සුදු හංසියේ මිහිරාවියේ...

මේ ලියන්න යන සිද්දියට පාදක වෙච්චි කාල වකවානුවේ අම්බලංගොඩයා රාජකාරි කරේ කතරගම පුරවරයේ. ගොඩයා සඳුදා අලුයම දෙකට අම්බලන්ගොඩ පහුකරන් යන සීටීබී බසයෙන් කතරගම බලා පිටත් වෙලා නැවත ගමරට බලා පැමිණෙන්නේ සිකුරාදා රාත්‍රියේ තමයි. ඔය කියන බස් ගමනාගමනය ගැන කලින් ලියපු බස් කතාබස් පෝස්ටුවේ වැඩිමනක් ලියවුනාට බස් ගමනාගමනය ගැන ගොඩයාගේ මතකයේ තියන කතන්දර බොහොමයි. කතරගම කොළඹ බස් සේවාවේ පුද්ගලික බස් වල මගීන්ට දෙන සැප වැඩි නිසා ගොඩයා රාත්‍රී ගමනට සීටීබී බසයම තෝරාගන්නේ සීටීබී බසයේ සැප පුද්ගලික බසයට වඩා දිව්‍යලෝක සැප ගෙනදෙන්නක් නිසා. දැන් කතරගම කොළඹ බස් ගමනාගමනය ගැන නොදන්නා උදවිය හිතන්න පුළුවනි ඒසී බස් එකක යන්නේ නැතුව සීටීබී බස් එකක යන්න මූ හෙන කුණු ලෝභ පොරක් කියල. ඒත් ඒක එහෙම නොවෙන්නේ කතරගම කොළඹ ඒසී බස් දුවන්නේ නැති නිසා. මීට අවුරුදු දොළහකට දහතුනකට කලින් නම් ඒසී බස් දිව්වා උනාට දෙදහස් පහ වෙද්දීත් කතරගම කොළඹ ඒසී බස් කරුමාන්තය අර්ධ සුඛෝපභෝගී බවට පරිවර්තනය වෙලා ඉවරයි. ඒකට එක හේතුවක් වුනේ කතරගම කොළඹ ඒසී බස් ගාස්තුව සාපේක්ෂව ඉහල අගයක් ගැනීම නිසා මගීන් ඒසී බස් භාවිතය අවම කිරීම නිසා ඒසී බස් වලට ආදායම පහල යාම. දෙවැනි හෙතුවවුනේ ලංකාවේ තියන ඒසී බස් ශ්‍රී වික්‍රම රාජසිංහ රජ්ජුරුවන්ගේ කාලේටත් කලින් නිෂ්පාදනය කරපු පරණම පරණ හුඹස් නිසා කොළඹ සිට කතරගම දක්වා දුරක් ඒසී දාගෙන යන්න තරම් ඒ බස්වල සෞක්‍ය තත්වය යහපත් නොවීම. ඒ හේතු දෙකටම පින්සිද්දවෙන්න දෙදහස් පහ වෙද්දීත් කතරගම කොළඹ ඒසී බස් කරුමාන්තයට කණකොකා හඬලා හමාරයි. ඒ කියන්නේ ගොඩයා කතරගමට ස්ථානමාරුවීම අරන් යද්දී ගොඩයාට තිබ්බ විකල්පය වුනේ කොළඹින් එක සාමාන්‍ය බසයක ගමන් පහසුව සලසාගැනීම පමණයි.

ටික දවසක් මාතරට ඒසී බස් රථයක ගිහින් මාතරින් කතරගම බසයකට ගොඩවීම අත්හදා බැලුවත් මහා රෑ දෙකට තුනට මාතර ටෙලිකොම් ගේට්ටුව ගාවට වෙලා කොළඹින් කතරගම එකක් එනකම් මදුරුවෝ තලන එක තේරුමක් නැහැ කියන එක ගොඩයා තේරුම් ගත්ත. කොළඹින් එන පුද්ගලික බස් රථයක එල්ලෙනවාට වඩා සීටීබී එක එනකම් සිටීමේ වාසි කිහිපයක් ගොඩයාට තිබ්බ කියමුකෝ. පුද්ගලික බස් රථයක වාඩිවෙලා කතරගම යනවා කියන්නේ අම්බලන්ගොඩ ඉඳන් කතරගමට යනකල් අකමැත්තෙන් වුනත් රියදුරා විසින් ක්‍රියාත්මක කරන කැසට් යන්ත්‍රයේ කන් දෙක විදගෙන යන තරමේ  සිලි සිලි නාදය පැය හතරක් හෝ පහකට ආසන්න කාලයක් පුරා විඳගන්න ඕන. පුද්ගලික බසයේ තියෙන්නේ තුනේ දෙකේ ආසන නිසා අම්බලන්ගොඩින් ලැබෙන ආසනය බොහෝදුරට තුනේ ආසනයේ එළියේ කෙලවර. ඒ ආසනයේ පැය හතරක් වාඩිවී සිටීම යනු ආසනයේ එල්ලී ඉන්නවා වගේ වැඩක්. මොකද කියනවානම් බස් රථය දකුණට වංගුවක් ගන්නා සෑම අවස්ථාවකම ගොඩයා ඇතුළු තුනේ ආසනයේ කෙලවරේ ඉන්නා පිංවතුන් වම් කකුලෙන් හොඳ ගැම්මක් අරගෙන ආසනයෙන් බිමට පතබෑවීම වලක්වාගතයුතුයි. එසේ නොකළහොත් අනිවා පස්චාත් භාගය බිම ඇනෙනවා අනෙනවාමයි. ආන්න ඒ බස් රථය දකුණට වංගුවක් ගන්නා සෑම සියලු අවස්ථා වලදීම ගොඩයාට සිහිවෙනවා ලේලන්ඩ් බස් එකේ තුනේ දෙකේ ආසන හදපු එකාගේ සහ එව්වා ලංකාවේ පාරවල් වල දුවන්න දීපු එවුන්ගේ මවුවරුන්ව. සාමාන්‍ය ගාස්තුව වගේ දෙගුණයක් ගෙවලා සාමාන්‍ය ගාස්තුවට දුවන බස් රථයකම යනවාට වඩා දාහක් අලකලංචි ඔය කියන බස්වල තියෙනවා කිව්වොත් තමයි හරි. කොන්දාස්තර ළමයාට විසිතිස් වාරයක් කියලත් කැසට් රේඩියෝවේ සද්දේ අඩු නොකරපු වතාවක දෙකක කොන්දොස්තරයා එහා මෙහා වෙනකම් ඉඳලා පිටිපස්සේ බෆල් පෙට්ටියට ශබ්දය ගෙනියන වයර් දෙකෙන් එකක් හීන්සීරුවට කඩා දැමීම වගේ හීන් නූල් අලුගුත්තේරු වැඩත් ගොඩයා නොකරේම නැහැ. එව්වා ඉතින් හොඳින් වටපිට බලලා අහවර වෙලා හැමදෙනාම සුවසේ නිදිසුව වඳිනවාය යන්න තහවුරු කරගෙන  සිංදුවක් ඉවර වෙලා අනික් සින්දුව පටන්ගන්න නිහඬ තත්පර කීපයේදී සීරුවට, ක්ෂණිකව, සැක නොසිතෙන ආකාරයෙන් කරන්න ඕන වැඩ ආයුබෝවන්ඩ. 


එහෙම විකල්පයක පිහිට පතන්න අවස්තාවක් උදා උනොත් එහෙම මේක තමා ගුරුමුෂ්ටි රහිත ක්‍රියා පිළිවෙල. පළමුව තමුන් වාඩිවී සිටිනා ආසනයට ඉහලින් තිබෙනා ගමන්මලු රඳවනයේ ඇලුමිනියම් බට අතරින් දිවයන බෆල් වයරය හඳුනාගත යුතුයි. සිංදුවක් වාදනය වෙන අතරේ පරණ සීටීබී බසයක සීනුව හඬවන ආකාරයෙන් බෆල් වයරය ඇද දැම්මොත් ඊට සමාන්තරව ශබ්දයේ අඩුවීම පැහැදිලිවම දැනෙනා නිසා ඔය ශබ්දයත් එක්කම කන් සුසර කරගෙන නින්දට ගිය එවුන් කලබල වෙලා ඇහැරෙනවා සංගීත නාදය එකවරම අඩු වෙන නිසා. ඒ එක්කම ඒ බව රියදුරාට සහ කොන්දොස්තර තැනටත් ඇලර්ට් වෙන්න තියෙන ඉඩ බොහෝම වැඩි අගයක්. ඒ කියන්නේ ගුටි කෑමේ සම්භාවිතාවය ඉතාමත් ඉහල අගයක්. ඒ සියල්ලටම විකල්පමය සහ ආරක්ෂාකාරීමය විසඳුමක් වශයෙන් තමා අජිත් මුතුකුමාරණගේ හෝ බස්වල වාදනය වෙන ගීතයක් අහවර වෙලා ඊළඟ ගීතය පටන් ගන්න යෙදෙන නිහඬ සුභ මොහොතින් බෆල් වයරය සියලු වෙර යොදා පහලට ඇද දැමීම කලයුත්තේ.  පරණ සීටීබී බස් වල බෙල් ගහල පුරුදු උදවියට ඔව්ව සුළු දේවල්. වයරය ඇද දැමු වහා කිසිවක් නොවුනා හා නොදන්නා ආකාරයෙන්  මම බබා මචංලා මම හෙන  තද නින්දේ ඉන්නේ ආකාරයෙන් පසුවීමට, රඟපෑමේ කුසලතාවයකින්ද යුක්තවිය යුතුයි. හදිසියෙවත් ඇස් හැර බලන්නේ නම් මේ දැන් ඇහැරුනේ දැන් කොහෙද අප්පා යන ආකාරයෙන් අහල පහල ඉන්න එවුන්ට දැනෙනා පරිදි ජනේලයෙන් එල් පහලිය බැලීමට හැකියාවකින් යුක්තවිය යුතුයි. සියල්ල සාමාකමී අයුරින් විසඳි ඇති වග තහවුරු කරගැනීමෙන් අනතුරුව වයරය කැඩී තිබෙනේ කොතනින්දෝ කියාද හොර බැල්මකින් තහවුරු කරගෙන ඉන්පසු සුවසේ නින්දට යායුතුයි. ඔන්න මෙතන මේක කියවලා  ගිහිං බෆල් වයර් කඩලා කොන්දොස්තරගෙන් ඉල්ලන් කාල මෙතන නාහෙන් අඬන්න තියාගන්නවා එහෙම නෙවෙයි. 

සීටීබී බස් එකේ ගමන ඒ එක කරදරයක්වත් නැතුව සාමාන්‍ය ගාස්තුවට කෙරෙන්නක් නිසා ගොඩයා අවසානයේ සීටීබී එකේ නිත්‍ය සාමාජිකයෙක් වුනා. ඒත් ඒ යද්දී විතරයි. සිකුරාදාට එද්දී ඉතින් ලේලන්ඩ් දසවදේ වින්දින්නම ඕන. ගොඩයා විකල්ප හොයන්න දක්ෂයා නිසා ගොඩයා ඒකටත් හොයාගත්ත විකල්පයක්. ඒ තමා සිකුරාදා රාත්‍රියට කතරගමින් කොළඹ බලා එන සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් ටාටා බස්රථය. ටාටා බස් රථය ලේලන්ඩ් බස් රථයට වඩා සෑහෙන සැප පහසුයි කිව්වොත් තමයි හරි. ඒකට ප්‍රධානම හේතු දෙක වෙන්නේ ලේලන්ඩ් බස්රථයේ සයිලන්සරයෙන් නැගෙනා අලි පිඹිනා ගොශාව ටාටාවේ නොමැති වීමත් ටාටාවේ ආසනය ලේලන්ඩ් බසයේ ආසනයට වඩා සැප පහසු වීමත්. රියදුරන්ගේ කොන්දොස්තර වරුන්ගේ හිටන්ම ටාටාවේ ගමනාගමනය ලේලන්ඩ් බසයට වඩා විනයගරුක භාවයක් තිබුනා කියලයි අමබලන්ගොඩයාගේ අදහස. 

කතරගම කොළඹ දුවපු ලේලන්ඩ් බස් අටෝරාසියකින් ටාටා බස් තිබ්බේ බොහොම කීපයයි. එයින් එකක් තමා සීගිරි මුදලාලිගේ සීගිරි එක්ස්ප්‍රස්. ඒ කාලේ මතක විදිහට සීගිරි මුදලාලිගේ ඔය කියන ටාටා බස් එක කතරගමින් පිටත්වුනේ රාතී දහයට හෝ එකොළහට වගේ තමා මතක. ඕන් දවසක්දා සිකුරාදාවක රාත්‍රියේ ගොඩයා ගමරට බලා යන්ට හිතාගෙන සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් පිටත් වෙන වෙලාව අල්ලලා ගෝල තැන ලව්වා කතරගම බස් නැවතුමට මොටෝවෙන් ගෙනැත් බස්සගත්තා කියමුකෝ. ඔය කියන මොටෝව තමා මනින්නා පෝස්ටුවේ අවසන් ගමන් ගිය මොටෝව. මෙන්න යකඩෝ  කොළඹ බෝර්ඩ් එක දාල අජිත් මුතුකුමාරණගේ සින්දුවක් එහෙමත් සද්දෙට සිලි සිලියට වාදනය වෙන ලේලන්ඩ් රාජයෙක් කොළඹ යන්ට ලක ලැහැස්තිය. ඒ කියන්නේ සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් කොළඹ යන වෙලාවට එදා කොළඹ යන්නේ වෙන බස් එකක්. ඒක දැකපු ගොඩයාගේ ඔලුව ටිකාක් විතර අවුල්වුනා. වෙනදට යන සීගිරි ටාටාව නැති නිසාත් වෙන කරන්නම දෙයක් නැති නිසාත් ගොඩයා ලේලන්ඩ් බසයට ගොඩවෙලා ගෝල තැනට සමු දෙනවා නැවත සඳුදාට හමුවෙන බලාපොරොත්තුවෙන්. 

ලේලන්ඩ් එක ඇතුලේ  හඳුන්කූරු කීයක්නම් පත්තු කරලාද කියනවානම් හඳුකුරු දුමට එහා සීට් එකේ ඉන්න එකාගේ මූන පෙන්නේ නැති තරමයි. කෙටියෙන් කියනවනම් නුවර එලිය පැත්තේ මී දුම බාලා හා සමානයි. වයිවාරන  පාට වලින් පත්තු වෙන විදුලි බුබුළු වලින් මවන ආලෝකයත් හඳුන්කුරු සුවඳත් ඒකාබද්ධ වෙලා මවන වටපිටාව එක්ක මගීන්ට දැනෙන්නෙම බස් රථයක් ඇතුලේ ඉන්නවට වඩා කතරගම දේවාලේ ඇතුලේ ඉන්නවා හා සමාන හැඟීමක්. ඔන්න බස් රාජයා කොළඹ යන්න පිටත් වෙන්න සුදානම කියමුකෝ. රියදුරු දෑතට දෙවි රැකවරණයි කියලා හිතාගෙනාදෝ රියදුරු තැන සුක්කානම වට කීපයක් අතගාලා උම්ම එකක් එහෙමත් දීල ඕන් ලේලන්ඩ් රාජයා පනගන්වුවා. ඊළඟට ඉතින්  ජර බරාන්.. ජර බරාන් .. සද්දෙට විනාඩි කිහිපයක් මහා සද්දෙන් රේස් කරගෙන සිටීම තමා සාමාන්‍ය ස්භාවය. බස්වල තියෙන බ්‍රේක් පද්ධතිය හරිහැටි ක්‍රියාත්මක වෙන්න ඔය කියන රේස් කිරිල්ල අනිවාර්යෙන් කරන්නම ඕන වුනත් සද්දේ තමා අවුල. ඔය කියන සද්දෙට කතරගම අවට වැඩ වාසය කරනා දෙවි දේවතාවරුන්ගේ නින්ද පැයකට වතාවක් කැඩෙන නිසා දවල් දවසේ නිදිමතේ දෙවි දේවතාවරු   බැතිමතුන්ගේ කන්නලවු වලට කොහොම ඇහුම්කන් දෙන්නද කියන එක ගොඩයාට හෙන ප්‍රශ්නයක්. ඕන් රියදුරු තැන ඇන්ජිම එහෙමත් ටිකක් රේස් කොරලා අකමැත්තෙන් ක්ලච් එක පාගලා දැම්ම කියමුකෝ පලවෙනි ගියර් එකට. ඔය ලේලන්ඩ් යන්තරේ රියදුරාලා ක්ලච් එක පාගලා දමන එකම සහ අවසන් ගියරය පලවෙනි ගියරය පමණක් නිසා ඒ පලවෙනි ගියරයටත් ඔය උන්දෑලා ක්ලච් එක පාන්නේ භාගෙට. ආන් එතකොට තමා ගියර් පොල්ල   බ්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්ර්දක්හ් සද්දෙකුත් දාගෙන පලවෙනි ගියර් එකට වැටෙන්නේ. ආන් එතකොට ලේලන්ඩ් රාජයා මදක් ඉදිරියට තල්ලු වී නවතිනවා රියදුරු තැන විසින් ක්ලච් රාජයා මුදාහරිනකල් ඉදිරියට  යාමේ සුදානම සහිතව. එතනින් එහා ඉතින් ක්ලච් එක යනු ගියර් මාරු කිරීමේදී යුතුකමට වගේ කකුල තියන භාණ්ඩයක් මිස අත්‍යවශ්‍ය උපාංගයක් නොවෙයි ඔය උන්දැලාට. පරණ සීටීබී ඩයිබර්ලා නම් ඔය කියන ක්ලච් එක පාන්නේ කාලට හෝ කාල් භාගෙට. එව්වයේ ඩයිබර්ලාට තියෙන පලවෙනි ප්‍රශ්නය තමා ක්ලච් එක පාගන්න කලින් ගියර් පොල්ල සොයා ගැනීම. මොකද එව්වයේ ගියර් පොල්ල තියෙන්නේ රියදුරු ආසනයට පස්සෙන් උඩට ඇවිත් ඉස්සරහට නැවීලා නිසා ඒ ගියර් පොල්ල කොයි වෙලාවෙත් ඉන්නේ දෙපැත්තට ඔලුව වන වනා බෑ බෑ කියනා ආකාරයෙන්. එව්වා පලවෙනි ගියරයට වැටෙද්දී ගියර් පෙට්ටියෙන් ඇහෙන්නේ යකඩ පෙරලෙන සල බලං සද්දයක්. හරියට අලවංගු දෙකක්  තුනක් එකට ගහනවා වගේ සද්දයක්. දැන් ඉතින් අලවංගු කියන්නේ මොකක්ද කියලා දන්නේ නැති උදවිය මූන බෙරිකරගන්න ඕන නෑ ... සිංහල ශබ්ද කෝෂ හොයන්න ඕන නෑ .. අලවංගුව කියන්නේ ඒ ඒ පලාත්වල "යකඩ ඉන්න " , " ගල් ඉන්න " කියල හඳුන්වන මෙවුව එකට තමා.. 

ඔන්න ලේලන්ඩ් රාජයා කතරගම බස් නැවතුමෙන් පාර දාන්න හෙමි හෙමිහිට අද්දනවා කියමුකෝ. ඔන්න ඒ අතරේ ඊළඟට කොළඹ යන බස් යන්තරේ කොළඹ යන බස් නවත්තන සියඹලා ගහ යටට සැපත් වෙනවා හෙමි හෙමිහිට. ඔය කියන බස් සියල්ලකටම පොදු කාරණය තමා රථ ගාලෙන් පිටත් වෙලා මහ පාරට දාලත් විනාඩි කීපයක් යම්දෝ නොයම්දෝ ගානට ඉස්සරහට පස්සට පද්ද පද්දා තියාගෙන සිටීම සහ ඊට සමගාමීව කොන්දොස්තර තැන විසින් " කොළඹේ..කොළඹේ..කොළඹේ..කොළඹේ..කොළඹේ.. යන්න හදන්නේ...කොළඹේ..කොළඹේ..කොළඹේ..කොළඹේ..කොළඹේ.." කියලා බෙරිහන් දීම. ඒ අස්සේ රියදුරු තැනත් අලි එලවන නලාව කීප වාරයක් ශබ්ද කරවලා බස්රථය වෙත සැමගේම අවධානය ලබාගන්නවා. ඔන්න ඔය අතරේ ගොඩයා ජනේලයෙන් අමාරුවෙන් ඔලුව දාලා බලනවා ඊළඟට කොළඹ යන්නේ කුමන බස් රථයද කියන කුතුහලය හතේ තියන නිසා. මෙන්න බොලේ සීගිරි මුදලාලිගේ සීගිරි එකස්ප්‍රස් සියඹලා ගහ යට. ඔන්න ගොඩයාට උන්හිටිතැන් අමතක වෙන වෙලාව. පැය හතරක් ලේලන්ඩ් කරච්චලේ විඳිනවට වඩා පැයක් පරක්කු වෙලා හරි කනක් ඇහිලා ගෙදර යන්න චෑන්ස් එකක් පෙනි පෙනී ඒ චෑන්ස් එක අතාරින එක මෝඩකමක් කියල සෙනිකවම ගොඩයාගේ අක්මාවට වටහෙනවා. ඔන්න ඒ ගමන ගොඩයා දනි පනි ගාගෙන ආසනයෙන් නැගිටලා ලේලන්ඩ් රාජයාගේ පස්සා දොරෙන් බිමට පැනගන්නවා බස් රථය සැර දමා ඉගිලෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී. බස් රථයෙන් බැසගත්තු ගොඩයා කෙලින්ම දුවන්නේ සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් වෙත. ඔන්න ගොඩයා ජයග්‍රාහී ලෙස සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් ටාටාවේ මැදට වෙන්න තියන වම් පැත්තේ ආසනයක හරිබරි ගැහෙනවා ලෝක මරාලෙකින් බේරුනා නේදෝ කියන ජයග්‍රාහී සිතිවිල්ලත් එක්කම. 


සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් බොහොම විනීතයි, හැදියාවකින් යුක්තයි, කන් විදගෙන යන සයිලන්සර් ශබ්දයෙන් තොරයි, දෙකන් පූට්ටු වෙන සිලි සිලි ශබ්දය පමණක් ඇසෙන කැසට් ශබ්දයෙන් තොරයි, අලි එලවන නලාවකින් තොරයි,  ආසනය ලිස්සන සුළු නොවෙයි, නින්දට භාධා රහිතයි, හැබැයි එකම එක ප්‍රශ්නයක් සහිතයි.. ඒ ප්‍රශ්නය නම් සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් වයසයි.. ලංකාවේ පලවෙනි වතාවට සුපර් ස්ටාර් වෙච්චි අජිත් බණ්ඩාරගේ පලවෙනි කැසට් පටය වෙච්චි සහ ඊට ඉස්සරින්දා වෙළඳපොළට නිකුත් වෙච්චි  "සුදු හංසියේ " කැසට් පටය බොහොම කන්කළු නාදයෙන් බසය පුරා සංගීතවත් වෙනවා. ගොඩයා බොහොම ආසාවෙන් අහන්න බලාන හිටපු  " සුදු හංසියේ " සිංදු ටිකත් පලවෙනි වතාවට අහගෙන ඉන්න ගමන් ගොඩයා ටාටාවේ ආසනයේ සුවය වින්දනය කරගෙන  බොහොම නිවිච්ච හිතකින්  වාඩිගෙන ඉන්නවා. ඔන්න පැයකින් ටාටාව පිටත්වුනා කියමුකෝ. කිසීම ප්‍රශ්නයක් නැහැ සියලු සැප ඒ හා සමානයි. රෑට කතරගමින් කොළඹ පිටත්වෙන බස් රථ තිස්සමහාරාමයේ රෑ කඩය ළඟ පැය භාගයක් නවත්වාගෙන ඉන්න එක සාමාන්‍ය දෙයක්. ඔන්න ඔය කියන රෑ කඩයේ තමා මනින්නා පෝස්ටුවේ උන්නු මනින්නාට කොත්තුවක් කන්න සලස්වලා ගොඩයා පැට්‍රොල් හොයන්න යන්නේ. ගොඩයා ආසනයේ ආශ්වාදය විඳගෙන අජිත් බණ්ඩාරගේ සුදු හංසියේ අහනවා සියලු වින්දනයන් අඩුත් නැතිව වැඩිත් නැතිව බසයේ ගොඩවූ වෙලාවේ හා සමානවමයි. කෙටියෙන් කියනවනම් ලේලන්ඩ් මරාලෙන් බේරිලා ටාටාවේ ගොඩ වීමට ලැබීමත් ඊට අතුරුපලයක් වශයෙන් ඊට පෙරදා වෙළඳපොළට නිකුත් වූ "සුදු හංසියේ " කැසට් පටයේ ගීත ටික විඳගන්නට ලැබීමත් සමගම ගොඩයාගේ හිතේ ඇතිවෙන ඩබල් බෝනස් සිතිවිල්ල කොයිතරම්ද කියනවානම් අම්බලන්ගොඩින් නොබැහ කොළඹ යන්නට තරම් හිතේ සන්තෘප්තිය උපරිමයි. ඒත්  ඉතින් යන්නේ අම්බලන්ගොඩට නිසාත්, අම්බලන්ගොඩ පහුකරන් කොළඹ යාම මන්දබුද්ධික වැඩක් නිසාත්, ටිකට් අරං තියෙන්නේ අම්බලන්ගොඩට නිසාත්, ගෙවල් තියෙන්නේ අම්බලන්ගොඩ නිසාත්, අම්බලන්ගොඩින් බැසගැනීම අනිවාර්ය වෙන්නේ එහෙම කොළඹ ගියොත් ආයේ අම්බලන්ගොඩට ඇරලවන්න අජිත් බණ්ඩාරවත්, සීගිරි මුදලාලිවත් ඉදිරිපත් වෙන්නේ නැති වග ගොඩයා දන්නා නිසා. 

ඔන්න සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් තිස්සමහාරාමෙන් පිටත් වුනා කියමුකෝ. වැඩම උනොත් එතන හිටන් විනාඩි තිහක් ඉදිරියට ධාවනයවුනු සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් මෙන්න බොලේ ඝන මුකලානක් මැද්දේ එකපාරටම ලැයිට් ගියා කියමුකෝ. දැන් කොහොමෙයි හත්තිලව්වේ ලැයිට් නැතුව මේ මහා රෑ කොළඹ යන්නේ. ඩයිබර් උන්නැහේ සහ  කොන්දොස්තර සුසංයෝගය විසින් දන්නා කියන සෙල්ලං  සියල්ලම දාලා අහවර වෙලා අනතුරුව  ඒ සුභ ආරංචිය මගීන් වෙත දැනුම් දෙනවා. ඒ ආරංචියට අනුව හදිසියේ විදුලි බලය ඇනහිටීම නිසා සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් කොළඹ යන්නේ නැහැලු. ඒ කියන්නේ මගීන් සියල්ල අනාත සාගරේලු. ඒ කාලේ ස්මාර්ට් ෆෝන් තිබ්බේ නැති නිසා ඊළඟ බස් එක එනකල් බුකිය පැත්තේ රවුමක් ගහන්නත් විදිහකුත් නෑ. රෑට නින්ද යන්නේ නැති එකෙක් එක්ක මැසෙන්ජර් චැටක් දාන්න විදියකුත් නෑ. මුකලානක් මැද්දේ ලැයිට් කපපු සීගිරි එක්ස්ප්‍රස් පාර අයිනේ කළුවරේ අලියෙක් තිබ්බා හා සමානයි. කට්ට කළුවරේ තරු එළියෙන් යාන්තමට එකිනෙකා පෙනෙන මිනිස්සු තිහක් හතළිහක් ගොළුවන් සේ ඈත ක්ෂිතිජය දිහෑ බලාන ඉන්නවා ඊළඟට කතරගමින් කොළඹ යන අභිමානී ටුවර්ස් ක්‍ෂිතිජයෙන් මතුවෙනකල්. ඩයිබර් පාර අයිනේ ඇන තියාන මිනිස්සුන්ගෙන් කුණු කතා දාහක් අහගෙන වාඩිවෙලා ඉන්න අතරේ කොන්දොස්තර මගීන්ගෙන් කුණු කතා අටෝරාසියක් අහගෙන ටිකට් වල සල්ලි බේරනවා.  නොකියා වන් වන් සීරෝ ෆෝන් තියන උන්දැලා විඩින් විඩේ උන්ගේ ෆෝන් ටෝච් එක ගහලා අවට ආලෝකමත් කරනවා අපිට ලැයිට් තියනවා කියන්න වගේ. ඔන්න එහෙම පැයක් හමාරක් සහයෝගෙන් මදුරුවෝ තලද්දී අභිමානී ටුවර්ස් ලේලන්ඩ් යන්තරය ඇවිත් නවත්වනවා අලි එලවන නලාව හඬවාගෙනම. එතැන් පටන් ගමන බොහොම අභිමානයෙන් මොකද කියනවනම් බස් රථයේ නම " අභිමානී" නිසා. එත් කියන්න ලැජ්ජයි ගොඩයා සාගත මල්ල එල්ලගෙන ඇලුමිනියම් පොල්ලක එල්ලිලා හිටගෙන. ආන්න එව්වට තමා කියන්නේ දෙන දෙයියෝ පස්සෙන් එලෝලා ඇවිත් බඩ පුරා දෙනවා කියලා. එතැන් පටන් සියලු ලේලන්ඩ්  වද  වේදනා විඳගෙන ගොඩයා කරපු මෝඩකමේ ආනිසංස තමුන් වෙතම අනුමෝදන් කරගන්න ගමන් ලේලන්ඩ් පොල්ලේ එල්ලීගෙන හිතේ අමාරුව සමනය කරගන්න උත්සහ කරනවා. කහවේ හංදියෙන් මගියෙක් බැසීම නිමිතිකොටගෙන ගොඩයා වෙත අසුන් ගැනීමේ වාසනාව පෑදුනත් ගොඩයා එය ප්‍රතික්ෂේප කරන්නේ තව නොබෝ වෙලාවකින් හෙවත් විනාඩි දහයක් වගේ කාලයකින් අම්බලන්ගොඩ බස් නැවතුමෙන් බසයෙන් බැසගන්න පුළුවන් නිසා. ඒත් ගොඩයාගේ අවාසනාව එතනින් ඉවර නැහැ කියල ගොඩයාට දැනෙන්නේ අම්බලන්ගොඩ පෙනි පෙනී මාදම්පාගම ඉශාන් හෝටලෙන් තේ බොන්න අභිමානී රියදුරා තීරණය කරන නිසා. බසයේ ඉන්න මගීන් බොහොමයක් තේ බොන්න බැස  යන නිසා ගොඩයා හිස් වෙච්චි ආසනේක වාඩි ගන්නවා තවත් විනාඩි පහළොවක් හිටගෙන ඉඳීම තේරුමක් නැති නිසා. 

දෙයියෝ  දීලා දීලා අහවර වෙලා ඒත් ඉවර නෑ තව තියෙනවා කියන කාරණය ගොඩයා ආයෙත් තේරුම් ගන්නේ ගොඩයා නින්දෙන් ඇහැරෙද්දි අභිමානී අලුත්ගමට ඔන්න මෙන්න කියල වැටහෙද්දී. ඒ කියන්නේ අභිමානී අම්බලන්ගොඩ පහු කරද්දී ගොඩයා  ඉඳලා තියෙන්නේ මර නින්දේ.. ෆේක් ඊට් ටිල් යූ මේක් ඉට් කියන සිද්ධාන්තයට හිස නමාගෙන බහින තැන මගෑරුනා උනාට ඒ වග කාටත් අඟවන්නේ නැතුව අලුත්ගමින් බහිද්දී කොන්දොස්තර අහනව " නින්ද ගියා නෙහ් මහත්තයා " කියල. කිඹුලා කනවා ඉවසන්න පුළුවන්ලු .. ඒත්  කොහිල කටු අනෙනවාලු ඉවසන්න බැරි..

ඕන්  ඊළඟට අලුත්ගම බස් නැවතුම ඉස්සරහ ගාලු පැත්තට යන බස් නවත්තන නැවතුමේ ආයෙත් ගොඩයා සාගත මල්ල එල්ලගෙන ඉන්නවා කොළඹ පැත්තෙන් බස් එකක් මතු වෙනකල්. විනාඩි විස්සක් තිහක් යද්දී එතනට එන මාතර බස් රථයේ කොන්දොස්තර ගොඩයා දිහෑ අමුතු බැල්මක් දාන්නේ වාඩි ගන්න ඕනෑතරම් ආසන තියෙද්දී මේ යෝදයා හිටගෙන යන්නේ මොකදෑ කියන ප්‍රශ්නයට උත්තර නැති නිසා. වෙච්ච සංතෑසි අටෝරාසියක් මදිවට ආයේ ආසනයක හරිබරි ගැහීම මාතර යාම දක්වා දික්වෙයිදෝ කියන භයට ගොඩයා අම්බලංගොඩ දක්වාම වීරියෙන් හිටගෙන යනවා. දෙයියනේ කියල ගොඩයා අම්බලන්ගොඩින් බහිද්දී පාන්දර හයාමාරයි. හැම සතියකම ඉරිදා රාත්‍රියටත් සිකුරාදා රාත්‍රියටත් ගොඩයාව කතරගම බස් එකට ගෙදරින් අරන් එන සහ කතරගම බස් එකෙන් බැස්සාම ගෙදර ඇරලවන ත්‍රිරෝද රථ සගයා ගැමුණු ඔරලෝසු කනුව ඉස්සරහ ත්‍රීවීල් පාර්ක්‌ එකේ බුලත් විටක් හපමින් හයර් එකක් එනකම් බලාන ඉන්නවා ඒ වෙද්දීත්. ගොඩයා හිතේ අමාරුව තදකරගෙන ගිහින් ගැමුණුගේ ත්‍රීරෝද රථයේ අසුන් ගන්නවා..

අද මොකෝ කොළඹ පැත්තෙන්... 

නෑ ගැමුණු මට ඔෆිස් එකේ වැඩකට කොළඹ යන්න උනා.. ඒ හින්ද ඇඹිලිපිටි පාරේ කොළඹ ගිහිං ගෙදර එන්න උනේ..

ඒක  මිසක්... මං ඒත් කතරගම බස් කීපයක්ම බැලුවත් එක්ක..

සියල්ල අවසානයේ,  තිස් දෙකෝටි අනූනවලක්ෂ අනූනවදහස් නවසිය අනූනවයක් දෙවි දේවතාවුන් අහක බලපු දවසක ගණ දෙවියෝ විතරක් ඉදිරිපත්වෙලා ගොඩයාව ගොඩ දැම්ම. 

සුදු හංසියේ මිහිරාවියේ..

සුදු හංසියේ මිහිරාවියේ..

මා අත දවටා.. ඔබේ බඳ වටා..

මා වෙත තව තව..ඔබ ලං කරගෙන..

නිර්මල හදවත.. මුමුණන රිද්මය..

අහන්න කීවා..

මතකද දවසක්දා..

අද සුපර් ස්ටාර්ලා එක්ක බැලුවාම පලවෙනි සුපර් ස්ටාර් වෙච්චි අජිත් බණ්ඩාරගේ සුදු හංසියේ මිහිරාවියේ ගීතය බොහොම සාර්ථක නිර්මාණයක් කියලයි අම්බලන්ගොඩගේ අදහස. පරිප්පු නැවක් බාගෙන හරි එදා ඒ ගීතය අහල ලබපු වින්දනය අදත් අම්බලන්ගොඩයාගේ හිතේ අමරණීයයි. ඇසෙන පළමු වතාවෙම මතකයේ පැලපදියම් වෙන ගීත වර්තමානයේ කළුනික තරම් විරලයි. ඒ අතින් අජිත් බණ්ඩාරගේ සුදු හංසියේ ගීතය නව පරපුරේ ගායකයකුගෙන් බිහිවෙච්ච වන් ෂොට් හිට් එකක් කියලයි ගොඩයාගේ අදහස. ඇහෙද්දී මේ අහවලාගේ හඬ කියන්න තරම් අනන්‍යතාවයක් තිබ්බ අජිත් බණ්ඩාර අද වෙද්දී නොඇසෙනා ගායකයෙක් වීම සිංහල සංගීතයේ අවාසනාව වෙන්න ඇති. සිංදුව කොයිතරං හිතේ පැලපදියම් වුනත් අදත් කලාතුරකින් හරි ඔය ගීතය ඇහෙද්දී ගොඩයාට මතකයට එන්නේ අජිත් බණ්ඩාර නෙවෙයි සීගිරි එක්ස්ප්‍රස්.. මොකද ගොඩයාගේ හිත ඇතුලේ ඔය ගීතයේ අයිතිය තියෙන්නේ සීගිරි  එක්ස්ප්‍රස් බස් රථයට මිසක් අජිත් බණ්ඩාරට නොවෙන නිසා.. 

කොමෙන්ටුවක් දාගෙන යමු..

සුදු හංසියේ මිහිරාවියේ ගීතය මෙතැනින් අහන්න 


පින්තුරය ගත්තෙ මෙතැනින් 

http://www.clipartpanda.com/categories/choke-20clipart

අඟහරුවාදා උදෑසන සහ ලොව වටිනාම පීසාව..

භාග භාග ලියවෙච්චි පොස්ටු බර ගානක් බ්ලොග් අඩවියේ කටුසටහන් තත්වයේ තිබුනත් එව්වා සම්පූර්ණ කරන්න තියන කම්මැලිකම එසේ මෙසේ එකක් නොවෙන නිසා ගොඩයා කල්පනා කරා වෙනත් පෝස්ටුවක් ලියා පලකරන්න. ඒ මොකද කියල පැහැදිලි කරනවානම් එක් එක් පෝස්ටු ලියවෙන්නේ එක් එක් මූඩ් වල නිසා, එව්වා පස්සේ සම්පූර්ණ කරන්න ගියාම ඉතුරු ටික ලියවෙන්නේ වෙනම ආරෙකින්. එහෙම ලිව්වාම බ්ලොග් පෝස්ටුවේ පළමු භාගය එක් ආරයකිනුත් දෙවන භාගය වෙනත් ආකාරයකිනුත් ලියවිලා, බ්ලොග් පෝස්ටුව අල වෙලා තමා අහවර වෙන්නේ. ඒ වගේ කුජීත බ්ලොග් පෝස්ට් දැම්මාම පාඨක සහෘදයින් බුකියට පණිවිඩ එනවනවා මේ පාරනම් බ්ලොග් පෝස්ට් එක කුජීතයි ගොඩයෝ කියල. එහෙම උනාම ඉතින් ඒ වගේ පැමිණිලි ගොඩයා නිහතමානීව භාරගන්නවා, ඒක එහෙමයි කියල ගොඩයාත් දන්නා නිසා.

ඊයේ පෙරේද වෙච්චි රසම රස සිද්දියක්, බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් විදිහට ලියන්න එපා කියන තර්ජනයක්, ඊට අදාළ අනෙක් පාර්ශවයෙන් ගොඩයා වෙත එල්ලවුනත්, ඒ සිද්දිය නොලියා ඉන්නේ කොහොමද දෙයියෝ කියල ගොඩයා දහ අතේ කල්පනා කර කර උන්නා කියමුකෝ. අදාළ මිත්‍ර පාර්ශවය විසින් ගොඩයාට කෙලින්ම කියා හිටියේ මේ සිද්දිය බ්ලොග් එකට ලිව්වොත් "මම තෝව හමගහනවා" කියලයි. කොච්චර බොක්කේ යාළුකමක් උනත්, බොක්කේ යාලුවට කරදරයක් උනාම බඩ අල්ලාගෙන පැයක් හමාරක් හිනාවෙන එක අඹ යාලුවන්ගේ සිරිත නිසා මේ බ්ලොග් පෝස්ටුවට උක්ත වෙච්චි සිද්දිය හම ගහල ගහක බැන්දත් ලියන්න ඕනෙමයි කියලා ලතවෙද්දී තමයි, උක්ත සිද්දිය බ්ලොග් අඩවියේ ප්‍රසිද්ධ කරන්න අවසර ලැබෙන කුජීත සිද්දියක් ගොඩයාටත් සිද්දවුනේ. ආන්න ඒ කුජීත සිද්දිය අනන්‍යතාවය හෙලිකල නොහැකි මිතුරු පාර්ශවයට කිව්වයින් පස්සේ, ඔන්න ගොඩයා වෙත අවසර ලැබුනා ඔය උඹට වෙච්චි සිද්දිය ඉස්සෙල්ල ලියලා අහවර වෙලා මගේ සිද්දිය ලියපන් හැබැයි නම ගම දැම්මොත් ඇහේ හිටං පට්ටගහනවා කියලා. ඔන්න ඒ පොරොන්දු වෙච්චි ආකාරයට ගොඩයා ඉස්සෙල්ල ලියන්න යන්නේ ගොඩයාට වෙච්චි කුජීත සිද්දිය.

ගොඩයා රැකියාව විදිහට කරන්නේ කාර්මික ක්‍ෂේත්‍රයේ රැකියාවක්. ඒ රැකියාවේ ස්භාවය අනුව ගොඩයා මුළු දවසම ගත කරන්නේ යන්ත්‍ර සූත්තර එක්ක. ගොඩයාගේ රැකියාවේ ස්භාවය නම් අදාළ යන්ත්‍රය තිබෙන ස්ථානය වෙත ගොස් සේවාව සැපයීම. ගොඩයා රැකියා කරන ආයතනය ගෘහස්ත පරිභෝගොකයින් සඳහා සේවා සපයන්නේ නැති නිසා ගොඩයා නිරන්තරයෙන් යැවෙන්නේ වානිජ්‍ය අරමුණු වෙනුවෙන් පවත්වාගෙන යන ආයතනවලට සහ රජයේ ආයතන වලට පමණයි. ඒ කියන්නේ දවසේ පැය අටම ගොඩයා රැකියාව කරනේ එලි පහලියේ. ඒ වගේ රැකියාවක් කරපු එකෙකුට ආයෙත් බිත්ති හතරකට කොටුවෙච්චි රැකියාවක් කරන්න මලාට අමාරුයි කියමුකෝ. ඒකට පළමු සහ අවසන් හේතුව වෙන්නේ ෆීල්ඩ් ජොබ් එකක තියන ආශ්වාදය ෆුල් ඔප්ෂන් තත්වයේ එකක් නිසා. ගොඩයා රැකියාවක් විදිහට කරපු පළමු රැකියාවත් ෆීල්ඩ් ජොබ් එකක් වෙච්චි නිසා ගොඩයා, ලංකාවේ ඉද්දි කරපු රජයේ රැකියාවට හුරුවෙන්න කොයිතරම් අමාරුවුනාද කියලා දන්නේ ගොඩයා පමණයි. ෆීල්ඩ් ජොබ් එකක් කරපු එකෙක් හැමදාමත්, එළියේ රැකියාවක් කරන්නම දඟලන්නේ එලි පහලියේ විදින්නට ලැබෙන නිදහස බිත්ති හතරක් ඇතුලේ හෙවීම හීනයක් නිසා. දොළොස් අවුරුදු ග්‍රහ අපලය ගෙවී ගියායින් අනතුරුව ඔන්න දැන් ගොඩයා ආයෙත් සිහිල් සුලන් රැල්ලක පහස විඳගෙන රැකියාව ෆීල්ඩ් එකේ. සුපර්වයිසර්වරු හෙවත් ගොඩයාගේ ලොක්කන් ගොඩයා යන එනතැන්, නිල රථයේ ජී පී එස් උපාංගය මගින් සොයා බැලුවත් ඒ උන්නැහේලගෙන් ගොඩයාට කියන්න තරම් කරදරයක් නැහැ. දවසේ පැය අටක් ගොඩයාගේ දැනුම සහ ශ්‍රමය කාට හෝ සේවා ලාභියෙකුට විකිනෙනතාක් ගොඩයාට ලැබෙන නිදහස උපරිමයි. ඒ සියල්ලටම හරියන්න ගොඩයාගේ රාජකාරි පැයක්, ගොඩයා රැකියා කරන කොම්පැනිය සේවා ලාභියාට විකිනෙන්නේ ලංකාවේ රුපියල් වලින් ගත්තොත් රුපියල් දහසය දහසක් වගේ මිලකට. ඉතිං දවසේ පැය අටේ බිල්පත් සේවා ලාභීන්ට ඊමේල් කරනකොට ගොඩයාට නිකමට වගේ හිතෙනවා යකඩෝ පැය අටකට මං මුන්ට, ලංකාවේ රුපියල් වලින් එක්ලක්ෂ විසි අටදාහක් උපයලා දෙනවානේදෝ කියල.  ආන්න ඒ වගේ වෙලාවට ගොඩගේ පපුව හුචස් ගාල නවතිනවා කියහන්කෝ. ඒත් ඉතිං ඕක නැවතුනොත් ගොඩයට වැලිගම්පිටි යන්න වෙන නිසා හනික පපුවට දෙකක් ඇනලා ආයෙත් මෝල ස්ටාර්ට් කරගන්නවා.

 ඔන්න ඔයවගේ වාතාවරණයක් යටතේ ගොඩයා යනවා දවසක් කුකුලා මල්ලේ දාගෙන එක්තරා ආයතනයක යන්තරයක් අලුත්වැඩියා කරන්න. ගොඩයාගේ කොම්පැනියේ පොලිසි එකට අනුව සේවා ලාභියාට බිල් කරන පළමු පැය ස්ථාවරයි. ඒ කියන්නේ පළමු පැය ඇතුලත විනාඩි පහක අලුත්වැඩියාවක් කලත් අයකිරීම සම්පූර්ණ පැය සඳහාමයි. කොම්පැනිය එහෙම තීරණයක් අරන් පළමු පැය වෙනමම ස්ථාවර කරලා තියෙන්නේ අදාළ ස්ථානය වෙත යාමට ගතවන කාලය වෙනුවෙන් වෙනමම පැයක් සඳහා අයකරන මුදලත් එකතු කිරීමෙන්. පැයට වැඩි කාලයන් සඳහා අයකිරීම විනාඩි පහළොවෙන් පහළොව තමා. ඔන්න ඔය කියන ආයතනයේ සෙත්තපෝච්චි වෙච්චි යන්තරයේ තිබුනේ මෘදුකාංග අවුලක් කියමුකෝ. වෙනත් කාර්මික දෝෂ මොනවත් තියෙනවාද කියල පරික්ෂාකරලා අහවර වෙලා එවන් කාර්මික දෝෂ එකක්වත් නැත යන්නට තහවුරු කරගෙන අහවරවෙලා මෘදුකාංගය නැවත ස්ථාපනය කලාම මෙන්න  යන්ත්‍ර රාජයා එලටම වැඩ. ඒ කියන්නේ වැඩේ පැය භාගෙන් ගොඩ. මේ කියන යන්ත්‍ර මොඩලය වසර දෙක තුනක් ක්‍රියාවිරහිත නොකර  එකදිගට භාවිතයට ගත්තොත් එක්තරා කාලසීමාවක් අවසානයේ හිටි තැනම නවතින්නේ, මටත් විනාඩියකවත් විවේකයක් දියවූ යකුනේ කියල කටින් කියන්න බැරි නිසා. ලංකාවේ වගේ රටවල මාසෙකට දෙකකට වතාවක් විදුලිය බිඳ වැටීම් තියෙන නිසා ඒ වගේ යන්ත්‍ර වලට විවේකයක් ලැබුනත්, ගොඩයා දැන් ඉන්න රටේ විදුලිය බිඳවැටීම් කියන්නේ බොහොම විරල අවස්තාවක්. ඒ නිසා ප්‍රධාන විදුලි ධාරාවට අමුණා තිබෙන යන්ත්‍ර සූත්‍ර කව්රුන් හෝ විසින් විසන්දි නොකළහොත් අවුරුදු ගණනාවක් වුනත් එකදිගට "ඔන්" තත්වයේ තිබීම සාමාන්‍ය දෙයක්. 

ඔන්න ඉහත කී ආකාරයෙන් පැය භාගෙන් වැඩේ ගොඩ නිසා ගොඩයා නැවත නිල රථයට වාර්තා කරනවා ඊළඟ කස්ටමර්ට සේවාව සැපයීමට යාමේ අරමුණෙන්. ඒත් ආයතනය විසින් පැයකට අයකරන තැනකින් පැය භාගයෙන් පිටත්වීම ගොඩයා දකින්නේ මොට්ට මෝල් වැඩක් විදිහට. මොකද කියනවානම් ගොඩයාව  පැයකට වික්කානම් එයින් ගොඩයා වෙත වැටුප ආකාරයෙන් ගෙවනා කාල ප්‍රමාණය පැයක්ම විය යුතුයිනේ හත් ඉලව්වේ. එතැනින් පැය භාගෙන් පිටත්වුනාම ගොනා වෙන්නේ තමුන්ම වග ගොඩයාගේ ටිකිරි මොලයට වැටහෙනවා. ගොඩයාගේ නිල රථය එම ගොඩනැගිල්ල පිහිටි පරිශ්‍රයෙන් පිටවුනොත් ඒ බව රථයේ ජී. පී.එස්. උපාංගය හරහා මවු ආයතනය වෙත දන්වා යැවෙන නිසා එවැනි වැටුප් සහිත  විවේකයක් ගන්නවානම් ගොඩයාගේ නිල රථයද, ආයතනය විසින් සපයා තිබෙන ජංගම දුරකථනයද  සහ ආයතනය විසින් සපයා තිබෙන ටැබ්ලට් පරිඝනකයද එම පරිශ්‍රයේම තිබිය යුතුයි. ඒ මක්නිසාදයත් මවු ආයතනය විසින් පිටත රැකියා කරන උදවියගේ ගමන් බිමන් ඔය කියන ගැජමැටික් තුනෙන්ම හොර රහසේ සොයාබලන නිසා. ඒ නිසා ඒවගේ වෙලාවලට ගොඩයා කරන්නේ රථය කොහේ හෝ ඒ අවටම නවත්වාගෙන,  ජන්ගමයෙන් බ්ලොග් අඩවියක් කියවාගන්න ඒ කාලය යොදවන එකයි. ඒ ඇරුනාම අපේ තඩියා එක්ක මැසෙන්ජර් ඕපාදූපයක් දොඩන්න වගේ දේවල් වලටත් ඒ කාලය යෙදවීම සාමාන්‍යයි. තඩියා මේ දවස්වල මොකක් නමුත් විනිවිද භාවයෙන් තොරවූ වැඩක නිරතවෙලා කියලා ගොඩයාට හිතෙන්නේ මේ දවස්වල තඩියා කෝල් එකකට අල්ලාගැනීම, බල්ලෙක් නාවන්න අල්ලගන්නවට වඩා අමාරු වැඩක් නිසා. ඒ කතාවෙන් මෙතනට වැඩක් නැති නිසා ඒ කතාව පැත්තකින් තියන්න පුළුවන් උනත් ඊයේ තඩියා හදිසියේම ගොඩයාගෙන් අහල එව්වා " උඹ දැන් බ්ලොග් පෝස්ට් කීයක් ලියලා තියනවද" කියන ප්‍රශ්නය. ඒ වෙලේ නිකමට ගොඩයාට හිතුන මූ බ්ලොග් එක කාට හරි විකුනන්නවත් හදනවදෝ කියලත්.


ඔන්න කලින් කිව්ව විදිහට ගොඩයා පැය භාගෙන් වැඩේ අහවරයි. ගොඩයා වගේ කාර්මික උදවිය තමුන්ගේ නිල රථ වැඩිමනක් වෙලාවට නවත්වන්නේ ගොඩනැගිලිවල බඩු භාණ්ඩ පටවන්නට වෙන්කර තිබෙනා කොටසට වෙන්න. ඒකට හේතු දෙකෙන් පළමු හේතුව අවශ්‍ය කරන උපකරණ සහ අමතර කොටස් ගොඩනැගිල්ල වෙත ප්‍රවාහනය කිරීම පහසුව. දෙවැනි හේතුව වෙන්නේ එවැනි ස්ථානවල වාහන නැවත්වීමෙදී මුදල් ගෙවන්නට සිදු නොවීමයි. ගොඩයා මේ කියන දවසේ වාහනය නැවැත්තුවේ ඒ වගේ තැනක වුනත් ඉතුරු පැය භාගය විවේකයෙන් ගතකිරීමට නම් රථය එම පරිශ්‍රයේම වෙනත් ස්ථානයක ගාල්කරගත යුතුයි. ඒ මොකද කියනවනම් වැඩේ අහවර වෙලත් මූ යන්නේ නැතුව මෙතන තවත් ටැග්ගැහෙන්නේ මොකද කියල අදාළ ගොඩනැගිල්ලේ පරිපාලනය ප්‍රශ්න කරන්නට ඉඩ තිබෙනා නිසා.  ඒ ප්‍රශ්නයෙනුත් මිදෙන්න කියල හිටං ගොඩයා ඔන්න රථය පදවාගෙන එනවා ගොඩනැගිල්ලේ ඉදිරිපස කොටසට වෙන්න තියෙන රථගාල දිහාවට. මුළු රථගාලෙන් හරි අඩකට වඩා හිස්ව තිබුනත් ඒ හිස්ව තිබෙන ස්ථානයක රථය නවත්වාගන්න බැලින්නම් මෙන්න බොලේ ඒ ගමන තවත් ප්‍රශ්න පත්තරයක් එතන කියමුකෝ. ඒ හැම ඉඩකම පොළොවේ සුවිසාලෙට ලියල තියනවා හිටං මේන් මේ වගේ පණිවිඩයක්..

"TUESDAY MORNING PARKING ONLY"  සිංහලෙන් කියනවනම් " අඟහරුවාදා උදෑසන නැවත්වීමට පමණයි ". ඕන් බලමුකෝ මේ පින්තුරේ තියෙන්නේ ඒ කියන රථ ගාලේ පින්තුරය තමා..

ඒ ලියල තියන පණිවිඩයට අනුව එම ස්ථානයේ වාහන නවත්වන්න පුළුවන් අඟහරුවාදා උදෑසන පමණයිලු. අනේ හැබෑට මේ සා විසාල රථගාලක ඒ රථගාලෙන් තුනෙන් දෙකක්ම අඟහරුවාදා උදෑසනට පමණක් වෙන්කරලා තියෙන අරුමය මොකක්ද කියලා කල්පනා කරකර ගොඩයා රථගාල වටේම රථය වට දෙක තුනක් පදවනවා දැන් මේ කියන අඟහරු දෝසයෙන් මිදීලා අහක්වෙලා වෙනත් තැනක රථය ගාල් කරගෙන ආතල් පහට බ්ලොග් කටුවක් කියවගන්න කියල. ඒත් අවසානයේ ගොඩයා අකමැත්තෙන් වුනත් තේරුම්ගන්නවා අඟහරු දෝෂයට අහුනොවෙච්චි රථ නවත්වන ස්ථාන එකක්වත් ඉතුරුවෙලා නොමැත කියන කනගාටුදායක කාරනාව. ගොඩයාට දැන් ඉතුරුවෙලා තියෙන්නේ අඟහරුවාදා උදෑසනට පමණක් වෙන් වෙච්චි ස්ථානයක රථය ගාල් කරගෙන,  පාර්කින් ටිකට් හෙවත් දඩ ලියන නැන්දී කෙනෙක් හරි මාමි කෙනෙක් හරි එනවද කියල අංශක තුන්සිය හැටටම ඇන්ටනාව දාගෙන බලා හිටින්ට පමණයි. වෙන කරන්නටම විකල්පයක් නොමැති නිසා ගොඩයා ඔන්න ඔහේ ඔනෑ එකක් කියලා හිතාගෙන අඟහරු දෝසයට අහුවෙච්චි තැනක රථය නවත්තලා රියදුරු ආසනය ෂපාන් එකට ඇලකරගෙන බ්ලොගක් කියවන්න මුලපිරුවා කියමුකෝ. ඒත් මොන නිදහසක්ද හිතේ. වෑන් කටුව නවත්තලා තියෙන්නේ නීත්‍යානුකුල තැනක නොවෙන නිසා හිටං, බ්ලොගක පේලියක් දෙකක් කියවනවා ගොඩයා වටපිටාව නිරීක්ෂණය කරනවා. මොකද කියනවනම් ඔය කියන දඩ කොලයක් හෙවත් පාර්කින් ටිකට් එකක් ලැබීම යනු එය කෙලින්ම මවු ආයතනයට දැනගන්නට ලැබීමත්, ඒ පසුපස එන දහසක් ප්‍රශ්න වලට උත්තර බඳින්නට සිදුවීමත්, ඒ මදිවාට ලංකාවේ මුදලින් රුපියල් හයදහසක පමණවන දඩය ගොඩයාගේ පුද්ගලික මුදලින් ගෙවීමට සිදුවීමත් යන කාරනා තුන හින්දා ගොඩයාගේ ඔලුව සෑහෙන නොසන්සුන්. දඩය අතින් ගෙවන එක මහා කජ්ජක් නොවුනත් මවු ආයතනය හා ගොඩයා අතර පවතින කීර්තිනාමය පළුදුවීම ඒ වගේද දෙයියෝ කියලයි ගොඩයාගේ ඔලුවේ තියන අවුල. මොකද කියනවනම් සිරිබර සිරිංකාවේ රජයේ සේවයෙන් පුහුණුකර බලගැන්වූ ලැබූ, රැකියාව අවම මහන්සියකින් උපරීම කාර්යක්ෂමතාවයකින් කිරීමේ ජිල්මාර්ට් ගොඩයා අතිසාර්ථකව වසර බර ගණනක හිටන් කරගෙන එන්නක් නිසා. 

ඔය කියන තත්වය යටතේ මොන බ්ලොග් කියවිල්ලක්ද කියමුකෝ. ගොඩයා වාහනේ ඇතුලේ හිටං ටේබල් ෆෑන්  එක දෙපැත්තට කැරකෙන්න දම්මහේ වම් පැත්ත බලනවා, දකුණ පැත්ත බලනවා ආයේ වම් පැත්ත බලනවා, ආයේ දකණු පැත්ත බලනවා ඉවරයක් නැහැ. ඔන්න ඔහොම පැය භාගය ගතවෙලා ගියා කියමුකෝ.. ඒ පැයභාගේ ඇතුලත කියවපු බ්ලොගක් නෑ. අන්තිමේ ගොඩයාගේ අදාළ රාජකාරිය එතැනින් අහවර කල වගට රාජකාරී පරිඝනකයේ සටහන් කරලා ඔන්න දෙපැත්තට වනපු බෙල්ලත් අතගගා එතනින් පිටත්වෙලා යන්න රථය පදවනවා රථගාලෙන් එලියට. මෙන්න බොලේ රථගාලේ ගේට්ටුවෙන් පිටතට එන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී ගොඩයාගේ රථයේ පැති කන්නාඩියෙන් ගොඩයාට ආයෙත් අර කෙහෙල්මල් අඟහරුවාදා උදෑසන කියන තඩි අකුරු වගයක් පේනවා. දර්පණයකින් පසුපස පෙනෙද්දී සිද්දවෙන පාර්ශවික අපවර්තනය නමැති කාරණයට අනුව අකුරු හකුරු වෙලා පෙනුනත් ගොඩයාගේ අක්මාවට වැටහෙනවා මේ පෙනෙන්නෙත් මොකක් නමුත් අඟහරුවාදා උදෑසනට අදාළ කෙහෙල්මලක් තමයි කියන කාරනාව. කුතුහලය කියන එක ගොඩයා උපන් නැකතින්ම අරං ආපු එකක් නිසා ගොඩයා නගිනවා වෑන් කටුවේ බ්‍රේක් පැඩල් එක උඩ සෙනිකවම. ඔන්න වෑන් කටුව රථගාල  මැද නතරවෙනවා හොම්බ බිම ඇනෙන ගානට බ්‍රේක් වැදීගෙන. ඒ අතරේ ගොඩයාට ඇහෙනවා වෑන් කටුව ඇතුලේ පටවලා තිබෙන ගොඩයාගේ යන්ත්‍රෝපකරණ ගලවන උපකරණ සහ අමතර කොටස් සල බාලාං ගාගෙන රථය පුරා විසික් වෙන සද්දයත්. ඒ ඔක්කොම පසුවට නැවත සකස් කරගන්න කියලා හිතාගෙන ගොඩයා බහිනවා රථයේ දොර ඇරගෙන මේ පස්සෙන් පේන අඟහරුවාදා උදෑසන කථාව මොකක්දෝ යකඩෝ කියල බලන්න තියන කුතුහලයට.

ඔන්න එහෙනං බලාගමු ගොඩයා දැකපු බෝර්ඩ් එක.. ඒක දැකපු ගමන් ගොඩයා ආයෙත් වටපිට බලලා හෙව්වේ ලිඳක් එහෙම අහලක පහලක තියෙනවද කියල. ඒත් පේනමානෙක ලිඳක් තිබ්බේ නැති නිසා මේ කුජීත සිද්දිය බ්ලොග් රසිකයින්ට කියවන්න ඉතුරුවුනා.

TUESDAY MORNING කියන්නේ හෙන තඩි විසාල කඩයක් යකඩෝ.. ගොඩයා පාර්කින් ටිකට් ලියන නැන්දීලා මාමිලා එයි කියල බයේ පන ගැහි ගැහී බලාන හිටලා තියෙන්නේ කඩේක ගනුදෙනුකාරයින්ට වෙන් කරපු රථගාලක යකඩෝ කියල දැනෙද්දී කොච්චර කුජීත හැඟීමක් දනුනාද කියනවනම් අහලක පහලක ලිඳක් තිබ්බනම් අම්මපල්ලා පනිනවා පනිනවා පනිනවාමයි.

ගොඩයා පෝස්ටුව ලියලා දින කීපයක් වුනත් මේ පින්තූර හතර මේ පෝස්ටුවට අවශ්‍යම නිසා අද නිවාඩු දවසේ තකහනියේම එතනට ගිහින් පිංතූර ටික අරගෙන ආයෙත් ලැජ්ජාව අලුත් කරගෙන ආව ඕන්..

ඔන්න ඊළඟට තමා පෝස්ටුව ලියන්න උක්තවෙච්චි පීසාවේ කතා පුවත ලියවෙන්නේ. ගොඩයාගේ හිතවතෙක් පහුගිය දොහක පිටරටක සවාරියක් ගියා කියමුකෝ රාජකාරී වැඩකටයුත්තක් සඳහා. හිතවතෙක් කිව්වට ගොඩයා මේ කියන හිතවතාව ගොඩයාගේ දෙමාපියන් තරමටම හදවතේ ඉන්න සහ ගරුකරනා චරිතයක්. ඒ නිසා මේ සිද්දිය වුනත් එහෙන් අවසර ලැබුනේ නැත්තම් කීයටවත් බ්ලොගයේ ලියවෙන්නේ තියා ගොඩයාගෙන් පිටස්තර කිසිම කෙනෙක් දැනගන්නේද නැත. 

ඔන්න දවසක්දා උදේක ගොඩයාගේ ජංගම දුරකතනයට පැමිණෙනවා මේ කියන හිතවතාගෙන් වට්ස්ඇප් ඇමතුමක්. මේ කියන වෙලාව උදේ පාන්දරක් නිසා ගොඩයා උන්නේ රැකියාවට යන්න අවදිවෙන්න කම්මැලිකමේ තනි ඇහෙන් පොරෝනය අස්සෙන් කරුමක්කාර ඔරලෝසුව දිහා බලමින්. දන්නා කියන කෙනෙකුගෙන් පැමිණෙන ඇමතුමක් ගොඩයා කවදාවත් නොසලකා හරින්නේ නැති නිසා ගොඩයා හනික ඇමතුමට උත්තර දෙන බොත්තම ඔබනවා කියමුකෝ. එතැන් පටන් සිදුවූ දෙබස මෙතැන් සිට කියවා සියලු බ්ලොග් රසිකයින් පහන්සංවේගය ඇතිකරගත්වා..

මචං උඹ බිසීද..

මේ උදේ පාන්දර මොන බිසීද බං.. කතාකරන්න පුළුවන්.. කියහන්.. මොකද හදිසියක්ද..

හදිසියක්මත් නෙවෙයි බං.. පොඩි විස්තරයක් දැනගන්න කියල..

ඉස්සෙල්ල කියහන් ටුවර් ඒක හොඳයිද.. දැන් ඔය රටේ වෙලාව කීයද..

දැන් රෑ  බං.. ටුවර් ඒක අවුලක් නෑ.. ඒත් ඉතින් මේ රටේ කෑම තමා කටේ තියන්න බැරි..

ගණන් ගන්න එපා බං.. ඔය මොනාහරි බඩට දාගෙන ජීවිතේ ගැටගහගනින්.. දවස් කීපයයිනේ..

එහෙම කියල නොකා ඉන්න බැහැනේ බං.. මුන්ගේ මල ජරාව කන්න තියා හිතන්නවත් බෑ..

හරි දැන් කියහන් මොකක්ද උඹ හදිසියේ කෝල් කරපු හේතුව කියල..

ඒකත් කෑම ප්‍රශ්නයක් තමයි බං..

ඇයි දැන් උඹට කෑමක් හදන විදිහද දැනගන්න ඕනවෙලා තියෙන්නේ..

නැහැ නැහැ බං..

එහෙනං කියහන් මොකක්ද උඹට වෙන්න ඕන..

මෙන්න මේකයි මචං ප්‍රශ්නේ.. මෙහෙ කෑම කන්නම බැරි නිසා මම ඊයේ මම ඉන්න හෝටලේ ළඟ තියන පීසා කඩේකින් පීසා එකක් ගෙන්නගත්තා..

ඉතිං පීසා ඒකත් කන්න බැරිද..

නෑ නෑ ඒක අප්සෙට් එකක් නෑ ඒක කෑවා...

එහෙනං දැන් මොන මලදානයක්ද උඹ මේ අහන්න යන්නේ මගෙන්.. ඊයේ පීසා කෑවනම් අදත් පීසා කාපං.. ඉවරනේ..

ඉතිං පීසා තමා අදත් කන්න යන්නේ.. දවල් දවසෙම වැඩ වලට හිරවෙලා ඉඳලා රෑට විතරයි කැමති කෑමක් කන්න වෙලාව හම්බෙන්නේ බං.. අපි වැඩකරන පැත්ත හෙන ග්‍රාමීය පලාතක්.. ඔක්කොම තියෙන්නේ පොඩි පෙට්ටි කඩ.. එව්වයේ තියෙන්නේ මුන්ගේ කෑමම විතරයි.. එව්වා කටේ තියන්න බෑ බං..

ඉතිං දැන් කාපං ඕක මට කියා කියා ඉන්න ඕනෙද කෝල් අරගෙන.. 

නෑ නෑ බං පොඩි අවුලක්..

පීසාත් තියෙනවනම් කන උඹට යකෙක් කන්න බඩගිනියිත්නම් දැන් මගෙන් උඹ හදන්නේ පීසා කන්න කරෝල හොද්දක් හදන විදිහ අහන්නද ???

නෑ නෑ බං.. මේකයි ප්‍රශ්නේ.. උඹ මයික්‍රෝවේව් අවන් ගැන දන්නවද...

මම මොකෝ බං මයික්‍රෝවේව් අවන් ගැන නොදන්නේ.. තුන් වේලම කෑම රත් කරන්න ඕක ඉතිං කොයිතරම්නම් උදව් වෙනවද.. දැන් පීසා එකයි මයික්‍රෝවේව් අවන් එකෙයි අතරේ තියන සහසම්භන්ධය මොකක්ද කියහන්..

මේකයි මචං ප්‍රශ්නේ.. ඊයේ ගෙනාපු ලාර්ජ් සයිස් තඩි පීසා ඒක මට ඔක්කොම කන්න බැරිවුනානේ..

ඔව් ඉතිං උඹට එච්චර තඩි පීසා එකක් කන්න සාගරයක් තරම් බඩක් තියෙන්නේපයි..

ඉතිං උඹ පනිනවනේ.. අහපන්කෝ මම කියනදේ..

හා කියහන්..

ඊයේ ගෙනාපු පීසා එකේ ඉතුරු ටික මම හොටෙල් එකේ කාමරේ තියන මිනි ෆ්‍රිජ් එකේ දාල ගියා..

ඉතිං දැන් ඒක කව්රුහරි එකෙක් කාලද.. අවුලක් නෑ .. තව එකක් ඕඩර් කරහන්.. බිල් ටික උඹලාගේ කොම්පැනියෙන් ගෙවනවානේ..

ඔන්න ඉතිං උඹ මගේ යකා අවුස්සනවා.. අහං හිටහන්කෝ.. 

හා කියහන්කෝ..

මේ කාමරේ මිනි ෆ්‍රිජ් එකයි මයික්‍රෝවේව් එකයි දෙකම තියෙනවා මචං.. මම මේ බැලුවේ මයික්‍රෝවේව් එකේ දාල පීසා කෑලි දෙකක් රත්කරගන්න කියල..

ඉතිං දැන් ඕක මට කියා කියා ඉන්නේ නැතුව ඕක රත් කරන කාපං.. හැබැයි පුතා පීසා මයික්‍රෝවේව් දැම්මාම පීසා ඒක චපාති රොටියක් වගේ වෙනවා.. ඒත් අවුලක් නෑ බඩ පුරවගන්න මොනාහරි කන්න එපැයි..

හරි බං.. චපාති හරි ලැවරියා හරි කන්න මේ මයික්‍රෝවේව් මගුල වැඩ කරන්නේ නැහැනේ..

ඒ කිව්වේ..

මේක ඕන් වෙන්නේ නැහැ බං..

උඹ හරියට දොර වහල නැතුව ඇති.. 

නෑ ..නෑ.. බං.. දොර වහල තියෙන්නේ හරියටම..

ඉතිං ඕක විනාඩියක් රත්වෙන්න දාපං..

කෝ ඉතිං ඉලක්කම් ගැහුවට වැඩකරන්නේ නැහැනේ බං..

දැන් උඹ ඉලක්කම් ගහල ඕන් කරාම ඇතුලේ ලයිට් ඒක පත්තු වෙනවද..

මේකේ ඇතුල පෙන්නේ නැති වර්ගයේ එකක් බං..

බලහං ප්ලග් ඒක බිත්තියට ගහලද කියල..

ම්හ්.. ප්ලග් ඒක පේන්නේ නැහැ බං.. මේක කබර්ඩ් එකක් ඇතුලට වද්දල හයිකරලා තියෙන්නේ.. ඒත් ඉලක්කම් ඔබනකොට බීප් සද්දේ එනවා කියන්නේ කරන්ට් ඒක එනවා කියන ඒක නේද..

හ්ම්.. බොත්තම් ඔබනකොට බීප් එනවනම් කරන්ට් එකේ ප්‍රශ්නයක් වෙන්න බෑ ..

කෝකටත් පීසා කෑල්ල ඇතුලට දාලා දොර හොඳට වහලා අංක ඒක ඔබලා ස්ටාර්ට් ඔබහන් බලන්න..

මේකේ ස්ටාර්ට් බොත්තමක් නැහැ බං.. "ඕකේ" කියල එකක් තියෙන්නේ.. මේවා හෙන ගොන් රටවල් බං..

හරි එහෙනං අංක "එක"  හරි "දෙක" හරි ඔබලා "ඕකේ" ඔබහන් බලන්න.

හරි එබුවා.. ම්හ්.. ඒත් මුකුත් නැහැ බං..

එහෙනං බලහං ඕකේ තියෙනවද කියල "ඩීෆ්රොස්" හරි "කුකිං" හරි කියලා බොත්තමක්..

හිටහන් බලන්න......ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්....ම්හ්.. නැහැ බං...

එහෙනං නිකම්ම ඕකේ බොත්තම ඔබහන් බලන්න..

"බීප්"... ම්හ්... නැහැනේ බං...

උඹට හොඳටෝම ෂුවර්ද දොර වැහිලා කියල..

ඔව් බං ඔව් මේක වැහිලා තියෙන්නේ හොඳටෝම...

වෙන්න බෑ .. ආයේ දොර ඇරලා ටිකක් තදින් වහල බොත්තම් ඔබහන් බලන්න...

"දඩාස්"..."බීප්"..."බීප්".... ම්හ්... වැඩකරන්නේ නැහැ බං..

උඹ දන්නවද ඕක හරියටම වැඩ කරන එකක් කියල.. කෝකටත් ගිහින් හෝටලේ රිසෙප්ෂන් එකෙන් අහල වරෙන් ඔය මගුල වැඩ කරන එකක්ද කියල..

ඔව් ඔව් බං.. මේක එහෙම වැඩකරන්න බැහැ.. උන්ගෙන් මේක වැඩකරන කෝර්ඩ් එක ඉල්ලගන්නෝන මෙව්වා පාවිච්චි කරන්න.. මං ගිහින් රිසෙප්ෂන් එකෙන් කෝර්ඩ් එක ඉල්ලන් ඇවිත් තමයි මේ පීසා කෑල්ල රත්කරන්න සෙට් වුනේ..

ඈ....... මම දන්නේ නැහැ ඔය කියන මයික්‍රෝවේව් එක මොන ජාතියේ එකක්ද කියල.. ඒ හින්ද මට ඕකේ ෆොටෝ එකක් ගහල එවපන් බලන්න ඉස්සෙල්ලම..

ඔන්න ගොඩයාගේ හිතවත් මිත්‍රයා මයික්‍රෝවෙව් එකේ පිංතූරයක් එවනවා වට්ස්ඇප් හරහා.. පිංතූරය දැකපු ගමන් ඇඳේ හිටපු ගොඩයා උඩ විසික් වෙනවා අඟහරු ලෝකය ගාවටම.. ෆෝන් ඒක කොහේ විසික්වුනාද කියල නිනව්වක් නැතුව ගොඩයා ඇඳෙන් පැනල බිම වැටීගෙන කොට්ටයක් විකාගෙන හිනාවෙනවා හිනාව නවත්තගන්නම බැරි නිසා.. දුරකතනයේ ඉන්න අනෙක් පාර්ශවයට ඇහෙන්නේ නැතිවෙන්න හිනාවෙලා හිනාවෙලා හිනාවෙලා උදේ පාන්දරම නොමිලේ ලැබිච්ච ආතල් එකේ වින්දනය උපරිමේටම අරගෙන ඊළඟට  ගොඩයා හොයනවා ෆෝන් කටුව කොහේ විසික්වුනාද කියල... ඔන්න  ගොඩයා ෆෝන් කටුව හොයාගන්නවා ඇඳ අස්සෙන් ඇඳ යටට වැටිලා තිබිලා..

හෙලෝ...

මොකෝ බං එකපාරටම සද්ද නැතිවුනේ...

නෑ මේ උඹ එවපු ෆොටෝ ඒක දැකල මම පොඩ්ඩක් අප්සෙට් ගියා..

ඒ මොකෝ.. 

උඹට ඒකෙන් වැඩක් නෑ.. උඹේ ඔය පීසා කෑල්ල කීයක් විතර වටිනවද...

දන්නේ නෑ බං.. මුළු පීසා එකම ඩොලර් වලින් ගත්තොත් පහළොවක් විතරවුනා..

හරි.. දැන් එහෙනං උඹේ ඔය පීසා රත්කරන ආසාව පැත්තකින් තියල ඕකෙ සීතල අඩුවුනාම රත් නොකර කාපං..  ඒ කාලා තව ඉතුරුවුනොත් උදේට වැඩට යනකොට ඉතුරු කෑලි ටික ෆ්‍රිජ් එකේ දාන්නේ නැතුව හවසට ඇවිල්ල කන්න මයික්‍රෝවේව් එකේ දාල පලයන්.. මොකද ඕක තමයි ඉතිහාසයේ රන් අකුරෙන් ලියවෙන රන් හා වටිනා පලවෙනි පීසා කෑල්ල.

ඇයි මේ මොඩල් එකේ පීසා කෑල්ලක් රත් වෙන්න එච්චර වෙලා යනවද... මොකක්ද දැන් මේ ඉතුරුවෙච්චි පීසා කෑල්ලේ තියන වටිකම.. උඹට උදේ පාන්දර මොලේ පිස්සු වැටිලද..

හරි ඒ කතාව අමතක කරලා මට කියහන් උඹ රිසෙප්ෂන් එකේ එකාගෙන් ඕකේ කෝර්ඩ් ඒක ඉල්ලුවේ මොකක් කියලද..

උඹ මේ බඩගින්නේ ඉන්න මගෙන් පිස්සු ප්‍රශ්න අහන්න එපා බං.. මම කිව්ව  කාමරේ තියන මයික්‍රෝවේව් එකේ කෝර්ඩ් ඒක දෙන්න කියල.. ඉතිං ඌ කොලකෑල්ලක ලියල දුන්න..

හ්ම්..

ඔව්වයින් වැඩක් නෑ.. මට මේක වැඩකරවන හැටියක් කියහන් වල්පල් අහන්නේ නැතුව..

ඔය උඹ ඉන්න හෝටලේ අවට ෆාමසියක් එහෙම නැද්ද...

නැතිවෙන්න බැහැ බං.. අනිවාර්යෙන් තියෙන්න ඕන.. මේක මේ රටේ කැපිටල් එකනේ.. දැන් මට කියහන් මයික්‍රෝවේව් එකයි ෆාමසියෙයි තියෙන සම්භන්දෙ මොකක්ද කියල..

ඉක්මනට ෆාමසියට දුවල ගිහින් පිස්සන්ට දෙන සැරම සැර බෙහෙතින් පෙති දෙකක් ඉල්ලගෙන එකක් උඹ බීලා අර උඹට මයික්‍රෝවේව් එකේ කෝර්ඩ් ඒක දීපු රිසෙප්ෂනිස්ට්ටත් එකක් දීල ඉක්මනට බොන්න කියහන්..

මොන මගුලක්ද යකෝ මේ කියවන්නේ..

ඔව් යකෝ... මගුලක් තමා.. උදේ පාන්දර මෙච්චර ආතල් දෙන්න එපා බං... උඹ ඔය පීසා රත් කරන්න දඟලන්නේ මෙව්වා ඒක මයික්‍රෝවේව් එකක් නෙවෙයි මල හත්ඉලව්වේ..

එහෙනං...

යකෝ ඕක සේප්පුවක්...

හුටා....


කොමෙන්ටුවක් දමාගෙන යමු ඈ...

අපේ ගුරුවරු 1 - ත්‍රිපෝෂ , හයිබ්‍රිඩ් ටොකු සහ කොස් ගහේ මෙව්ව එක

අම්බලන්ගොඩයට ගුරුවරු ගැන පෝස්ටුවක් ලියන්න කාලෙක හිටං ඕනෑකම තිබුනත් ඒ ඕනෑකම දවසින්දවස මගෑරුනා කියමුකෝ. ඒ හින්ද ගොඩයා මේ ලකලැහැස්ති වෙන්නේ ගුරුවරු කීපදෙනෙක් ගැන මතකය අවධි කරන්න. ගොඩයා හිච්චි එකා සංදියේ හිටං උගන්නපු ගුරුවරුන් ඔක්කමලා ගැන විඩින් විඩේ ලියන්න ඕනෑ කියන හිතිවිල්ල ඔලුවේ තිබුනත් බ්ලොග් ලියවිල්ල එහෙම සැලසුම් කරගෙන කෙරෙන වැඩක් නෙවෙයි නිසා එවෙලෙට හිතට එන දේ ගැන ලියවෙනවා මිසක්ක සැලසුම් කරන එව්වා ලියවෙනවා බොහෝම අඩුයි කියමුකෝ. ඒ හින්ද ගොඩයා තීරණය කළා වෙලාව ලැබෙන විදිහට ගුරුවරුන් ගැන පොස්ටුවක් ලියන්න. 

ඉස්සෙල්ලම ගුරුවරුන් ගැන ලියන්න  පටා...........න් ගනිද්දී පෙර පාසැල් ගුරුවරිය ගැන යමක් සඳහන් නොකර සිටීම එතුමියට කරනා අසාධාරණයක්.  අයන්න ආයන්න ඩබල් රූල් පොතේ රූල් අතරේ ලියන්න පුරුදු කරපු මණුසීලි ටීචර් ගොඩයට මුණගැහෙන්නේ කලුවඩුමුල්ල ශ්‍රී විජයාරාමයේ තිබ්බ පෙරපාසලේදී. ඒ කිව්වේ එක්දහස් නවසිය අසූ දෙක වසරේ වෙන්න ඕන. ඒ කාලේ අද කාලේ වගේ හංදියක් හංදියක් ගානේ පෙරපාසල් තිබ්බ කාලයක් නෙවෙයි. ඒ වගේම ගොඩයාගේ නිවසට ආසන්නම පෙරපාසල වුනේ කලුවඩුමුල්ල පංසලේ පෙරපාසල තමා ඉතින්. ඔය පෙරපාසලේ ගුරුවරුන් දෙන්නෙක් හිටියා කියල මතකයේ තිබුනත් අනෙක් ගුරුවරිය කව්ද ඇයගේ නම මොකක්ද කියන එක ගැන ගොඩයාගේ මතකය හරීම දුර්වලයි. 

ඔය කියන ගුරුවරියන්ට ගොඩයා සම්භන්ධ පළමු අභියෝගය වුනේ අකුරු ලියවීම නෙවෙයි. අකුරු ලියන්න හත් ඉලව්වේ අම්බලන්ගොඩයාව පෙර පාසලේ ඉන්දගන්න එපැයි ඉතින්. කොහේ ඉන්දගැනිල්ලක්ද මයේ අම්මා ගොඩයා පන්සලේ ධර්මශාලාව ඇතුලට අතුල්කරපු ගමන්ම ගුරු දෙපොල යමපල්ලෝ දෙන්නෙක් වගේ දෙපැත්තෙන් ඉඳන් ධර්මශාලාවේ දොර වහනවා කියහන්කෝ. ඊට පස්සේ ගොඩයාගේ භාරකාරයා වෙච්චි පුංචි අම්ම එළියේ.. ගොඩයා ඇතුලේ.. ඉතින් කොහොමද මයේ අම්මා ඉවසාන ඉන්නේ.. ඉතින් ගොඩයා අඬනවා ධර්මශාලාවේ බිත්ති හතර දෙදරන්න. දැන් ඉතින් මේක කියවන උදවිය හිතයි ගොඩයා හෙන සාටර් පොරක් කියල. ගොඩයා විතරක් නෙවෙයි ආයුබෝවන්ඩ, එතන නිකම් මලගෙදරක් වගේ ළමයි භාගෙට භාගයක් ධර්මශාලාවේ දොර දෙපලු කරන්න හදනවා අම්මා ඉල්ලලා. එහෙම බැලුවාම ඒ සද්දෙට කලුවඩුමුල්ල ග්‍රාමය පෘථිවි ගෝලය උඩින් ගැලවිලා විසික් නොවුනා ඇති. මොන්ටිසොරියම එක සීරුවට අඬන්න තියාගත්තාම කව්ද යකඩෝ ළමයි තිහක් හතළිහක් නලවන්නේ. ඒකට මල පනින ටීචර්ලා දෙන්නා අම්මලාගෙන් වැඳ නොවැඳ ඉල්ලා හිටිනවා කියන තැනකට වඳින්නම් හත් ඉලව්වේ මේ ළමයින්ගේ පේන මානෙන් එහාට පලයව් කියල. අම්මලාත් ටීචර්ලාගේ අණ ඇහුනා නෑහුනා ගානට ඒ අස්සෙම ගැවසෙනවා තමුන්ගේ දරු පැටියව දාල යන්න තියන දුකටදෝ කොහේ. 

මුළු මොන්ටිසොරියම මල ගෙදරක් වගේ ධර්මශාලාවේ උළු හෙලවෙන්න අඬදදී ගොඩයා පරාද වෙයිද උන්ට. එහෙම වෙලා බෑනේ හිටං.. ඉතිං උන්ට සහයෝගයක් වශයෙන් ගොඩයත් උන්ට වඩා හයියෙන් අඩනවා පුංචි අම්මව ඉල්ලලා. අම්මලා එළියේ හිටං ළමයි අඬන දිහා බලාන හිනාවෙවී ඉන්න එක ඊටත් එහා ළමයින්ට කේන්තියි. ඇයි යකෝ එහෙම හොටු පෙරාගෙන අඬද්දී එහෙම සමච්චලේට හිනාවෙන එක සාධාරණ නැහැනේ. ගෙවල්වලින් එද්දී කොන්ඩ ලස්සනට පීරලා මුනේ පියරු දාල නළලේ පොට්ටුවක් හෙම තියල අරන් එන මල් වගේ දරු පැටවූ අපේ අප්පෝ ධර්මශාලාවේ දොරෙන් අතුල්කරපු ගමන් ඔක්කෝම මේකප් ආගිය අතක නැතිවෙනවා කියමුකෝ. එහෙම කල්පනා කරාම ශ්‍රී විජයාරාමේ ධර්මශාලාවේ දොරවල්වල කඳුළු තවරපු ළමයි කීයක්නම් ඔය අවට ඇතිද. ඔන්න ඔය අඬන සෙල්ලම ඉවර වෙන්න මාසයක් විතර ගියා කට්ටියටම. ටිකෙන් ටික මොන්ටිසෝරියේ ළමා කැල එකිනෙකාට හුරුවුනාම ගොඩයාත් ටිකෙන් ටික සාමාන්‍ය අතට හැරුනා ඉතිං. 

විවේක කාලයට ටීචර්ලා එකතුවෙලා පොල් ගාලා අනලා හදලා දෙන ත්‍රිපෝෂ ළමයින්ට අනිවාර්ය ආහාර වේලක්. තිහක් හතළිහක් විතර හිටපු ළමයි ලපටි ඔක්කොම පේලියට වාඩිකරවලා ටීචර් කෙනෙක් විසින් ත්‍රිපෝෂ ගුලි දෙක ගානේ බෙදාගෙන යනවා කියමුකෝ. ගෙදරින් ඉන්ටවල් එකට කන්න කෑම පෙට්ටියක් පුරවල මොනවහරි ලැබුනත් ඒ ත්‍රිපෝෂ ගුලි දෙක අනිවාර්යෙන්ම කෑ යුතුමයි. මොන්ටිසෝරියට සාපේක්ෂ මතකයන් තව බොහොමයක් තිබුනත් ඔය ත්‍රිපෝෂ ගුලි දෙකේ රස මතකයන් මොන්ටිසෝරියට වඩා ගොඩයාගේ මතකයේ අමරණීයයි කියලයි ගොඩයාගේ අදහස. ඒ තරම් රස ත්‍රිපෝෂ ආයේ කවදාවත් ගොඩයාට කන්න ලැබුනේ නැහැ කිව්වොත් එක ඇත්තම ඇත්ත කතාවක්. මොන්ටිසෝරි ඉවර වෙලා ගොඩයා පලවෙනි වසරට ඇතුලත් කරපු දවසෙත් ඊට දවස් කීපයක් යනකනුත් අම්බලන්ගොඩයා තාත්තගේ කලිසමේ එල්ලිලා හොටු පෙරාගෙන අඬන්න තියාගත්තේ ගොඩයා පුංචි එකා සංදියේ හිටන්ම සංස්කෘතියට, සභ්‍යත්වයට, චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර වලට ගරු කරන නිසාමයි. ඒ ඒ චාරිත්‍ර ඒ ඒ අවස්ථා වලදී සමරන්න ඕනනේ හිටං. 

අම්බලංගොඩයා ඊළඟට ලියන්නේ ලුෂන් සර් ගැන.  ලූෂන් සර් ගොඩයලාගේ පන්තියට ගණිතය උගන්වන්න එන්නේ නවය වසරේදී. අනෙකුත් ගණිතය ගුරුවරුන් අතරින් ලූෂන් සර් වෙනස් වෙන්නේ එතුමාගේ ගණන් ඉගැන්වීමේ ක්‍රමවේදය වෙනස් නිසා. අනෙකුත් ගුරුවරුන් කළු ලෑල්ලේ ගන්න හදල ළමයින්ට උගන්වද්දී ලූෂන් සර්ගෙන් ගණන් ඉගෙනගත්තු ළමයින්ට සිද්දවුනේ ඒකෙ අනික් පැත්ත. ඒ කිව්වේ ළමයි කළු ලෑල්ලේ ගණන් හදල සර්ට ගණන් උගන්වන ක්‍රමයක් තමයි ලූෂන් සර් ඇති සාර්ථකව කරගෙන ගිය ගණන් ඉගැන්වීමේ ක්‍රමවේදය. ඒක බොහොම අසීරුයි... කටුකයි... භයානකයි... හැබැයි අත්දුටුයි ප්‍රත්‍යක්ෂයි එකෙක්වත් ගණන් ෆේල් වෙනවා බොරු... ලූෂන් සර්ගේ ක්‍රමයට ගණන් ඉගෙනගන්න එකෙකුට ඊළඟ ආත්මෙත් ගණන් අමතක වෙන්නේ නැහැ වගේම ලූෂන් සර් අමතක වෙන්නෙත් නැහැ . 

සර් පන්තිය ඇවිත් ළමයි නැගිටලා ආයුබෝවන් කියනකොට ලූෂන් සර් කළු ලෑල්ලේ ගානක් ලියල ඉවරයි ආයුබෝවන්ඩ.. ඊළඟට ළමයි හැමෝම බොහොම ආසාවෙන් බලාගෙන ඉන්නේ කාටද පළමු දිනුම් වාරය ඇදෙන්නේ කියලයි. ඕන්න ඊළඟට ලූෂන් සර් පන්තියේ ඉන්න ගැහැනු පිරිමි මල් පලතුරු ඔක්කොමලා දිහා දානව ස්කෑන් පාරක්. ඒ වෙලාවට ළමයි හතලිස් පහේම හර්දය වස්තුවට ඉලෙක්ට්‍රික් ජෙනරේටර් එකක් හයිකරොත් රටටම කරන්ට එක දෙන තරමේ විදුලියක් නිපදවාගන්න පුළුවන් වෙන තරම් හයියෙන් හැම එකාගෙම හදවත් මෝල අධික වේගයෙන් ගැහෙනවා දෙයියෝ. ලූෂන් සර් පන්තිය දිහා දාන ස්කෑන් පාර නවතින තැන එකාට පළමු දිනුම ඇදෙනවා කොයිතරම් අකමැත්තෙන් වුනත්. ඉන් අනතුරුව සිද්දවෙන්නේ ලූෂන් සර් විසින් නම්කෙරෙන වාසනාවන්තයා කළු ලෑල්ල වෙත ඇවිදගෙන යාමත් ලූෂන් සර් පන්තිය පසුපසට වී ජයමල්ල හිමි එකා හෝ එකී කළු ලෑල්ලේ ගණිත ගැටලුව විසඳන ආකාරය බලා සිටීමත්.  ගණිතය වසනා ලොතරැයිය එතනින් අවසන් නැත පින්වතුනි. ගණන් සෑදු එකා හෝ එකිය ගණන සාදා කළු ලෑල්ල අසල ප්‍රදර්ශන භාණ්ඩයක් සේ හිටගෙන ඉද්දි ඊළඟට ලූෂන් සර් පටා......න් ගන්නවා ආයෙත් සැනසිලි තෑගී දිනුම් සඳහා කුසපත් අදින්න. පළමු ජයමල්ල හිමිවීම ගණන සෑදු එකාට හෝ එකියට වුනත් සැනසිලි තෑගී ජය වාසනාව අඩුම තරමේ දහ දෙනෙකුටවත් හිමිවෙනවාමයි. ඒ දිනුම් හිමිවීම සිදුවෙන්නේ මෙන්න මේ ආකාරයෙන්. 

ලූෂන් සර් පටාන් ගන්නවා හිතෙන හිතෙන එකාගෙන් ගණන් සාදා ඇති ආකාරය සහ පිළිතුර නිවැරදිද යන ප්‍රශ්නය අහන්න. ඉන් අනතුරුව වැරදි පිළිතුරු දුන් සියලුම දෙනාටම  ලූෂන් සර්ගෙන අති අගනා හයිබ්‍රිඩ් වර්ගයේ ටොකු කිහිපයක මිහිර විඳ ගැනීමේ වාසනාව හිමිවෙනවා. මේ ටොකු වලට හයිබ්‍රිඩ් කියන වචනය විශේෂයෙන් කියන්න හේතුවුනේ මෙව්වා දවල් තරු එලොව පොල් යන පහසුකම් දෙකම එකට මුසුකිරීමෙන් සකසාගත් සුවිශේෂී දෙමුහුං ටොකු විශේෂයක් නිසා. විනාඩි හතලිහක ගණන් කාලපරිච්චේදය ඇතුලේ හතලිස් පහක් වෙච්චි ගැහැණු පිරිමි මල් පලතුරු සියල්ලන්ටම පිළිතුර වැරදීම යනු සැනසිලි තෑගී අනිවාර්යයි. ගණන සෑදු පින්වතාට හෝ පින්වතියට, තමා සෑදු ගණිත ගැටලුව වැරදිනම් සුපිරි ජයමල්ල වශයෙන් හයිබ්‍රිඩ් ටොකු තුනක මිහිර තනිව වින්දගනීමේ අවස්තාව නොමිලේම හිමිවෙනවා. ලොතරැයි ඇදිල්ල එතනින් ඉවරයි කියල හිතුවට ඉවර නැහැ පින්වතුනි.. කළු ලෑල්ලේ ගණන හදපු එකා හෝ එකිය හදපු ගණන වැරදිනම් සැනසිලි තෑගී වශයෙන් ඇසූ ප්‍රශ්නයට "ගණන වැරදියි" කියා කියූ එකෙකුට හෝ එකියකට එම ගණනම නිවැරදිව සෑදීම වාසනාව හිමි වෙනවා කියමුකෝ.. නැවතත් පෙර පරිදිම එම ගණන හරිද යන ප්‍රශ්නයට සැනසිලි තෑගී සඳහා කුසපත් ඇදීම ලූෂන් සර් විසින්ම සිදු කරනවා අයියෝ. ඉතින් ඔය අවදානම් සහගත ගණන් පීරියඩ් එක ඇතුලේ ගණන් පාඩමට අවධානය යොමු නොකර වෙනත් ලෝක වල සැරිසරනවා යනු ඔලුව උඩට වැහපන් දෙයියෝ ටොකු වැස්සක් කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා සමානයි. 


සතියකට දවසක් හෝ දෙකක් ලැබෙන බෝනස් එකක් වගේ ගණිතය ඩබල් පීරියඩ් තියෙනවා යනු ශ්‍රී එෆ් එම් එකේ රෑට යන මූසලම  මුසල අවාසනාවට ඇත්ත කතාවක් හා සමාන අවාසනාවන්තම අවාසනාවන්තම අවාසනාවන්තම සිදුවීමක්.. ගණිතය ඩබල් පීරියඩ් එක අවසන ජී පන්තියේ සියල්ලෝම ගණිතයෙන් පයිතගරස්ටත් එහා කෙල පැමිණි උදවිය වෙන්නේ ඒ පැය එකහමාර ඇතුලත එකෙක්වත් හුස්මක් ගන්නවත් තමුන්ගේ අවදානය ගණිතයෙන් එලියට ගෙනියන්නේ නැති නිසා. මොකද කියනවනම් ඒ හයිබ්‍රිඩ් ටොක්ක ඔලුව උඩට මෝටාර් වෙඩිල්ලක් පහත් වෙන තරමේ එකක් නිසා.


ඒ වගේ වාතාවරණයක් යටතේ "ලූෂන් සර් අද නිවාඩු " කියන ආරංචිය භාවනාවක් වගේ හිත නිවන ආරංචියක් ආයුබෝවන්ඩ. ඒත් ඉතින් ඒ වගේ හිත නිවන ආරංචි අහන්න අපි කරපු පිං මදිවුණා. මොකද කියනවනම් ලූෂන් සර් අවුරුද්දට දවස් දහයක්වත් නිවාඩු ගත්තේ නැහැ. ලූෂන් සර් මොකක්දෝ පුද්ගලික හේතුවකට ටික කාලයකට විදේශගත වීම හේතුවෙන් ගොඩයලාගේ පන්තියට දහය වසරේදී වෙනත් ගුරුවරයෙක් ආදේශ කෙරුණා කියමුකෝ. අවුරුද්දක් දෙකක් වගේ යද්දී ලූෂන් සර් ආයෙත් ඉස්කෝලේ ගණන් උගන්වන්න පටන් ගත්තත් ගොඩයලාට ආයෙත් හයිබ්‍රිඩ් ටොකු කන්න වාසනාව් නැතිවුණා. කැමැත්තෙන් උනත් අකමැත්තෙන් උනත් ගණන් පීරියඩ් එකේ පිස්සු නටන්න ලූෂන් සර්ගේ ක්‍රමය ඇතුලේ එකෙකුටවත් පුංචිම පුංචි ඉඩක්වත් තිබුනේ නෑ. එහෙම කරානම් ඌ එදා ගෙදර ගියේ ටොකු කාපු ඔලුව අතේ අරගෙන. ඔය හයිබ්‍රිඩ් ටොකු වාසනාවේ ජයමල්ල හෙවත් පළමුව කළු ලෑල්ලේ ගණන සෑදීමේ භාග්‍යය වැඩිපුරම දිනාගත් සාමාජිකයින් බොහොම සුළුතරයක් අතරින් අම්බලන්ගොඩයත් එකෙක් යකඩෝ. ලූෂන් සර් පන්තියට ඇවිත් කළු ලෑල්ලේ ගාන ලියල අහක් වෙලා ගොඩයා දිහාවට ඇඟිල්ල දික් කරලා "හ්ම්" කියල කියල ඔලුවෙන් කළු ලෑල්ල දිහාව පෙන්වනකොට ගොඩයාට හිතෙන්නෙම ඇයි දෙයියෝ මම මේ තරම් වාසනාවන්ත කියන සිතුවිල්ලමයි. ගොඩයාට වගේම, හික්කඩුවේ ඉඳන් ඉස්කෝලේ ආපු දැන් සම්පත් බැංකුවේ රාජකාරි කරන අපේ මිත්‍රයෙකුටත් පීරියඩ් එකේ පළමු දිනුමේ ජයග්‍රාහකයා වෙන්න සම සම අවස්තාව ලැබුනා ගොඩයාට මතකයි. මොකද කියනවනම් ලූෂන් සර් හැමදාම පලවෙනි ගාන හදන්න අල්ලාගත්තේ එක්කෝ ඌ නැත්තම් අම්බලන්ගොඩයාව. ඒ වගේ ස්වීප් ඇදෙන්න නම් ඉතින් සංසාරේ පිං කරලා තිබිය යුතුමයි. 


ඔන්න ඔය කාලේ ගොඩයාලාගේ පන්තියට සමාජ අධ්‍යයනය ඉගැන්නුවේ හොඳම හොඳ ටීචර් කෙනෙක්. බොහොම හොඳ වගේම සැර පරුෂ නැති ගුරුතුමියක් විදිහට තමා මිස්ට තිබුන පිළිගැනීම. ගොඩයලා දහය වසරේ ඉද්දි හිටපු පන්තිය තිබ්බේ ගොඩනැගිල්ලේ උඩ තට්ටුවේ. ඒ නිසා ඉගෙනගන්න ගමන්  අවට පරිසරයේ සිරි නරඹන්න ඕනෙනම් ඉතින් ඒකට කාගෙන්වත් තහනමක් නැහැ. ඕන් දවසක් මිස් සමාජ අධ්‍යයනය උගන්නන අතරේ ඉස්කෝලේ කෙලවරේ තියන කොලේජ් ලේන් එකෙන් එහාපැත්තෙ කොස් ගහක වඳුරු රැලක් දහමෙන් සෙමෙන් කොස් ගැට ටිකට වැඩේ දෙනවා කියමුකෝ. ඒ කාලෙට සාපේක්ෂව ඔය කියන සතාට කියන නමින්ම හඳුන්වපු මිත්‍රයෙකුත් ගොඩයාගේ පන්තියේ හිටපු නිසා පාරෙන් එහා පැත්තේ ගහේ වඳුරෝ ඉන්නවා යනු පන්තියේ ඉන්න ඥාති පුත්‍රයාට කොල්ලන්ගෙ අඩම්තෙට්ටමේ ඉවරයක් නැහැ. ටීචර් උගන්නද්දී උනත් අරූගේ පුටුවට යටින් පයින් ඇනිලි වගේ දේවල් නිමක් නෑ. මිස් ඉන්නේ කොලේජ් ලේන් එකේ වඳුරෝ ඉන්න ගහට පිටුපාල නිසා වඳුරු සෙල්ලම මිස්ට පෙන්නේ නැහැ. කොල්ලෝ හැම එකාම පාඩම අහගෙන හිටියට වඳුරු නඩයට ඇහැ ගහගෙන ඉන්නේ උන්ගේ පරපුරෙන් පැවත එන ඥාති පුත්‍රයෙක් පන්තියෙත් ඉන්න නිසා. ගෑල්ලමයිත් හොරෙන් හොරෙන් වඳුරු නඩයට ඇහැ දාන්නේ වඳුරු නඩය හා සමගාමීව පන්තියේ ඉන්න කොලු නඩයත් ටිකක් විතර නොසංසුන් බව දන්නා නිසා. මිස් සමාජ අධ්‍යයනය උගන්නගෙන ගියාට අන්තිම වෙද්දී මුළු පන්තියේම වැඩි අවධානය වඳුරු රැල දිහාවට. මෙන්න බොලේ එක පාරටම එතන හිටපු එක වඳුරෙක් අත්තක් දිගේ ඇවිදගෙන ඇවිත් දීපියකෝ වැඳිරි පෝතිකාවකට උම්මා එකක්.. අප්පද බෝල එතැන හිටං වැඩේ ෆුල් ඇඩල්ස් ඔන්ලි කියහන්කෝ.. මුළු පන්තියම සිනා සාගරේ .. ඔන්න මිස්ට වැඩේ අවුල්.. ඇයි යකෝ මේ යසට පාඩම අහගෙන හිටපු මල් වගේ ළමයි හතලිස් පහක් කිසිම නිමිත්තක් නැතුව බක බක ගාල හිනාවෙන්න ගත්තාම වැඩේ අවුල් නැද්ද මං අහන්නේ.. 

මිස්ට කොයිතරම් කේන්ති ගියාද කියනවානම් එදා පන්තියේම එවුන්ට ඇමතුවා අමතිල්ලක් බඩ කට පිරෙන්න. ඒත් මිස් බනින්න බනින්න මුන් හිනාවෙනා ඉවරයක් නැහැ. මොකද කියනවනම් ගහ උඩ වඳුරු ඩබල අනග රැඟුම් ඒ වෙද්දීත් ඉවර නෑ. ගෑල්ලමයි හොරාට ඇහැ දාල දැක්කේ නෑ වගේ උන්නට හිනාව නවත්තගන්න එක සුම්ම කියමුකෝ. මිස් බනිනවා බැනිල්ලක් අසූ හාරදාහට මල පැනලා උනාට ළමා ලපටි එකෙකුටවත් මෙලෝ ගානක් නැහැ . අන්තිමේ එකෙකුගේන්වත්, එකියකගෙන්වත් හිනහවීමට නිමිත්ත අහගන්න මිස්ට බැරිවුණ තැන මිස් තීරණය කරා ළමයි හිනාවුනේ මිස්ට කියලා. ඉන් අනතුරුව,  පාසල් ජීවිතේ අවුරුදු දහතුනටම මලාට හිනා නොවුන දෙතුන් දෙනෙක් ඇරෙන්න අනික් සියල්ලන්ටම පන්තියෙන් එලියට යන්න වුනා නිමිත්තක් නොමැතිව ටීචර්ට සිනහවීමේ වරදට. සීන් කොන් එකට මිස්ට කොයිතරම් මල පැන්නද කියනවනම් කේස් එක අංශභාර උසාවිය වෙත ෆයිල් කරලා දවස් කීපයක් පන්තියට එන එකත් වර්ජනය කරා. අන්තිමේ පන්තිභාර ගුරුවරියගේ මැදිහත්වීමෙන් සමාජ අධ්‍යයනය ටීචර්ගෙන් සමාව ගැනීමෙන් අනතුරුව වැඩේ සෙන්ට්මෙන්ටල් උනා. නඩුව ඇසීමේදී ළමයි හිනාවුනේ ටීචර්ට නොවෙන වග තදින්ම කියාසිටියත් සිනහවීමට හේතුව කියන්නට එඩිතර එකෙක් පන්තියේම හිටියේ නැහැ. කියන්න පුලුවනිද හත්ඉලව්වේ ඇහින් දැකපු දේ වචන වලට පෙරලුවානම් ඉස්කෝලෙන් ගෙදර එලවනවා එවෙලේම.


ලූෂන් සර්ලා වගේ ගුරුවරු අද වෙද්දී විශ්‍රාම ගිහිං ඉන්න එක ගැන අම්බලංගොඩයා එක පැත්තකින් සන්තෝසයි, ඒ මොකද කියනවනම් අද වෙද්දී ඒ විදිය ගුරුවරුන්ගෙ දඬුවම් වලින් තමුන්ගේ ළමයින්ට අධ්‍යාපනයක්, ශික්ෂණයක් හදනවා බලන් ඉන්න තරම් අද කාලේ දෙමාපියන් ශිෂ්ඨ සම්පන්න නැති නිසා සහ ගුරුවරුන් පාසල ඇතුලෙම දනගස්වන තැනට අපේ සුන්දර රටේ පාලනය මන්දබුද්ධික තත්වයට පත්වෙච්චි නිසා.

මිෂන් ඔෆ් ඊටින් හොරෙන්

අම්බලන්ගොඩයා මේ ලියනා පෝස්ටුව ගොඩයාගේ පාසල් කාලය සමගාමී පොස්ටුවක් ආකාරයෙන් ලියන්නයි මේ සුදානම. ගොඩයා පාසල් ගිය කාලයට අදාලව සිදුවීම් සහ ගුරුවර ගුරුවරියන් ගැන තියන මතක ටිකක් අකුරු කරන්න අම්බලන්ගොඩයා කාලයක හිටං හිතාගෙන හිටියත් දවසින් දවස වැඩේ කල්ගියා කියමුකෝ.. ගොඩයා හෝඩියේ පන්තියේ හිටං පහ වසරට පාසල් ගියේ දේවානන්ද විද්‍යාලයට නිසා දේවානන්ද විද්‍යාලයේ ගුරුවරුන් ගැනත් මතකයේ පවතින සිදුවීම් එකක් දෙකක් ලිව්වේ නැතිවුනොත් ඒක අඩුපාඩුවක් වේවි කියලයි ගොඩයාගේ සිතුවිල්ල. 

ගොඩයා දෙවානන්දේ ඉද්දි හෝඩියේ හිටං පහ වසර වෙනකල් ඉගෙනගත්තේ F පන්තියේ කියමුකෝ.. ඒ පංතියත් වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ගත්තොත් F ම තමා..  මේක කියවන උදවියට ඔය F අකුරට පිටිපස්සෙන් කැමති විදිහට ඉතුරු අකුරු දාගෙන තේරුම් ගත්තට ගොඩයා කිසිම අමනාපයක් නැත.. ඒ පන්තියේ කොයිතරම්ව සෞභාග්‍යමත් එකක්ද කියනවනම් ඩේස් එකකට පුටුවකට වලියක්, තුවාලයක් වෙනකං නැව් ගුටි ඇනගැනීමක් හෙවත් අභ්‍යන්තර අර්බුදයක්, එකෙක් අසනීප වී කලින් ගෙදර ඇරලීමක්, පිටස්තර පන්තියක් එක්ක කොසු ඉදල් කැඩෙනකල් ගුටි ඇනගැනිල්ලක් හෙවත් ජ්‍යාත්‍යන්තර අර්බුදයක්,  ඉන්ටවල් එකට කන්න ගෙනාපු කෑම පෙට්ටියේ කෑම අතුරුදන් වීමක්, පෑනක් පැන්සලක් මකන කෑල්ලක් අතුරුදන් වී වෙන එකෙකුගේ බෑගයේ තිබී හමුවීමක්, ටීචර්ලා නැති කාල වේලාවන්හීදී පාසල දෙවනත් වෙන්නට කෑගැහිල්ලට ප්‍රතිපලයක් විදිහට ප්‍රයිමරියේ ප්‍රින්සිබල් වෙච්චි සිරිසේන සර්ගේ වයර් වේවැල පශ්චාත් භාගය සිපගැනීමක් වගේ සුවිශේෂී සිදුවීමක් නැති දවසක් නැහැ. ඒ මුකුත්ම නැති දවසට කව්රුහරි වාසනාවන්තයෙකුට කලිසමේ වැසිකිලි යාමක් වගේ කටක් ඇරලා කියන්න බැරි වර්ගයේ සිදුවීමුත් නැත්තේම නෑ. 

ටීචර් කෙනෙක් නැති කාල වේලාවන්හිදී මල් වැනි අහිංසක කොල්ලන් හතලිස් පහක් එකතුවී ගොඩනැගිල්ලේ උළු හඳට විසික්වන්නටම නගන ඝෝශාවත් , ගුරුවරුන් ඉන්නා කාලපරිච්චේදයන්හිදී එකෙක් දෙන්නෙක් පන්තියෙන් එළියේ දන ගසාගෙන සිටීමටත් සාමාන්‍ය ස්භාවයක්. පැන්සලෙන් ඇනීම වගේ ක්‍රිමිනල් හයිකොට් වර්ගයේ එව්වත් සතියකට එකක් දෙකක් ෂුවර්. කොටින්ම කියනවනම් ඔය කියන පන්තියේ පන්ති භාර ගුරුවරු සියල්ලටම සිද්දවුනේ උගන්නනවාට වඩා කාලයක් නඩු හබ විසඳන්න තමා. ගොඩයා ඉතින් බෝ පැලේ වගේ අහිංසකයි රටක් වටියි වර්ගයේ හැන්ඩ්සම් කොල්ල නිසා ගහමරාගැනීම් වලදී ගොඩයා ඉන්නේ ජ්‍යාත්‍යන්තර රතු කුරුස කණ්ඩායම නියෝජනය කරමින්. ඒක එහෙම වෙන්නේ එෆ් පන්තියේ තිබ්බ ප්‍රථමාධාර කාර්ඩ්බෝර්ඩ් පෙට්ටියේ සියලු වැඩ කටයුතු ගොඩයා භාරයේ තිබ්බ නිසා. ඔය කියන පෙට්ටියේ ප්‍රථමාධාර ඖෂධ වගේම ප්ලාස්ටර් වගේ දේවල් ඉවරවුනේ උණු කැවුම් වගේ. ඒ මොකද කියනවනම් මල් වගේ අහිංසක එවුන් ගහමරාගන්න ගියාම අතට අහුවෙන එකෙන් දමල අනිද්දී මූට තුවාල වෙයි යකඩෝ කියල හිතන්නේ නැතිකම හින්දයි... හිටපු ගමන් ඔය කියන ප්‍රථමාධාර පෙට්ටියේ තියන ප්ලාස්ටර් කපන කතුරත් යුද අවියක් වශයෙන් අවභාවිතාවුනා ගොඩයට හොරෙන්. එකෙක් නැවකට කාලා ඇවිත් බෙහෙත් දාන්න කතුර හොයනකොට තමා ඉදිරිපෙළ සටන් කරුවන් තමුන්ගේ සාක්කුවේ ගන්ගගෙන ඉන්න කතුරු පොඩ්ඩ සාක්කුවෙන් එලියට අදින්නේ.

ඔය කියන F පන්තිය ගැන ලියද්දි අපේ බතලයා ගැන නොලිය ඉන්න එක බතලයාට කරන අසාධාරනයක්. මොකද කියනවනම් F පංතිය පුරාම තිබ්බේ බතලයාට අයිති වෙච්චි පුටු ඩෙස්ක් විතරමයි. ඒ ඇයිද කියල පැහැදිලි කරනවානම් බතලයා ඒ කාලේ ඉස්කෝලේ ආවේ බතලයාගේ අම්මගේ බාල සහෝදරයා එක්ක. අපි හැමෝම බතලයාගේ මාමිව හැඳින්නුවේ චූටි මාමා කියන ආදරණීය නාමයෙන්. ඒ බතලයාගේම ආමන්ත්‍රණය කොපි කිරීමක්. චූටි මාමා උදේට බතලයාගේ පොත් මල්ලත් කර තියාගෙන පන්තියට එනවා කියමුකෝ.. ඔන්න ඇවිත් හොයනවා බතලයාගේ ඩෙස්ක් එකයි පුටුවයි. ඒ හෙවිල්ලට සමගාමීව බතලයාගේ ඩෙස්ක් එකයි පුටුවයි කව්රුහරි එකෙක් අයිති කරගෙන වග චූටි මාමි තේරුම් ගන්නවා. ඔන්න ඊළඟට චූටි මාමි පන්තිය වටේ ගිහින් ඒ බැරිම උනොත් වෙන පන්ති වලට ගිහින් හරි අනික් ළමයින්ගේ මානව හිමිකම් උල්ලංගනය කරගෙන උස්සන් එනවා අලුත්ම අලුත් ඩෙස්ක් එකකුයි පුටුවකුයි. ඊට පස්සේ බතලයාගේ පොත් මල්ලෙන් ප්ලැටිග්නම් එකක් අරන් ඔය උස්සන් ආපු ඩෙස්ක් එකෙයි පුටුවෙයි කකුල් හතරේමයි උඩ ලෑලි වලයි ලියනවා බතලයාගේ අතිජාත නම. චූටි මාමගේ අකුරු හරිම ලස්සන රවුම් අකුරු කියමුකෝ. ඔන්න ඒ ලියල අහවර වෙද්දී මුළු පන්තියේම ඉන්න කොල්ලෝ චූටි මාමි වටේ වටවෙලා බතලයාගේ බුක්තියට සරිවෙන ඩෙස්ක් එකයි පුටුවයි දිහා පෙරේත බැල්මක් දාගෙන ඉන්නවා. ඔන්න ඊළඟට බතලයාට හිමි ස්ථානයෙන් මේ පුටුවයි ඩෙස්ක් එකයි තියල ඒ උඩින් බතලයාගේ පොත් මල්ලත් තියල බතලයාව එතනින්  මලක් වගේ පරෙස්සමට වාඩි කරලා චූටි මාම යන්න යනවා. ඒ යන්න කලින් චූටි මාමා කොල්ලන්ට පොඩි සුන්දර සත්තමකුත් දාන්න අමතක කරන්නේ නැහැ කියමුකෝ..

"ඔන්න අද ඉඳන් මේ ඩෙස්ක් එකයි පුටුවයි XXXXගේ  හොඳද.. කව්රුවත් ගන්නවා එහෙම නෙවෙයි.."

චූටි මාමි එහෙම කියල ගියාට ඔය කියන ඩෙස්ක් එකයි පුටුවයි දවසින් දෙකෙන් බ්ලේඩ් තලයකින් හීරිලා වෙන එකෙක්ගේ බුක්තියට සරිවෙන විත්තිය චුටි මාමි සහසුද්දෙන් දන්නවා. අපේ බතලයත් තමුන්ගේ ඩෙස්ක් එක හෝ පුටුව වෙන එකෙක් බලහත්කාරයෙන් අත්පත්කරගැනීම ධාරානිපාත වලියක් දක්වා දුරදිග අරන් ගියේ නැහැ කවදාවත්. ඒකට හේතුව චූටි මාමිගේ ඩෙස්ක් පුටු සේවාව බතලයාට නොමිලයේ සැපයෙන්නක් නිසා. ඔහොම කාලයක් යනකොට දේවානන්ද විද්‍යාලයේ තියෙන හොඳම පුටු සහ ඩෙස්ක් ගොඩයාගේ පන්තියට පැමිණෙනවා බතලයාගේ චූටි මාමිගේ කරෙන්. කොල්ලෝ බ්ලේඩ්තල වලින් බතලයාගේ නම සූරලා දාල ඩෙස්ක් එක පුටුව අයිතිකරගත්තට බතලයත් දන්නවා මුළු පන්තියේම තියෙන්නේ තමුන්ගේ නමට ලියවෙච්චි ඩෙස්ක් පුටු කියල. චූටි මාම හරිම අහිංසක සුන්දර මනුස්සය නිසා පුංචි එවුන් එක්ක රණ්ඩුවට යන්නේ නැතුව ඉස්කෝලේ පුරා ඇවිදලා කොහෙන් හරි අලුත් පහේ ඩෙස්ක් එකක් පුටුවක් හොයාගෙන එනවාමයි කියල බතලයා දන්නවා.



මේ සිදුවීම සිද්දවුනේ ගොඩයා පහ වසරේ ඉද්දි. ඉන්ටවල් එක ලංවෙද්දි පුංචි එවුන්ට බඩගිනි උහුලන් ඉන්නේ ඉතින් සෑහෙන්න අමාරුවෙන්. ඒ හින්ද ඉන්ටවල් එකට කන්න ගෙනියන කෑම එක ගුරුවරු උගන්නන අතරේම හොලා වගේ කෑල්ලෙන් කෑල්ල කටේ ඔබාගනීම සාමාන්‍ය සිරිතක් කියමුකෝ.. ඔන්න අම්බලන්ගොඩයා පහ වසරේදී වගේ ඉංග්‍රීසි උගන්නන්න ආව ඉංග්‍රීසි ටීචර් කෙනෙක්. බුදු අම්මෝ හොස්ස ලඟින් මැස්ස යන්න බැහැ ටීචර් කොච්චි කරලක් වගේ සැරම සැරයි. ටීචර් ඉංග්‍රීසි උගන්නන පීරියඩ් එක ආයේ පන්තියට හිට්ලර් ආව වගේ තමා. ඉංග්‍රීසි ටීචර් කොයිතරම්නම් භීෂණයක් පන්තිය පුරා පැතිරුවාද කියනවනම් ඉංග්‍රීසි ටීචර් ඉන්න වෙලාවට එෆ් පංතිය පන්සලක් වගේ නිස්කලංකයි, ළමයි මල් වගේ අහිංසකයි. කොටින්ම කියනවනම් මීක් සද්දයක් නෑ හැමෝම ඉංග්‍රීසි වලට හෙන උනන්දුයි. ඒ මොකද කියනවනම් හැම එකාම ඉන්නේ කොයි වෙලාවේ වේවැල් පාර පිට මැදට පතබෑවෙයිද කියන සිතුවිල්ලෙන්. ටීචර් පන්තියේ ඉංග්‍රීසි උගන්නන වෙලාවට ගහකින් කොළයක්වත් බිමට වැටෙන්නේ නැති තරම් අහල පහල ගස් වැලුත් ටීචර්ට බයයි.

ටීචර් කෙනෙක් උගන්නන වෙලාවට වතුර තිබහක් එහෙම ආවාම පොත් මල්ල ඇතුලේ තියන වතුර බෝතලෙන් වතුර උගුරක් බොන එක ළමයින්ගේ සාමාන්‍ය ස්භාවයක් කියමුකෝ. ගොඩයා එක්ක හිටියා ඒ කාලේ තරංග කියල යාලුවෙක්. ඕන් එක්තරා දවසක ඉස්සරහ පේලියේ කට්ටියට පිලිවෙලින් මෙහෙමයි.. පළවෙනියට ටීචර් ලඟම ඉන්නේ මනින්නා පොස්ටුවේ සඳහන් වෙන, වීරවිල ගුවන් හමුදා කඳවුරේ ලොකු නිලයක් හොබවපු අපේ මිත්‍රයා. ඊළඟට මේ කලින් කියපු තරංග, ඊළඟට ගොඩයා, ඊළඟට අපේ බතලයා, ඊළඟට හිටපු කෙනා මතක නැහැ කියමුකෝ. ඉංග්‍රීසි ටීචර් ඉංග්‍රීසි උගන්නන අතරේ අපේ තරංගට වතුර තිබහක් ඇවිත් වතුර බෝතලේ අරන් වතුර උගුරක් බිව්වා විතරයි ඉංග්‍රීසි ටීචර්ගේ රේඩාර් පද්ධතියට තරංගයා මාට්ටු..

උඹ හිතුවද බූරුවෝ උඹ  ට්‍රිප් එකක් යනවා කියල මම මෙතන උගන්නද්දී උඹ වතුර බොන්නේ  .. නැගිටපිය..

අපේ තරංග කරන්ට් එක වැදුන වගේ හෙල්ලිලා ගියා .. ඒ මොකද කියනවනම් ටීචර්ගේ සද්දෙට බිල්ඩිමත් හෙලවෙන එකේ තරංග හෙලවෙන එක අහන්න දෙයක්ද..

නැගිටපිය.....දාපිය වතුර බෝතලේ බෑග් එකට.. 

එකෙක් හරි මම උගන්නන අතරේ වතුර බීල එහෙම අහුවුනොත් හම ගහනව දැනගනිල්ලා.. ඒකට තමයි විවේක කාලයක් දීල තියෙන්නේ..

තරංග වතුර බෝතලේ බෑග් එකට දාගත්තාවුනාට ඉංග්‍රීසි පීරියඩ් එක ඉවර වෙනකල් හිටගෙන ඉන්න වුනා.. බෝනස් එකක් විදිහට වේවැල් පාරවල් දෙකකුත් ලැබුනා කියමුකෝ.. එදායින් පස්සේ ඉංග්‍රීසි මිස් පන්තියේ උගන්නන වෙලාවට දිව ගිලෙන්න ගියත් එකෙක්වත් කෙලවත් ගිල්ලේ නැහැ.. කොටින්ම කියනවනම් ඉංග්‍රීසි ටීචර් පන්තියේ ඉන්න වෙලාවට බිල්ඩිම උඩින් කුරුල්ලෙක්වත් ඉගිල්ලුනේ නැහැ කිව්වොත් තමයි හරි. 

ඔය කියන ඉංග්‍රීසි පීරියඩ් එක තිබ්බේ හරියටම ඉන්ටවල් එකට කලින් පීරියඩ් එකේ.. ඒ වෙලාව ගැන විශේෂයෙන් කියනවනම් බඩේ පනුවෝ එකතුවෙලා ලිෆ්ටන් වටරවුම ගාව පිකට් කරන වෙලාව. ඒ වෙලාවට බෑග් එකේ තියන කෑම පෙට්ටිය තමයි ඉංග්‍රීසි ටීචර්ගේ ඉංග්‍රීසි ඉගැනිල්ලට වඩා වැදගත්. ඉංග්‍රීසි කවදා ඉගෙනගන්න බැරිද කියල ඒ වෙලාවට කෙරෙන්නේ කෑම පෙටියේ තියන කෑම ජාතියෙන් කෑල්ලක් කටට දාගන්නේ කොහොමද දෙයියෝ කියල කල්පනා කරන එක විතරයි.

ටීචර් උගන්නන අතරේ හොරාට කෑම කෑමත් එක්තරා කලාවක්. පළමුවෙන්ම පොත් මල්ල ඇතුළට අතක් දාල කෑම පෙට්ටිය ස්තානගත්වෙලා තියන ස්ථානය ගැන නිසි අවබෝධයක් ලබාගැනීම ඉතා වැදගත්. ඉන් පසුව ටීචර්ට හොරෙන් පොත් මල්ල ඇතුලේ තියන කෑම පෙට්ටිය හරස් අතට තබාගත යුතුයි. මොකද කියනවනම් තිරස් අතට තිබෙන කෑම පෙට්ටිය පොළොවට සමාන්තරව තබාගැනීම වැදගත්. ගොඩයාට ඉන්ටවල් එකට කන්න ගෙදරින් දාලා දෙන කෑම පෙට්ටියේ තියෙන කෑම වර්ගය කුමනාකාරයක කෑමක්ද කියන එක ගොඩයා නොදන්නා නිසා බෑගයේ තිබියදී කෑම පෙට්ටිය විවෘත කිරීම බොහොම භයානක කර්තව්‍යක්. ඔය හොරෙන් කෑම කන වැඩේ පටන්ගත්තු මුල් කාලේ ඇතුලතම ගොඩයා ඉගෙනගත්තු පලවෙනි පාඩම තමා කෑම පෙට්ටිය පොළොවට සමාන්තර ස්ථානයක හොඳින් ස්තානගතකර විවෘත කිරීමෙන් වැඩි උපයෝගීතාවයක් ලබාගත හැකියි කියන කාරණය. මුල් කාලේ එහෙම නොදැන කෑම පෙට්ටිය තිරස් අතට තියාගෙන විවෘත කරපු වේලාවන් වල කඩල, කවුපි, මුන්ඇට වගේ දේවල් පොත් මල්ල පුරා සීසීකඩ ගියාම ගොඩයා දැනගන්නවා වැඩේ නාගත්ත කියල. එදාට ඉතින් ඉන්ටවල් එකට කන්න වෙන්නේ පොත් මල්ලට ඔලුව ඔබාගෙන කුකුළා වගේ අහුලාගෙන තමා. ඒ වගේ දවස් වලට පොත් පෙන්නන්න ටීචර්ලා ලඟට ගියාම ටීචර් පොත පෙරලද්දී කඩල කව්පි ඇට පොත් අස්සේ තිබිල බිමට රෝල් වෙනවා කියහන්කෝ. ඉතින් ටීචර්ලා පොත උස්සලා බිමට ගැසුවාම මේන් කඩල, කවුපි, මුන්ඇට බිම පුරා රෝල් වෙනවා. ඒ වෙලාවට ගොඩයාට සිද්දවෙනවා ටීචර්ගේ විධානයෙන් කොස්ස අරන් ඇවිත් එව්වා පිහදාල කුණු බක්කියට දාන්න. එදාට ඉතිං ගෙදර යනකම් ගොඩයා බඩගින්නේ.


 ඔය හොරාට කෑම පුරුදු උනායින් පස්සේ ටීචර් උගන්නද්දී හොඳ බබා වගේ ඉඳගෙන පොත් මල්ලට අත ඔබලා කෑම පෙට්ටිය ඇතුලේ තියෙන්නේ කුමනාකාර කෑමක්ද කියලා අවබෝධයක් ගැනීම සිම්පල් වැඩක්. ඒ වෙලාවට ගොඩයාගේ අත කෑම පෙට්ටිය සීරුවට විවෘත කරගෙන ඒක ඇතුලේ තියන කෑම ජාතියේ හැඩය, වර්ගය, සාදා තිබෙන ආකාරය වගේ සාධක සියල්ලම ස්පර්ශය මගින් නිරීක්ෂණය කරනවා. කොටින් කියනවනම් ඒ වෙලාවට ගොඩයයි ගොඩයාගේ අතයි කියන්නේ දෙන්නෙක් කිව්වොත් තමා හරි. ගොඩයා හොඳ බබා වගේ ඉංග්‍රීසි ඉගෙනගන්න අතරේ අත වෙනම මිෂන් ඔෆ් හොරෙන් කෑම සක්සස් කරගන වෙහෙසෙනවා.


හොරෙන් කෑම කන එක බොහොම සූක්ෂමව කලයුතු කාරියක් නිසා පළමුව කල යුත්තේ කෑම පෙට්ටිය තිරස් අතට තබා විවෘත කරගෙන ඇතුලේ තිබෙන්නේ කුමනාකාර කෑම වර්ගයක්ද යන්න ස්පර්ශය මගින් නිරීක්ෂණය කිරීම. ඊළඟට කල යුත්තේ එක කටට ගිල දැමිය හැකි කොටසක් කෑම එකෙන් කඩා වෙන්කර ගැනීම. උදාහරණයක් විදිහට කියනවනම් කෑම පෙට්ටියේ තිබෙන්නේ පාන් වැනි ද්‍රව්‍යයක් නම් එයින් කුඩා කොටසක් කඩා වෙන්කරගැනීම. ඉන් පසුව ටීචර්ට නොදැනෙන්න පොත් මල්ලේ ඇතුලේ තියන අත අර කඩාගත්තු කෑම කොටසත් සමග එලියට ගත යුතුයි. දැන් ඊටින් හොරෙන් කෑම මිෂන් එකේ පලවෙනි කොටස සාර්ථකව අවසන් වෙලා අහවරයි. 

ඊළඟට තියෙන්නේ ඔබ්සර්වේෂන් පාර්ට් එක හෙවත් නිරීක්ෂණය කිරීමේ කොටස. මෙතැනදී නිරීක්ෂණය වෙන්නේ ටීචර්ගේ බිහේවියර් එකයි. ඒ කිව්වේ ටීචර්ගේ හැසිරීම. ටීචර්ලාගේ විෂන් රේන්ජ් එක වයිපරේ දැම්ම වගේ දෙපැත්තට විහිදෙන වර්ගයේ එව්වා වෙන්නේ ටීචර් උගන්නනකොට මුළු පන්තියේම ඉන්න ළමයින් දිහා හොඳින් නිරීක්ෂණය කරන නිසා. ඒ නිසා මේ ඔබ්සර්වේෂන් පාර්ට් එකේදී ගොඩයා විසින් නිරීක්ෂණය කරන්නේ කුමනාකාර රටාවකින් සහ කාල පරාසයකින් ගොඩයා ඉන්න දිහාවට ටීචර්ගේ රේඩාර් පද්ධතිය යොමු කරනවාද කියලයි. ගොඩයා ඉන්නේ ටීචර්ගේ දකුණු අත පැත්තේ නිසා ටීචර් උගන්වන ගමන් දකුණේ ළමයින් නිරීක්ෂණය කරලා වමේ ඉන්න ළමයින් නිරීක්ෂනය කරන කාල අන්තරය අතර තත්පරයක නිමේෂයෙන් ගොඩයාගේ අතේ තියෙන කෑම කොටස තත්පරයට හැතැක්ම දහස් ගණනක වේගයෙන් කට ඇතුලට එබෙනවා.  දැන් කෑම කෑවා දැන් වැඩේ ඉවරයි කියල කිව්වට එහෙම නෑ..

ඊළඟට තියන කාර්යය තමයි කටේ නිරුපද්‍රිතව තිබෙන කෑම කොටස රස විඳ  හොඳින් විකා උගුරෙන් පහලට තල්ලු කිරීම. ඒ කොටසත් සෑහෙන්න අවදානම් කටයුත්තක් වෙන්නේ කට හෙලවෙනවා ඉංග්‍රීසි මිස්ට මාට්ටු වීම යනු පෙරේදා කාපුවත් එක්කම එලියට දාන්න වෙන තරමට වේවැල් කසාය බොන්න නොමිලේ ලැබෙන අවස්ථාවක්. ඒ නිසා අර කලින් කරපු ඔබ්සර්වේෂන් පාර්ට් එක කරන ගමන්ම ටීචර් වම් පැත්තේ ළමයින් දිහා බලන අල්ලපනල්ලේ කොටස් වචයෙන් මතු සම්භන්ධයි ආකාරයෙන් කටේ තිබෙන කෑම ටික විකමින් රස විඳිය යුතුයි. කට ඇතුලේ ඒ සියල්ල සිද්දවෙන අතරේ හොඳ පුතා වගේ ඉංග්‍රීසි ඉගෙනගන්න ආකාරයෙන් ටීචර් දිහා බලාගෙන සිටීම ඉතා වැදගත්. ඒ රස වින්ද කෑම ටික උගුරෙන් පහලට යැවීමත් ඒ වගේම පරෙස්සමට කරන්න ඕන කාරණයක් වෙන්නේ තරංග වතුර බීපු දවසේ හිටං ඉංග්‍රීසි පීරියඩ් එකේදී ටීචර්ට පෙනෙන්න එකෙක්වත් කෙළ ජුන්ඩක්වත් උගුරෙන් පහලට නොයවන්න වග බලාගන්න හින්ද. 

ඔය වැඩේ තියන ලොකුම අවාසිය තමා ඉන්ටවල් එකේදී සප්‍රයිස් වෙන්න නොමිලේ ලැබෙන අවස්ථාව. ඒ කොහොමද කියනවනම් එතෙක් වෙලා සෑහෙන්න දුකක් විඳගෙන හොරෙන් බඩට දමාගත් ආහාරවේල නිත්‍යානුකූලවම කන්න ලැබෙන විවේකයේදී ඔය කියන කෑම පෙට්ටිය විවෘත කරලා බැලුවාම තමයි දැනගන්න ලැබෙන්නේ දන්නෙම නැතුව ඔක්කොම කාලා කියල.  හුඟක් දවස්වලට ඉන්ටවල් එක වෙද්දී ඉතුරු වෙලා තියෙන්නේ කෑම පෙට්ටියයි පියනයි විතරයි කියමුකෝ. 

ඔන්න ඔයාකාරයෙන් ඔය වැඩේ පුරුද්දක් විදිහට බහුතරයක් එවුන් කරගෙන යනවා ටීචර් කොයිතරම් සැරපරුෂ උනත්.. ටීචර් හිට්ලර් වගේ උනත් බඩපනුවන්ට හිට්ලර් කොයිතරම් සැර පරුෂද කියන එක අදාළ නෑ. හිටපු ගමන් පන්තිය ඇතුලේ එන කෑම සුවඳවල් වලට බඩගින්න උහුලගන්න බැරුව ඉන්න අනික් එවුනුත් මිෂන් ඔෆ් ඊටින් හොරෙන් වැඩේට බහින්නේ අවධානම සියතින් අරගෙනයි. ටීචරුත් හිටපුගමන් නාසයට දැනෙන කෑම සුවඳවල් වලට තමුන්ගේ  රේඩාර් සංවේදක සුසර කරලා බැලුවට කොල්ලෝ ඔක්කොම බෝ පැල වගේ බොහොම අහිංසක ලීලාවෙන් ඉංග්‍රීසි ඉගෙනගන්න වග තමුන්ගේ මුහුණු වලින් පෙන්වනවා. පංතිය දිහා බැලුවාම ඒ තරම් ඉංග්‍රීසි ඉගෙනගන්න උනන්දුව තියෙන සිසුන් එංගලන්තේත් නෑ කියල ටීචර්ට හිතෙන තරමට අපේ එවුන් අහිංසක ලීලාවෙන් ටීචර් දිහා බලාන ඉන්නවා.

 ඔන්න දවසක් ගොඩයා හතරවෙනි පීරියඩ් එකේ  මිෂන් ඔෆ් ඊටින් හොරෙන් වැඩේ කරන යනවා සෑහෙන්න සූක්ෂමව. ටීචර්ගේ රේඩාර් සංවේදක වම් පැත්තට හැරුන විගහින්ම ගොඩයා අතේ තිබ්බ බටර් පාන් කොටහ කටේ ඔබාගත්තා කියමුකෝ. වැඩේ සක්සස් ටීචර්ට මාට්ටු නෑ. මෙන්න බොලේ ටීචර් ගොඩයා දිහාවට හැරිලා අහපි එංගලන්තෙට ඉංග්‍රීසියෙන් කියන නම මොකක්ද ස්පෙලින්ග්ස් කොහොමද කියල.. දැන් දීපන්කො උත්තර. කටේ බේකරියක් ගානට පාන්. මග හිටියොත් තෝ නසී ගෙදර ගියත් ඒත් තෝ නසී වර්ගයේ අලන්කලන්චියක් නිසා ගොඩයා ගල් ගිල්ල වගේ ඉන්නවා. උත්තර දෙන්න ගිහින් කටේ තියන පාන් ටීචර්ට හසුවීම වේවැල් පාරවල් කීයක් කන්න වෙන වරදක්ද කියල ගොඩයාට උපකල්පනයක් නැති උනාට ඒ වගේ වරදක් කරලා හසුවීම නිල මට්ටමින් වේවැල් පාරවල් අවමය මෙච්චරයි උපරිමය මෙච්චරයි කියන රීති රාමුවකට යටත් නැහැ කියල ගොඩයා දන්නවා. ඒත් උත්තරයක් බැරිවීම වගේ වරදකට ලැබෙන්නේ උපරිම උනොත් වේවැල් පාරවල් දෙකක් හෝ තුනක්. ඒ නිසා ගොඩයා තීරණය කරනවා ගොඩයාට වැඩියෙන්ම ලාභ ලැබෙන වේවැල් පාරවල් ගණන තෝරාගන්න.

තමුසෙට ඇහුනද මම අහපු ප්‍රශ්නේ.. 

ම්හ්.. ගොඩයා සද්දයක් නෑ.. මුළු පන්තියම සිනා සාගරයක්... මොකද පන්තියේ උන් දන්නවා ගොඩයා ගල් බිල්ලා වගේ ඉන්නේ කට ඇතුලේ මොනවහරි පුරවාගෙන කියලා.

උත්තර දෙනවා.. තමුසේ පාඩම අහගෙන නෙවෙයිද හිටියේ..

ම්හ්.. ගොඩයා නෙවෙයි කට හොලවන්නේ.. ටීචර් අල්ලයි මානානේ කොක්කු කිව්වලු..

පන්තියේ ඉන්න කොල්ලෝ හතලිස් හතරම ගොඩයට හිනාවෙනවා උනාට ටීචර් උන් දිහාට දාන යක්ස බැල්මෙන් උන් ඔක්කොම මීයට පිම්බා වගේ සද්දේ වහගන්නව. උන්ට විනෝදෙ.. ටීචර් ගොඩයට රේඩාර් එක ෆෝකස් කරන අල්ලපනල්ලේ ටීචර්ගේ වම් පැත්තේ ඉන්න එවුනුත් තමුන්ට ලැබිච්ච චෑන්ස් එකෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනය අරගෙන මිෂන් ඔෆ් ඊටින් හොරෙන් ලෙසටම කරගෙන යනවා. ඒ අස්සේ ටීචර් ඉන්න තැනින් ගොඩයා ගාවට ඇවිත් වේවැල ලෙළදෙවමින් තමා ගොඩයාව ප්‍රශ්න කරන්නේ.

අයිසේ මට තමුසෙව හුරතල් කරන්න වෙලාවක් නැහැ.. කියනව මම අහපු ප්‍රශ්නෙට උත්තරේ.. 

ඉතින් හත් ඉලව්වේ එංගලන්තෙට ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නේ ඉංග්ලන්ඩ් කියල ගොඩය දන්නවා. එංග්ලන්ඩ් වලට අකුරුත් ගොඩයා දන්නවා.. ඒත් කියන්නේ කොහොමෙයි කටේ තියන බටර් පාන් එක්ක. එහෙම උනොත් කියන්න වෙන්නේ එංගලන්තෙට ඉංග්‍රීසියෙන් කියන්නේ බටර් පාන් කියල තමා.

ටීචර් ගොඩයා ගාවටම ඇවිත් ගොඩයාගේ පස්ස පැත්තටත් එබීල බලනවා.. මොකද කියනවනං ඔය කතා නොකර ගල්බීත වෙන රෝග ලක්ෂණ වලින් පෙන්නුම් කරන්නේ කුමනාකාර අසනීපයක්ද කියලා ප්‍රාථමික ගුරුවරුන් දන්නා කියන නිසා..

ටීචර්ගේ ඉවසීම අවසන් වෙච්චි තැන එච්චර වෙලා ලෙළදෙවමින් හිටපු වේවැල් රාජයා ගොඩයාගේ පිට හරහා කිහිප වාරයක් ස්පර්ශ කරගෙනම ගොඩයා පන්තියෙන් එලියට විසික් වෙනවා. ගොඩයට වෙන්න ගිය අලකලංචියට අනුව වෙච්චි අලකලංචිය දාහෙන් සම්පතයි කියමුකෝ. වැඩේ මාට්ටු නොවී වේවැල් පාරවල් කීපයක් කාගෙන පන්තියෙන් එලියට තල්ලු කරලා දානකොටම ඒ අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජනය ගන්න ගොඩයා එතෙක් වෙලා කටේ හිරවෙලා තිබ්බ බටර් පාන් කෑල්ල ගලනාලය හරහා අමාශගත කරගන්න සමත් වෙනවා..

ඉංග්ලන්ඩ්... ඊ එන් ජී එල් ඒ එන් ඩී..

මොකක්..

ඉංග්ලන්ඩ්... ඊ එන් ජී එල් ඒ එන් ඩී..



තමුසෙලාට දෙකක් අනිනකල්ම උත්තර මතක් වෙන්නේ  නෑ.. වාඩි වෙනවා ගිහින්.. මුන්ව හදන්නනම් දෙකක් නොගහ හරියන්නෙම නෑ.

ගොඩයා ඇස් ගෙඩි දෙක ලොකු කරගෙන ටීචර් දිහා බලාන ඉන්නවා. ටීචර් හිතන්නේ පිට හරහා දීපු වේවැල් පාරවල් කීපයට ගොඩයා ඇස් දෙක ලොකු කරන් බලාන ඉන්නවා කියලා වෙන්න ඇති . ඒත් ඒ, විකන්නෙත් නැතුව ගුඩුස් ගාලා ගිලපු බටර් පාන් ගුලිය ගල නාලය ඉරාගෙන පහලට යන අමාරුව නිසා වග දන්නේ ගොඩයා පමණයි. පාන් ගුලිය ගලනාලය ඉරාගෙන පහලට යන අමාරුව වේවැල් පාරවල් දෙතුන් සීයකටත් එහා කියලයි ගොඩයාගේ අනුමානය.

තරංග ශිෂ්‍යත්වේ පාස් වෙලා කොළඹ ඉස්කෝලෙකට ගියා. අම්බලංගොඩයයි, බතලයයි, අපේ ගුවන් හමුදාවේ මිත්‍රයයි, තවත් එක මිත්‍රයෙකුයි ධර්මාශෝකයට ආවා. එදා හිටන් අද වෙනකම් තරංග ගැන කිසිම ආරංචියක් අම්බලන්ගොඩයට දැනගන්න ලැබුනේ නැහැ. 

බටර් පාන් ඉඳල හිටලා කෑම පෙට්ටියට වැටුනා උනාට ඒ කාලේ ගොඩයට ගෙදරින් වැඩිපුරම ලැබුනේ ධාන්‍ය වර්ග පමණයි. ධාන්‍ය වර්ග කොයිතරම් ලැබුනද කියනවනම් ඒ කාලේ දෙවානන්දේ කොල්ලෝ ගොඩයට කිව්වේ කවුපියා කියල. ඒ ඉතින් ගොඩයට වැඩිපුරම ගෙදරින් ලැබුනේ කවුපි හින්දත් කවුපි කියන වචනය ගොඩයාගේ නමේ කෑල්ලක් එක්ක යාන්තමට ගැලපෙන හින්දත් නිසයි. ඒ කාලේ ගොඩයා කොච්චර කවුපි කෑවද කියනවනම් අද වෙද්දීත් කවුපි කියන්නේ ගොඩයට දැක්කාම මල පනින කෑමක්. 

පින්තුරය ගත්තේ මෙතනින්
http://clipartix.com/