනුවෙන් කරපු කතාවේදී කියවුනා.. එව්වා ඉතිං සුපිරි සිරිබර සිරිලංකාවේ පොදු වැඩ වලදී කෙරෙන සංකෘතික අංග නිසා එව්වා වැඩිය ගනන්ගතයුතු නෑ . </span><span>වැඩේ සාර්ථකව ඉදිරියට ඇදෙද්දී මැදිං පැනලා ලොරි ටෝක්ස් දීලා සංවිධායකකම් බලෙන් අරගෙන වැඩේට අසික්කිත දේශපාලනේ ඔබ්බවලා පොරවල් වෙන්න දඟලපු අයවලුනුත් හිටිගමං කලඑලි බැස්සෙ නැත්තෙමත් නෑ.. එව්වා අපේ සංවිධායක මංඩලය කලින්ම බලාපොරොත්තුව හිටපු දේවල් නිසා ඒ ඒ අසනීප තියන උදවියට ගහන්න ඕන වැක්සීන් වැඩේ පටන් ගනිද්දිම ලෑස්ති කරලයි තිබ්බෙ...</span><img alt="😂" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjn2OZPh5oN5WM8OAy2rUTfAlVkz1Ik5VIZ9JrdjbwnXQaouds326g6akiDGEmDrKRfEpw5oU57oDisWI4yYWdYbKCGJ_pfYNmWmRINBDAtMlGSbtrU-oYquHZ_e7dO_-UWLBxHJ2OUjRCzGj0GBoBeXph5dHY-BMea=s0-d-e1-ft" style="height: 1.2em; vertical-align: middle; width: 1.2em;" /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ගොඩනැගිල්ල භාගයක් හදාන එද්දී තමා සංවිධායක මන්ඩලයට තේරුනේ ඇස්තමේන්තු කරපු මුදලින් වැඩේ අහවරක් කරන්න බෑ කියලා. ඉතිං ඒ කියලා අපි මක් කරන්නද ආයුබෝවන්ඩ. දෙනවා කී අය මුදල් දීලා අහවරයි.. භාරගත්තානම් සංවිධායකවරු දැනගන්ට ඕන වැඩේ අහවර කරන්න. <img alt="😜" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEifcrPSFxW61twuOe45QNr4zcET2x_4uw-20ed3JUlV4Z_fw-ifEGwd42jK_HQQH8_Valo74y9YG3YzOQdevtLTL0jzhSrC2tFUQvTavLXJzABtly3-G1ia170UiYI7kLbI1aZrcL5wDdjBgROfzmHoewEpbjpm3eVi=s0-d-e1-ft" style="height: 1.2em; vertical-align: middle; width: 1.2em;" /><img alt="😜" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEifcrPSFxW61twuOe45QNr4zcET2x_4uw-20ed3JUlV4Z_fw-ifEGwd42jK_HQQH8_Valo74y9YG3YzOQdevtLTL0jzhSrC2tFUQvTavLXJzABtly3-G1ia170UiYI7kLbI1aZrcL5wDdjBgROfzmHoewEpbjpm3eVi=s0-d-e1-ft" style="height: 1.2em; vertical-align: middle; width: 1.2em;" /><img alt="😜" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEifcrPSFxW61twuOe45QNr4zcET2x_4uw-20ed3JUlV4Z_fw-ifEGwd42jK_HQQH8_Valo74y9YG3YzOQdevtLTL0jzhSrC2tFUQvTavLXJzABtly3-G1ia170UiYI7kLbI1aZrcL5wDdjBgROfzmHoewEpbjpm3eVi=s0-d-e1-ft" style="height: 1.2em; vertical-align: middle; width: 1.2em;" /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං එතැන හිටං තමා අපේ තඩියා නොහොත් පහත කොමෙන්ට් කරන චමිල වරුසවිතානයා සහ සම සන්විධායකලා දෙන්නා දන්න දන්න එවුන්ට නාහෙන් අඬන්න පටාං ගන්නෙ. තඩියා ඇතුලු සංවිධායක මණ්ඩලය වටේටම මැසේජ් ගගහා කෝල් ගගහා සල්ලි ඉල්ලනවා ආධාර විදිහට. සමහරු සත්භාවයෙන්ම සල්ලි දෙනවා. සමහරු මැසේජ් එක ඕපන් කරන්නෙවත් කෝල් ආන්සර් කරන්නෙවත් නෑ කියහංකෝ. ගොඩයා තඩියාට මැසේජ් ගහලා අහන්වා මොකෝ තත්ත්වේ කියලා.. තඩියා නාහෙන් අඬාගත්තු ගමන්මයි.. උගේ කටේ තිබ්බෙම හල්ලි මදියි හල්ලි මදියි යකූ කියලාමයි. ඔය කී අකාරයෙන් මුදල් මදිකමින් කීප වතාවක්ම වැඩේ නවතින්න යනවා වගේ උනාට සත්භාවයෙන්ම වැඩේට උදව් කරන උදවිය මාර්ගයෙන් බැච් එකේ එකවුන්ට් එකට පොඩ්ඩ පොඩ්ඩ සල්ලි වැටෙනව. සංවිධායක මන්ඩලය විකල්ප විසඳුම් හොය හොයා වට්ස්ඇප් මීටිං තියනවා ඉවරයක් නෑ. පරාල ඇණ ගහන්න ඕන තැන් ගම් ගාලා අලවන්න බැරි නිසා සමහර වැඩවලට විකල්ප විසඳුම් තිබුනේම නෑ. අභයපුර විද්යාලයේ විදුහල්පතිතුමාත්, ගුරු මණ්ඩලයත් වැඩේ අන්තිම සතේට බජට් කරන්නත් අන්තිම අඩුම තැනින් අඩුමකුඩුම මිලට ගන්නත් දරපු මහන්සිය අතිවිශිෂ්ඨයි. ප්රතිපාදන හිඟ වෙද්දි පාසල් දරුවන්ගේ දෙමාපියන්ගේ ශ්රමයත් වැඩේ වෙනුවෙන් ලබලා දෙන්න විදුහල්පතිතුමා මැදිහත්ව කටයුතු කලා. අභයපුර විද්යාලයේ දරුවන්ගේ දෙමාපියනුත් වැඩේ වෙනුවෙන් තමුන්ට පුළුවන් උපරිම සහයෝගය දෙන්න ලෝභ උනේ නෑ.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> අම්පාරෙන් ශ්රම දායකත්වය අරගෙන කරද්දි වියදම වැඩි වෙන ඇස්තමේන්තු ලැබෙද්දි විකල්පය උනේ අම්බලන්ගොඩින් ශ්රමය සැපයීම පමණයි. ඒ වගේ අවස්ථා දෙකකදී සංවිධායක මංඩලයට සිද්දවෙනවා විකල්පය භාවිතා කරන්න. ගේදොර වැඩ අතපසු කරගෙන රැකීරක්ෂා අතපසු කරගෙන ධම්සෝ 96 සාමාජික ගයාන්, චින්තක, සමන්ත කියන මිත්රයන් අම්බලන්ගොඩින් බාස්ලා අරගෙන අම්පාරෙ ගිහින් තමා අලුත් ගොඩනැගිල්ලේ වහලය ගහන්නෙ. ඒ වගේම ජනෙල් උලුවහු වැඩේ කෙරෙන්නෙත් අම්බලන්ගොඩින් ශ්රමය සපයාගෙන. එව්වා ඉතිං සත්භාවයෙන්ම කෙරුනු දේවල් කීවොත් තමා හරි. වැඩ කරන්න අභයපුර ගිය උන්දැලා සෑට සෑට හීනියට රත්වෙන යමක් සප්පායං උනාද කියලා නිල වශයෙන් වාර්ථා උනේ නැති උනාට එහෙම නොවී තියෙන්න විදිහකුත් නෑ . හැබැයි ඒ වියදම් සියල්ලම තම තම නැණ පමණින් තම තමුන්ගේ සාක්කුවෙන් සැපයුනා කියලානම් ගොඩයාට හොඳටම ශුවර්. මොකද කියනවනම් බජට් එකේ එව්වට ප්රතිපාදන නෑ.. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">2021 පෙබරවාරි මාසෙ වැඩේ පටන් ගනිද්දී සියල්ල අංගසම්පූර්ණ වෙන්නම හදපු බජට් එක 2021 අගභාගය වෙද්දී වැඩෙන් භාගයක් ඉවරකරගන්නත් මදි වෙන තැනට කටයුතු යෙදුනේ ගොඩනැගිලි ද්රව්ය මිල බලා ඉද්දි වැඩිවෙන්න ගතපු නිසා කියලයි ගොඩයාගෙ පුද්ගලික මතය. එව්ව ගැන ඉතිං වැඩි වැඩියෙන් පහදන්න ගියොත් මේක ආර්ථික විද්යා පාඩමක් , එතැනිනුත් එහාට ගියොත් දේශපාලන විද්යා පාඩමක් වෙන නිසා එව්ව ගැන වැඩිය විශ්ලේෂණය කිරීම අනවශ්යයි.. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අභයපුර විද්යාලයේ කොම්පීතර කාමරයක් තිබුනා උනාට ඒ තිබ්බ කොම්පීතර පහලොවෙන් දොලහක් එලෝ ගිහිං තිබුන නිසා අපේ සංවිධායක මන්ඩලයේ නුවන් ඒ වැඩෙත් ගොඩ දාලා දෙන්න ගනිපු උත්සාහයකුත් මල්පල ගැන්වුනා කොහොමින් කොහොමහරි. අපේ නුවන් IT පැත්තෙන් වැඩ්ඩා නිසා එව්වා ගැන අපිට ඔලුව දැමීමේ අවශ්යතාවයක් තිබ්බේ නෑ. පරිඝනක සඳහා අමතරකොටස් වෙනුවෙන් යන රුපියල් පනස්දාහකට වඩා වැඩිමුදල සැපයුනේ අපේ සංවිධායක තඩියා නොහොත් චමිලයාගේ බිරින්දෑගේ මිතුරියක් වෙන ස්විස්ටර්ලන්තයේ වාසය කරන නිශා. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ඕං ඔය ආකාරයෙන් තමා පුස්තකාලය හැදීලා අහවර වෙලා විවෘත කරන තැනට කටයුතු යෙදෙන්නෙ. පුස්තකාලය විවෘත කරන්න ඔක්කොම ලෑස්තියි කියලා තඩියා විසින් ගොඩයාට දැන්නුවට පස්සෙ ඊලඟ කාර්ය් උනේ පොත් දෙන්නම් කීව උදවියගෙන් පොත් ටික එකතු කරගැනීම නිසා ඕං ගොඩයා ඒකට අදාල පෝස්ට් එක දානවා බුකියෙ ගෲප් එකට. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh9Q8aPSbKbDry5GZLuBLS7J-Gn4_APLbd8wR5oV03uNHLcZWkyjhPI6grrNUkFioCmLuLMm6U3U5wndq7tH2s_zdUIY_SeCNcEogcokwqn1nkgD_SnCXGOx-smvJc-JU8uTq1L_D8fir_QYxxfR1cI4zQR2Ric6wjLxoc9OGGFd1wuoaLTJb5U5-x2Ug=s1024" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="1003" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh9Q8aPSbKbDry5GZLuBLS7J-Gn4_APLbd8wR5oV03uNHLcZWkyjhPI6grrNUkFioCmLuLMm6U3U5wndq7tH2s_zdUIY_SeCNcEogcokwqn1nkgD_SnCXGOx-smvJc-JU8uTq1L_D8fir_QYxxfR1cI4zQR2Ric6wjLxoc9OGGFd1wuoaLTJb5U5-x2Ug=w391-h400" width="391" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">බිල්ඩිම හදන්න සල්ලි ඉල්ලපු වෙලාවෙ පොත් දෙන්නම් කීව උදවිය ගොඩාරියක් හිටපු නිසා ඔය කීව පොත් ලෝර්ඩ් එක අම්පාරෙ ගෙනියන එකටත් වාහනයක් සූදානම් කරන්න වෙයි කියලත් ගොඩයයි තඩියයි කතාවුනා.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අපි කවුරුත් දන්න සන්නස්ගල සරුත් විඩින් විඩේ යූටියුබ් එකට වීඩියෝ දාන නිසා ගොඩයත් එව්වා එකක් නෑර බලන එකෙක්. එකඟ වෙන්න පුලුවන් තැන්වල මං ඔහේ එක්ක එකඟයි කියලා කොමෙන්ට් එකක් දාන්නත් එකඟ වෙන්න බැරි කාරනා වලදී මං තවුසෙ එක්ක එකඟ නෑ කියලා කොමෙන්ට් එකක් දාන්නත් ගොඩයා දෙපාරක් හිතන්නෙ නෑ. ලංකාවෙ ඉඳන් යූටියුබ් කරන උදවියගේ වැදගත් යයි ඇහැගැටෙන චැනල් ගොඩයා සබ්ස්ක්රයිබ් කරලා තියෙන නිසා වැඩ කරන අල්ලපනලේ, වාහනේ ඩ්රයිව් කරන අල්ලපනල්ලේ ඔව්වායෙ තියෙන දේවල් කනට දාගන්න ගොඩයත් ටිකක් විතර මනාපයි. සන්නස්ගල සරුත් කීප විඩේ වීඩියෝවල කීප දෙනෙකුට පොත් දෙන්නම් කියලා කියනවා ගොඩයාගෙ කන වැටිලා තිබුන නිසා ගොඩයාත් ටිකක් විතර කල්පනා කරනවා අඩේ සන්නස්ගල සර්ටත් පුස්ථකාලයේ වැඩේ කීවොත් පොත් ලොරියක් විතර දරුවන්ට ලැබෙයි නේහ් කියලා. ඕං ඔය විදිහට කල්පනා කරලා ගොඩයා සන්නස්ගල සර්ගේ බුකි පේජ් දෙකකට ප්රයිවට් මැසේජ් දෙකක් දානවා මේං මෙහෙම. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgvhrfPQK7RaL520Y8wfaFkTs4xJOgzVDyRav_myFDCUYrMzwMJ96_41TPTFOJZib4FlXUYZPGrlzAwwxuImAAVk4pGjqWSMddoVNJ8OUzbiZLMTVS5g_QxYfJ6oquJxJvoB6812Ep3PugzbjWWPub0Hzj6MbD_XjYk3HXxvGoj6N0gnlMj73mMxIKWPA=s1600" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="738" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgvhrfPQK7RaL520Y8wfaFkTs4xJOgzVDyRav_myFDCUYrMzwMJ96_41TPTFOJZib4FlXUYZPGrlzAwwxuImAAVk4pGjqWSMddoVNJ8OUzbiZLMTVS5g_QxYfJ6oquJxJvoB6812Ep3PugzbjWWPub0Hzj6MbD_XjYk3HXxvGoj6N0gnlMj73mMxIKWPA=w185-h400" width="185" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhw1B3p7HlVl7CMVBTmbUdVczbV_ine2VrcZFsuXn3iiQjbEWCAMRqVcHcuBEf2NBWaejGmoH8WI7ScNEJc2_wgvg4EBQUhxUMa0e95qfPVXP4mc-doa1_RRLsnZKViYDU_zhfSnHxZA1OV-xJejbeswRj5qyGFp0lU_t-F0-of2AHNebtjeW6TTBGEAg=s1600" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="738" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhw1B3p7HlVl7CMVBTmbUdVczbV_ine2VrcZFsuXn3iiQjbEWCAMRqVcHcuBEf2NBWaejGmoH8WI7ScNEJc2_wgvg4EBQUhxUMa0e95qfPVXP4mc-doa1_RRLsnZKViYDU_zhfSnHxZA1OV-xJejbeswRj5qyGFp0lU_t-F0-of2AHNebtjeW6TTBGEAg=w185-h400" width="185" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පොත් ප්රශ්නෙත් එහෙම විසඳෙන්න නියමිත නිසා ආයෙ ඉතිං පොත් ගැන ප්රශ්ණයක් තියෙන්නෙ විදියක් නෑනෙ. බැච් එකේ පොත් දෙන්නම් කීව උදවියගෙන් ලැබෙන්න නියමිත පොත් ලොර්ඩ් එකයි , රට වටේටම පොත් බෙදන සන්නස්ගල සර්ගේ පොත් ලෝර්ඩ් එකයි ලැබුනොත්, අපි හදපු පුස්ථකාලයේ ඉඩ මදිවෙයිදෝ කියලත් ගොඩයා රෑ දවල් නිදි නැතුව කල්පනා කළා . තඩියා විඩින් විඩේ පොත් ප්රශ්ණය මතුකලත් ගොඩයානම් එසැනින් උත්තර දුන්නෙ උඹ ඒ ගැන හිතන්නවත් එපා මචෝ කියලයි. ගොඩයා තඩියාට කීවෙම පොත් හොයන්න නෙවෙයි ලැබෙන පොත් ටික අම්පාරෙ ගෙනියන්න වාහන කටුවක් හොයාගනින් කියලයි. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොහොමින් කොහොමහරි පුස්තකාලය විවෘත කරන දවස ලංවුණා. ගොඩයත් අහම්බන් වගේ ලංකාවට ගිය නිසා ඕපනින් එකට යන්න ගොඩයටත් අවස්තාව ලැබුනා කියමුකෝ. දිනේ යෙදීලා තිබුනේ 2021 දෙසැම්බර් 13 දවසට. කොම්පියුටර් ටික හදලා දෙන්න ඕන නිසා තඩියා සහ ණුවන් දවස් දෙකකට කලින් අම්පාර බලා පිටත් උනා. රවී ගියේ වැඩේට දවසකට කලින් උන්නැහේගේ බිරින්දෑත් එක්ක. ගොඩයයි, ජීවනයයි, මන්ජුලයයි තුන්දෙනා අම්පාර බලා පිටත්වුනේ දොළොස්වෙනිදා රෑ හතට විතර. ත්රාසය, භීතිය , කුතුහලය, විනෝදය සපිරි අම්පාර ගමනේ විස්තර වීඩියෝ එක්කම වෙනත් බ්ලොග් පොස්ටුවකින් ලියන්නට නියමිත නිසා ඒ විස්තර මෙහිලා ලියවෙන්නේ නෑ. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">තඩියා සහ නුවන් නැවතිලා හිටපු හෝටලේට අපි සැපත් වෙද්දී පාන්දර තුනහමාරයි. උදේ අටට අභයපුර විද්යාලයේ විවෘතකිරීමට සහභාගී වෙන්න නියමිත නිසා අපි කට්ටියම උදේ පාන්දර අවධි වෙලා අභයපුර යන්න පිටත්වුනා. අම්පාරෙ ඉඳන් අභයපුරටත් ගමන ටිකක් දුරයි. </span><span style="font-size: large;">අපි යද්දි ඉස්කෝලෙ ගේට්ටුව ගාව තොරන් ගහලා වැඩේ ලෑස්තියි උජාරුවට. නමෝවිත්තියෙන් පාසල් ගීය ගායනා කරලා ජාතික ගීය ගායනා කරලා පාසල් ධජය ජාතික ධජය එහෙම එසවීමෙන් අනතුරුව පාසලේ ප්රධාන ශාලාවෙ තමා නිල වශයෙන් විවෘත කිරීමේ උත්සවය ලෑස්තිවෙලා තිබ්බෙ.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjd-0aHa6MJ1k7mSSrdosUJrC38BCQgcpoES30KhVkKkdr73q0qXp23x-KnBbW2GpfJ7Zdo4c5ru11kgBi_jp3ZBG_tqAfmXx6x2BGVS-qg1ESArjnvLzQZaAtSkpTFWyA2SlOO6Ys2I2WieKhKg539N0AUy2oCoQdUhBpAoZlL6raHxW24mUhsoOK1Zw=s1024" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjd-0aHa6MJ1k7mSSrdosUJrC38BCQgcpoES30KhVkKkdr73q0qXp23x-KnBbW2GpfJ7Zdo4c5ru11kgBi_jp3ZBG_tqAfmXx6x2BGVS-qg1ESArjnvLzQZaAtSkpTFWyA2SlOO6Ys2I2WieKhKg539N0AUy2oCoQdUhBpAoZlL6raHxW24mUhsoOK1Zw=w400-h300" width="400" /></a></div><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><br /></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> විදුහල්පතිතුමාත්, ගුරුවරුත්, පාසලේ දරුවනුත්, සත්කාරයේ සම්පත් දායකයන්ගේ නියෝජනය විදිහට සංවිධායක රවීත් පවත්වපු කතාවෙන් අනතුරුව නමෝවිත්තියෙන් පුස්තකාලය විවෘත උනා. පාසලේ ආචාර්යවරයෙක් වශයෙන් සේවය කරන ස්වාමින්වහන්සේගේ ප්රධානත්වයෙන් කිරි ඉතිරවීමෙන් අනතුරුව පුස්තකාල ගොඩනැගිල්ල නිල වශයෙන් දරුවන්ට භාරදුන්නයින් පස්සෙ දැනුන සන්තෝසෙ කියන්න ලියන්න වචන නෑ.. </span><span style="font-size: large;">පුස්තකාලේ විවෘත කරන්න පීත්ත පටිය කපන්න අපි පුංචි එවුන්ටම අවස්ථාව දුන්නා. පුංචි එවුන් වෙනුවෙන් සමාජ සත්කාරයක් කරලා ඒකෙ පීත්ත පටිය අපිම කපන්න ඕන කියලා නියමයක් නෑනේ .. එහෙම කලානම් අපිත් අර කට්ටිය වගේම වෙනවනේ </span><span style="font-size: x-large;">නේහ්...</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhSwHNRtw7xPantbtNd7zCkRl6freDVvU0GhlqF6KnsQVbj3jIsFiJ4TZFs-Mm5Q2PSQn4fAhFntsewzamEK2F35awuapHvw9dW7-xmal-ZdwgayjGTjjJb-Vozr3zAzStXYJsGBdeDyoPx3EBHX05XUUqA0It2hvIVhq98sQ0cmXPTl4QMwfjt0v7VHQ=s1040" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="780" data-original-width="1040" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhSwHNRtw7xPantbtNd7zCkRl6freDVvU0GhlqF6KnsQVbj3jIsFiJ4TZFs-Mm5Q2PSQn4fAhFntsewzamEK2F35awuapHvw9dW7-xmal-ZdwgayjGTjjJb-Vozr3zAzStXYJsGBdeDyoPx3EBHX05XUUqA0It2hvIVhq98sQ0cmXPTl4QMwfjt0v7VHQ=w400-h300" width="400" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgY50QTzd_uAt3PHvGo1AA2TXHo8xj2w_M3Ms-RLej5dEwR-2-IfbZ9CWRjIOeK5iAWDhZVRawbFWJ_cvmm_WCDhBK1dkwhlWmbLNenFofBHlGHuBJ19n9O54eoGyv_WzmDmQ166jfDd-EFOdsugbZ73LcnB2NVZHa8Gxhl0FiIqJBJVkTKLphVBg0D9A=s1040" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="780" data-original-width="1040" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgY50QTzd_uAt3PHvGo1AA2TXHo8xj2w_M3Ms-RLej5dEwR-2-IfbZ9CWRjIOeK5iAWDhZVRawbFWJ_cvmm_WCDhBK1dkwhlWmbLNenFofBHlGHuBJ19n9O54eoGyv_WzmDmQ166jfDd-EFOdsugbZ73LcnB2NVZHa8Gxhl0FiIqJBJVkTKLphVBg0D9A=w400-h300" width="400" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhxT-qDUHRzix6Oi-qfNbqFguP9SeCMmDcQBLATLAV7xP7oVYZZ6vZrAixfJ-uOCPa3tUOMuuyBQ-tmlC_74tMdyp3wahME5Umy-lisjn2lBC8TMe2Q7P2WhUBmikbj1D7KsVzfG9YaTHbIPins6RioD-Bi2rxUp0YLKyf6bavu-FmaxgIUg46hweF8Gw=s1024" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="768" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhxT-qDUHRzix6Oi-qfNbqFguP9SeCMmDcQBLATLAV7xP7oVYZZ6vZrAixfJ-uOCPa3tUOMuuyBQ-tmlC_74tMdyp3wahME5Umy-lisjn2lBC8TMe2Q7P2WhUBmikbj1D7KsVzfG9YaTHbIPins6RioD-Bi2rxUp0YLKyf6bavu-FmaxgIUg46hweF8Gw=w300-h400" width="300" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjVLAEgx5X08OzLBvjeJCsFHBkBEy0B9wRVyaGecPkVvynyAyTfEIe1lmLFrGqex8M4RroRB3557fjoU7QqO7hW0j8lrY8CVzb578EGWiWReUNj-B1CyZzhfEh0U_4FiHMCcZSqXKBxK8MK8UW_dq2vGGinJQrbPKj4Juh2a4yaHVLPG3mcadCSrc0C5A=s626" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="626" data-original-width="611" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjVLAEgx5X08OzLBvjeJCsFHBkBEy0B9wRVyaGecPkVvynyAyTfEIe1lmLFrGqex8M4RroRB3557fjoU7QqO7hW0j8lrY8CVzb578EGWiWReUNj-B1CyZzhfEh0U_4FiHMCcZSqXKBxK8MK8UW_dq2vGGinJQrbPKj4Juh2a4yaHVLPG3mcadCSrc0C5A=w390-h400" width="390" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><span>මේං මෙහෙම තමා වැඩේ අහවර උනායින් පස්සෙ පෙනුම. </span>ඔය උඩ තට්ටුවේ දිලිසි දිලිසී තියෙන්නේ ඇප සැට් එක එකතුවෙලා හදපු පුස්තකාල පොඩ්ඩ තමා..</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgGyjBGzCYC_-f3rILOo6NCbf0QY-poaj6NxHitF-O7ArrD2VVtkM65PGMIPuCLaGD0rKsZ4nFx0SQSVFMmiJsYR0NC6e1HzI5WuMnTWm7l_bUNnLz8dmBCnrzQzbc9tFh3sMhKrvn-kNS8ZzvAJgTcqzGrE90QXJ8HQI9R5EvXnDoe37elJmjhxDyWsA=s1024" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1024" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgGyjBGzCYC_-f3rILOo6NCbf0QY-poaj6NxHitF-O7ArrD2VVtkM65PGMIPuCLaGD0rKsZ4nFx0SQSVFMmiJsYR0NC6e1HzI5WuMnTWm7l_bUNnLz8dmBCnrzQzbc9tFh3sMhKrvn-kNS8ZzvAJgTcqzGrE90QXJ8HQI9R5EvXnDoe37elJmjhxDyWsA=w400-h300" width="400" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: center;"><br /></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: center;"><span style="font-size: medium;">මේ තමා ඇතුලේ පෙනුම ..</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEirda4T-UasonPi8DbPTJPQQe3GOyt2AubLOxZDYywbV4q_LWiaVnF9hU26vQIg4Eso6hYPqHYZzK5yVe0CtXzDCjSByJh8UEah5Td6SW4J3qIv4SVEHCfaGUDst7hOtM7MWJB8EY5fwIQ93tJ4_LbdhqLItmf9aucPDKuDzKKF3mE-B_r-xeAYJy7KEw=s1152" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="864" data-original-width="1152" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEirda4T-UasonPi8DbPTJPQQe3GOyt2AubLOxZDYywbV4q_LWiaVnF9hU26vQIg4Eso6hYPqHYZzK5yVe0CtXzDCjSByJh8UEah5Td6SW4J3qIv4SVEHCfaGUDst7hOtM7MWJB8EY5fwIQ93tJ4_LbdhqLItmf9aucPDKuDzKKF3mE-B_r-xeAYJy7KEw=w400-h300" width="400" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><span style="font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgWdKrgsPXe7yomkJ8Bz7MoeLYR4m5CUetmxPIzwFzhmOz5DbUkX93tU8aLwEb0_Q1H0QpernTnwuiICOWu11hJVOemiAaNeh0F0kmEC6BpELtc8OG5jBQTno8XtPTLazSDpWnuHhvHwVfZvL3jEP4WtB8w4zYZpLePm6WvHynCDo63bexUqczA6YG2QA=s1152" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" data-original-height="864" data-original-width="1152" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgWdKrgsPXe7yomkJ8Bz7MoeLYR4m5CUetmxPIzwFzhmOz5DbUkX93tU8aLwEb0_Q1H0QpernTnwuiICOWu11hJVOemiAaNeh0F0kmEC6BpELtc8OG5jBQTno8XtPTLazSDpWnuHhvHwVfZvL3jEP4WtB8w4zYZpLePm6WvHynCDo63bexUqczA6YG2QA=w400-h300" width="400" /></span></a></div><span style="font-size: large;"><br /><span><br /></span></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">දැං ඉතිං මේක කියවලා පින්තූර බලන උදවිය අහයි මේක හිස් ගොඩනැගිල්ලක්නේ කෝ බං ගොඩයෝ පොත් කියලා.. ආං එතකොට තමා ගොඩයාට අඬන්න හිතෙන්නේ... මුලින්ම සල්ලි එකතු කරද්දි පොත් දෙන්නම් කියලා ලොරි ටෝක්ස් දීපු එකෙක්වත් පොත් දුන්නෙ නෑ කියහන්කෝ . උං එකෙක්වත් ආගිය අතක් නෑ. එතකොට සන්නස්ගල සර්ගෙන් ඉල්ලපු පොත් ලැබුනෙ නැද්ද කියලා කව්රුහරි ඇහුවොත්? ඒකටත් උත්තරේ නෑ කියලා තමා. උන්නැහේගේ බුකි පේජ්වලට දාපු මැසේජ් බැලුවෙවත් නෑ දෙයියෝ.. පුස්තකාල ප්රොජෙක්ට් එක පටන් ගනිද්දි හෝ අහවර කරායින් පස්සෙ හෝ මොනයම් තැනකදීවත් සන්නස්ගල සර් අපිට පොත් දෙන්නම් කියලා පොරොන්දු උනේ නැති නිසා ගොඩයාට උන්නැහේට දොස් කියන්න බෑ. බුකියට යවන මැසේජ් බලන නොබලන එක උන්නැහේලාගෙ අයිතියක් නිසා මැසේජ් බැලුවෙ නෑ කියලා දොස් කියන්නත් බෑ. දෙන්නම් කීව එවුනුත් පොත් නොදුන්න එකේ වැඩේට කොහෙන්වත් සම්භධයක් නැති සන්නස්ගල සර්ට දොස් කියන්න ගොඩයාට සාධාරණ අයිතියක් කොහෙත්ම නෑ. ඒත් ඉතිං යූටියුබ් එකේ ඉන්ටවීව් කරන උදවියට පොත් දෙන්නම් පොත් දෙන්නම් කියලා කියන නිසා ගොඩයා හිතුවා ඉල්ලපු ගමන් අඩුම තරමේ වීල්බැරෝ එකක් තරම් සයිස් පොත් පාර්සලයක්වත් අභයපුර දරුවන්ට උන්නැහේගෙන් ලැබෙයි කියලා.. ඒත් ඉතිං ඒකත් එහෙම උනේ නෑ. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">එතකොට පුස්තකාලෙට පොත් රාක්ක කෝ ? එකටත් උත්තරේ, මුලින් හදපු බජට් එකේ පොත් රාක්කවලට ප්රතිපාදන තිබුනට ගොඩනැගිලි ද්රව්ය මිල අහස උසට වැඩිවීම හේතුවෙන් අපිට හදලා ඉවර කරගන්න පුලුහන් උනේ ගොඩනැගිල්ල විතරයි කියලයි.. කොරෝනා එක්ක හැම කෙනාටම තම තමුන්ගේ ආදායම් අඩු වෙද්දී, එදිනෙදා ගෙදරදොර වියදමුත් බලන් ඉද්දි අහස උසට වැඩි වෙද්දී, මේ තරමින්වත් වැඩේ අහවරයක් කරගන්න තමුන්ගේ තුට්ටු දෙක පරිත්යාග කරපු Sokians 96 සාමාජික සාමාජිකාවන්ටත් වැඩේට හවුල් වෙච්ච අනෙකුත් මිතුරු මිතුරියන්ටත් ඩබල් සැලියුට් කියලා ලිව්වට පවු නෑ ...</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ආ... එකක් ලියන්න අමතක වෙනවා තා පොඩ්ඩෙන්. විවෘත කිරීමෙන් අනතුරුව අභයපුර විද්යාලයේ ගුරුමණ්ඩලය සහ දෙමාපියන් එකතුවෙලා තඩි තේ මේසෙකුත් ලෑස්තිකරලා තිබුනා කියහන්කෝ. එතනත් ඉතින් වැලිතලප , කැවුම් කෙසෙල් , කිරිබත්, කේක්, පෑන් කේක්, හැලප ඇතුලු අටෝරසියක් කෑම ජාති පිරිලා ඉතිරිලා. අපේ තඩියා එතැනින් සැහන ප්රමාණයකට වගකිවා කිසීම ලැජ්ජාවක් නැතුවම. අපිලා ඉතින් ලැජ්ජා බයට හැදිච්ච කොල්ලො නිසා ඒ තේ මේසෙටනම් වාඩිවෙන්න ගියේ නෑ. ඔය වාඩිවෙලා කොටාබාන්නේ අපේ තඩියා.. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEidA-_GfwLxbBqtrTaclF4Ii6gsvHPf5gPgEjoron3SGSSv4rxOoYO6Ji7XFrkpoxHytrRc-lKZjVGAX3gNZPjwhjKTo5Nd78TAe4l4FgqOlWlXTWSv19Sd4GykEV-eT5rZEO8f2cEbt9TjSsuYlYkIzWBF6IabS6-jUtYX32uMPkS4UYhVoyTuKboSfA=s1600" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEidA-_GfwLxbBqtrTaclF4Ii6gsvHPf5gPgEjoron3SGSSv4rxOoYO6Ji7XFrkpoxHytrRc-lKZjVGAX3gNZPjwhjKTo5Nd78TAe4l4FgqOlWlXTWSv19Sd4GykEV-eT5rZEO8f2cEbt9TjSsuYlYkIzWBF6IabS6-jUtYX32uMPkS4UYhVoyTuKboSfA=w400-h300" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-size: large;"><br /><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පුස්තකාලය හදන්න සල්ලි එකතුකරපු වෙලාවේ සල්ලි කීයක්වත් දීගන්න බැරිවුන නිසා පුස්තකාලය විවෘත කරලා භාරදුන්නයින් පස්සේ පොත් කබඩ් එකක් වාරික වශයන් ගෙවන්න අරගෙන ඒක අභයපුර විද්යාලයට ඩිලිවරි කරවපු ගුරු සහෝදරියකුත් අපේ බැච් එකේ හිටියා කියලා මේකේ නොලිව්වොත් අම්බලන්ගොඩයා කුහකයා වෙනවනේ ආයුබෝවන්ඩ. අභයපුර විද්යාලයට පුස්තකාලය හදන්න මුදලින්, ශ්රමයෙන් , සිතුවිල්ලෙන් දායක වෙච්ච උදවිය එකෙක්වත් ඉහල පංතියේ ධනවතුන් නෙවෙයි. උන් බහුතරයක් සාමාන්ය රස්සාවක් කරගෙන ජිවිතේ ගැටගහගන්න සාමාන්ය මිනිස්සු. උන් එකතු වෙලා රුපියල් එකොලොස් ලක්ෂ පනස් නවදාස් අටසිය පනහක් (1159850.00 ) එකතු කරලා දුන්නේ පහසුකම් නොලැබෙන දරුවන්ට යමක් කිරීමේ අරමුණ හදවතට දැනුන නිසා මිසක් ඒ සල්ලිවලට කරන්න දෙයක් නැති නිසා නෙවෙයි කියලයි ගොඩයාගේ අදහස. අම්පාරෙ අභයපුර විද්යාලයට පුස්තකාල ගොඩනැගිල්ල හදලා දෙන්න වෙහෙසුන හැමදෙනාටම පිං. පොත් කබඩ් එකක් පඩියෙන් මාසිකව ගෙවන්න අරගෙන ඒ දරුවන්ට යවපු අපේ ටීචර් බැචීටත් පිං කියලා තමා කියන්න තියන්නෙ.. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span>අනකාගේ බැරි අමාරුකමක් පයිසෙකට ගණන් නොගෙන, ලක්සෙ රුපියලට වියදම් කරලා හෝටල්වල කාලා බීලා නටලා ගයලා පාර්ටි දාලා බුකියට පිංතුර දාන උදවියගේ සහ බැරි අමාරුකම් දාහක් තියෙද්දී කවදාවත් ඇහැට නොදැකපු දරුවන් පිරිසකට පුස්තකාලයක් හදන්න තමුන් මහන්සියෙන් උපයන මිල මුදල් නොමසුරුව පරිත්යාග කරන මිනිස්සුන්ගේ සිතුවිලිවල විෂමතාවය තියෙන්නේ කොතනද කියල විශ්ලේෂණය කරන්න ගොඩයා උත්සහ කරන්නේ නෑ.. </span><span>සමාජ සත්කාරයක් කරන්න පටන් ගනිද්දි අලි දෙන්නම් කොටි දෙන්නම් කියලා පාරම්බාලා වැඩේ කෙරෙද්දි ඇඩ්රස් නැතුව මාරුවෙන එවුන් ගැන ලියන අකුරු පවු. යුනිකෝඩ් නොමිලේ ලැබුනත් ඒ වගේ එවුන් ගැන ලියන්න එව්වා වැය කලයුතු නෑ. අසරණ දුප්පත් දරුවෙකුට පොතක් පැන්සලක් අරං දෙන්න හෝ වෙනයම් හෝ සමාජ සත්කාරයක් කරද්දී ඒ වෙනුවෙන් දායක වෙන්න රුපියලක් දෙන්න නොහිතුනාම කියමුකෝ.. ඒත් ඉතින් ඒ උදවියම මාසෙකට සැරයක් දෙකක් හෝටලේක හෝ මුහුදු වෙරළක සෙට් වෙලා පාර්ටි දාල බුකියේ පින්තුරු දානවා දැක්කාම ගොඩයාට හිතට එන එව්වා මේකේ අකුරු කරලා බෑ... මොකද කියනවනම්, මිනිස්සුන්ට අයිතිය තිබිය යුතුයි තමුන් උපයනදේ වියදම් කරන්නේ කුමක් වෙනුවන්ද , වියදම් නොකරන්නේ කුමක් වෙනුවෙන්ද, තමුන් ජීවත් වෙන්නේ කුමන ආකරයෙන්ද කියලා තීරණය කරන්න.. එව්වා විවේචනය කරන්න පිටස්තරයන්ට අයිතියක් නෑ..</span></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">සන්නස්ගල සර් එක්ක කතාබහ කරන කෙනෙක් මේක කියවනවානම් උන්නැහේට කියන්න, පුළුවන්කමක් තියෙනවනම් අම්පාරෙ අභයපුර විද්යාලයේ දරුවන්ට කියවන්ට පොත් ටිකක් යවන්න කියලා . තා පුලුවනිනම් කියන්න දුප්පත් දරුවකුට දෙන්න පොතක් පතක් ඉල්ලලා මැසෙජ් එකක් එව්වාම ඒක බලන්නවත් යුතුකමක් තියෙනවා නේද කියලත්. පොත් නොඉල්ලන එවුන්ට පොත් දෙන්නම් අරගෙන යන්න කියලා යූ බටේ ඇතුලෙන් ලෝකෙටම පේන්න කියා හිටිනවානම් , දුප්පත් දරුවන් පිරිසක් වෙනුවෙන් පොත් ටිකක් ඉල්ලන එක වැරද්දක් නෙවෙයි නේද කියලත් කියන්න. පොත් ඉල්ලුවේ උන්නැහේ පොත් දෙන්නම් කියලා කියනවා දැකලා අහලා තියෙන නිසා මිසක් උන්නැහේ අපහසුතාවයට පත්කරවන අදහසින් නෙවේ කියලත් කියන්න. මේ සටහනෙන් උන්නැහේ අපහසුතාවයට පත්වුනානම් සොරි කීවා කියලත් කියන්න.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේක කියවන උදවියත් පුළුවන්කමක් තියෙනවනම් අභයපුර විද්යාලයට පොතක් දෙකක් තැපැල් කරනවානම් ගොඩයාට ඉතින් කියන්න තියෙන්නේ තමුන්නාන්සේලාට පිං කියලා තමා.. අලුත් පොත්ම වෙන්න ඕන නෑ.. කියවපු පොත් උනාට කාරී නෑ.. දරුවන්ට කියවන්න සුදුසු පොත් උනානම් ඒ ඇති. </span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">දුෂ්කර පළාත්වල ජීවත්වෙන බහුතරයක් දරුවන්ට මේ නාරාවලෙන් ගොඩ එන්න තියෙන එකම සහ අවසන් මෙවලම අධ්යාපණය විතරයි. රජයෙන් නොමිලයේ සැපයෙන අධ්යාපනයේත් ගෙඩි ටික නගරයට ලැබෙද්දී දුෂ්කර පළාත්වල දරුවන්ට ලැබෙන්නේ ලෙලි ටික විතරයි. එහෙව් දරුවන්ට මේ නරාවලෙන් ගොඩ එන්න උදව්වක් කරන්න පුලුවනිනම් එක ලොකු පිනක්. අපි යමෙක් වෙනුවෙන් කරන දෙයක අග්රඵලය අපිම හෝ අපිටම සම්භන්ධ කෙනෙක් විසින් නෙලාගතයුතු නෑ. යමෙක් හිතනවානම් අපි උදව් කලයුත්තේ අපි ඉගෙනගත්තු පාසලටම පමණයි කියලා ඒක ඔවුන්ගේ අධික මමත්වය මත පදනම් වච්ච ආත්මාර්ථකාමී සිතිවිල්ලක් කියලයි ගොඩයාගේ විශ්වාසය. යමෙකුට ඒ තරම් ආථ්මාර්ථකාමීව හිතන්න පුලුවනිනම්, තමුන්ට සම්භන්ධයක් නැති, කිසිසේත්ම නොදන්නා උදවිය විසින් හිටවපු ගස්වැල් වලින් ලැබෙන ඔක්සිජන් ටික හුස්ම ගන්නත් ඔවුන්ට සදාචාරාත්මක අයිතියක් නෑ.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ දරුවන්ට උදව්වක් කරන්න ඕනෙයි කියලා හිතිලා විදුහල්පතිතුමා සම්භන්ධ කරගන්න ඕනෑකමක් උනොත් එතුමාගේ දුරකථන අංකය ලබාදෙන්න පුළුවනි. එහෙම අවශ්යතාවයක් තියෙනවනම් ගොඩයාගේ ඊමේල් එකට ඊමේල් පණිවුඩයක් එවන්න. ගොඩයාගේ ඊමේල් එක polwattacom@gmail.com</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">මේ දරුවන්ට පොත් ටිකක් යවන්න ඕන කියලා පින් සිතුවිල්ලක් පහල වෙනවනම් මෙන්න ඉස්කෝලෙ ලිපිනය.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">විදුහල්පති තුමා,</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අභයපුර විද්යාලය,</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පරගහ කැලේ,</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අම්පාර.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Google Location <a href="https://goo.gl/maps/2E4yjULZ3kfJLZT19" target="_blank">https://goo.gl/maps/2E4yjULZ3kfJLZT19</a></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පියවරෙන් පියවර පුස්තකාලය ඉදිවෙච්ච විදිහ පහත වීඩියෝවෙන් බලන්න.</span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/cPeWCzbXYag" width="320" youtube-src-id="cPeWCzbXYag"></iframe></div><br /><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="color: #222222; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222; font-size: large;"><a href="https://youtu.be/cPeWCzbXYag">https://youtu.be/cPeWCzbXYag</a></span></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-13498943131551194622021-12-08T02:28:00.001-08:002022-01-26T14:48:39.781-08:00කලු කූඹි බොඩි ගාර්ඩ්ස්ලා<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කොහොමෙන් කොහොම හරි කාර් කටුව අතුලට කලු කූඹි රිංගලා කියහංකො. මං තුමා කොලඹ යද්දි මං තුමාගෙ ආරක්ශාවටදෝ මංදා කූඹි හමුදාවත් කාර් එකේ කොලඹ යනව. මං තුමා ටවුමට යද්දිත් කූඹි රංචුව මා එක්ක ටවුමට යනව. තනියම කියලා ගමනක් යන්නම විදිහක් නෑ. මුං ටික මං තුමාගෙ බොඩිය ගාර්ඩ් කරනවා ඇඟ පුරා දුව දුවා.. බැරිම තැන කාර් කටුව සර්විස් එකට දාලා සුද්ද කරලා ගෙදර ගෙනාව.. මොන.. ඒත් උන් කොහේදෝ අස්සක හැඟිලා වහං වෙලා ඉඳලා කියහංකො. සති තුනක් තිස්සෙ කලු කූඹි හමුදාව මං තුමාට දීපු වද තිස් දෙක කියන්න ලියන්න වචන නෑ..</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">පෙරේදා මං තුමාට කොලඹ යන්න තිවුනා කියහකෝ දතක් රෙපෙයාර් කරගන්න. ඕං ඒ යන ගමන ආරංචි වෙලාදෝ ඩඩාගෙ නංගි නැන්දයි, අක්ක නැන්දයි දෙන්නත් බප්පලාගෙ ගෙදර යන්නෝන කියාපි. නිකම් යන කාර් කොටේ නන්දලා දෙන්නා බාප්පලාගෙ ගෙදරට බස්සන එක මහ කජ්ජක් නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ. නැන්දලා දෙන්නටත් උදේ දහය වෙද්දි ලක ලෑස්ති වෙලා ඉන්ට කියලා මං තුමාත් ගියා නැන්දලා දෙන්නව පික් කොරගෙන කොලඹ මංගච්චන්න. අප්පද බොල කියහංකෝ.. නැන්දලා දෙන්නා ගජරාමෙට කදමලු බැඳගෙන කොලඹ යන්ට ලෑස්ති වෙලා ගේට්ටුව ගාවට වෙලා ඉන්නවා දිලිසි දිලිසි.. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">නැන්දලා දෙන්නගෙ කද මලු කාර් කොටේ ඩිකි කෑල්ලෙත් පුරවලා ඇතුලෙත් පුරවලා සීට් උඩත් පුරවලා නන්දලා දෙන්නත් කාර් කොටේ ඇතුලට එබුවායින් පස්සෙ ඩැයිවින් සීට් එකේ කොනක් යාන්තමට මං තුමාටත් ඉතුරු උනා ලාවට පස්ස තියාගෙන ඩැයිවින් කරන්න. කැවුම්ද කොකිස්ද බිබික්කම්ද ලැවරියාද හැලපද ඇතුලු එව්වා මෙව්වා පැණි රස ජාති අටෝරාසියක්ද, මාලු ඇබුල්තියල්ද, බිලිං අච්චාරුද, මැලේ අච්චාරුද ඇතුලු කෑම ජාති දහයක් පහලෝකුත් තිවුන කියහංකො. ඊට අමතරව නැන්දා විසින්ම එයැයිගේම රැසිපියට හදපු කේක් රාජයෙකුත් කාර් කොටේ ඩිකියේ තැන්පත් උනා අර කිව්ව කැවිලි ජාති වලට අමතරව. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">අම්බලංගොඩින් හයිවේ එකට දාලා මං තුමාගෙ දතේ රෙපෙයාර් එකත් කරගෙන ඕං හවස දෙක වෙද්දි ගයිස්ලා ටික බප්පලහ.. නැන්දලා දෙන්නත් අර බඩු ලෝර්ඩ් එක අස්සෙන් එලිට ඇදලා බස්සලා, උන්දැලා දෙන්නගෙ අත පය හතර පරෙස්සමට තියෙනවද කියලා පරීක්ශා කරලා මං තුමාත් ඕං අර කිව්ව ලොරි ලෝර්ඩ් එක බාන්න සැට් උනා. මං තුමා තමා කාර් එකෙන් එක කෑල්ලෙන් කෑල්ල එලියට ඇදලා දෙන්නෙ. ඊලඟට පොඩි නැන්දගෙ අතට.. පොඩි නැන්දගෙ අතින් බප්පගෙ අතට. බාප්පා තමා කැවිලිද අච්චාරුද අර පොටෝගෙන ආපු සන්නම් මන්නම් සියල්ලම බාප්පගෙ ගරාජ් එකේ බිමින් තියන්නෙ පරෙස්සමට. ලොකු නැන්දා ඉතිං ටිකක් අසනීපෙන් නිසා එයැයි සුපර්වයිසර් තනතුරට අනුයුක්ත</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කලා. අපරාදෙ කියන්න බෑ අයියලා නංකිලා දෙන්නයි ලොකු අක්කියි පට්ට එකමුතුයි වැඩේට. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">කාර් ලෝර්ඩ් එකම බාලා අහවර උනායින් පස්සෙ තමා අර කලිං කිව්ව නැන්දගෙ රැසිපියටම හදපු කේක් තැටිය මං තුමාගෙ අතට එන්නෙ. අප්පද බොල.. ඒක දැක්කාම මගේ කටේ කිරි හිනාවයි. මං තුමා වාහනේ එලවන අතරේ කමීසෙ ඇස්සෙයි කලිසම අස්සෙයි එක සීරුවට රිංගන ගමන් මං තුමාගෙ බොඩිය ගාර්ඩ් කරපු කලු කූඹි සැට් එකම නැන්දගෙ කේක් තැටිය ඇතුලේ ගජරාමෙට සැට් වෙලා කියහංකෝ.. මං තුමාත් ඉතිං වැඩි කලබලයක් නැතුව බෝම පරෙස්සමට කේක් තැටිය අරගෙන නැන්දගෙ අතට දුන්නා. සතෙකුට උනත් කන බොන වෙලාවට ඩිස්ටර්බ් කරන එක කැතයිනේ අයුබෝවන්ඩ. කේක් තැටිය නැන්දගෙ අතට දෙද්දිනම් පුංචි පහේ ආතල් සැනසුම් සුසුමක් හෙලුනත් එක්ක කියහංකො. බප්පලාගෙ ගෙදරින්, නැන්දා ගෙනියපු අච්චාරු එක්ක බත් සුට්ටකුත් කාලා මං තුමා ආතල් පහට හයිවේ දාලා පැයෙන් ගෙදර.. කලු කූඹි කරදරේට එතැකින් පුල් ස්ටොප්... ආයෙම ඉතිං කේක් තැටියක් බාප්පලාගෙ ගෙදරින් අම්බලංගොඩ එන්නෙ නැති නිසා කූඹි ටික ආයෙ අම්බලන්ගොඩ එවිලි සුම්මා තමා. අම්බලන්ගොඩම ඉපදිලා අම්බලන්ගොඩම මැරිලා යනවට වඩා කොලඹ රට බලලාම ටිකක් දැනමුතු වෙලා, කූඹින්ට, කොලඹ කූඹි විදිහට මැරිලා යන්න සලස්සපු අපේ නැන්දලා දෙන්නට දීර්ඝායු වෙන්ට ඕන ඉතිං. දැං ඉතිං මාත් සතුටෙං, නැන්දලත් සතුටෙං, කොලඹ ගිය නිසා කූඹිත් ඇත්තෙ සතුටෙං මයෙ හිතේe...</span></p>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com34tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-48025507674624743202021-09-29T08:27:00.001-07:002023-05-13T21:06:54.723-07:00මෙගා නයි...<p><span style="font-size: large;"> </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-size: large;"><br /></span><p></p><p><span style="font-size: large;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;"><br /></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;"><br /></span></span></p><p><span style="font-size: large;"><span face="Arial, Helvetica, sans-serif" style="color: #222222;">අයිසෙ ඒ.ඩී.. අද ශූට් එකේ ඔක්කොම සීන්ස් ටික බලලා නේද තියෙන්නෙ...</span></span></p><div class="nH if" style="margin: 0px 16px 0px 0px; padding: 0px;"><div class="nH aHU" style="position: relative;"><div class="nH hx" style="color: #222222; min-width: 502px; padding: 0px;"><div class="nH" jslog="20686; u014N:xr6bB" role="list"><div class="h7 ie nH oy8Mbf" role="listitem" style="clear: both; max-width: 100000px; outline: none; padding-bottom: 0px;" tabindex="-1"><div class="Bk" style="border-bottom-color: initial; border-bottom-style: initial; border-image: initial; border-left-color: initial; border-left-style: initial; border-radius: 0px; border-right-color: initial; border-right-style: initial; border-top-color: rgb(239, 239, 239); border-top-style: solid; border-width: 0px; float: none; margin-bottom: 0px; position: relative; width: 502px;"><div class="G3 G2" style="border-bottom: 0px rgba(100, 121, 143, 0.12); border-image: initial; border-left: 0px; border-radius: 0px; border-right: 0px; border-top: none; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; padding-top: 0px;"><div id=":oa"><div class="adn ads" data-legacy-message-id="17c321e11c7ed893" data-message-id="#msg-a:r7469527166282515470" style="border-left: none; display: flex; padding: 0px;"><div class="gs" style="margin: 0px; padding: 0px 0px 20px; width: 430px;"><div><div class="ii gt" id=":o7" jslog="20277; u014N:xr6bB; 4:W251bGwsbnVsbCxbXV0." style="direction: ltr; margin: 8px 0px 0px; padding: 0px; position: relative;"><div class="a3s aiL" id=":o8" style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-stretch: normal; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; line-height: 1.5; overflow: hidden;"><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඔක්කොම බැලුවා ඩිරෙක්ටර් සර්... ඒත් මේන් කැරැක්ටර් එක ඉන්න සීන් ටික කරගන්න බැරි උනා...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">එහෙම කියලා හරියනවද බූරුවෝ... ෆයිනල්</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ටේක් එකට කලින් තමුසෙ ඔක්කොම සීන් ටික අකුරට බලන්න ඕන නේද...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඔක්කොම කරා සර්... ඒත් මේන්</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">කැරැක්ටර් එකේ ෆීමේල් ආර්ටිස් ශූටින් එන්න බෑ කියනව...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">මොකක්...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඔව් සර්... </span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">එහෙම කියලා හරියනවද බූරුවෝ... උන් ඇග්රිමන්ට් සයින් කරලා තියෙන්නෙ... වන්දි ගෙවනවද ශූටින් එනවද කියලා අහපන් කෝල් කරලා…</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඇහුවා සර්... ඇග්රිමන්ට් ගහපු කොටස් සීය ඉවරයි කියලා ඊලඟ කොටස්වලට වැඩිපුර ගෙවනවනම් එන්නම්ලු..</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">හරි ඉතිං මං ඒක උන්ට චැනල් එක එක්ක කතා කරගන්න මීටින් එකක් ඇරේන්ජ් කරලා දුන්නනේ බං...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">චැනල් එකෙන් පේමන්ට් වැඩි කරන්න බෑ කියලා සර්... ආර්ටිස් එන්න බෑ කියනව... ඊලඟ කොටස් සීයට තව සීයට පණහක් වැඩියෙන් සල්ලි ඉල්ලනව...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">දැං ඉතිං බලහංකෝ මං කොහොමද ඊලඟ කොටස් ශූට් කරන්නෙ... මීට හොඳා මාව කෑවානම්...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">දැං මොකද සර් අපි කරන්නේ....</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්.... පොඩ්ඩක් හිටහංකෝ කල්පනා කරන්න...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">අද ශූටින් කැන්සල් කරන්නද සර්...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">පී....ස්සුද බූරුවෝ... හෙට බෙල්ට් එකට එපිය යවන්න අද ශූටින් කරන්නම ඕන...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">පරන කට්ඕෆ් ටිකක් දාලා එඩිටර්ට වැඳලා එපියක් බස්සගන්න බැරිද සර්...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">කට් ඕෆ් වෙන නෑ බං... අරුන් දෙන්නට කොරෝනා හැදුන දවස්වල තිබ්බ කට් ඕෆ් ඔක්කොම මැදින් රිංගෙව්වනේ බං..</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">දැං මොකද සර් කරන්නෙ...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්.... හරි... අද එපියෙ නේද ඔය ගෑනි නැන්දම්ම හොදි හට්ටියෙන් ගහලා ඔලුව පැලිලා වැඩට යන්නෙ නැතුව නිවාඩු ගන්නේ...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඔව් සර්.... </span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">එල.... මල් ශාලාවකට කෝල් කරලා මිනි පෙට්ටියකුයි හර්ස් එකකුයි ගෙන්නගනින්...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">මොකක්..</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">දැං මං කිව්වදේ උඹට ඇහුනනේ... මල් ශාලාවකට කෝල් කරලා මිනි පෙට්ටියකුයි ටිකක් හොඳ හර්ස් එකකුයි ගෙන්නගනිං... තව සුදු කොඩියකුයි ටෙන්ට් එකකුයි පුටු ටිකකුයි ගෙන්නගනින්... බාර්ලි බෝතල් ටිකකුයි වීදුරු ටිකකුයි ට්රේ එකකුයිත් සෙට් කරපං. ..ශූටින් බලන්න එන එවුන්ගෙන් සුදු ඇඳලා ඉන්න එවුන් ටික වෙනම පොඩ්ඩක් මේකප් දාලා තියපං...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">මොකක්ද සර් කරන්න හදන්නෙ... </span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඇයි යකෝ තේරෙන්නෙ නැද්ද... දැං මේ ගෑනි ශූටින් එන්න බෑ කියනවනං, චැනල් එකෙන් ගානත් වැඩි කරන්න බෑ කියනවනං මං චරිත ෆොටෝ කොපි ගහන්නද බං... මගේ ඔලුව බේරගන්න කරන්න තියෙන එකම දේ මේ චරිතෙ මරලා දාන එක විතරනේ බං...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඒත් සර් මේ ගෑනිගෙ කැරැක්ටර් එක නැතුව මේක දුවයිද ...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">උඹ පැහිච්චකම් නැතුව මං කියපු වැඩේ කරපංකෝ...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඕකේ සර්...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ආ තව එකක්... රයිටර්ට කෝල් කරලා කියපං ඊලඟ එපියේ මේ ගෑනි මරණවා... හොස්පිටල් ඇඩ්මිට් වෙන එව්වා , හොස්පිටල් එකේ ඉන්න එව්වා පෙන්නන්නෙ නැති වෙන්න අද එපිය ලියන්න කියලා.. ආ තව කියපං මිනිය ගෙදරට ගේන තැනින් එපිය ඉවර කරන්න කියලා.. </span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ආ තව එකක්.... සුදු ඇඳලා ඉන්න සෙට් එකේ ඉන්න කට්ටියට ටෝක් කරලා බීම අල්ලන සීන් එකට දාන්න කට්ටියගෙන් එකාගෙන් දෙදාහ ගානෙවත් කපන්න බලහං... බීම අල්ලන සීන් එකට පස්දෙනෙක් දාපං. එකාගෙන් දෙදාහ ගානෙ දහදාහයි... පන්දාහක් මට ඉතුරු පන්දාහ උඹට..</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">තැන්කූ සර්... ඒත් සර් අපි කොහොමද මේ ගෑනි නැතුව මේක දුවන්නෙ.. රේටින්ග්ස් අඩු උනොත් අටයි තිහේ බෙල්ට් එක නැති වෙනවා සර්... සරුයි මායි අනාතයිනේ සර්..</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඔව්ව සිම්පල් වැඩ බං... ඒකට මා ගාව ප්ලෑන් එකක් තියෙනවා ...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඒ මොකක්ද සර්.. </span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">උඹ දන්න කියන හැමෝටම කෝල් කරලා නයි නටවන එකෙක් හොයාගනින්කෝ..</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">මොකක්... නයි නටවන එකෙක්?</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඔව් ඔව් යකෝ නයි නටවන එකෙක් තමා...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඒ මොකටද සර්...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">අද මේ ගෑනිගෙ චරිතෙ මැරෙනවනේ...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඔව් සර්..</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">තව දවස් දෙකකින් මේ ගෑනි නයෙක් වෙලා එනව නැන්දම්මගෙන් පලිගන්න...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">මොකක්...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ඔව් යකෝ ඔව්... ඊලඟ එපි සීය නයා දාලා අදින එන සිම්පල් බං... ඕං බලහං නයා දාපු ගමං රේටින් ඩබල් වෙන හැටි... නයා දාපු ගමන් ගෙවල්වල ගෑනු මිනිස්සු ටීවී එක වටේ වටවෙනවා බඩු සුවර්... රයිටර්ට කියපං ඊලඟ එපිසෝඩ් සීය ලියන්න කියලා නයා ප්රධාන චරිතෙ කරලා... </span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">සර්ගෙ මොලේ තමා සර් මොලේ... සර්ටයි මටයි වාසියක් නැද්ද සර්... </span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">මෙව්ව ටෙලිකාස්ට් වෙනකොට අපිට පාරෙ බහින්නත් බැරි එකේ අපිට අනිවාර්යයෙන්ම වාසියක් තියෙන්න ඕනනේ බං...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">දැං කොහොමද සර් මේකෙන් අපි ගේමක් ගහන්නේ...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">නයි පනික්කියා එක්ක ඩීල් එක ගහලා නයාව මාසෙකට දවසක් රෙන්ට් එකට ගනිං. නයාව දවසකට ගත්තාම මාසෙටම ඕන ශොට්ස් ටික එක දවසකින් ගන්න පුලුවනිනේ බං. නයාවයි පනික්කියාවයි වාහනේකට දාගෙන ඕන ඕන තැන්වලට ගිහිං ටේක්ස් ටික ගන්න එක මහ ලොකු කජ්ජක් නෙවෙයිනේ ... නයාට මේකප් දාන්න කියලයෑ.. නයා තිබ්බා ශූට් කරා... කෲ එකට යන ගානයි, මේකප් ආර්ටිස්ට යන ගානයි, ට්රාන්ස්පෝර්ට් වලට යන ගානයි, ලොජින් වලට යන ගානයි, කෑම වලට තේ වලට යන ගානයි, නයා වෙලා ඉපදිලා ඉන්න ගෑනිට ගෙවපු ගානයි ඔක්කොම ඉතුරුයිනේ බං. නයාට බිත්තර දෙකයි පනික්කියාට අරක්කු භාගයයි නයාගෙ රෙන්ට් එකයි ඔක්කොම ගත්තත් තිබ්බ බජට් එකෙන් සීයය අනූවක් ඉතුරුයිනේ බං... ඒකෙන් සීයට විසි පහක් උඹට විසි පහක් රයිටර්ට ඉතුරු ටික මට...</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">සර් ....</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">හ්ම්....</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">ටික දවසකින් තව එකෙක් මරලා තව නයෙක් දාමුද ?</span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;"><br /></span></div><div dir="auto"><span style="font-size: large;">තෝ මගෙන් කුනුහරුප නාහ කිව්ව වැඩ ටික කරහං...</span></div><div class="yj6qo"></div><div class="adL"></div></div></div><div class="hi" style="background: rgb(242, 242, 242); border-bottom-left-radius: 1px; border-bottom-right-radius: 1px; margin: 0px; padding: 0px; width: auto;"></div></div></div><div class="ajx" style="clear: both;"><span style="font-size: large;"><br /></span></div></div></div></div></div></div></div><div class="nH"></div><div class="nH"></div></div></div><div class="nH"><div class="l2 pfiaof" role="contentinfo" style="margin: 0px 0px 16px; padding: 0px 16px 0px 72px; text-align: center; text-shadow: none; visibility: hidden;"><div class="aeV" id=":os" style="float: left; text-align: left; width: 137.859px;"><div class="ajd" style="display: flex;"><a class="aiF" href="https://drive.google.com/u/0/settings/storage?hl=en&utm_medium=web&utm_source=gmail&utm_campaign=storage_meter&utm_content=storage_high" style="text-decoration-line: none; width: 220px;" target="_blank"><div class="aiC" jslog="108909; u014N:cOuCgd,Kr2w4b,xr6bB; 40:WzJd" style="background-color: #dadce0; border-radius: 8px; height: 6px; margin: 7px 0px;"><div class="aiA" style="background-color: #5f6368; border-radius: 8px; height: 6px; width: 117.172px;"></div></div><div class="aiG" jslog="108910; u014N:cOuCgd,Kr2w4b,xr6bB; 40:WzJd" style="align-items: center; display: flex;"><div class="aiD" style="-webkit-font-smoothing: auto; color: #5f6368; font-family: Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif; letter-spacing: 0.3px; text-shadow: none;"><span style="font-size: large;"><span dir="ltr"></span><span dir="ltr"></span><span dir="ltr"></span></span></div><div aria-label="Follow link to manage storage" class="aiz" role="img" style="background-image: url("https://www.gstatic.com/images/icons/material/system_gm/1x/launch_gm_grey_18dp.png"); background-size: 18px; height: 20px; margin: 0px 8px; opacity: 1; width: 20px;"></div></div></a></div></div><div class="aeU" style="float: left; width: 137.859px;"><div id=":ol"><div class="ma" style="-webkit-font-smoothing: auto; color: #5f6368; font-family: Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif; letter-spacing: 0.3px; line-height: 20px; padding-top: 0px; text-shadow: none;"><span style="font-size: large;"><a class="l9" href="https://www.google.com/intl/en/policies/terms/" style="color: #222222; text-decoration-line: none; text-shadow: none;" target="_blank"></a><a class="l9" href="https://www.google.com/intl/en/policies/privacy/" style="color: #222222; text-decoration-line: none; text-shadow: none;" target="_blank"></a><a class="l9" href="https://www.google.com/gmail/about/policy/" style="color: #222222; text-decoration-line: none; text-shadow: none;" target="_blank"></a></span></div></div></div><div class="ae3" id=":on" style="float: left; text-align: right; width: 137.859px;"><div class="l6" style="-webkit-font-smoothing: auto; color: #5f6368; font-family: Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif; letter-spacing: 0.3px; line-height: 20px; padding-top: 0px; text-shadow: none;"><div></div><span style="font-size: large;"><span class="l8 LJOhwe" id=":od" role="link" style="color: #222222; cursor: pointer; text-shadow: none;" tabindex="0"></span></span></div></div><div style="clear: both;"></div></div></div></div><div class="Bt" style="height: 0px; overflow: hidden; width: 0px;"></div><div class="nH" style="width: 0px;"><div class="no" style="float: left;"><div class="nH nn" style="float: left; min-height: 1px; width: 0px;"><div style="height: 64ex;"></div></div></div><div class="dJ" style="clear: both; height: 0px; overflow: hidden;"></div></div><div class="Bt" style="color: #202124; font-family: Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif; height: 0px; overflow: hidden; width: 279px;"></div><div class="nH bno adC" role="complementary" style="color: #202124; font-family: Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0px; right: 32px; top: 0px; width: 0px;"><div class="nH"></div></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-88463453709435883812021-08-08T17:55:00.003-07:002021-08-10T16:51:40.219-07:00හිත රිද්දන මතක 1 <p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"> </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: inherit; white-space: pre-wrap;">අද ඉරිද හවස මියුසික් ප්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space: pre-wrap;"></span><span style="font-family: inherit; white-space: pre-wrap;">රැක්ටිස් දවස. බෑන්ඩ් එකේ දෙන්නෙක් ගමනක් ගිහිල්ලා එන්න පරක්කු වෙනවා කිව්ව නිසා ප්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space: pre-wrap;"></span><span style="font-family: inherit; white-space: pre-wrap;">රැක්ටිස් කැන්සල්. කීබෝර්ඩ් එකත් වාහනේට දාගෙන උදේ දහයට විතර එලියට ගියේ තවත් වැඩ රාජකාරි කීපයක් කරගෙන හවසට ප්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space: pre-wrap;"></span><span style="font-family: inherit; white-space: pre-wrap;">රැක්ටිසුත් ගිහිං රෑ වෙලා ගෙදර එන්න හිතාගෙන. ප්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space: pre-wrap;"></span><span style="font-family: inherit; white-space: pre-wrap;">රැක්ටිස් කැන්සල් නිසා කලින්ම ගෙදර ඇවිත් වාඩි උනේ සිංදු වගේකට කෝර්ඩ්ස් දාන්න. ඕන කරන සිංදු වගයක් යූ ටියුබ් එකේ හොයගෙන මගේ වැඩේට ඔලුව දාගෙන ඉද්දි තමා youtube auto play යටතේ මේ සිංදුව play වෙන්නෙ.</span></span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: inherit; white-space: pre-wrap;"><br /></span></span></span></p><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">ඒ වෙද්දි මං හිටියෙ තුන වසරේ හෝ හතර වසරේ කියලා තමයි මතක. ඉස්කෝලෙ ඇරෙන්නෙ දවල් දොලහයි හතලිස් පහට. ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ගෙදර එන්නෙ ලොකු සුදූ අක්කා එක්ක. දවල් දවසේ අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම රස්සාවට යන නිසා මං හවස් වෙනකල් ඉන්නෙ පුංචිලාගෙ ගෙදර. ඒ කාලෙ පුංචිලාට තිබ්බෙ ගම් උළු හෙවිලි කරපු වරිච්චි බිත්ති වලට සිමෙන්ති කපරාරු ගහපු ලොකු ගෙයක්. ඒ ගෙදර බිමටම සමතලා කරලා තමා බාප්පා එතන අලුතෙන් ගේ හැදුවෙ. ඉස්කොලෙ ඇරීලා එනකොට පුංචිලාගෙ ගෙවල් ලඟ වංගුවෙන් කන්ද උඩට හැරෙනකොටම ඉස්සෙල්ලම දැනෙන්නෙ පුංචි පරිප්පු උයන සුවඳ. පුංචි දවාලට උයන්න ගන්නෙ මං ඉස්කෝලෙ ඇරීලා එන වෙලාව අල්ලල. පුංචිගෙ දුව මට වඩා අවුරුදු පහක් වැඩිමල් නිසා ඒ වෙද්දි අක්කා අට වසරේ වගේ වෙන්න ඇති. එයාට ඉස්කෝලෙ ඇරෙන්නෙ එකහමාරට. එයත් ගෙදර එනකොට දෙක විතර වෙන නිසා පුංචිගෙ කෑම උයන වෙලාව අපි දෙන්නටම උණු බත් කන්න දෙන්නම සැලසුම් කරපු වෙලාවක්දෝ කියලා මේ දැං මට හිතෙනව. ලොකු නංගි ඒ වෙද්දි මොන්ටිසෝරි වයසෙ. පොඩි නංගි ඉපදිලා නෑ තියා ඉපදෙන්න හිතලාවත් නෑ ඒ කාලෙ. සමහරවිට එයා කලින් ආත්මේ හෙන නාකි උන්දෙක් වෙන්න ඇති ඒ වෙද්දි. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">දවල් එකොලහමාරට හෝ දොලහට වගේ නංගිව පන්සලේ මොන්ටිසෝරියෙන් අරං ඇවිල්ලා තමා පුංචි උයන්න පටන් ගන්නෙ. උයලා ඉවර වෙද්දි මං ගෙදර ඇවිත්. පුංචිගෙ පරිප්පු හොද්දේ සුවඳ මේ දැනුත් දැනෙනවා දැනෙනවා වගේ මට. හැමදාම පුංචි මට පරිප්පු වැරැද්දුවේ නෑ. ඒ මං පට්ට පරිප්පු පෙරේතයෙක් හිංදා වෙන්න ඇති. තුන් වේලටම අවුරුද්දේ දවස් තුන්සිය හැටපහේම උනත් මට පරිප්පු කන්න පුලුවනි. හෑබැයි පරිප්පු රසට උයන්න හැමෝටම බැහැ. ලේසියෙන් උයන්න පුලුවන් උනාට පරිප්පු උයන එක වෙනම කලාවක්. පරිප්පු කියන්නෙ ජීවිතේ හා සමාන නිසා මටත් රහට පරිප්පු උයන්න පුලුවනි. කිරටද, මිරිසටද, තෙම්පරාදුවටද, වතුරෙන්ද, මෙකී නොකී ඕනෑම විදිහකට මටත් රසට පරිප්පු උයන්න පුලුවනි. මම වැඩියෙන්ම ආස තෙල් දාලා වතුරෙන් විතරක් පරිප්පු උයලා කන්න. එහෙම උයද්දි පොල් කිරි දාන්නෙ නෑ. මට හිතෙනව එහෙම ඉව්වාම පුංචිගෙ රසම රස පරිප්පු හොද්ද ලඟින් යන රසක් ගන්න මට පුලුවන් කියල. හැබැයි ඒ රසට සමාන කරගන්න තාම මට බැරිවුනා. අවුරුදු එකොලහක් පරිප්පු උයලත්. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">බාප්ප ඒ වෙද්දි හිටියෙ සවුදියේ. ඒ නිසා පුංචිලාගෙ ගෙදරත් තිබුනා ඉස්පීකර් දෙකේ නැශන්ල් කැසට් රේඩියෝ එකක්. ඒ රේඩියෝ එක අන්තිමේ නතර උනේ මගේ කාමරේ. ඒ පස්සෙ වතාවක බාප්පා රට ඉඳලා එද්දි ත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රී ඉන් වන් එකක් ගෙනාපු නිසා. බාප්පා ත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රී ඉන් වන් එක ගෙනෙද්දි රෙකෝර්ඩ් ප්ලේ කරන්න පූලුවන් පැතලි ත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රී ඉන් වන් එකක් අපිටත් ගෙනැල්ලා දුන්න. ඒකෙත් අඩියක් විතර උස බෆල් පෙට්ටි දෙකක් තිබුන නැශනල් එකක් උනාට සද්දෙ ඒ තරම් සුපිරි නෑ. අඩි තුනක් විතර උස බෆල් පෙට්ටි දෙකක් එක්ක බාප්ප ගෙනාපු ත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රී ඉන් වන් එක නිසා පුංචිලහ තිබ්බ නැශනල් කැසට් රේඩියෝ එක ගෙදර ඉස්සරහ කාමරේ මුල්ලකට තල්ලු කෙරුනා. ටික කාලයක් ඒක එහෙම තිබිලා කැසට් පටිය කරකවන මෝටරේ බෙල්ට් එක ලූස් වෙලා කවුරුත් පාවිච්චි නොකරන තැනට වැටුනාම මං ඕක ගෙදර ගෙනැල්ලා මගේ කාමරේ තියාගත්ත. වටේ තිබ්බ ප්ලාස්ටික් කවරය ගලවලා පැත්තකට දාලා මෝටරේට රබර් පටියක් දාලා තමා මං ඒකෙන් කැසට් පීස් ඇහුවෙ. නාමල් උඩුගමගේ සමුගන්නේ නෑ කියන කැසට් පටිය ඉස්සෙල්ලම ඇහුවෙ ඒ කැසට් රේඩියෝ එකේ තමා. ඉස්පීකර් දෙකෙන් එකක් ගලවලා වයර් එකක් අමුනලා අරං ඇලුමීනියම් කලගෙඩිය උඩින් තිබ්බාම දැං තියෙන සබ්වූෆර් කැලේ. පාරෙ වතුර ලයින් එකෙන් ගෙදරට වතුර ගත්තු නිසා ගෙදර තිබ්බ ඇලුමීනියම් කලගෙඩිය ස්තිරවම පදිංචි උනේ මගේ පොත් මේසෙ යට සබ් වූෆර් එකක් විදිහට්. ඒ කාලෙ සබ්වූෆර් කියලා එකක් ගැන කව්රුත් අහලාවත් නැතුව ඇති. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">ඉස්කෝලෙ ඇරිලා එද්දි ඉස්සෙල්ලම දැනෙන්නෙ පුංචිගෙ පරිප්පු හොද්දෙ සුවඳ. ඒ එක්කම ඇහෙනවා පුංචිලාගෙ ගෙදර කැසට් රේඩියෝ එකේ වෙලඳ සේවයේ දිවා දැහැන යන සද්දෙ. පුංචිලාගෙ ගෙදර කැසට් අහනවාට වඩා නිතරම ඇහුනෙ රේඩියෝ එක. ඒ පුරුද්දට නිසා වෙන්න ඇති දැනටත් මම ටීවී එකට වඩා රේඩියෝ එකට කැමති. ඒ කාලෙ රේඩියෝ එකේ ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රවෘත්ති ගියේ දවල් දොලහයි හතලිස් පහට. ඉස්කෝලෙ එකොලහමාරට ඇරෙන කාලෙ සහ ඊට කලින් කාලෙ දිවා පුවත් මට සතියේ දවස් පහම ඇහිලා තියෙනව. දිවා දැහැනයි, දිවා ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රවෘත්තියි, අම්බිගා ගීතයෙන් ගීතයයි, මරණ දැනිවීමුයි, චිත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රපටි දැන්වීමුයි රේඩියෝ එකේ ඇහුන හැටි අද වගේම මතකයි. රේඩියෝ එකේ ඇහීලා ඇහීලාම එක එක නගරවල තියෙන චිත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රපටි ශාලා ටික තාමත් මතකයි මතකයි වගේ. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">සෙනසුරාදා ඉරිදා ඉන්නෙ ගෙදර නිසා සති අන්තයේ රේඩියෝ ඇහෙන්නෙ නෑ. ඒකට හේතුව අපේ ගෙදර රේඩියෝවෙ ලයින් අහු වෙන්නෙ නෑ. බාප්ප අපිට ගෙනැත් දීපු ත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රී ඉන් වන් එකේ ඒරියල් එකක් නෑ. ඒකට වෙනම ඇන්ටනාවක් වගේ කෑල්ලක් එනවා වයර් එකක් එක්ක. ඒක තාත්තා කවදාවත්ම හයිකරලා දුන්නෙ නෑ. රස්සාවලුයි ලමයි තුන් දෙනෙකුගේ වැඩයි එක්ක අපේ අම්මටයි තාත්තටයි සති අන්තයේ රේඩියෝ අහන්න ඉස්පසුවක් තිබ්බෙ නෑ.මං පුංචි නිසා මට රේඩියෝ එකට ඇන්ටනාවක් හයිකරගන්න දැනුමකුත් නෑ. පස්සෙ කාලෙක පුංචිලාගෙ ගෙදර තිබ්බ නැශනල් එක මගේ කාමරේට ආපු නිසා ගෙදර ත්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රී ඉන් වන් එකට ඇන්ටනාව අමුනන්න ඕනකමක් උනේ නෑ. 1992-93 කාලෙ වගේ සිරස එෆ් එම් පටන් ගනිද්දි තමයි මං ඉස් ඉස්සෙල්ලම ඒකට ඇන්ටනාව අමුනලා එෆ් එම් අහන්න පටන් ගන්නෙ. එදා ඉඳන් මමයි රේඩියෝ එකයි කියන්නේ ගෙදර ඇතුලේ වෙනම පවුලක්. ඒ විස්තරේ මං වෙනමම බ්ලොග් එකේ ලියලා ඇති කාලෙකට කලිං.</span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">ආයෙම පුංචිලාගෙ රේඩියෝ කතාව.. ඒ කාලෙ මට මතක විදිහට හොඳම සිංදු ගියේ දිවා දැහැනට වෙන්න ඕන. පුංචි බෙදන බත් පිඟානයි දිවා දැහැනයි කියන්නෙ එකම රස සාගරයක්. බත් පතේ තියෙන අනික් ව්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාංජන මොනවා උනත් පරිප්පුයි බතුයි දිවා දැහැනයි කොච්චර තදින් ගැලපුනාද කියනවනම්, අද මේ අහම්බෙන් ඇහුන සිංදුව නිසා ඒ සියල්ලම එකපාරට මතකයට ආව. අපේ පංච ඉංද්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රියන්ට දැනෙන සමහර දැනීම් අපිව හිටපු ගමන් අතීතෙට අරං යනව. සමහර රසවල්, සමහර සුවඳවල් අපේ ජීවිතවල සමහර සමහර තැන්වල රෙජිස්ටර් වෙනව අපි නොදැනුවත්වම. මං සීටී ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රනාන්ඳුගෙ සිංදු අනන්ත අහලා තියෙනව. බෑන්ඩ් එකත් එක්ක ප්ලේ කරලත් තියෙනව ඕනෑතරම්. ඒත් පුංචි කාලෙ දිවා දැහැනේ ඇහුන සද්දෙ ඇහුනාම මාව එකපාරටම අතීතෙට ගියා. පුංචි, පුංචිගෙ පරිප්පු හොද්ද, බාප්පා, මාව ඉස්කෝලෙ එක්ක ගිය ලොකු සුදූ අක්කා කියන ඔක්කොම මට එක පාරටම මතක් උනා. කෝර්ඩ් දැමිල්ල පැත්තකින් තියලා මම මේක ලියන්න පටන් ගත්ත. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"> දැං කාලෙ පරිප්පු ඒ කාලෙ පරිප්පු වගේ සුවඳ නෑ කියලත් මට හිතෙනව. අද කාලෙ පරිප්පු ඒ කාලෙ පරිප්පු වගේ රස නෑ කියලත් මට හිතෙනව. ඒ දෙකම එහෙම නොවුනත් පුංචිට තරම් රසට සුවඳට පරිප්පු උයන්න පුලුවන් කෙනෙක් අදටත් මට හමුවෙලා නෑ. අද වෙද්දි පුංචියි බාප්පයි දෙන්නම ජීවතුන් අතර් නෑ. මාව ඉස්කෝලෙ අරං ගිය ලොකු සුදු අක්කත් ජීවතුන් අතර නෑ. බාප්පා හදපු ගේ විකුනලා අක්කා වෙන තැනක ගෙයක් අරගෙන පදිංචියට ගිහිං. පවුලට සහ දරුවාට කැපකරන්න තියෙන වෙලාව තමුන්ගේ නංගිගේ දරුවන් වෙනුවෙන් උපරිමයටත් වඩා කැප කරන්න ඉදිරිපත් වෙන පුංචි වගේ උත්තම චරිත මේ සමාජයේ විරලයි. තමුන්ගෙ ගෙදර තමුන්ගෙ බිරිඳගේ නංගිගේ ලමයි තුන්දෙනෙක් දවල් දවසේ යකා නටනවා බලාගෙන බැල්මකින්වත් අකමැත්තක් නොපෙන්වපු, තමුන්ගෙ වයිෆ්ගෙ නංගිගෙ දරුවන් තුන්දෙනාට තමුන්ගේ දරුවාට තරම්ම ආදරේ සෙනෙහස දක්වන්න පුලුවන්, බාප්පා වගේ උත්තම චරිතත් අද සමාජයේ විරලයි කියලාත් මට හිතෙනව. ලංකාවෙන් පිටවෙලා අවුරුදු එකොලක් ගිහිං.. මට පුංචිගෙන් බාප්පගෙන් ඉතුරු මතකය විතරයි. ඒ මතකය මට කෝටියක් වටිනව. </span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">---------</span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">හයිවේ නැති කාලෙ රෑක කොලඹ ඉඳන් එද්දි බඩගින්නක් ඇවිල්ලා පානදුරේ ඉස්පිරිතාලෙ ඉස්සරහා තියෙන රෑ කඩේ කන්න නැවැත්තුව.. උනු උනු පරාටා තුනක් කෑවා පරිප්පු එක්ක. කාලා අහවර වෙලා ප්ලේන්ටියකුත් බීලා වේටර්ට කීවා බිල ගේන්න කියලා... වේටර් කෑගහලා බිල් ලියන මනුස්සයාට කිව්වා බිලට වැටෙන්න ඕන අයිටම් ටික..</span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="font-size: large;">පරාටා තුනයි... ප්ලේන්ටියයි... පරිප්පු දීසි හතයි.. ...</span></span></div><span style="background-color: white;"><span class="pq6dq46d tbxw36s4 knj5qynh kvgmc6g5 ditlmg2l oygrvhab nvdbi5me sf5mxxl7 gl3lb2sf hhz5lgdu" style="display: inline-flex; font-family: inherit; height: 16px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; width: 16px;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit;"><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span style="font-size: large;">කඩේ හිටපු කීපදෙනෙක් මා දිහා බැලුවා... මයෙ මොකෝ ඉතිං.. හොරා කාලා නෙවෙයිනේ...</span></span></div><span style="background-color: white;"><span class="pq6dq46d tbxw36s4 knj5qynh kvgmc6g5 ditlmg2l oygrvhab nvdbi5me sf5mxxl7 gl3lb2sf hhz5lgdu" style="display: inline-flex; font-family: inherit; height: 16px; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; width: 16px;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify; white-space: pre-wrap;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">මේ තමා මාව අතීතයේ රවුමක් අරං ගිහිල්ලා ඉමෝශනල් කරපු ගීතය... මේ සිංදුව මම සිය වාරෙකට වඩා අහලා ඇති.. ප්ලේ කරලත් ඇති. ඒත් මේ තමා පුංචිලාගෙ ගෙදර නැශනල් රේඩියෝ එකේ දිවා දැහැනේ ඇහුන සිංදුව... ඒ සද්දය...ඒකයි මට් මේක සිංදුවක් විතරක් නොවී මතකයේ කොන්ක්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රීට් වෙච් ඉමෝශනල් ෆීලින් එකක් වෙන්නෙ.</span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify; white-space: pre-wrap;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; white-space: pre-wrap;"><span style="font-size: large;">ඒ සිංදුව </span></span><span style="text-align: left; white-space: pre-wrap;"><span style="font-size: large;">පහත ලින්ක් එකේ</span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; font-size: 15px; text-align: justify; white-space: pre-wrap;"><br /></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify; white-space: pre-wrap;"><span style="font-size: 15px;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=h0j0uQBs8Io" target="_blank">https://www.youtube.com/watch?v=h0j0uQBs8Io</a><br /></span></div></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com100tag:blogger.com,1999:blog-9147598123769713548.post-38065884784594677352021-08-08T17:47:00.001-07:002021-08-10T16:52:46.743-07:00 ගංගා බෝඩිම<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br /></span></p><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">බෝඩිං කතා ගොඩක් තිබුනට එව්වා ලියනවානම් ගංගා බෝඩිම තමා පලවෙනි එක. මං ඕකෙ හිටියෙ 2011 අවුරුද්දෙ අන්තිම කාලෙ. පිටරටකට ආවාම පලවෙනි සහ දැවෙනම කාරනාව තමා නවාතැන. විවිධාකාරයේ නවතැන් තිබුනාට හිතට සහ සාක්කුවට ෆිට් වෙන එක්ක අහුවෙන්නෙ බොහොම කලාතුරකින්. එව්වයෙ නීති රීති වලට යටවෙලා ඉන්නවට වඩා පාරක් අයිනේ පේමන්ට් එකක නිදියනවා සැපයි කියලා හිතෙන වෙලාවලුත් නැත්තෙම නෑ. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">කාමර ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රශ්ණය උග්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ර වෙලා දහ අතේ කාමර හොයද්දි තමා මට ගංගා බෝඩිම ගැන හෝඩුවාවක් එන්නෙ. ඕං දවසක කලින් ඕෆ් වෙලා ගංගා බෝඩිම හොයාගෙන යන්නෙ දහසක් බලාපොරොත්තු තියාගෙන. ලංකාවෙ ඉද්දි වැසිකිලියට ගියෙත් වාහනෙන් උනාට විදේශගත උනායින් පස්සෙ ඉතිං මං තුමා ආයෙත් කකුල් දෙකයම වැටුනා කියහංකෝ.. වැඩට යන්න ගතපු ෆුටාර් එක ඇරුනාම ඒ කාලෙ දුර යන ගමන් සියල්ලම මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො එකේ තමා යන්නෙ. මාසෙම යන්න පුලුවන් අන්ලිමිටඩ් කාර්ඩ් එකක් ගත්තාම දහස් වාරයක් එහේ මෙහේ ගියත් මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො මුදලාලිගෙන් අවුලක් නෑ. ඒත් මට එහෙම මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො කාර්ඩ් එකක් නෑ. වැඩට යන්න හැතැක්ම දෙකක් තියෙන නිසා මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො එකේ යනවනම් බස් එකක සහ කෝච්චියේ යායුතුයි. බස් එකේ ගිහිං කෝච්චියේ ඉතුරු ටික යන්න පැයක් අනිවාර්යයෙන්ම ගතවෙන්නෙ අතරමග පැය භාගයක් විතර රස්තියාදුවක් තියෙන නිසා. ඔය පැය භාගෙ ඉතුරු කරගන්න ඕන නිසා මං ෆුටාර් එකක් ගත්තු නිසා මට මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො කාර්ඩ් එකක් නෑ. ආං ඒ නිසා තමා මං අපේ ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයාගෙ මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො කාර්ඩ් එක ඉල්ලගෙන ගංගා බෝඩිම හොයාගෙන යන්නෙ. ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයා ලඟ තිබ්බෙ අන්ලිමිටඩ් මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො කාර්ඩ් එකක්. ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයාගෙ මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො කාර්ඩ් එක කාගෙත් සුන්දරී තත්වයේ එකක්. වැඩ කරන තැන කොයි එකා කොහේ ගියත් ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයාගෙ කාර්ඩ් එක ඉල්ලගෙන යන එක තමා කාගෙත් පුරුද්ද. ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයා ඕෆ් වෙන්නෙ රෑ දෙකට නිසා දවල් වැඩ කරන එවුන් වටේම ශොපින් ගිහින් ආතල් සියල්ල අරගෙන යක්කු ගස්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span> යන වෙලාවට තමා ආයෙම කාර්ඩ් එක ගෙනැත් දෙන්නෙ. ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයා හිත හොඳ එකා. ඉල්ලුවොත් දෙයක් බෑ කියන්නෙ නෑ. අවුරුදු එකොලහක් තිස්සේ හමුවෙච්ව දහසක් පාස්පෝර්ට් යාලුවන්ගෙන් විශ්වාස කලහැකි එකම එකා ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයා විතරයි. පුද්ගලිකව මගෙන් කරගන්න යමක් නැතුව සැප දුක හොයන්න කෝල් එකක් දෙන එකම එකා ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයා විතරයි. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;"><span>අදාල ඉස්ටේසමේ බැහැලා ලිපිනය හොයාගෙන ගියාම, ගංගා බෝඩිම කියන්න තරම් අවුලක් නෑ. බෝඩිම ෆුල් ඔප්ශන්.. කෑම, නෑම සහ ලෑම කියන තුනම ෆ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රී. ලෑම කියන්නේ ලගිනවා කියන අර්ථයට හෙවත් නිදාගන්න තැනක් කියන තේරුම කියලයි ගන්ට ඕන. සියල්ල ෆ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රී කිව්වට ෆ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රීම නෙවෙයි.. මාසෙට කුලිය හාරසීයයි ඕල් ඉන්ක්ලූඩඩ්.. කෑම දෙන තැන් ලැබෙන්නෙ බොහෝම කලාතුරකින්. කෑම නැතුවත් සාමාන්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ය තැනක කාමරයක් පන්සීයක් වගේ ගානක් තමා කියන්නෙ. හාරසීයට කෑමත් දෙනවා කියන්නෙ එකෙන්ම වැඩේ ලාභයි. රූල්ස් ඇන්ඩ් ර්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>ර්ගියුලේශන් අනුව රෙදි සේදීම තහනම්. කෑම පිසීමත් </span></span><span style="background-color: white; font-family: inherit;"><span>තහනම්. කෑම දෙනවානම් </span></span><span style="background-color: white; font-family: inherit;">මොන අහවල් එකටද බං උයන්නෙ. රෙදි ටික හෝදගන්න එක ප්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="background-color: white; display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; font-family: inherit;">රශ්ණයක් උනාටඒක ඒ හැටි අවුලක් නෑ කෝච්චියෙන් බැහැපු ගමන් එහා පැත්තෙ ලොන්ඩරිය. ඔක්කෝම ඇඳුම් ටික ලොන්ඩරියෙ නංකිට හවස වැඩට යන ගමන් දීලා ගියාම ඒ නංකි බර කිරලා ගාන කියනව. අදාල ගාන ගෙව්වාම පහුවදා වෙද්දි රෙදි ටික සෝදලා මැදලා නවලා පැක් කරලාම ලැබෙනව. බර කිරනවා කීවෙ මගේ නෙවෙයි.. හෝදන්න තියෙන රෙදිවල බර තමා කිරන්නෙ. උයන්න පිහන්න නෑ කියන්නෙ බොඩිමක ලැබෙන එක්ස්ට්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="background-color: white; display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; font-family: inherit;">රා ඔපශන් එකක් නිසා මංතුමා සුටුස් ගාලා බෝඩිමේ දිගටම බෝඩින් වෙන්න තීරණය කරනවා කියමුකෝ. වේකන්සිය තියෙන්නෙ එකම එක කාමරයක් සඳහා පමණයි. ඒ නිසා ඉක්මන් නොවුනොත් චෑන්ස් එක මිසින් වෙන නිසා ඇඩ්වාන්ස් පේමන්ට් එකක් නොකර කෙලින්ම මාසෙක කුලිය ගෙවන්න මං දෙපාරක් හිතන්නෙ නෑ. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">සති දෙකකින් බෝඩිමට පදිංචියට එන්නයි ප්ලෑන් එක. එතෙක්කල් දුකට සැපට සිටි ෆුටාර් එක දෙන්න එකෙක් නෑ. පාරට විසික් කරලා දාලා එතෙක් පිහිටවුන යකඩ ගොඩට අගෞරවයක් කරන්නත් බෑ. ඒ නිසා මට සිද්ද වෙනවා ඔක්කොම වැඩ පැත්තකින් තියලා ෆුටාර් එක ගලවලා පැක් කරලා ලංකාවට පටවන්න. ඒකත් කරා කියමුකෝ. ඕං ඊට පස්සෙ තමා මගේ කියන අඩුම කුඩුම සියල්ලම පටවගෙන ගංගා බෝඩිමේ ස්ථීර පදිංචියට යන්නෙ. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">මුල් දවසේ ගියේ වැඩ ඉවරවෙලා නිසා වැඩි විස්තරයක් හොයාගන්න විදිහක් නෑ. රෑට ඕෆ් උනාම ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයයි මමයි ලඟ තියෙන කඩේකින් මොනවා හරි බඩට දාගෙන කෝපි එකකුත් බීලා පොඩි කයියකුත් ගහලා තමා දෙපැත්තට යන්නෙ. එහෙම දෙපැත්තට යන්වා කිව්වට ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයා එතැනින් සබ්වේ එකට පහලට බහිද්දි මං ෆුටාර් එක පැදගෙන නවාතැනට එනව. අලුත් බෝඩිමේ පලවෙනි දවසෙත් ඒ වගේම දෙන්නා එක්ක ගාර්ලික් බ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රෙඩ් දෙක තුනක් ගිලලා කෝපි දෙකකුත් ගහලා සබ්වේ එකට බැහැලා දෙන්නගෙ කෝච්චි දෙක හොයාගෙන දෙපැත්තට යනව. කාලා ආපු නිසා බෝඩිමේ කෑම කෑමේ අවශ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යතාවයක් නෑ. අඩි අටේ අටේ කාමරේක තිබ්බ ඇඳට මගේ බෙඩ් ශීට් කොට්ට උර දාගෙන වොශ් එකකුත් දාගෙන කොල්ලා ශපාන් එකට දොයි. පහුවදා වැඩට ඉන්න තියෙන්නෙ හවස පහට. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">උදේ නැගිටිනවා කිව්වට ඉතිං දවල් එකොලහෙන් මෙහා නැගිටිලි බොරු. නිදාගන්න යන්නෙම එලිවෙන්න හතරට විතර නිසා එකොලහට නැගිටින්නෙත් බොහොම අමාරුවෙන්. ඒක කරන්නෙත් ලංකාවෙ මිනිස්සු නිදාගන්න කලින් කෝල් එකක් දෙන්න ඕන නිසා. ඕං උදේ එකොලහට අවදි වෙලා කෝල් ගන්න එව්වත් අරගෙන බාතෲම් එකට පැනලා නාකියාගෙන තමා බඩට යමක් දාගන්න හොයන්නෙ. බෝඩිමේ රූල්ස් වලට අනුව කෑම තියෙන්නෙ ෆ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රිජ් එකේ. බත් නැතිනම් හාල් ටිකක් හෝදලා අරගෙන රයිස් කුකර් එකේ බතක් උයාගැනීම බෝඩිංකරුවන්ගේ රාජකාරියක්. ව්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාංජන සියල්ලම ෆ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රිජ් එකේ තියෙන නිසා එව්වා බෙදාගෙන මයික්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රෝවේව් එකට දාගෙන කන්න තමා තියෙන්නෙ. බෝඩිං රූල්ස් වලට අනුව දහපාරක් බෙදාගෙන කෑවත් ඒකෙ අවුලක් නෑ. ප්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රසන්නයාගෙ මෙට්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රො කාර්ඩ් එක වගේ කෑම අන්ලිමිටඩ්. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white;"><span>නාකියාගෙන කිචන් එක පැත්තෙ රවුමක් ගහද්දි ඩයිනින් ටේබල් එක උඩ රයිස් කුකර් එකේ බත් එකක් රෙඩි. ෆ්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>රිජ් එක ඇරලා බැලුවාම තඩි කල්දේරම් තුනක ව්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාංජන තුනක්. එකක වම්බටු... අනෙකේ වට්ටක්කා.. අනෙකේ චිකන්.. ඒ කාලෙ මං තුමා මස් මාංශයෙන් තොර ජීවියෙක් නිසා කෑමට තියෙන්නෙ බතුයි බටුයි වට්ටක්කයි. අවුලක් නෑ. පලවෙනි දවස නිසා කෑවා කියමුකෝ. කෑම කොච්චර රසද කියනවානම් බල්ලෙකුට කටේ තියන්න බෑ. ලුණුයි වතුරයි දාලා තම්බලා හදපු තැම්බුම් හොද්දක් හා සමානයි ව්<span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span>යාංජන.හවස වැඩට යද්දී රෑට කන්න බත් සුට්ටක් අරං යාම පුරුද්දක් උනාට දවල්ට කාපු මල ජරාව අරං යන්න බෑ බෑ වගේ නිසා ඕං ඔහේ හිස් අතින් යනවා කඩේකින් මොනාහරි බඩට දාගන්න බලාපොරොත්තුව. එදා දවස එතැනින් අවසානයි. සුපුරුදු විදිහයටම වැඩ අවසන් කරලා එලිවෙන්න හතරට විතර බෝඩිමේ. ඇහැරෙන්නෙ පහුවදා එකොලහට. </span></span><span style="background-color: white; font-family: inherit;">පහුවදාත් උදේ කෝල් සියල්ල අවසන් වෙලා නාකියාගෙන කන්න කියලා ගිහිං බැලුවාම එදත් වම්බටු, වට්ටක්කා, චිකන්, සහ බත්. වෙජිටේරියන් මට බතුයි බටුයි වට්ටකයි විතරයි. ඊට පහුවදාත් එසේමයි. බතුයි, බටුයි, වට්ටකයි..එතකොට ඊට පහුවදා... ඒත් එහෙමම තමා කියහංකෝ.. පසුව ටිකක් හොයලා බැලින්නම් බෝඩිමේ කෑම හදන්නෙ සතියකට වතාවයි. කල්දේරම් තුනකට හැදෙන ව්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="background-color: white; display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle;"></span><span style="background-color: white; font-family: inherit;">යාංජන දෙකක් සහ චිකන් කරියක් සතියම වැලඳිය යුතුයිලු. කෑම එක්කම හාරසීයයි කිව්වට වැඩේ යන්නෙ සතියයම එකම කෑම ජාති තුනක් කියන ඔප්ශන් එක යටතේ කියලා දන්නවනම් පලාතක එන්නෙ නෑ. රූල්ස් වලට අනුව වෙනම කෑම උයන්නත් බෑ. රයිස් කුකර් එක පමණයි පාවිච්චි කිරීමට අවසර තිබෙන්නෙ. </span></span></div><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word;"><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; font-family: inherit; white-space: pre-wrap;"><span>දෙවැනි සතියේ දවසක දවාලේ කන්න බැලින්නම් බතුත් නෑ. මං උදේ නැගිටලා බාතෲම් එකට යද්දි අල්ලපු කාමරේ ටෝනියා බාතරූම් එකේ. ඌ එලියට එනකල් කිචන් එක පැත්තේ කැරකෙද්දි තමා දැක්කෙ බත් නෑ කියලා. රයිස් කුකර් එක හෝදලා හාල් කප් දෙකක් දාලා රයිස් කුකර් එක ගැහුවෙ වැඩිපුර බත් තියනවට වඩා කන කෙනෙකුට උනු උනුවේ බත් එකක් කන්න අඩුවෙන් තියන එක හොඳ නිසා. ටෝනියා බාතෲම් එකෙන් එලියට ආවාම මාත් බාතෲම් එකට රිංගලා නාකියාගෙන කාමරේට ගිහිල්ලා ඇඳුමකුත් දාගෙන කල්දේරම් බත කන්න කිචන් එක පැත්තේ ගියා කියමුකෝ.. පැය භාගෙකග කලින් ගහපු බත් එක අතුරුදහන්.. රයිස් කුකර් එකේ අඩියේ දංකුඩයක් පමණක් ඉතිරිව තිබේ කියහංකෝ. </span></span><span style="text-align: left; white-space: pre-wrap;"><span face="Segoe UI Historic, Segoe UI, Helvetica, Arial, sans-serif">අල්ලපු </span></span><span style="background-color: white; font-family: inherit; white-space: pre-wrap;">කාමරේ අසල්වැසියා හෙවත් ටෝනියා බත් එකට ඇනකොන්ඩා ගහලා මාරු. ගංගා බෝඩිම ඒ වෙද්දිත් ඊයා තරමටම එපා වෙලා තිබුනෙ කෑම ප්</span><span class="sf5mxxl7 nvdbi5me oygrvhab ditlmg2l kvgmc6g5 knj5qynh tbxw36s4 pq6dq46d" style="background-color: white; display: inline-flex; font-family: inherit; margin: 0px 1px; vertical-align: middle; white-space: pre-wrap;"></span><span style="background-color: white; font-family: inherit; white-space: pre-wrap;">රශ්ණය නිසා. එදාම වෙන බෝඩිමක් හොයාගෙන ගිය ගමන සාර්ථකවුන නිසා පහුවදාම ආයෙම කොට්ට මුට්ට ටික කර ගහගෙන මං තුමා අලුත් නවාතැනකට ආව. මාසෙකම කුලිය දුන්නට ගංගා බෝඩිමේ හිටියෙ සති දෙකයි. අස්වෙලා යද්දි ඉතුරු දෙසීය මාසෙකින් දෙන්නම් කිව්වට ගංගා බොඩිමේ හිමිකාරියට තාම මාසයක් ගතවුනේ නැතුවා අවුරුදු දහයකුත් ගතවෙලා...</span></span></div><div dir="auto" style="text-align: justify;"><span style="background-color: white; font-family: inherit; font-size: large; white-space: pre-wrap;"><br /></span></div></div><div class="o9v6fnle cxmmr5t8 oygrvhab hcukyx3x c1et5uql ii04i59q" style="font-family: "Segoe UI Historic", "Segoe UI", Helvetica, Arial, sans-serif; margin: 0.5em 0px 0px; overflow-wrap: break-word; white-space: pre-wrap;"><div dir="auto" style="font-family: inherit; text-align: justify;"><span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;"> අලුත් නවතැන ඉස්ටේසමේ ඉඳන් ටිකක් දුර පයින් යන එකක් උනාට එතැන ටික දවසක් ඉන්න අල්ලලා ගියා. එතැන කැමති විදිහට උයාගෙන කාලා කැමති විදිහට පාඩුවේ ජීවත් වෙන්න පුලුවන් එකක්. උඩ තට්ටුවක්ම කුලියට අරගෙන රූම්ස් තුනක හිටපු අපි තුන්දෙනෙක් කුලිය තුනට බෙදාගෙන හිටපු තැනක් නිසා එතැන ලොකු සීන් දාන්න ලෑන්ඩ්ලෝර්ඩ්ලා නෑ. ඒ නිසා එතැන කාලයක් අල්ලලා ගියා කරදරයක් නැතුව. ටෝනියා වගේ ඇනකොන්ඩලා හිටියෙත් නෑ එතැන. ඉස්ටේශමෙන් බැහැපු ගමන් ලොන්ඩරියකුත් තිබ්බ.. ඊට අල්ලලා පැය 24ම ඇරලා තියෙන බියර් අන්ඩ් වයින් ශොප් එකකුත් තිබ්බ. ඒ පහසුකම් ටික හොඳටෝම ඇති නෙව කාලයක් එතැන නවතින්න. එයාර්පෝර්ට් එක ලඟ නිසා විනාඩියක් ගානේ වහලෙ ගෑවී නොගෑවී ප්ලේන් යන එක පොඩ්ඩක් අවුල් උනා මුල් කාලෙ. රෑ දෙකට ඕෆ් වෙලා කෝච්චියෙන් බැහැලා සබ්වේ එකෙන් උඩට ඇවිත් බියර් ඇන්ඩ් වයින් ශොප් එකටත් ගොඩ වෙලා එන නිසා රෑ එලිවෙනකල් ප්ලේන් යන එක අවුලක් උනේ නෑ. නාලා කාලා ඇඳට වැටුනාම මාත් ඉතිං ප්ලේන් එකක් වගේ තමා තටු නැති උනාට..</span></span></div></div>Veehttp://www.blogger.com/profile/07318486910955210912noreply@blogger.com5