Sunday, September 22, 2024

චන්දරේ බාප්පෙ.. මම ඔට්ටුව පරාදයි..

 


     කාලෙක ඉඳන් ලියන්න හිතාගෙන හිටපු කතාවක් ලියා පලකරන්න හොඳම සහ සුදුසුම දවස අද කියලා හිතුන නිසා සියලූම වැඩ කටයුතු පැත්තක දාල මේක ලියන්න පටන් ගත්තෙ.. 

චන්දරේ බාප්ප මට ඥාති වෙන්නෙ සෑහෙන්න දුරින්.. ඒක ලියන්න ගියොත් A4 පිටු දෙකක් විතර ලියන්න වෙනව ඒ නෑකම පහදන්න.. නෑකම ගැන කෙටියෙන් කියනවනම් චන්දරේ බප්පා කියන්නෙ මගේ තාත්තගෙ, නැසීගිය ලොකු අයියගෙ, වයිෆ්ගෙ, අම්මගෙ,  සහෝදරියකගෙ,  පුතෙක් කියලා තමයි මගේ වැටහීම..  සමහර විට ඔය මම ලියපු නෑකමේ අන්තිම පුරුක් දෙක පොඩ්ඩක් එහේ මෙහේ වෙන්න පුලුවනි මට ඒ ගැන ලොකු අවභෝධයක් නැති නිසා.. මගේ තාත්තගෙ අයියගෙ පුතාලට චන්දරේ බාප්පා මගේ වැටහීමේ හැටියටනම් විය යුත්තේ මාමා කියන නෑකම උනාට අපේ ලොකු තාත්තගෙ දරුවො උන්ගෙ චන්දරේ මාමාව චන්දරේ බාප්පා කියලා හැඳින්වූයේ ඇයි කියලා මම අදටත් නොදන්න දෙයක්.. අපේ ලොකු තාත්තගෙ දරුවන්ගේ ආමන්ත්‍රනයෙන්ම අපිටත් ඉතිං චන්දරේ බාප්ප හරිම ලඟ ආදරණීය චරිතයක්..

අපි පුංචි කාලෙ අපේ බාප්පලා අපිව සති අන්තයට මුහුදෙ නාන්න එක්කන් යද්දි චන්දරේ බාප්පත් අපි එක්ක මුහුදෙ නාන්න යන්න සෙට් උනා.. මම මේ කියන කාලය් 1985 සහ 1990 අතර කාලය කියලයි මට ලාවට මතක.. චන්දරේ බාප්පා හයේ හතරෙ උස මහත උත්තුංග දේහදාරී මනුස්සයා.. මූන පුරා රැවුලක් වවාගෙන කොයිවෙලාවෙත් හිනාවෙලා හිටපු මනුස්සයෙක් විදිහට චන්දරේ බාප්පා බොහොම ආදරණීය මනුස්සයෙක්.. පෙනුමෙන් බොහොම සැර පරුශ තද පෙනුමක් තිබුනට කතා බහේදි කිසීම සැරපරුශ ගතියක් නැති සුන්දර මනුස්සයෙක්.. චන්දරේ බාප්පා පාසල් ගුරුවරයෙක්.. මට පලමු වරට චන්දරේ බාප්පා මගේ ඇස්මානයට එන කාලය වෙද්දි චන්දරේ බාප්පා පාවිච්චි කරේ Honda DB 250 N වර්ගයේ තඩි මෝටර් සයිකලයක්.. මමත් හීං එකා සංදියේ හිටංම රථගාය තිබ්බ එකා නිසා චන්දරේ බාප්පගෙ CB 250 එකේ සද්දෙ මට ඈත හිටංම අඳුරගන්න පුලුවන් සද්දයක් ඒ කාලෙ.. අපේ ගමේ තිබුන ඒ ජාතියේ මෝටර් බයිසිකල් දෙකෙන් එකක් තමයි චන්දරේ බාප්පගෙ මෝටර් බයිසිකලේ.. 88/89 කාලෙ කලබල වලින් පස්සෙ චන්දරේ බාප්පා අපේ දර්ශනපථයෙන් නොපෙනී ගිහිං මට ආයෙම චන්දරේ බාප්පා සම්මුඛ වෙන්නෙ 2001-2005 කාලෙ මරදානෙ ඉඳන් මාතර යන රුහුණු කුමාරී දුම්රියේදි..

ඒ වෙද්දි චන්දරේ බාප්පා ඉගැන්නුවේ කොලඹ ඩී.ඇස්. සේනානායක විද්‍යාලයේ කියලයි මට මතක.. සතියට වරක් දෙවරක් මටත් රුහුනු කුමාරියේ ගෙදර යන්න චාන්ස් එක හම්බෙන වෙලාවට ඒ කෝච්චියේම දෙවැනි පංතියේ සීට් එකක චන්දරේ බාප්පත් ඉන්නව මම දකිනව.. සමහර වෙලාවට අපි දෙන්නම එක ලඟ සීට් එකේ වාඩිවෙලා එනව.. දෙන්නටම ඉතිං මරදානෙන්ම නින්ද යන නිසාත් ආයෙම ඇහැරෙන්නෙ අම්බලන්ගොඩ ලංවෙලා නිසාත් අපිට ඉතිං නෑකම පොලිශ් කරගන්න ලොකු වෙලාවක් නෑ.. ඒත් ඉතිං කතා කරන්න කියලා අපිට සුවිසේශී තොරතුරු තිබුනෙත් නෑ.. ආන්ඩුවෙන් ලැබෙන දෙවැනි පංතියේ සීසන් එකෙන් අපි දෙන්නම රුහුනු කුමාරියේ පැලෙන්න නිදා ගන්නව.. 1.30 ට ඉස්කෝලෙ ඇරිලා චන්දරේ බාප්පාට 3.50 ට මරදානෙන් රුහුනු කුමාරියේ නගින්නෙ නැතුව 2 ට කොටුවෙන් පිටත්වෙන ගාලු කුමාරියේ ගෙදර නොගියේ ඇයි කියලා මම චන්දරේ බාප්පගෙන් අහලා නෑ කවදාවත්.. 

 චන්දරේ බාප්පා ජවිපෙන් අම්බලන්ගොඩ නගර සභාවට තරඟ කරලා නගර සභාවෙ සභිකයෙක් විදිහට තේරී පත්වුනේ කොයි අදුරුද්දෙද කියල මට හරිහැටි මතක නෑ.. රුහුනු කුමාරියේ හමුවෙනවට අමතරව මට ආයෙම චන්දරේ බාප්පව සමීපව ඇසුරු කරන්න ලැබෙන්නෙ අපේ කඩේදි.. 

මම කොමියුනිකේශන් එක පටන් ගන්නෙ 2001 අවුරුද්දෙ.. හවස වැඩට ගිහුං ආපු වෙලාවෙ ඉඳන් රෑ 10 වෙනකල් මම හිටියෙ කඩේ වැඩ එක්ක.. දවල් දවසේ වැඩට ඉන්න ලමයි දෙන්නට කරලා ඉවර කරගන්න බැරිවුන ටයිප් සෙටින්, ෆොටෝ කොපි, සියල්ලම අවසන් කරන්න වෙන්නෙ මට.. මැතිවරණ කාලවල චන්දරේ බාප්පලාගෙ බොහෝමයක් දේශපාලන කටයුතුවලට අදාල ෆොටෝ කොපි ගැහුවෙ අපේ කඩෙන්.. අනෙක් පක්ශ ක්‍රියාකාරීනුත් ෆොටෝකොපි ගැහුවෙ අපේ කඩෙන්.. චන්ද කාලෙට අපේ ෆොටෝකොපි බිස්නස් එක වෙනදට වඩා සරුයි..  කොපි ගහන වැඩ තියෙනකොට චන්දරේ බාප්ප කලින්ම මට කියනව පුතා අපිට කොපි ටිකක් ගහගන්න ඕන රෑ වෙලා එන්නම් කියල.. ලොකු ඕඩර් එකක් එක දිගට කොපි ගහනකොට කඩේට එන අනික් ගනුදෙනු කරුවන්ට රස්තියාදු වෙන්න වෙන නිසා මමත් කැමතිවුනේ චන්දරේ බාප්පලා කඩේ වහන්න ලංවෙලා එනවනම්..

සමහර දවස්වලට ඒ ෆොටෝකොපි ගැහිල්ල රෑ දොලහ පහුවෙනකලුත් ඇදෙන තරම් ලොකු වැඩ.. මමත් අපේ මුලු පවුලමත් එවකට ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ශයට යාවජීවව සහය දෙන සහ කතිරය ගහපු මිනිස්සු.. ඒක චන්දරේ බාප්පත් ඉතාමත් හොඳින්ම දැනගෙන හිටපු කාරනාවක්.. හැබැයි එහෙම කියලා අපිට චන්දෙ දෙන්න කියලා චන්දරේ බාප්පා කවදාවත් අපිට බලපෑමක් තියා ඉල්ලීමක්වත් කරලා නෑ.. ගහන්න ඕන ෆොටෝ කොපි මිටිය අරගෙන දෙතුන් දෙනෙක් එක්ක කඩේට එන චන්දරේ බාප්පා ඇතුලු කිහිපදෙනා සිගරට් එකක් තියා ප්ලේන්ටියක්වත් නොබී මම ෆොටෝකොපි ටික ගහල දෙනකම් පැය ගනන් කඩේ ඇතුලෙ හිටහෙන හිටිය.. වෙනත් දේශපාලන පක්ශවලට සම්භන්ධ උදවිය ෆොටෝ කොපි ගහල ලියපු නැති බිලක් ඉල්ලගෙන යද්දි චන්දරේ බාප්පලා කවදාවත් රුපියලක්වත් වැඩිපුර දාපු බිලක් ඉල්ලුවේ නෑ..

ඔය ෆොටෝ කොපි ගහන කාලය අතරතුරේ අපි විවිධ දේවල් කතා කරා.. හැබැයි කවදාවත් මගේ දේශපාලන මතය වෙනස් කරන්න චන්දරේ බාප්පා උත්සහ කරේ නෑ... මට තිබ්බෙ ජවිපෙ ගැන වෙනමම විවේචනයක්.. ජවිපෙ කවදාවත් බලයට එන්නෙ නෑ කියන කොන්ක්‍රීට් මතයක මම ඒ වෙද්දි හිටියෙ.

චන්දරේ බාප්පෙ.. දැං අවුරුදු ගානක් ට්‍රයි කරා තාම බලයක් ලැබුනෙ නෑනෙ ඔයාලට..

එහෙම කියලා අපි සැලෙන්නෙ නෑ පුතා.. අපි දිගටම ට්‍රයි කරනව..

ඔයාලා ඔය කියන මාක්ස්වාදී සමාජවාදී දේශපාලනය අපේ රටේ මිනිස්සුන්ට තේරෙන්නෙ නෑ චන්දරේ බාප්පෙ.. දැං ඕක ඇතෑරල ප්‍රධාන පක්ශෙකට ගිහිං රටට වැඩක් කරන්න.. අපරාදෙනේ මහන්සිය ඔයාලගෙ..
 
අපේ ප්‍රතිපත්ති එක්ක ප්‍රධාන පක්ශවල ප්‍රතිපත්ති එකට යන්නෙ නෑ පුතා.. ඒ නිසා අපි යන්නෙ අපේ පාරෙම තමයි..

ඉතිං බාප්පෙ මිනිස්සු ඔයාල කියන කතාව අහන්නෙ නෑනෙ.. ඔය සුලුතර චන්ද ටිකකින් ඔයාලට කවදාවත් රටේ බලයක් ලැබෙන්නෙ නෑ..

එහෙම වෙන්නෙ නෑ පුතා.. කවදාහරි මිනිස්සු අපි කියනදේ පිලිගන්නව..

මේ කපේනම් බාප්පෙ ඕක වෙන්නෙ නෑ..

ඒක වෙන්න පුලුවන් පුතා.. කාලය කොයි කාලෙද කියලා අපි දන්නෙ නෑ.. ඒත් කවදහරි අපි බලයට එනවාමයි..

ඒකනම් වෙන්නෙ නෑ බාප්පෙ.. මම ඕනෑම ඔට්ටුවක් අල්ලනව.. ජවිපෙට කවදාවත් රටේ පාලනයට එන්න වෙන්නෙ නෑ..

ඔට්ටු ඕන නෑ පුතා.. සමහරවිට අපි ජීවත්ව නැති වෙයි.. ඒත් කවදාහරි මේ රටේ මිනිස්සු අපි කියන කතාව පිලිගන්නව.. මිනිස්සු අපිට කවදාහරි ආන්ඩු බලයක් දෙනව පුතා..

මොනවද ඔට්ටු.. කවදාවත් නෑ..

ඔට්ටු ඕන නෑ පුතා.. මේ ක්‍රමය අසාධාරනයි කියලා අපි ආයෙ ආයෙම මිනිස්සුන්ට කියනව.. මිනිස්සු අපිට ඇහුමකන් දෙන දවසක් එනකම් අපි ඒක මිනිසුන්ට කියනව..

ඉතිං බාප්පෙ ඔයාලට ඕන මිනිස්සුන්ට සාධාරනයක් කරන්නනම් ඔයාලට බැරි ඇයි ප්‍රධාන පක්ශෙකට එකතුවෙලා චන්දෙ ඉල්ලල පාර්ලිමේන්තු යන්න.. ඒක ලේසියිනේ..

ඒක එහෙම වෙන්නෙ නෑ පුතා.. අපි වෙන පක්ශයක් එක්ක එකතුවෙලා යද්දි අපිට වැඩකරන්න වෙන්නෙ එයාලගෙ ඇජෙන්ඩා එකට.. එතනදි අපිට අපේ ප්‍රතිපත්ති පාවලා දෙන්න වෙනව.. අපිට එහෙම කරන්න බෑ පුතා..

මම ඕනම ඔට්ටුවක් අල්ලනව.. ඔයාලට කවදාවත් පාලන බලයක් ලැබෙන්නෙ නෑ..

ඔට්ටු ඕන නෑ පුතා.. සමහරවිට ඔයාට ඔයාගෙ ජීවිත කාලෙ ඇතුලතම ඒක දැකගන්න පුලුවන් වෙයි..

එතැනින් එහා මම ඒ සංවාදය ඉදිරියට අරන් ගියේ නෑ.. මට ඒ  වෙලාවෙ චන්දරේ බාප්පගෙ ප්‍රකාශය නිකම් විහිලුවක් වගේ උනා.. මම එයාලගෙ දේශපාලනය විවේචනය කරා කියලා චන්දරේ බාප්පට කවදාවත් මං එක්ක කේන්ති ගියේ නෑ.. ෆොටෝකොපි ටික ගහලා දෙනකල් එලිවෙනකල් හරි කඩේට වෙලා හිටගෙන ඉන්නවා වතුර එකක්වත් ඉල්ලන්නෙ නෑ..



කාලය ඒ විදිහට ගෙවී ගිහින් 2009 චන්දෙ කාලෙ (මතක විදිහට) එක්තරා රාත්‍රියකදී චන්දරේ බාප්පට දේශපාලන එදිරිවාදීන් පිරිසක් විසින් මහමගදී පහර දෙනව.. ඒ වෙද්දි චන්දරේ බාප්පා අම්බන්ගොඩ නගර සභාවෙ මන්ත්‍රී කෙනෙක් කියලයි මගේ මතකය.. ඒ පහරදීමෙන් කරාපිටිය රෝහලට ඇතුලත් කෙරෙන චන්දරේ බාප්පා ඒ පහරදීම් හේතුවෙන්ම රෝහලේදී මියයනව.. හෙවනැල්ලටවත් වරදක් නොකරපු, මහ පොලොවට කවදාවත් බරක් නොවුන, කවදාවත් කාටවත් හිත රිදෙන්න වචනයක් නොකියපු ඒ අහිංසක මනුස්සයාට එහෙම අපරාදයක් කරේ කොහොමද කියලා මට අදටත් අදහාගන්න බෑ.. ඒ ගැන මතක් වෙද්දි අදත් චන්දරේ බාප්පා කියන්නෙ මට වේදනාත්මක මතකයක්..

අද අනුර කුමාර දිසානායක ශ්‍රී ලංකා ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සමාජවාදී ජනරජයේ ජනාධිපති විදිහට දිවුරුම් දෙනව.. අනුර කුමාර ජනාධිපති කියලා කියනකොට මට ඉස්සෙල්ලම ඔලුවට එන්නෙ චන්දරේ බාප්පව.  අනුර කුමාර දිසානායක ජනාධිපතිවරණය දිනුම් කියලා ඇහෙනකොටම මට මේ දැං කීව්වා වගේ චන්දරේ බාප්පගෙ කටහඬ මනසට එනව..

"ඔට්ටු ඕන නෑ.. සමහරවිට අපි ජීවත්ව නැති වෙයි.. ඒත් කවදාහරි මේ රටේ මිනිස්සු අපි කියන කතාව පිලිගන්නව.. මිනිස්සු අපිට කවදාහරි ආන්ඩු බලයක් දෙනව පුතා.."

එදා ඔයා මං එක්ක ඔට්ටුව ඇල්ලුවේ නැති උනාට අද මම ඒ ඔට්ටුව පරාදයි චන්දරේ බාප්පෙ.. ඔයාට ප්‍රාර්ථනා කරන බෝධියකින් නිර්වාණ සම්පත්තිය ලැබේවා කියලා ප්‍රර්ථනා කරනවා.

Friday, September 20, 2024

සැප්තැම්බරයේ බලාපොරොත්තුව

 


ඒක 1994 දවසක්.. හරියටම දවස මතක නැති උනාට ගූගල්ගෙන් අහලා බැලුවාම දවස 1994 නොවැම්බර් 9. එදා තමයි මගේ ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට චන්දෙ දාපු දවස.. අවුරුදු 17 ක කෲර පාලනයක් සහ ඇතිවෙන්න ලේ හැලුන කාල වකවානුවක් ඉවර වෙලා අපේ ජීවිතවලට අලුත් බලාපොරොත්තුවක් ගෙනාපු දවස.. වෙනත් විදිහකින් කියනවනම් ඒක ගිනිගත් දේශයක නොවැම්බර්  බලාපොරොත්තුව.. එවකට වයස යාන්තමට දහ අටක් වෙච්ව ඇටෙන් පොත්තෙන් එන වයසෙ එවුන් විදිහට චන්දයක් කියන්නෙ අපිට වෙනමම අලුත්ම අත්දැකීමක්..


ජීවිතේ පලවෙනි වතාවට චන්දය දානවා කිව්වම ඒක අලුත්ම අලුත් ඇත්දැකීමක්.. උදේ පාන්දරම චන්දපොලට ගෙහුං රටේම අලුත් බලාපොරොත්තුව වෙච්චි සැටලයිට් එකට කතිරෙ ගහල ආවෙ හෙන වීරකමක් කරපු ගානට..
 අම්බලංගොඩ වටේම යාලු මිත්‍රයෝ හිටියට චන්දෙ දවසෙ රෑට සෙට් වෙන්නෙ වෙනමම සෙට් එකක්.. ඒ කාලෙ චන්දෙ දවසෙ රෑට අනිවාර්‍යෙන්ම ඇඳිරි නීතිය වැටෙන නිසා දුරවල්වල ඉන්න යාලු මිත්‍රයෝ එක්ක සෙට් වෙන්න යන්න විදිහක් නෑ.. එදාට ඉතිං එකම පිහිට ගමේ අහල පහල සෙට් එක විතරයි..

එදාට තමයි අපේ මංගලයයි මමයි ගජරාමෙට සෙට් වෙන දවස.. මංගලයි මමයි අසල් වැසියන්.. ඒ එක්කම එක ඉස්කෝලෙ එක පෙලේ.. එවකට අපි ඒ ලෙවල්.. මංගලයා රෑ වෙද්දි රතිඥ්ඥා පෙට්ටි දෙක තුනක් එහෙමත් සෙට් කරගෙන ලක ලෑස්ති වෙන්නෙ ගජරාමෙට චන්දෙ අහන්න.. අපේ ගෙදර ටීවී එකේ භාගයයි මංගලලාගෙ ගෙදර ටීවී එකේ භාගයයි.. ඔය අතරෙ මංගලයයි මමයි ගෙවල් දෙකෙන්ම අතුරුදහන්වෙන වෙලාවල් එමටයි..

සැටලයිට් ඇන්ටිට වාසිවෙන චන්ද ප්‍රථිපලයක් යද්දි සැටලයිට් එකට විරුද්ධ පිලේ ගෙදරක
මිදුලට රතිඥ්ඥා කරලක් පත්තු කරලා දාලා කරුවලේ පඳුරක් අස්සට වෙලා බලාගෙන ඉඳලා ගන්න සොමිය සල්ලිවලට ගන්න බෑ.. ගජරාමෙට බෝතල් පාර්ටිය දාගෙන චන්දෙ අහන ගෙවල්වල ඇරලා තියන ජනේලයකින් ගේ ඇතුලට රතිඤ්ඤාවක් දාලා පැනල දුහන එකට අපේ මංගලයා කප් ගහපු පොරක්.. මම ඉතිං ලොකු දිවිලි කාරයෙක් නෙවෙයි නිසා මම ඈතට වෙලා බලාගෙන ඉන්නව.. රතිඤ්ඤාව පත්තු උනාම බෝතල් පෙරලගෙන දුවන චන්ද දායකයන්, බීමතේ කියන සුන්දර වචන ඉතිං මෙලෝ වසනා එකෙකුට අහං ඉන්න පුලුවං එව්ව නෙවෙයි.. ඇඳිරි නීතිය බලපැවැත්වෙන වෙලාව නිසා පාරේ ගමන අවධානම්.. ඒ නිසා කොල්ලො කුරුට්ටො සියල්ලෝම එදා දවසට ගමන් පහසුව සලසා ගන්නෙ වැට මායිම් හරහා තමයි.. රටේ චන්දයක් තිබුනේ නැති ගානට සියලූම ලැයිට් නිවලා මසුරං පහට නිදාගන්න ගෙවල්වලටත් ඉතිං රතිඤ්ඤා ප්‍රහාරයෙන් ගැලවෙන්න බෑ..

රටේම අවුරුදු ගානක් තිස්සෙ බුර බුරා නැගුන ගිනි ජාලාවන් නිවෙන දවස එදා වෙච්චි රට පුරා මිනිස්සු චන්දය සැමරුවේ කාලෙකින් ආපු සිංහල අවුරුද්දක් විදිහට.. මංගලයයි මමයි ගමේ අනික් කොල්ලො කුරුට්ටො සෙට් එකයි රෑ දොගොඩ හරියෙ ගමේ ගෙයක් ගෙයක් ගානේ වැටවල් වලින් පැන පැන හීනියට රතිඤ්ඤා ආතල් එක ගන්නව.. සමහර ගෙවල්වල අඳුරු මිදුල් කොන්වල හීනියට සෙට්වෙන බෝතල් පාර්ටි දිහාවට අහස් කූරක් එහෙම යැව්වාම එතන ආතල් කෝටියයි.. අපේ ගෙවල්වල ඉන්න මවු දෙමවුපියන්ගෙ කෑලි නෑ.. දෙන දෙන චන්ද ප්‍රථිපල සැටලයිට් එක දිනුම් කියද්දි අපිටත් ඉතින් ෆුල් ආතල්.. කොහොමින් කොහොමහරි එලිවෙන්න තුන හතර වගේ වෙද්දි කොල්ලො කුරුට්ටො සෙට් එක කලුවඩුමුල්ල පිට්ටනිය දිහාවට ගාටනව.. පිට්ටනිය මැද්දෙ කව්දෝ එකෙක් තඩි ටයර් සෑයක් පත්තු කරලා අඩි පනහකට වැඩි මිසක් අඩු නැති උසට මහා විසාල ගිනිමැලයක් දැල්වෙනවා කියහංකෝ.. ඇයි එහෙම ගිනිමැලයක්ප ත්තු කරේ, කව්ද ඒක පත්තු කරේ කියලා කවුරුවත් දන්නෙ නැති උනාට ඒ අවට ගෙවල්වල අවදිවෙලා ඉන්න පිරිස පිට්ටනිය වටේ ඈතින්  වටවෙලා ගිනිමැලය දිහා බලන් ඉන්නව..  අවුරුදු කීපයකට කලියෙන් පාරවල් අයිනෙ ටයර් උඩ මල මිනී පිච්චෙනව දැකපු අපිට මහා විසාල ටයර් සෑයක් කියන්නෙ භය සංත්‍රාසය පිරුන දර්ශනයක්.. මමයි මංගලයයිත් පිට්ටනියෙ උඩහට වෙලා ගිනි මැලය දිහා බලන් ඉන්න අල්ල පනල්ලෙ මේං බොලේ එක පාරටම පොලිස් ජීප් එකක් මතුවුනා කියහංකෝ ග්‍රාමිණී විද්‍යාලය පැත්තෙන්.. ටයර් සෑයයි පොලිස් ජීප් එකයි කියන්නෙම මොලේ දිව්වෙ නැතත් ඇඟ දාලා කකුල් දෙක විතරක් හරි පැනලා දුවන සීන් එකක් නිසා මම මංගලයටවත් මංගලයා මටවත් කියලා ස්ථීර කරන්න කලින් අපි දෙන්නා එතැනින් පැනලා දුවන්න ගත්තා කියමුකෝ.. පිට්ටනිය වටේ වටවෙලා හිටපු පිරිසත් හිස් ලූලූ අත දුවන්න ගතපි..  ඇඳිරි නීතිය වෙලාවෙ පොලිස් ජීප් එකක් එක්ක පාර දිගේ රේස් දුවන එක වෙඩි කන්න වෙන වැඩක් නිසා මංගලයා සුපුරුදු ආකාරයෙන් වැට කඩොලු කඩාගෙන වතු උඩින් දුවන්න ගතපි.. මමත් ඉතිං පසු නොබලා මංගලයා පස්සෙන් ඔරේ රන්.. 

කලුවඩුමුල්ල පිට්ටනිය ලඟ තිබ්බ ඒ කාලෙ පරන තාලෙ ගෙදරක්.. ඒ ගෙදර මැද මිදුලක් එහෙම තිබ්බ ගම් උලු සෙවිලි කරපු පරන ඇන්ටික් මොඩල් එකේ ගෙදරක්.. දැං ඒ ගෙදර එතන තියනවද නැද්ද කියලා මම දන්නෙ නෑ අවුරුදු ගානකින් ඒ පැත්තට නොගිය නිසා.. පොලිස් ජීප් එක දැකපු මංගලයා  කොයිතරම් භය උනාද කියනවනම් පිට්ටනියට එද්දි ඒ වත්තෙ මායිමෙන් පැනලා ගේ අයිනෙන් ආපු එකා මේං අර ගේ මැද්දෙන් ගේ හරහා දිව්වා කියහංකො.. ඒ ගෙදර මිනිස්සුත් වටේටම ලයිට් දාගෙන දොරවල් එහෙමත් ඇරගෙන චන්ද ප්‍රථිපල බල බලා හිටියෙ.. එකපාරටම රෝඩ් රනර් ශෝ එකේ කුරුල්ලා ගේ මැද්දෙන් දිව්ව වගේ මංගලයා සිං ගාලා ගේ මැද්දෙන් ඇරපු ඇරිල්ලට ගෙදර මිනිස්සු මොකාද යකෝ ඒ කියන්නැහේ මංගලයා දිහා බලනකොටම මේ තව එකෙක් ඒ වේගෙන්ම ගේ මැද්දෙන් ඔරේ රන්.. මමත් ඒ හරියෙ වතුපිටි ගැන වැඩිමනක් දන්නෙ නෑ.. පොලිස් ජීප් එක ආපු නිසා පාරෙන් දුවන්නත් බෑ.. මංගලයා පස්සෙන් ඌ දුවන පාරෙ දුවනවා ඇරෙන්න මටත් වෙන විකල්පයක් නෑ.. මම හිතන්නෙ නෑ අපි දෙන්නම ඇරපු ඇරිල්ලට ඒ ගෙදර මිනිස්සුන්ට දිව්වෙ කව්ද කියලා අඳුරගන්න වෙලාවක් තිබුනා කියලා.. 

මැතිවර්ණයක්, අඳුරු රාත්‍රියක්, අඩි පනහක් විතර උසට ඇවිලෙන ටයර් සෑයක්, පොලිස් ජීප් එකක් කියන්නේ ඕනෑම අමු සොහොනක් මැද්දෙන් දෙපාරක් හිතන්නෙ නැතුව භය නැතුව පැනලා දුවන්න පුලුවන් වෙන පට්ට රෙසිපියක්.. ඒ තමයි 1994 වෙද්දි අපි අත්දැකලා තිබ්බ දේශපාලන වාතාවරණය.. ඒ නිසා තමයි 1994 ජනාධිපතිවරණය අපිට සෝමාලියාවට දාපු පාන් කෑල්ලක් ගානට සෙට් වෙන්නෙ..  හැබැයි අපේ ඒ බලාපොරොත්තු එදා පත්වුන සට්ලැයිට් ඇන්ටි ඉශ්ඨ කරේ නෑ.. අපි ඒ ගොඩගහපු බලාපොරොත්තු කිසිදු වටිනාකමක් නොලබාම කාලයාගෙ ඇවෑමෙන් නොසලකා හැරුන. වෙනත් විදිහකින් කියනවනම් නොවැම්බරයේ බලාපොරොත්තුව කූඨප්‍රාප්තියක් නොලබාම මියෑදුනා..

අදත් ඒ වගේම දවසක්.. 2024 සැප්තැම්බර් 21 කියන්නෙත් අපි බලාපොරොත්තු කප්පරක් ගොඩ ගහන දවසක්..  අපේ බලාපොරොත්තු ඉටු වේවිද නැද්ද කියලා හෙට දවසේ පත්වෙන ජනාධිපතිවරයා තීරණය කරාවි.. අපේ රටේ දෙකෝටි විසි ලක්ශයක කුඩු සංසාර වෙච්ච ජීවිතවල තිඹිරි ගෙයිම මැරිලා ගිය බලාපොරොත්තු , ඉශ්ඨ සිද්ද කරගන්න මාලිමාව අපිට හරි පාර පෙන්නාවිද? රටට ලෝකෙට ණය නැතුව කොන්ද කෙලින් තියාගෙන ජීවත් වෙන අභිමානවත් රටවැසියන් වෙන්න අනුර කුමාර අපේ මිනිස්සුන්ට අවස්ථාවක් හදලා දේවිද? 
 තැන තැන විසිරිච්ච ජීවිත එකලාසයක් කරගෙන සතුටින් ජීවත්වෙලා කාටවත් බරක් නොවී මැරීලා යන්න අනුර කුමාර අපිට අලුත් ජීවිතයක් හදලා දේවිද? අපි බලාගෙන ඉමු.. හරියටම අපි 1994 බලාගෙන උන්නා වගේම.. මේ තමයි අපේ පරම්පරාව අභිමානවත් ජීවිතයක් ගැන කප්පරක් බලාපොරොත්තු ගොඩ ගහන අවසාන අවස්ථාව.. ආයෙ අපේ ජීවිත කාලය ඇතුලත මේ අවස්ථාව උදා වෙන්නෙ නෑ.. අපි බලාගෙන ඉමු.. සැප්තැම්බරයේ ඔටුනු පලඳින අලුත්ම අලුත් බලාපොරොත්තුව දිහා සීරුවෙන්..  ❤️❤️❤️