පෙරහැරේ ගිය ඩෙඩ් බොඩිය

සෙනසුරාද උදේ ඇහැරුනේ ඉවරයක් නැතුව දෙතුන් වතාවක් රිං වෙන ෆෝන් එකේ සද්දෙට. සුළු වෙලාවකට ප්‍රයෝජනයක් වෙන බහුතරයක් වෙලාවට මල කරදරයක් වෙන ෆෝන් එක රෑට ඕෆ් කරන්න අමතක උණු හැම නිවාඩු දවසකම උදේට ඇහැරුනේ ඔය මගුල රිං උනාම තමයි. සිකුරාදා හවස දේවාලේ පෙරහැර බලල රෑ වෙනකම් කට්ටිය එක්ක කයිය දාගෙන ඉඳල ගෙදර ඇවිත් නිදියනකොට හුඟක් රෑ උන නිසා ෆෝන් මගුල රිං වෙද්දී නින්දේ හොඳම හරිය.

CLI කියන අමතන්නා  හඳුනාගන්න පුළුවන් පහසුකමත් තිබ්බේ නැති නිසා කෝල් එකට හලෝ කියන්නේ නැතුව මොකාද කතාකරන්නේ කියල හොයාගන්නත් බැහැ . නිදිමරගාතේම ෆෝන් එක හොයාගෙන ඇස් දෙක අරින්නේ නැතුවම මම කෝල් එකට අන්සර් කරා..

හෙලෝ..

තෝ තාම නිදිද යකෝ.. අමතන්නා මගේ නිදි ස්වරය හඳුනාගෙන ඉවරයි..කටහන්ඩින්ම මේ අමතන්නේ බබා, නොහොත්, ලපයා නොහොත් අපේ ප්‍රසන්නයා .

රෑ පෙරහර බලන්න කට්ටිය කඩේට සෙට් වෙන්න හදන්නේ .. උඹ එනවා නේද..

හරි බන් ඒ රෑටනේ .. තාම මේ එලි උනා විතරනේ..

රෑට උනාට යකෝ බාර් වල බඩු ඉවර වෙන්න කලින් ගන්න ඕනනේ.. ඉක්මනට වරෙන් මේ පැත්තට.. ඔක්කොම ඇවිත් ඉන්නේ..

හරි බන් ටිකක් දවල් වෙලා එන්නම්..

තව මොනවා දවල් වෙන්නද බන්.. මෙන්න මෙහෙ වරෙන් ලෑස්ති වෙලා..

බීමට එතරම් එලෙව්වේ නැතත්, බිව්වත් නැතත් හැමදෙනාම එකතු වෙලා කරන වැඩක් නිසා සහභාගිත්වය අනිවාර්යයි. එකතුවෙන මුදල් ආධාර වලටත් සම සමව සම්මාදන් වීමද අනිවාර්යයි. කඳුලක් වත් රහමෙර කටේ නොතිබ්බත් අනික් එවුන්ටත් එක්කම බයිට් කන නිසා මුදල් ප්‍රතිපාදන එකතු කිරීමේදී අපේ එවුන් මාව කවදාවත් අමතක කරේ නැහැ. සෙට් වෙන්න යන සෙට් එකේ ප්‍රියතම බීම සංස්ථා ගල් අරක්කු බව දැනන් උන්නත්, ගල් මගේ උගුරෙන් පහලට යවන්න හරිම අමාරු උනත් බයිට් එකට අසාධාරණව වගකියන්න ඕන නිසා හනික නැගිටලා මුණ කට සෝදාගෙන වාහනේ නැගල ටවුම පැත්තට මමත් සේන්දු උනා.

හවස ක්‍රිකට් ගහන වෙලාවට ඇරුනාම නිවාඩුවක් තියන වෙලාවට අපේ කට්ටිය සෙට් උනේ අපේ එකෙකුට අයත් ටවුමේ පරණ පාරේ තිබ්බ කඩේකට. අද වෙද්දී සැලකිය යුතු ව්‍යාපාරික රාමුවක ඉන්න ප්‍රසිද්ද පුද්ගලයෙක් නිසා අපේ කඩ හිමියාගේ නම සඳහන් නොකර ඉන්න වෙනවා. ඒත් ඒ වෙද්දී මේ ව්‍යාපාරය කරගෙන ගියේ එපා වාහෙට හොදි බෙදන්න වගේ. උදේ අට වෙද්දී කඩේ ඇරියට දවස් කෑමට දොළහ වෙද්දී වාහන කඩේ නැවත ඇරියේ හවස තුනට විතර. මේ කඩේ විවුර්තව තියන හැම වෙලාවකම අපේ එවුන් සෙට් වෙන කඩේ කෙලවරේ තියන අඳුරු මුල්ලක තුන්  හතරදෙනෙක් වරදින්නෙම නැහැ. වල්  කථා , බලු කථා , මඩ ගැහිලි , ඕපාදූප, ඇතුළු මෙකී නොකී සියලුම හොඳ වැඩ සහ නරක වැඩ මේ කඩ මුල්ලේ සිද්ද උනා . පෙරහැර බලන්න සෙට් වෙන සෙට් එක සෙට් වෙන්න යන්නේ කඩේ ඇතුලේ. මම යද්දී සැලකිය යුතු මුදලක් එකතු වෙලා කට්ටියට කන බොන ජාති තීරණය වෙලා. අඩුවට තිබ්බේ මගේ මුදල සහ මගේ වාහනය පමණයි. සියල්ලන්ගේම ඒකමතික තීරණය අනුව බාර් එකෙන් ගත යුතු අමුද්‍රව්‍ය සියල්ලම මගේ වාහනයට පැටවුණා හවස කඩේ වාහන වෙලාවට කඩේ ඇතුලට බාන තීරණය උඩ .

අපේ මේ සෙට් වෙන්න යන කඩේ එකා නොහොත් අපේ බොක්කේ ෆිට් එක කාලෙන් කාලෙට එන රැල්ලට අසුවෙන ජාතියේ එකෙක් කිව්වොත් නිවැරදියි. ඇපල් කනවනම් ෆුඩ්  සිටිය දාපු  කාලෙ අපේ එකා කෑවේ  ෆුඩ් සිටියේ ඇපල් විතරයි. එකම රස එන එකම පෙනුමේ ඇපල් ෆුඩ් සිටි එකේ එක එක රටවල් වල නම් ගහල වික්ක නිසා අපේ එකා  කෑවේ එක එක රටවල ඇපල් . එහෙම වෙලාවට පුරසාරම් එමටයි. අපිටත් ඒ කාලේ නිතර අවවාද කරේ කනවනම් ෆුඩ් සිටි එකේ හොඳ ඇපල් කාපල්ලා කියලයි. ඒත් අපිටනම් ෆුඩ් සිටියේ තිබ්බ එංගලන්තේ ඇපල්වල සහ අපේ රන්ජියාගේ කඩේ වික්ක සාමාන්‍ය ඇපල් වල රසේ කිසිම වෙනසක් දැනුනේ නැහැ. ඉඳල හිටලා අපේ එකා විශේෂිත VIP ගනයේ යාළුවො එක්ක රහමෙර කටේ තිබ්බ දවසට අපේ එවුන් සුං . එදාට පුරසාරම් එමටයි. දවසගානේ එකට ඉන්න උන්ට වඩා  සතේ අතේ නැතුව පොඩි ෂෝ එකක් දාගෙන ජීවත්වෙන අනාතයෙක් උනත් අපේ එකාට VIP යාළුවො උනා.

උඹල වගේ ගල් අරක්කු බොන එවුන් නෙවෙයි බන් උන්.. 

උන් බොන්නේ සුදු අරක්කු. 

උන් බයිට් එකට කන්නේ ඇපල් යකෝ. එංගලන්තේ සුපිරි ඇපල් .

ඔන්න ඔහොමයි අපේ එකා වයිට් ඩයමන්ඩ් හරි වෙනත් මොකක් හෝ අවර්ණ මධුවිතක්  තොලගාපු දවසට හැමදාම එකට ඉන්න එවුන්ව බලු කරේ. උගේ රැලි වලට අහුවෙන ස්භාවය දන්නා අනික් උන් කවදාවත් ඔව්වට තර්ක කරන්න ගියේ නැත්තේ වයිට් ඩයමන්ඩ්, වොඩ්කා , වයිට් රම් වගේ දේවල්වල සහ ගමේ පෙරන කසිප්පු වල වෙනස වත් අපේ එකා නොදන්නා නිසා. කොටින්ම කියනවනම් අපේ එකා ලංකාවට එන ඕනෑම නව රැල්ලකට අසුවෙන සුළු පුද්ගලයෙක්.

දේවාලේ පෙරහැර කියන්නේ අම්බලන්ගොඩ ජනතාවට ටිකක් විශේෂිත වූ සංස්කෘතික අංගයක්. දීර්ඝ වූ ඉතිහාසයක් තියන අම්බලන්ගොඩ මෝදර දේවාලයේ වාර්ෂික පෙරහැර ලංකාවේ කෙරෙන පෙරහැරවල් වලින් ප්‍රධාන පෙලේ පෙරහරක්. සිකුරාදා හවස පවත්වන දවල් පෙරහරට අනතුරුව සෙනසුරාදා රාත්‍රී පෙරහරද පැවැත්වෙනවා. අලි ඇතුන් දහයකින් පමණ සමන්විත වෙන පෙරහැර අවම වශයෙන් කිලෝමීටර දෙකක් , තුනක් වත් දිගයි. මෝදර දේවාලයෙන්  පරණ පාරෙන් පිටත්වෙන පෙරහැර නැවත දේවාලයට ගෙවදුනේ ගාලු පාරෙන් ගිහින්. පෙරහැර පැවැත්වෙන දවසට ගාලු පාර රජයේ අවසර සහිතව අම්බලන්ගොඩ නගරයෙන් වසා දැමෙනවා. එම කාලයට ගාලු පාරේ අම්බලන්ගොඩ පසුකර යන වාහන බෙන්තරින් ඇල්පිටිය  දෙසට හැරෙව්වයින් පස්සේ බටපොල මීටියාගොඩ හරහා කහව හන්දියෙන් තමයි නැවත ගාලු පාරට අවතීරණ උනේ. 

විශේෂාංග රැසකින් සමන්විත වෙන පෙරහැර පටන් ගන්නා ආරම්භය ගාලු පාරෙන් ටවුම පසුකරන විට පෙරහරේ අවසානය පරණ පාරෙන් එම සීමාවම පසුකරමින් තිබීමට තරම් මේ පෙරහැර ඉතා දිගයි. පරණ පාරෙන් පෙරහැර බලන කෙනෙක් පෙරහැර බලල අවසන් වෙලා ගාලු පාර පැනල ගෙදර යන්න ඕනෙනම් ඒක ටිකක් දුෂ්කර වැඩක්. මොකද ලක්ස සංඛ්‍යාත ජනතාවක් නරඹන පෙරහැර හරහා ගාලු පාර පනින එක අමාරු වැඩක්. හුඟක් වෙලාවට පරණ පාරෙන් පෙරහැර බලපු උදවියට අකමැත්තෙන් උනත් ගාලු පාරෙනුත් පෙරහැර බලල තමයි ගෙවල්වල යන්න උනේ. සිංහල අවුරුද්දක් , මැතිවරණයක් වගේ විශේෂිත අවස්තාවලදී බාර් වල සියලුම මත්පැන් ජාති හවස් වෙද්දී ඉවරවෙනවා වගේ රෑ පෙරහැර දවසටත් බාර් හිස් වෙන්න අඳුර වටෙන්නම ඕන නැහැ. හැමදෙනාම කලින් ඇවිත් අවශ්‍ය මත්පැන් වර්ග ඇති වෙන්න ගෙවල් වල අරන් යනවා.

හවස හතහමාර වෙද්දී කට්ටියම කඩේට සෙට් වෙන්නයි සූදානම . දවල් ගතපු මාළු වර්ග, මස් වර්ග චයිනීස් එකකට දීල අවශ්‍ය විදිහට පිළියෙළ කරගත්තේ අපේ ප්‍රසා . රෑ අට , නමය වෙද්දී පරණ පාර බොහොම ජනාකීර්නයි.  පෙරහැර සමගාමීව පැවැත්වෙන  ගුවන්විදුලි සේවය නගරය පුරා යකඩ කටවල් වලින් ගුවන් ගත උනා. පෙරහැර එක්ක සිද්දවෙන මහා පරිමානයේ මාර්ග තදබදය ගැන අත්දැකීමෙන් දන්නා මම මගේ වාහනය ගාලුපාරෙන් ගොඩබිම පැත්තේ තියන අතුරු පාරක නවත්තල පා ගමනින් අපේ එකාගේ කඩේට වාර්තා කරා.

කඩේ නිකම් සැණකෙළියක් වගේ. නානාප්‍රකාර සොමි කතා හැමෝම. බොහොම හොර රහසේ කෙරෙන වැඩක් නිසා කඩේ වීදුරු දොර වහල යකඩ දොරවල් දෙකත් වසා දැමුනා. මධුවිතට පුරුදු එවුන් බහුතරයක් අතරේ නුහුරු නුපුරුදු එවුනුත් කිසිම බයක් හැකක් නැතුව ළඟ නවල උගුරෙන් පහලට යවන තාලයක් තමයි හැම තැනම තිබ්බේ. බොනවා කියල බහුතරයක් වෙලාවට මම කරේ ඕනෑම ජාතියක මධුවිතක් වීදුරුවේ තියාගෙන බඩ පැලෙන්න කාපු එක නිසා මමත් මගේ අරමුණ සාක්ෂාත් කරගන්න වෙහෙසුනා. බොන්නට උවමනා උනත් ගල් බීමේ ආදීනව දන්නා නිසා මම බිව්වේ කව්රුහරි එකෙක්

" මෙන්න මු හොර කොටනවා" 

කියල චෝදනා කරාම විතරයි. ඒ උනත්  මාළු ජාති , මස් ජාති වැල නොකැඩී උගුරෙන් පහලට ධාවනය උනා.

මේ අතරේ අපේ කඩේ අයිතිකාර මිත්‍රයාට වැඩේ අල්ලලා ගිහින්. මු ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට තමයි මේ ගල් අරක්කු බොන්නේ. පාර්ටියට වීදුරු සැපයුනේ එක එකාගේ ගෙවල් වලින් බොහොම හොර රහසේ නිසා හැම එකාම අතට අහුවෙච්චි වීදුරු , කෝප්ප, අසෝක වීදුරු , මග් වගේ විවිදාකාර දේවල් තමයි ගෙනත් තිබ්බේ. කොටින්ම කියනවනම් එක එක ජාතියේ වීදුරු වර්ග. අපේ කඩේ එකා පොඩි වීදුරුවකින් පටන් ගත්තු බීම ටිකෙන් ටික මූව දොඩමලු කරා. දැන් මු අපිට මයික් එක දෙන්නෙම නැහැ. කොටින්ම කතාව ඉවරයක් නැහැ.

රෑ දහය එකොළහ වෙද්දී ඇත්තටම බීපු එවුන්ට හොඳට වැදිලා. හොර කොටපු එවුන්ට බොරුවට වෙරි. කඩේ හාදයට සුපිරියටම වෙරි. පුරසාරම් බොහොමයි.

ඒ උඹල කයිය ගහනවා බෝතල් ගණන් බොනවා කියල.. බලහන් උඹල ඔය පොඩි වීදුරුවේ අඩියට යන්තම් වක්කරල බොනකොට මම බොන විදිහ.. ඔන්න බලහන්..

තඩි අසෝක වීදුරුවකින් කට පෙත්තට අරක්කු පුරවගන්න අපේ කඩේ මිත්‍රයා එක උගුරට අරක්කු වීදුරුවම නීට් .........

 ගුඩුස්... ගුඩුස්... ගුඩුස්...

එක බලන් ඉන්න මට වෙරි වෙන්න බින්දුවක් වත් බොන්න ඕන නෑ .. ඒ බීම දැක්කත් වෙරි..

පාර්ටිය නැගල යනවා. ප්‍රසන්නයා බොන්ගෝ එකට තාලෙට තට්ටු කරද්දී කට්ටිය සින්දු කියනවා. ඒ අතරේ කඩේ එකා පුරසාරම් දොඩමින් වීදුරුව පිරෙන්න අරක්කු නීට් වක්කකරගෙන උඩට උස්සල චියර්ස් කියල 

ගුඩුස්.. ගුඩුස්.. ගුඩුස්..

පෙරහැර සමගාමී ගුවන්විදුලි සේවාවට පින්සිදුවෙන්න එලියට කිසිවක් ඇහෙන්නේ නැහැ..

ටික වෙලාවකින් පෙරහැර එන බව එළියේ එකෙක් දැනුම් දුන්නා. අපි එකා දෙන්නා පරණ පාර අද්දරට එකතු උනා.. කසකාරයෝ ටික ගිහින් ගිනිබෝල සෙල්ලම ආව විතරයි කඩේ ඇතුලේ ඉඳන් එලියට ආපු ජීවනයා  ඒ අසුභ ආරංචිය හැමටම සැලකලා .

අන්න අරු වමනේ දානවා බන්..

අපි බොහෝ දෙනෙක් ඒ ආරංචිය බලාගෙන හිටිය උනාට මේ තරම් ඉක්මනට එයි කියල බලාපොරොත්තු උනේ නැහැ.

පෙරහැර පැත්තක දාල කට්ටියම කඩේ ඇතුලට ආපහු එකතු උනා.. අපේ එකා දානව මුළු ස්කාගාර සංස්ථාවම . කඩේ විනාසයි. කඩේ කෙලවරේ මුල්ලේ ඉඳන් දාන වමනේ පාර මුහුදේ රල ගොඩට ඇදෙන ස්වරූපයෙන් කඩේ ප්‍රධාන දොර ළඟටම එන තරම්. දානව කියන්නේ එහෙම වමනේ දැමිල්ලක් . වමනේ දානවට අමතරව විකාර බයිලා කියවිල්ල ඉවරයක් නැහැ. දැන් මොන පෙරහැරක්ද අපිට. පෙරහැර  යනේ කඩේ ඇතුලේ වගේ. අපේ එවුන් කට්ටියක් අපේ එකාව අල්ලන් ඉන්නවා  පුටුවක වාඩි කරලා. අනික් උන් දෙපැත්තට වෙලා බලන් ඉන්නවා. වමනේ දානකොට දෙපැත්තේ ඉන්න උන් අහුවෙන අහුවෙන පුටු මේස වගේ උස ස්ථාන වලට නගිනවා. ප්‍රධාන දොර ආසන්නයේ ඉන්න උන් එලියට  දුවන්නේ මුහුදේ රළට බයේ වෙරළට දුවන පොඩි උන් වගේ. හරියටම සුනාමි අත්දැකීම වගේමයි. ඒ වෙද්දී අපි කව්රුත්  සුනාමි ගැන අහල නැති උනත් කඩේ ඇතුලේ පුංචි සුනාමියක්.

බඩේ තිබ්බ අන්තිම අරක්කු බිංදුවත් දාල ඉවර වෙද්දීත් පෙරහැර ගිහින් ඉවර නැහැ. දැන් අපිට තියන ප්‍රශ්නේ මුව කොහොමද ගෙදර යවන්නේ කියලා. මේ වෙරි මරගාතේ ගෙදර යැව්වොත් කට්ටියගෙම පටි රෝල් වෙනවා ඒකාන්තයි. 

හරි .. මම සුසිල් අයියගේ ගෙදර එක්ක යන්නම්.. හේමික වැඩේට ඉදිරිපත් උනා.

හෙමික ඒ වෙද්දී හිටියේ සිසිල් අයියගේ ගෙදර ඉස්සර කාමරේ නිසා කාටවත් චා නොවී වැඩේ ගොඩින් බේරගන්න තියන එකම ක්‍රමේ එච්චරයි. ඒ වෙද්දී අපේ එකා තනිකර ඩෙඩ් බොඩියක්. හුස්ම වැටෙනවා ඇරෙන්න මෙලෝ සිහි කල්පනාවක් නැහැ. අසෝක වීදුරුව පුරෝලා අරක්කු බීපු එකෙකුගේ හුස්ම වැටෙන එකත් පුදුමයක්.

පෙරහැර නිසා එළිවෙන්න පහ වෙනකම්වත් මගේ වාහනය කඩය තියන තැනට ගේන්න විදිහක් නැහැ. මාර්ග තදබදය ඉවරවෙන්න පෙරහැර දේවාලෙට යනකම්ම ඉන්න වෙනවාමයි. අවසානයේ අපි තීරණය කරා පෙරහරේ අවසන් කොටස ලං වෙද්දී අපේ එකාව අරගෙන පෙරහැර හරහා ගිහින් ඉක්මනින් සරසවි හන්දියෙන් ගාලු පාර පැනලා ස්ටේෂන් එකේ පාලම උඩින් ගිහින් රේල් පාර පනින්න. එතනට මගේ වාහනේ ගෙන්න පුළුවනි අමාරුවෙන් හරි. කඩේ පුරාම වමනේ දාපු නිසා පුටුවේ තියල අල්ලාගෙන ඉන්නවට ඇරෙන්න හාන්සි කරලා තියන්නවත් එක  වර්ග අඟලක් අතෑරලා නැහැ අපේ එකා. හැම වර්ග සෙන්ටිමීටරයකම වමනේ දාලා .

පෙරහැර පරණ පාරෙන් ඉවර උන ගමන් කඩේ වහපු අපි මළමිනියක් උස්සගෙන යන විදිහටම කනමදයව උස්සගෙන මාළු මාර්කට් හන්දියෙන්  සරසවි හන්දියට ඉගිල්ලුනා. අපි පරාදයි. පෙරහරේ ආරම්භය ඒ වෙද්දීත් සරසවි හන්දිය පහු කරලා. පාර තනිකර සෙනග ගොඩක්. අපි නැවතත් අපේ එකාව මළමිනිය වගේම උස්සගෙන මාළු මාර්කට් එක දිහාට ඇවිත් පෙරහැර පස්සෙන් පරණ පාර දිගේ කොළොඹ දිශාවට යන වාහන තදබදය අතරින් ගාලු පැත්තට යන්න පිටත් උනා. වෙලාව අලුයම දෙක , තුන වගේ නිසාත් , පෙරහැර ආලෝක කරන ලයිට් වාහන වලට ආවරණය වෙන නිසාත් හොඳටම දන්නා කෙනෙකුට ඇරෙන්න වෙනත් කෙනෙකුට අපිව අදුනන්න බැහැ . බොහොම වෙර වීරියෙන් අපේ එකාව මිනියක් වගේ උස්සගෙන අපි සෙලාන් හන්දියට ආවා. එත් අපේ අවාසනාවට පෙරහැර ඒ වෙද්දී සෙලාන් හන්දියත් පහු කරලා. ගාලු පාර පනින්න තියන අනිතිම අවස්ථාව රීගල් හන්දිය (දැන් දොළොස්මහේ රෙදි කඩේ තියන හන්දිය ) උනත් එතනටත් ට්‍රයි කරලා වැඩක් නැහැ. පෙරහැර ඒ වෙද්දීත් එතනත් පහු කරලා.

කන පැලෙන්න බීපු , වෙරි මතේ පිස්සු දොඩවන එකෙක් මල මිනියක් වගේ කරෙන් අරගෙන පෙරහැර හරහා ගාලුපාර පනිනවා කියන්නේ පොලිසියෙන් ගුටි කන්න වෙන වැඩක්. අම්බලන්ගොඩ අවට සියලුම පොලිසි වල සාමාජිකයින් ගෙන්වා ආවරණය කරන පෙරහැරට පොලිසියෙන් ලොකු ආරක්ෂාවක් දෙනවා. පෙරහැර පැවැත්වෙන ප්‍රදේශයේ සෑම අඩි දහයකට, විස්සකටම දෙතුන් දෙනෙක් වෙන්න පොලිස් නිලධාරීන් යොදවල තියෙන නිසා අපේ එකා මල මිනියක් වගේ හතරදෙනෙක් කරේ තියාගෙන දෙනෝදාහක් ඉදිරියේ පෙරහැර මැදින් ගාලු පාර පනිනවා කියන්නේ පොලිසියෙන් කිතුල් පොලු පාර කන්න වෙන කටයුත්තක්.

දැන් කරන්නේ මොකක්ද කියල හිතාගන්න බැරුව අපි සියලු දෙනා ටික වෙලාවකට ගල් උනා. අපේ එකා ෂපාන් එකට මල මිනියක් වගේ වමනේ නාගෙන හතර දෙනෙකුගේ කරේ. පෙරහැර ගිහින් අවසන් වෙනකම් ඉන්නවනම් අඩුම පැයක්වත් මූව කරේ තියන් ඉන්න එක පාපයක් උනත් අපිට වෙන කරන්න දෙයක් නැහැ.

මෙන්න බොලේ මෙච්චර වෙලා මල මිනියක් වගේ හිටපු අපේ ගොන් වහන්සේ එක පාරටම වටේටම අමතන්න ගතපි සිහිය ඇවිත්. වටේ පිටේ ඉන්න මිනිස්සු පෙරහැර ගැන අවධානයෙන් හිටපු නිසා මෙතෙක් වෙලා බේබදු නාට්ටිය බලන්න මිනිස්සුන්ට නිනව්වක් තිබුනේ නැහැ. එත් අපේ එකාගේ අමතිල්ල ඇහිලා ටික ටික මිනිස්සු අපි දිහා හැරිලා බලන්න පටන් ගත්ත. පෙරහැර වෙලාව කියන්නේ ඇරියස් වෙච්ච වලි වලට තෝතැන්නක් නිසා පොලිසිය නිතර උන්නේ අවදියෙන්. තව වැඩි වෙලාවක් හිටියොත් පොලිසියට ඇලර්ට් වෙන නිසා අපි තීරණය කරා, මළමිනිය වගේ පන නැතුව උන්නත් කටට විතරක් පන ආපු අපේ එකාව උස්සගෙන පෙරහැර හරහා ගාලුපාර පනින්න. සෙනග අතරින් ඇදිල ගාලු පාර අයිනටම අපි හෙමි හෙමිහිට සේන්දු උනා. දැන් සියල්ල රෙඩී . ගුවන්ගතවෙන්න ධාවන පථයට ඇවිත් නවත්තල සිග්නල් එක ලැබෙනකම් ඉන්න ප්ලේන් එකක් වගේ අපේ එකා හතරදෙනෙකුගේ කරපිටින් ගාලුපාර පන්නන්න අපි ඉව ඇල්ලුවා. ඒ අතරෙත් අපේ එකාගේ වටේටම අමතිල්ල ඉවරයක් නැහැ. 

එකායි .. දෙකායි .. තුනායි .. 

අපි පෙරහැර හරහා අපේ එකාව උස්සගෙන දුවන්න ගත්තා.. පොලිස් විසිල් නාදය එක්ක ..

ඕයි .. ඔහොම නවතිනවා.. ඔහොම නවතිනවා..

කියාගෙන පොලිස් කාරයෝ දෙන්නෙක් එලෝගෙන ආවත් අපේ එවුන් අරූව කරේ තියන් සෙලාන් හන්දියෙන් ගාලුපාර පැනගත්තා .. මිනියක් කරේ තියාගෙන වගේ දුවගෙන එන රොත්ත දැකපු ගමන් පාර එහා පැත්තේ හිටපු මිනිස්සු හිස් ලූ ලූ අත දුවල අපිට පාර ඉඩ සලස්සල දුන්නා . පස්සෙන් එලවාගෙන ආපු පොලිස් මහත්තුරු දෙන්න නිසා අපි වැඩි පරෙස්සමට කියල අපේ එකාවත් කර තියාගෙන මහා පන්සල ගාවටම දුවලයි පස්ස බැලුවේ.

හනික වාහනේ අරන් ආපු මම අපේ රොක් ස්ටාර් වෙච්චි ගල් අරක්කු  මිත්‍රයාවත් අනෙක් එවුන්වත් දමාගෙන සුසිල් අයියගේ ගෙදරට ඉක්මනින් ධාවනය කරේ පන ගැහි ගැහි. මගේ කරුමෙට හරි ආයේ වමනේ පාරක් දැම්මොත් වාහනේ සුද්දකරන්න වෙන්නේ මට..

සුසිල් අයියලාගේ ගෙදරට වාහනේ දාන්න බැහැ . පාර අයිනෙන් නවත්තල අඩි 4 ක විතර පටු පාරකින් මීටර් දහයක් පහළොවක් ගියාම තමයි සුසිල් අයියගේ ගේ තිබ්බේ. වෑන් එකෙන් බස්සල අහල පහල ගෙවල් වලට චාටර් නොවෙන්න හෙමිකයාගේ රූම් එකට අපේ එකාව දාල දොර වහගන්න එක තමයි ඊළඟ ගේම උනේ. බීමතේ  සිංහලෙන් අපිට අමතන අපේ හිතාදර මිත්‍රයා නැවතත් මල මිනියක් වගේ කරට ගන්න ගමන් උස එකෙක් අමාරුවෙන් අපේ එකාගේ කට මිරිකලා අල්ලගත්ත. 

පසුදා අපේ කට්ටියෙන් එක කණ්ඩායමක් අපේ එකාගේ වෙළඳ ස්ථානය සුද්ද පවිත්‍ර කරන්නට යෙදුන අතර තවත් පිරිසක් ප්‍රසන්නයාගේ මාමාගේ වෑන් රථයේ ආසන ගලවා මෙට්ටයක් දමා අපේ එකාව නිදිකරවාගෙන කෑගල්ල බලා ගියේ උගේ වෙළඳ ස්ථානයටම මාසිකව බඩු ගෙනඒමට එදිනට එම වෑන් රථය කලින්ම වෙන්කරවා තිබුණු නිසයි. දුකේදී පිහිටවූ හෙමිකයාගේ කාමරයේද අපේ එකා කබරයා දමා ඇත්තේ අපි සියලුදෙනාම අපේ එකාට බලෙන් අරක්කු පෙවූ බවට එළිවෙනතුරු චෝදනා කරමින්ලු.

නගරයේ ප්‍රසිද්ධ ව්‍යාපාරිකයෙක් වන මේ සිද්ද්යට උක්ත මාගේ මිත්‍රයා කල කී දේවල් ගැන රස කතා බොහොමයක් මතකයේ ඇති අතර පසු කාලයක ලිවීමට බලාපොරොත්තු වෙමි.. ආරංචියේ හැටියට මේ දිනවල අපේ එකා අසුවී ඇති අලුත්ම රැල්ල බ්ලැක් ලේබල් රැල්ලක් බවට දේශීය ආරංචිමාර්ග පවසයි. 

එදා සුසිල් අයියගේ ගෙදරට හැකි තරම් අවම ශබ්දයෙන් මල මිනියක් වගේ උස්සගෙන යන අපේ එකාගේ කට මිරිකලා අල්ලාගෙන හිටපු එකාගේ අත බලෙන් එහාට කරලා ගමට ඇහෙන්න අපිට කෘතගුණ පළකරපු හැටි අද වගේ මතකයි..

ඒ බොල මොකද Xත්තො මට පෙව්වේ....

පින්තූර ගත්තේ මෙතනින්
http://www.clipartpanda.com/categories/drunk-clipart

පොලිස් කථාවක්

ඔන්න මේ කියන දවස හරියටම මීට අවුරුදු දහයකට, පහළොවකට විතර කලින්  සිංහල අවුරුද්ද දවසට ඉස්සරින්ද දවස.. ඒ කියන්නේ අප්‍රියෙල් 13 දවසක්.. මේ කියන  දවස වෙද්දී ටවුන් වල තියන තදබදය ගැන ඉතින් කියන්න දෙයක් නැතුව ඇතිනේ.. ඔන්න එදා මට මොකක් හරි දෙයක් ගන්න ටවුමට එන්න සිද්ද උනා... වාහන සහ මගී තදබදය දන්නා නිසා මම  ලේසියටත් පහසුවටත් පියාණන් වහන්සේගේ හොන්ඩා  C 50 යෙන් ටවුමට එන්න පිටත් උනා...

ඔන්න මම ගාලු පාරට දාල දැන් ටවුම මැද්දෙන් කාර් බාර්, වෑන් ලොරි, බස්  අස්සෙන් එහෙන් මෙහෙන් දාගෙන ඉදිරියට ඇදීගෙන එන අතරේ කහ ඉරක් ඉදිරියේ සෙනග මාරු වෙන්න නවත්තන්න උනා කියපි.. ඔන්න දෙයියනේ කියල සෙනග මාරුවෙලා ඉවරවෙද්දීම මම අප්පච්චිගේ පිෂ්ටිය රේස් කරල ෆස්ට් එකට දාල යන්න පිටත් උනා විතරයි ෆුට් බයිසිකල් කටුවකින් පාර විරුද්ද පැත්තෙන්  ඉස්සරහට ආපු පොලිස් නිලදරුවෙක් එකපාරටම කෑගහල මාව  නැවැත්තුව .. නීතියට අවනත විය යුතු නිසාත් පොලිස් නිල ඇඳුමට ගරු කල යුතු නිසාත් මමත් ඉතින් දෙයියනේ කියල සැර දාගෙන ඉගිලෙන්න හදපු අප්පච්චිගේ පිෂ්ටිය අයින් කරලා නැවැත්තුව... පාරේ හිටපු සෙනග කන්දරාවයි වාහන ගොඩයි එක්ක පොලිස් මහත්තය ෆුටාර් එකත් තල්ලු කරගෙන ජීවිතෙත් බේරාගෙන ගාලු  පාර පැනල මා  ගාවට එද්දී උන්දැට අවනත වෙන්නේ නැතුව ගියානම් මට හඳට යන්නත් වෙලා තියෙන්න ඇති...

ඔන්න පොලිස් මාමි ආව මා ගාවට... නිරීක්ෂණයේ හැටියට සිතාසියක් බෙදීමට වගේ පොඩි රාජකාරියකට ෆුටාර් එකෙන් යවන ලද පොලිස් මාමි කෙනෙක්.. 

ඇවිත් කියාපි 

ගන්නවා ගන්නවා ලයිසන් එක.. 

ඔන්න ඉතින් මමත් රියදුරු බලපත්‍රය පර්ස් එකෙන් අරන් දුන්න කියමුකෝ....

කහ ඉරේ මගීන්ව හප්පගෙන යන්න හැදුවට තමුන්ට නඩු දාන්න වෙනව...

ඔන්න ඕකලු මම  කරපු වරද...

හත් දෙයියනේ මම  පිෂ්ටිය ෆස්ට් එකට දාද්දීත් කහ ඉරේ පැනපු එවුන් ගෙවල් වලත් යන්න වෙලා.. අවුරුද්ද දවසට ඉස්සරින්ද පොලිස් මාමියෙක් නැති කහ ඉරක් පනින මගීන් පාර පැනල ඉවර වෙනකම්ම නවත්තගෙන හිටියොත් ඉතින් බත් මුලක් එහෙමත් අරගෙන තමයි එන්න වෙන්නේ එතන තියාගෙන ලිහාගෙන කාල එහෙම බලන් ඉන්න..

මෙන්න බොලේ මගේ ලයිසමත් අරගෙන රාලහාමි ෆුටාර්  එකේ නැගල යන්න යනවා.. 

උසාවි දවසක් ගන්න  පොලිසියට එනව ...

ඔන්න මට  මල පැනපි  අසුහාරදාහටම ... හනික පැනපු ගමන් පොලිස් මාමිගේ ෆුටාර් එකේ හැන්ඩ්ල් එකෙන් අල්ලලා නවත්තගත්ත...

ඇයි  මොකද තමුන් මගේ රාජකාරියට භාධා කරන්න හදනවද ??

රාලහාමි අහපි

අනේ නැහැ රාලහාමි ඔබතුමා පොලිසියට යන්න කලින් මගේ ලයිසම ගත්ත බවට ටෙම්පරි ලයිසමක් මට  ලැබිය යුතුයි නේද ?

එහෙම නැතුව ඔබතුමාට මගේ ලයිසම  අත්අඩංගුවට ගන්න බැහැ ..

මා ගාව ටෙම්පරි පොතක් නැහැ.. ටෙම්පරියක් දෙන්න පොලිසියට එනවා..

ඔන්න ඒ වෙද්දී දුකට සැපට ඉන්න  ඕපදූප හොයන්න උපන් හපන් අපේ ටවුමේ ත්‍රිරෝද රථ රියදුරන් ටික සහ හදිසි වැඩ රාජකාරි නැති පාරේ ඉබාගාතේ යන එවුන් වීදි නාට්ටියක් බලන්න වගේ මගෙයි  පොලිස් මාමියිගෙයි වටේ වට වෙලා...

දැන් පොලිස් මාමියි මමයි  දෙන්නම දෙබස් කියන්නේ උස් හඬින් ... ත්‍රිරෝද රථ මාමියෙකුත් පොලිස් මාමිට පක්ෂව මට එරෙහිව ගේම... 

පොලිස් මාමි ට්‍රයි කරන්නෙම පොලිසියට වඩින්න ලයිසම අරගෙන... මම ට්‍රයි කරන්නෙම ලයිසම ගන්න... එත් තවම ලයිසම පොලිස් මාමි අතේ...ත්‍රීරෝද රථ මාමි කියනවා ඒ මහත්තයට රාජකාරිය කරන්න ඉඩ දෙන්නලු...  පොලිස් මාමි එක්කයි ත්‍රීවිල් මාමි එක්කයි දෙන්නම එක්ක එක පාරට පටලාගෙන ඉල්ලගෙන කන්න බැරි  නිසා ත්‍රීවිල් මාමිව මදකට නොසලකා හරින්න මම තීරණය කරා...

මගේ  තර්කය උස් හඬින් ... 

ඔයා මගේ ලයිසන් එක රැගෙන යනවනම් ඔයා මට ටෙම්පරියක් දීල යන්න ඕන... 

ඒ ටෙම්පරියෙන් මට දවස් 14 ක් රිය පදවන්න පුළුවන් නිසා දවස් 14 ඇතුලත මම උසාවි එන්නම්... 

හැබැයි ඔයාට මගේ ලයිසන් එක අරන් යන්න බැහැ ටෙම්පරියක් නොදී...

ඔන්න ඔය අතරේ  ... ටවුමේ රාජකාරියේ නියුතු සාජන් වරයෙකු හා තවත් කොස්තාපල් වරයෙකු එම ස්ථානයට වාර්තා කෙරෙයි... 

මගේ සද්දේ වැඩි නිසා සාජන් කෙලින්ම මගෙන් අහපි 

මොකද තමුන් පොලිසියට රාජකාරියට භාධා කරනවද ??

මම සාර්ජන්ට බොහොම මහත්මා විදිහට කාරණය පැහැදිලි කරා... 

ඔබතුමාලා මගේ රියදුරු බලපත්‍රය අරන් යනවනම් මට ටෙම්පරියක් නිකුත් කල යුතුයි ... 

ඒකයි මේ රටේ නීතිය...

මම වරදක් කරානම් ඒ වරදට දඬුවම විඳින්න මම සුදානම්... 

එත් එහෙම වෙන්නනම් ඔබතුමාලා මෙතැනදී මට දඩ කොලයක් සහ ටෙම්පරියක් දිය යුතුයි... 

උසාවි දාන වරදක්නම් ටෙම්පරියක් නිකුත් කරලා මගේ ලයිසම අරන් යන්න ඔබතුමාලට බලය තියෙනවා.. 

එත් ටෙම්පරියක් දෙන්නේ නැතුව මගේ ලයිසම අරන් යනවනම් ඒක නීත්‍යානුකූල නැහැ...එහෙම නීත්‍යානුකූල නැති දෙයක් ඔබතුමාලා මට කරනවානම් ඒකට මම උසාවියෙන් සාධාරණය ඉල්ලන්න ලැහැස්තියි  

ඔන්න ෆුටාර් එකේ ආපු පොලිස් මාමි මගේ ලයිසම සාර්ජන්  මහත්තයට  දීල කියපි 

මේක ලියල ටෙම්පරියක් දීල මුව යවන්න කියල...

සාර්ජන් මහත්තය ෆුටාර් එකේ ආපු පොලිස් මාමිටම නැවත ලයිසම දීපි 

උඹම ලියපන්... 

ඔන්න දැන් සාර්ජන් මහත්තය එක්ක ආපු කොස්තාපල් තැන හීන් සීරුවේ එතනින් මාරු... මම දැන් දන්නවා සාර්ජන් මේක ලියන්නේ නැහැ කියල... ඔන්න නැවතත් මගේ  වාරේ.. අවස්ථාවෙන් උපරිම  ප්‍රයෝජන ගැනීමේ න්‍යාය....

ඔබතුමා දැන් මගේ කාලය හුඟක් නාස්ති කරලා ඉවරයි ... 

ඒ හින්ද ලියන දෙයක් ඉක්මනට ලියල මට ටෙම්පරිය දෙනවද... 

හෙට සිංහල අවුරුද්ද.. මට ගෙදර වැඩ දාහක් තියෙනවා..

ඔන්න ෆුටාර් එකේ ආපු පොලිස් මාමි සාක්කුවෙන් පොලිස් පොතක් ඇදල අරන් ෆුටාර් එකේම හැන්ඩ්ල් එක උඩ  තියාගෙන ලියන්නයි ලැහැස්තිය... ඒ අතරතුරේ සාර්ජන් මහත්තයත් එතනින්  මාරු...

දැන් ඉන්නේ විදි නාට්ටිය නරඹන පිරිසයි... සහයට ත්‍රීවිල් මාමියි... පොලිස් මාමියි ... මමයි  ...

ඔන්න දැන් මගේ ලයිසමේ විස්තර මොකක්දෝ නෝට් පොතක සටහන් කරන්නයි පොලිස් මාමි ලැහැස්තිය... එතෙක් මෙතෙක් ඉතිහාසයේ මගේ ලයිසම අතට ගත්තු බහුතරයක් පොලිස් මාමිලා නාගත්තු ආකාරයෙන්ම මේ පොලිස් මාමිත් නාන්නයි ලැහැස්තිය... 

වාසගම, මුල් නම, මැද නම තුනෙන් බහුතරයක් පොලිස් මාමිලාට ඉංගිරිසියෙන් කියාවගත හැක්කේ  මගේ මුල් නම පමණයි කියහල්ලකෝ...ඒකත් බොහොම අමාරුවෙන්.. 

ගන්නවා අයිඩෙන්ටිය.. 

රාලහාමි අල්ලයි මානානේ කොක්කු කිව්වලු.. රාලහාමි හදන්නේ මගේ අයිඩෙන්ටිය ඉල්ලගෙන සිංහලෙන් නම ගම ලියල මට වැඩේ දෙන්න.. ඇත්තටම මා ගාව අයිඩෙන්ටිය නොමැත..තිබෙන්නේ ලයිසම පමණි..

අයිඩෙන්ටිය ගෙනාවේ නැහැ රාලහාමි...

නම කියනවා...

මගේ ලයිසම අතේ තියාගෙන මගේ නම අහන්නේ මොකටද මහත්තයෝ... 

ඔය පැහැදිලි ඉංග්‍රීසියෙන් ඕකෙ තියෙන්නේ.. බලල ලියාගන්න.

 මම ගේම දැන්..

විනාඩි පහක් විතර දඟලල මුල් නම හරි ආකාරයෙන් සහ මැද නම සහ වාසගම ජීවිතේට අහලවත් නැති ආකාරයෙන් පොලිස් මාමි නෝට් පොතේ ලියාගත්තු හැටි දැකල මට  අදෝමුකයෙනුත් හිනා... කොම්බුවයි, ගයනුකිත්තයි , යන්සෙයි එකතුවෙලා එන සිංහල වචන ඉංග්‍රීසියෙන් කියවන්න පොලිස් මාමිට කොහොමටවත් බැරි උනා.. පොලිස් මාමි පොතේ ලියාගත්තේ වෙන මොකක්දෝ අන්ද භූත නමක්..

මහා ලොකු රාජකාරියක් කරපු විදිහට ආඩම්බරෙන් බලපු පොලිස් මාමි තනියම කියාගන්නව 

තමුසෙලා පොලිසිය එක්ක සෙල්ලම් කරන්න එනවා නේ... 

ඔන්න දැන් සැරසෙන්නේ මගේ ලිපිනය ලියාගන්නයි...

දෙයියෝ කොච්චර නෝටිද  කියල පොලිස් මාමිට හිතෙන්න ඇති ඒ වෙලාවේ... මම පදිංචි වෙලා ඉන්න පාරේ නමට "ඥ" අකුරු දෙකක් තියෙනවා කිව්වලු..

"ඥ " අකුරු දෙක ලයිසමේ ලියල තියෙන්නේ gngna කියල ... පොලිස් මාමි හත්පොලේ ගාගෙන මොකක්දෝ කුනුහබ්බයක් සිංහලෙන් ලියාගතපි.... පොලිස් මාමි ලියනවා බලන් ඉන්න මම තනියම හිනාවෙනවා දැකපු පොලිස් මාමිගේ මුණ ජම්බු ගෙඩිය වගේ ලැජ්ජාවෙන්  සහ කේන්තියෙන්  රතු වෙලා ...රෑක හරි පාලු මුසල තැනකදී හරි උනානම් පොලිස් මාමි මගේ දත් කඩනවා අනිවාර්යයි.. සූ ගාල සෙනග ඉන්න ටවුමක් මැද්දේ වැඩි වාසිය මටලු...

අප්පච්චිගෙ පිෂ්ටියේ ලියාපංචි අංකය ලියාගත්තු පොලිස් මාමි මගේ ලයිසම මගේ  දුන්න නෙවෙයි විසික් කළා.. 

තමුන්ට සිතාසියක් එයි... එදාට උසාවි එනවකො  මම තමුන්ට නීතිය මොන වගේද කියල පෙන්නනම්.. 

කියාගෙන පොලිස් මාමි ෆුටාර් එකේ නැගල සෙනග අතරින් රූං ගාල නොපෙනී ගියා...

වෙච්චි ලැජ්ජාවටයි කේන්තියටයි  පොලිස් මාමි ගෙදර ගිහින් නැන්දිට තැලුවද නැත්තම් ගේ පිටිපස්සට ගිහින් හොඳටම ඇඩුවද දන්නේ නැතෝ...

ත්‍රීවිල් මාමිටත් දෙකක් අමතල මම  පිෂ්ටිය ස්ටාර්ට් කරගෙන සන්තෝසෙන්  එතනින් එන්න ආවේ  පොලිස් මාමි ඒ ලියාගතපු නමට සහ ලිපිනයට සිතාසි එවන්න තැපැල්පතිට තියා පුද්ගලයින් ලියාපංචි කිරීමේ කොමසාරිස්ටවත්  බැරි බව හොඳින්ම දන්නා හින්දයි...

ඒ සිතාසියනම් මේ වෙනකම්ම ආවෙනම් නැහැ ...සිතාසි එවන්න ඉතින් මම වරදක් කරා  කියලත්  මම හිතන්නේ නැහැ .

මේක කියවන උදවිය මෙව්වා  ආදර්ශෙට අරගෙන පොලිසිය එක්ක ගේම් ඉල්ලලා දත් කඩාගන්නවා එහෙම නෙවෙයි... අපි නිවැරදි උනත් මෙව්වා කරන්න ඕන නාඩි අල්ලල බලල.. ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය එක්ක ගේමක් ඉල්ලනවා කියන්නේ 75% විතරම ෆුල් බොඩි මසාජ් එකක් ලැබෙන්න තියන ඉඩකඩ වැඩියි... ඒ හින්ද පරෙස්සමෙන්...නිවරද්දේ වැරදිකාරයො වෙන්නත් එපා... මහජනතාව ඉන්න තැන ගේම ඉල්ලුවත් රාත්‍රී කාල වලදී සහ පාලු මුසල තැන වල පොලිසිය සමග ගේම ඉල්ලන්න ගිහින් දත් නැතුව් බත් කන්න උනොත් ඔන්න මම නැහැ ඕන් ...

පසු සටහන් 

ෆිෆ්ටිය පිෂ්ටිය කියල හඳුන්වන්න යෙදුන හේතුව තමයි මේ..

මම දන්නා කියන කෙනෙකුට මෝටර් බයිසිකල් උන තදින් තිබ්බ උනාට ඌ නිෂ්පාදක සමාගම් එක්ක බද්ද වයිරෙන් උන්නේ.. ලෝකේ කොයි තරම් මොටෝ සයිකල් ගැහුවත් කරපු නරකම වැඩේ තමයි ඒ කාලේ බයිකල් ආවේ C ෆිෆ්ටි, වන් ෆිෆ්ටි , ටු ෆිෆ්ටි , ෆෝ ෆිෆ්ටි වගේ එව්ව .. ප්‍රශ්නෙ උනේ මගේ යාලුවට ෆිෆ්ටි කියල කියන්න බැහැ .. ඌට කියවෙන්නෙම පිෂ්ටි කියල.. ඒ හින්ද අපි ඌ නැති තැන්වල ඔය කියන හැම ෆිෆ්ටියම හැඳින්නුවේ පිෂ්ටි කෑල්ල අගට දාලයි .. ඌ ඉන්න තැන්වලනම් අපි ෆිෆ්ටි වත් පිෂ්ටිවත් දෙකම කිව්වේ බොහොම අඩුවෙන්... මොකද මොටෝ සයිකල් පදිද්දීත් , සාමාන්‍ය ජීවිතේදීත් ඌ මොලේ බොහොම අඩුවෙන් පාවිච්චි කරපු එකෙක්... කොටින්ම කිව්වොත් මොලේ අතේ... පිෂ්ටි කෑල්ල ඇහුනොත් ජීවිතෙත් විස්වාස නැහැ..

අවුරුදු ගණනාවක් කරදරයක් නැතුව පැදපු අප්පච්චිගේ මොටෝ සයිකලේට වෙච්චි දේ මෙන්න...."ගිය නොගිය ට්‍රිප් එක"

පින්තූර ගත්තේ මෙතනින් 

http://www.cliparthut.com/funny-police-clipart.html

මිනිස්සු සහ නොමිනිස්සු ..

2004 වර්ෂයේ දෙසැම්බර විසි හය දින සුනාමි ව්‍යසනය ගැන මෙමෙ ලිපියෙන් නැවතත් ලියා තැබීම අනවශ්‍ය කරුණක් බැවින් 2004 සුනාමිය ගැන මෙහිදී සඳහන් නොකරමි. 2004 වර්ෂයේ සුනාමියෙන් අනතුරුව පිහිටවූ සුනාමි අනතුරු ඇඟවීම් මධ්‍යස්ථානයේ පිහිටෙන් සුනාමියක් ගොඩබිමට පැමිණෙන්නට පැය කිහිපයකට කලින් අනතුරුදායක කලාපයේ සිටිනා පදිංචිකරුවන්ට එම කලාපයෙන් ඉවත් වීමට දැනුම්දෙනු ලැබෙයි..මෙම සිදුවීමද එවන් අනතුරු ඇඟවීමක් ලැබුණු දිනයක රාත්‍රියක සිදුවූ අභාග්‍යමත් සිදුවීමකි..

එදිනද රාත්‍රී දහය පසුවී නින්දට යාමට සුදානම් වූ මට නුපුරුදු ශබ්දයක් ඇසෙන්නට වූ නිසාවෙන් එන ශබ්දයට විමසිලිමත්ව සවන් දෙන්නට උත්සහ කරන්නට වීමි..ඉතාමත් ඈතින් ඇසෙන්නාවූ  ආගන්තුක ශබ්දයට  විනාඩියක් කිහිපයක්  සවන් යොමා සිටිනා  විට එක්වරම මතකයට ආවේ මේ ඇසෙන්නේ සුනාමි අනතුරු ඇඟවීමේ සඥඥාව නොවේද යන්නයි.. දනිපනි ගා ඇඳෙන් බිමට පැන්න මා හනික රූපවාහිනිය ක්‍රියාත්මක කරේ වෙන්නට යන්නාවූ ව්‍යසනය සත්‍යයක්ද නැතිද කියා විමසා බැලීමටයි.. එම අවස්ථාවේ බ්‍රේකින් නිව්ස් වලින් කියවුනේ ඉදිරි පැය  දෙක ඇතුලත දකුණු වෙරල තීරයට සුනාමියක් පැමිණීමට බොහෝදුරට  ඉඩ ඇති බව සහ හැකි ඉක්මනින් එම ප්‍රදේශ වලින් ඉවත්වන ලෙසයි..

වෙරළාසන්නයේ පදිංචිව සිටිනා හිත මිතුරන්ට හැකි විගසින් පණිවිඩය දීමට සැනෙකින් උත්සහ කලත් ඒ වනවිටද සියලු ජංගම සහ ස්ථාවර දුරකතනද කාර්යබහුල තත්වයක තිබුනේ දුරකථන ඇමතුමක් ගැනීමට නොහැකිවන පරිද්දෙන්ය.. 2004 සුනාමි අවස්ථාවේදීත්  කිසිදු අවහිරතාවයක් නොමැතිව නොකඩවා ක්‍රියාත්මක වූ මාගේ වෙළඳ ස්ථානයේ CDMA දුරකථනය සැනෙකින් මතක්වු බැවින් මමද වහාම කමීසයක් ඇඟලාගෙන වෙළඳ ස්ථානය  වෙත ඉගිල්ලුනෙමි..

පෙර පරිදිම CDMA දුරකථනය කිසිදු අපහසුතාවයක් නොමැතිව ක්‍රියාත්මක වූ අතර අවශ්‍ය සියලුම දුරකථන ඇමතුම් ලබාගෙන හිතමිතුරන් සියලුදෙනාම ආරක්ශාසහිතව වෙරලාසන්නයෙන් ඉවත්වෙමින් සිටිනා බව තහවුරු කරගත් මා මද වෙලාවක් වෙළඳ සැලෙ රැඳී සිටින්නට වුනෙමි.. එනම් දුරකථන කාර්ඩ්පත් සහ ඇමතුම් ගැනීමට කරදරයට පත්වූ පිරිස වෙළඳ ස්ථානය වෙත දුව ආ බැවිනි..තවද 2004 සුනාමි අවස්තාවෙදීත් දින දෙකක් පුරා කරදරයට පත් උදවියට  නොමිලේ ඇමතුම් ලබාදුන් පළපුරුද්දෙන් සුනාමි අවස්තාවකදී කාර්යබහුල වන දුරකථන ජාල අතරේ මරණ බියෙන් සිටිනා මිනිසෙකුට තමුන්ගේ ඥාතීන් සුරක්ෂිතද යන්න දැනගැනීමට දුරකථන ඇමතුමක අවශ්‍යතාවය කොතරම්ද යන්න දැන  උන් නිසාවෙනි..

මධ්‍යම රාත්‍රියේ පාලු මංමාවත්  හදිසියේ ජනාකීර්ණ කරමින් කලබල ස්භාවයෙන් ගොඩබිම දෙසට වේගයෙන් ධාවනය වන්නාවූ වාහන, මෝටර් සයිකල් , ත්‍රිරෝද රථ ,පාපැදි නරඹන්නට පාර දෙපස පදිංචි බහුතරයක් උදවිය තමුන්ගේ වත්තේ ගේට්ටුව ආසන්නයට පැමිණීම මෙවන් අවස්තාවකදී සාමාන්‍ය දෙයකි. තමුන් සතු එකම මෝටර් සයිකලය හෝ ත්‍රිරෝද රථය පාවිච්චි කරමින් කිහිප වතාවකට හෝ පවුලේ සාමාජිකයින් සහ ඥාතීන් වෙරලාසන්නයෙන් ඉවතට රැගෙන යාමට සියලුම දෙනා තමුන් සතු උපරිම වෙර වීරිය යුදුහ.. තුන් දෙනෙක්, හතරදෙනෙක් සහිතව වේගයෙන් බටපොල පාරේ බටපොල  දෙසට ඇදෙනා මෝටර්  සයිකල් නැවතත් විනාඩියෙන් දෙකෙන් වෙරල දිශාවට ධාවනය වුයේ විදුලි වේගයෙනි.. පාර එකම කාලගෝට්ටියක් බැවින් අනතුරු වීමේ අවදානමද වැඩි වුවත් අනතුරු නොසලකු සියලුම රියදුරෝ  හැකි උපරිම වේගයෙන් රථ ධාවනය කලෝය.සියල්ල මෙසේ සිදුවෙද්දී සුනාමි අනතුරු ඇඟවීමේ නාදයද නොනැවතී ක්‍රියාත්මක  වීය.. සියලු කලබල අතරේ  මාගේ වෙළඳ ස්ථානය ඉදිරියේ නිවසේ වෙසෙන්නාවූ කාන්තාවත් එම කුඩා දරුවන් දෙදෙනාත් ඔවුන්ගේ  වත්තට  ඇතුල්වන ස්ථානයේ සිට මෙම ව්‍යසනය නරඹමින් සිටියායාහුය..

වේගයෙන් ධාවනය වෙන රථ වාහන අතරේ සෙනග සීයක් පමණ පටවාගත් අත්ට්‍රැක්ටරයක් උපරිම වේගයෙන් කළුවරේ ඈතින් එනු මා දුටුවත් එය එතරම් විශේෂ දර්ශනයක් නොවුයේ අත්ට්‍රැක්ටර්ද මෙවන් අවස්තාවලදී කරදරයට පත් පිරිසට මහඟු සේවාවක් සැපයු බැවිනි..සෙනග පුරවාගෙන ටවුම  දිශාවෙන්  වේගයෙන් ආ අත්ට්‍රැක්ටර්ය පොල්වත්ත හන්දියෙන් වමට නොහොත් රෝහල දිශාවට හැරවුවත්  වේගය පාලනය කරගත නොහැකි වූ රියදුරා අසල වූ වෙළඳ ස්ථානයේ දොරද කඩාගෙන මා පෙර සඳහන් කරන ලද කාන්තාව සහ කුඩා දරුවන් දෙදෙනාද පෙරලාගෙන ගොස් මර හඬ දෙමින් පෙරළිණි.. විශාල ශබ්දයක් නගමින් සෙනග සමගින් පෙරලුන අත්ට්‍රැක්ටරය අසලට රොක් වූ හන්දියේ උන් පිරිස සහ අත්ට්‍රැක්ටරයේ ආ පිරිස  වහාම අත්ට්‍රැක්ටරය කෙලින් කොට එයට යටවී උන් කුඩා දරුවා එලියට ගත්තද ඒ වනවිටද එම දරුවාගේ එක් කකුලක්  කලව දෙසින් දෙකට  කැඩී තිබුණි.. ජරමර අස්සේ බරකරත්ත කියන්නාක් සේ සිදුවෙන්නට යන්නාවූ සුනාමි ව්‍යසනයට අමතරව මේ සිදුවූ ව්‍යසනයෙන් තුවාල ලැබුයේ අසල සිටි දරුවායි.. අත්ට්‍රැක්ටරයේ රියදුරාට සුළු තුවාල සිදුවී තිබු අතර මගීන්ට සැලකිය යුතු මට්ටමේ කරදරයක් නොවුයෙන් හැකි ඉක්මනින් තුවාල කරුවන් රෝහල්ගත කරන්නට අපි කටයුතු කළෙමු.. ආසන්නම ශික්ෂණ රෝහල බලපිටිය රෝහල වුවත් සුනාමියක් පැමිණෙන්නට නියමිත බැවින් බළපිටි යාම නුවනට හුරු නොවන කාරණයක් හෙයින් පොල්වත්ත රෝහල හෙවත් අම්බලන්ගොඩ දිස්ත්‍රික් රෝහල වෙත තුවාල කරුවන් ඇතුලත් කිරීමට අපි උත්සුක වීමු.. 

රෝහලට රැගෙන ගිය වහාම කලවය ලඟින් කකුල දෙකට කැඩී අනතුරට පත්වූ දරුවා කරාපිටි යැවීමට වෛද්‍ය වරුන් තීරණය කලේ ලෙඩා දුටු සැනින්මය .. රෝහලේ ගිලන් රථයද ගමනට සුදානම් වූ නමුත් වෙරල  කලාපය මගහැර බටපොල, බද්දේගම හරහා කරාපිටි යාමට තරම් ප්‍රමාණවත් වූ ඉන්දන ගිලන්රථයේ  නොමැත බව රියදුරා දන්වා සිටියේ මේ අවස්ථාවේය.. කකුලක්ද කැඩී තවත් තුවාල සහිතව සිටිනා දරුවා හැකි විගසින් කරාපිටිය රෝහල වෙත යැවීමට අවශ්‍යබව වෛද්‍යවරු කියා සිටියත් සියල්ල හරහට ඉන්දන ප්‍රශ්නය මුලිකවී තිබුණි.. සිදුවන්නට යන්නාවූ සුනාමි ව්‍යසනය හේතුවෙන් හැකි සියලු දෙනා හැකි ඉක්මනින්  රථවලට ඉන්දන පුරවාගන්න නිසා ඒ වනවිටද අම්බලන්ගොඩ ඉන්දනහල්  දෙකේම ඉන්දන අවසන්ව තිබිණි.. සාමාන්‍ය වාහන වලට ඉන්දන නිකුත් නොකලද අත්‍යවශ්‍ය සේවාවන් සඳහා ඉන්දන ඉතුරුකරගන්නා  නිසා ගිලන් රථය වෙත ඉන්දන ලබාගැනීම අපහසු නොවනු ඇති යන සිතුවිල්ල එතෙක් අප තුල තිබුනද එය එසේ නොවන බව තේරුම් යන්නට වැඩි වෙලාවක් ගත නොවුයේ ගිලන් රථයට අන්දන සැපයීමට ඉන්දනහල් දෙකෙන්ම තරයේ ප්‍රතික්ෂේප කල බැවින්ය.. 

අම්බලන්ගොඩ එක් ඉන්දනහලක් පුද්ගලික එකක් වූ අතර ඔවුන් කියා සිටියේ ඉන්දන සියල්ලම අවසන් බවයි..අනෙක් ඉන්දනහල සමුපකාරය සතුවූ අතර එම සේවකයින් කියා සිටියේ ඔවුන් සතු අවසන් ඉන්දන ප්‍රමාණය තිබෙන්නේ පොලිසියට සැපයීමට පමණක් නිසා ගිලන් රථයට ඉන්දන සැපයීමට නොහැකි බවයි..අසාද්‍ය තත්වයේ සිටිනා රෝගියකු රෝහල වෙත රැගෙන යාමට අවශ්‍ය ඉන්දන අත්පිට මුදලටවත් නිකුත් නොකරන්නට තරම් එම සේවකයින් අමානුෂීය වුයේ ඇයිද යන්න සිතද්දී එම මිනිසුන් ගැන ඇතිවන කලකිරීම මෙතෙක් යයි කියන්නට වචන නොමැත.. කොතරම් දැන ඇඳුනුම්කම් තිබ්බද, ඔවුන් සතු ඉන්දන වලින් ගැලුම් දෙකක් ගිලන්රථය  වෙත ලබාදීමට සමුපකාර ඉන්දනහළේ සේවකයෝ  ඉතාමත් අමානුෂීය ලෙස ප්‍රතික්ෂේප කලෝය.. සියලු බලාපොරොත්තු කඩවූ අපි ගිලන්රතය නැවත හරවාගෙන නැවතත් පොල්වත්ත රෝහල වෙත එන විට තුවාලලත් දරුවා සිහි මුර්ජාවන තත්වයෙන් පසුවුයේය.. 

වෛද්‍යවරුන් බලපිටිය රෝහලෙන් ගිලන්රථයක්  ගෙන්වාගැනීමට උත්සහ දැරුවද එම ගිලන්රථ සියල්ලම එම අවස්තාව වනවිට සේවයේ යොදවා තිබු බැවින් ඔවුන්ගේ උත්සාහයද ව්‍යර්ථ වීය..එම අවස්ථාවේ  මා සතුව හා අනතුරටපත් දරුවාගේ ඥාතීන් වෙත මෝටර් රථ තිබුනත් කලවය ආසන්නයෙන් කකුල කැඩුණු රෝගියෙකු මෝටර් රථයකින් රැගෙනයාම ඉතාමත් අනතුරුදායක බව වෛද්‍ය මතය වීය.. එකම විකල්ප විසදුම වුයේ ගිලන් රථයේ තිබෙනා ඉන්දන ප්‍රයෝජනයට ගනිමින් ගාලුපාරේ කරාපිටිය දක්වා පැදවීමයි.. ඉතාමත් කෙටි කාලයක් තුල ගොඩබිමට ලඟාවෙන්නට නියමිත සුනාමි තත්වය අමතක කර ගාලුපාරේ කරාපිටි යන්නට උත්සහ කිරීම මරුවා සමග සෙල්ලමට යාමක් වීය..

නොමිනිසුන් අතර සැබෑ මනුස්සකම් වලින් සැදුම් ලත්  වීරයින්ද  සිටිනා බව පසක් කරමින් ගිලන්රථ රියදුරා ගාලුපාරේ කරාපිටි යාමට ඉදිරිපත් වුයේ ඔහුගේ ජීවිතයද , ඔහුගේ යැපෙන්නන්ද නොසලකා හරිමින්ය.. හැකි ඉක්මනින් දරුවා ගිලන් රථයට දමන ලෙස රියදුරා ප්‍රකාශකර සිටියේ සුනාමියට එක විනාඩියකට ප්‍රථමව ගිංතොට ඩිපෝව අසලින් කරාපිටිය දෙසට හැරවීමට දැඩි අධිෂ්ටානයකින් වන්නට ඇත.. රෝහල් කාර්ය මඩුල්ල රෝගියා ගිලන් රථයට  දැමු වහාම  රියදුරා කරාපිටිය බලා ඉගිලුනේ රාජකාරිය සහ මනුස්සකම හදවතින්ම හඳුනනන උතුම් මිනිසෙකු හෙයින් වන්නට ඇත.. රෝහලක් විසින්  රෝගියෙකු වෙනත් රෝහලකට යැවීමේදී එම රෝගියා සමග යන්නට යෙදෙන හෙදිය සහ සහයකයාද ගිලන් රථයට ගොඩවූයේ තමුන්ගේ ජීවිතයට වඩා අනෙකෙකුගේ මිනිස් ජීවිතයක් බේරාගැනීමට උත්සහ දැරීම ඔවුන්ගේ වුර්තිය වන නිසාට වඩා ඔවුන්ගේ පවතී මනුස්සකම් නිසා වන්නට ඇත.. මේ සියලු සිද්දි දාමය සිදුවන්නට උපරිම කාලය පැයක් ගතවන්නට ඇත. සුනාමි අනතුරු නාදය නිකුත්වී පැයක් ගතවන්නට මත්තෙන් සිදුවූ මෙම අභාග්‍යමත් සිද්දිය සිදුවී දරුවා කරාපිටිය රෝහල වෙත ආරක්ෂාකාරීව රැගෙන යාමට තරම් කාලයක් ඔවුන්ට ඉතිරිව තිබුනේ නැත.. සුනාමි මධ්‍යස්තාන වලින් ඉදිරිපත් කල කාල පරාසය අනුව ගිලන් රථය කරාපිටියට යාමට ප්‍රථමව සුනාමිය වෙරල වෙත ලඟා වනබව හැමදෙනාම දැන  උන්නේය.. එහෙත් එය දැන දැනම රියදුරා සහ කාර්යමණ්ඩලය ජීවිත අවදානම නොසලකා දරුවාගේ ජීවිතය බේරාගැනීමට ඉදිරිපත්වීම එය ඔවුන්ගේ රාජකාරිය යයි සිතා අමතක කර දැමීම මාගේ මනුස්සකම නොවන නිසාවෙන් මෙම සටහන තබන්නට උනන්දු වුයෙමි..

මුහුදු පතුලේ සිදුවූ භූ කම්පනයක් හේතුවෙන් ඇතිවූ සුනාමි අවදානම පැය තුනකින් අනතුරුව නිෂ්ප්‍රභාවූ අතර අනතුරටපත් දරුවාද , ගිලන්රථ කාර්යමණ්ඩලයද කිසිදු අනතුරකින් තොරව කරාපිටිය රෝහල වෙත සැපත්වී තිබුණි.. දරුවා කරාපිටිය රෝහල වෙත රැගෙන යාමට හැකි ආකාරයේ වෑන් රථ තිබු එම දරුවාගේ ඥාතීන්ද දරුවා රෝහල වෙත ගෙනයාම කර ඇර හෙමින්සීරුවේ මාරුවී ගිය ආකාරය ශෝචනීයය.. ඉන්දන තිබෙනා බව දැන දැනම ගිලන්රථය  වෙත ඉන්දන සැපයීම ප්‍රතික්ෂේප කල ඉන්දනහළේ සේවකයින් මනුෂ්‍යයින් වශයෙන් සැලකිය හැකිද??? මිනිස් වෙසින් සිටිනා එවන් නොමිනිසුන්ට ස්භාවධර්මය දඬුවම් නොකරනු ඇත්ද???

පසු සටහන්..

දරුවාගේ කකුල කැඩී තිබු ආකාරය අනුව එම කකුල කපා ඉවත්කිරීමට වෛද්‍යවරු තීරණය කල බවත් , විදේශයක සේවය කල එම දරුවාගේ පියා කකුල කැපීමට තරයේ විරුද්ද වු බවත් පසුව දැනගතිමි.. ගිලන්රථ රියදුරාගේ කැපවීමත්, දරුවාගේ පියාගේ ඥානවන්ත තීරණයත් මත එම දරුවා අද දෙපයින් ඇවිදින තරුණයකු බව සතිටින් දන්වා සිටිමි..

මෙම සටහන එම ශ්‍රේෂ්ඨ ගිලන්රථ රියදුරාටත් එම මාරාන්තික ගමනට ඉදිරිපත්වූ සේවකයින්ටත්  උපහාරයක් වේවා..

පනහ සීය කිරීම සහ සීය දෙසීය කිරීමේ කලාව..

මේ කියන්න යන කලාව මේ ලෝකෙට හොයාගත්තේ අපි නිසා මේකේ පේටන්ට් එක අනිවාර්යෙන් තියෙන්න  1992 අවුරුද්දේ ධම්සෝවේ 10 වසර G පන්තියේ උන්නු අපේ සෙට් එකට.. මේ කලාව ගැන රිසර්ච් එක කරන්න සාදර අනුග්‍රහය දක්වන්න අපේ තඩියා නොහොත්, ජයම්පත් නොහොත් තුසිතයා තමයි ඉදිරිපත් උනේ.. මේ භයානක කටයුත්ත පරීක්ෂණ අවස්ථාවේ ඉඳන් සාර්ථකව කාලයක් කරගෙන එන්න ඉදිරිපත් උන ටීම් එකේ නම් ගම් මේකේ ලිව්වොත් වැදගත් රස්සාවල් කරන කීප පොලකගේ රෙදි ගැලවෙන නිසා නම් ගම ලිවීම කරන්නේ විදිහක් නැහැ.. එහෙම නම් ගම් මේකේ දාල මේ කලාවන් ප්‍රසිද්ධ කරොත් දෙයියනේ කියල නිවාඩුවට ලංකාවට ගියාම මටත් බඩ පුරා කන්න වෙයිද කියන බයත් නැත්තේම නැහැ..

ඉස්සෙල්ලම තුසිතයාව හඳුන්වල දීම වැදගත්.. මේ කටයුත්තට සාදර සමාදර දායකත්වය දක්වපු තුසිත ධම්සෝවට  ආවේ 1991 අවුරුද්දේ හෙවත් අපි 9 වසරේ ඉගෙනගනිද්දී .. රත්නපුර පළාතේ ප්‍රසිද්ද ව්‍යාපාරික පවුලක මද්දුමයා වෙච්චි අපේ  තුසිතයා ධම්සෝවට  ගෙනත් දැම්මේ රත්නපුරේ තියාගෙන හදන්න බැරි නිසාලු.. ඒ වෙද්දීත් තුසිතයා ශරීර ප්‍රමාණයෙන් මයික් ටයිසන් තරම් වෙච්චි නිසා ඕනෑම වලියකදී අමාරුවෙන් තල්ලු කරලා  ඉස්සරහට දැම්මාම කිසිම චන්ඩියෙක් අපේ අහලකටවත් ආවේ  නැහැ.. කාටවත් හිංසාවක් නොකරන, වංචාවක් නොකරන, නිය පිටින් මනුස්සයෙකුට තියා කුරා කුම්බියෙකුටවත් ගහන්නේ නැති තුසිතයා වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම කල්‍යාන මිත්‍රයෙක්.. එත් අවංක අහිංසක තුසිතයාව අපේ එවුන් මුළු ඉස්කෝලෙටම  පෙන්නුවේ මයික් ටයිසන් තරම් දරුණු ප්‍රහාරාත්මක නාහෙට අහන්නේ නැති පොරක් විදිහට.. ඒකට තුසිතයාට තිබ්බ සුදුසුකම් උනේ ඌ මයික් ටයිසන් තරම් සද්දන්ත ශරීරයක් හිමිවීම සහ අම්බලන්ගොඩ පොලිසියේ ලොකුම ලොකු නිලධාරියෙක්  තුසිතයාගේ භාරකරු වීම හෙවත් පොලිසියේ ලොක්කා තුසිතයාගේ අන්කල් වීම.. ධම්සොවේ අද්‍යාපනය හදාරනකම් තුසිතයාගේ නවාතැන පොලිස් ලොක්කගේ නිල නිවාසය. රත්නපුර පැත්තේ යහමින් මුදල් හදල්  තිබිච්ච ව්‍යාපාරික පවුලක දරුවෙක් වෙච්චි තුසිතයාගේ පොකට් එකේ තිබ්බ මුදල් ප්‍රමාණය සමාන කරන්න මුළු පන්තියේම එවුන්ගේ සාක්කු වල තියන පහේ කාසි, දෙකේ කාසි , රුපියලේ කාසි එකතු කරත් බැරි උනා.. ඉස්කෝලේ  දල ඇත්තු කොයිතරම් හිටියත් ධනය, බලය සහ සද්දන්ත කම කියන තුන් පැත්තෙන්ම ඉදිරියෙන් හිටියේ අපේ තුසිතයා කිව්වොත් තමයි නිවැරදි.. එහෙම එකෙක් අපේ පන්තියේ ඉන්න එක ගැන හැම එකාම උන්නේ හරිම ආඩම්බරෙන්.. 

ඊළඟට හඳුන්වල දෙන්නේ මේ කලාව ප්‍රගුණ කරන්න දායක වෙච්ච කැන්ටිම.. කාලෙකින් ඉස්කෝලේ ඇතුලට ගියේ නැති නිසා දැන් කැන්ටිම කොහේ තියෙනවද කියල දන්නේ නැත.. ඒත් ඒ කාලේ කැන්ටිම තිබ්බේ 9 වසර පන්ති තිබ්බ බිම්  කොටසේ.. ඒ කාලේ ඒ කෑල්ල හැඳින්නුවේ "කොරියාව" කියන අනවරත නාමයෙන්.. මේ කියන බිම් කොටසට කොරියාවේ කියල නම දැම්මේ කවද, ඒ ඇයි කියලනම් අදටත් මම දන්නේ නැහැ.. 

විනය භාර ආචාර්යවරු කොයිතරම් සැර පරුෂද කියනවනම් ඉන්ටවල් එක ඇරුනාම අනෙකුත් වේලාවන් වලදී කැන්ටිම දිහා බලන්නත් ළමයි බයයි.. කැන්ටිම කරපු මාමිලා සහ නැන්දිලා පාසල් නීති රීති වලට පටහැනිව විවේක කාලයෙන් පිට සීනිබෝලයක්වත් මලාට ළමයෙකුට වික්කේ  නැහැ.. එත් ආණ්ඩුවෙන් ළමයින්ට දෙන දිවා ආහාර මුද්දරය නම් 20% කොමිස් එකක් කපාගෙන මුදල් කර ගන්න කැන්ටිමේ මාමිලා දුන්නු සහයෝගය නම් අනර්ගයි.. ආහාර මුද්දරය ගැන හොයන්නේ බලන්නේ නැති දෙමව්පියන් ඉන්න සිසු පරපුර ආහාර මුද්දරේ කැන්ටිමේ මාමිට දීල සල්ලි කරගැනීම සාමාන්‍ය දෙයක්.. හැබැයි කැන්ටිමේ මාමිලා එක කරේ කුඩු ගංජා විකුණන තරම් භයෙන්.. මොකද ආහාර මුද්දර බිස්නස් එක ඉස්කෝලෙට නිල වශයෙන් මාට්ටු  උනොත් කැන්ටිම කපෝති වෙන නිසා වෙන්න ඇති..

කැන්ටිමේ සැලැස්ම

කැන්ටිමේ ළමයින්ට ආහාර නිකුත් කරන්න තිබ්බේ කව්ළු 3යි.. එයින් අංක 1 සහ 2 විවේක කාලයේදී කූඹි ගුල වගේ කොල්ලන්ගෙන්  පිරිලා ඉතිරිලා යනවා.. කව්ළු අංක 1 සහ 2 පාවිච්චි කරන සිසුන් කොරියාවේ තාප්පෙට හේත්තු වෙලා කෑම ගැනීම සාමාන්‍ය සිරිතයි..කව්ළු අංක 3 වැඩිය බිසී නොවෙන්නේ එම කව්ලුවෙන් කෑම අරගෙන හේත්තු වෙලා කන්න තාප්ප කොටයක්වත් ඒ පැත්තේ නැති නිසා.. ඒ හින්ද  කව්ළු අංක 3 ඒ තරම් ජනප්‍රිය කව්ලුවක් නෙවෙයි.. ඒ කව්ළුව පාවිච්චි කරේ ගැහැණු ළමයින් සහ take away ක්‍රමයට හෙවත් to go ක්‍රමයට කෑම මිලදී ගැනීම් වෙනුවෙන්.. තේ කව්ළු දෙකේ  කොයි වෙලෙත් හිටියේ අසූ හාරදාහට මල පැනපු එවුන්.. හේතුව කැන්ටිමේ පාලනාධිකාරිය හෙවත් කැන්ටිමේ මාමා තේ කව්ළු දෙක සඳහා ස්ථිර සේවකයින් හෙවත් කැන්ටිමේ මාමාගේ පවුලේ සාමාජිකයින් දෙදෙනෙකු අනුයුක්ත නොකිරීම.. ඒ හින්ද තේ නිකුත් කිරීම සිද්ද උනේ බොහොම ඕනෑවට එපාවට.. කෑම කව්ලුවකින් බනිසක්, මාළු පාන් එකක්, බිත්තර රෝල්ස් එකක් මිලට ගන්නා සිසුවෙකුට තේ කෝප්පයක් මිලට ගැනීමට ටික වෙලාවක් බලා සිටීමට සිදු උනා..

කැන්ටිමේ කෑම නිකුත් කරන කව්ළු අංක 1 සහ 2 හි සේවයේ නියුතු  මාමිලා හෝ නැන්දිලා   දෙන්නම සියලු මුදල් එකතු කරේ කව්ළු අංක 1 සහ 2 අතරේ තියන මුදල් වට්ටියට.. කව්ළු අංක 3 සඳහා වෙනම මුදල් වට්ටියක්ද, තේ සඳහා වෙනම මුදල් අයකිරීමක්ද සිදු උනා.. වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම විවේක කාලය කියන මේ  විනාඩි 15  කැන්ටිම යුද  පිටියක් වගේ කිව්වොත් නිවැරදියි..එවකටත් තුන්දහසකට අධික සිසු සිසුවියන් පිරිසක් අධ්‍යාපනය ලද පාසලක විනාඩි පහළොවක් වගේ කෙටි කාලයකදී හාරපන්සීයකට කෑම් දීම තනිකර යුද්දයක් වෙන්න ඇති..  සියලුම කව්ළු වලින් ඇතුලට දමාගත් අත් විසිපහක්, තිහක් තමුන්ගේ ආහාරය ඉක්මනින්  මිලදී ගැනීම සඳහා විශාල සටනක නිරත උනා.. කැන්ටිමේ සේවකයින් කොයිතරම් කාර්යක්ෂමද කියනවනම් ළමයින්ගේ අත්වල තිබෙන මුදල් ක්ෂණිකව ගෙන වට්ටියක විසික් කරමින් අදාළ ආහාර වර්ගය (පිටි ගුලිය ) සහ ඉතුරු මුදල් (බස් කොන්දොස්තර න්‍යාය හෙවත් ඉල්ලුවොත්  විතරක් ඉතුරු දීම  ) ක්ෂණිකවම ළමයින් වෙත දමා ගැසුවා.. මේ සංග්‍රාමය ජයගෙන අදාළ බනිස මිලට ගෙන ළමයි රොත්තෙන් එලියට එන්නේ එතනට ගිය සිසුවා නොවේ..කදිමට හිස  පීරා , ස්තිරික්ක කරන ලද කමීසය කලිමට යටකොට හැන්ඩි ලීලාවෙන්  ආහාර මිලදී ගැනීමට ගිය සිසුන් එලියට ආවේ කමිස පොඩිපට්ටම් වී, කොණ්ඩය සී සී කඩ අවුල්වී , කලිසම ඇඹරුන යකෙක් වගේ විලාසයකින් ..

කැන්ටිමේ මාමිලා සහ නැන්දිලා  සිල්ලර කාසි වලට වඩා සල්ලි කොළ උදුරාගැනීමට වැඩි නැඹුරුවක් දැක්වුවේ ඇතුලට දික් උන අත් වලින් සල්ලි කොළ කැපී පෙනෙන නිසා වෙන්න ඇති.. ඒ සල්ලි කොළ වලිනුත් වැඩි ඉල්ලුම තිබ්බේ අගය වැඩි කොලේ ඉඳන් අගය අඩු කොලය දක්වා පිළිවෙලට.. සීයේ කොලයක්, පනහේ කොලයක් දික් වෙන වෙලාවට ඒ සීයේ කොලය හෝ පනහේ කොලය අයිති අතට ඉක්මනින් කෑම ලැබුන.. ඒ කාලෙත් සිල්ලර කාසි අරන් ගිය එවුන්ට අද කාලේ වගේම කෑම ලැබුනේ අන්තිමට.. සීය, පනහක් ඇතුලට දික් වෙන හැම වෙලාවේම පිලිහුඩුවෙක් මාලුවෙක් ඩෑහැගන්නා ආකාරයෙන් ක්ෂණිකවම සීයේ කොලය හෝ පනහේ කොලය මුදල් වට්ටියට විසික් උනා.. ඔන්න  කැන්ටිමේ හැඳින්වීම අවසන්..

දැන් තමයි විජ්ජාව ගැන ලියවෙන කොටස ... විවේකයේදී මොනවා හෝ බඩට දමාගන්න මටනම් ගෙදරින් ලැබුනේ රුපියල් පහයි.. ඒකත් අම්මා  දෙන නිසා.. තාත්තා  සල්ලි දෙන දවසට ලැබුනේ රුපියල් තුනක් වගේ.. ඒ තාත්තාගේ ලෝබකමට නෙවෙයි.. උපන්තේකට කඩේකින් කන්න අකමැති අපේ තාත්තා  කඩ කෑමවල මිල දන්නෙම නැති තරම්.. අම්මනම් එදත් අදත් ඉල්ලුවොත් තාත්තට හොරෙන් හරි අනිවාර්යෙන්ම අවශ්‍ය මුදල අතේ තියනවාමයි .. මට වගේම බහුතරයක් එවුන්ට ගෙදරින් ලැබුනේ දිනකට රුපියල් පහක් .. වැඩිම උනොත් හෝ දහයක්.. මේ කියන කාලේ බිත්තර රෝල්ස් එකක මිල රුපියල් තුනයි විසි පහක්.. අපි ඒක හැඳින්නුවේ " තුනයි  විසිපහේ එකක් " කියලයි.. මොකද එක ඇතුලේ බිත්තර හොයන්න නම් වෙනම ගෙදරින් බිත්තරයක් ගෙනල්ල ඒක ඇතුලට දාන්න වෙන නිසා.. ප්ලේන්ටියක් රුපියලයි.. රුපියලයි කිව්වට සත හැත්තෑපහයි .. ඉතුරු සත විසිපහ මලාට ඉතුරු දෙන්නේ නැහැ.. දවසේ වියදම හතරයි විසිපහක් .. මාළුපාන්, බනිස් , කිඹුලා බනිස් වගේ එව්වා තිබ්බත් ටිකක් හරි කටේ තියන්න පුළුවන් කම තිබ්බේ ඔය කියන "තුනයි විසිපහේ එක " විතරමයි.. ඒ හින්ද වැඩියෙන් ඉල්ලුම තිබ්බේ " තුනයි විසිපහේ " එකට.. 

තුසිතයාගේ අතේ  යහමින් සල්ලි ගැවසුන නිසා හැමදාකම වගේ අපේ එවුන් දෙතුන්දෙනෙකුට ඉන්ටවල් එකේදී ස්පොන්සර් කිරීම සාමාන්‍ය දෙයක්.. තුසිතයාගේ පොකට් එකෙන් නිතරම එලියට ඇදුනේ පනහේ කොලයක් හෝ සීයේ කොලයක්.. මේ පනහේ කොලේ හෝ සීයේ කොලේ අරන් කැන්ටිමෙන් කෑම මිලදී ගන්න අපේ එවුන් සමහර දවසට පොරේ.. ඉන්ටවල් එක පටන් ගන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී ඒ කියන්නේ හතරවෙනි කාල පරිච්චේදයේදී ගුරුතුමා හෝ ගුරුතුමිය උගන්වද්දී ගුරුතුමාට හොරෙන් අපේ එවුන් ඩෙස් යටින් අත් දාගෙන මේ පනහට, සීයට පොරකෑම සාමාන්‍ය සිරිතක්.. මෙහෙම අතින් අත උදුරාගන්නා පනහේ කොලයක් එක දවසක් අපේ  එවුන්  දෙන්නෙක්  අතින් දෙකට ඉරිච්චි..

දෙකට වෙන් වෙච්ච පනහේ කොලේ අලවන්නත් ක්‍රමයක් නැති නිසා අපේ එවුන් දැන් දහ අතේ කල්පනා කරන්නේ දැන් තුසිතයගේ පනහේ කොලේ නැවත වලංගු මුදලක් කරන්නයි.. අපේ තුසිතයාද ඉරුණ පනහේ කොලය වෙනුවට වෙනත් නෝට්ටුවක් දීම තරයේ ප්‍රතික්ෂේප කරන අතර ඉරපු එවුන්ගෙන් ඉල්ලා  සිටින්නේ ඉන්ටවල් එකට කන්න යමක් ගෙනත්දෙන ලෙසයි..

කැන්ටිමේ සිරිත් විරිත් දන්නා අපේ එකෙකු දෙකට මැදින් ඉරිච්ච පනහේ කොලය කෑම බවට පත්කිරීමට ඉදිරිපත් වෙන්නේ මේ අතරයි.. නම් ගම් සඳහන් නොකරන කොන්දේසිය පිට ලියනා වූ ලිපියක් බැවින් ඒ එඩිතර ශිෂ්‍යයින්ගේ නම් ගම් මෙහි සඳහන් කිරීම නොවටී .. සැලසුමට අනුව විවේකයේදී කැන්ටිමේ කවුළු අංක එක වෙත ඉදිරිපත් වූ පනහේ කොලයේ කැබලි දෙක කිසිදු භාධාවක් නොමැතිව කෑම බවට පත්වූ බැවින් පනහ ඉරූ එවුන් දෙදෙනා තුසිතයාගේ යෝද  අතකින් පිට මැද්දෑවට එල්ලවන මයික් ටයිසන් ප්‍රහාරයෙන් අනූ නවයෙන් ගැලවුනි ..

පාසලින් ලැබුණු සියලුම දේවල් බොහොම නිර්මානාත්මක ලෙස ජීවිතයට එකතු කරගත් අපේ එවුන් ඉරිච්ච පනහේ කොලයේ පාඩම වෙනත් ආකාරයකින් ජීවිතයට එකතු කර ගත්තේ කැන්ටිමේ මාමාගේ අවාසනාවටම වන්නට ඇත.. වාසනාව කියනා අකුරු හතර නිසා අදටත් යහතින් ජීවත් වෙන අපේ එවුන් දෙදෙනෙකු මේ අවදානම් කාර්යට අත ගසන්නේ ජීවිතයේ " භය " " අවදානම " "ලැජ්ජාව " වැනි දෑ  එතෙක් මෙතෙක් කිසිදු දිනෙක මොලයට නොවැටහුණ  නිසා වන්නට ඇත.. මේ කියනා සගයන් දෙදෙනා ඕනෑම අවදානම් කාර්යයකට අත  ගසන්නට දශමයකුදු නොසිතන අයවලුන්ය.. ගසකට නැග්ගද  අත්ත අග තිබෙනා ගෙඩිය කඩා ගැනීමට එම අත්තේ  දල්ලටම බඩ ගෑමට මුන් දෙදෙනාම භය නැත.. ගුටි කන බව දැන දැනම උවත් ඕනෑම සේනාවකට එරෙහිව යුද්දය ප්‍රකාශ කිරීමට මුන් දෙදෙනා භය නැත.. එදත් අදත් මුන් දෙදෙනාගේම "භය " නහරය ශරීරය තුල නැත්තේය.. ලජ්ජා නහරයද ශරීරයේ වයරින් වී නොමැත.. ඔවුන් දෙදෙනා විසින් සොයා ගන්නා ලද අලුත්ම විජ්ජාවනම් තුසිතයාගේ මුදල් නෝට්ටුව දෙකට ඉරා කැන්ටිමෙන් කෑම මිලදී ගැනීමයි.. මෙය කියවන පාඨකයින් දැන් සිතනවා ඇත්තේ දෙකට ඉරනා මුදල් නෝට්ටුව එකම කව්ලුවකින් කැන්ටිමාට දී ආහාර මිලදී ගන්නවා කියලා වන්නට ඇත.. එහෙත් ක්‍රමවේදය එය නොවේ.. මුන් දෙදෙනා නෝට්ටුවේ කොටස් දෙක දෙන්නේ කැන්ටිමේ කව්ළු අංක එක සහ දෙක වෙතයි..

කව්ළු අංක එක වෙතින් සිල්ලර කාසි , පහේ කාසි, දහයේ කොළ දික්වෙන අත් අතරින් පනහේ හෝ සීයේ නෝට්ටු කොනක් දුටු පමනුන් ඩෑහැගැනෙන පනහේ හෝ සීයේ නෝට්ටු භාගය මුදල් දමනා වට්ටියට විසික් වෙන අතර ඉල්ලනා කෑම ක්ෂණිකවම ලබාදෙනු ලබයි.. ඊට සමගාමීව කව්ළු අංක දෙක තුලින්ද එම ආකාරයටම දෙකට ඉරූ මුදල් නෝට්ටුවේ අනෙක් භාගයෙන් කෑම මිලදී ගැනෙයි.. කව්ළු අංක එක හා දෙක තුලින් උපයන සෑම මුදලක්ම එකතුවන්නේ මැද තිබෙනා වූ මුදල් වට්ටියට බැවින් දෙකට ඉරූ මුදල් නෝට්ටුවේ කොටස් දෙකම ඉතා සාර්ථක ලෙස එකම මුදල් වට්ටියට එකතු වේ.. මෙම මැජික් ක්‍රීඩාව ඉතාමත් සාර්ථක ලෙස කාලාන්තරයක් සිදු කිරීමට අපේ " ලැජජාව සහ භය " නහරය නැති එවුන් දෙදෙනා වගබලාගත් අතර කිසිදු ආකාරයෙන් මේ ගැන තුසිතයාගේ නම් දශමයකුදු කැමැත්තක් තිබුනෙම නැත..  මෙම ක්‍රියාව දිනපතාම සිදු නොවූ අතර මසකට කීප  වතාවක් අනිවාර්යෙන්  සිදුවිණි.. විවේකය පටන් ගන්නා විගස මුදල් නෝට්ටුව දෙකට ඉරාගන්නා   රයිගම සහ ගම්පොල දෙදෙනා ඉතා සාර්ථක අයුරින් කෑම මිලදී ගැනීම , සිද්දිය දන්නා අපි කීප දෙනෙකු බලා සිටින්නේ ඇඟේ ලේ නැතිවය.. එහෙත් අපේ ලජ්ජා භය නැති රයිගම ගම්පොල දෙදෙනා මෙම රොබරියේ යෙදුනාවූ සෑම  දිනෙකම අති  සාර්ථකව වැඩේ කරගෙන ගියෝය.. ඉරුණ නෝට්ටුවේ කොටස් දෙකම එකම මුදල් වට්ටියේ තිබී හමුවන බැවින් එම මුදල කැන්ටිමේ මාමා ගණන් කරන්නේ ඉරුණ මුදල් නෝට්ටුවක් වශයෙන් වන්නට ඇත.. එම නෝට්ටුවේ වටිනාකම මෙන් දෙගුණයක් කෑම නිකුත්වී ඇතිබව හෝ වටිනාකමට සමාන ඉතුරු මුදල් නිකුත් වී ඇති බව කැන්ටිමේ මාම කවදාවත් දැන  සිටියේ නැත... නිල නොවන මට්ටමින් සීය දෙසීය  කරනා කලාව සහ පනහ සීය කරනා කලාව  සොයාගත් අපේ වීරයින් දෙදෙනා  ලොව නිර්මානත්මකම හොරුන් දෙදෙනා ලෙසින් ඉතිහාසගත විය යුතුය.. 

දශක දෙකකුත් මදක් කාලය කෙමෙන් ගෙවී ගිහින් අප වියපත් වුවද  ඒ කළා වූ අසික්කිත අසමජ්ජාති කටයුත්ත කොයිතරම් පහත ඝනයේ වැඩක්ද යන්න වැටහෙන්නේ වයසින් වියපත් වෙද්දීය.. කරන්නට යෙදුනා වූ පවුකාර ක්‍රියාව කල එවුන් සහ ත්‍රාසයෙන් බලාසිටි අපි නවීන පන්නයේ වාහන පදිදිද්දී කැන්ටිමේ මාමා අදත් ෆුට් බයිසිකලය පැදගෙන යනු දුටුවනම මතකය වසර විසි හතරක් ඈතට දිවයන්නේ ලැජ්ජාවක් සහ පසුතැවීමක් ඉතුරු කරමින්ය.. එදා වීරකම් ලෙසින් පෙනුනා වූ අසික්කිත දේවල් අද දැනෙන්නේ කොයිතරම් ලජ්ජාසහගත දේවල් ලෙසින්ද.. මේ අසික්කිත ක්‍රියාවට මුදල් නෝට්ටුව පුද දුන් තුසිතයාටනම් දශමයකවත් පවක් සිද්ද නොවන්නේ  සෑම දිනෙකම අකමැත්තෙන් මුදල් සැපයු බැවින් සහ වචනයකින් වත් එම පවුකාර ක්‍රියාවට දායක නොවූ බැවින්ය..

අවුරුදු තුනක් අම්ම කෙනෙක් වගේ උන්නු පන්තිභාර ටීචර් දැනගත්තොත්  මේ වගේ කම්බා හොරුන්ට උගන්නපු බව එතුමියට මොනවා හිතෙයිද.. අහෝ අපි වගේ පව්කාරයින්..