බලු කතා 1

බලු කතා කිව්වාම ටිකාක් විතර අප්සැට් මාතෘකාවක් උනාට මේක ඒ වගේ බලු කතාවක් නෙවෙයි..  දැං ඉතිං මේක කියවන සමහරක් උන්දෑලා බය වෙයි මූ මේ හදන්නේ මොකක් හරි අලුගුත්තේරු කතාවක් ලියලා අපේ සායම අරින්නවත්දෝ කියලා. නෑ නෑ බය වෙන්න කාරි නෑ මේ ලියැවෙන්නේ කකුල් හතරේ බල්ලො ගැන මිසක් කකුල් දෙකේ මහප්‍රාණ භල්ලෝ ගැන නෙවෙයි.. ගොඩයාට බලු වැඩ කරපු එවුන් ගැන ලිව්වොත් ඉතින් ඒකට වෙනම බ්ලොග් එකක් හදන්න වෙන නිසා ඒ කතා මේ බ්ලොග් කොටේ ලියවෙන්නේ නෑ.. බල්ලෝ කිව්වාම ගොඩයාගෙ ලැයිෆ් එකට බොහොම සමීපව බල්ලන් හතරදෙනෙක්  සම්භන්ධයි.. ඒ බල්ලන් හතර දෙන සිහිකරනුවස්, මේ ලියැවෙන්නේ ගොඩයාගේ මතකයට බොහොම සමීප ඒ බල්ලන් කතාන්දරේ මිසක් ගොඩයාට දහසක් බලුවැඩ කරපු එවුන්ගේ කතාන්දරේ නෙවෙයි. ඒ කෙසේ වෙතත් මේක  බල්ලන් ගැන ලියැවෙන බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් නිසා ඒකට සාධාරණයක් වෙන්න නම් බලු කතා කියලා නම දාන්නම වෙනව..

කව්දෝ අසමජ්ජාති එකෙක් ගොඩයලාගෙ ගෙවල් ඉස්සරහ අතෑරලා දාලා ගියපු අලුත උපන් බලු පැංචෙක් තමයි ගොඩයාගෙ ආදරය දිනාගත් පලවෙනිම බලු සුරතලා.. ඒ වෙද්දි ගොඩයාට උපරිම වයස අවුරුදු හත අටක් ඇති. පාර පුරා වැටි වැටී බඩගින්නේ ඇවිදින මේ අසරණයා දැක්ක වෙලේ හිටං ගොඩයාට අනුකම්පාවේ බෑ.. උපන් හැටියේ සතෙක් එහෙව් ආකාරයෙන් පාරෙ අතෑරලා දාල යන්න මොන තරම්නම් කුරිරු හිතක් මනුස්සයෙකුට තියෙන්න ඕනේද හැබෑට.. මේ සතා පාරෙ ඇතෑරලා ගොඩයාට ගෙදර ගිහිං නිදාගන්න බෑ බෑ වගේ නිසා ඕං ගොඩයා මේ බලු සුරතලා ගෙදර උස්සන් එනව.. ගෙදරින් ටිකක් විතර ඔබ්ජෙක්ශන් උනාට ගොඩයා සතාව ඇහැක් වගේ බලා ගන්නවා කියන පොරොන්දුව පිට බලු සුරතලාට පුරවැසිභාවය ඕකේ කියමුකෝ..

අලුත උපන් සතා නිසා ගොඩයා බලු සුරතලාව ඇඳෙන් බස්සන්නෙ නෑ.. කිරි පොවනවා.. උනු වතුර පොවනවා.. දාහක් සත්කාර ඉවරයක් නෑ... සතියක් දෙකක් විතර කාර්ඩ් බෝර්ඩ් පෙට්ටියක දාලා ඇඳ උඩ තියාන හිටපු බලු සුරතලා කාර්බෝර්ඩ් පෙට්ටියෙන් එලියට පනින්න තියාගත්තාම තමයි ගොඩයාට තේරෙන්නේ අහක යන ඔලුවෙ කැක්කුමක් ගෙදර ගෙනැල්ලා දාගත්තා නේදෝ යකඩෝ කියලා.. ගොඩයා ඒ වගේ අහක යන ලෙඩ ගෙදර ගෙනැත් දාගැනීමේ කලාවේ පිකාසෝ නිසා ගෙදර මහතැන් දන්නවා ඔය බලු සුරතලේ වැඩි දවසක් යන්න කලියෙන් අහවර වෙන වග.. දෙන දෙයක් කාලා වෙනදෙයක් බලාගෙන පෙට්ටියට වෙලා හිටපු බලු නයිදේ මෙන්න බොලේ පෙට්ටියෙන් එලියට පැනලා ඇඳ පුරා ඇවිදිනව.. ඒ විතරක්නම් මැදෑ... මේ යොදයා ඇදේ චූත් දානවා කියහංකෝ.. ආතල් පහට සුපිරි ක්ලීන් එකට තියාගෙන ඉන්න ඇඳෙ බලු නාම්බෙක් චූ දැම්මා කියන්නෙ ආයෙ මූව තියලා වැඩක්ද ආයුබෝවන්ඩ..  ඇඳයි, ගෙදරට දාන සෙරෙප්පු දෙකයි, තුවායයි, සරමයි, දත් බුරුසුවයි රේසරෙයි කියන්නේ ගොඩයාගේ පණ හා සමානව ආරක්ශා කරන දේවල් වෙච්චි, එයිනුත් වටිනාම දේ උන ගොඩයාගෙ ඇදේ මේ යකා චූ දැම්මාම කොහොමද යකඩෝ ගොඩයා ආතෙල් පහට දොයියන්නෙ කියහංකෝ.. 

සරම නම් ගොඩයාගේ ජීවිතෙන් ගිහින් දැන් අවුරුදු දහයක්. ලංකාවෙන් එලියට ආපු දවසේ හිටං මේ වෙනකම් ගොඩයා සරමක් ඇඳලා නෑ අවුරුදු දහයකින්. රැවුල කපන රේසරේ ඒ කාලේ පන වගේ රකින එක අදත් කරා උනාට ගොඩයා මොකක් හරි අජීවී වස්තුවකට පැලෙන්න වයිර කරනවානම් ඒ වයිරයට භාජනය වෙන අජීවී වස්තුව වෙන්නේ රැවුල කපන රේසරේම තමයි. විස්සේ විසිපහේ හද්දා තරුණයා කාලේ රැවුල කියන්නේ ආභරණයක් වගේ උනාට වයස හතලිස් පහ ලං වෙද්දී රැවුල කියන්නේ හද්දා මල වදයක්. උදේට වැඩට යන්න නැගිට්ටාම රැවුල කපන්න ඕන නේදෝ කියලා මතක් වෙද්දී ගොඩයාට ආයෙම අනික් පැත්ත හැරිලා නිදාගන්න හිතෙන වාර අනන්තයි අප්‍රමානයි. අර කලින් කිව්ව විස්සේ විසිපහේ කාලේ රැවුල පොඩ්ඩක් වැවෙන්න අරියට දැන් එව්වා බෑ මොකද කියනවානම් රැවුල ඔක්කොම සුදුයි දැන් වෙද්දී... දවසක් රැවුල නොකපුවොත් පට්ට හිඟන පාටයි මූණ. දවස් දෙකක් රැවුල නොකපා හිටියොත් පිටකොටුවේ ස්ටේෂන් එකේ පත්තරයක් එලාගෙන හිඟාකන්න උනත් එකෙන්ම සුදුසුයි. ඉස්සර තලේ තියන රේසර් එකෙන් කැපුවා උනාට දැන් රැවුල කපන්නේ ඉලෙක්ට්‍රික් රේසරෙන්. ඉලෙක්ට්‍රික් උනත් තලේ තියෙන රේසරේ උනත් ගොඩයාට ඔය මල මසිත්තුව පේන්න බෑ. මුනෙ රැවුල් ගස් දෙක තුනක් තියෙන ගොඩයාගේ යාලු මිත්‍රයන් අදත් ශේවින් ක්‍රීම් ගාගෙන උජාරුවෙන් පැය ගානක් රැවුල බානවා උනාට ගොඩයාටනම් රැවුල කියන්නේ පට්ට මල වදයක්. 

රේසරේ ගැනයි සරම ගැනයි ලියන්න ගිහින් බලු කතාව කැලේ පැන්න කියහන්කෝ.. ඕන් බලු නයිදේ චූ දැමිල්ල ඇඳේ විතරක් නෙවෙයි කාමරෙත් අහුමුලු සේරෝගෙම චූ ප්ලස් කක්කිත් දාන තැනට ඇඩ්වාන්ස් උනායින්  පස්සෙ ගොඩයා තීරණය කරනවා මේ බලු සුරතලේට හීන්සීරුවේ  බූට් එක තියන්න.. එව්ව කැත වැඩ තමා.. ඒත් ඉතිං එහෙමයි කියලා ක්ලීන් එකට තියෙන සිරියහන් ගබඩාව අපිරිසිදු කරගන්න ගොඩයාට බෑ නෙව.. බලු සුරතලාගෙයි ගොඩයාගෙයි ලව් එක ටිකෙන් ටික දුරස් උනායින් පස්සෙ බලු සුරතලාත් තේරුම් ගන්නවා ගොඩයා වගේ චපල පෙම්වතෙක් එක්ක එක කාමරේ ඉන්න එක තේරුමක් නෑ කියන එක.. එයින් පස්සෙ බියුටිගේ ලැයිෆ් එක එයා එයාගෙ පාඩුවේ ගොඩයා ගොඩයාගෙ පාඩුවේ තමා.. කියන්න අමතක උනානේ.. ගොඩයා බලු සුරතලාට දාපු නම තමා බියුට්... බියුටි එයාගෙ ආයුශ ඉවර වෙලා මැරිලා යනකල්ම ගොඩයලාගෙ ගෙදර ජීවත් උනා.. හැබැයි බියුටිට ගොඩයාගෙ කාමරය තහනම් කලාපයක්..

ඊලංගට ගොඩයලාගෙ ගෙදරට එන්නෙ මිකී.. මිකී තනිකරම වෙරි වෙලා ඉන්න බල්ලෙක්..  මිකීගෙ අම්මා ස්ථිරවම පදිංචිවෙලා හිටියේ ගොඩයලාගෙ ලොකු අප්පච්චිගෙ ගෙදර නිසා තමයි මිකී ගොඩයලාට ලැබෙන්නෙ. මිකී ගොඩයලාට ලැබෙද්දි මිකීට වයස මාස කීපයක් ඇති.  මිකී කලින් හිටපු බියුටිට වඩා වංශවත් පවුලකින් පැවත එන මොකක්දෝ විශේශ වර්ගයක බල්ලෙක්. ඕන් දැන් මිකීගෙ ජාතකේ අහලා ගොඩයාට කොමෙන්ට් දානවා එහෙම නෙවෙයි.. ගොඩයා ෆස්ට් බලු ලව් එකෙන්ම බල්ලන්ට ලව් කිරීම නවත්තපු නිසා ඔව්වයේ ජාතක ගැන සුවිශේෂී දැනුමක් ගොඩයාට නෑ.. බල්ලො කිව්වාම ගොඩයාට අඳුරන්න පුලුවන් ඇල්සේශන් සහ පොමනේරියන් එවුන් විතරයි. අනික් උන් ගැන මෙලෝ මලදානයක් ගොඩයා දන්නේ නෑ .. මිකීගේ හැඩහුරුකම ගැන කියනවානම් මිකී බඩවැල වගේ දිගයි.. ඒ වගේම උසයි.. වලිගය දෙපසට අම්බානෙකට වැනෙන සුලුයි.  වලිගට කොයිතරම් වැනෙනසුලුයිද කියනවානම්, මිකියා වලිගය නටවනවාද වලිගය මිකියාව නටවනවාද කියලා වෙන් කරලා අඳුරගන්න බෑ.. මිකී වෙරි වෙලා ඉන්න බල්ලෙක් කියලා ගොඩයා මුලින්ම කිව්වේ මක්නිසාද යත්, මිකියාගේ කන් දෙක කොයි වෙලාවෙත් තිබුනේ කඩාගෙන වැටිලා.. ජාතකේ ගැන ඇහුවානම් ලොකු අප්පච්චියි ගොඩයාගේ බාප්පොච්චියි කියන්නේ මිකියා විරල වර්ගයකට අයත් සහ  පොලිස් බල්ලන්ටත් වඩා ඉන්ටැලිජන්ට් මොලයක් තියෙන  බලු නාම්බෙක් කියලා උනත් ගොඩයාට නම් ඔව්වයේ වැඩිමනක් ගතයුත්තක් නෑ.. ගොඩයාගේ ලොකු අපච්චියි බාප්පොච්චියි ලොකුවට කියැව්වේ මහා අනර්ඝ වස්තුවක් ගොඩයලාගේ ගෙදරට දුන්නා වගේ කතාවක් උනාට ගොඩයාට නම් තවත් බල්ලෙක් කියන්නේ තවත් ඔලුවේ කැක්කුමක් විතරයි. ලොකු අප්පච්චි බල්ලන් විකුණන බිස්නස් එක කරපු මනුස්සයෙක් නොවෙන නිසා මිකියා විකුණුවේ නැති උනාට ලේසියෙන්ම රත්තරන් පවුම් දෙකකට වඩා වැඩි මිලකට  විකුනන්න පුළුවන් බලු නාම්බෙක්ය කිව්වාම, ගෙදර ගොඩයාට තිබ්බ ප්ලේස් එකත් මේ බලු වහන්ගතේ නිසා අවතක්සේරු උනාදෝ කියලා ගොඩයාට නිකමට වගේ හිතුනා..  ගෙදර තිබ්බ වටිනා බඩු භාණ්ඩ එක්ක බැලුවාම මිකියා රත්තරන් පවුම් දෙකක් වගේ වටිනා නිසා හරියට බැලුවොත් මිකියා ඉන්න ඕන එළියේ කුඩුවේ නෙවෙයි යකෝ ගෙදර අල්මාරියේ හෝ බැංකුවේ සේප්පුවේ කියලා ගොඩයාට නොහිතුනා නෙවෙයි.

මිකියා ගෙදර හෙඩ් ඕෆ් ද සිකියුරිටි වෙන්න වැඩිය කාලයක් ගියේ නෑ. මාස කීපයක් ලොකු අප්පච්චිගේ ගෙදර ඉඳලා ආපු නිසා මිකියා වැඩිපුර කොන්ට්‍රෝල් ලොකු අප්පච්චිට කිව්වොත් තමයි හරි. මිකියාගේ පෙළපතේ හැටියටම උන්නැහේලා කීකරු වෙන්නේ කන්න දෙන ස්වාමියාට පමණක්ලු කියන කතාවත් ගොඩයාගේ නම් ඇඟ කිලිපොලා යන ආරංචියක් උනාට ගොඩයා බල්ලන් එක්ක තියෙන ඇයි හොඳයිය සීමා සහිත නිසා ගොඩයාට වැඩිය එව්වයේ ගානක් තිබ්බේ නෑ.. මිකියාට එළියේ ස්ථීර වාසස්ථානයක් විදිහට දැල් කුඩුවක් හැදුනා නිසා මිකියා දවස් දවසේ වැඩි වෙලාවක් ගතකරේ කූඩුවේ.. රෑ නවයට විතර නිදහස් කෙරෙන මිකියා නැවත උදේ හය වගේ වෙද්දී  කුඩුවට ගාල් කෙරුණා. හුඟක් දවස්වලට මිකියා කුඩුවට දාන වැඩේට ලොකු අප්පච්චිව විශේෂයෙන් කෝල් කරලාම ගෙන්නගන්න උනේ මිකියා සුවර් නැති ජොකියා නිසා. තුන්වේල කන්න දෙන ගුණයට මිකියා ගොඩයාගේ මෑණියන්ට මදක් කීකරු උනත් සමහරක් දවස්වල උදෑසන වෙද්දී මිකියා ෆුල් හින්දුස්ථාන්. ඒ කිව්වේ බෙල්ලට දම්වැල දාගන් උත්සහා කරනවා කියන එක මද කිපිච්ච අලියෙකුට උක්ගස් කවන්න යනවා වගේ සෑහෙන්න ඩේන්ජර් වැඩක් .. මිකියා හෙඩ් ඕෆ් ද සිකියුරිටි වැඩේ කොයිතරම් ලෙසටම කරාද කියනවානම්, මිකියාගේ සිකුරිටියෙන් පොඩ්ඩක් හරි බෙරුනානම් බේරුනේ ගොඩයාගේ මෑණියන් විතරයි.  මිකියා ලිහලා ඉන්න වෙලාවට ගොඩයාගේ  මෑණියන් අරුනකොට ගෙදර ඉතුරු සාමාජිකයන් හතරදනා කියන්නේ ධාවන ශූරී සුසන්තිකාලාට වඩා දිවිලි කාරයෝ කිව්වොත් තමයි හරි.. ගේට්ටුවෙන් ඇතුල් වෙනකොට මිකියා හදිසියෙවත් ලිහලා හිටියෝත් කරන්න ඉතුරුවුණේ විකල්ප දෙකයි. එකක් ආපු අතක් බලාගෙන පණ එපා කියලා ගේට්ටුවෙන් එලිය දිහාවට දුවලා ගේට්ටුව එළියෙන් වහගන්න එක. දෙවැනි එක, කෙලින්ම ගේ ඇතුලට දුවලා ගේ ඇතුලෙන් දොර වහගන්න එක. ඒ අතරමැද කොතනකදී හරි මිකියාට අහුවුනොත් ආයේ දෙකක් නෑ... ගෙදර සාමාජිකත්වය උස් මිටි භේදයක් නැතුවම වැලේ වැල්.. 

මිකියා දවල් දවසේ කූඩුවේ උන්නට හිටපු ගමන් කූඩුවේ දොර පන්නගෙන ගෙට එන වෙලාවලුත් නැත්තේම නෑ. එහෙව් වෙලාවට ගෙදර ඉන්න සාමාජිකත්වය ඉහල පහල භේදයක් නොමැතිවම හිටි තැන්වලම ගල් ගැසීම තමයි  සාමාන්‍ය ස්භාවය . මිකියා බඩවැල වගේ දිග සහ උස මහත සත්වයා නිසා ඌ එක්ක ගේ ඇතුලේ රේස් දිවිලි දවල් හීන විතරයි. ගොඩයාගේ මෑණියන් ඉන්න තැනකින් දිරියෙන් ඉදිරියට ඇවිල්ලා මිකියාව බෙල්ලේ පටියෙන් අල්ලාගෙන කුඩුවට ගෙනිහින් දානකල් ගොඩයලා ඉතින් ගල් කණු සේ නොසැලී සිටිත් කිව්වලු. මිකියා ගේ ඇතුලේ අයිති කාරයා වගේ ඇවිදින අල්ලපනල්ලේ ගොඩයාගේ මෑණියන් මුළුතැන්ගෙය දිහාවෙන් මතුවෙන දර්ශනය මිකියාට සෑහෙන්න ප්‍රීති දායක දර්ශනයක්. ආන් ඒ වෙලාවට මිකියාගේ පශ්චාත් භාගය සහ වලිග රාජයා දෙපසට වන්න ගන්නේ වඩිග පටුන නටන්න ගත්තා වගේ කියහන්කෝ. එහෙව් වෙලාවට ඔය සාලේ ටීපෝව උඩ තේ බීපු කෝප්ප විදුරු වගේ කඩෙන බිඳෙන දේවල් තොබ්බොත් එව්වා සුනේ සුං. මිකියාගේ වඩිග පටුන නටන වලිගයේ වැදෙන සියලූම කැඩෙන බිඳෙන දෑ බිම වැටිලා කුඩු පට්ටං උනත් අහල පහල වාඩි වෙලා ඉන්න ගල් පිළිම වලට පණ එන්නේ නෑ.. වීදුරු කෝප්ප වලට වඩා තම තමුන්ගේ පණ බේරාගැනීම කොයිතරං වැදගත්දෝ කියන එක ලයිව් බලාගන්න නොමිලයේ ලැබෙන අවස්තාවක් තමා ඒක. මෑණියන් ලඟට ආවාම මිකියා කෙලින්ම පස්සා කකුල් දෙකෙන් හිටගෙන මෑණියන්ගේ උරහිසට ඉදිරි කකුල් දෙක තියලා හිටගන්න වෙලාවලුත් බොහොමයි. මිකියා සෑහෙන්න දිග සත්වයා නිසා හරියට කකුල් දෙකෙන් හිටගත්තොත් හොම්බ ලඟට උස අඩි පහකටත් වඩා වැඩි මිසක් අඩු නෑ. ඒ වගේ වෙලාවට මෑණියන් කරන්නේ ඉස්සරහ කකුල් දෙකෙන් අල්ලාගෙන ඇවිද්දවාගෙන ගිහින්ම කූඩුවට දාල දොර වහන එක.

මිකියාගේ ආගමනයෙන් පසුව ගොඩයාගේ ගෙදර ගෘහ මූලිකයා විදිහට නොනිල තත්වයක් දැරුවේ මිකියා . ගෙදරට එන ඕනෑම අමුත්තෙක්, නෑයෙක්, යාලුවෙක් වත්තට ආවේ මිකියාගෙන් අවසර අරගෙන කිව්වොත් තමයි හරි. ගෙදරට එන ඕනෑම අමුත්තෙක් ගේට්ටුව ලඟට ඇවිත් ඉස්සෙල්ලම අහන්නේ බල්ලා ලිහලාදෝ කියලයි. බල්ලා බැඳලානම් වත්ත ඇතුලට ආව මිසක් බල්ලා කුඩුවේ පේන්න නැතිනම් පණට ආදරේ කිසීම සත්වයෙක් වත්තට ආවේ නෑ කියමුකෝ. හිටිගමන් එන සමහරක් අමුත්තන් බල්ලා බැඳලාද කියලා අහන අවස්ථාත් නැත්තේම නෑ.. ඒ වගේ වෙලාවට ගොඩයා එලි පහලියේ හිටියොත් නම් ගොඩයා කියන්නේ තාම ඌ  බැඳලා නෑ ඒත් බඳින්න හොයනවා , මං බඳිනකල් ඌට බඳින්න බෑ මට වඩා ඌ බාලයි කියලයි. 

ලොකු අප්පච්චිටත් සතියකට වතාවක්වත් මිකියාව බලන්නේ නැතුව ඉන්න බෑ. ඒ නිසා ලොකු අප්පච්චිත් සතියකට වතාවක් විතර ගොඩයලාගේ ගෙවල් පැත්තේ විසිට් එක දානවා. ආන් ඒ වෙලාවට මිකියා කුඩුවේ හිටියොත් කුඩුව  දෙවනත් වෙන්න වලිගෙ වන්න ගන්නවා කියහන්කෝ. ඒ ලොකු අප්පච්චි දකින්න තියා ලොකු අප්පච්චිගේ යමහා මේට් එකේ සද්දේ ගොඩයලාට ඇහෙන්නත් කලින්. බල්ලන්ගේ ඇසීමේ පරාසය මනුස්සයාට වඩා ගොඩක් වැඩි නිසා ලොකු අප්පච්චි හැතැක්ම කාලක් විතර දුර එද්දී මිකියා දන්නවා ලොකු අප්පච්චි එන වග. මිකියාගේ නයි වලිගෙ කූඩුවේ දැල් ටිකට වැරෙන් පහරදෙන්න ගත්තාම ගොඩයලාගේ ගෙදර උදවිය දන්නවා විනාඩි පහක් වගේ යද්දී ලොකු අප්පච්චිගේ යමහා මේට් එක ගේට්ටුව ඉස්සරහා ප්‍රාදුර්භුත වීමට නියමිතයි කියලා. 

බල්ලො දෙන්නෙක් ගැන ලිව්වම වැඩේ සෑහෙන්න දිගයි... ඊළඟ බල්ලො දෙන්නා ගැන ඊළඟ කොටසින් ලියන්නං.