අරා, පැස්බරා සහ අනිල් අයියා..

ඕං ගොඩයා පෝස්ට් එකක් ලියන්නයි කියලා ලැහැස්ති උන හැම වතාවෙම පටන් ගැනීමේ අටුවා ටිකා ටිප්පනි ලියලා ඉවර වෙනකොටම ලියාගෙන යාමේ කම්මැලිකම හැදෙනව මේ දවස්වල. එහෙම ලියන්න පටාන් ගතපු පෝස්ට් අටෝරාසියක් බ්ලොග් කොටේ හැමතැනම උනාට ගොඩයාට එව්වා ගැන වගක්වත් නෑ. ඒ නිසා ගොඩයා ආයෙ වටේ යන්නෙ නැතුවම ලියන්න ආපු සිතුවිල්ල අකුරු කරලා දානවා එහෙනං අමුවෙංම.

ඕං අරා පැස්බරා කිව්වාම ලංකාවෙ අස්සක් මුල්ලක් නෑරම රේඩියෝ අහපු ඔනෑම කෙනෙක් දන්නවා ඇතිනේ. ඒ නිසා ගොඩයා ඒඋං දෙන්නා ගැන වැඩි යමක් කියන්න ලියන්න යන්නෙ නෑ. මොකද කියනවනං උං දෙන්නා කලින් හිටපු රේඩියෝවෙං පැනලා ගිහින් ආං දැං වෙන එෆ්.එම් එකක ගජරාමෙට වැඩ. ඒ නිසා දැන් උං දෙන්නා උං දෙන්නගෙ කලින් කසාදෙ නං ගං වෙනස් කරලා උප්පැන්නෙ තියෙන නමිං වැඩ. ඒ නිසා ආයෙම ඉතිං කියන්න දෙයක් නෑ අරවින්දයි ආශ්චර්යායි කිව්වම උදේට සියත එෆ් එම් අහන හැමෝම දන්නවා ඇති. ඕන් ඉතිං දැන් ගොඩයා ඒඋං දෙන්නයි උංගෙ එෆ්.එම් එක ගැනයි ලිව්වා කියලා ගොඩයාව සල්ලි වලට කුලියට ලියන එකෙක් ගානට දාගන්නවා  එහෙම නෙවෙයි.

රෙඩියෝව කිව්වම ගොඩයාට සෑහෙන සමීප මිත්‍රයෙකුටත් වඩා පවුලේ කෙනෙක් විදිහට තමා හඳුන්වන්න වෙන්නෙ. එහෙම කිව්වම සමහරු හිතයි ගොඩයා මොකක් හරි රේඩියෝ චැනල් එකකට කඩේ යනවාදෝ කියලත්. රේඩියෝව ගොඩයාට සමීප පවුලේ සාමාජිකයෙක් වෙන්නෙ ගොඩයාට වයස අවුරුදු පහලොවේ දහසයේ කාලෙ හිටං. වෙනම විදිහකට කිව්වොත් ඒ කාලෙ ගොඩයලාගෙ ගෙදර පවුල් දෙකක් වාසය කරා කියමුකෝ.. එකක් තමා ගොඩයාගෙ ඩඩා, මමා සහ සහෝදරියන් දෙදෙනාගෙ පවුල. අනෙක තමා ගොඩයා සහ රේඩියෝව. ගොඩයා සතියකට වරක් දෙවරක් කරනා අවර ගනයේ මොකක් හෝ අසමජ්ජාති අමන වැඩක් නිසා ඩඩාගේ උදහසට ලක්වීම අනිවාර්ය අංගයක්. ඒ නිසා ඔය රුපියල් අස්සෙ අලුක්කාල් ගහන වැඩේ ගැලපෙන්නෙ නැති නිසා බත් පිඟාන කොටාබාන්න, ටීවී බලන්න වගේ වැඩක් ඇරුනාම ගොඩයා ගොඩයාගෙ රේඩියෝ පවුල එක්ක නිදියහන් ගබඩාවේ තමා වැඩි කාලයක් ගත කලේ. ගොඩයා මුල් කාලෙ ඇහුවෙ සිටි එෆ් එම්. ඒ කාලෙ එෆ් එම් චැනල් එකකට තිබ්බෙ සිටි එෆ් එම් විතරයි කියහංකො . ඒක අල්ලගන්නෙත් රේඩියෝවෙ ඒරියල් එක ගලෝලා මුදුං වහලෙ ගහලා තමා. ඕන් අනූ ගනන්වල මුල් කාලෙ තමයි මොකක්දෝ අද්භූත රේඩියෝ චැනල් එකක් එම් එම් හරහා කරලියට එන්නෙ. ආයෙ නිවේදකයෝ නෑ උදේ හිටං රෑ වෙනකල්ම සිංදුම විතරයි ආයුබෝවන්ඩ. දවසින් දෙකෙන් රට පුරා ජනප්‍රිය වෙච්චි ඔය කියන අද්භූත රේඩියෝ චැනල් එක ටික කාලෙකින් සිරස එම් එම් කියලා නමක් එහෙම දාගෙන කරලියට එනව. ඕං ඕහොම තමා අද වෙද්දි එෆ් එම් තරංග ඔස්සෙ ගිරව් වගේ කටමැත දොඩවන රාලහාමිලාගෙ උප්පත්තිය සිද්ද වෙන්නෙ. ආන් ඒ එෆ් එම් චැනල් ආගමනයෙන් පසුව ගොඩයා ප්‍රයිමරි ෆැමිලි එක එක්ක ගතකරන කාලය තව තවත් අඩු උනා දවසින් දවස. එතැන් පටන් ගොඩයාගෙ කාමරේ රේඩියෝව නැවතුනානම් ඒ ලයිට් ගිය වෙලාවකදී පමනයි. කොටිංම කියනවානං ගොඩයා සාමාන්‍යපෙළ සමත් වීම අරහයා මවුතුමියගෙන් අරං ඉල්ලපු තෑග්ග උනෙත් රේඩියෝවක්. එතෙක් කල් එහෙං මෙහෙං වයර් ගැටගහලා අටෝගෙන හිටපු රේඩියෝව අලුත්ම අලුත් සෝනි රේඩියෝවක් බවට පත් උනා ගොඩයා සාමාන්‍යපෙල සමත්වීමත් සමගම. වෙනම බෆල් පෙට්ටි දෙකක් සමග කැසට් ධාවන යන්ත්‍රයක් එහෙමත් තිබ්බ රෙඩියෝව ගොඩයාට රටක් රාජ්ජයක් ලැබුනා වගේ. පරන රේඩියෝවෙ තිබ්බ ස්පීකර් එක ගලෝලා අරගෙන ඒක සබ් වූෆර් එකක් බවට පත්කරගන්න ගොඩයාට ගියේ විනාඩි දහයයි. එතෙක් කල් හදිසියකට වතුර එකතු කරගන්න වගේම ටැප් ලයින් එකේ වතුර නැති වෙලාවට ලිඳෙන් වතුර එකක් ගේන්න ගොඩයාගෙ මමා පාවිච්චි කරපු ඇලුමීනියම් කලගෙඩිය ගොඩයාගෙ පොත් මේසෙ යට ස්ථානගත උනා. පරණ රේඩියෝවේ ස්පීකරය කලගෙඩියේ කට උඩින් ඇතුලට හිටින්න තිබ්බාම දැං කාලෙ සබ්වූෆර් කැලේ. එතෙක් කල් සාමාන්‍ය ආකාරයෙන් ගොඩයා සහ රෙඩියෝව අතර තිබ්බ ගනුදෙනුව සංකීර්ණ සවුන්ඩ් සෙටප් එකක් උනේ අන්න එහෙම. හැබැයි ඉතිං එහෙව් ශබ්ද පහසුකම් තිබුනා කියලා ගොඩයාගෙ ප්‍රයිමරි ෆමිලි එකට කරදරයක් වෙන්න රේඩියෝව දාන සිරිතක් ගොඩයා ලඟ තිබ්බෙ නෑ. සියලුම සෙල්ලම් කාමරේ සීමාව ඇතුලට ඇහෙන ප්‍රමානයට පමනයි. ඒකට හේතු දෙකයි. පලමු හේතුව ගොඩයා කැමති නෑ ගොඩයාගෙ ආතල් නිසා වටේපිටේ ඉන්න උදවිය අපහසුතාවයට පත් වෙනවාට. දෙවැනි හේතුව තමා ඕක වැඩි සද්දෙට දාලා මධ්‍යම රජයට කරදර උනොත් රේඩියෝවයි ගොඩයාවයි දෙන්නාම ගෙදරින් එලියට විසික් වෙන නිසා.

ඔය ආකාරයෙන් රේඩියෝ ගනුදෙනුව ලියාගෙන ගියොත් ගොඩයාගේ රේඩියෝ පිස්සුවට එදා හිටං අහපු හැම චැනල් එකකම හැම නිවේදකයෙක් ගානෙම ලියන්න දේවල් බොහොමයි. ඒ නිසා ඒ සම්භන්ධ දේවල් ඔය ඇති. ගොඩයාගෙ රේඩියෝ පිස්සුව කොයිතරංද කියලා කියනවානං, අර්ධ කාලීනව රේඩියෝ නිවේදකයෙක් වෙන්න හිතාගෙන ගොඩයා රේඩියෝ චැනල් එකක ඉන්ටව් එකකටත් ගියා කිහන්කො. ඒ නං හැබයි ගොඩයාගෙ රේඩියෝ පිස්සුව ඉවෙන් වගේ වටහාගත්තු කෙනෙක් ගොඩයා වෙනුවෙන් ඇප්ලිකේශන් එකක් නිසා. නිවේදක සහ හඬ කැවීම් වලින් එකක් තෝරගන්න කිව්වාම ගොඩයා තෝරාගත්තෙ හැඬ කැවීම් පැත්ත. ඉන්ටව් එකට ඇවිත් හිටපු සීයක් විතර සෙනගින් අනූවක් විතර නිවේදක තෝරාගනිද්දි ගොඩයා ඇතුලු කීපදෙනෙක් හැඬ කැවීම් පැත්තට ගියා.. හඬත් කැව්වා.. ඒත් අද වෙනකල් ඒ හඬ පරීක්ශනයට මොකෑ උනේ කියලා ගොඩයා දන්නෙ නෑ. සමහරවිට පිටසක්වල ජීවියෙකුගේ චරිතයක් රේඩියෝ නාට්‍යවල නැති නිසා ගොඩයාව කැඳවන්නෙ නැතුව ඇති.

ලංකාවෙන් එලියෙ හිටියා කියලා නෑ ගොඩයාගෙ රේඩියෝ ඇහිල්ල එහෙමමයි. වැඩ කරන අතරයි, වාහනේ එලවන අතරයි ගොඩයා ලංකාවෙ රේඩියෝ අහන්න දෙපාරක් හිතන්නෙ නෑ. හැබැයි කියන්න කනගාටුයි, ලාංකීය එෆ් එම් කලාවට වයස වසර විසිපහක් වෙද්දි ඒ කලාව අන්තෙටම පිරිහිලා ඉවරයි. නිවේදකයෝ කිව්වට වැඩි හරියක් වාචාල යක්කු. ඔහේ කටට එන දේවල් කියවනවා විතරයි මෙලෝ හරයක් නෑ. උං කියන්නෙ මොනවද කියලා බොහොමයක් වෙලාවට උංවත් දන්නෙ නෑ. ඊට හපං සිංදු. හයියෝ එව්ව ඇහුවාම හයිවේ එකේ යූ ටර්න් එකක් ගහන්න හිතෙනව මේ මොන අඬෝවැඩියාවක්ද කියලා හිතෙන නිසා. ගොඩයාට වැඩි හරියක් ඔය රේඩියෝ අහන වැඩේ සෙට් වෙන්නෙ ලංකාවෙ යක්කු ගස් යන වෙලාවට. ඒත් අම්මපල්ලා වෙලාවකට ගොඩයා ඔරලෝසුව දිහා බලනවා ඇත්තටම වෙලාව වැරදිලාද කියලා හිතෙන නිසා. ඇයි හත් ඉලව්වෙ දවල් දොලහට දාන්න ඕන වේග රිද්ම මේන් මුං යක්කු ගස් යන වෙලාවටත් දානවා කියහංකො.

ඕං ගොඩයා චැනල් එකෙන් චැනල් එකට මාරු වෙලා දැන් සියත එෆ් එම් ලඟ නැවතිලා ටික කාලයක්. මොකද කියනවානං අනික් චැනල්වල වගේ මෙලෝ රහක් නැතුව හරයක් නැතුව කියවන ගිරව් ඒකෙ අඩුයි. ගීත තේරීමත් ටිකාක් විතර පරන රේඩියෝ කලාවට බරයි. ඒ නිසා ගොඩයාගෙ කනේ තියන බ්ලූටූත් කෑල්ලෙන් නිතර සියත එෆ් එම් ඇහෙනවා දවල් දවස පුරා. ඒ කියන්නෙ ලංකාවෙ රෑ හතෙන් අටෙන් පස්සෙ වගේ.

ඕං ඊලඟට අනිල් අයියා කොහොමද මේ රේඩියෝ සීන් එකට සම්භන්ධ වෙන්නෙ කියමුකෝ. අනිල් අය්යා ගොඩයාව පුද්ගලිකව දන්නෙ නෑ. ඒ කාලෙ ගොඩයා රස්සාවට ගිය එක ඒසී බස් එකක රියදුරා තමා අනිල් අයියා කියන්නෙ. ඔය කියන ඒසී බස් එක අම්බලන්ගොඩින් පිටත් වෙන්නෙ උදේ පහයි හතලිහට. බස් එකේ අයිතිකාරයාගෙ මල්ලි හෙවත් සඳුන් තමයි කොන්දොස්තර . අනිල් අයියා සුපිරි ඩ්‍රයිවර්. ආයෙ දෙකක් නෑ කිසිම අතුරු උපද්‍රවයක් නැතුව ගමනාන්තයට ගෙනියනවා ගෙනියනවාම තමයි. ටොයෝටා කෝස්ටර් එකේ ආසනයේ හරිබරි ගැහිලා වාඩි වෙලා නින්දට වටුනාම අනිල් අයියා නෙවෙයි එකෙකුගෙවත් නින්ද කැඩුවෙ. කොටින්ම කිව්වොත් අම්බලන්ගොඩින් පිටත් වෙන්නෙත් ෆ්ලයිට් එක රනවේ එකට ගන්න වගේ බොහොම පරෙස්සමෙන්. වේගය වැඩි කරන්නෙත් පරෙස්සමෙන්. බ්‍රේක් ගහන්නෙ ඊටත් වඩා සෑහෙන පරෙස්සමෙන්. හැටට අසූවට විතර යද්දි මගියෙක් පාරෙ ඉඳලා අත දැම්මොත් අනිල් අයියා කවදාවත් බස් එකේ හොම්බ බිම ඇනෙන්න බ්‍රේක් ගහන්නෙ නෑ. පස්වෙනි ගියර් එකෙන් හතරට මාරු කරලා ක්ලච් එක අතෑරලා ආයෙම හතරෙන් තුනට මාරු කරලා ක්ලච් එක අතෑලරා ආයෙම තුනෙන් දෙවැනි ගියර් එකට මාරු කරලා ක්ලච් එක අතෑරලා තමයි අනිල් අයියා බස් එක නවත්තන්න බ්‍රේක් පැඩල් එකට කකුල තියන්නෙ. ආං ඒ වෙද්දි මගියා පහුවෙලා බස් කොටේ කිලෝමීටර භාගයක් විතර ඉස්සරහට ගිහිං. ඕං එතකොට කොන්දොස්තර සඳුනා කෝස්ටරේ දොර ඇරලා මගියා දිහාවට ඔලුව දැම්මාම සඳුනාට පේන්නෙ මගියා අතපය විසික් කරලා බොඩි ලැන්වේජ් එකෙන් කියන්න උත්සහා කරන අසභ්‍ය  කතාන්දර තේරුම් ගන්න සඳුනාට වැඩි අමාරුවක් නෑ. . මොකද කියනවානම් අනිල් අයියාගෙ නැවත්වීමෙ කලාවට පිං සිද්දවෙන්න මගියා ඉන්න දුර වැඩි නිසා මගියා කියනදේ සඳුනාට ඇහෙන්නෙ නෑ. කලාතුරකින් දවසක රිවස් එකේ ටිකක් දුර ගිහින් මගියාව දාගන්නත් අනිල් අයියා නොහිතන්නෙත් නෑ. ඉතිං ආයුබෝවන්ඩ අනිල් අයියා එක්ක ගිහින් කවදා  රස්සවට  යන්න කියලද. පානදුර කලුතර දුවන සෙක්ශන් බසුත් අනිල් අයියට ඉස්සර කරනව කියහංකො සමහරක් දවසට. ඉතිං ගාල්ලෙන් මාතරිං එන ඒසී, නෝර්මල්, සෙමි ලක්සරි ගැන කුමන කතාද. උං යන්නෙ කනට ගහගෙන යන්න වගේ. අනිල් අයිය නෙවේ එව්වයින් සැලෙන්නෙ. මෑන්ස් යන්නෙ මෑන්ස්ගෙ ගමනේම තමා.  වේගය හැටක් වගේ ඇති උපරිමයෙන්ම.

ඕං වන්දනා නඩයක් අටමස්ථානෙ එක්ක යන ගානට කොලඹ යන අනිල් අයියා දෙහිවල පහු කරද්දි අනිවා හත පනිනවා දෙකක් නෑ. අන්න ඒ වෙද්දි ගොඩයා ඉන්නෙ අනිල් අයියව බාබිකිව් දාගෙන කන මූඩ් එකේ. මොකද කියනවනං ගොඩයාගෙ ලොක්කා උදේ අට වෙනකං රතු පෑන අතේ තියාගෙන බලාන ඉන්නෙ මෑන්ගෙ ආසම රාජකාරිය වෙන ඉර ගැසීමේ රාජකාරිය කරලා ඒ ලැබෙන වින්දනය පපුව පුරා විඳගන්න. ඉතිං කියහංකෝ අනිල් අයියා එක්ක ගිහින් රස්සාව කරන්න පුලුවනිද?

ඕං ඒ අතරේ තමයි අරයි පැස්බරායි ඉන්න චැනල් එකේ රේඩියෝ ශෝ එක පටන් ගන්නෙ. ඕන් නින්දෙ ඉන්න එවුනුත් නින්දෙන්න හිනාවෙන තරමට වැඩේ නැගලා යනව. අනිල් අයියත් මොරටුව පිටකොටුව සෙක්ශන් බස් එකක් පස්සෙන් හීන් සීරුවට අඩියෙන් අඩිය ඉස්සරහට යනව. ගොඩයාත් ඉතිං රේඩියෝ පිස්සා නිසා ලොක්කගෙ රතු ඉර මොහොතකට අමතක වෙන්නෙ ඕං ඔය රේඩියෝ ඩබල නිසා. ඔය ඩබල ශෝ එක කරන අස්සෙ පත්තර මල්ලිත් ඇවිත් පත්තරේ විස්තරේ කියල යනව. මුලු බස් එකම ඇස් පියාගෙන රේඩියෝව අහන් ඉන්නව. අනිල් අයියා වැඩි කලබලයක් නෑ. හීන් සීරුවට ක්ලච් එකේම ඉදිරියට ගාටනව. අවසානයේ මගීන් එක එකා බැහැලා යනව. ගොඩයාත් බම්බලපිටියෙන් බැහැගන්නව. ඕන් ඊට පස්සෙ තමා ගොඩයාට දැනෙන්නෙ අනිල් අයියා මගීන්ට රේඩියෝව අහෙන්න සලස්වලා මගීන්ගෙන් බැනුම් අහන එකෙන් බේරුනා නේදෝ කියලා. එතැන් පටන් රතු ඉරෙන් බේරෙන්න ෆුල් ට්‍රයි එකක් දුන්නත් එව්ව සුම්ම. අනිල් අය්ය එක්ක එන හැම දවසකම ගොඩයා ශෝර්ට් ලීව්.. ඒ දෙක ඉවරවුනාම හාෆ් ඩේ. අනික් ඩිපාර්ට්මන්ට්වල ලොක්කන් නං ප්‍රමාද වෙලා ආපු අයට හවසට කවර් කරන්න වගේ චාන්ස් දුන්න. ඒ වගේම අකුරට උදේ අටට ඉර ගැහුවෙත් නෑ. ඒකට මූ.. අමු තිරිසන් සතා.. මනුස්සකම ගෑවිලාවත් නෑ.. ඉතිං කියහංකෝ අනිල් අයියව බාබිකිව් දාලත් හිත් වදිනවද කියලා. වැඩිපුර ගෙවලා ඒසී එකක එන්නෙ වෙලාවට වැඩට එන්න ඕන නිසානේ යකඩෝ. අනිල් අයියට නිකමට එහෙම හිතෙන්නෙ නැත්තෙ ඇයිද කියල ගොඩයා අදටත් දන්නෙ නෑ. 

නිස්කාරනේ නිවාඩු ටික ඉවරකරගන්න බැරි නිසා ගොඩයා තව පැය භාගයක් කලින් නැගිටලා උදේ පහයි විස්සෙ ඒසී එකට සැට් වෙනව. ඒකෙනං රේඩියෝ මගඩි නෑ. වෙලාවට වැඩට ගියෑකි. ඒත් ඉතිං තව විනාඩි දහයක් පහලොවක් කලින් නැගිට්ටාම ආන්ඩුවේ සීසන් එකෙංම කෝච්චියේ යන්න පුලුවනි නිසා ගොඩයා උදෑසන තැපැල් දුම්රියම යන්න හිත හදාගන්නව. අර කිව්ව ලොකු එකා.. ඒ කිව්වෙ අපේ ලොක්කා පැය භාගයක් ඉර ගැහිල්ල පරක්කු කරානං ගොඩයාට තව පැය දෙකක් සනීපෙට නිදාගන්න තිබ්බ. ඒත් ඉතිං උන්දෑට එහෙම මනුස්සකමක් තිබ්බෙ නෑ. එහෙම උනානම් සනීපෙට සමුද්‍රදේවියේ රස්සාවට යන්ට තිබ්බ. උදේ හතරයි හතලිහට තැපෑලෙ නගිනවා කියන්නෙ අමු පාපයක් ආයුබෝවන්ඩ. සමහරක් වෙලාවට ගොඩයාට හිතෙනව මේ මොන පාපයක්ද යකෝ කියල. අන්න ඒ වෙලාවට ගොඩයාට දෙන්නෙක් මතක් වෙනව. එකෙක් ගොඩයාගෙ ලොක්ක. දෙවැනි එකා බස් එකේ අනිල් අයියා.. ලොක්කා ඉර ගැහිල්ල විනාඩි තිහක් ප්‍රමාද කරානං ගොඩයා ඒ සා දුක් විඳින්නෙ නෑ. ඒ වගේම අනිල් අයියා තව අඟල් කාලක් බස් එකේ අක්සිලේටර් එක පෑගුවානම් පැය දෙකෙන් බස් කොටේ බම්බලපිටියෙනේ..     ඒත් උං දෙන්නම ඒක කරේ නෑ. 

ගොඩයා 2005 අවුරුද්දෙ ස්ථානමාරුවීමක් අරං ඒ සාපෙන් බේරුනාට අදටත් ලොක්කා ගැන තියෙන්නෙ අපුල සහගත හැඟීමක්. රටම දන්න අරා පැස්බරා රේඩියෝ ඩබල හැමදාමත් අනිල් අයියාව බේරගත්තු නිසා අනිල් අයියා ගැන එහෙම කුජීත හැඟීමක් නෑ. හැබැයි ඔය කියන රේඩියෝ ඩබල අදටත් දන්නෙ නැතුව ඇති අනිල් අයියා මිනිස්සුන්ගෙන් ගුටි නොකා අවුරුදු ගානක් දෙවැනි ටර්න් එක දිව්වෙ රේඩියෝ ඩබලට පිං සිද්ද වෙන්න කියල. ඔය ඩබල නැත්තං, උදේ පහයි හතලිහට අම්බලන්ගොඩින් පිටත්වෙන අනිල් අයියා ආයෙම බස් එක එලවගෙන අම්බලන්ගොඩ යන්නෙ නෑ. එහෙනං උන්දෑ කෙලිංම නවතින්නෙ මහ ඉස්පිරිතාලෙ ඇක්සිඩන්ට් වෝර්ඩ් එකේ. ඇයි යකෝ රස්සාවට යන එවුන් වන්දනාවේ යන ගානට කොලඹ ගෙනාවම මිනිස්සු නොගහ ඉඳියිද.. ඔය කියන රේඩියෝ ඩබල දන්නවනං අනිල් අයියා උං දෙන්නව අවභාවිතා කරා කියලා අනිවා ඕකුන් දෙන්නා අනිල් අයියට නඩු දානව.  

අවුරුදු දහ අටකට පස්සෙ අද වෙද්දි අනිල් අයියා තාමත් බස් එලවනවද කියලා ගොඩයා දන්නෙ නෑ.. ලොක්කනං පෙන්ශන් ගිහිල්ලත් සල්ලි පෙරේතකමට ආයෙත් කොන්ත්‍රාත් ක්‍රමයට පවු දෙන්න එනවා කියලයි හිත මිත්‍රයෝ කියන්නෙ . රේඩියෝ ඩබලනං තාමත් සුපුරුදු විදිහට සතියේ දවස් පහේ උදේ හතට සියත එෆ් එම් එකේ වැඩ .
 කියන්න කනගාටුයි රේඩියෝ කලාවනං බහුතරයක්  චැනල් වල මෙලෝ සත්වයෙකුට අහං ඉන්න පුලුවන් තත්ත්වයක නෑ.