නිවිතිගල ෆ්ලෑශ්

 

පහුගිය දවසක නිවිතිගල සහරා ෆ්ලෑශ් සංගීත සංදර්ශනය වෙලාවෙ සිද්දවෙච්ච අලකලංචිය ලෝකෙම දැක්ක නිසා ගොඩයා ඒ ගැන වැඩි අටුවා ටීකා ලියන්න යන්නෙ නෑ. සිද්දියට මුල්වුන හේතුව මොකක්ද කියලා හරියට නොදැන එව්වා ගැන විශ්ලේෂණය කරන්නට යාම දැලිපිහියෙන් කිරි කනවා වගේ වැඩක්. කව්ද වැරදි කව්ද හරි කියලා කියන්න බැරිවුනාට ප්‍රචන්ඩත්වය ඉතිං කවුරු කරත් හොඳ දෙයක් නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ. ගහමරාගන්නෙ නැතුව ඔව්වා කතාබහ කරලා විසඳාගන්න තිබුනා කියලයි ගොඩයාගෙ පුද්ගලික මතය. ඔලුව ඇතුලේ තියෙන මොල ගෙඩිය පැත්තකින් තියලා කඩු පොලු අතට ගත්තු උදවිය ඉස්සරහ පොඩ්ඩක් නම්‍යශීලී උනාට පැත්තක් යනවා කියලයෑ.. තව පැයක් හමාරක් කොල්ලො ටිකට නටන්න සිංදු ටිකක් ගැහුවනම් ඔය වැගේ විලම්බෑසියක් නොවෙන්න ඉඩ තිබ්බ කියලමයි ගොඩයාට හිතෙන්නේ .

සිරිබර සිරිලංකාවෙ සංගීත රසිකයා ඉල්ලන රසවින්දනය විවිධාකාරයි. ඒ ඒ කෙසෙල් ගෙඩි වලට ඒ ඒ බනිස් කියනවනේ. මේ ලියන්න යන සිද්දිය සිද්දවුනේ අනූව දශකයේ අග්ගිස්සට වෙන්න. ගොඩයා ඒ කාලෙ බෑන්ඩ් එකක කීබෝර්ඩිස්ට්. එව්ව ඉතිං ආතල් එකට කරපුවා මිසක් වෘත්තීය වශයෙන් කරපුවා නෙවෙයි. පාර්ටියක වෙඩිමක අවුරුදු උත්සවේක ප්ලේ කරාම ලැබෙන මුදල ඉතිං පොඩි පොකට් මනී එකක් විතරයි. එවකට ඉතිං ගොඩයා ජොබ් එකක් කරපු නිසා බෑන්ඩ් එකෙන් ලබෙන මුදල ගැන ලොකුවට හිතුවෙම නෑ. 

වැඩේ තිබ්බෙ ඇල්පිටිය පැත්තෙ ගොඩාක් ඇතුලෙ අතුරු ග්‍රාමයක. ගමේ නම ගොඩයාට මතක තිබුනට එව්ව මෙතැන  ලියන එක හරි නෑ කියලයි ගොඩයට හිතෙන්නෙ . එදා ඒ ගෙදර හෝම්කමින් පාර්ටියක්. රෑට තමා බෑන්ඩ් එක ඉල්ලලා තිබ්බෙ. දවස සති අන්තයේ දවසක් කියලයි ගොඩයාගෙ අදහස. වැඩට ගිහිං ඇවිත් බෑන්ඩ් වැඩේට ගියා කියලා මතකයක් නෑ. සතියෙ දවසක උනානම් මේ ලියැවෙන දේවල් වලට අමතරව රස්සාවෙන් කලින් පැනලා එන දේවලුත් ලියැවෙන්න ඕනනේ. බෑන්ඩ් ප්ලේ කරනවට වඩා අමාරු ජොබ් එකෙන් කලින් මාරුවෙන එක කියලා අමුතුවෙන් ලියන්න ඕන නෑනෙ. 

හවස පහට හයට වගේ තමයි අපි සැට් එක අපේ බෑන්ඩ් එකේ ලොක්කලාගෙ ගෙදරට සෙට් වෙන්නෙ. වැඩේ රෑට තිබ්බට දවාලියෙන් සවුන්ඩ් පිටත් කරලා යැවෙන නිසා අපි සැට් එකට තිබ්බෙ හවස් අතේ ගිහිල්ලා හීන්සීරුවේ වැඩේ ඇදගෙන යන්න. හෝම්කමින් එකක් රෑ හතහමාරට වගේ පටන් ගත්තාම පැයක් වගේ ප්ලේ කරලා බ්‍රේක් එකක් අරගෙන ආයෙම පැයේ වගේ සේශන් දෙකකින් කඩේ වහගන්න පුලුවන් සාමාන්‍ය විදිහට. අන්තිම සෙශන් එක ටිකා...ක් විතර ඇදෙන්න ඉඩ තිබුනාට ප්ලේ කරන පැය ගාන බැලුවාම උපරීම පැය හතරකුත් නැති තරම්. බෑන්ඩ් එකේ සැට් එක ලොක්කගෙ ගෙදරින් පිටත්වෙලා පාර්ටිය තියෙන ගෙදරට යද්දි හත වගේ වෙන්න ඇති. අප්පටසිරි කියන්නෙ ඒක අහල ගම් හතටම කියලා ගජරාමෙට ගන්න හෝම් කමින් පාර්ටියක්. අවුරුදු උත්සවේකට ගහන සයිස් ස්ටේජ් එකක් මිදුලේ කොනක විරාජමානයි. අපේ චන්දනයයි මහේශුයි සවුන්ඩ් ටික එහෙමත් ලෙසටම හයි කරලා තිබ්බ නිසා වැඩේ එකෙන්ම අලංකාරයි. ඒ කාලෙ සෙටින්ග් එක ඩ්‍රම් සෙට් එක වේදිකාවෙ දකුනු කොනේ.. ඊට මෙහායින් ඔක්ටොපෑඩ් ... ඊලඟට සවුන්ඩ් සෙටප් එකේ මික්සරේ.. වම් කෙලවරේ තමා කීබෝර්ඩ්.. ඩ්‍රම් සෙට් එක ඉස්සරහිං බේස් ගිටාරිස්ට්... කීබෝර්ඩ් එක කිට්ටුවෙන් ලීඩ් ගිටාරිස්ට්.. රිදම් ගිටාරිස්ට් ඉතිං පොඩ්ඩක් විතර නිසි තැන නොලැබෙන වේකන්සි එකක්දෝ කියලා කීවොත් රිදම් ගිටාරිස්ට්ලා අමනාප වෙයිද මන්දා... කොච්චර කීබෝර්ඩ් ගැහුවත් ගොඩයා ආසම ඉන්ට්‍රුමන්ට් එක තමා රිදම් ගිටාර් එක. ගොඩයට ටිකාක් විතර ගිටාර් ගහන්නත් පුළුවන් උනාට කවදාවත් බෑන්ඩ් එකක් එක්ක රිදම් ගිටාර් එකක් ප්ලේ කරන්න චාන්ස් එකක් හම්බෙලා නෑ.

ඒ කාලෙ ඔය ස්ටේජ් සෙටින්ග් එකේ ප්ලේ කරද්දි ඉලෙක්ට්‍රොනික් ඩ්‍රම් සෙට් එක ස්ථානගතවුනේ වේදිකාවෙ දකුනු කෙලවරේ... එකෝස්ටික් ඩ්‍රම් සෙට් එක තිබ්බට වැඩ වලට දැම්ම ඉල්ක්ට්‍රොනික් ඩ්‍රම් එක. ඒ කාල් ඉලෙක්ට්‍රොනික් ඩ්‍රම් සෙට් එකට ඉල්ලුම වැඩියි. එකෝස්ටික් ඩ්‍රම් එක දැම්මම සවුන්ඩ් බැලන්ස් කරගන්න ටිකක් විතර අමාරුයිත් එක්ක. ස්ටේජ් එකේ ඉද්දි ගෑල්ලමයෙක්ට එහෙම පොඩ්ඩක් හොරාට හොරාට  ඇහැ දාන්න ඩ්‍රමර්ට පොඩ්ඩක් විතර ලේසියි කොනේම ඉන්න නිසා..  දෑං වෙද්දි ඒ ෆැසිලිටීස් කපාදාල තියෙන්නෙ ඩ්‍රමර්ට... දැං ඉලෙක්ට්‍රොනික් ඩ්‍රම් සෙට් එක වෙනුවට එකෝස්ටික් ඩ්‍රම් සෙට් එක හයි වෙන්නෙ වේදිකාවෙ මැද... බේස් ගිටාරිස්ට් දකුනු කොනේ.. ඊලඟට ඔක්ටොපෑඩ්... කීබෝර්ඩිස්ට් තාමත් වම් කෙලවරේ... ඊයෙ පෙරේදාවක ෆ්ලෑශ්බෑක්ලා කීබෝර්ඩිස්ට් දකුනු කෙලවරට දාලා ඉන්නවා දැක්කා කියහංකෝ.. තැන් වෙනස් උනාම ඉතිං ටික දවසක් යනකල් ටිකක් විතර වැඩේ අඥ්ඥකොරොස්.. ෆ්ලෑශ්බෑක් කීබෝර්ඩිස්ට් අරුණ තමෙල් අවුලක් නැතුව කොම්ෆටබලි ඉන්නවා වගේ දැක්කා උනාට උන්නැහේට දැනෙන දේ ගොඩයාට දන්නේ නැති නිසා එව්ව ගැන වැඩි යමක් කියන්න දන්නෙ නෑ. පසු කාලීනව  ඩ්‍රමර් එකෝස්ටික් ඩ්‍රම් සෙට් එකක් එක්ක වේදිකාවේ මැදට ආපු එක ගොඩයාටනම් අමු වහක් උනා කියහංකෝ... දකුණු කණ ලඟ ඉඳන් ඇඟේ හයියෙන් ඩ්‍රම් සෙට් එකට තලන මෝඩයෙක් එක්ක බෑන්ඩ් ප්ලේ කරනවා කියන්නෙ, වැඩක් ප්ලේ කරලා ඉවර වෙද්දි කන් දෙක දවස් ගානක් කී......ං ගාන ගානට අගුල් වැටිලා.. එව්වා ඉතිං උන්නැහේලාට කියලා වැඩක් නෑ... ෆෝර්ටීස් සහ ටුවෙන්ටීස් එකට පෑහෙන්නෙ නෑ නෙව. ගොඩයලා එක්ක බෑන්ඩ් එකේ ඩ්‍රම්ස් ප්ලේ කරන හාදයා අර්ලි ටුවෙන්ටීස්... ගොඩයා මිඩ් ෆෝර්ටීස්... ටුවෙන්ටීස් එකා ඩ්‍රම් එක ප්ලේ කරනවා නෙවෙයි ඩ්‍රම් සෙට් එකට අලි ගහන්වා වගේ කියහංකෝ... ආං ඒ වෙලාවට තමා හිතෙන්නෙ ලංකාවෙ මේ තරම් ඩ්‍රමර්ලා ඉද්දී ඇයි දෙයියෝ ඔයා මේ යකාවම තෝරලා මේ රටට එව්වෙ කියලා... ගොඩයා දෙවැනි වතාවටත්  බෑන්ඩ් ගැහිල්ලෙන් ඉවත්වුන නිසා දැං ඒ ප්‍රශ්නෙ අහවරයි. කොන්සර්ට් එකක් ගැහැව්වොත් ඇරෙන්න දැං ආයෙම බෑන්ඩ් ප්ලේ කරන්න අදහසක් නෑ. සංගීත විසේ සහ ආසාව තිබ්බට බෑන්ඩ් එකේ හයදෙනාගෙ රසාස්වාදය එක තැනකට ගැලපෙන්නෙ නැති තැන්වල පයගසා සිටීම අසීරුයි නෙව. සල්ලි හොයන්න කරන මගුලක් නොවෙන නිසා ගොඩයාට ආතල් එකක් ලැබෙන්නෙ නැති මගුල්වලට ගිහිං ආයෙම ගොඩයා කීබෝර්ඩ් එක පිටිපස්සෙ හිටගන්නෙ නෑ... අපිට පුලුවං කියලා ලෝකෙට පේන්න බෑන්ඩ් ගහන එවුන් සහ තමුන්ටත් විඳින්න පුලුවන් දෙයක් අනුන්ටත් ලබාදෙන්න බෑන්ඩ් ගහන එවුන් කියන්නෙ දෙපිරිසක්. ගොඩයා ඉන්නෙ දෙවැනි කොටසෙ. ඔය දෙකොටසට එකට දීග කන්න අමාරුයි. ඒ නිසා ගොඩයා ආයෙම ඩිවෝර්ස් උනා බෑන්ඩ් එකන් පාර්ට් ටයිම් කොන්සර්ට් ගහන්න එන්නං කියන පොරොන්දුව පිට.

ඒ බෑන්ඩ් අටුවාටීකා ලියන්න ගිහිං ලියන්න ආපු කතාව කැලේ පැන්නා කියහංකෝ.

 ඒ කාලෙ අපේ මහේශ් සහ චන්දන තමා සවුන්ඩ් සෙටප් එක අරං ගියේ වැඩ වලට. මහේශ් තමයි ඔක්ටොපෑඩ් වාදනය. චන්දනයා නිත්‍ය ගායක. දෙන්නම වැඩ දෙකම ලෙසටම කරනවා උනාට සවුන්ඩ් හයි කරලා වෙස් මාරුකරගන්න තැන තමා බලන් ඉන්න සුන්දර. මොකද කියනවනම් බඩලගෙම ඇඳුම් ආයිත්තම් ටික තියෙන්නෙ සවුන්ඩ් ගෙනියන ලොරියෙම තමා. ශර්ට් කලිසම්වල, සපත්තු මේස්වල මාරු ඇරගන්න ගියාම දෙන්නා ඇරගන්නවා වරුවක්. සමහර දවස්වලට මේස් ජෝඩු දෙක දෙජාතියෙන් දෙන්නගෙ කකුල් දෙකේ.. සප්ත්තු දෙකත් ඉතිං ඒ සන්තෑසියම තමා. ඉනේ බඳින බෙල්ට් දෙකක් හොයාගන්න බැරි උනාම දෙන්නා සවුන්ඩ් ලොරිය ඇතුලේ මරාගන්නවා එක බෙල්ට් එක බෙදාගන්න. හුඟක් වෙලාවට අපේ මහේශ් ඇඳුම් ටික පිලිවෙලට අරගෙන ගියාට චන්දනයා කරන්නෙම මහේශයාගෙ මේස් දෙක, බෙල්ට් එක වගේ කෑලි වලින් එකක් දෙකක් උස්සන එකම තමා. එව්වා අපිට අදාල නැති උනාට ආතල් ගැනිල්ලට ඉතිං අපිටත් තැනක් නොතැනක් නෑ නෙව. වෑන් එකෙන් බැහැපු ගමන් සවුන්ඩ් ලොරියෙ තියෙන අරුන් දෙන්නගෙ ඇඳුම් බෑග් දෙක හොයලා පොඩි මාරුවක් දාලා එකක් දෙකක් හැංගුවානම්, බෑන්ඩ් ප්ලේ කරන අතරෙත් ආතල් එකක් නොමිලේ... 

ගායකයෙක් සිංදු පහක් හයක් කියලා තිස්දාහක් හතලිස්දාහක් අරගෙන ගෙදර ගියාට ඒ සිංදු ටික රහට ගයන්න සංගීතය සපයන බෑන්ඩ් කාරයන් බහුතරයකට ලැබෙන මුදල ගායකයන්ට සාපේක්ෂව ඉතාමත් අඩු මුදලක්. ඔවුන් බහුතරයකගේ ජීවිතවල ඇතුල් පැත්ත හරිම සෝචනීයයි. සංගීත භාණ්ඩයක් ප්‍රෝ ලෙවල් එකට ප්ලේ කරන්න ඉගනගන්න වෙන්න ඕන මහන්සිය දන්නේ ඒක කරපු එවුන් විතරයි. ඒ වෙන  මහන්සියට සහ කැප කරන කාලයට ලංකාවේ ලැබෙන පිළිගැනීම සහ මිල ඉතාම මදියි. වින්දනය ඕනෑ වෙලාවට පමණක් වේදිකාවට නග්ගලා වින්දනය අරගෙන ඒ වැඩේ අහවර උනාම උන් දිහා හැරිලාවත් නොබලන මිනිස්සු ඉන්න රටක සංගීතය කියන්නේ කරන උන්ටම කරුමයක්දෝ කියලා ගොඩයාට හිතෙනවා වෙලාවකට. ගායකයෝ බුරුතු පිටින් හිටියට, එයාලාට සංගම් තිබුනාට, වේදිකාවේ එයාලගේ පිටිපස්සෙන් හිටගෙන සංගීතය සපයන කොල්ලන්ගේ ජීවිත සහ ඔවුන්ගේ යැපෙන්නන්ගේ අනාගතය ගැන ගායකයන්ගේ සංගම් මේ වෙනතුරු කිසිවක් කරලා නෑ කියලයි ගොඩයාගේ මතය. සංගීතය සපයන උදවියට ලැබෙන සැලකිල්ල එහෙමනම්, සවුන්ඩ් උස්සන එවුන් ගැන කතා කරලා පලක් තියේවිද මන්දා..  ලියාගෙන ආපු කතාව කැලේ පැන්නා ආයෙම..

 ඕං ඔය කිව්ව ආකාරයෙන් හවස හතහමාර වගේ වෙද්දි වැඩේ පටාන් ගැනුනා කියමුකෝ. ලොකු අවුලක් නෑ වැඩේ හෙමීට ඇදීලා ගිහිං පලවෙනි බ්‍රේක් එකත් ගන්නව. වෙඩිමේ හෝ පාර්ටියේ උදවිය ආගන්තුක සත්කාර වලට ලැදිනම් ඉතිං බෑන්ඩ් එකටත් රහමෙර සුට්ටක් ඔෆර් කිරීම සාමාන්‍ය දෙයක්නේ.. ගොඩයා ඉතිං අමධ්‍යප නිසා ගොඩයා ඔව්වාට නෑ..(පුහ්.. එහෙම තමා ගෙදරට කියන්නෙ... හක් හක් හා)

පලවෙනි බ්‍රේක් එක ටිකක් ඇදීලා ගිහිං ඕං ආයෙම වැඩේ පටං ගන්නව. හෝම්කමිං පාර්ටියේ ඩිනර් එක ඉවරවෙලා එහෙම රෑ දහයාමාර එකොලහ වෙද්දි තමා යක්කු පිටියට බහින්නෙ. ඒ කිව්වෙ රෑ නිදිමරාගෙන පාර්ටියට වෙහෙස වෙච්ව ගෙදර එවුන් ටික දැලි කුණු පිටිං දෙකක් තුනක්  අනුමත වෙලා ඩාන්සිල් ෆ්ලෝ එකට බහින්නෙ ඒ වෙලාවට තමා. එව්වයෙ කොමිටල් දකින්න ඉතිං හැමෝටම වාසනාව නෑ. එව්ව නරඹන්න ඉතිං ස්ටේජ් එකක් උඩටම නගින්න ඕන. බෑන්ඩ් ගැහිල්ල පැත්තකින් තියලා ස්ටේජ් එකෙන් බිමට පැනලා බිම පෙරලිලා බඩ අල්ල්ගෙන හිනා වෙන්න ඕන සීන් අනන්තයි. ඕං ඔය ආකාරයෙන් තනි බ්‍රේක් එකෙන් වැඩේ දිගටම ඇදීලා සික්ස් එයිට් බීට් එකේ ටෙම්පො එකත් උඩටම ගිහිං රෑ දොලහ වගේ වෙද්දි වැඩේ අහවර කරන තැනට ඩ්‍රමර් බ්‍රේක් එක දැම්මා. ගොඩයත් ඉතිං සිරි ලංකා මාතා ගහන්න අත තිබ්බා විතරයි ඩාසින් ෆ්ලෝ එකේ සූටි කලබගෑනියක් වගේ දැක්කත් එක්ක. ගොඩයාට එව්ව අදාල නෑ නමෝ නමෝ මාතා පාර්ට් එකෙන් කොට පාරෙන් වැඩේ ඉවරයක් කරලා දැම්මා කීබෝර්ඩ් එකට සමු දීලා. සවුන්ඩ් ඇදිල්ලට ගොඩයාට අයිති නැති නිසා මික්සර් එක ඕෆ් කරාද කියලා තහවුරු කරගෙන කීබෝර්ඩ් ජැක් දෙකත් ඇදලා දැම්ම අපේ සවුන්ඩ් ඩබලට ලේසි වෙන්න...

අපි දවස් ගානක් නිදි මරාගෙන පොල් කොටන් ඇදලා ස්ටේජ් ගැහුවෙ තොපිව රෑ දොලහට ගෙදර යවන්නද X#@#%^&%$$^&**&^...

ආං එහෙමයි පිංවතුනි පලවෙනි වෙඩි මුරය පත්තු වුනේ... අපේ බෑන්ඩ් ලොක්කත් එසේ මෙසේ පොරක් නෙවෙයි කියහංකෝ.. මෑන්සුත් ගේම ඉල්ලන්නයි ලෑස්තිය... වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ පිංවතුනි කුස්සිවල තිබ්බ මෝල් ගස්, ඇඳ පොලු සියල්ලම ඩාන්සිල් ෆ්ලෝ එකේ කියහංකෝ... වැඩේ තීරනාත්මකයි... ඇඳ පොලු, මෝල් ගස් වලට බයවෙනවද අම්බලංගොඩ කොල්ලො... බෑන්ඩ් එකේ සැට් එක ගේම ඉල්ලනවා තව ගහන්න බෑ කියලා.. වෙඩිමෙ සැට් එක දෙවැනි බලඇණිය බස්සනවා යුද්දෙට ඒ එක්කම... ඩාන්සින් ෆ්ලෝ එකට හෙවත් මිදුල මැද්දටද පිංවතුනි... නෑ පිංවතුනි... ස්ටේජ් එක උඩට... එතකොට ඇඳපොලු, මෝල් ගස් එක්කමද දෙවැනි බලඇණිය යුද්දෙට පැමිණියේ... නෑ පිංවතුනි... කඩු සහ මන්නා පිහි සමග... පූදුකුඩුඉරිප්පු අවසන් මහා සටන ඇරඹුනේ 2009 උනාට ඒ ගානට කෙලෝගන්නෙ කොහොමද කියලා අපි සැට් එක ඉගෙනගත්තෙ 1999 අවුරුද්දෙ. කුදාර් වෙන්න බීගතපු කකුල් දෙකේ මී වස්සෙක් කඩුවක් ගෙනැල්ලා ගොඩයා ඉස්සරහ තියෙන කීබෝර්ඩ් එක උඩිං තියලා අහනවා... තොපි සිංදු ගහනවද නැත්තං මං තොපිව පෙති ගහන්නද කියලා ආයුබෝවන්ඩ... අම්බලන්ගොඩ එවුන් බය වෙනවද ආයුබෝවන්ඩ එව්වට... කියලා ලිව්වට ගොඩයාට නම් ඒ වෙලාවෙ සූ නොගිය ටික විතරයි. යකෝ ආවෙත් කලුවර වැටුන වෙලාවක.  ලොක්කගෙ ඩොල්පින් වෑන් එකේ වීදුරුත් කලු කරලා නිසා ආවෙ කොයි පාරෙන්ද කියලාවත් ගොඩයාට නිනව්වක් නෑ. හතර ගාතෙ දාන්න ඔන්න මෙන්න වෙන්න බීලා ඉන්න එකෙකුගේ කඩුව ඉස්සරහට ගිහිල්ලා ගේම ඉල්ලන්න ගොඩයා ජෝන් සීනා නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ.. ඒත් ඉතිං ඌව මගහැරලා උගෙන් බේරිල පැනලා දිව්වා කියලා කොහේද කිහංකෝ දුහන්නෙ. පාරක් තොටක් නොදන්න ගමක රෑ දොලහට එකට, කට්ට කලුවරේ කොහේ කියලා දුහන්නද. ඒ දිව්වා කියලා පාර්ටියේ මරු විකලෙන් ගේම ඉල්ලන කොල්ලො පනහක් සීයක් එක්ක රේස් දුහන්න ගොඩයා උසේන් බෝල්ටුත්  නෙවෙයිනේ ආයුබෝවන්ඩ. නොදුව හිටියොත් එකෙක්ගෙන් දෙන්නෙක්ගෙන් කනේ පාරක් දෙකක් කාලා ජීවිතේ බේරගන්න පුලුවන් තත්වයක් යටතේ දිව්වොත් පනහකගෙන් විතර   නැවකට ගුටි කාලා මරුම්කන්නත් වෙනවා කියන එක ගැන තෙරුම් කරන්න රොකට් සයන්ස් ඕන නෑනෙ ෆේන්ඩ්ස්.. 

ආං ඒ වගේ යුද තත්ත්වයක් ඇති වෙන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දී උනත් අම්බලන්ගොඩ කොල්ලො එව්වට භය වෙයිද... කියලා ගැම්මට ලිව්වට ඔය කියන දවසේ බෑන්ඩ් එකේ සැට් එකම අවසානයේ තීරණය කරනවා නැවත සංගීතය සපයන්න.. අදත් ගොඩයාට හිටපුගමන් කල්පනා වෙනවා එදා ආයෙම මියුසික් ගහන්න බෑම කීවානම් මොකකින් මොකක් වෙන්න තිබුනද කියලා. එහෙම උනානම් බෑන්ඩ් එකේ හත්දෙනාම මූනු වෙස්මූනු වෙන්න ගුටි කනව. සවුන්ඩ් සෙටප් එක කුඩේ කුඩු වෙනව. වෑන් එකයි ලොරියයිත් කුඩු වෙනව. සිහිය කඩෙන් ගේන්න වෙන තරමට වෙරිවෙලා ඉන්න සීයක් විතර පිරිසක් එක්ක හත්දෙනෙකුට අතින් පයින් ගහගෙන දිනන්න ඒක දෙමල පිචැර් එකක් නෙවෙයිනේ ආයිබෝවන්ඩ. රැජිනි කාන්තලා කෙසේ වෙතත් ජෝන් සීනලා හත්දෙනෙක් හිටියත් එතන අනිවා තිබ්බෙ හකු පනිනකල් ගුටි කෑමක් පමණයි. හැබැයි පස්චාත් වලිය ගැන උපකල්පණය කලාම, එදා අපි සැට් එක ගුටි කෑවනම්, මගුල් ගෙදරට රිටර්න් එකත් ඉතිං හිල්ටං බුෆේ එක තරමටම ලැබෙනවා කියන එකනම් ඉතිං හෙට ඉර පායනවා කියනවා තරම්ම ස්ථීරයි. ඒ විදිහට වැඩේ ඇදුනානම්, කීදෙනෙක් රෝහල්ගතවෙයිද, කී දෙනෙක් එලොව යයිද කියලා ඇනලිසිස් එකක් කරන්න බැරිවුනාට එකෙක් දෙන්නෙක් එලොව යන්න තිබ්බ සම්භාවිතාවය ටිකාක් විතර ඉහල අගයක්. මොකද කියනවනම් අපේ ගම්පලාත්වල බොහෝමයක් වලි ඉවර වෙන්නෙ පත්තරේට විස්තරේ වැටිලාමයි කියන එක රටටම හංගන්න දෙයක් නැනේ..

අවසානයේ හෝම්කමිං උත්සවය උදෑසන පහ දක්වා පැවැත්වුනු මහා සංගීත රාත්‍රියක් බවට පත්වුනා ඉවසන දනාලාට නෙලන්න රුපු යුදයට කඩු ගෙනාපු නිසා... ලැබුනු මුදල ඉතිං හෝම්කමිං එකට පොරොන්දුවුන මුදල පමණයි.

හොම්කමින් එකකට බුක් කරාට ඕපන් ස්ටේජ් එකේ ගාන ගෙවපන් කියලා ආයෙම ගේමක් ඉල්ලන්න තිබුනා තමා.. ඒත් ඉතිං ඒ ඉල්ලුවා කියලත් ඉතිං ලැබෙන්න ඉඩ තිබ්බේ ගුටි පෝරියල් එකක් පමණයිනෙ පින්වතුනි. උදේ පහ වෙනකල් මියුසික් ගහලත් ආයේ මොකටෝ ගුටිත් කාලා ගෙදර යන්නේ නේහ්..

 වැඩේ අහවර වෙලා ගෙදර එද්දි පහුවදාට එලිවෙලා. සවුන්ඩ් පටවන එක සවුන්ඩ් ඩබලගෙ රාජකාරිය උනාට එදා බෑන්ඩ් එකම එකතුවෙලා විනාඩි දහෙන් සවුන්ඩ් ටික අකුලෝලා ලොරියට ඔබාගත්තෙ සවුන්ඩ් ඩබලව තනියම  දාලා එන්න වාතාවරණයක් එතැන තිබ්බෙ නැති නිසා. අසාධාරණය ඉදිරියේ හිස නැමීම නොකලයුත්තක්. ඒත් දීර්ඝායුශ ලබන්නනම්, පොලිසි, උසාවි, ඉස්පිරිතාල, හිරකූඩු ගානේ රස්තියාදු නොවෙන්නනම්, නාහෙ ගාවට බීගෙන අවසිහියෙන්   කඩු කිනිසි මන්නා පිහි මෝල් ගස් උස්සගෙන එන එවුන් ඉස්සරහා කුක්කො වගේ නගුට අකුලෝගෙන මාරුවිය යුතුයි. එච්වර සන්තෑසියක් වෙලත් ජීවිතේත්, සවුන්ඩ් සෙටප් එකත්, වාහන දෙකත් බේරගෙන එතැනින් පැනගෙන අඩි දහයක් එන්න කලියෙන් අපේ චන්දනයා ලොරියෙ ගියර් පොල්ල අතට ගලෝලා ගත්තා කියහංකෝ.. අන්තිමේ ඒ දහිරවාට්ටුව ගෙදර ගේන්න මජන් නාන්න උනෙත් ගොඩයාටම තමා. ඒ විස්තරේ පසුවට ලියමු... 

සංගීතය දෙවියන්ගෙන් ලැබුන දායාදයක් කිව්වට, පල්ලෙහා බීලා නටන එවුන් දිව්‍යලොකෙන් බැහැපු එවුන් සෙට් එකක් නෙවෙයි කියලා මතක තියාගෙන තමා ලංකාව් බෑන්ඩ් ගහන්න ඕන. කෙස් ගහෙන් ඉවසීම මිස් උනොත්, සවුන්ඩ් කුඩු වෙලා, ඔලු පැලිලා, දත් කැඩිලා, අත පය කැඩිලා, ෆුල් බොඩි මසාජ් එකක් ලැබිලා.. පත්තරවල, ටීවීවල, සෝෂල් මිඩියාවල නම වැටිලා තමයි ඉවෙන්ට් එක අවසාන වෙන්නේ.... ඇයි ඉස්පිරිතාල, පොලීසි, උසාවි... එව්වයේ යන්න වෙන එකත් ඉතිං දෙවියන්ටවත් වලක්වන්න බෑ...  සංගීතය දුන්නේ දෙවියෝ උනාට රසිකයෝ දුන්නේ දෙවියෝ නෙවෙයිනේ අයුබෝවන්ඩ... කොච්චර උනත් දෙවියන්ට තිබ්බා රසිකයෝ ටිකත් එහෙම්ම බස්සන්න නේහ් ...